Heimskringla - 10.10.1907, Blaðsíða 3

11.
1
H E I St S K R I N G L A
Winmpeg, io. okt. 1907.
að foorga sig. Sá siöur, sem tíök-
íust hér í hinum betri kirkjutn ensk
utn, a5 söinuðurnir kaupd nægilega
mörg, eintök af bókiund, sem svo
fyigi sætum kirkjunnar, til þess aö
nflir gtati sungiö, þótt þeir komi
annarstaöar aÖ, eh aö hetman,
ætti að verða tekin upp héx í ísl.
kirkjunum. Úitgáfah gaeti vierið
smiðin eftir ýinsum emskum útg.áf-
nm hér, en ekki viltfi ég hvetja
metvn tif þess, að þýtt væri sumt
af “sáhnabullinu” úr þeim, því
saiunarlega eiga Islemlingar eins
góða sálma og sumt ai því rusli
er, þótt þar séu og ágætissálmar
imvan um. Sama er aö siögja um
lögin í ensku bókunum.
Ef mig miunir rétt, þá kom það
í ráöagerð fyrir nokkru síðan á
kirkjuþingi, að stofnað yrðii til út-
gáfu nýrrar sálmabókar. En hvort
því málí hefir orðið nokkuð á-
gengt eða eigi til framkvæmdar, er
mér óíjóst, eða hvort átt hefir
verið við kverið “Sálnvar og aðrir
söngvar bandalaganna og sunnu-
dagaskólanna’’, sem út kom árið
1905. Heppilegast lief'ði V'erið, að
kirkjuíélagið gengist fyrir þessari
kirkjusöngsbókar útgáfu, en betur
ætti að ganga frá henni að eiivis-
röðun og eifni til, en gert hefir ver-
vð i •áminstu kveri. Og ekki ætti að
taka upp sálma-“bull” af ísleuzku
tagá, þar sem um eins mikinn urm
ul er aÖ ræða af góðum sálmivm
og er á íslenzku máli, og það ætti
hvorki að mæla með sálmimvm. að
hann hefir \ærið sunginn i nokkra
mannsaldra, né heldur að hann sé
eftir eánhvern vissan mann.
Eina ráðið til að koma í veg
fyrir söngruglitvg þann, sem bent
befir verið á aö óhjákvæmilegur
væri hér vcstra í tilefni af nótna-
bókafjöldamun, væri þaö, aðkirkjti
Magið íslenzka ákvæði hverja bók-
‘ina brúka skykli við guðsþjónust-
ur innan vébanda þess, unz nýrri
bók, lientugri, yrði komið al stokk
unutn.
Eg tel það algerlega víst, að d
vandiað væri til messusöngsbókar,
sem giefin væri út hér vestra, þá
myndi verða mikil sala fvrir liaiv.i
heirrva á íslandii. En svo mikinn
söngsmekk og þekkingu hafa marg
dr nú orðið haima þar, að cigi
mundu þeir rænast eftir neintt
söngfræðálegu hrasli svo langt að'.
Einhver hin einkenniilegustu guð-
fræðisljóð, setn gefm hafa verið út
í þessum heinii, var víst g.amla
“Viersasafnið” íslenzka. þaö var
talsvert stórt kver, og vandiað aö
frá'ganjrj, efitir því sem þá aeröLst.
Hið óveiiijulegíista við þau ljóð var
það, að sami lagboðinn, “Eilíft líf-
ið er æskilegt”, var við lieila safn-
ið. Eins og mörgivm mun kunnugt,
voru versin rnjög löng og lagið alt
eiginlaga síupptjekninig a.t Ivrsta
stuðhmim, eða því se.ni næst. I.ag-
íð kunnu allir, og gierði enda liiið
til, þótt esnhverstaðar mainuði á
nótuhæð eða taktlengd. Allir
sungið það saman, jafnt Reykvik-
ingar sem Horn.streudin.gar, því
ekki hafði verið unt rnargar nótna-
lwekur að gera, til aö ruglast í þá.
I>etta ániinsta lag h.Vgg ég að hafi
sloppið úr lagasafninu hjá Jónasi
og Bjarna, og væni því mátukgt,
að taka 'það upp nú, í viðlögum,
svo hvorugrar bókarinnar þyrfti
með. það er engin vorkun, að
laga iþetta lag eftir sálmunutn í
tnessusöngsbók 11 num okkar, svo
duga megi í bráð.
t»að borírar sig að aug-
lýsa i Heimskringlu.
Heggur sá sem hlífa
s k y 1 (1 i.
Bóndi ok prestur mættu muna
maðurinn eölis hreini,
benda skal á hórkonuna
hioum fyrsta steini.
Margt cr rætt og mikið skrifað
mannást um og kærleiks þel,
en þó getur enginn lifað
öllum svo að liki vel.
Flest á góma blöðum ber nú ;
bætt er alt af nýju við.
Vandi’ að lifa orðið eir nú,
einkum fyrir kvennfólkið.
Gömlum losna úr kredduklöfum
konur mega’ ei, — það er fár.
Eiga’ að hafna holdsins kröfuni, —
heyja strið við lífsins þrár.
Tjóðurfestu’ ef böndin tresta
bivin vierst er fordæming.
þair, sem lesti finna flesta,
fyllast presta vandlæting.
þær, sem vandra úr vanans bandi,
vierða’ að fjanda margsnráðum.
óalandi, óferjandi
öllunr landsins bjargráðum.
Dárkigann þann dóm ég kalla,
dýpstu smán hann verðskuldar.
Skáikmim skppa, en ábyrgð alla
á þann leggja, er rændur var.
Fyrst á konur brígsli bera,
og breyskleik ekki vægja par,
sjálfir þvegnir þyrftu að vera
þessir siða-postular.
þó um skirlífs skort það kæri,
skyldi þeini ekki bregða við
æxlunar eif eðl’isfæri
engin hefði kvennfólkið.
Heimsku stækka beila sptinar,
hún- ef meimar, glamrið eitt,
tniegiin afli rnargfölduniar
munii gieta fengið brieytt.
Hygg ég menning þrekið þrjóti
þrumumni kennia’ að lægja raust,
elfunn'i renn'a upp á móti,
eldinutn brenna hitalaust._________
h*i»K -*m**Huk ■'/)»« »1
Iveinnii þeir sem kunna, og skrifa
körium siðafræöán öjl.
Nær þ e i r hafa lært að lifa
líitiö mun um kvenina spjöU.
Vilja, kjarks og krafta deyðing —
ketnur á andans framsókn stans.
Sjálfeafnieitain — cðlis eyðing —
æðsta boðorð hræsnarans.
Þonkabítur.
The Bon Ton
BAKERS & CONFEC’TIONERS
Cor. Sherbrooke & Sarareut Avenue.
Veralar meó allskonar brauh o^r pw. ald.
ini. vindla ogtóbak. Mjólk og rjóma.
Lunch Couilter. Allskonar'Candies.’
Reykplpur af öilnm sortum. Tel. 6*298.
HVER ERU “GUL.LIN”
OKKAR.
Kftir Mrs. Ingibjör»?u Goodman.
TJm langann undanfarmn tíma
hiefi ég setið og beðið í þeirri von,
að einhver kona mér færari myndi
senda ísfenzku blöðunum ofurlitið
þakkarávarp til séra F. J. Bierg-
manms fyrir þá hlýlegu og vel-
sögðu viðurkemi'ingu til okkar
kveniþjóðarinnar, er lesa má í þ.á.
Almanaki Ólafs S. Thorgeirssonar,
á bls. 43.
Setning sú, sem ég ætla mér að
taka til íhuguna, er sett fram af
séra F. J. Bergtnann í tilefni af
því, að hann er í endirnum á frá-
sögnnni um Sigtrygg Jónasson að
lýsa fcæfi'feikutn konu lians (Mrs.
Jónasson).
Setning þessi er hvorki löng né
þiingskilin. Hún hljóðar þannig :
“En þegar aörar konur ledka sér
að gullum sínum, hefir hún leikið
sér að hugsunum”.
Ljóinandi kennimannlega sagt.
Já, þrungið af sannleiksást og
réttlætis tilfinningti! I
Svo að við konurnar (að eánni
einustu undantekinni) hugsum ekki
NOKKURN SKAPAÐAN hilut.
Neii, við sitjum bara og kikum
okkur að gliugri, líkt og börn á
milli vita. þet*ta hlýtur að vera
satt, því presturinn gefur það
fyllilega í skyn.
Svo nú í einfeldni hjarta mins,
kcm ég fram fyrir sálusorgarann
og bið ég hann um útskýringu á
hver þau HELZT eru gullin, sem
hann talar um að við hinar kon-
urnar leikum okkur að á meðan
Mrs. Jónasson leikur sér að hugs-
unu'tti ?
Skyldi presturinn telja þetta
gullin okkar : verk þau, er viö
vanalega vinnum* á matreiðs-lu-
hlóðunum ? — Að hreinsa potta
og pönnur, þvo upp diiska og dalla
og liggja á hnjánuni á gólfunum
við að hreinsa burt skarnið undan
fótum þeirra, er um hús okkar
ganga, að standa hálfbognar við
þvottabalann, að sitja og staga
að spjörum bænda og barna. Yfir
höfuð að tala, aö standa ábyrgð
á ÖLLU STÓRU OG SMÁU, er
gera þarf innan okkar fj<>gra
vteggja.
Kða má vera, að klerkinum
l>óknist, að rvikna það eitt af
gullunum okkar, þegar við um
daprar og langar nætur si'tjum
mie'ð sorg i hjarta rtueð börnin okk-
ar, máske hvert af öðru, á okkar
uppgefnum örmutn, horjandi upp á
þau taka út óstöövandi kvalir, er
glöggskvgnd móðuraugans segir
okkur á undan lækninum, að hljóti
að draga þau til ba.na ?
Kn það gct ég af eijgin neynslu
borið um, að ömurlegar eru etidmr-
minningarnar um “leikstundic”
þier.
Pe«ar myndir yftar em stmkkaóar rfta settar
í ramma hjA
WiiiDÍpe^ Picture Frarae Faetory
p-6 veröur þaft vel gert. Myndiu er stækkuö og sett 1
umKjórÖ fyrir aöeius $5.00. Náiö 1 þetta : — 100 málm-
myndir 1 ramma 6 20c hver. KanpiÖ eina í dag.
IMione 595 Kotre llanie Ave
En hver sem helzt þau nú kunna
að vera gullin okkar konannia, þá
lítur svo út, sem fiest af þéitti
muni vera hálf erfið og óþ;ál við-
ureignar, því marga lítur maður
konuna á tæpum miðjum aldri
með hálfkreftar og knýttar hönd-
ur, bognar herðar og með föl og
þreytuleg andlit, er ber vott tim
langvarandi sálar og líkams of-
reynslu.
Ekki er það nema mjög tdlhlýði-
legit ai séra F. J. Bergmann, að
iniinnast á bina miklu og góðu
hælileika Mrs. S. Jónassonar, þar
sem hanii var búinn að gata manns
hennar að svo mörgum og myn-d-
arlegum framkvæmdum. En ai því
bergi er Mrs. Jónasson brotin, að
stórfurðar mig, ef hún er mjög
upp með sér af öllum þeirn gull-
hamraslætti, er hún hefi.r hlotið á
annwra kostnað, og undarlega
kernur það manni fyrir hugskots-
sjónir, þegar maður í þeirri stöðu,
sem séra F. J. Bergmann stendur
í, gietur ekki viðurkent hæfileika
einnar persónu, nema þá á saima
tíma að kasta feteinum að þeim,
er hjá standa, og ekkert sýnast að
hafa 'til saka umiið. Og hver
skj-ldi trúa því, að hann, prestur-
inn, brúkaöi “grjótið” til að
“kasta” því.
Og í velvildarskyni við prestinn
ætla ég að fræða hann á því, að
hann miá REIÐA sig á það, aö
ekki erum' við konurniar svo sokkn
ar niður í leikföng okkar, aö ekki
geftim við auga stórvirkjvnru þeim',
er hann se.ndir frá sér út urn heim-
inn fáfræðingunum 'til fróðleiks og
eftirbreytnii.
Svo læt ég hér staðar numið,
því nú hefi ég setið um stund og
glingrað með gullin miti (! ! ) og
raðað þeim í kring um mig, nátt-
úrlega í hugsunarleysi, og þar af
leiðandi veit ég, að klerkurinn
virði á betri veg, þó eitthvað af
þessu kunni að hafa oltið í veg
fyrir hanrt.
Winnipeg, 3. okt. '07.
A. H. ItAKIfAI.
Selur llkbistnr og annast um útfarir.
Allur útbúuaBur sí beat.i. Enfremur
selur hann ahskonar minnisvart'a og
legsteina. r
121 Nenft St. Phone 306
^Doniiiiioii Baiik
NOTKE DAME Ave. BRANCÐ Cor. Nena Sl
Vér 8eljun> peningaávfsftnir borK-
anlegar á fslaud: ojj öðrum lönd.
Allskonar hankastörf af hendi leyst
SPARISJÓDS-DEILDIN
tektir íl.00 innlHg og yfir og gefur hæzto
gildaudi vexti. sem leggjast viö mn-
stæöuféö 4 sinnum 6 ári. 30.
júnl, 80. sept. 81. desenibr
oir 81. march.
MARYLAND STABLES
Hestar til leigu. Gripir tekoir t.il fóÖnrs.
Ef bú barfnast einhverrar kcyrslu, ba mun-
iöaövérgefnm sérstakan gaum aö “BACí-
GAGEok EXPRESS" keyrsíu. Telefóu 5207.
W. cKcftg, eigniuli
707 Maryland St., andspænis Wellington.
MARKET H0TEL
146 PRINCESS ST. ISK*..
P. O'CONNELL, eigandt, WINNIPBG
Beztu tegundir af viufönKum og vindl
um. adhlynning góð húsiö endurbæti
Giftingaleyfisbrjef
Belur Kr. Ásg. Benetlikteson,
477 Beverley St. Winnipeg.
lSV<V»%NVV«ANlW«V*V*VNN
Wiunipeg Selkirk & Lakf W'peg Ry.
I.ESTAGANQIK:-
Fer frá felkirk — kl. 7:45 og 11:45 f.h.,
og 4:15 e. b. Kemur til AV’peg — kl. 8:50
f. h. og 12‘-50 og 5:20 e. h. Fer frá WT,peg
— kl. 9:15 f. h. og 1: R0 og 5:45 e. h. Kem-
ur til Selkirk - k!.10:20f. h., 2:35 og
6-áOeftir hádegi.
Vórur teknar meó vðgminnm aöeins
á mánudðgum og föstudftgnm.

ecœœxœœxxoœoxeceœoxæxecœ*
Korth W**»f Kmployment
Agenrj
6r>4 Main 8t.. VVinnipeB.
C. Demceter Max Mains,
P. Buisserot jelKr- Manag.r.
VANTA R
50 SkógarhögKsmenn— 400 milur vestur.
50 “ austur af Hanninfr; $30
til $40 á mánuöi fwfti.
30 “Tie makers*’ aft Mine Ceutre
50 Lftgirsmenn aft Kashib'-ims. 100
elniviftarhftggsmonn, $1.25 á da#r.
Finnift oss straz.
Woodbine Hotel
Stnersta Billiard Hall 1 NorftveaturlsDdÍBHJ
Tín Pool-borft.—Alskonar vlzi off vindlar.
Lennon A Hebb,
Elgendur.
• BEZTA SVEHSKA NEFTOBAK •
Selt í heild- og sinánölu f Svensku Nef-
tóbaksbúöinni. horni Logan og Kine St.
og hjá H .S.Bárdal, 172 Nena St. Sent til
kaupenda fyrir $1.25 pundið. Reyniö það
CASAIIA SNIJFF COM Wlnnipeg
Department of Agriculture and Immigrntion.
MANIT0BA
Land miiguleikanna fyrir bæntlur og liandverksmenn, verka
menn. Auðnubðl landleitentla, þar sem komrækt, griparækt.
smjör og ostagerð gera menn fljótlega auðuga.
-ÆlIRIID 1906 .
1. 8,141,537 ekrur gáfu 61,250,413 bushels hveitis. Að jafnaði
yHr 19 bushel af ekrunni.
2. Bændur lögðu yfir $1,515,085 f nýjar byggingar f Manitoba.
3. í Winnipeg-borg var $13,000,000 varið til n/rra bygginga.
4. Búnaðarskóli var bygður í Manitoba.
5. Land hækkaði f verði alstaðar f fylkinu. Það er nú frá $6 til
$50 hver ekra.
6. I Manitoba eru 45,000 framfara bændur.
7. í Manitoba eru enþú 20 millfón ekrur af byggiiegn óteknn
ábúðarlandi, sem er f vali fyrir innflytjendnr.
TIL H,A_3Sr XDTvT
komandi til Vestur-landsins: — Þið ættuð að stansa í Winniþeg
og fá fullar upplýsingar nm heimilisréttarlönd, og einnig um
önnur lönd sem til sölu eru hjá fylkisstjórninni, járnbrautafélög-
um og landfélögum.
Stjórnarformaður og Akaryrkjumála Ráðgjati.
Skriflft eft/ir upplýsinKum til
Jo<ae|>h Bnvke. Jaa. Harloey
fil7 MAIN Sf., VVINNIPEG. 77 YORK ST , TORONTO.
T.L.
Heitir sá vindill sem allir -eykjg. ttHversvegna7,T,
af þvt hann er þaft besta sem menn K<‘ta rtykt.
íslendingar! mupift eftir aft biftja um ^
(IXION MADE)
Weatern 4’igai' lacliiry
Thomas Lee, eigandi WinnDÍpee
Aðalheiður.
i —
I SKALDSAGA, BYGÐ A SANNvSÖGULEGUM
- GRUNDVELIJ.
I. kapítuli.
“Eg ætla að spyrja yöur cinnar spnrningar, Miss
Carlton. I',r það vilji yðar, að þetta hjónaband eigi
sér staö?”
“Já, það ct minn vilji”, miælti hún með lágri
bignrri rödd.
“það er alvtg á yðar valdi”, mælti hann “Ef
l*ér óskið, að hætt sé við þetta alt saman, þá skal
það verör.' gcrt, en ef þér endilega viljið giftast mór,
þá verðtir það svo að vera”.
”það er alls ekki ósk mín að við það sé hætt”,
mœlti hún.
‘■‘það er að segja, ef þér viljið giftast mér, þó þér
viti'ð — ja, fytirgefið, þó ég seigi það blátt ájiram —
að tg elska y&tir ekki”.
Hún eldroðnaði og fram á varir hcnnar komn
rieiðiyrði, en hún heíti sig og sagði ekki orð, fyr en
4 SUGUSAFN HEIMSKRINGLU
hún hafði náð valdi yfir sjálfri sér. “Eg vil reyna
aó vinr.a ast yðar", mælti hún.
“þiað er ma'ðurmji, sem á að vinna”, sagði hann
í höstiun róiri.
Hwi leiit þóttale.ga framaní hann og mælti lágt : j
“Min ósk og vilji er það, að við giftumst, lávarður
Caren, það er búið að fastiákveöa það, og alt er und-
ir það búiö”.
“Svei mér ef ég pet þakkað yður fyrir þaö. Eg
segi vöur hre.nt út, Miss Carlton, að mér hefir aldrei ,
geðjast að þvingunar hjónaböndum, og ég vonast i
fastlega eitir því, að þér heíðuð svo mikla skynsemi, i
j til að bera og kvenlegar tilfinningar, að þér sam-
þyktuð &jdrci þetta hjónaibaúd”.
Hún mæiti ekki orð frá mtinni, en hver sem hefði;
virt hana fyrir ser, hcfði séð, hviersu illa henni leið.
Hún roönaði og kreisti hendurnar saman, það var
auðséð, að hlin aitti i striði við sjálfa sig, og hana
lapgaði til að gjalda honum í sömu mynt, en hún
j stil’i sig og þagði.
“Aldrei á æli ininiri hefi é,g sært tilfinningaT ann-
ara”, hélt hann áfram, "og ég virði alt, sem kven,-
legt er, og því undrast ég að þér, jafnvel uppalin,
skvnsövn og góð stúlha — þvi ég veit að þér eruð
það — skuluð vi'lja giiftast mér á móti vilja mimim”.
“þér talið hörð orð og bitur, en ég vona, að þér
breytið beti.r tn 'þér talið”, svaraði hvin.
"Nei, miklu ver. — Af því henðvirður karlmaður
á, eft'ir miiiu áliti, að sýna kvennnanniimvm virðingu
og nmlnirðarlynidi, þá vil ég ekki segja medra, en
það sktiluð þér vita, Miss Carlton, að hiigsunin um
þitta kemur mti í ilt skap. Vilji'ð þér ennþá halda
fast við ákvörðtm yðar ? Viljið þér þrátt fyrir
þessa upplýsingu mína láta gefa okkur í hjónia-
baini ?”
Aftur úttú hún í stríði við sjálfa sig, em eftár
ADALHEIÐUR
SÖGU SAFN H KIM SKRINGLlí
augnaHiks þögn mæfti hún : “Ég get ekki gafið yð-
ur lausan, Caren lávarður. Með timanum íáið þér
betva álit á mt'r”.
‘Nei, aldnei, það imcgiö þér vera vissar um. Fg I
er alveg hissa á þrálæti yðar. Eg vonaði, af þcr
settuð vður á móti þessum ráðahag, þegar þér v.iss- j
tið mn vilja minn í því eéni”.
“þc’ir tímar munu koma, að yður mun ekki j
undra, þó eg .sæki þetita mál fast. Eg er þess full- |
viss, að meö tímanu'm skiljið þér mig betur”.
“Eg ski'l yður í'yllilcga, Miss Carlton. þér viljið
fullnægja sr.mn:ngi, scm ég hata. það gietur ekki
verið netna um þá einu ástæðu að ræða frá yðar
hálfu”.
"Hún leit snöggt framan í hann og mælti :
“Hverjar haldið þér að séu á.stæður mínar ?”
“Eg get ekki hugsað mtér þær aðrar en þær, að ,
þér sækist eftir uppbefð og aðalsnafni, sækist eftir j
að vera neifnd Lady Caren á Brookland. þér skuluð
íá þá ósk yðar uppfyHa. Nafn mitt og auðæfi getið
þér Sengiið, en heldtir ekki tneira. þér skapið mér
gleðisnautt líí. Aldnei skuluð þér finna þá ást hjá
mér, si‘m hver maður er skyldur að bera t.il konu
sinnar. Sa'inningunum skal verfta fullnægt með því, j
að ganga með yður fram fiyrir altarið, svo þér aö
nafninu til getið orðið konan mín, en aldrei neitt j
meira. Við kirkjudyrnar skulum við skilja, það er
*nín akvcrðun. Viljið þér ennþá ganga út í þetta
hjónaband ?"
Miss Carlton varð náföl og lá nærri að hún félli;
öngvit vfir þessari hörðu ræðu. “þér eruð harður
við mig og óréttlátur”, sagði hún lágt. “Eg hugsa
hvorki uni tipphefð eða auðæfi”.
Hann hló háðsleiga Ög tnælti : ■ “Ég er ekki svo í
hégómlegur, að ég haldi, að yður lítist svo vel á ;
m'ig, eða þér elskið mig svo mikið, að þér endilega
vegna þess viljið eiga niigi. þér eruð óneitanlega alt
of niikil fæisóna til þess. Eg hefi aldr.ei verið i viu-
skap viö yður. Verið nú sanngjörn oa réttlát g.ingtr-
vart mér, Miss Carlton. Síðan é.g hey.rðf nm þessa..
svívitöilegu erfðaskrá, hefi ég næstum forðast yður.
IIv að segið þtr nú ?”
“Lg get ekki neitað því”, sagði hún, ag djúp
hrygð íýsbi sér i andliti l.ennar.
“Jæja, þcr neitið því þó ekki. Finst yður að ég
hafi sagt eða giert nokknð það, sem þér getið bygt
hokkr.i von á ? Svarið mér! .”
“Nei", m.clti hún svo varla heyrðisf.
‘Her á tngin ást sér stað. það er einungis vegna
n ifnbótc minna og anðæfa, eins og ég sagði áður, að»
þcr lialdið þessu lvjónaibaindi svo fast fram”.
"þcr gietið htigsað uro það, hvað sem þér viljið’%
■en ég vona, að guð' giefi, aö sá tími komi, aö þér skilj-
ið m'ig beitur”. Hún ætlaðd að segja ileira, en aitur
stilti hún sig.
“HvaB ég hugsa, Miss Carlton. Eg vil ekkj
segÍa vður þaöi það skal verða eins og þér óskið,
þir skuluð verða konan mín, eignast auð-æfi mín. Ei»
við kirkjudyrnar skiljum við. þér verðið Lady Car-
en, og þá veitist yður það, sem þér sækist svo ákaft
eftu",
“þér dæmiö mig mjög rangle.ga”, mælti bún sein-
tega.
“Svariö e.ir.ni spurningu minní, Miss CarFton i
Munduð þir halda svona fast vi« þenna skamniar*
lega samning, væri það ekki vecna auöæfa tnitttca oc-
mf torða?”
Hun leit á hann með því augnaráði, sem sá einn
á til, sem hefir góða samvizku.
"þér svarið ekki”, mælti hann óþolinmóönr.
"Nei. Eg get það ekki”, og hún ætJaCi ekki' aÍS
geta stiinic orSiimnn upp. Henni var eins intiaa-