Heimskringla - 13.02.1908, Blaðsíða 3

HEMSISKRINGL'A
Winnipeg, 13. fobriVar 1908.

m
W
KOOTENAY FRUIT LANDS
med ^æhnnsr^. :eisr ih:
LEVIRDI
Hluti af fjarska stórri landeisrn sem innibindur 7/3 ekrur á bökkum lyootenay vatns
Óvanaleu't tœkifæri að
A
eignaot
Kootenay
Aldinarœktar
LAND
• \
með minna en hálfvirði.
Verð $40 Hver Ekra
STJKRÐ IvÓDAR—10 ekrnr hver.
TALA I.ÓDA—40 lóðir, eöa alls
400 «krur af 773 ekru spildu
veitir úrvals tajkifceri.
rER EIGUM AÐ SEL.TA 40 lóðir strax með
minna en uppsettu félagsverði og megum
velja Rær úr allri landeigninni, — 3 mflur
meðfram vatni, en 42.392 keðjur á breidd að
norðan, en 42.512 keðjur að sunnan. Það eru 2
fóða raðir; snúa að vatninil og ná aðeins \ mflu
frá þvf. Mikið af landinu er skóglaust. Það
sparar $20 hreinsunar kostnað á ekru,—auk tíma
sparnaðar. Verðið er $40 ekran til þess að 400
af 773 ekrum seljist á einni viku. Fyrstu pant-
anir fá fyrsta og bezta úrval. Peningar fylgi
hverri pöntun. Söluumboðsmenn velja fyrir
kauþendur, ef óskað er.
] [ood River Land- 2
frœðin^s álit á
m
þessu landi - í
SKII.MAi.AR—Peniugar $2oo, eft-
irstöövar á 6 og 12 mánuöum,
meö 6 prósent
AFSTAÐA—þrjár milur á Koot-
enay bakkanum, nálægt Ivaslo
banimi.
FLUTNWGA T.EKI—C. P. R. og
C. N. R. skipin fara fram hjá
þessu landi 4 sinntun á degi
hverjuiii'. Kngin töf að koma
frá sér vöruni. Innan 24 til
28 klukkustunda ferö frá slýttu
markaöi.
Notið þetta beiðniform.
Til Western Trust Co.
WXTSTTSriFPIG
Herra :----
Ég bið hérmcð um...............Lóðir
samkvæmt Surveyor’s Plan of Subdivision
af Lóðum 10, 23, 24 og 61 af L. 4595 Group
1, Kootenay héraðsins, B. B . og ég lofa að
borga fjörutíu dollars ($40.00) fyrir hverja
ekru. Hérmeð sendi ég.............t......
..... ................[ $........] dollars
Eftirstöðvar borgist á 6 og 12 mánuðnm,
með 6 prósent vöxtum.
Goriö allar lx>rgana évfsanir # ........
borganlegar til Western Trust
Co.. Winnipeg, sem gefa Kign-
arbr6f þegar sumlurniælinK er ...........
gerð og borganir geröar aö fulin.
Herra A. J. Mason, aldinarækt-
ari í Hood River héraðinu, var
aldinadómari á sl. ári. Hann gaf
skýrslu um ALIHNAR.EKTAR
YFIRBURÐI HOOD RIVER
IIÉRADSINS, B.EDI AD KPL-
UM, PLÓMUM, KIRSIBERUM
OG FLEIRU.
H vað aðrir eru nú
að gCT>a
Réttur er áskilin til að neita beiðnum og endur-
senda borganir til umbeiðenda.
Hr. Jolin Hoslop fékk $1000 árl.
gróöa á 7 ára titma af 1 V% ekrum
af feind'i sínu á Kooteniay I.nk-'-
Annar aldiiiaræktar maður í
Kaslo seldi á sl. ári $525 viröi áf
Strawberries frá J4 ekru, sáö á
indlli trjáraðanna.
Annar Kasló aldinaræktari fékk
S1200 af ekru af eplum. Ilann fékk
$2 fyrir kassann og 10 kassa af
hverju tré.
S200 til S400 gróöi af hverri lóö,
er lágt áxtlaður gróöi.
THE
Fisher-Hamilton Co.
LTD.
406 Union Bank Building WINNIPEG, ÍTAN.
Phone # 3922
30
— Workman félagiÖ í Montana I
hefir oröiö gjaldþrota. Hundrað
þúsund dollara viröi af dánarkröf-
uin liggja óborgaöar, og litlir jx-n-
ingar eru nú fyrir til aö borga
þær. Enn er þó óvíst, hvort félag-
iö verður aö hætta starfi eftir 17
ára tilveru.
— Alhieiimssýning á að haldast í
Katipm>annahöfn árið 1913. Sýut-
ingarsvæöið á aö vera 200 ekrur
ummáls. Uppdrættir af húsum og
öörn þvf, er nö sýningu þessari
lýtur, hafa þegar veriö byrjaöir.
]>að er tilgangur Ilatia, aö gera
sýningu þessa eins mikilfenglega
og hillkomna eins og nokkra aðra,
sem haldin hefir verið. óg er öll-
um þjóöum boðiö aö taka þátt í
he-nni.
— Eldur í Chicago þann 28. jan.
gerði um milión dollara eignatjón.
það er talinn mestur eldur i þcdrri
borg síöan áriö 1871.
A. H. ItAKDAI,
Selur llkkistur og eimast um útfarir.
Allur útbnnaöur sé bozti. Enfremur
selur hann aliskonar miunisvaröa og
legsteina.
121 NenaSt. Phone 30*J
^Dimiiiiioii Bank
NöTRE DAME Ave. BKANCH Cor. Nens Sl.
Vér seljurr peningaávísanir horg-
anlegar á Islandi og öðrura lönd.
Allskonar bankastörf af hendi ieyst
SPARISJÓDS-DEILDIN
tekur $1 00 innlag og yfir og gefur hæztu
gildandi vexti. sem leggjast vift inn-
stæönféö 4 sinnum á Ari. :40.
júnf, 30. sept. 31. d»*sembr
og 3,1. tnarch.
V átryggið
II J A
The
Branlon Fire tosiraiice Co
ALGERX.KGA ARKIÐANI.EO OO
I'ROSK AIIU.I. HEIMA.STOENUN
14. S. niller I.imited
Aöal umooösmenn
Piione 2083 217 McIntvre IJLK.
E J OLIVER— SLrstakur bm
BOOSMABCR, 609 AGNES STRKKT.
'KITIMHKI.NOI.I! oK TVÆR
skeratileRar söRur fá nýir kaup
endur fvrir að eins
AÐALHKIDUR 155
hann haföi aldrei tahiö viö n'erna konu, sem jaínaÖist
á við hana að greind og fyndni.
Hún var bin glaöas'ta, er hiin kom til Ormont
hallarinnar. Hún tapaöi alls vkki glaðlyndi sinu,
þó hún sæi, hvet skrautleg og fögur bertogamnan
var.
Hertogainnan stóö prýðilega í stööu sinni. La- ,
varður Caren virti hana fyrir sér með mestu aöda- i
un. þaö var sem væri hún vön viö frá blautu ,
barnsbetini, að vera irman um alt þetta skraut. En
þaö var þó langt írá, aö svo lieföi verið. Kana
langaöi nú mjög mikið til aö fá tækifæri til að tala
viö Carten lávarð, og vinna hann handa sér, því það
haföi hún fastlega ásctt sér.
]>að voru tcngir fl-ciri óktinnugir. nema furstinn af
Gadsttocn, sem kveldið áðiir haföi mest dáöst að
hertogainminni. Nú haföi hann allan hugann við
I.ady Aött'lheiði, og var alt af í kring um hana. Hún
tók því veL H«nni þótti vænt uin, að ntaöur henn-
ar skyldi sjá, aö öðrum þœtti svo mikiö til lnennar |
koma. Sanvt sem áöur var hún enn aö mörgu leyti
saklaus og barnaleg í sér.
þiegar búið var að boröa, ssttust gestirnir inn i !
salimi. Furstinn hafði mjög mikiö gaman af söng,
cins og ílestir þjóðverjar. Hann baö Aðalbeiði að
syngj.i fyrir sdg.
“Eg þarf ekki aö spyrja yður aö, livort þér syng-
iö”, sagöi hann, “ég sé það á andliti yöar og beyri
þæð á málróm yöar, og þogar óg horfi á yöur, detta
ntér i htig fögur, alvaríeg kvæði. Ó, lofið þér mér
að beyra yður syngja”.
“Hvað á éig aö syngja fvrir yðttr?” spuröi hún
itm leiö og hún gekk aö hljóöfærinti.
“Kkki franska og italska söngva, heldnr ]x?ssi
faltegu, dreymandi lög, sem viö brúkum á þýzka- 1
156 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
landi. Kunni'ö þér ekki þýzku visuna : 'ó', ef þú
værir mín eigin ást, og alt af vildir vera ntín’ ?”
“Jú”, sagði'hún, ‘‘inér þyki-r hún mjög falleg”.
'‘.‘Syngið hana þá, eí þér viljiö gera svo vel”.
í santa votfangi hljómaöi um salinn svo fcvgur,
sorgbliöttr söngur, aö allir þögnuðu og hlustuöu
hugfangnir á hann. Hertogainnan sat í uppáhalds-
sa-ti sínu. HtVn liaföi bent Caren lávarði, aö koma
°g setjast hjá sér. Haitn var á leiðinni til hennar,
þogar kona hans byrjaði aö syngja. Hann varð al-
wg frá sér numinn, og í staö þess að ganga til ber-
togainnunn-ar, giekk hann að hljóöfærinu, — þaö var
sem songurinn töfraöi hann. þegar hertogainnan sá
þaö, nísti hún tönnuui af reiöi og eldur glanvjwöi í
nugum heimar, mn hún gætti sin strax og varð á
augabragöi brosandi úit‘ aö eyrum. Næst kemur
nwtt tœkifæri”, hugsaöi hiin.
“Ó, of þú værir min eigin ást og alt af vildir
vtera min", — > þvi Lady Aöalheiöur sön-g þessi orð
meö allri þeirri tilfinningu, sem hún haföi yfir að
ráða, fei’t hún i augu inanns síns. Hún þoröi að
syng’ja þaö, sem hun þoröi ekki aö segja viö hann.
Hiun fcvgri, ungurbliöi söngur hræðri hj.erta lá-
varöarins, Honuni fcmst hann vera i algloymingi.
og hann horfði stuöugt a hiö fagra andlit konu
sinnar.
þaÖ er ómögufe'gt aö segja, hver endirinn heföi
oröiö, ieif heirtogainnan hefði ekki komið og bekiö í
handlegg hans.
*“Canen lávarötir”, sagði hún, ”ég h-eld þér séttð
aö sofna, og það vil ég nveö engn móti. Komiö
nveð tttiér, tnvg langar til aö sýna yðtir nokkrar fall-
egítr myndir”.
Jvegar Ladv Aöalheiður smri sér við, sá hún
niann sinn ganga vfir salinn með hertogaimnmni. 1
þotta skifti hafði hún tapað.
Sendið Heimskrtng'lu til
vina yðar á Islandi
Nobles
HOTEL
Hak við Pósthúsið.
— Hér er Alt n£ Beztu jj
ÍPsI Tegund. n
3)£<o J. Thorpe, Kiinndi É
0)<xc Fyrverandi eigandi aö JIMMV S RESTAURANT pjj

0)CyCO)O' (in'wnv HfH
MARKET HOTEL
Woodbine Hotel
146 PRINCESS ST.
P. O’CONNELL, elganUI, WINNIPEQ
Beztu teftundir a( viuföiiRuiu og «ind
um, aðhlynning eóð húsii' endurbteti
Stærsta Billiard Hall 1 NorðvesturlandÍDn
Tln Pool-borö,—Alskonar vlnog vindlar.
I.ennon A Hebb,
Kigondtir.
AÐALHEIÐUR X57
NXXI. KAPlTULI.
Hertogainnan se'ttist hjá lávarðimim við lítiöi
borö. “Eg ætla aö sýna yður óvanalega falkgar i
rnyndir”, sagöi hún, “ég man aft-ir, hve íuvmun teg- j
uröarsmetkk þér lvafið".
Karlmönnunum þykir ávalt mikið varið í, að I
heyra sér hrósaö af fallegum kvenmanni. Lávaröur-j
inn roönaöi við hól hennar. Hann var ekki búinn
að ná sér ef'tir þau áhrif, sam söngtir kontt lians
haföi haft -á hann. Oröin hljómuðu í sál hans : “O, i
ef þú værir mín eigin ást og alt af vildir vera mfn". J
Augu hennar höfðu sagt hommv, hvaö Ivenni bjó ij
brjósti. það var siem bæöi hún um hjarta hans. j
Honum íanst nö hún væri samboöin hvaða konnngi i
sem værd, aö því hvað fegtirð og hælifeika snerti. lín j
hvernig gat staöið á því, aö hún haföi átt hann áj
móti vilja hans? Af'tur og aftur kom þcssi spurn-.
ing í hu-ga hans, er hann horföi stööugt á konti sína.
þung S'tuna feið frá hrjósti hans. Hertogainnan tók
oftir 'því.
“Lady Aöalheiönr syngtir vel", niælti hún.
■"Já”, svaraöi hann, “hún syngur mjög vel”.
“Eg befi aldnei lievrt hana syngja fyr”, sitgði her-
togarnnan, “itvér datt ekki i hug, að hún syngi svöna
vcl”.
“Kg ltefi heldnr ekki hej rt hana sj-ngja* lyr”,
sagöi Ívann hiigsunarlaust.
Hiertogttinnan Leit upp forviða. “Hafið þér ekki
beyrt konuna yöar syngja fyr?” spttröi hún. “Ég
liélt að öll hjón, setn elskuðu hvort annaö, mundu
158 SÖGUSAFN IIKIMSKR INGI.U
syngja hvort fyrir 'annaÖ, ég áleit þaö sent sjálf-
sagt”.
“Má ég spvrja, haiið þér sungið mikið fyrir
mannitvn yöar?” sagöi hanu.
H'ttn eldroðnaöi og efdur brautt úr augiun henrvar.
“þetta er ckki ærfeg spuruing, þaö er aö gjalda líku
líkt, og vasæl hetnd”.
"Kn bertogainna, þér gáfuð sjálfar orsök til þess-
arar spurnrngar".
Mér stendur alveg á sama, Caren lávaröur,
hvort ég segi það sem yður líkar eöa ekki, — ég vil
að eitis iniega tsila. við yður”.
Lávaröurinn hló. Haiin vissi, aö þetta var ekki
sagt i neinni alvöru. Og nú striddu þau hvort öðru
evns og oSt a sér staö meöal þeiirra, sem einu sinni
liaf.i hugsiað hvort um anrvaö, þangaö til lávarðurinn
s-agöi : “Ni'ta, við skulnin ekki alt af viera að rif-
ast. Gieitið þér ekki tekið ganvni lengttr ? Skiljið
]x-’r vkki, að ég hefi ckbi sagt eitt eiivasta orð í al-
vöru?”
þegar hún lneyröi Itann nefna sig hiiitt gamla
gælunafni, ‘Niit'a’, lék bros um alt andlvt hernvar, og
hún gerði sig eins hltöa og henni var tiivt- “Eg man
þaö”, sagöi hún, “að ]>ér hafiö alt af haft gainan af
•að stríða mér, en það getur samt orðið ftill hættu-
fegt fyrir yður. Hinni elskuverðii konu yðar getið
þér eílaust strítt eftir vild, hún tntindi hara brosa og
taka þvi öllu þakksamfega, en viö spönsku konurn-
ar ermn ööruvísi”.
Einu sinni lvafði lvann elskaö Nitu svo lvaitt, en
mt gladdist hann í hjarta sinu yfir þvi, að kona hans
var svo ólík betmi, — aö Aöal’haiður hans haföi ekki
þessa sömu fegurö til aö hera. Htm hafði ekki
þessi svörtu, tindrandi atvgu, sem nú litu til hans.
Nei, hún átti annað miklu hatra : hreina, flekkkmsa
sál. Hann leit til konu sinnar og hugsaði um, að