Heimskringla - 25.06.1908, Síða 3

HfílMSKíE.IÍIGlj'A
WINNlMgG, 2,v, jrxt t9oS.
n iiN
Loftskeyta undur
gal í skyn í bréílnu, og siagöi S.S.
ur grundvaUaratriSi þeirrar stúku,
Strcithcona Hotel
Horni Main og Rupert- Str.
Nýbygt ogAgætt gistihfis;Gest
'um veittöll þægindi með sann-
gjarnasta verði. Frí keyrsla
til og frá öllnm jfirnbr. stöðv-
um. Beztu vfn og vindlar; og
herbergi og máltíðar ágætar.
McLaren Brothers
EIGENDUR
Hotel Pacilic
219 Market I H.M.IIicks
Htreet ' Kigandi
Winnipeq - - - Manitoba
Telephone 13 3 8
Ný-endurbffltt og
Ný-tfzku hils f alla
staði. Vióskifta
yðar óskast virð-
ingarfylst.
$ i, 2 s a D a 2f
HOTEL-™
SUTHEHLANl)
Corner Main uud Sutheriund Ave.
Gisting kostar, $1.00 og
$1.50 á dag. Kg tók við
stjörn þess húss 1. Jan. ’08,
og virðingarfylst óska við-
skifta Islendinganærogfjær
Komið, Sjáið og Reynið.
C. F. Bunnell,
eigandi. Telefón 348
BRUN5WICK HOTUL
Híiriii Alain St. og Hupert Ave.
Bezta bordhald; Ilrein og Björt iler-
bergi; h'ínvHtu Drykkir og f ientu Vind-
lar. ókeypiH Vagn mœt'ir Ölluvn Train-
lentum, lieyniö ohh pegarþú ert á ferö.
MARKET HOTEL
«6 FRINCKSS ST. gíí.:...
P. O’CONNELL, elKHndl. WIN.NIPKO
Beztu teuuudir af víuföugum og vindí
uin, aðhlynuing gðð, húsið endurbætt
Nýtegiai stóð gnain í “St. I.ouis
Dispait’C'h”, ein unidrasa'ga um loft-
skieytaseindingair. Svo stóð á, að
próifessor D. C. JJlLiot, kennari vnð
Riohimond hiáskólainn, hiefir loft-
skeytaviál, sem hmnn notaði við
kenslu í skólamum, en gej'mdii hana
þess á iruiUí í kýillara.nU'in undir í-
biiðiajrh'úsi sínu. Kjallarinn er bvgð
ur úr grjóti, eins og algangt er
undir góðuin búsum. Kn Jkiuu 24.
miaí heyrði prófessor EUioit liá-
vaiða í vél sinni í kjatllaranum.
Hainn sá stnax hvað um var að
vera og þó'tta þiað mierkilegt. Kall-
aði liianm þá tii-1 sín einn loftskeyta-
setidiil, og t'ók hann' m,eð sér niður
í kjiallariainin. Fnndu þair þái, að
loftskieyitasemdiiin/giar voru stöðugt
að herasit í véilinia f,rá loftskevta-
stöðvunum i Sam Cruz, California,
og Okliahotna City í Okla'homa
ríkimu. Ilami svaraði fyrirspurnum
sam bárust fr.á þessu-m stöðvum
og sagði þaim jafnframit, a.ð Ricli-
mond stöðiin, sieim þeiir væru að
talai við’, væri ekki í turni eöa á
h’áutn stiangmn, h'eldur geymid nið-
ur í kjallaria í íbúðarhúsi sími, að
engiir þræð’ir lægju að vél'i,nni og
að vélin væri af sér tilbúin í hoirna
húsuini.
Sé JjieiS'SÍ saga bla’Ssitvs áretiSan-
leiga sönm, og ekki virðist neom a-
stæöá til aS e.fa sögmsögm’ prófass-
or Klliott«, J»á er þar m©S sýnt,
að engin takmörkum er á s'tarfs-
möguleiikum loftskeyta tækjamna.
Og iþessi' tiiilvi’ljumiar u'pipgö'tvu.n heí-
ir sýin.t, að þess getur tæpaist orð-
iið la.ngt að bi'ða, að slíkar vélar
geiti vieriS í hverju liúsi í s'ta-ð tal-
þráðiadtækja þairra, seim nú eru.
Að eiins er eftir að komiast a.ð, á
fivvern bátt fílík skeyti verði send 1
ákve-ðna á.tt, þammig, að semidamdi
geti rætt við viðtaken.da be.int, ou
ám þe'ss a.ð aiðrir geiti hlerað á viö-
ræðurnar.
í samibamdii við þetta er þess «'et
iö, að uppgötvumiairmienm' sévi nú
sem óðast að V'fnna -að því, að
fi'nin.a vipp aðferð til iþess, a.ð geta
séð hlutii í humidruð mílma íjarlægð,
jaftnel þótt fjöll séu ú mifli, og
Jiað er sainnita-ring Jnairra, að þebta
ge.ti konvist v fira'mkvæm.d vineS til-
hjálp sviiipaðra véla og vvú eru not-
aðar til loiftsikieyitia semd'i.n.gia.
—----—♦---------*
NOKKUli ORÐ TIL
Swain Swainson.
Ritigierð hams í Hkr. 18. þ.m.
várðist fara nokkuð kingt frá sann
knikainum, em koniast í námd þess
gaignstæða. Mest ve.ðrast hamn út
aif premtvillmm, se>m tirðu hjá' Hkr.
í greim m.inmi, en sem ervi m.ú llest
ar teiðnéittiar og útkonvnar í Ilkr.,
og ’þiæS vikvi áðnr en groin- hans
birtist, svo hamn hafði tiíma, en
ekki vilja, til að svara nvínvi eigin
haindriti, aö mestu teytii.
Mr. tí. Swaiuson segii.r að fvrsta
utnsögn min sé óriikstudd. Hann
er v'íst’ sá eiini, sem ekki he.fir seð
eða skilið röksemidaifærslu nvina,
se.m byrjar á amma'ri uuisögm, sein
han.vl svo kallar. þ.að er að mínu
áliiti skiÍn.Mvgslítiö höíuð, sem ekki
skilur jaiftiigóða rökfa-rslur, sevvv
«.ru iiieSf'vJoj.itidi hverju oröi í
greim mimni.
Öninir. umsögn, sem. hainm svo
ka.lLar, hljóðar svona, tiftiir mínu
handriti : “það virða»t ver,a önn-
orð tiii stúkunnar ímcir, e.ins og cg
eða serstakra manna inman þeiirrar
stúku, em að berjast við Bakkus
og sigra hamn, svo seim. eiins og
það, að sýina me'ðlamum sínum ó-
vi'ðjafna.ntegan’ órétt, að lítilsvirða
syst'Ur-stúkurnar beeði á fundum
og utan funda, og .gera heilatvv og
beztu nvieðLimum þairra alt hugs-
a.ntegt tiL skatnm'ar, seim þeir geta
orkað”.
þottia er satt. Fyrst þegar ég
kom í stúkuna Skuld, og var bú-
inm að sitja þar tvo .fundi, famm ég
aið það var ekki alt sem bróður-
Lagast þar innbyrðis. Sumir fóru
svo reiðir út af fumdii, ,al órétti
Jx>iim, sam' þaim fanst að þeim
vera gerður, að ég bédt að þeir
hinir sömu mundu ekki koma aft-
ur þar á íund. Á 'Jiamim há.tt hefir
tíkuld mist miarga og.góða með-
limi áður, og verða þvi miiður ekki
Jx-iir síðustu, i-iftir því sem líkur
handa .mér til.
líig vildi spyrja S. Swaoson,
livort hamn myndi .ekki eftir pen-
inigamáilinu, sem reiis út af 25 doll
ar,a gjöfinni í fyrra í Skuld, og
þeim Langvarandi skömmum. og til
svörum, sem því fydgdu, sem voni
oift svo Ljót, að éig vid ekki birta
þau hér að simni tid. En ekki, heti
éig heyrt ljótari vinimæli, en ég
hcwrði eít'ir einvvm af mikiLheefnstU
mieiðLimvim tíkuldar, sem S. Swaiu-
son svo kaJlar. þau voru birt á
Goodt'e-nv.pLarafumdi, og voru urn
einn af mikilhætustu nvje-ðliinvinv
stúkunmar Heklu.
Kf að þiamni’g lögvvð vi'mmiæli • eru
ekki gerð til þess, að lítdlsvirða
mieðbræöur sína o,g revina að gera
Jneim skönvnn til, ,eo sem Lemda Jiá
á sjá'lfnm mádshaía. ()g ef a,ð svo-
Laiðis svör uvn meðbræðvu: sina
oims og Jvau voru birt eru ekk:
stórkositlegt brot á Jvýðii'nga.rme.stu
ætriðum GoodtemipJiar'a raglunmar,
ásamt öðrum fievri, sem þess’.r
mikiLhæfusitu með'bræiður Swaia-
sons í'Mmsetja, þá eru ummæli
mín til Skulda'r eða hemnar sér-
-sitöku brottegu bræðra ekki stór
sök gaguvairt regLunmi eða lögum
heminar, þar sem ég hefi eikki fram-
borið netn.a Jvað se.ni' saitt er. LÍg
fiiefi ekkert Jnar af að taka, e.i
niiklu við að bæta, e.f þessir Sknld-
umigar óska etvn eiftir mie.iru.
Að ég nafi ritað grein mina mrö
æstum skapsinunum, e.iins og Mr.
Swairison brígslar mér um, e.r til-
g'áita, sem ég la-t nnér í léittu rúrni
liggja,. þau eru ei verri en brígsl-
vrðin til hams frá tíkuld, sem hanu
þyJcist hafa tekið mieð spekt og
róseitm. það hafa J>ó saimnariega
vierið brotLeg afgiöp, se,m Skuld-
ungar hafa beitt við hamm. TiJ d.,
að ■ standa mað krepta hvu-fan i
frammi fvrir homntr og brígsla
honum um, að ha.nn væri aðrevna
að kii|ipa fótuuum undain stúkunui
tíktild, — nefniloga' að evðileggja
hanai. KN tíA BRÓÐUR K.F.R-
LEIKUR! — þe'tta lnefir Swaiu-
son sagt tnér sjálfur, svo ég býst
vfð að þaö sé satt, þÓTT HANN
KUNNI AÐ SKRÖKVA.
Hvað bréf initf til stúkuíinar
smertir, Jvá viðurkenmir S.S., að
lia.fa stumgið því í 'sinin vasas en
ekki lesið það upp, neima lítinn
kafla úr því, eins og ég befi áður
sægt, að hann neiitaði mér U’tvv, að
lesa það allt vipp, .þagar ég talaöi
við hann í biöstofunni. Hefði hantt
ekki sýn.t mér þamn óréitt ofaní á
Jnað, sem Gnnn.langur var búinn
að gera, þú hefði ég ekki saigt eitt
-KiC

þaö líka sjáJfumi, að það væri Jiað
túina, sem' ég óskaði eftir, svo allar
dieidur gætu falliö niður. Kn hvaö
ten.gi hann hafði bréfið, geirir engan
mitn, fyrst hann neitaði að lesa
það. Hiapn hefir máske ekki hafi.
það nema vikutímia.
“Ef rnieðfarð min á þessu bréfi
er eiitt af aJlra stærstu afglöpun-
um”, segiir S.S., — en vditaindi þo,
að það var í mímu handritd “allra
sma-.rstu”. það er vonamdi, að
haiiin áittii sig á því nú.
‘S.S. segir, að hefði ég orðið við
ti'hniæliim sfnum, að koma heim til
sín, þá hefði ég, losast við, að
verða að óviö'feLdnm, almemnu utn-
talsefmi. Eg vvldi spyrja S.S. aö,
hvemiig Laigað þabta 'óv'iðfieJdnia gm
talseími væri. þarna ófrægiir hattn
fjölda fólks og hefir þiað fyrir
riamigr.i sök, — því alnviamt meina’r
aJlir. Kins og skymsamtt og heiðar-
tegt fólk 'geri tnanm, se.tn það ekki
Jiekkir að neinu teytii og heiir enga
sök á móti, að óviðíeJdimu umtals-
eíitii!! þt’Ua er gremijtlftull árás aí
S.S. þáð gera þaö eJ;ki aðrir eu
S.S. og fvlgifiskar ham.s.
Að úrsögin miín túl stúkunnar
hafi ekki verið formileg, af Jvví að
ársfjórðungsgjaldiið var faJlið í
gjaiddaga, er bara hugsmmarvilla
h-já S.S. Úrsögnini .gát viariö fortn-
Leg fiyrir Jia'ö. G’jaJöið sendi ég á
fu.ndittia f>. og 13. m.aí, eilis og ég
lieifi áður sagt.
Ivn hvað Miss AustdaJ smiertir,
þá er Jiað l ’iöimtegt, að S.S. skuii
veira a.ð reyna að lit.ilsviirða hana,
nneið því, aö setýi hana í sam,band
við afiglöp Mr. Jóhanns.soiTiiar, vit-
a.ndii það fvrirfraim, að hún átti
ekk.i að mai.nu tevti þáitt í þessutn
klaufastriku'in, og viitiaii'di það, að
í minu ha.ndriti stóð miafm.ið G. jó-
hainnason, em ekki aðstoðarritari.
það hafiöi hrevzt hjá ILkr. Svo
Miss Atistdal er ekki af mér sett í
sambaind við Jieitta mál að neinu
tevti.
Björn TJiiorvardsson.
t
Anna Hannesdóttir Líndal
Vor æfiJieið fær enda að gr'afar-kvmni, —<
vér æitíð skyldum liafa það í ntiinni,
og iðgjöld fylgja öllum verkum vortimi,
það verð't’ oss hvöt að fjölga heiðurssporum.
Svo diauðimin lubti engam óviðbúinm,
það öllm framiar styður bairnatrúdm,
sem hræðdst iaJdrei hiirting foreldrainina,
ef hvika ed af viegi hims góða og sainna.
Kf sjúkdómsfár þig sækir heim og dauði,
þú safnair aftur hcilsu og l.'fsiins a.uði,
því að þiér hfúir hömdin ásbarríka,
sem hjáipa bæði viJl og getur líka.
Sú trú er ljós, sem Lífsins dimmiu eyðir,
í Ljósi' því oss drottimin fiaðmimm breaiðir
cg bemdir oss á blómgun alls að nýju,
semi iboðar annað lif í skjóli hlýju.
O'g hamm er sæll, sem Lifir í því ljósi,
sem Lamigt er ofar ölln rmanna hrósi,
og dyigð og skvlda haldiaist þar í hemdur,
á h,áJa lif.s'ins isnvwn fast hann standur.
Sú Leiðarstijarna lýsti á hemnar vegi,
sem lá'tiin lnvggir gröf á þessutn degi, —
því stóð bún fast í stríöi lífs og þrautum,
svo sterk í veikteik, föst á rébtutn bram'tum.
M»ð sóm.a Viain.n hún verk sín allam’ daginm,
hiún vissd og skildi simn og niamnsins hagiinmí,
og hitiimiilið var hollur friðarreitur,
'því hjairtað vertnidi kærledkseldur he-itur.
því fræd sáði’ ’hún simtia í barna. hjörtu,
er séist otg verða mun að Ljósi 'björtu,
sem lý's'ir þeiim og varmar öllum voða
og verður aimnars lífa að morgu.nroða.
N'ú fær húm laum, sem' trúir þjónar taka,
er tekiin við er sælli lífsjms vaka.
Vér stöndum oftir, hítnum •sorgarhljóðir,
ein hraitt þó ef'tiir fatum sömu slóðir.
þimn eiiigáinmaður er til dantðams hryggur,
á a.mda ha.ns svo bJý’iþung sorgin liggur,
og 'börnim kveima,, baðast harmatiárum.
Kr bót og lækniin.g til v.ið slíkum sárum ?
Jú, von og trú þar velta oft heijarbjörgmm
og vciita st\rk og svölun þreyttum mörigu-m.
Sér aindiinn lyftir upp í sigurhæðir,
, þar æðra lítiö d.i4Lnn af sér fæðir.
Og sjá, hamm lítur sælli þig em áður
og saman tvinmast lúimn, slakur þráður.
Og vomblíð, hug'ljúf himinigLeði strevmdr
til hjartams, se’Ut um tmoiri kærteik dreymir.
Einn af vinum hinnar látnu.
inir árfeiðanlegustu — og þar
með hiuir vitisælustu —
verzlunarmenn auglýsa 1
Heimskringlu.
—-T h e—
Griterion Hotel
MeDermott Ave.
Nýtt, vandað gistihús
með ágæt herbergi,
vönduðustu drykkjir
og ffuustu viudlar.
Vinsælt meðal Islendinga. Er
beint A móti Tribune bygging-
unni á McDeruiott Avenue.
MORICE NOKES
KIUANDI
Woodbine Hotel
ðtœrsta Hilliard Hall 1 Norövesturlandiun
Tlu Pool-borö.—Aiskonar vluog viudlar.
I.eniion A Hebb,
Eigeudur.
siTjnnýtt hótel
ALOERLEGA NÝTÍZKU
Hotel Majestic
John HcDonald,
eigandi.
James St. West, Hótt vestan viö Main St.
Winnipeg Telefón 4 9 7 9
$1.50 á dag o£ þar yíir
Bandaríkja-snið
Alt sem hér er um hönd haft er
af beztu tegund. Reynið oss.

MIDLAND 2i.ö Market St, HOTEL Phone 3491
Alýtt hús, nýr húsbftnaður
’ ■ Fullar byrgðir af alls-
konar vönduðustu drykkj-
um og vindlum í hressing-
ar stofunni. Gisting einn
dollar & dag og þar yfir.
W. G. GUILD FRED. D.
Eigendu^
winnipeg ::: ::: N canaiia
0000000000 Topoosaéoa
Jimmy's
HOTEL
Rétt & bak við Pósthúsið
Islendingar ættu að
reyna þetta gistihús. í
hressingarstofunni er sá
eini íslenzki vínveitinga-
maður f Winnipeg.
.1 ainexi Tliorpe,
eigandi
_ , eitrt------
Fyrrum eiKandi Jimmy’s Restaurant

ADALHKLDUR 30 7
“Sami krisitdimn maður shif éja yður alls ekkii,Nita”,
lirópaðii liaimn'.
“Okkur báðunii leiiitSiast þam 'bönd, sein b'iiindia okk-
nr, — .því þá ekki að rifa þau í siwidur ? I.ögin
miu,nu hjáJipa okkur. Aðr.ir hafa giert það gaima á
undia.ni okkur, og munu g.era á leftiir okkur. þau
'bönidi, sem 'biinda okkur, eru e.kki ainmaö em þungir
htekkir. þ’VÍ þá ekki að brjóba þá aí siér, Allan!
— því elcki?” •
\ \
: ■ .. »
LXT. KAPiiTUI.il.
H'úin, var tiæLamd'; fögur, Jiar siemt húu lá fvrir ió,t-
um bains., Húmi horfði í augu hams, 0,0 hiið m.ikla,
syantai hár hemíitir iéJl yfir hmé hams. það þurf.tii , í
snnmleáktt skyldiurækiimm og siterkati .tpamn tii.l J'jsiss að
stamidia'St 'tálsmöru'r hieinmar.
“Við gieruin lekkieirt ljót’t «5a óvajial&gt”, sagði
húm. V,ið gieruin eiinungits okkur sjálf hamiing;u-
sönii, Jii.xssii Jiiömd 'eru voðaþung byrði. (), Allau,
ss’gið imér þó tiima áistæðu fyrir því, að við guitiun
ekki giert það, —< eikki rifiö þau í sunidur”,
Hiaiim vissi ekki, hverju sivara skvldi. Ástand
h.ans vair hræðitegit. Svitinm draup af emmi fnams og
fijartia. hans skaJf. Hmn var svo fögur, bJíö og
yndiisleg!
“Guð hjáiLpi mcr, því é.g vieii ekki, livað ger.i
skaJ”, hiugsaði haíim.
“þér voruð mjöig ha’iniiiiigiju'sam'ir meiöain þér elsk
uðuð inig”,' mœltii hún lemmfnemur. “þ.ér yrðuð aft-
ur jafmiglað’Ur og áinægður og þér voruö þáv þvi
ekki að sl ta þessi amds’tyggiLeg’U bönd, A14a.ni, þvi
ekki?, Se.g'ið mér iþó edna ásitæðu fyrir þvi”.
308 SÖGUSAFN H KIMSKRINGLU
Köld, 'h’VÍt hönd var nú lögð á hönd hemmar, og
þau sá'U ait í eiinu fölt, yndisleg't amdJiit tvrir franian
sigi. BJíð ög vdðkvæin rödd, full af meðaiumkvun og
hrvgð saigðd : “I.ieyfið mér, að svara íyrir mamminu
miitnm, Kg. vdl sieigja yður edma ástœðu af svo fjölda
mörgium. fyrir iþví, að þau bömd, sem Jiiéir viljið slíta,
eru storkari «m dauðiinn, og eru undir öllum kring-
ums'tiæið'um órjiúíaai'di í þessu lífi”.
þa.u hrukku bæði við, tc þau beyrðu röd<l þess,
«r tailaði. Lá'Varðinum (unst, sem emgill hiífði kom-
ið sér tiJ JiijáJ'par. Hertoigaiinmain var. miáll'aius af
gretii'ju og hartnii.
það var fógmr ern voftaleg mvnd, er tunglað hcfÖ.
5'e'tað sýmit inni í lu.ndimum. Ixivarðurimn Lá aítur á
ba,k í s'tóL, óáinægður og órótegur. Hin fagra hei-
togadmmia lá á jórönnmd við fætur liatis, í skrautklæð
um sinu'in. Kn yfir þeáni stóð Lady Aðalhciijöur, ró-
leg em náföl. Húm hugsaði n.ú ekkeirit nm harm siur.,
e;ti að. leiins um að hijáJpa inammi sínum í 'hains bitrustn
meyö.
“itg skal seigija vður”, siaig'öd liún blíöJiega, “Jni
stærstm og ijiý'öii'rng.irmestu áiStaöu fyrdr Jwí, að inað-
urinn imnn má ekki U’P'pLe'ysa þam bönd, er tiengja
okkur samami, þó hann ekki .elski imig, leiins og' þtr
siegið. þaö «r veigna þess, að guð, skaipari og. firels-
ari okkar, hefir sagt, að þa,u skuli vieria heflög til
dauöams".
Málró'inur hemnar hljómaði skært, augu hemnar
leiftruðu af. eJdmióði lijarta<ns.
"•Miemti gsitai saimið lög og neymt að sneiða hjá h*v-
lagteik hijómmbamdsins, «n fyr.ir him’Um allsvaldaiuda
drotni giiliddr þaö minna icm ekkeirt. þiessd k.xrl,iks
snaiU’öi hieimur, tmsð öllum fneisti’hgum. og von/ku
sinini, líð’ur ibráðtega undir lok, og imenniirmr \eröa
dæmdir eíitdr vierkum súum, — hvernig þe'.r hafa
baldið eið sdmmi. þess veigma' segi 4® '• Eí cigimnað-
AÐALHEIÐUR 309
ur minm svíkur eiöa sína við nrig, þó liian.n ekki tlski
mdig, 'þá hit.tir nedðd guðs hæms og sál hans tortím-
ÍS't”.
I.ávarðurin'ii horfði með bimni mcstu aðdáun á
koniu sína. lvn höfuð lærtogaiununinar bevgðrt æ
m’Siina. ag miejna niður við*hvent orð Aðalheiiðar.
“þeitta er stærsta ástæðam”, liélt loadv Aðalh ið'-
ur áfram. “önuur er« sú, að þér, hentogainna af
Onmomt — svndu.ga koma, falska ei'ginkona, ótrvggi
vinur, — þér g.itiið. tkki, J>ó .ekki sé mema vegna
•mammorð'S yðar, yfirgiefiö mainn yðar, setn hefir ausið
yfir yður hii.num dvrni.itustu gjöfum. þér getið ekk'i
svívdrt’ hiimar gráu ha-rur hans. Jk-r rmeigið ekki
•evöiLeiggija hjanta hams, er .ber fult traust ti,l vöar og
alt af hiefir V'erið yður trúr”.
Kkkent svar, ekkert einasta hljóö kom af vörun;
þm, er áðair höfðu talað bnemnamdd ástarorö.
“Hvaö hefi’ég gert vður?” spurði I.adv Aöal-
lit’iðiur rótega, 'e.n sárhnvgg,. “Hvað liefi éig gient yö-
ur, að þér skuluð á allar lundir neyma að draga
niaimnimn mjinn buntu frá m,ér ? Hann er það eina,
stiin 'iiiiér er nokkurs virði í heiminum, og hamm li.efði
e.f 'tdl vill Lært aö ilska niiig, hefðuð þér ekki komíð
þér stamddð á milli okkar. Fegurð yðar lvpfir eyði-
la.gt þá vom, sem ég haíði um að. virema hafim. þer
ltafiö hæt.t niig og hl.igið að mér. þér ha-fið særl
hjarta iniitt með háögJósum yöar, af þvi Jnér sauð,
að 'ég eJskaði ínaminiiimn m:nn, en hann ekki ni'ig.. þvi
máititi éig ekki eJska liainn ? Hanm er þó mfliöuriiin
miinii. það, sem hieföi átt að vekja i brjósti' yðar
m.eðaumkvuin nneð tnér, hefir þv«int á móti gemt yður
h aitmr síuLla o.g hefmig-'iar'na”.
‘‘Haiuim lelska’ði tnig fyrsit”, sa.göi mú hertagaimi-
an. “Hamm elskaði mig fyirst og Jiví tilheyrir liann
mér”.
‘‘Nted, það er einungds röng ímyndun yöar. þat
310 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
eru iikki gmös lög. Maðurinn er skyldur til aö eJska
og viröa þá kornu, sam hann garir að eáigiiimkomu smm.
Gleytmð þér því, að eiimasba iblessun guðs helgar
hjónafcamdnö ? Kvað er ástin ammað en ástriða ?.
þér gat'iö ekki neitað Jivilíkum löigum. Rg ge.t enki
11Iti 1 ð því, að maðuirimm mi.nin hafi eLskað yður fvrir
íim tíð, og þó inier sé- ekki kun.iiiigt um það atriði í
æiiferli hamfl, er éig þó viss um, að hamn lie-lir ávalt
haldiö virðSingu sinná óskertri. -þér ve-rðið að mitua
ef't'ir, að viðiburðiirmir hafa skiJdð ykkur að. Gaö
gaif mér ham.n. f Hainn hefir svarið að elska tnig, að
\era mér tnúr tiJ dauðams. þér eigið einniig góðan
°g göíugam i'igiimm.anm, sem ber fullkom'ið traiust til
yðar. þér hafið lík<i í auðsrtófmi lofað honum á<st. og
trúitmemsku, <>g þér þorið ekki, að flekka sál yðar
með því, að.svíkji og táklraiga liia.nn”.
I'.kkcrt svar. Em hcrtogainmian stóð upp, snari
sér dremibi:tega að láv'arðinum og mælti :
“þeifita kalla éig hræsni! þér gietið hlýitti á það,
Camen lávarður, eí vður te.ngar til, ég kæri mig ékk-
ert ti.m, að hieyra’ miaLrá. Konam vöar he'fði getab
oröið beziti prastur. Hún talar vel, em hræsndstal
og hedm^kuþvaður hefi ég ávaJt fvrirLiitið”.
Húm ætlaði að gamga burtu, em Ladv AöalhteiSur
greiip um ha.nd4eigg heunar.
“BíðiÖ að eiims idtit a.U’gna'bJik, he'ri’togaimiia.
I/eyfið mér að taJai við yðnir, cdns ag svstir talar \ÍÖ
svstir, kona viö konu. I.ofið mér að J.dðja yöur í
guðsnaínii, að íhuga liina hra'ðiLeigu synd, senn' þer
viljið fnemja. jF., bama. þér sæuö, live voöalegur ó-
réttur það er, jM-gar þír reymið aö gera mainim minn
ótrúani nvér. Kf Jxr sæuð þaö, þá mmnduð þér
falla á k.né og Liáðja guð um náð og í'vrirgeifningu.
Ég vil gJeyma öll+i J>\-í, er J>é-r hafið gart á nióti
nvér, og alt af hugsa hlýLe,ga til vðar, ef þér hættiö
við þessi áform yöar og bœtiö mamni yöar up,p alla