Heimskringla - 09.07.1908, Side 5

BEIMSKBIN GLA
WINNIJPEG. 9. JÚU 190*.
5 bls
FRÁ KIRKJUÞINGINU
(Kramhald Jrá Ws. 2).
N11 tóku .þeir pr.estarnijr að deila
■á sóra Friiör'i.k, eánin á fætur öðr-
wn ; viar það góð skiern,tam. Kunn-
uigir ibí'tast bezit, komi rmér sífelt i
hu'g,, aö hieyrai tiiil 'þeirra.. "þaö var
si.u.öihiC'yrt, að þeir höföu oftsinnis
'áður rtekd'ö'samain. TJmr'æöuruar
héldiust •iinmaai urmnierkja þeirra,
seim grainid eru í ræðu iruálslieíi-
öjndiai, og er ekki þörf að rekja þær
ítarieigui. þieik 'pnestarni'r brugöu
siéra Friörik um skoöainiaskiiitti, trú-
arjátiniiiniguinin'i líktu þair við sam-
Viiffl'nu Kuáldjaiga', vdð steínuskrá
S'tjórnimiáilaflokka o.s.frv. Væri
siíiimvinmia eikkí af henidii leyst, eins
01g jáitiaö v.ar f upipihiafi', ætti sá,
sam 'hreiytiti til að s j á 1 t -
s ö ig ð 'U að 'giamigia úr. Hvergi
viðigianigist iþað, iað flokksm.nvni
væri layft aö vefemgijai og rifia nið-
ur stef.nuskrá sífflis eigiffl flokks,
giæ'tii hafflffl 't'kki 'þýöst haffliai, þá
værd það hroinlegast af honum, að
‘gtafflga úr fl'okki,. og eins' vaeri Jxiö
iim kirkjunia eða kirkjufiélagsskap.
Séra- Friörik lát iþá ekki eága lijá
sér. Hafflffl' hii'gði 'ongan jáitia meiru
en kiennia eftir sími viiti, skilning
og tilfinninigU'. Kngdnn tími gæti
ibunidiiö ó'komnia tið, emigdn guð-
fræðii og efflgmn pnesitur koiniö
fraim m®ð trúarjátniing, seim heföi
galdii um aldur og «6. Trivarjáiu-
áing ætti ekki að viema svipa til að
kieyna fflaffli frá ljósimi. Kteifnuskra
stjórnmiáilaflokka væri iðuleguin
'bneyitiiffligum undáronpámi, á þetta 3
rtril 7 ára timiaibiili, og þá m.ctti
faru mærri um það, að trúarjá-tn-
’img 'gemgd úr sér urn nnargra alda
skieáð. Úr lúteirsku kirkjunnii ætti
'hianU' ekki að gangia, og giciti þaö
ekki, haun gaeiti ekki laifnieáitað hcnni
fremur em hemm,i mióður sánuá.
Forsertá var 'eánii pnesturinffl, sem
lagöá séra Friðrik liðsvröi í rnu-
ræðunum. Hiamm kvaö að vísu rétt
að kalla trúiaffljáitnáiiigiar hermerki
o.s.frv.., cm öllu hol/jt váldi h.inn
likja þeim við varniarmúr. Sagö-
ist hyggja, aö drottiinm hiefði li.ig-
að þvi svo tál, að sanfflilieiikur lietði
'boriö sigiir úr býitiutn í því þunga
hngiarstriðá og hörmungum er dun-
ið heföu yfir kirkjunia á þcniin tíina
cr trúarjáitniingarniar eru frá, og
h.inn geym/jt í þeánni. Jnær værit
atrfur frá þc-iin 'támum, og aö sjálf-
sögöu’ miaeittá 'auka þar við.
Að loknum umræöum þótti sam
diafnj'an'di' krástáfflidóiniur hiefði -ekki
itaipað á þeiim hjá áheyröndum,
iþótt átit hieföi sér formæfendur
áiærrii. Mörgum virtiist veira, flögtirt
aif mii,nin«öifnu'öinu'm í íyrirkstri
séffla Jónis, og nokkrir voru hug-
sjúkiir um uffligu prostana, að Ji^r
miinndu ekki reynast jafnspak'ir teið
togar og niámsmiemin.
(FramhaJd).
HÖSKÚI.FUIÍ.
ÚR BRÉFI.
Hallsoni, N.D., 6. jíili 190S.
Nú um imdanifiarinn tdma hefir
ááöarfar hnr vietriö fremur óhag-
sáseitt. Vorið var kalt, og votviðra-'
samit, cti þó eru uppskernhoiíur
víðaist hvar aflgóðar.
Við bygigingu jánnbraii'tarinuar,
sem á að leggja gtgn um' vestur-
hihíta isfehzkti bygðaritnnar, skamt
þ'r'ir austaffl' P'etmbána fjöllim, er nú
ufflmið af töluvterðu kaippi,. Búist er
v-iö, aö'-'briau<t þessi verði fullgerð
smemma á hiaust, og er líklegt aö
fttifti auki mörgum beendum tals
vierð þæginidi.
1> jóð h á'tá ð a rdagu r Ban-da manrui
4. jú'lí var haldámffl hátióLegur hír
í hæ. Skieimtun var góð og munu
fles'tdr hafa farið hieám v©l' áffliægðir.
Kinn atf aðal forstöðumönnum
•þessa há'tíðahaldis var herra Beue-
dáikt Pétursson, verzhinarstjóri og
póstafgreiðslumaðuT, og leyst'i
hariffli það starf mjög vtl af hendi,
þráitt fyrtir ýmsa erfiðleika, scm
því voru samlara,.
Ú'tmiefnáfflga kosmámgar eru nýlega
uim garð gemgiiiar, og voru þær
sóttar af kappi miklu, sérsta'klsg.r
ctf þeám, siem vifdu ná sæ.ti í eJri
tnálsto'funnii í \V'a«Iiing>ton þinginu.
Káitunn kappsömust var orusian
á málli framitixa' (Progtrtessives) og
aifiturihald-shlu'ta (Stalwart.s) Repu-
bilikana flokksáfflis. I^eiiðdO'gi hiimti
fyrnit'tfin'du T. F. Marshall bax sigur
úr ibýitum.. Satnrkvæimit skýrslum,
siem komu út i blaðáinu '‘Kven.rtg
Támieis” í Grand Forks, divvgs. 29.
ýini, fiéikk Marshall 18,392 atkv. ýf-
ir alt ríkiið, len' .Hiatnisibrouigth 13,508.
Af 4 11 misækjremdum f kk hfnin sið-
arnieifn'dii að leants 75 attkv. fl-eiri er.
I/ittlie,. semi var lægstur. Jafnvel í
I’iemifiiina Coufflity„ þar seim þeir
klíkukongar McKeffl/áie og sératak-
higia Judi I/amouriei hafa leffligst rað-
áð lögum og lofum, féikk Marsh.all
fleist atkvtæöi. þ.eitta iber þiess ljós-
att' vott, að kjósefflidur í þessu
Couri'ty eru að br jótast ujulan
völdum slíkra póiáitá^kria vélráða
(Miacthámiei) niiainma', seftn McKenzie
og Hattn'ounö, og svo smnámenffla
þeárra, serni rcka exindii þeátrra úti í
lafflidsibyg'ðumtím.
Náíva'mair skýrslux um íslenzku
artkvæÖáffl' höfum vér ekki hand-
hœgar nú. sem steffldur. Kn líklegt
þykáx oss hér í bygð, að landar
vorir haft- átt gó'ðan þáit-t í úrslit-
ufflinm.. Vonaindd cr, að ijfemdingar
h-aJdi orstýr -þeátm framvegis, sem
þeir hafa áiinnið sér tyrár að vera
sjálfistæðir og óháðiitamir í opi,ti-
hertim málum, því það bcr vott
ura sjálfstæiða ígrundun og þrosk-
aðaffl skilniing á þjó'ðmáluffl'iim, er
hverjutn hijlvieðja borgara ber að
hafa. ^
Mrs. Sigrun S. Nordal
Fyrár tilmæli margra v.i'tiia og
viamdimianmia, sem og af eigin lötig-
un mi'niná, ibið' ég hér mieið heiðraðti
blað yðar að flytja mieðfylgjaudi
mynd af Sigrúnu sál. Nordal t,i
ætitáingja hianffliar allra og sérstak-
kgai til foreldranma. Hún var okk-
ur öllum svo kær, að við geyni'im
mitniniimgu hennar til síðustu stund-
ar.
f-
bitfrún S. Nordal.
Sigrinn sál. var fædd að Kyvmd-
arstöðum í Kelduhverli í þingcvj-
arsýslu á Islanidi 28. nóv. 1878.
Foneldrar hennar eru þau hjón
Ságuiundur Gunmarsson,, Gíslason-
ar, og Jónína G. Jónsdóttár. Sig-
rmn olst upp með foreldrum> sínum
og flu'ttist mieð, þeám til Seyðis-
íijarðar, þá á 3. ári, og seltust*
Jiam fyrst að í húsi foreklra mitvna.
Gnttorms Jónssonar og konu lians
Krrstinar I.ilju Guninarsdótttir,
Gislasonar.
Árdð 1892 flutitu þau frá Seyðis-
firði til Am'griku og settust að í
Ný'ja í'slandi, á Grund í Geysir-
bygð. Hijvn 30. marz 1899 giftist
bún Jóni Sigurðssyni Nordal, og
seittus't þau hjón að hjá foreldni'in
hams í Geysir hygð.
Síðustu mánuði æfi sámfflar var
hún aö Grund, og fékk þar ■ ð
dieyja í faðrni sinina clskuðu for-
cldra., sem hún haföá þráð.
Haefíleiikum hieminar befir séra
Runólfur Marteifflsson lvs’t í Hkr.
dags. 9. jain. sl., , og hefi ég þar
efflgu við að 'bæta. Sá'grún' sál. var
sanffl'kölluð prýði mafflfflfclagsins,
og hverjum' þvi hugljúfari er hann
þektá liaffl.a batur.
Blessuð sé hffflnar miiimmg.
Margréit Gu'ttoTmsdóttir.
•------+------—
Á maí morgun.
Röðull kær, úr rtekkju þinni
rístu strax af kodda nectur,
græði’S undaffl giáium voðum
giaiipaffl cr að kotna á faetur.,
Sjáðu bara, favermág hauður
hárið gneiiðár vors í bl'ænumi,
'býr sig eno-s og bezt það gatur,
blóm.um prýitt í skrnða grænuni.
Hvenær var þér boðið betra
blesisuð sól um æfi lafflga,
e.n að gefa' geislum þfnum.
góðiun dag á ró-sar vafflgæ?
8. ÍSFELD
» ■ ■—o----------
— Froffljskur læknáx Dr. Dela-
marne hefir uppgötvað ráð til að
eiyða húsflugumi., þaö ©r blanda aí
eimuin tiunda “Formol” og níu tí-
iindu hlutum. af vaittvi,. Hann svg-
ist 'hafa reymt þossa iblöndii á þeiiti
sjúkrahú.suan, siam hann hiaíi haft
umráð yfir á sl. 10 árum, og ald-
rcA imáislukkaist. Mieð þassu kveðst
haffliti ha,£a eytit 4 þús. flugum á
dag í eiinu herbergi. Re/.t segir
hafflin að sé að skifta um eða etid-
tirnýija Ixlönduoai á' hvierjum sólar-
hrinig. Blaffldaffl' er ódýr og þess
vierð, að hún sé neytud, þar sctn
flngiur er.ii tmklar.
DONNA KLARA.
Eftir HEINE.
Reikar eán í aldáffl'garði
aátan fagraai Donma Klara ;i
lúðra og bumbu biástrar gjalla
beifflt frá' ká'tum’ hallarskara.
“Vart mér sk'em'tiuti vei'tir daus-
inffl,
v>rt m:ér þókma'S't fiagurgaliuu
ungra kappæ, er mér líkja
ársól við, sem gyllir dalifflffl.
“líkkert mér nú unun veitir
eiftir það í mánans skitii
Ijúfit um nótit' mig lokka uáðu
Ijóðsöngvar frá kærstum vini.
“Hár ög granmur, hugarrakku",
hvíldu’ á mér haiikS augun bl.,u :
af saiiktd Ge.org sjálfium bar h -.nn
Viö svip og göf'gi tigffliafl-háu”.
þiannig hljótt húffl hugsa náði,
hnieigði augum gljúpum niður i;
em er lítur upp þá sér húm
umgiam tnann á hlið sér viður.
Svo þau bæði samam leiðast,
sæitt um ásit og trúnað ræða ;
ve'Staiiibiærinn blómán kystá,
blæijum draums nam rósir klæða.
Dranmblæ svipuð blóiiíin ufflgu
brosa líkt og ástin þýða. —
“iSeg mér, ástmey, fljóitt því
færist'
faigur roði um vanga blíða ?"
“Bit af flugiim þungt mig þjáir,
þœr eru mánár féndur skæðir,
sem arn-nefijaður okur-Júði,
etr um borgarstrætin þræðir”.
"Ki um Júða, og ©i ttm flugur
ætitir þú' hiiö miinsta að hirða ;
af möndilu'trjániiim fögrum íalla
fjölmörg blóm., sean áttu’ að
virð'a”.
“'BIómin sýnast sölnuð vera,
seg niér að eins, mieyjan kæra :
miMi þitt hjaritaið m'inma vegna
'tmi'nar-heitust ástin bæra?”
“því iiiátt trúa ]>ig éig elska,
.þar um hiann scm vitni’ ég kalla
Jiiðar sigim á krossi kvöldu
og kvaiir ledð fyrir veröld alla”.
“Um hami og Júða hirð þú
eigi”, —
h'ja]ar kappimu á«tmey viður.
“Sjáðu liljtir ljósi sveiiptar
lairvgt i fjarlægö drjúpa niöur!?”
“Hvitar liljiiT Ijósi svieiptar
lita vilja stjöiinu bjarta. —
lin fnunu þínár ástareiiðair
Hægra er að brj óta
en byggja.
“Fyrix amdlega' þörf stórrar sál-
ar" hieiir ihierra' Gísli J'ófli.s.son p 1 efflt
ará í Wifflinipeg riitað langt mál í
síða«ita 'blaði ,uf Hieimár, IV. ár, 12.
'blað. Gg í tiilcfiiM. af sumu, sem oss
hiéx vestra sérstaklaga viðkemur,
'þá ræðst ég í að rita fáar línur.
Kg æitila' ekki að fara n«itt' út i
Hiallfrieöarsögu eðn/ saimamburö á
lyndiseáfflikieEinii'm Hallfreðar og is-
l'emr/ku þjóðarimmar, ©ða að reyna
að 'taka málsitað Olaás konungs
Tryggvasoniar. Mér hiefir vcrið illa
við þanffl manin frá því fyrsta, að
ég las sögu haffls, cins og mér er
við þá hailö'gu kominiga báiblíunnar
Davíð og öalómiom. Allix þessir
máklu komunigíar eru ataiðiir blóði
miskunfliarikui'srar lueáftrækni og ó-
stijórnlégrar 'drotffliuiiargirm og
Via I diaifýikn'H r, og guðrækniisblæjaii',
sam yfir þá hiefir sífcldfega verið
svei.puö, liefir í mínum augum vcr-
ið gö't'óttari og fyrirlitfegrii, cn
nokkur ömnur svikagyllifflg, sem ég
hefi gefiö nákvæmar gæitur.
það eru blaðamiál vor hcr vestra
setm ég befi í hugai 'þeigar ég segi :
Hægra cr að brjóta en byggja.
Kíalaust er það nytsemá og mikiís-
vert fyrir vorar andlegu framfarir,
að sanmgjarnfega og vel sé mn
'þetita mál ritað og ræbt. Að bæði
sé hlu tdnægmislaust bemt á gallana
á vorrá ritstjórn og blaðamiensku,
og enfflfflig benit á, «ðai látáíö fyigja
rmeð, hvernág ed'gi að bæ'ta og iaga
það sem miður fer, og hvaða nauö
synjamál það eru, sem framhjá er
gefflgiö og ekki náá þar inn að
I guniga. Ktt mér finst snma hjá
þessum heáðraða höfundá, se,m' hjá
öðrum, vr á þeitta mál bafia tuinst,
að hægra sé að brjóta- en byggja.
N'ú skulum váö ga-ta að, lu að
þessi hcti'ðraði höfiwwlur G. J. seg-
ir :
“N.áfega hver inaður, cr peuiKi
gctur Vialdiið, ýmás't yrkir cða ritar
11111 öll mö'gukg og ómöguleig vís-
i indi og óvísindi málli háinins og
I jarðar, í jörðu og á, og það ser.i ;
! i himiiinum býr. I vn mest er ]>ó j
1 þjarkiö og 'þrástaglið um það, cr
j omgan varðar eiða íáa að eii'us, og
; etngium getnr orðið að Uöá. Blöðin
j sjálf líta stundum út tiiis og sorji-
j kvnuir ]xcr, er á biakgcrÖU'.n
j standia, og haifðar eni túl að salna
í úrgamgi þeim, sem efflguin getur
I femg'iir að liði orðlð, «em ölhvm staf-
! ar mein aá ]>að cr alls ekkert
j iaiii'mmæli, að fjöldi fólks cr stór-
j óámægt nxeð blöðin í iiúveraW'li
i mymd”.
inst frá tryggu og göfgu
hjarta ?’?”
“Mér i brjósti býr ei falsið,
b,crist hjartað slögum fin.um
blakkra Serkja, bleiikra Júða
blóð ei finst í æðum mínum".
“Donna Klara, kæra mcýja!
kær þig ei'um Serki’ og Júða”.— ÍJ
Með sér unga mensóJ leiddi’ H
ha'nn
i mýrt'uslundinn blómsturpruða.
Síðar sieigir hann, í tilefná af þvt,
hvort hU'g»a«3iegt sé, að bó-t vcrði
ráiðáí* á þessrnn affldlegu óþrifuin :
“Kg f'i-fflir mátt kyitd astlast ckki
til þiess a:f þ.im eins og þau eru
nú — á meöati þau eru ýmist and-
leiga hcilt ©ða ÍKiffldarvaaia , su* lit-
'blind, önnirr siinsým, snm aints og
si>'g:fliirrn ■með .mgoxi framan á
lomgum trjánum, svo þiúr geti
gættit i kringtim si'g áðiir cn þeir
V'OigH' sér út úr skelimriii”..
‘OB þessi orð og aðfifflislur ’hjá höí
\ .
Haglega þar huga mievjar
h.i'iiffl í ástariæðifflg vciddi ;
bncnnhieit armlög, ótal kossar .!
wist í hjörtun fögntið lcáddi.
VI
Blíða'St stingu brúöarljóöið 'j
bálðar raddir næturgala,
lák't sem kyndla leáki’ að dansi
Ijósormar um foldu svala. *
Hljóðnar uni i hetlgnm lundi,
'hægt þó kliðd’ í gullnu bari,
■eiims og miifflstii bkssuð blómiffl
blæinn að sér dragta- fari.
Elskh'Ugaffls í örmnm hlýjutn
upp nú vaknax Donna Klara,
þítgiar hallar hiávær glanimur
bcfflni’ um eyru^náði fara..
“Fyrr þú, vimtir, við mig skilur j
verður þú már firá að gr-eima j
hBjfná þíffl og ættnm öllum,
alt ai stm mig gerðir leyna”. í
!
Mieöur hrosi munarhlýju \
miniivist kappinm ástimiey viði\r >,
leavtiii mu'no og muffldix kyssi.r,
mælir því næsrt sem hiwi' biður :
‘‘Domna Klara, kécra meyja!
k.effl.na skaltu mig hiin friða,
mimn er faðir hiinffl miðst hálærði
mieistaa’inai ísraie'l, frægur víða’\.
Sigtrygffur Agúntnnon
3 kennara vantar
V'ið Giml'i skóla, firá 1. saptember
nœstk. til 1. júlí 1909. Kimn mcö
1. stigs Professional Gortificæte og
hina með 2. og 3. stágs.
Umsækjandur tilgreitnii kianp og
rtlfflislu sem k'Wvnarar.
Tilboðum veatt móttaka af utid-
irskril.uðtim til 5. ágúst rvæstk.
Gixnli, Man.
'B. B. O'LSON,
23-7) Secy-Treas.
rvndnnum. kalla ég niið’Bribrott og ger
■samTega •cyBdl&ggingo, sem meiuar
það, að kmgt um bctra væn, að
ek'kiert 'þiað værá ;gefið út hcr hjá
o»s, 'heMrrr ©nn að edga þessa and-
<fegn pest sífelt vo&imdi vfir höiði
'sár, þesiiiaffl andlagai svaffltada’iöia,
‘sair «r orðið óI.Tsk’na.mii <ðrep íyrir
vora JijóiðarinrcfflTiing, og til stcr-
skaimmar í augnm allra skynbsr-
amdi og 'ifaeáöarfegra maim.ii. þietta
er réitta vnieiiiningm í ’lýeaingu höT
UTVílarinS'.
:Og 'óf-iiii' þassó Irr.. G.J, pneffltdT:
er svo löerkur maðnr og hieiðvirö
rrr,, að aJmiemnnmgns ’taks nokkurt
miaTk á orðnm hains, þá it mcr 6-
mögulieigt' að getsi' séð, hvwrnig rit-
Stjarar og' 'blajðaáiitgKfcí:ffl'dirr hér á
meðal vctr gota feáitt þeitita hjá sér.
Méx faem'BT ekki til hugaT að éía
það, að ’h'ödi. sé SmllmiHrkur til þess
að orð h.rriis séu svaravierð, og
dffleig ég þaö mest aif því trausti,
«etn «g ber tál sé-ra Rögnv. Pé.turs-
sonar, ráitsltjóra Hte.itrms, að bar.ti,
p'iiffl 'ágætivr maður að vitsmntiutn
og víðsými, beÆði ekki leyfit þtssari
grc'in að koma úit í blaði sínn nveö
jafa voðaloga ádsdlu, eífi böfuíidvsr-
inm be’föi ekki vcrið miexknr maður.
Hvað cr svo b^-gt npp hjá liöf-
uffld.mum' fiyrir ibruniann og eyð'i-
lcgginiguffla? þieitta :
“ Viér ciigiumi hieámhingii ái, að niál
afind twamrifélagsiiis séu rædd í blöð-
unnvtn” (dál'írtiÖ* víðtækt að t.irna
hjá höf.), — “að dálítill greinar-
munur sé gerður 4 þeiim allra vit-
laususrtu o.g á miemniffl'garmáluni
b'jó'ðarininar ”. (þamia fiust nné.r
liggja í orðunumi, að ritstjórinn
ætti að láta dóm fvlgja hverri
grieiin', eða geifia þieim viss stig eða
ifflkufflfflir), — “«ð sfemgja ekk; sam
am mönfflum og máfeifniumi, og láta
ekki góð mál gjilda framsög'i
maimna sinmia” (ofit koma ráð úr
neifisbielg), — “og að 'Klöðm .varð
veátú tumgu vora (má'lið) og að
þau beáni h'Ugstim almeinffláfligs til
mieoiiiiingar og hugs. uaircJsis, eVki
nanti í hælana, cða fari pftir kiók-
óttrd sporslóð HlmemmimigisáJitsiiis”.
Ég er nú ekkii svo vitnr, að
skilja skáldskapáffl'n. i síðustu setn-
imgiivnmi, Kn líkfega cr ei'tthvað
mikið í það varið, þar sem þaö
stendur í trúfræðisfegu itímarit'i! í
þarma höfum við htér um bdl alla
lctxdu'ffla' ffflá* höf. viðkomaaidi blöö-
uimim, og virðásit rrnér hains r.iál
nnjög óákvieðið og í fyllsta’ mæii
ósanmgjarnit, cánnig líka ósam-
kvajmmi og faull, — þair siem hanu
fitvnur þörf á meira hugsanalreisi,
em læitúr þó hvcrn canasta ‘penn.i-
dólg” skrifa um alla skaipaða hluti
í jörðu og á, og það sernii á hinvn-
um býr, bæði vit og vitfeysu. Eug-
in undan'tekniing er hjá honum gerð
— <alt cr satna for.san'ániffl'. þarna
er ósaiifflgirni á háu stigi, sem ó-
mögulegt er að mæla bót. •
í/g hefi lemigia lönigun eða tíma til
að fara út í fala'ðaþras við höfund
þessa sfeggjudóms, og ætla niér
það ckki. Líka stendiir mörguni
það nær en mér. En honum til
hiedðurs og þókminar, — því hciður
er það fyriir hann, að þessu bulli er
ansað', — ætla ég í fám orðum að
segja, hvaða skylda ég ímynda mér
að hvíli á blöðum vorum, eða
hviernág ég óskaði að þau væru úr
garði gierð.
það er þá fyrst, að ég dreg langt
stryk á m’illi fréttablaða vorra —
viikuifaLaðanma — og mánaðar eða
tímiafflitafflffla. Ég geri heLmingi
hœrrá kröfur fyrir fróðLedk og bói-
mienitalcg.t gildi tímaritanina, en
vdku oða dagblaðanina, — ég meira
að scgja'gat ckki þolað fj. bull i
vorivm smáti tímaritum, og það tr
öllivm vorkuniarlaivst, sem hafa þau
á hcndi, að gera þau þafflnig úr
giarðái, að m;nn fád úr þed*n nyt-
saman. fróðledk. því enida þótt, —
þaö sem • nú ekki er, — að höfdð
rvtstjóra þairra væri i'tmamitótnT,
þá er sam't heimurimn fullur af
fróöleik og ótal gimisteiinum, til aö
safna í þeissi smáu riit, sem væiu
þass vdrði að geiymiast í gyltu sniði
á ibókaihvlluim vorum. Og anuað,
semi éig líka hednitta af þeám, aö
I þau gl.'.ymi aklreá sinffli mieiginreglu
og ákvörðun, að alt sam í þe'iru
steflidur sé í andfe'gum skyldlcik ->g
simband.i við stefriu þeiirra. IIcS
öðrum orðum, að ritstjórinn riti
og velji það, sem þar á heima.
T. d. í Hied'rfíir : Ri'tgerðdn “Vitnis-
fauröuri'twi uin Krist”, hún á þir
heáflna, og er ljómandá vel rilttð
gneiim, svo ég g.-t lesið liana upp
aftur óg aftur. Og þamnig eru
mar.gar grcdivar í Hc.imir. Kn rit-
gerð herra Gísla prémtara á þar
ekkent faeimili, htim er þar aðskot.-i-
dýr og óþokka gemlingur, sctn
spillir fffliði á h.eiimiilinu.
Kin-s er mieð sum þessi kvæði
sem vierá'ð cr að fylla tím.iritin
mi&ð, að iþau edga þar ckkj heitna,
og taka of mikið rúm upp frá nyt-
söirnrm fTÓðleik. J>að mun v.-ra
hie'tíulaiist að sisgja, að allur þori i
alþýðu kaupir timiari'tin sér t,l
aiwdfeigrar uppbyggingar, en vlkn
og daigblöðin fyrir l'é'ttaiffli fróöleik
•og skíimtuni. Timariti'n. eru geymd
<>g bundiii, og þíiim er raöaö imft
wppáfaaldsfaókiim vorum, em viku-
blööuffliim 'tr hi.'imt cftir feist 11r 11:n
þarna 11 stór mii'nnir. Og í mínum
augum .er mimurinin svo miVill, aö
ég gieit ivrirgiefið miarga smágall i éi
vikul.ilaði, teffl emgam á vorum smá’.i
tvmari'tum. Effldai cfflgiTnn vamdi fyr-
ir í mieðallag’j. gneiimdian mann og
smiekbtniamin, að Láta þessar. fiáu
bilaðs'íöiir vera fulLar ai staðgóö-
ivm fróöteik, með mánaðar fyrir-
vara.
Að ’tímarit vor hafi upptvit
skyldu sína, 'ætla ég ckkert mn að
dæmia -nú. Kn það er álit mitt, ,iö
þeim sé m'eára- áibótáveumt em viku
blöðunum okkar. En stór ósamn-
giriui er að segja, að ckkcrt m
nýitáfegt i þeám eða bókmientum
vorivm tíl gagns og sæmd-ar.
Vikivblöðán hiaáá' aiðallega á heudi
aða tál maðferðar r Almienmar frétt-
ir um víða vcröld, gata um alhir
uppgótvamór og .nýjar firamfarir 1
aindfegum og verkfegum efnum
S'tainda opiffl' fycir öJlu því, sem
við ber í vorum ískmzku bygðuuii
og biustöðuimi, ibæði hvað við keni-
ivr búskiaipar framikvaemdum og
miefflitiiitiarleigri 'framfiö^. þau geta
ivm dauðsföll, slysJur.ir og hvað
a.tiffliað. Fæna oss alt það mierkasta
seon viðbier á ættjörð vorri tslandi.
Svara þraitu og vaíaspurn,ingum,
ef ti’l þeiirra ,er ká'tað. Haía góða,
ledðheinanda kafla íy.rir ibiiskap og
hiéi'inrlishaigsæld. G.ía mónnum og
má’tefrnim hrós og góðan orðstýr,
sam ettgw það rrueð ré'ttu skilið, og
vfir 'höfuð ljá öllu fögru og gagn-
fegu fylgá si'tt. Líka kvieða uiiður
ait, scm er ciniskisvirði og ganga
h'lifðarlaust á milli faols og höfuðs
á öllu, 1 som er fánýitt og andlega
ratið og stiendur þjóð vorri og
ailmieinitiifflgsheáH fyrir iþrifum bæði
andfega' og efinialegiai. Og matgi
mæittá segjfc flcáina, sem vi8 kerrur
viku og daglöðmn, því sannfeikrr-
mti cr, að það er ómögulegt að,
marka 'þaim nieáiun vissan vcrka-
hráii'g, írekar cn. huigsandi mamss-
sál, eða viðibiurðum' scimi lífcnir
%dg'jai. Og þarna komur þessr.
stóri nusmunur, sem er á því, að>
stjórffla siagjum kirkju eða kveffl-
rótitáindaiblöðtwn, eða Ullum þeitrt
ritum, se<m haía einskorðað nvál
efná, að þar er hrifflg.UTÍHin mánni og
takmarkalífliHin skýr.
Og því held ég því fram, að þa5
sé 1 a n g t 11 ni móiri' vand i og
þurfc helmdinigi fjölhæíari itu.nu,
batur mianitaðam, með kjark og
staðiiestu, til að sitýra viku eða
daigblöðum, em mánaðarrkum. Ku.
efflgan sta.ða ge.tur viecið til í rnanu-
félaigimu skiemtil&gri og iþarílcgri ets
að viera rits’tjóri, og geta gegnt
þeirri köllun vel. þar er maðurinn
aaidleiga frjáls og þar geita áhrjf
stórrar sálar verkað hiei'msemdanná
malli og náð langt fram í aldir. En
líklega í emgr'i stiöðu mieári vandi
að vera húisbóndii a stnu hieim.il i cm
í ritstjóra stólnum, —»og allra
luelzit mieða! Vestur-íslendimiga. þar
þykist hver góður fyr.ir simn hatt,.
og vanþökk og illkvittna befir ver-
ið hifflgað til mesitu ilaunán, sem
þoirra færustu og mestu tnieffln hafa
borið úr býtum..
Vill nú he'rra Gísli pfflemtari iieitev
því, að vor ísfemzku vikublöð her
hafi ckki fylgt og reyni að fylg ja
fliestu af því, sem ég befi talið
U'P'P' ? Nietit, hann má tfll að svaxa
því játandi. Og ef maður tckur til
samafflibiiTðar innlönd blöð, norsk.
sviensk og cnsk, þá vcrða vor blöð
va'nsœmislítil. Og jafnivel hjá vor-
um lærðu og æíðu mönmum á ætt-
jörðinni gömlu er ©kki aillur rit-
háttur fagur, og nóg þjark og þref,
og hver upp á móti öðrurf}.
Höfi. sagdx : “þjarkið og þrá-
staglið er sem engan varðar ueitt
um”. þessu nvafli ég ckki eftir ná i
nálægri tíð. lín ég man cfitir löngt*
deilunni um Goodtemplara mál£ur
sem ég kalla bæði almienningstuál
og vetlferðannál, og ég er fastlega
miað því, að þaim fiélagsskap v erði
þessi harða deila til mikils góðs.
það er margur farinni að dofm i
sókninmi, þeg.ar undir 20 ár er
komið, og farnir að verða kæru-
litlir um bagsæld og velferð sinna
áhugiamiália. — þanndg má finn-a
da»min í stjónwnálum vorum hér
æði viða. — því álit ég, að Sigtr-
Ágústsson hafi gert gott verk, að
koma ruggi á ]»á, sem farnir voru
að dottai. Hvað scin hvötum cöa
■tildrögum líður. Og víða var sú
lamiga rutgarð vel skrifuð og óhlut-
drægt, og á Hkr. þökk skilið fyTÍr
fr'jálslvffldið að flytja haffla.
Að ekki megi finma gaJla 4 blaða
miemsku vorn, hiefi ég ckki á móti.
Rn m»ð viti og saiwusýnái ætti
maður að dæma hvert mál. þá
eru meiri líkur til, að eétir þvfe
viarði tekið, og úr gölliimum bætt,
tf kostur er á og föng eru til.
Láms Quðmitndsson-
Þakkitrávarp
H'ér mcð finffl óg mtér bæðá Ijiift
og skylt, að votta öllitm mkt
iflwiiileigasta hjartanis iþakklætá, sctxc
á tinin eða anin.nn hátt aiðstoðiiftu
mdg og vöiittu hjáilp og liðs’i'nffli j
dailðaistriðá ipaiWUS'inis míns
BóajSar ArnfcjörnisSónai', <>g heiðr-
fflðii útför haiis mieð' nœrvecu sifflni.
scm Léizjt ledffl'S og n>ú er þegar kurnr-
ugit þnffln 28. ina:r7. sl. á. sjúkrahúsi
eiin.u hér í Sal’t Lake City, Ufcafi
l'.m sé'rstakfega vil tg tilmtfinia hmn
göfii'ga haiðursflnaffln berra Einar
H- J ohnsom,, og votita honium irriti
ar alúðarfylsrtu' og infflifegu.siii
þakkir fyrir haffls óþneytandi hjálp
og aðstoð við miig og míffla við
téð tækiifærii. Neifnditr herra R. II.
Johfflson, aðaluirnboftsmaður bræðr-
afélaigisins “Kniigbt of tfcc Macca
hetes of the VVorld”, fór mcð mér
tii’l Salt 1.1-1 kc C-ity á jámfcrautuini, ,
scm er nær bo milnr heiint í nonð-
ur héðain, og aðstoðaði mig þaf
ciins og bcziti fiaðir, mieið sínum al-
þiekta' dugnaði, Lipurð og mann-
kærleikai. Var þaniniig 'orsök til, að
vcrta miér þá hnggun miitt í sorg-
ifflffli., að fá að vcra hjéi miamiinuni
mínmn váð andlát hans. þar sa
hanffl að öl-lii feyiti um Jikið og flutti
bæði það og mig himgað h: iin til’
Spanish Fork. Og hanmi gaf ei upp,
þar tiil að gneftruniin var afsitaðtn.;
Og síðast í um'boðd félaigisins borg-
aði ba.nn mér að fullu lifsábyrgð-
gc skýrteáni miammsins míns sál. i
félaginii No. 2ÓK6, í kkxi. — Fvrir
þattia alt, og matrgit fledna, sem er
óupptalið, viðvíkjan'di téiðu sorg-
artilifiel li, cr ég íramianin®índii'm ár
gtætismanmi af h.jarta þakklát.
Sp. Fork, U'tiah, 18. júní ’o8.
Bjarr.ilaug Kyjólfsdóttir.
“n-nmivwirvi
Kennara vantar
til Laiifás skóla No. 1211, fra vy.
sepfcemfcer, 3 mámiuði. Ti’lboð, sem
tiil'taká mientastig og æfiitign ásam t
kiampi er óskað er eftir, siendiLsi til.
umdirritaðs fvrir 25. ágúsT.
BJARNÍ JÓHANNSSON,
i°~7) .Geysir, Máffl.