Heimskringla - 28.01.1909, Blaðsíða 3

K&ífiSBKlNGEX
•••<
ROSUN HOTEL
llð Adelaide St.
Winnipeg.
Bezta $1.50 &-dag hús í Vestur-
Cansda. Keyrsla ÓKeypis milli
vagpstöðva ok hússins í nóttu og
degi. AöhlynniuK hins bez’-a. Við-
skifti Islendinga óskast. William
Ave. strœtiskariö tar hjá húsinu.
O. ROY, eigandi.
•♦«•
SPÖNNÝTT HÓTEL
ALGERLEGA NÝTÍZKU
Hotel Majestic
John flcDonald,
eigandi.
James St. West, Rétt vestan viö Mair St.
Winnipeg Telefóu 4 9 7 8
$1.50 á dag og þar yíir
Bandaríkja-snið
Alt sem hér er um htfnd haft er
af beztu tegund. Reynið oss.

MIDLAND 285 Market St. HOTEL Phone 3491
lUýtt hús, nýr húsbúnaður
” Fullar byrgðir af alls-
konar vönduðustu drykkj-
um og vindlum f hressiug-
ar 8toíunni. Gisting einn
dollar á dag og þar yfir.
w. G. GUl'LD :: FliED. D. I’ETERS,
Eigendur
winnipeg ::: ::: canada
Jimmy's
HOTEL
Rétt á bak við Pósthúsið
íslendingar ættu að
reyna þetta gistihús. í
hressingarstofunni er sá
eini íslenzki vinveitinga-
maður f Winnipeg.
Juuick Tliorpe,
eigandi
^yrrum eigandi Jimmy‘s Restaurant
^Douiiiiiou Bank
NOTRE DAMEAve. RKANCU Cor. Nens St
VER GEFUM bÉRSTAK
AN GAUM AÐ SPARI-
SJÓÐS-DEILDINNI. —
VEXTIR BORGADIR AF INNLÖOUM.
UÖFUDSTOLI. ... $3,083.392.38
^PARISjÓÐUR . . $5 ,000,000.00
A. E. PIERCY, MANAGER.
Drotningarrímur.
EFTIR
K. Áso. Benediktsson.
Kveðnar 1907-S
I. R í M A.
[Mansöngur prentaöur áður.
1. Eibt sAmn stýrSi ööiiug-ur
Ævimtýra landi.
Hr-austur, fimur, hjarðíengur,
Hvössum vedfði brandi.
2. Aklrei hræddur unigur var
Viö ÓðiniglóiSa kviður.
Döglinig sá af dretiigijum bar,
Sem dráttm'aistari og siniöur.
3. Hár ogi gildur hilmir v.ar, —
Höíðángjanna prýðd.
K jartan atrnan kendii þar
Kvienniaibilóminn fríðii.
4. þjóðin átti ei meiri 'imnti',
■Má'l til flestir lögöu.
Íitnnfríðian allar hann
Auðiíirhlíðir sögðu.
5. Mild'ing vöfðu mundjum diátt
Meyjar andlitsfríðar.
Ástar skutu örvum þrát t
Á hann fyr og síöar.
6. Reikjiaðd sókndr néttar þar, —
Reynslan þessu sinnii :
lí'iu' þar frú af öllum bar
í ásta samkei>pninni.
7. Fráibawliega fögur var,
Ftxðar um það skrafai.
Hildig'unnar h'eitiö biar
Hrundin mundiar trafa.
8. Jöfnum hjúskaip játa.S fá, —
Jión má fr.á því greina, —
Giftist fegin gylfa þá
Grundin eðalsbeina.
9. Sagan fróð því segir,
Sólin ástar skini,
XJng þó væri auðargná
Af erlendn ky.ni.
10'. Ástarfclossi, yndi og fjör
Ungium hossi hjónum,
Straymi kossar stilt að vör —
Steypi fossar sjónum.
11. Efni fcyrja önnur ný,
Atburðir fram str'Syma.
Sagan norður svfur í
Svala Jötunheima.
12. það var sumri einu 4,
Undrin skeðu stóru: —
Ofan að Giml'i ýmisir þá
í'slendingar fóru.
13. Gylfi líka gildiur fer
Gamla vini að hitta.
■Bað hann dýra drotning sér
Dag og nætur stytta.
14. Með þjóöhetjutn drekka dús
Drotning adlviel skildi.
Hún Jivaðst vera frjáls og fús,
Að fara hvert sem vildii.
15. Heldur ekki liræðast par
Höllu í að vaka,
Oig með geði Gunnhildar
Gknsi sveina taka.
16. Hirðfólk fríðast v.elja vainn
Vísir þá í höllu,
Han.n því biður hugprúðan
Balldiór stýra öllu.
17. Hrædidiist ekki fleina fár
Fjörs í sennu stayli,
Stóirhngaði kaiP'P'imn knár
Kominn var frá Agli.
18. Fylk'ti liði, fór miað hægð,
Fann eti kvíða gröndin.
Hans er lofuð hrevsti og frægð
Hi. iitns um V'estuTlönd'in.
19. Með hraðlestu'm hirðin var,
Og hilmíis dýru hjónin,
Ösluðu grund og eyrárnaí
Eldfljót gufuljónin.
20. Loks á Gimfi láigu kjur,
Lœkkaði más og bla'upiu .
BrennivÍQ og bjór elfur
Bulluðu þar í stanpin.
21. þelja Grímur þrúðelidur
þjóra stýrtí safni,
Af Blálandi berserkur
Baldvin var að nafni.
22. Stillir annar staupamar
S týrði — þijóð ei blek ti —
Bf Klakaláði kominn var,
Konungsfólkið þekti.
23. Út þá gemgu Ari og Jón,
Eftir stundu langa,
Berhöfðaðir buð'lungsbjóin
Báðu í hallir ganga.
24. Fólkið æddi ú t á hlað,
Öðl'iiiigsþjóð að líta,
Guðs i natnf góða bað
Gesti inn sér flýta.
25. Mikið vor þar mannaval,
Margar beitjur kunmar,
Hreppstjórinn úr Haukadal
Og hring.ari dómkirkjunniar.
26. Fyikish'jómum fögnuðu,
Féllust mörgum hendur.
Gallar á uxum grenjuðu,
Gmöguðu skýildarrendu r.
27. ö'ls við bjóðinn óthryggur,
Aldrei málann tafði,
Sjötíu Jóna Sigtry-ggur
Á sama máli hafði.
28. Undur þá í skýjum skýr
'Skaitnar allir sáu ; —
Hjá •miusberJinu kindur, kýr
Klóruðu sér — og lágu.
29. Dotitaði vit á dim'inum skji,
Dunaði mörk og lög.ur,
Dala-Einar drjúgum þá
Draiugia þuldi sögur.
30'. Margt þá skeði mikilsvwt,
Menn siem ekki skildu.
En rnn það tala opinbert
Ekki sumir vildu.
31. Vökvuðu kverkar veigarnar,
Vímuðu heilasetur.
þar ég sjálfur þeygi var , —
það fór líka beitur.
32. Efni bíður boðs í sal,
Bragar þagna dísir.
Rausnarskap og röskum hal
Ríman önnur lýsir.
33. Kýs óg 'enda kvæft'in hér, —
Kviefið lamar þróttinn.
Óðins fengur úti er,
Á mig sækir nóttin.
34. Ef þig biðja einhvers má
Öðardísin hressa :
Lábtu hýra, hringagná
Heyra rímu þessa.
Dálítil athugasemd.
Mér varð starsýnt á smágnein £
Baldri, er birtist 7. jan. þ.á., itneð
byrjuffliarorð'Unu'm : “ Hieimskur
maður’’, o.s.frv.
það er sannarle'ga gleðkfni, þag-
ar beimskur maður viðurkennir
beimsku sína, en sorgtegt, þegar
hann gerir það ekki. En sá, sam
ri'tað hiefir ofannefnda grein, ætti
sem minst að tala um þá hlnti,
því ág inan ekki betur, en að hamn
hafi barist á mó'ti sérhverri fram-
fariaihrieiyfinig, er stofnað hefir verið
til hiér á Gimli, þau 5 árin er ég
liefi dvalið bér, — en auðvitað ald-
rei kanna'St viö það. — það er
sorglegt, að þessi nveðibróðir minai
LEYNDARMAL CORDULU FR.FNKU 195
Rnnað, en að bann vdldi nú flýta sér sem rnest hann
ni'atti, — iþó honum vœri það alls ekki hægt Vegna
Pcss, aið móðir bans igekk við hlið hans, og hirit'i víst
ekkert um að hraða sér. — Hann rendi augunum ó-
rók’gia til og frá um garðinn, — líklega í von um að
sJa litla sjúkUngnm sinn.
Nn kom Rósai tftir Önnu litlu, Felicitas gekk í
lægðu'm sinum á eítir þeim, bil þess að vera sjóniar-
v pútur að, þá er móðurin beilsaði ibarni sínu. — Að
visu 'tók ríkisstjóriaifrúiin itelpunia í fang sér og klaipp-
a«i kenni á kinnina, en setti á meðan duglega ofan í
v,iö Rósu fyrpr að bafa tokið lykilinn að berbergjum
öiwnair mað sér úit í garðinm, — svo bún varð aö
gangd í þessum skieilfilega kjól eftir stræti bæjarins. —
Ug satt var það, að kjóllinn var búinn aö lifa sitt
fagurstia, og féill nú hrukk.óttur og þvældur yfir krinó-
inunia. — ‘‘Já, ég er viss um, að ég sé eftir að bafa
tarið þessa ferð rneðian éig lifi”, mælti búm enn frem-
ur oluitiidarlaga, á miaðan bún með títuiprjóni uældi
satnan rifu á kjól sínum. Guð gæíi, að ég hefði vx-r-
k'~vr hjá iþér, kæra frænika, á þínu rólaga bedmili.
Ag gat fuUvissað þig um iþað, að' í hvaða átt sam ég
smer,i mér maettu mér þúsund erfiðleikar, og alt af
þessar þrumuskúrir. — Svo baetti frændi minn ekki
llr því! Sá niöldrunarseggur, sem alt af var í illu
sk'api. þú gstur ekki ímyndað þér, hve óttærgæ'tinn
°K óþýður bann befir verið. Ég held bann befði
elzt viljað snúa aftur samia daginn og við lögðutr
at stað. — við reyttdum þó sannarlega alt sem við
gatnm, til aö fá hainn til að viera vi-ngjarnlagan. —
Frökien von Sternithal sökti sér með svoddan átouga
tiður í æitlunarverk sitt, að ég hélt að hún þá' og þá
mundi komia mieð ástarstykki fram á leiksviðið —
^ ú hvað siegir þú um það, Jóhanmes ? Fanst þér
hun ekki vena alúðleg, og al't af reiðubúin lil þess að
þóknast manni?
196 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
Felicitas heyrði ekkeirt, bvierju .prófessorinn svar-
aði. Hún var aftur sest uttdir httetuitréð, og voniaöi
að sín yrði ekki saknað. Ileldra fólkið var í alt
ainnað en góðn skapi. Frú Hieilwig var þrútitt í
framan af neiði, — og bafi sonur beaniar viexið í
slæmu skaipi á ferðitnni, þá ibaitnaði það ekki við við-
tökurnax þeigar heim kom.
Liettgi vel lei't út fyrir, að Felicitas fengi .að sitja
í nœði í afkymai sínum. F.tt eitt sinn, er hún leit
U’pp gietgn um smugu milli trjánma, sá hún prófessor-
inn koma ganigandi eítir grasflieitinnm, meið hendnrn-
ar krosslagðar fyrir aftan bakið. — þó alt látbr.aigð
hans virtist eins og viattt var tiara vott um skeyting-
arloysi, þá vcir þó auðséð á anidliti haus, að hattti var
órólegur og í hugiaræsingu mikilli. Harai horfði
gaumgæfileiga inn á millt trjántta.
Felicibas sait grafkvr og virtá barn fyrir sér. —
Ósjáilfrátit hafði hún lagt bægri hönd sínia á hjarta
sér, er sló hrabt. Henni var hie’ldur ekki rótt, og
liútt kveið fyrir ef hattti kæmi au-ga á sig. — Enn þá
liægiara en áðnr gekk liafflni áfram eítdr mjóa stignum
umhverfis grasflöitinn. Hann var berhöfðaður. —
Hv,emig vék þessu við ? Var það af þyí, aö yfir-
bragð hams kom beinni svo ókuninnalieiga fyrir sjónir
eiða hafði han.n bapað hinum blómlega yfirlit sínum ?
Víst var það, að hettni fanst andlit bans breytt,
h vaið þá .annað.
Hann greip í grein á e'platré og dró hana að sér
með áhu'gia og virti fyrir sér hinn smágerða vísir. —
Efflffl þá sá ba.nn ekki stúlkuna hjá trénu. — Nú
slepti battn aftur greininni og hélt áfram göngu sinni.
— Alt í einu stóð bann beittt á móti benni. Hann
fceygði sig niður snögglieiga og slreit upp eitthvert
gras, er óix í jaðri grasflatdrins.
“Lítnð þér á, Felicitas, — það er fjögratolaða-
smári”, kallaði hann til bettnar, án þess að líta upp.
.WINNIPEG, 26: JANúA'þ 19C0. bis 8
---------------~r.. i. ■ —......
skuli v,era ttttdir áhriíum þeirrar j
ástriðu, að bir ta alt attuað á |
preniti, ett daigleg framkoma bans i
sýnir.
Ettginn t,aki orð inín svó, að ég
aotli að kemna þessum bróðiur mín-
ii'ffl, bvað bann skuli tala og rita,
en hitt þykir mér æfiulega vænt
um, iþegar tn'ettn auglýsa ekki
trteira en þedr geita sbaðið við og
stuit't í v®rki.
Eg vil spyrja þennan vin minn,
hvort haniii hafi ekki æðioft troðið
undir fótum, bæði vitandi og óaf-
vitamdi, þessa stefnu Baldurs : —
“Aö efla breinskilni og eyða
hræsni í hvaða máli, sem fyrir
kemur, ám tillits til sérsbakra
flokka”.
þá er ttæst að athuga uppá-
stuogu böfundarins um að laggja
peninga í beykistöð hér á Gimli,
og rífa poiplarskóginn niður i
tuuniusbafi. Öþrifnaðurinn samfara
þessari beykistöð, mundi ekki
vierða minni en sá, er fylgt hefði
stofnuninni, sem nokkrir friamitaks-
samir menn vildu fá' reista hér á
Gimli, fyrir svo se’iti 2 árum síðan.
Ettgu síður befði sú stofnu.n orðið
upptoyggileig fyrir plássið og veitt
fá.tækum mönnutn atvinoiu, því
fretmur, sem hér viröist öllu heldur
skorta góðan og fjölhreyttan efni-
við til byggittga en tun,nustiafi. En
þá man ég að kvað við í höll
Baldurs : Samisæri, samsæri gagn-
vart miannfélagittu og bræðrumi yð-
ar, ef þér leyfið félagi þessu að
kottia bér inn.
Seinni hluti ofanuefndrar greinar
í Baldri, er sneið til kaupmanna
um viatirækslu á' skyldu sinni. Bú-
ast má við, að þeim sé í ýmsu á-
■ fátt sem öðfilni tiiönnum. þó mun
hér fremur utti þekkingafleysi og
i gaspur höfundarins að ræða, er
bann þyrfti að fá lækningu á. Vil
ég því bcnda honum á ré<ttu leið-
ina, sem sé, að bann sniúi sér fyrst
til bamdanna og sk'ori á þá, að
fraimleiða svo miklar kiartöflur og
egg, að kaupmenn sjái sér fært aö
byggja kjallara fyrir þær. það er
ckki nem.a viss tegund manna, sem
byggir kjallara til þess að geyma
í : e k k e r t. En meðan sumir
fcœttdurnir' hér í kring koma í búð-
irnar til þess að spvrja nm kart-
öílur, lauk og ©gg, er þeir þurfa
að fá keypt, auk smjörs, kjöts,
hafra, byggs, hveitikorns, o.s.frv.,
þá er eikki að búast við, að kaup-
menn hér byggi kjallara íyrir það,
sem bættdiur gieta ekki selt.
Mörg þúsund dollarar fara á'r-
lega út úr þessari bygð fyrir ofan-
taldiar vörur, aðfluttar. Ef hið
gagnstæða æitti sér stað, yrði
framiboð og eftirspurn ákveðnara,
og kjallarar sjálfsagðir.
1 sveit, þar sem fiest verður að
kaupa, en íátt er að selja, má' bú-
ast við óskilvísi í viðskiftum, og
þar sem kaupmenn hafa ekki
manna síst við það aö striða, svo
stim gr.einarhöfundinumi mun að
nokkru kunttngt, þá er ekki að
furða, þó að seint gattgi kjallaira-
smíðin.
Að endittgu verð ég að biðja
hinn bábtvirta greinarhöfund, að
fyrirgefa, þó ég hafi farið eins væig-
um orðnmi um hann og tnér v.ar
mögulegt cftir kringu ni’.sta’ð utn.
Ghnli, 18. jan. 1909.
Ketill Valgarðssott.
Kvöl á sá, sem völ á.
ISNL'lÐ).
“Segðu mér, kæra”, étg sagði með hita.
Svarið kom sniúðugt : “Hvað þarftu að vita?”
— “Vættsta, fceetoa, vertu’ ekki hissa :
Hverja kinn þína rnáég kyssa?”
— þá an&aði þessi uttaðs-álfur :'
“það skiftir ei hverja, .■— kjóstu sjálfur”.
$3 YIRÐI FYRIR $2
Örfá orð til þeirra sem EKKI
kaupa blaðið Heimskringlu:
Cor. Portage Ave and FoJt St.
FÉKK FVRSTU VERÐI.AUN 4 SAINT
LOUIS SÝNINGUNNI.
Daig og kveld-kein'sla. Leitið
fullra upp'lýsinga og biðjið uro
vorn ttýja pa.ppírshnif ókeypis. Vér
kettnum enska tungu.
M. E. MACKEY, Skrifari
MARKET HQTEL
146 PEINCKSS ST.
P. O’CONNELL, eigandl, WINNIPEQ
Beztu tegundir af vít föngum og vindl
um, aðhlynuing góð, húsiú endurbaett
JOHN DUFF
PLUMBER.GAS AI^ITsTEAaHP
FITTER
Alt verk vel vandaö, og verðiö rétt
664 Notre Dame Ave. Phone 3815
Winnipeg
Strathcona HoteI
Horni Main og Rupert Str.
Nýbygtogágætt gistihús;Gest
um veittöll þægindi með sann-
gjarnasta verði. Frí keyrsla
til og frá öllum járnbr. stöðv-
um. Beztu vín og vindlar; og
herbergi og máltíðar ágætar.
McLaren Brothers
EIGENDUR
Hotel Pacific
219 Market I H.M.Hicks S treet ' Eigandi Winnipecr - - - Manitoba
Telephone 1338
Ný-endurbætt og Ný-tfzku hús í alla staði. V i ðskifta yðar óskast virð- ingarfylst.
$1,25 a D a g
EF AÐ VÉR tækjum $3.00 upp ilr vasa vorum og biðum
yður þá í skiftum fyrir $2.00 þá munduð [>ér fljótt
taka boði voru. — Vér ætlum nú ekki að gera það,
ekki beinlínis, en vér ætlum að gefa yður tækifæri, — sum
þóekki kemur oft fyrir, — að fá keypt $3.00 virði af LE8-
MÁLI fyrir $2.00. — Ef að þér sendiðoss $2.00 nú þegar,
þá skulum vér senda yður Heimskringlu frá þessum tfma
til 1. maí 1910, f 15 mánuði, ($2.50 virði), og sömuleiðis
eina rlfandi skemtilega 50 centa sögubók f góðri kápu. —
Og þá fáið þér $3.00 virði af lesmáli, og [>að fjölbreyttu,
fyrir $2.00. — Þér, sem EKKI kaupið Heimskringlu, notið
yður þetta tækifæri, — skrifið eða komið til vor f dag, Á
MEÐAN ÞÉR MUNIÐ !
Heímskringla, P.O.Box 3o83,Winnipeg, Man.
BRUNSWIOK HOTEL
Horui Malu St. og Rupert Ave.
Resla borðhald; Ilrein og Djdrt Iler-
bergi; Fiuustu Drykkir og Beslu Vind-
lar. ókeypis Vagn mmtir ÖVutn Trmn-
lestum. lieynið oss þegarþú ert á ferð.
LEYNDARMÁL CORDULU FRENKU 197
Hanm talaði svo rólega ag hlýle.ga, alveg eins og þau
beiðu alla tið verið fcieztu mátar, og það væri svo >
sern sjálfsagt, að hún sæiti nú þarita. En orð bans
böfðu þau átorif á bamia, að bún sat kyr, eins og hún
væri negld niður, og þó bafði húo ætlað að standa
tvpp oig gattga í burtu.
“það er sagt, að það sé hamingjumerki, að
fintta fjögraiblaða-smára”, bxbti hanjn við, um leið og
barffl gekk til hieinnar. — “Nú skal ég straix komast
að raun um, hvort það er beimiskulag hjátrú eða
ekki”.
Nú stóð battn beifflt fyrir framan hana. Svipur
bans var aftur orðittn róleigur og eittbeittur, og alt
látbragð höins lýsti steíttufestu og kjarki. Fjögra-
blaða-smárinn daitt úr höndum hatts, og hann uétti
þær báðar út á ttitóti Felicitas.
“■Gott kveld! ” mœlti hanin. — Hversu óumræði-
legia fclíðkíga saigði bamm ekki þeitta einfalda orð. Ef
bann fyrir mörgum' árum síöan hefði talað í sama
róin til hins níu ára gamla barnis, er krafðist kær-
leika og hluitbekningar, þá hefði hattm verið sýkn í
au'gutn henttar. — N.ú varð hin vingjarnloga, einlæga
kvieðja bans, er lýsti svo ótvírœitt gleði jdir sam-
funidunum, alveg óskiljaffllag fyrir hirua nngu st'úlku,
tr hann liafði farið svo illa m©ð. — Sarnt sem. áður
lyfti- hún 'bettdinni, — hún, úrhrakið, sem vildi heldur
lá'ta lífið en þiggja hö.nd hans, — hún lagði hönd sínia
— kttúð af óskiljamlegtu valdi, hægt í liönd hans. —
það var eins og hvent atttiað stórnxerki, og honutn
fatrst það líka. Ein ógætnisleg hreyfing gat gert
það að verkum, að það keetni aldrei fyrir tíðar. —
Með þieirri ró, sem æfðir læknar tv-mja sér, vék hanri
straix að öðru umbalsefni :
“Hefir Anna litla verið yður til byrði?” mælti
.mælti hann vingjarBlega.
. _ . j ! . \ tút
198 SÖGU3AFN HEIMSKRINGLU
“þvert á mó'ti. Mér þykir vænt um barffliö og
því um mig, og ég hc'fi ánœgju af að gætoa bcttnar”.
“Ett þér erttð fölari en áður. þuttglyindisdrœibt-
irnir kringutn' munminn eru dýipri en nokkru sinni fyr
— — þér sögðuð láðan, að barninu þætti væmt um
yöur, — en fieirum gieitur líka þótt það, Felicitas. —
É-g skal straix samím yður þaö. — þér hafið víst ekki
í ei'tit eina&ta skifti hugsað til þ.eirra manna, er höföu
íerðast bnrtu úr þessum fcæ, til að styrkja líkama og
sál í heilmæmu skóigarlofti ?”
“Rig hafði hvorkí tíira né tækifæri til þess”,
svaraöi hún kuldalega, en eldroðnaði um leið.
“Ég þótitist nú vita það, — ' en ég h-efi verið
mianittúðLagri, — ég bsn hugsað til yöar. — Eg skal
straix segja yður hvar og hvernig : Ég sá gnenitré
stamda einmiana á báutn kl&titi. það leit ’ú't fvrir,
að það hefði verið hrakið og hrjáð í fcarrviðiarskóig-
inttmi fyrir neðan, og þvi hafði það flúið og sest aö
á þessiim liáa stað. þungbiúið og ægilagt stóð það
þar, og hugsjón mín gaf því audlit ,er h.aíði dremtoi-
legan fyrirli'tningarsvip er ég þekti svo vel. — Alt í
einu kom óveður, — regnið buldi á g-reittum trésins,
og storinurinn hiamaðist og hristi það, — en eftir
hverja hríð reisfci það sig upp affcur, og sfcóð fasfcara
en fyr, —”
Felicitas hafði litið upp og horfði nú hálfbikandi
og þrákjílkinisleiga framan í banm. — Hann .hafði sann-
asfc aö segja umtoireyzfcs mikið við ferðina. — Hann,
með stálgráu og kuldalegu angun, dulspekitigurinin og
ofstœkismaiðurintt, — afturhaldsseggur sá, er léfc lög
og v.enjur ganiga á undan öllu öðru og drepa niður
afirr hugsjómir og frjálsræði, — hanffl, sam eigi gat
hlýtfc á söng hetnitiar, — hann skýrði bctttii frá, með
sinni hljómmiklu rödd, frumsömdu æfinfcýri, er ó-
mögulegt var að skilja nema á einn veg.