Heimskringla - 04.02.1909, Page 3

BBZnSHXINOSX
R08L1N HOTEL'
112 Adelaide St.
Winnipeg.
Bezta 81.50 á-dag hús i Vestur-
Cantds. Keyrgla ÓKeypÍ9 milli
vagnstöúva ok hússins á núttu og
degi. Aðhlynniug hine bez's. Við-
skifti íslendinga óskast. William
Ave. strœtiskarið fer hjá húsinu.
O. ROY, eigandi.
spónnýtt hótel
ALGERLEGA NÝTÍZKU
Hotel Majestic
John ricDonald,
, •igandi.
Janes St. West, Hétt vestan tíö Waic St.
Winnipex Telefóu 4 9 7 9
f 1.50 á dag ot? þar yfir
Bandaríkja-snið
Alt sem hér erum hðnd haft er
af beztu tegund. Reynið osr
MIDLAND HOTEl
285 iíarkðt St. Pfione 3491
JUytt htis, nýr húsbúnaíur
” Fullar byrgðir af alls-
konar vönduðustu drykkj-
um og vindlum f hressing-
ar stofunni. Gisting einn
dollar á dag og þar yfir.
w. e. GOELD :: FRED. D. PETERS,
Eifendnr
winnipeo ::: ::: canada
Jimmy’s
HQTEL
Rétt á bak við Pósthúsið
íslendingar ættn að
reyna þetta gistihús. í
hressingarstofunui er sá
eini lslenzki vlnveitinga-
maður t Winnipeg.
Jauies Tborpe,
eifirandi
Fyrrnna eigandi Jimmy's Restanrant
s,œc8»»»»e8»»»»»»»»»»»:$3’
^Domiiiiou Bank
NöTRE DAME Are. BKANCH C«r. Neua Si
VÉR GEFUM »ÉRSTAK
AN GAUM AÐ SPARI-
SJÓÐSDEILDINNI. —
VEXTIR BOROAÐIR AF INNLÖOUM.
HÖFUÐSTOLL ... $3,983,392.38
SrARlSJÓÐUR - - $9,000,000.00
A. E. PIBRCY, MANAQKR.
SVAR TIL
]Jelga j^igurðssonar.
1 15. 'tihl. K«ftnskring’'d 1. j&n.
sl., er rúmloga dálkslöng greaLn oft-
ir hierra H. Sigurðsscm, — aokk-
urs koaar gretnjufuit yfirlit yfir
gnein fná fnegnritia á Moumtain,
sem bintist í blaiöinu 26. nóv. sl.
Hviers vogtut H. S. hefir fuitwlið
kölluin hjá sér til þ©&s að tiaka
fneginigrieiin þessa til umtals, gterir
hiamn -ekki lesaii'tLamim ljóat mieð
ritsmíö siiwiii. Og svo virðist mér
sean húin hafi. samin vr©rið í iþeim
tilgangi aðalLeiga, að viekja alls ó- !
þarfa og árangúrsla usa deilu út af
atriðum, siem alls ekki þurfa aÖ
vera neitt deilttiefni. það var, miér
vit/anAaga, ekkiert í fnéttabréfiniu fr,á
Moumtain, sam gefið gæti nokkr-
um mianni luna allra minstu sanm-
.girnds ástæðu til andm'æla. Ivndia |
reynir herra H.S. ekkí meö einu ,
orði, að hnekja neit't, sem í hienni j
stóð. En það var þetta :
1. Að mér fyndist Mountain bœr
eiga það skilið, að hans væri I
geitið að nokkru, þar sem svo j
imiklar framfarir hefðtt orðið í
bæiímn, einkanloga á síðasta
ári.
2. Að Lega bæjarins væri hin íeg-
urstia í brgðum laiúda Vorra
Viesban hafs, og að þaðajj væri
hið íegursta útsýni.
3. Að helzitu framfiarir beejarins
væru í því fólgmar, að hann
hefði vieriö tengdur með bið-
stöð við járnbraut þá, sem
lögð hefði veriö fná Edinburg
til Concnete, o,g að sú teniging
hœjarins vi.ð brautina gerði
ibccndum léttara fyrir en áður
hefði verið, að koma að sér
nauðsynle'gu vörumagni og frá
sér afurðum sínurn til mark-
aðar.
4. Að kornhlaða hefði bygð verið
á Mounbain, en að fyrir vönt-
un á samkepni í hveitikaupium,
þá Len'gju Moun'tain bændur 16
til 17 eantum minnia fyrir hvert
hveitibfushel, heldttr enn mark-
aðsverð þess væri í Minnaa-
polis.
5. Getið var um .bygginigar, sem
smíðaðar hefðu verið á Moun-
tain, og þar in'cð talin stór
Y-----------------------x'
Samkomur í Árgylebygð
Iierra Ólafur Egggertsson og ungfrú Rannveig Einarsson
og herra Friðrik. Sveinsson halda samkotnur í Argylebygð sem
fylgir : —
í GLENBOKO, i Isl. samkomuhúsinu, mánudagskv. 8. febr.
Og G. T. húsinu hjá kirkjunni, 9. febrúar.
Að BRÚ, f G. T. húsinu, 10. febrúar.
Á Samkomunum verða sýndir Sjónleikirnir
uJólanóttin,, og “Veðmálið”.
Milli leikjanna sýnir hra. Friðrik Sveinsson , myndir af
merkum stöðum víðsvegar um heim, margar frá íslandi. Á
eftir samkomunni er uttga fólkinu heimilt að slá uppf dans
Inngangseyrir 35c. Börn innan 12( ára 20c
Byrjar á hverjum stað klukkan fttta.
Myndin sýnir Ó. Eggertsson og ungfrú R. Einarsson sem Jón
Fenton og Elfn Kingsly í “ JÓLANÓTTINNI.”
*--------------------------------------------A\
I.EYNDARMÁL CORDUI/U FR/F.NKU 203
"'Að vittria hieyrir til lífsskilyrðumi hemnar. — — Vilj-
tð þár nú sýnaj mér 'bieiðin, svo ég gieti byrjað ?”
Prófessoriun hafði náð sinmi vanaleigu ró, — þeigar
'móðir haais lét illyrði sín dynja yfir hann. Nú snéri
haan sér snö.ggLeg,a til Fieliéi'bas ag leit moð þjósti til
hetmiar.
“Égi fyrirbýð yður það í eibt skifti fyrir öll”,
■niaelti hamn barðneskjuLega, ”og ef skipun mín sem
umsjónairmiaiiiis y&ar, vinnur ekki bug á hinu óibæart-
ándi þriálæti yðar, þá skýt ég máli mínu sem læknir
til skymseimi yðar. — þér hafið oftekið yður á, að
stunda önnu litlu 'tmeðan hún var veik. títlit yðar
her þa,ð mað sér. — Bráðum' yfirgiefið þér heimili
þ-iebba, ag það ier skylda okkar að sjá utn, að þér í
þítð tninsba farið hóðan beilar heilsu".
“Nú, þ&bba var þó skynsamLegt", sagði frú Heil-
wig. — ,{ eyrum henitiir hljómuðu orðin : ‘ótiæmamdi
þrái’ eíns Qg íeigursti hljóðfærasl'ábtur. — Hún hafði
líka verið að vanast eftir, að sonur sinn álasaði Fcli-
cibas að einhverju Leyti.
"Mín' vegnji má hún gjartian fara heirn i d>ig”,
liæbti hún við, “þó ég fái ekki skilið, hviernig amnaö
eins lítilræði hefir spdlt heilsu hennar. — Hún t-r ung
og fær gabt fæði. 'Taktu eftir öðrum stúlkum í
heunar stöðu, Jóhanines. þær veröa að vinna bæði
°óbt ag daig og hafa þó rauöar kinnar".
Hún itók tuú um handLe'íg ríkisstjórafrúarinnar,
Qg giekk irueð henni yfir grasflötinn í þeirri trú, að
sonur heniuar kæmi á eftir þedm, ag ríkisstjórafrúin
var svo hrygg og reið, að hún gat ekki fengið sig til
að lít/a áftur. — Fyrst Leit út fyrir, að hann ætlaði að
fylgjast með þeim, en svo sneri hann sér alt í einu
við, og þá ,er hið siðmsta af himtm hrukkóbba, ljós-
hláiiL ferðakjól sást hvería á bak við trin, gekk hann
aftur til hmeituitréeÍBs. — Hann stóð nokkrar minúitur
þegjiandi viS hlié Felicitas, «>r var aS Wuda á' sig
204 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
haittimn. — Alt í einu laint hann niður og horfði inti
undir habtharöiö, er skygði á enmi og augu stúlkunai-
or. Enn þá lýsti anidlit hans gremju, en er augnia-
ráð beninar mœbti hanis, þá hvarf reiðisvipurinn.
“þér finmið vist iekki til þess, að þér í dag hafið
ollað miér hrygðiar?” mælti hanrn blíölega, eins og
hiainn v-æri að tala við barn. — Hún þagöi. — “Feli-
citias! Mér .ex ómö'guLeigit að hugsa mér að þér sé-
uð iein af þeim komtm, setn hafa ánægju af, að heyra
biæn um fyrirgiefninigu af vörum karlmannanina”, —
bœbti hamn við, alvarlieiga og með á'herzlu.
Hún hrökk við og eldroðnaði.
”í mímini augum er sú bæn óviðkuninan'leg fyrir
þann, er óróttinn hefir orðið að þola”, mælti ðhain
eítir stut'ta þögn, miklu iblíðari en venja heninar var
þá er hún átti tal við hann. — “Og iekki fyrir nokk-
urn mun vildi ég heyra þá bæn frá vörimt þess
mainns, er niikilla metorða væri aðnjótandi. Börit
■eiga að ibiðja foreldra sín.a fyrirgefninigar, en ekki for-
eldrarnir börnin, — ag því síður —” hún þagnaiði og
roðnaði aftur.
“því síður viljið þér sjá karlntann auömýkja sig
fyrir yðnr, — er það ekki rétt, Felicitas?” spurði
hanni cg fögnuður hljóimaði í rödd hans. — “En jafn
göfugur ’huigisumiarhiáittur á sár líka takmörk”,'bætti
hiamm við, eftir stuitta þögti. •— “V.erið nn edtiiu simii
góðar og rók'giar og hugLedðið, hvort ekki sé skylda
konunniar, að róbta fúsl'ega manninum hjálparhönd,
þj'gar hann óskar eftir að bæta fyrir órc-tt. — — —
Nei, n.ú vil éig ekki hevra neitt svar! — Ég sá það á
auigmiaráði yðar, að það mundi verða alt öðruvísi em
ég óska eftir. — Ég vil biöa þolin'móður. — Ein'hvier.n
títnia kemur ef til vill sá tími, þá er slæma greni-
tréð á kkittinnm nieitir ekki vopna sinna”.
Hann gekk i brott. — Hún horfði til jarðar. —
| þar lá fjögraiblaiðasMiiárinn, s*m hafíi falli* úr hesdi
AVTNNlPEð, 4, FJvHR' 1900,' bl* ð
■eift
Vierzluiiarbúð', er vœri í smíð-
ttm fyrir hið nýstofnaiöa kaup-
íélag. bænda þar, “Thie Moun-
tain Co-apexativ« Co.”. — Um
þaS félag fer fregtiri'tiim þ®ss-
nm ofðuin : — “Um fyrk.tceki
þetta, aem er óreynt eiiin, skal
ekkerb verða saigt að svo
stöddu, en vonandi væri, aö
þeir gætu haldið verzlun þess-
ari svo áfram, að hún þrosk-
aðist og stækkaði. En þó'bt ég
sé því miður hræddur um, að
svo vierði ekki, þá vona ég þó
til hins bezta”.
6. Ástæðu fyrir ótta sínuni um
örðuigleika þá, sem mæta kunni
kau'pfclaiginu nýstofnaða, telur
frcgnritinn fólgna í því, að El-
is kaupmaður Thorwaldson á
Mountain ha.fi hitiia fjölbrieytt-
ustu vefzlun, og sé hvers
manns hugljúfi, og a,ð hann
selji svo ódýrt, aö naumast
muni vera magulagt a>5 fá
vörurnar fyrir lægra verð, en
hann geti selt þœr.
7. Síðast dnegur fregnritinn at-
hygli ferðamanna að Mountain
ast þa'ngað, senj ferðast á
'bæ, 'og hvetur þá til að fcrð-
sumrum sér til skenntunar.
I
í þessum 7 liðum felst aðalefni
fregnbréisins frá Mountain, og
hy.gg ég, að flestum kami sa'tna,n
um, að í þessu fclist ekkert á-
deiluefni. En herra Helga Sigurðs-
syni er sjáanlega meinilla við
bnéfið, og þess v«gna htefir hann
gent það að ritdeiluefni. Svar si'tt
nefnir hainn á v a r p til fnéttarit-
ana Mounitain, ag ritstjónanium
segir han.il, að ávarp sitt sé ú t -
s k ý r i n g á fregnbréfinu. Og
þe-ssa “útskýringu færir hann í eft-
irtöldum liðum. :
1. Að dnlar.blæju sé varpað yfir
nafn, fnegnribans.
2. Að hon.um muni haía þótt nafn
sitt of fa.gurt til þicss, að
standa sem á.bvrgð fyrir fregn-
bréfinu.
3. Að nétt hefði verið, að gefa
y.firlit yfir framfa'rir í Gardiar-
bæ, af því, aö þær hafi verið
þiar edns miklar eins ög V
Mountain.
4. Að frognritinn skoði sig spá-
■mnnnLega vaixinn, cn skjálfi þó
af hræðslu.
5. Að bændur hafi la.gt til mis-
stórar fjáruipphœðir til þess að
stofna kaupféLaigið.
6. Að tilgangur félagsins sé, að
fá vörurnar með sem rétt-
ustu og sanngjörnustu móti,
til þess aö koma í vag fyrir,
að sérstakir mann geti la,gt á
þær okurverð og stungið gróð-
anum í sinn vasa.
7. Að herra- Reykjalín sé formað-
ur félaigsins, og. muni vera eins
kær vinum sínum eins og Elis
Thorwaldson.
8. Að 'það sé vafamál, hvor
.þeirra H.R. eða E.Th. sé oft-
ar glaðari í bra.gði,
9. Að víða m©gi fá ódýrari vör-
ur en hjá Elis. — Cþað á bér
vel við, að benda ksendum á
vöru-auglýsingu Elisar í sama
Heimskringlu blaði ag grein
H.S. er bdrt í, og mumi þá ks-
endur sannfærast ujn, að Elis
er edns lágur á vörum sínum
©ins ag nokkur .þeirra, sem H.
S. nefnir í “Ávarpi” sínu, ag
virðist það benda á, að fre-gn-
ritinn. hafi ekki getið fjarri
sanni um ver&gæðin hjá Elis.
10, Að Elis sé hræddur við kaup-
félagið.
11. Að fá megi vörur me.ð góðu
verði hjá Sears R«a.1»usk
Go., Qhicago.
í þassum 11 liðum eir kjarni úr
“Ávarpi” H.S., ag ég hy.gg, að
lesan.dur muni sjá, að í engiu.m
þeirra er haggiað við neinu því,
sem írcignri'tinn sagði í bréfi sínu
frá Mountain.
“Ávarpið” er sýnilega sett seim
ódýr auglýsin,g fyrir nýja kanpfé-
laigið, og er það síst lastvert af
H.S., að gera því ,það til þoeigðar.
Og víst er um það, að takist því
að ná vörum sínum eins ódýrt til-
tölulega eins og það mun hafa
fen.gið þe9sa attglýsingu, þá ætti
það vel að þola alla samkepni
allra kaupmanna í Norður Dakata
ríki, og þá' má vœo.ta þess, að það
nái þeim vexiti og þroska, sem
fragnritinn svo einlægkgia, óskaði
því í bréfi sínu frá Mounbain.
En um Sears Roebuck félagið,
sem selt' hefir ódýru vörurnar, er
það til frétta, að síðan þingið
Síimiþykti mieðala og “Pure Food”
lögin, þá auglýsir félagjð, að það'
hætti við majtvöruverzlun ag stmá-
sölu meðala. þessar fregnir hafa
vexið .bornar út í Norður Dakata
blöðum', og það með, að það sé
ekki laiganna vegna, heldur því,
að lögunum 9é framfylgt, að féla.g
þat'ta verður að hæbta allri Groc-
ery verzlun ag smásölu meðala.
Mér virðist því útlitið, að því er
þatta féLag srueirtir, sérstaklegia,
ver.a þannig, að það muni e.kki
framvegis lækka matvöru prfsana
mikið í þessari brygð, þar sem því
er „ nú ekki lengur leyft aö selja
lakari vörur en aðrir kaupmienn
gena.
Yfirleitt hefi ég þá skoðun, að í
öllum héruðum' verði sú verzlun
þorra manna happadrýgist, sem
þeir gera við heimakaupmenn sína,
þor sem ekki er beiu einokun til
þess að halda nauðsynjum rnanna
í óhóflega báu verði, hvort sem
þeir kauptruenn eru einstnkir menn
■eða félög. — þess vegna er ég
sajndóma freignritanum frá Moun-
tain, að menn ættu ekki að senda
pen'iniga sína til Sears Roeibuck &
Co.
Ediniburgh, N.D., 23. jan. ’09.
Jóh. S. Thorarctwen.
Það kostar
minna en 4
cent á viku
að fá iif.imskkinoi r heini
til þfn vikuletra árið um
kring. kað gerir engan
mismun hvar f heimin-
um þú ert, — þ v 1
tiEiMSKitixot.A mun rata
til þín. Þú hefir máske
heyriað “blindurerbúk-
lau8 maður”, en ef þú
mátt missa 4c. á viku
fyrir uEiMSKRiNcn.tT þá
verður þú hvorugt. 4c.
á viku eða $2 um árið.
Skrifið eftir Hkr. nú
þegar, til P. 0. B<>x 3083
Winnipeg, Man.
Cor. Porta*fe Ave and Fo-U St.
FÉKK FYRSTU VERÐI.AUN Á. SAINT
LOUIS SÝNINQUNNI.
Daig og kveld-kensla. Leitið
fullra upplýsinga og biðjið um
vorn nýja pappírshníí ókeypis. Vér
kennum enska tun.gu.
M. E. MACKET, Skrifari
MARKET HOTEL
146 PRINCESS ST.
P. O’CONNELL, elgandl, WINNIPBQ
Beztu tegundir af vítiföngum og vindl
um, aðhlynning góð. húsiO endurbiBtt
JOHfTDUfÍF
PLCUBER, QAS ANDSTEAM
FITTER
Alt verk vel vandaö, og veröiö rttt
6öt Notre Dame Ave. Phone 3815
Winnipeg
Strathcona Hotel
Horni Main og Rupert Str,
Nýbygt ogégætt gistihús; Gest
um veitt öll þægindi með sann-
gjarnasta verði. Frl keyrsla
til og frá öilurn j&rnbr. stöðv-
um. Beztu vfn og vindlar; og
herbergi og mákíðar ágætar.
McLaren Brothers
EIGENDUR
Hotel Pacific
219 Market I H.M.Eiek*
S treet Eigandi
Winnipeq - - - Manifoba
Telephone 1388
Ný-endurbætt og
Ný-tfzku hús f alla
staði. V i ð s k i ft a
yðar úskast virð-
ingarfylst.
$1.25 a D a g
BRUN5WICK HOTEL
Horni Main St. og Rupert Ave.
Besta bordhald; llrein og Björt Her-
borgi;Eíuuetv Drykkir og Bealu Vind-
lar. Okeypie Vayn nuetir ÖUum Train-
lestum. lieynið 0*1 þeyar þú ert d ferð.
LEYNDAUMÁL cordui.u frknku
205
266
SÖGUSAFN HEIMSKRINGDU
hans, og setw liajtn hafði álitið hainingjutnierki. Haun
lá úitbmddur eins og hanu væri málaður á grasinu.
— Hún þorði ekki að taka hann upp, því hamingja
hans var ekki .bunddn við hamn að nieinu leyiti. — En
hún gerði lamga lykkju á veig sinn, — því að txoða
hann í sundur, það vildi hún heldur ekki gera.
XXI.
ERFDASKRÁIN.
það var .biúið að vera sólskin og blíða í nokkra
daga, en í dag. var þykt lofit og rignin.garkigt í X. —
Cveðrið grúfði sig yflr hvíta kirkjuturninn, með
græna hjálminnm, er gnœfði við himin, sem aðvörun
til ibúa 'bœjarins. Gíimla kaupmann'shúsið á torgimt
varð hálf skugg,ale.gt og dapurt útlits, og minti á
for.tnar tíðir, — þá er riddaramyndir hén.gu á ve.ggj-
unum í sölum þ*ss, og tíðarandinn, er nú hafði orð-
ið að víkja fyrir hinum nýja, réði þar lögum og lof-
um.
í dag var öllum glngga.blæjunum á fyrsta lofti
hleypit niður. Ríkisstjónafrúin hafði ákafan höfuð-
vexk, og var þar að auki í óvanalega mikilli geðs-
hræriugu. — þess v.agua höfðu blæjurnar ekki verið
dreignar upp, og fólkið hafði eins hægt um sig og
möigukigt var. — Maður sá heldur .ekki gömlu kon-
nma, er i mörg ár liafði setið við glnggann hjá Ask-
læpiastréniu ú naðsta gólfi. Himininn, .grár og
þunigbiúinm, var viðvörun þess, að þetta yrði hinn
(imurkgnsti og merkilepasti digur á æfi hennar. —
það var daigurÍBu, w lesa átti upp arfðaskrána. —
Gamla koinam hafði ekki vierið tiluefnd að vera þar
viðstödd. — Að eins synir hennar báðir og Hiarik
höfðu verið boðiaðir aið mœta, — en hún kvaðst
rnæita mundu í staö Naitbanaie'ls, sutn var fjarverandi.
Um hádieigið komu þau aftur, prófessorinn o,g
hún. — Hinrik kom á eftir. — Veikindi ag dauði
höfðu ekki tniagniað að breyta andliti hiemnar. Hin
jámiharða sál lét ekki b'Ugast. — Guðhræðslu hennar,
þ.á er hún áiu tára söbti sér niður í anmara eymidir, —
var oft 'bi/nt á sem fyrirmynd, er Wörg táiplítil kona
ætiti að ibneyta eftir ! En í dag gafst bæjarbúum
kostur á að sjá, aö þessi fyrirmynd þeirra í þreki og
staiðfestu, taipaði siuni vaiualegu stillingm. — Kinnar
hinmar höfðingleigu konai voru rauðar sem blóð, og
1 áru vott um hina miklu gieðshræringu hemnar. —
F'ótatak lieiniti'ir, sem alt af var þunglamaliogt, og
sem hiÚM ávalt reyndi að gefa sem báitíðLeigastiain
krisitni-iblæ, — var í dag svo léttilegt. Nú bir hún
fæturna ó<bt og títt, og virtist vilja flýta sér, og. þó
hún talaði í hljóði viö so,n sinn, voru orð hennar
lieit og hiarnuþrungin”.
þrátit fyrir höfuðv.erkinn. hafði ríkisstjórafrúin
staðið á igægjum bak við glu.gga.blæjurnar, til þass að
sjá, þegar þan kæmu hr/itn. Og þegiar þau komii inn
f húsið, kom hún ofan stigann, með fölar kinnar og
þreytuLeg augu, en í tnjög fallegum morgunkjól. —
Haoa langaði til að frétta úrslitin. — þau gougu öll
inn í daglegiu stofunia.
“Nn, óska þú okkur til hamittgju, Ad/la’, ” sagði
frú Heilwig og hló kuld.tlega. — “það finnast fjöru-
tíu og tvö 'þiúsund ríkisdalir í p/ningum, og Heilwigs
ætitin, s:m er þó réittur erfingi að þe-iin, fær ekki einn
þeirra! — þessi erfðaskrá er sú vitlnnsasta handa-
skömm, er ég hefi nokkurntima vitað! — Ern í guðs
nafni má miaðnr ekki hreyfa sin.n mittsta fufcgnr til
þkss uð fá kania énvtte, heldur verSnr nnaðnr að