Heimskringla - 04.02.1909, Page 4

bl» 4 JVINNIPEG, 4. EEBR. 1909;
HBIHSEIINGCA
____________________________I
LEIÐBEININGAR—SKRÁ
YFIR ÁREIÐANLEGA VERZLUNARMENN í WINNIPEG
MUSIC OG HLJÓÐFÆRI
CHOSS, QOULDINO & SKINNER, LTD.
323 Portage Ave. Talslmi 4413
MASON & RISCH PIANO CO , LTD.
356 Main Stree Talsírui 4 80
W. Alfred Albert, lslenzkur umboösmaður
WHALEY ROYCE & CO.
356 Main St. Phone 263
W. Alfred Albert, búöarþjóun.
byggingÁ-^k'el'divídur?
J. D. McARTHUR CO , LTD.
By«í?intfa-ogr Eldiviöur í heildsölu og smásölu.
Sölust: Princess og Higjfins Tals. 5060,5061, 5002
MYNDASMIÐIR.
Q. H. LLEWELLIN,
“Medallions” og Alyndarammar
Starfstofa Horni Park St. og Lognii Avenue
VINSÖLITMENN
QEo VBLIE
Heí dsölu Vínsali. 185. 187 l^ortage Ave. E.
Smó-sölu taJsími 352. Stór-sölu talsími 464.
STOCKS & BONDS
W. SANEORD EVANS CO.
326 Nýja Grain Exchange Talsími 369 6
ACCOUNTANTS & AUDITORS
A. A. JACK50N,
Accountant and Auaitor
Skrifst.—28 Merchants Bank. Tals.: 5702
OLÍA, HJÓLÁS-FEITI OG FL
WINNIPEG OIL COMPANY, LTD.
Búa til Stein Ollu, Gasoline og hjólás-áburö
ralsími 15 90 611 Ashdown Block
Námsgafur o| andlegt
frjómagn.
(Tekið úr '-ÍSAFOLD"),
Fyrir nokkrutn árutn var grein
þess efnis í einu meiri há'ttar tkna
riti ensku (Ninetiesnth Cemtury),
þáir setn, höf. heldur friam, a5 vits-
muniuim mianna sé bannaður efili-
tegur þroski mxjö alveg' ramgri
nnanningiaraSíerð.
Núitiðarmienniugin, sagir höf.,
veldur sífelt frumkgum vitsmun-
um og sköputiarafH meiri og meiri
örðu'gleika á að taka framförum.
Til að skilja þetta, verðum vér
að gÉBita þiess mumar, sem er á
gáfum til að nama, taka við,
dnekka inin í hugann, og hæfdeikan-
m til að friamleiða sjálfur, skapa
Qyitit, eiða með öðrum orðum : —
gæitia að munimim á n á m s g á f-
um og andlegu frjó-
m a g n i.
Úr þedm, sem þroska, einhliða
náansgáJur sínar, getur orðið mað-
nr vel að sér og marsgfróiður í aJ-
mennium skilningi, þ.e. itnaður, er
lesið hefir mikið af 'bókum og kann
að tala af góðu skyni um það,
sem hattn hiefir lesið.
Eni sá þroski gstur engan gert
aS frumlegium djúpfivggjumanni
eða hafið bann upp í hærra sess en
þann, að vera bókvís maður mieð
góðri greind.
Hinis verður enn að gæta, að í
hverjum mannsheila (eða í hverj-
uim mannslíkama) er að eins til
afmarka'ður skamtur af lífsafli,
tauigamagni. Sé þessu afli beint
að einnm líkam.shluta. eða haefi-
leika, þá tekur harui að visu af-
brigðilega miklumi þroska, en
steimmir jafnframft' stigu fyrir
þroska a n n a r a líkamshluita og
bæfileika.
Járnsimiður, sem fer jafnan með
þuniga hfloira, bann styrkir hand-
lie/ginia þann veg, að fæturnir
gjalda þess, e.n ferðamaðurinn
tmeð ba.ggiann á bakinu, sitvrkir
fætur sína' svo, að handLeijjgirnir
gjalda, þ.e. styrkjast ekki.
Heilinn fylgir hin,u satna allsherj-
arlögmáli.
Hiéili vor fer mjög að því, hvað
véf gierum sjálfir úr honum. Og
bklastörfin eru engti síður komin
undir iðkun og vana, heldur en
öhnur störf líkamans. Vér getum
því ekki vgitt einhliða þroska þeim
hluta heiLasýslana vorra, sem er
einigöngu námsstörf, ö ð r u v í s i
eu að draga tir frumlega hlu'tan-
um, frjómagninu, sköpunaraílinu.
En þe t t a er einmitt gert með
vorri nútíðar-uippeldisaðferð og
daglegum há'ttum andans ; sköp-
unaraflið er kyrkt.------
Töktim t. d. stœrðfræðisniámið
rni á tímum. Nemandinn, ihyrjar á
því drengur, og áður en hann' hefir
kynst öllu, sem komið hefir fram á
svæði stærðfræðinnar, er hanu orð-
inn fullþroska maður. öll þau ár,
er eytt hefir verið í undiraúninigs-
niáim, hafa farið í það, ,að iðka ein-
hliða þær sýslanir heilane, sem eru
eingöngu námsstörf.
það er kominn kyrkimgur i sköpr-
uniaraflið á því að erja og yfirfaria
með mikilli fyrirhöfn allan þann
bókasæg, er til þess þarf að lúka
þ ssu námi. Nemandinn hefir mist
alt andlegt fjaðurmagn, alla hug-
vitssemi æskunnar og hugsana-
íjör. —
það er óhætt að fullyrða, að
það bókahjarg, sern n.útíðar vís-
indiamenn verða að komast upp á,
fari stöðugit hækkaodi, en þar m.eð
fylgir mieiri og meiri einhliða iðk-
un námsgáfna, og jaínframit hitt,
að mennirnir veröa æ síður færir
til að inna af hendi írumlog, sjálf-
stœð, andteg störf. þeir fáu rmenn,
s:m komast upp á fjallsbninina
þá, hafa ekki orku til að halda
lemgra, þegar þar er komið.
Eins er uim vora nútíðar upp-
eldisaðferð ; hún þroskar of mikið
náimsg.áfumar, en sköpunaraflið of
lítið.
Skólarnir leggja aðalalluerzluna
ekki á verulega kjarnimikla vits-
muni 'Oig eðliseinkunn, heldur á
mjög fullkominn viðtökuþrótt heil-
ans.
Miðluugs-maður með mjúkuim
r.'ámsgáfum mundi ná miklu batra
prófi beldur en verutegir stórgáfu-
meinni, svo sem Sókrates, PLaitc
Bismarck, Darwin og Pastieur.
Haldi slíknm skólum áframi kym-
slóð fraim af kvnslóð, þá er hitt
vísti, að frumlegt lieilafrjómagn
r.'etnandians verður að gjalda þess,
hva mikil rækt er lögð við yfir-
borðs-gáfur, n.ámisgáfurnar. — Og
líkindum þess, að mikilmiemni rísi
upp, trrun þá fækka.
því að þroski samnarlegra mikil-
miemna verður að vera kominn
fram af því up.peldi, er hveitur þá
til frumlegra og sjálf-
s t æ ð r a sýslania. ókomnar aldir
muniu sennilega vísa Darwin til
vieglegrai sætis í aiburðamamna
minningarhöll, heldur en nokkrum
öðrum manni, er uppi var með
Breituimi á ndtjándu öld. Og þó hef-
ir Darwin samnartega e-kki átt biet-
ur úr garði gerðau hieila em ótal
memm aðrir. Nei, hitt gerði muminn
að ha nm h u g s a ð i s j á I f u r,
og sökti sér af alúð niður í þ;cr
rammsóknir, er hann hafði kjörið
sér að lífsstarfi.
Eitit hið allra-skaðlegiasta heila-
frjómag.ni voru er vorrar t'íðar
amdileigib eljuleysi, sem er svarinm ó-
vimur allrar djúpihyg.gju og fastúð-
ugrar ranmsókniar. — .
það er ills viti fyrir andlega þró*
um, að sala góðra og veigamikilLa
bióka, hvers konar efmis semi eru,
fer rémamdi, en alt af fjölgar léleig-
um og emgisnýtum ibióku.m og
tímaritumi.
Fólk les styztu greinarnar í
blöðuinum og smásögurnar í tíma-
ritunum. því styttri sem blaiða-
klausur og söigur eru, því betur
líkar lesemdum.
Alt er þeitta vitamkga að kernma
þeirri miklu áneyaslu á hedlamm, er
lífsbaráittam veldur nú á tímum.
Maður, sam hefir setið aö viomu
allam' daginn, hefir ekki orðið hugs-
unaraíl aflögum um kvöldið til
veiigamikils lesturs. Hiamm tiekur
sér þá gjarna blað í hömd. Em
þatta færir oss að eins sönmur á,
að mútíðarlífsins fálm og ílaustur
4 mesta sök í þessu amditega elju-
leysi og hisfir með því skaðsamteg
álhrif á heilaan.
þá sýmir skáldsögutesíturimn ljós
dæmi þess. nve mikið vamtar á,
að menm einfesti huigamn við það
sem lesið er. Fjöldi mamna gleypir
skáldsögur í sig alt of lausleiga til
þcss, að þeir fái verulagan skiln-
ing á því, sem þeir eru að fara
með, og mundu vem gersaimleiga
ófærir um eftir iesturinm, að rita
nokkurn ve.ginn nákvæmt lágrip af
sö'gumni. —
þessi andlega grumnbyiggja fer
diagvö'xtum að kalla. Húm vedtir
inn í hugamn sífeldum straumi af
áhrifum hverrar stundarinmar, er
aldrei verða melt, aldrei rannsök-
uð eða haguýitt sér 'til sjálfstœðrar
og frumlegrar hugsuniar.
þess er að gaeta, að öll vieruteg
anditeg störf ©ru að mestu teyti
konun undir vana. Tæplega 99 af
h verjum hundrað mönmum hafa
gert sér að vana, að einfesta hug'-
amn við það, sean hugsað er um,
og að veita viðmám stöðugri
freistimgu til að tvístra hugamum
o'g láta hann þjóta frá öðru til
hins. Afleiðingin verðmr, oð þenr
verða æ ófærari til sjálfstæðrar
hugsumir, — hvað stutt sem' er.
það er TVlSTRINGIN A
HEILA-ALINU, sam er frjó-
magninu skaðsamtegast ; 'það er
há-gagnstætt því, að EINFEST.A
IIUGANN, gagnstætt aðalskilyrði
þess, að komið verði af mokkurum
frumlegum, andtegum afburðaverk-
um.
Þakkarávarp.
þegar óg að kveldi hins 10. okt.
sl. kom heim að beimili rnínu, ut-
an af Winmipeg vatni, úr einu ofsa-
rokinu, svo við lág, að bá'tnum
hvolfdi, og ég mað mestu herkjum
máði landi, eftir að hafa mist tvær
slömgur af nýjum netum með kork-
um og blýium, og rét/t áður gott
kýrfóður af beyi í flóði úr W'inni-
peg vaitmi, — þá var svo ástntt
þeitta kveld, að 2 af gripum min-
um vantaði : þriggja ára kvígu og
amnam keyrslu-uxamn. Eg hirti ekki
um, að lieita að þeim það ‘rveld,
af því ég var svo þjakaður eftir
vatms og veðurvolkið. En strax
næsta morgun fór ég að leita að
þeim, og fanm óg þá kvíguna
dauða skarnt frá húsimu, og mxanm
litlu fjær, líka d luðann. Ég varð
umdrandi yfir þessu voðatjóni, þar
sem ég vissi emga orsök til þessa.
Miór varð það þá fyrst fyrir, að óg
fór itil eims af mínaim góðu ná-
grönmuim, herra Ágústs ísfields, að
l'eitia ráða til hftns, og kom harnn
straix, og skoðaði gripaskroxkama'
og, eftir að hafá athugað þá uá-
kvæmlega, sagði hamn að þeir
mumdu hafa dáið af eiturgrasi, og
gaf mér það ráð, að fá stjórmar-
lækmir, sem laiunaðmr er af fylkis-
fé, til að ramnsaka og uppgötva
orsökina til bessia gripadauða. —
Mér var það mjög maaðsymteE't, að
getta femgið fulla vissu í þeissu eir.’.
þar sem óg fyrir 2 árum misti edna
bezitu kúrna míma á sömu stöðvum
og einnig þriggja ára giamlam uxa
næsta hamst þar áður, sem fanst
dauður á mæsta lamdi við mitt
laimd. Mér var því mjög mauðsyn-
legrt', að afla mér áreiðankgra up.p-
lýsinga. um orsökina til þessa
gripodiaiuða, og þar sem þessi
dýralæknir hafði komið hér o£an
eítir til þess að ramnsaka hunda-
daiu'ða af eitri, þá muindi hanm ekki
síðmr korma til að ramnsaka þatta,
þar ©ð það varðaði almenmimgs-
hieill. Ég fór því að ráði berra A.
Ísíelds og £ann B. B. Olson á
Gimli, og talsímaði hamn til Win-
nipeg til þessa fylkislamnaða dýra-
lækmis. Em svarið var, að harnn
kæmi ©kki, ,þar eð gripir hefðá
drepist hér áður og það líklega af
eitruðu grasi. (Roblim- ætti að
hækka laun þessa ótrúa þjóms). —
Herra A. ísfeld tókst þá á hendur
að safma samskotum handa mér
upp í griposkaðann, og gekk hon-
um það mæta vel, cg skal hér
sýmdiur listi yfir nöfn gefemdann'a.
Eimnig ritaði hann herra Jó.ni Ei-
ríkssyni á Wiranipeg Beach P.O.
og bað hamn. að gamgast fyrir sam-
skotmm þar syðra, og gerði hamn
•þaið, s©m einmig sk.al hér sýmrt.
’Safnað af herra A. ísfeld ; —
Svieinm Si'gurðssom $6, A. Isfeld,
Oddur Guttormssom og Benedict
Arason $5 hver, Kristjám Sveins-
son $2, Tryggvi Arason, Vigfús B.
Arason og Bjarni Pálmason $1
hvier, Björn Jónsson og André® Is-
feld ðOc hvor, Jóhamm P. Árnason
35c (allir að Husawick P.O.), og
Sigur.björn Björnssom, Gimli, 25c.
Samitals $27-60.
Safnað af Jóni Eiríkssymi : —
Jón Eiríksson 5, Sigurbjörn
Sveimssom $3, Björn Guttormssom
$2, Haraldmr Andersom $1, Her-
mann Hiermamnsson, Einar Guitt-
ormsson, Árni Halldórssom, ö-
mefndur og Júlíus Guðimundsson
50c hver, Hrólfur Ma.tthíasson og
Gísli Gíslason 25c hvor. —- Sam-
tals $14.00.
þiar að auki hafa mokkrir semt
trnér gjafir ótilkvaddir, svo seim
þeir : Olsons bræður og G. J.
Christie, hóiteleigamdi, að Gimli, $5
hvor, þorvaldur Sveinsson $3, Al-
bert þiðriksson $1.50, Sigurður
Hammesson' og V. Hermamnsson $1
hvor. — Samtals $10.50.
Ég bið góðan guð að lamma þess-
um mönmum þeirra kærleikríku
hjálp og vekja rmenm til hluttekn-
ingar og hjálpsemi, ef þedr þess
með þurfa. — Enmfremur le.yfi óg
rnér að .bemda á, að oft hefir það
heyrst, að Ný^íistendimgar væru
stiórkostlega ©ftir að ftestu leyt’i.
En hér er ljóst dœrni, að þeir eiru
ekki á eftir m©ð að hjálpa í meiyð
að neisa hinm. fallma á fætur aftiur,
svo honum gefist nýitt þrek að
berjaat og kanraske sigr,a að lokum
þökk fvrir bróðurkærLedk og hlut
tekniragm, kæru lamidar.
Husawick r.O., 22. jan. 1909.
Bjarni Árnæson.
DR.H.R.ROSS
C.P.R. meðala- og skurðlæknir.
Sjúkdómum kvenna og barna
veitt sérstök umönnuli.
WYNYARD, --- SASK.
K-J-0-T.
uEf það kemur
frá Johnson,
þá er það gott”
C. G. JOHNSON, Kjötsali,
301 Sherbrooke St. Talsimi 2631.
»!------------------
\
Russell A.
| Thompson
and Co.,
5 Cor. Sargent & Maryland St.
| Selja allskonar MATVÖRU
I af beztu tegund með lægsta
| verði. Sérstakt vöruúrval nú
; þessa viku. Vér öskum að
Islendingar viidu koma og
skoða vörurnar. Hvergi betri
! né ódýrari. —
Munið staðinn:—
HORNI SARGENT AVE. !
OG MARYLAND ST.
PHONE 3112.
m
Meö þvl að biöja æfinlega um
“T.L. CIGAR,” þá ortu viss aö
fé é«ætan vindil.
T.L.
(LMQN MADE)
Western t'lgar Factory
Thomas Lee, eigandi Winnnipeg

Styrkið
taugarnar með því að
drekka eitt staup af
öðrum hvorum þess-
um ágreta heimilis
bjór, á undan hverri
máltfð. — Reynið !!
EDWARD l. DREWRY
Mannfacturer & Impcrter
Winnipeg, Canada.
Department of Agriculture and Immigration.
MANIT0BA
þetba fylki hcfir 41,169,089 ekrur lands, 6,019,200 ekrur eru
vötn, sem veita landinu raka til akuryrkjuþarfa. þess vegna
höfum vér jafnan nœgam raka til uppskeru trygginigar.
Ennþá ©ru 25 milíónir ekrur óteknar. sem fá má rraeð hieim-
ilisrétti eða kaupum.
lbúata.a árið 1901 var 255,211, rau er nún orðin 400,000
manns, hefir nálega tvöfaldast á 7 árum.
Ibúatala Winmipeg borgar áriö 1901 var 42,240, eo ná um
115 þúsundir, hcfir traeir en tvöfaldast á 7 árum.
Flutningstæki eru nú sem næst fullkomin, 3516 málmr járn-
brauta eru í fylkinu, sem allar liggja út frá Winmoipeg. þrjár
þverlandsbrauta lestir £ara daglega frá Wiranipeg, og innan
fárra mánaða verða þær 5 taisins, þegar Grand Trunk Pacific
og Canadiam Northern bætast við.
Framför fvlkisims er sjáanleg hvar sem litið er. þér ættuC
að taka þar bólfestu. Ekkert anraað lamd getur sýnit sauna vöxt
á sama títraabdh.
TIIj I’ERDAIIAIVIVA :
Farið ekki framhjá Winnipeg, án þess að grensiast um stjórn
ar °K járnbrautarlönd til sölu, og útvega yður fullkottinar upp-
lýsingar um heimilisré'ttarlönd og fjárgróða möguleika.
R P' ROBLIIV
Stjórnarformaðnr og Akuryrkjumála Ráðgjaíi.
Skrifiö eftir upplýsingum til
Josí-ph Bnrke
173L0GAN AVE., WINNIPEö.
.1«*. llnrtnrT
77 YORK ST., TORONTO,
LEYNDARMAL COiRDULU FR.ENKU 207
sætta sig við þeitta himinhrópandi óréttlæti! — —
Nú, en þaxna sér traaður raú afleiðingarnar af því, þeg-
ar karlmieiranirnir eru huglausir ræflar. — Ef ég hefði
verið ’hiúsbóradi hér, skyldi ég ekki ha£a látið leika á
■mig þamnig. — Ég fæ ekki skilið, hvers víegma maður-
inn mitia sálugi, ám nokkurar tryggingar, Lét þessa
gömlu mamJiieskju upp á efsta lofti alveg einráða, og
án þess oð hafa nokkurt eftirlit með hemni”.
Pró£eissorin’n hafði þegjandi gengið um gólf, mieð
hemduT fyrir aftan bak. Hann var þungbúinn i
meira lagi, Og augu hams leiftruðu, er hann við og
við leit til rntóður sinnar. Nú staðnxmdist hann
fyrir framan hatta.
‘‘Hv©r viar 'það, sem rúði því, að gamla frænka
varð atS flyitja upp undir þakið?" spttröi hann alvar-
laga oig 'traeð áiherzlu. “Hver var það, er komt' ó-
vináttm á milli hú^bómdams, s;m þá var — föður
míns — og henitiia.r, og hver befir tneð miskunarlattsri
hörku ’tanjiaið allar samigömigur milli okkar dremgj-
anma og “gömlu íræ'nku” ? — það varst þú, traó'ðir
mín, og ef þú vildir er£a- hatta, þá hefðir þú átt að
fareyita öðruvisi við hama”.
“Nú, finst þér kaJtraske, að ég hefði átt að hafa
vinfcmigi við liana ? Ég, sem alt mitt líf hefi gemgið
á guðs vegum, — og þessi manraaskja, sem vamhvlg-
aði suinnudaginjt, seirt aldriei hiefir li£aið kristilegm lífi.
Nú voit húm orðið, að hún er eilíflega útskúfuð frá
augliti grnðs. — Neá, enginn veraldiarkr.afttir hefði piet-
æð feragið mig til þess. — En það hefði áfit að lýsa
því yfir, að húm væri ekki mieið fullu viti, og seitja
hemni fjárráðamamn, — föður þíitum' stóðm ótal vegir
opnir til þess”.
Prófessorinn vorð fölnr sem nár. Hann leit
óttastegiran til traóður simraar, tók því næst hatt sinn
oig gekk þegjaradi út úr stofumni. — — Hamn bafði
horft o£am í hyldýpi : þessi steingervingslega bók-
20« SÖGUSAFN HEIMSKRINGI.U
srtafstrú, — þetita. hræðiLaga kristnidramb, — og í
skragga þess hóflaus ágirnd ! — 1 mörg ár hafði alt
þattai kastað dýrðarljóma yfir móður harns, — þetta
voru þeer lyradi.seinkuranir hermiar, sem horaum hafði
■þórtrt svo mikið til koma. — Hamm varð að kararaast
við það, að eirau sinni bafði hanira baft sömu skoðamir
og móðir hajis, en þó hafði hún eigi alveg gert haran
fullkominin í ramiburðarteysi og trúarofstæki. Samt
hafði haran verið áihugamikill sitarfsmaður saranrar
trúar og hafði reyrat að frelsa sálir, og fá þær til að
íallast á skoðamir síraar, í þeirri föstu trú, að hamn
leiddi þœr á vegiran til eilífs lífs. — Og veslirags sak-
lausa, foreldralausa barnið, — með frjálslegu hug-
sjórairraar sinar, og stórláta em viðkvæma hjartað. —
Hiaran hafði teiitt hörku við það, og hrinit því iran í
skuggotegt og ískalt loftslag. — Hversu mikið hafði
húra ekki orðið að liða! Hiran £agri m'æturgali á með-
al hrafraamraa. — Haran1 greip hönd'unmm fyrir augu
sér, leiras oig hamn svimaði, gekk svo upp stigano og
lokaði sig inrai í lierb'rgi sírau.
Á meðara þetta gerðist í daglegu stofummi, skeði
álíka aitjburður í viranu'hjúaherberginu í Heilwigshús-
irau. Goimla ield;ikomflm hljóp til og frá um gólfið í
allmikilli geðshræriragu. En Hinrik stóð hjá óbifan-
legur, sem ktettur í ólgaradi sjó. Hamn var í spari-
fötram sínum., og svipur hans lýsti gteði, aragurblíðu
og — bæðni.
‘‘þú máitt ekki imymda þér, að óg sé öfumdssjúk,
Hinrik, — það væri ókristilegt”, mælti hún. “Éig
get vel urat þér þessa, — tvö þúsund ríkisdala ! ” —
húra sló höndii'raum saman eins o.g í örværatiragu, rétti
þær svo rótega niður með mjöðmunum og sagði : —
”þú hefir ynieira -af homiragju en. skynsemi, Himrik! —
Guð minm gðður! Ég hefi orðið að vinma baki
ibrotirau alla æfi, — éig hefi alt af farið stöðugt í
kirkju, hvað svo mikill sem kuldinn var á veturna,
I.EYNDARMÁL CORDULU FRÆCNKU 209
— og hversu o£t hiefi ég ekki beðið góðan guð, að
gera mig nu hamángjmsama, en það hefir ekkert dug-
að, — ekki það allra tnirasta, — en það er emgu lík-
ara, em hajnimgj;im rigni yfir þessa maninskepnu þarraa
— Tvö 'þusumd ríkisdali ! það eru 'einhver ósköp,
Hinrik ! Era eitthvað er satnt bogið við þetta, er
éig fæ ekki skilið. •— Getur þú ammars með góðri
samvizku tekið við þessum pemdragum, Hinrik ? í
raura og veru átti gaimla jómfrúira ekkert með, að
giefa þér leiran einasta' skilding, — >því alt er hún átti,
tilliieyrir mtieð rátitu húsbæradum okkar. — Ef maður
lítur nú r.áttum atigum á þetta, — iþá hreirat og
beirat stelur þúþessum paniraguni, Hinrik ! Ég veit
svei mér ekki, hvað ég gerði, ef ég vœri í þínum spor-
uim”.
“Ég hirði 'þá! Mér k'eimttr ekkert aranað til
huigiar, Friðrika ! ” mælti Hinrik með stökustu ró-
semti.
Gaimla eldaibraskam ftljóp int í eldhú’sið, og sló
lturðimmi hrairategai aftur á eftir sér.
Erfðaiskrá\ gömlu jómfrúariraraar, er var orsök í
öllum þessum gauragangi, — hafði verið sarnin fyrir
tiu árum síðan. Arfteiðslukonan sjálf hafði samið
liana, og hljóðaði hún á þessa Leið :
1. Árið 1633 hefir Lratz von Hirschsprrang, sonur
gamla Adrían vora Hirschsprung, er sverasku
hertnemirairrair myrtu, yfirgefið smiáibæinra X—,
og tekið sér bólfestu ammarsstaðar. — Niðjum
hans ánafna éig :
a) þrjátíu þúsmnd ríkisdali í psningttm.
b) Gulla,r>mbaug. Á miðju hans er blómstur-
kraras, og imiraan í honram grafi.n forn vtsa.
c. Ljóðaisaín Bachs. — það er í ratiðti blaða-
hylki, merkt No. 1. A titilblaðinn stemd-
rar : ‘‘Gotitihelf vorn Hirschsprung”. það
liggttr á rneðal handrita rninma eftir
210 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
heimsfræg tónskáld. — — Ég óska eftir,
að yfirvöldin geri strgx garagskör að því,
að leita up.pi erfingjama, niðja þessarar
æititkvíslar, af ætitstoftii hinmar gömlu
Hirschsprrang æbtar, seim hér er úitdarað. —
Ef erag'iran igefur sig fram áður ©ra árið er á
eradia, er það ósk mín og vilji, að áður-
nefrad' rapipihæð, 30,060 ríkisdalir, ásamit
'því, er fæst fyrir armibauginn og sÖnghefti
Bachs, sé aíhemt biorgarstjóraJt'Um í X. —
og sk,al því þannig varið :
2. Remtiurnar af peminigmnum, er koma skal fyrir á
óhultram stað, skal árlega skift 4 milli átta
kunnara við kcmslustofnun'ina í X.—, o.g áskil
óg, að jafrat og hliitdrægnisla'usit sé skift á
milli þsirra. — Háskólak'snraarar oig skól^-
stjórar rniaga aldrei krefjast hlrat'töku af styrk
þessram.
“Ég stofnsot þenratn sjóð í þoirri trú, að
hanm komi að eins miklutn notum og þó óg
hefði seitt á stofn mentaskóla. — Pinn sem
komið er, hafá skólakenmararnir verið haiðir
uit unidam hér í X.— Eran þa verða þeir meram,
er leggja öflraga stieina í undirstöðu umdir vel-
meigiuin þjóðarirannr, að lifa viö sralt og seiru,
— þ rneðiara milí'órair ammara manna afla sér
næigileigs fjár með andtegum hæfileikum sín-
utn. Éig vildi óska, að fleiri vildu opma
augu sín fyrir þessti, og hef'a og stvrkja þessa
stöðra, er nnacgir'ha.fa viðurkent svo háleita.
3. Allir tnínir silfiirmunir og aðrir skartigripir,
að umdaniskildium áðurnefndutn airmibaug,
verða við dauða minn eign þess, setn þá ér
yfiirmitðmr Heilwigs ættarinmar. — það eru alt
ætitargri'pir, er eigi miega úr æ'ttinini gamgav' —