Heimskringla - 24.06.1909, Síða 3

BEIMSJKKIN’GnsS
' AVIXNIPKO', 2.1. JÚNÍ 1000. 1*1«. 8

Lög um aðflutningsbann
og áfengi.
1. gr.—Engan áfengan drykk má
fiytja til Islands til annara nota
en þeirra, sem getiö er um í 2.
grein, og fariö sé með eftir regl-
um þeim, sem settar eru í lögum
þessum. En það er áfengur drykk-
ur eftir lögum þessum, sem í er
medra en 254 prósent af vínanda
(alkóhóli) að rúmmáli. Duft, kök-
ur og annað, er þau efni eru í,
sem sundur má levsa í vökva, og
í sér hafa fólgið slíkt áfengi, skal
fara með sem áiengan drykk.
2. gr.—Heimilt skal stjórnanda
eöa eiganda iðnaðarfyrirtækis, efna
rannsóknarstofu, náttúrugripa-
safna eða annara þvílikra stofn-
ana, að flytja frá útlöndum vín-
anda eða annað áfengi til iðn-
þarfa og verkfegra nota í stofnun-
inni. Svo skal og heimilt að flytja
til landsins vínanda, sem œtlaður
er til eldsneytis. Lyfsölum og hér-
aðslæknum skal og heimilt að
flytja til landsins vínanda þann og
annað áfengi, sem þeim er skylt
að hafa til læknisdóma samkvæmt
hinni almennu lyfjaskrá. Enn skal
smáskamtalæknunum heimilt, að
flytja frá útlöndum smáskamta-
lyf með vínanda í, ef pöntun
þeirra fylgja meðmæli hlutaðeig-
andi lögreglustjóra og sóknar-
prests. Að lokum skal próföstum
þjóðkirkjunnar og forstöðumönn-
um annara kirkjudeilda heimilt að
láta flytja frá útlöndum messuvín,
er nauðsynlegt sé til altarisgöngu,
þó í því sé meira af vínanda en
2J4 prósent.
3. gr,—Alt áfengi, sem flutt er
til landsins frá útlöndum sam-
kvæmt lögum þessum, skal fyrst
flytja á land í Reykjavík. þar skal
landsstjórnin skipa sérstakan um-
sjónarmann áfengiskaupa, og hefir
hann á hendi umsjón og eftirlit
meö áfengiskaupunum, svo sem
nánar er fyrirmælt í lögum þess-
um.
Umsjónarmaður hefir að launum
600 kr. á ári, er greiðast úr lands-
sjóði. Svo fær hann og borgun fyr-
ir húsrúm undir áíengisbyrgðir,
vinnulaun handa verkamönnum til
aðstoðar og burðargjald bréfa.
Ennfremur fær hann endurgjald
fyrir efni þau, er með þarf til þess
eð gera áfengi óhæft til drykkjar.
4. gr.—Nú hefir maður heimild
til áfengisflutnings frá útlöndum
eftir lögum þessum, og vill hann
neyta þessarar beimildar sinnar,
og skal hann þá í tæka tíð segja
umsjónarmanm áfengiskaupa til
um það, hvers konar áfengi og
hve mikið hann vill fá og frá
hverju verzlunarhúsi, svo og með
hverri ferð frá útlöndum. Hann
skal og skýra honum frá um leið,
til hvers hann œtli að nota áteng-
ið. Svo skal og fylgja beiðninni
borgun fyrir flutning til Reykja-
víkur og uppskipun þar. Umsjón-
armaður sendir þá pöntunina því
verzlunarhúsi eða þeim vínsölu-
manni, sem hún er stíltið til, og
beiðist þess, að áfengið sé .sent til
sín. Skal umsjónarmaður, þegar
áfengið kemur til hans frá útlönd-
um, tryggja sér með rannsókn, að
áfengissendingin sé eigi önnur eða
meiri en ttm var beðið. Nú reynist
áfengið annað eða meira en ttm
var beðið og skal umsjónarmaður
þá endursenda sendanda það taf-
arlaust, ef annað er en um var
beðið, eða það sem umfram reyn-
ist, enda er skipstjóra, sem fiutti,
eða útgerðar manni skips, skylt
að taka við því án borgunar á
farmgjaldi. Að þvt búnu skal hann
eftir fyrirsögn efnafræðdngs lands-
ins, sem skyldur er að láta hon-
um aðstoð sína í té, blanda það
áfengi, er til iðnaðarfyrirtækja eða
eldsneytis er ætlaö, þeim efnum,
er gera það óhæft til drykkjar, án
þess það þó missi notagildi sitt til
þess, sem það er ætlað. því næst
skal umsjónarmaður rnerkja á-
fengið með embættisinnsigli sínu
og segja eiganda til. Eiganda skal
þá heimilt að vitja þess, en gjalda
skal hann þá um leið kostnað
þann, er af blönduninni befir leitt.
Nú líða svo 12 mánuðir frá til-
kynningu umsjónarmanns áfengis-
kaupa um aðflutning áfengis, að
sá hirðir ekki áfengið, er pantað
hefir, né lýsir heldur yfir þeirri
ósk, að áíengið sé á hans kostnað
endursent seljanda, og er þá á-
fengið meðj umbúðum eign lands-
sjóðs. Allan ógreiddan kostnað, er
leitt befir af aðfltitningnum, má
þá taka lögtaki hjá þeim, er á-
fengið hafa pantað, samkvæmt
lögtim 16. desember 1885.
Umsjónarmaður ber enga ábyrgð
á greiðslu andvirðis fyrir það á-
fengi, sem aðflutt er.
5. gr.—Skylt er hverjum skip-
stjóra, er frá útlöndum kemur, ,að
tilkynna lögreglustjóra um leið og
hann'sýnir skipsskjölin, hvort hann
hafi nokkurt áfengi til flutnings
fyrir aðra menn, og þá hve mikið.
Ilann skal og skýra frá, hvort og
hve mikið áíengi hann hafi með-
ferðis sem skipsforða, en óheimilt
skal honum, meðan hann er í land-
helgi við ísland, að veita eða selja
eða á annan hátt láta aí hendi
nokkuð af þvi áfengi, er til skips-
forða er ætlað, til annara manna
en þeirra, sem ertt lögskráðir skip-
verjítr.
Skipstjóri er sekur við lög þessi,
ef hann brýttir það, sem nú var
mælt.
Nú hefir skipstjóri meöferðis á-
fengi frá útlöndum, sem ekki er
ætlað til .skipsforða og ekki á að
fara til umsjónarmanns áfengis-
kaupa, og skal lögreglustjóri þá á
hinni fyrstu höfn, er skipið kemur
til, setja embættisinnsigli sitt á
hin aðfluttu áfengisílát og ábyrg-
ist skipstjóri, að innsiglin séu ekki
brotin eöa úr ílátunum tekið fyr
en skipið er farið alfarið burt af
landinu, enda gangi lögreglustjóri
úr skugga um það, áötir en skip
lætur úr síðustu höfn, að innsigli
séu beil og ekkert hafi verið tekið
úr ílátunum.
6. gr.—Nú strandar skip hér við
land og hefir meðferðis áfengi til
umsjónarmanns áfengiskattpa eða
frá honum, og skal hreppstjóri í
forföllum lögreglustjóra þá þegar
taka áfengisílátin til varðveizlu
og gæta þess, að ekki sé í þau
farið. Hann skýrir þegar í stað
lögreglustjóra frá, en lögreglu-
stjóri setur embættisinnsigli sitt
fyrir ílátin og kemttr þeim til
geymsltt á óhultum stað. Afengi
þetta má lögreglustjóri ekki selja,
eða á annan hátt láta af hendi til
annara manna, en skýra skal
hann með fyrstu ferð réttum eig-
anda frá björgtm áfengisins. Kjósi
hann innan 12 múnaða að það sé
sent sér á sinn kostnað, skal það
gert ; ella ,sé það eign landssjóðs.
■Sé um skipsforða að ræða, fer
um m.eð£erð áfengis og tilkynning
til skipseiganda svo sem fyrir er
mælt í grein þessari hér að fram-
an, nema það bafi verið gert ó-
hæft til drykkjar ttndir umsjón
lögreglustjóra, eða eigandá hafi
látið flytja það úr landi innan 12
mánaða.
Nú er ókunnugt um eiganda
strandgóss, og skal þá áfengið eign
landssjóðs, ef eigandi hefir ekki
sagt til sín áður en hinn lögskip-
aði auglýsingafrestur er útrunn-
inn.
7. gr.—Engan áfengan drykk má
flytja um landið .annan en þann,
sem annaðhvort er merktur em-
bæ'ttisinnsigli umsjónarmanns á-
fengiskaupa, svo sem fyrdr er
mælt í 4. gr. laga þessara, .eða þá
þann drykk, sem nm getur í 6. og
11. grein og farið er með eftir fyr-
irmælum þeirra greina, nema lækn-
islyf sé úr lyfjabúð eða frá lœkttá.
8. gr.—Öllum, sem samkvæmt
lögum þessum hafa heimild tíl inn-
flutnings á áfengi, er óheámilt að
veita það, getfa, selja eða láta af
hendi, nema það sé áður gert ó-
hæft til drykkjar.
þó mega lyfsalar og héraðs-
læknar selja mönnum áfenga
drvkki eftir lyfseðli löggiltra
lækna, en þó ekki oftar en einu
sinni eftir, sama lyfseðli. Um sölu
lyfja þeirra, er áfengi er í, setur
landlæknir regltir því til trygging-
ar, að áfeng lyf verði eigi höfð til
neyzlu, heldtir eingöngu til lækn-
inga.
9. gr.—Veitingamenn og vínsölti-
menn þeir, sem leyfi hafa til vin-
sölu hér á landi, samkvæmt lög-
um nr. 26, 11. nóv. 1899, um verzl-
un og veitíngar áfengra drykkja,
mega, eftir 1. jan. 1915, ekkert
selja hér á landi af áfengisbárgð-
um þeim, er þeir þá hafa, gefa,
gefa, veita eða láta af hendi til
annara manna. Sktilu lögreglu-
stjórar hver í sínu umdæmi þá
þegar skyldir til að rannsaka á-
fengisbirgðirnar, og innsigla þær.
Áður en 12' mánttðir eru lfðrtiir,
skttltt eigendur áfengásins skyldir
til að flytja birgðirnar eða láta
flytja þær biirt af landi, og skulu
lögreglustjórar hafa nákvæmt etft-
irlit með að það sé gert. En alt
það áfengi, sem þá er ekki útflutt
sknl vera eign landssjóðs.
Frá þeim degi, er lög þessi
verða staðfest, má ekkert leyfi til
vínsölu né vfnveitinga veita hér á
landi, né éndurnýja eldri leyfi.
10. gr.—Um leið og ákvæði 1.
grednar um bann gegn aðflutningi
áfengis hingað til lands ganga í
gildi, skulu lögreglustjórar rann-
saka áíengisbirgðir þeirra manna,
sem vínsöluleyfi eða vínveátinga-
leyfi hafa. Jafnframt skulu þeir
semja nákvæma skýrslu yfir áfeng-
isbirgðirnar og merkja öll áfengis-
ílát glöggu heimildarmerki á þann
hátt, er stjórnarráðið skipar fyrir
um.
þessi rannsókn áfenpsbárgða skal
endurtekin á 6 tnanaða fresti
meðan vínsölumenn og vínveit-
ingamenn halda söluheimild innan-
lands og skulu þá jafnframt ónýtt
beimilflarmerkin á þeim ílátum,
sem tæmd eru.
11. gr.—þær áfengisbárgðir, sem
einstakir menn kunna að hafa í
vörzlum sínum 1. janúar 1915, er
ekki skylt aö flytja burt úr land-
inu, en eigendur þeirra skulu skyld
ir, að gefa lögreglustjóra vottorð,
að viðlögðum drengskap, um
hverjar og hve miklar birgðir þeir
hafi. Slík vottorð skal síð-an gefa,
um hver áramót, um hverjar og
hve miklar birgðir séu óeyddar,
unz birgðirnar eru þrotnar.
Áfengi það, er hér ræðir um,
má aldrei flytja burt af heimili
eiganda, nema hann flytji sjálfur
búferlum, eða það sé gert áður ó-
bæft til drykkjar.
12. gr.—Nú er maður grunaður
um óleyfilegan aðflutning, eða ó-
leyfilega sölu eða veitingu áfengis,
og má þá gera heimilisrannsókn
hjá honum eftir dómsúrskurði, ef
það er talið nauðsynlegt til þess
að komast fyrir málið.
Komi það í ljós við heimilis-
rannsóknina, að áfengi sé í vörzl-
um þess manns, er rannsókn fer
fram hjá, skal hann skyldur til að
skýra frá því, hvernig standi ú
birgðunum. Geri hann það ekki,
skal hann teljast sekur um brot
gegn 1. gr.
13. gr.—Nú sést maður ölvaður
og skal þá heimilt að leiöa hann
fyrir dómara. Skal hann skyldur
til að skýra frá, á hvern hátt
hann hefir ölvaður orðið, og þá
hvernig og h já hverjvim hann hefir
fengið áfengið.
14. gr.—Brot gegn 1. gr. laga
þessara varða í fyrsta sinn sekt-
um frá 200—1000 kr.
Brot í annað sinn varðar sekt-
um frá 500—2000 kr.
Brjóti nokktir oftar gegn ákvæð-
um þessarar greinar, varðar það
sektum frá 1000—.5000 kr.
Fjárnám fyrir sekt á hendur
skipstjóra má gera í skipi hans.
Jafnan skal hið ólöglega að-
flutta áfengi verða eágn landssjóðs.
15. gr.—Nú sannast það á skip-
stjóra, að hann skýrir lögreglu-
stjóra rangt frá um áíengi það, er
bann hefir meðferðis, og skal hann
þá sekur um 200—1000 kr., ef ekki
liggur þyngr* hegning við sam-
kvæmt lögum, og má gera fjár-
nám fj-rir sektunum í skipi hans.
Brot gegn þeim ákvæðum í lög-
tim þessum, er óheimila að vedta,
gefa, selja eða ú annan hátt láta
af hendi áfengi til annara mánna,
varða sektum 50—500 kr., ef ekki
liggur þvngri hegning við að lög-
um. Etf brotiö er ítrekað, varðar
það sektttm frá 100—1000 kr.
'Sama hegning liggur og við því,
ef lvísali lætur áfengi af hendi án
skriftegrar la’knisforskrift'ar, cfSa
oftar en oinu sinni eftir sama lækn-
isseðli.
16. gr.—Brot gegn 7. gr. laga
þessara varða sektum 50—fOOO kr.
og skal hið flutta áfengi ásamt í-
látum verða eign landssjóðs.
17. gr.—Nú veröur læknir sann-
ur að sök ttm að hafa látið af
hendi læknisseðil um áfengi í þeim
tilgangi, að það verði notað öðru-
vísi en sem læknislyf, og skal hann
þá í fyrsta sinn sekur um 100-^-
ÍOOO kr., og skal sektin tvöfaldast
sé brotíð endurtekið. Verði læknir
sanúttr að sök um slíkt oftar en
tvisvar, má svifta hann læknis-
leyfi um stundarsakir, eða að öllu,
ef miklar sakir eru.
18. gr.—Állar sektir eftir lögttm
þessum renna í landssjóð.
19. gr.—Með brot gegn lögum
þessum skal fara sem almenn lög-
reglumál.
20. gr. Sveitarstjórnum og lög-
regl'iRtjöntm er sérstakleg{t skylt
að sjá um, að lögttm þessum sé
hlýtt.
21. gr.—I.og þessi skal prenta á
íslenzku, dönsku, þýzku, ensku og
frönsku og svo mörg eintök að
nægi til að senda dönskum verzl-
unarfulltrúum í öðrum löndum.
22. gr.—Með lögttm þessum eru
numin úr gildi þau ákvæði laga
nr. 26, 11. nóv. 1899 og önnur
lagaákvæði, er koma í bága við
lög þessi.
23. gr.—Að svo mikltt 1-eyti, sem
ekki er öðru vísi ákveðiö í lögttm
þessttm, koma þau til framkvæmd-
ar 1. jan. 1912.
»••••«
R08LIN HOTEL
llð Adelaide St. Winnipeg
Bezta $1.50 á-dag htis í Vestur-
Canada. Keyrsla ÓKeypis milli
vagnstöðva og hússins'á nóttu og
degi. Aðhlynninig hins bezfa. Við-
skifti íslendinga óskast. William
Ave strætiskarið fer hjá húsinm
O. ROY, eigandi.
Gimli Hótel
G. E. SÓLMUNDSSON
eigandi
Óskar viðskifta íslendinga som
heimsækja Gimli-bæ. — Þar er
beini beztur í mat og drykkjar-
föngum, og aðbúð pjesta svo góð
sem frekast er hægt að gera hana.
Hótelið er við vagnstöðina.
Gistið að Gimli-Hótel.
2 Bækur
Gefins
FÁ NÝ.TIR KAUP-
ENDUR AÐ HEIMS-
KRINGLU SEM
lif>RGA- á>ii.Ot> EVRIR-
FRAM. OG ÞESSUM
BÓKUM ÚR A Ð
VELJA : —
Mr. Potter frú Texas
Aðallieiður
Svipurinn Hennar
Hvammverjarnir
Konuhefnd
L a j 1 a
Robert Manton.
Alt góðar sögur og sum-
nr ágætar, efnismiklar,
fróðlegar og spennandi.
Nú er tfminn að gerast
kanpendur Hkr. Það
eru aðeius fft eintök eft-
ir af sumum bókunum.
II (! i 111S k I' i II » I il
P.O. Box 3083, Winnipeg
R. A.
THOMSON
| AND C0.
| Cor. Sargent & Maryland St,
J Selja allskonar MATVÖRU
s af beztu tegund með lægsta
S verði. Sérstakt vöruúrvai nú
? J>essa viku. Vér óskum að
í Islendingar viklu koma og
| skoða vörurnar. Hvergi betri
I né ódýrari. —
j Munið staðinn:—
| HORNI SARGENT AVE.
| OG MARYLAND ST.
PHONE 3112.
58---------------------54
—F. Deluca----------------
Verzlar meö matvörn, aldini, smá-kftkur,
allskonar smtiudi, mjólk o* rjóma, söinul.
tóbak or vindla. Óskar viöskifta íslend.
Heitt kaffi eöa toá öllumtlmum. Fón 7756
Tvœr búöir:
587 Notre Dame og 714 Maryland St.
DR.H.R.ROSS
C.P.R. meðala- og skurðlækuir.
Sjúkdómum kvenna og barna
veitt sórstök umönnun.
WYNYARD, --- SASK.
S. R. HUNTER&CO
Skraddarar,
189 Lombard Street
Búa til ný-móðins karl-
mannafatnaði eftir mftli.—
Efniog vinnubrögð afbeztu
tegund, og alt ábyrgst að
vera jafngildi þess bezta
sem fftanlegt er f borginni.
Verðið er við allra hæíi. —
S. R. Hunter & Co.
189 Lombard St.
Teleplione 1395.
Honiiiiion Ilank
N0|TRE DAME Ave. BRANCH Cor. Nena St.
VÚR GEFUM SÉRSTAK
AN GAUM AÐ SPARI-
SJÓÐS-DEILDINNI. —
VEXTlRIBOKOAnik AF INNLÖOUM.
HÖFUÖSTOLL ... $3,983,392.38
SPAKISJÓÐL’K - - $5,300,000.0«
A. E. PIERCY, MANAGER.
Stefán Johnson
Horni Sargent Avo. oe DowninK St.
HEFIR ÁVALT TIL SÖLU
Nýjar Áíir
Beztui bronum. /»í?íetar til bö.tunar. 15c Kallon
HKIinNKieiNOLIf og TVÆH
skemtileKar sögur fánýir kaup.
endur fyrir að eins Íllí .OO,
LÁRA 51
að hún fengá það bezta af henni, og þegar {>ar við
bættist, að hann borðaði helmingá minna en hún, þú
fór hana að gruna ýmislegt og fagrar vonir kvikn-
uðu í huga hennar. Áður en máltíðinni var lokið,
.voru þau orðin alúðarvinir. J>etta ánægjulega á-
sigkomulag var innsiglati með því, að hún tók flösku
út úr skápnum með tœru víni á, og þá vogaði
Smith sér að segja :
‘‘Maðurinn þinn var vist ekki af þeim elskuleg-
ustu eigánmönnum, hefir mér verið sagt?”
þama kom hann að því eíni, sem henni líkaði.
Hún svaraði' strax : ‘‘Nei, elskulegustu, — fjarri
því, — hann var ruddalegur hrotti, — það er rétt
lýsing af honum. Ef mér findist ekki, að ég hefði
þekt þig í mörg ár, herra Smith”, — nít hneigði
Smith sig og brosti innilega, eins og honnm þætti ó-
viðjafnanlega vætit um þessa tilfinningu hennar, —
“þá myndi ég ekki, minnast á slikt við þig. Vinnu-
fólkið á heimilinu talar mjög mikið um þetta, en
það, eru •einfeldningar, sem ég vjl ekkert eiga saman
viö að sælda. þú þar á móti berð það með þér, að
þú ert göfugmenni, það get ég séð með hálfu auga”.
“Og ég er viss um, að enginn þarf hálft auga til
þess, að sjá að þú ert áreiðanlega heldri kona”,
sagði Smith.
Ekkjan þakkaði honum með mildu hrosi.
“C.”, sagði hún, “það voru einu sinni þeir timar
að margir sögðu þetta um mig, og ég veit í raun-
inni ekki, hvað hauilíir mér frá að fara héðan. Eg
fyndi eflaust eínhvern, sem vildi taka á mótd mér.
Og ekki aetti það að vera af peningaskorti, að mér
yrði vísað á burt”.
“Auðvitað ekki”, sagði vinur hennar, “Sir Ar-
thur er neyddur til að greiða þér myndarlegan
styrk”.
Hún hristi höfuðið.
52 SÖOUSAFH HEIMSKRINGLU
“ö, ég býst ekki við mikln af honum, 'enda þótt
hann lofaði mér helmingnum af því, sem Burlston
attí að fá i kaup. En ég á til allrar lukku aðra
vini, og hefði það ekki verið vegna þessa mannasna,
sem ég áttí, þá væri ég fyrir löngn komin langt í
burtu, þangað sem mér hefði liðiö betur”.
“Ja, en ég geri mér nú þá von, að þú verðir
kyr hér hjá mér, frú Burlston”.
Nú varð þögn dálitla stund, en svo segir Smith
kæruleysislega : “þú mintíst á annan vin, sem þú
treystír betur en Sár Arthur?”
‘‘Á — gerðá ég það?” sagði Katrín hugsandi.
En svo þaut hún alt í einu upp af stólnum, gersam-
lega umbreytt, og sagöi með hásri röddn : “Néi,
það gerði ég alls ekki, því þaö er leyndarmál mitt”.
Síöan sneri htin sér frá Smith og fór aö taka af
borðinu.
Nýja skyttan tók sér ekki nærri þessa köldtt gttstt
Ilann stóð ttpp og fór út til að stunda sín störf,
þegar hann var kominn góðan kipp frá húsinu, taut-
aði hann lágt : “Nú—svo það er þitt leyndarmál”.
11. KAPÍTULI.
____ Leyndarmál Katrínar. _______________
^ ^'Ji UJJ
Smith kom aftur beim undir kvel(lver5artímann,
en þá var Katrín nærri því í jafn vondu skapi og um
miðjan daginn, svo hann varð að byrja aftur að
dekra við hana, enda gekk það fljótara fyrir sig nti
að vekja hjá henni ofurlitla blíðu og ánægju. Fyrst
sættist hún við sjálfa sig og síðan við hann. Eétir
LÁRA' 53
því sem a leið kveldiö, urðu þau betri vítiir. Flask-
an, sem áðtir var minst á, ásamt smjaörintt, gátu í
sameiningu komið henni til að véra ofurlitiö skraf-
hreifnari. Sérstaklega hneigöist talið aö höföingjtin-
um, sem heima áttu þar í grendinni, og þó einkum,
að Sir Arthnr og vinttm hans. Einnig min'tust þatt
á lafði Redleigh, og staöfesti Katrín allar þær sagn-
ir, sem Smith hafði ttm hana heyrt. Httn bætti því
við, að séra Brown, faðir laföinnar, væri ánægöur
með alla hans ráðstöfun í þessu hryggilega tilfelli,
og að þeir vœrtt enn þá vinir.
“Mér var sagt þarna heima, að bráSum væri von
á öðru brttðkaupá hér í grendinni”, sagði Smith
þesstt næst. “Fólkið sagöi, aö ttngfrú liva Grosse
og hr. Haworthy væru heitbundin”.
Katrínu þó'ttí gaman að heyra þetta.
“Er þaö mögtilegt?” sagði hún. “Ég hefi ekki
heyrt þaö fyrri”.
“Ja, ég veit ekki annaö en það sem mér >er sagt.
Er það satt, að hún sé fallegasta stúlkan í þessari
bygö, siðan laföi Redleigh fór?”
“Máske — ég þekki hana lítíð”.
“Er hr. Grosse ekkjnmaöur ?”
“Nei, en frx't Grosse er veik og liggttr alt af í
riiminu”.
“Eánmitt þaö. J>að lítttr ekki út fyrir, að hr.
Grosse sé vel kyntur í þessari bygð”.
“Eíg veit ekkert um það, og mér kemur það
beldttr ekki við”. þetta var sagt á þann hátt, að
Smith skildi, að hún vildá ekki ttm þetta tala.
Smith sat þögull nokkra stund, leit svo fast á
Katrínu og sagði : “þekkirðtt Fatheringham jarl?”
J>eám varð báðttm bilt við, — henni að heyra
þetta nafn nefnt, og honnm af því að sjá, hvaða á-
hrif það bafði á hana.
“Við hvað áttu?” sagði hún hátt og ilskttlega,
54 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
t
attgun skutu eldingum. og hún titraði : “Hvernig
dirfist þú að spyrja mig um þetta, ?”
Vinttr hemiar flýt'ti sér að koma með afsökun.
“Fyrirgefðu — fyrirgeföu. Eg þekki hann ekkert,
mér befir bara verið sagt, að hann sé helzti maður-
inn í 'þessari bygð. Mig grttnaði alls ekki, aö þér
félli illa viö ltann”.
þaö var eins og steini væri létt af ekkjtinnii, hún
varð undir eins blíöari og sagði : “Ég get ekki
liöiö hann, og þoli ekki að heyra nafn hans nefnt.
E'f þú vilt, að við sé'ttm vinir, þá bið ég þig að
nefna það ckki oftar”.
“Ég skal gæta mín, að gera það ekki, og iðrast
eftír, að ég gerði það”, sagði Smith.
“Ég hefi eintt sinni verið þar hjúkrunarkona”,
sa.gði Katrín, sem datt í httg, að réttara væri að
gefa skýringu fyrir framkomtt sinni. “það var þogar
sonttr hans dó — lávarður Kast, meina ég — og síð-
an get ég ekki heyrt það nafn nefnt, því í fyrsta lagi
var lávarðurinn alt annað en sanngjarn við mig”.
“Ö'lukktt þorparinn”.
“það varð ttú líka síðasta vistin, sem ég fór í.
Stuttu siöar giftdst ég Burlston og viö fluttum lting-
aÖ”. Ekkjan þagnaöi nú dálitla sttind, en svo
bætti hún vdÖ, líklega af því, að henni hefir þótt skýr-
ing þessi ófttllkomin : “En ég ætla að biðja þág ttm
fram alt, að segja ekkert um þetta og minnast ekki
á l>aö oftar við mig. Ekki máttu lieldttr segja
vinnnfólkinu, að við höfttm talað ttm þetta okkar á
milli. Ég þoli'ekki stríðið í því”.
Smith lotfaöi henni að minnast aldrei á ]>C'tto við
nokkurn mann, hvorki hana sjálfa eöa aöra. Ilann
fór nú aö tala ttm annað, og sagöi benni ýmsar
smásögur aí dvöl sinni í Nýja Sjálandi. þannig
leiö tíminn, unz kominn var háttatími. —
Næstu dagana eftir þetta flaktist Smith hér og