Heimskringla - 24.06.1909, Síða 4

Bl8 4 WINNIPEG', 24. JTjNÍ 1900.
rl HEIM5KRINGBX
Handlækningar.
Háttvirti hr. ritstj. Hkr.
Á þessari 20. öld eru nýungarn-
ar svo miklar og margvíslegar, a6
hávaðinn manna veit lítiS og má-
ske ekkert um margt af því, sem
framfer, nema þá að frásögn og
litskýring þeirra manna, sein
stundum vita ekki hvað þeir eru
að tala um, eða vilja máske ckki
láta vita, hvcrjir hagsmunir eru
við nýungina, svo þeir gcti við-
baldið því gamla, misserinu lcng-
nr, eða grætt nokkra dollara áður
en aðrir þekkja hana, — frámuna-
lega lijáleit. ' Aftur eru ]>eir, sem
þcnja út alla anga vits og slægð-
ar, hrekkja og hroka, til að drepa
niður alla nýung að óreyndu. Og
sumir útmála ýmsar nýungar 20.
aldarinnar eins og leyndardóms-
full fyrirbrigði, sem háð værti huld-
um kröftum eða einhverjum stór-
veldum innan í hncttinum eöa á
hafsins djúpbotni, eða þá hinum
óslökkvandi eldgýg, svo sem eld-
gosinu í Martinique, scm drap 40
þúsund manns ; stórflóðinu, scm
sópaði Oalvcston burtu og drap
20 þús. manns ; og loks jarðskjálft
unum, sem eins og Octopus teygja
anga sína, ekki að cins til Ldssa-
bon eins og 1755, hcldur um allan
hinn kunna hcim, þar sem þeir
höfðu orðið svo ákafir í Winndpeg,
að flöskur höfðu hrokkið úr palli
á einhvcrjum “ saloon ”, eða
glas tiícrri því farið ttm koll í
“barinu”. Já, þvilík ósköp ! j>að
er síður en ekki spaug'við slíkt að
fást.
Margir eru orðnir svo hrekkjaðir
á úrlausn nýunganna, j>eirra, sem
náð hafa upp fyrir sjóndeildar-
hringinn, t.a.m. prentlistina, gufu-
vélina, guíuskipin, eimredðarnar,
telegrafinn, þann vírlausa, automo
bilin, loftvélarnar, og Rdison mcð
hans ávöxtum, að nú. eru flestir
hættir að bannsyngja það, — og
meira : Hahnemann sálugi, höf-
undur hómópathiunnar, er nú orð-
inn “stórkraftur” í heiminum,
hvernig sem honum líSur aö öðru
leyti. Ekki ómögulegt, að hann sé
“Preses Doctorum” hinumegin.
J>að stendur svo á fyrir mér,
berra ritstjóri, að é>g komst úr
skóla, varð “Candidatus”, sem
hér er nefnt á ensku “Graduate”,
þ. e., ég útskrifaSist frá þcim
fyrsta, fremsta og ha'ðsta lækna-
skóla í heiminum, þeirra lækninga,
sem é>g hefi sérstaklega stundað í
rúm, fjörutíu ár. Nafn skólans, há-
skólans, er : “AMERICAN GOL-
LEGE OiF MECHANO-THER-
APY”, chartered by thc state of
Illinois. — Lækiiitiga aðfcrðin, sem
þessi skóli kennir, er kölluð M e c -
lt ano-Therap y, og lækndnnn,
“blessaður doktórinn”,, er kallað-
ur “Mechanotherapist”
“sérenúhvað”. — Jxctta alt er nú
fyrir fjöldanum líkt og Flammar-
ion í marz, svo ég vil leyfa mér,
að biðja yður, herra ritstjóri, að
flytja þessar frumskýringar mínar
fslenzkri alþýðu, svo menn geti
haít nokkra hugmynd um, hvað
eina fyrir sig. ílg treysti
velvilja yðar og mtin verða stutt-
orður, í sannfæringttnni um, að
þekking manna, á þessum skóla,
þessari lækninga aðferð, sem þar
er kend, og þeim læknttm eða dokt
orum, sem þessa læknis aðfcrö við
hafa, verðttr innan skams eins
kunn og skilin t Canada, eins og
hún er um allan hinu gamla heim
og Bandaríkin, — Europu, Asítt,
Afríku og Ameríku !J
“The American College of Mech-
ano-Therapy” í Chicago, kennir
“ Mechano-Therapy ”, sem ednnig
mætti nefna “Mano”- eðat “Keiro”
-Tberapy, og á íslenzku “hand-
lækninga-aðferð, og kennir á verk-
legan og vísindalegan hátt, og hef-
ir því láni að fagna, að “verkið
lofar meistarann”. — Skóla þess-
ttm stjórnar Proíessor W. C.
Schulze, M.D., og höfundur hans,
einhver hinn lærðasti Doctor þess-
arar 20. aldar.
En, hvað er “Mechano-Tlier-
apy” ?
“M.-T.” er ; Lækning líffæra og
líffœra hreyfinga, án lyfja eða
skurðar, náttúrleg lækning, lækn-
ing samkvæm lögmáli náttúrunn-
ar ; þekking að lækna sjúkleika
mannsins með þeim meðulum, sem
höfundur myndunar mannsitis hef-
ir tilætlast og manninum er með-
fædd ; þekking að styrkja, lækna
og stjórna blóðrás mannlegs lík-
ama, sem er aðal skilyrðið fyrir
góðri heilsu ; þekking að hreyfa
svo taugar, vöðva, kirtla, æðar,
liðamót og limi mannlegs líkama,
að hvert líffæri vinni hæíilega, að
tilætluðum starfa ; þ e k k i n g,
að lækna sjúkdóma líkamans með
“hand-hreyfingum” (Manual Mani-
pulation) eða véltim (Vibro-elcc-
trical).
Mechano-Therapy á skilt við
Osteopathy, en er á langt um
hærra stigi, vísindalega, þvi hún
er hin fitllkomasta (up-to-date)
aðferð, að lækna sjúkdóma á nátt-
úrlegan liátt, — ltún er þekking á
Anatomy, Physiology, Psychology
og Vitaology, — allri líffræði. —
M.-T. er lækning með hœfæfSum
höndum, heilbrigðri skynsemi og
viðeigandi lærdómi, “án lyfja og
hnífs” ; þekking og notkun nátt-
úrlegra meðala : _ lofts, ljóss, hita,
vatns, hreyfingar, fæðu og matar-
hæfis.
“Mechano-Therapist ? Hvaö þj'ð-
ir það ? það táknar persónuna,
livort að er karl eða kona, sem
meö handhreyfingttm og náttúr-
legttm meðulum læknar sjúkdóma
mannlegs líkama, en ekki lyfjum
lyfjaþúða eða skurS-fræði.
Doctor M.-T. viðhefttr að eins
náttúrleg meðiil, sem eru : vís-
indaleg sameining og samvinna
hugsunar, lofts, ljóss, hita, vatns
og hreyíinga.
Mechano-Therapist er læknir,
sáralæknir (Chirurgus), sem ekki
blóðgar, sem ekki læknar fingur-
mein meS því að skera fingurinn
burtu, heldur með því, að lina
kvalirnar í meintnu, ná burtu ó-
hollnustu efnintt, orsökiuni, hreinsa
°g græða meinið.
D.M.T. hcfir þekking á, og æfing
í, að knýja líkamafœrin til að
lækna líffærin með mannsins eigin
kröftum, hæfilegledkum og réttind-
ttm, t.a.m. með öðru fleirtt : loft,
hiti, kttldi, ljós, vatn, klaki, eldttr,
líkamaæfing, hvíld, svefn, vaka, á-
reynsla, íœða og matarhæfi.
Ef einhverjir væru, sem langaði
til að fá áreiöanlegar upplýsingar
ttm “Tbe A. C. of M.-T.”, lækning-
ar, kenslu, skólanám o. þ. L, þá
ættu }>eir að skrifa skólastjórn-
inni, The Faculty of the A. C. of
M.-Ti., 120—122 Randolph Stroet,
Chicago, 111,, U.S.A., og er það ú-
reiðanlegt, að þeim verður svarað.
Sömuleiðiá get ég frætt þá, sem
frá vilja, ef tnér er skrifað og 2c
póstmerki fylgir, að
710 Ross Ave., Winnipeg.
Oddur V. Gísflason,
prestur og læknir.
------
Nyjar bækur.
Safn til sögu íslands og ísl.
bókmenta í b., III. bindi og
það sem út er komið af
því fjórða. (53c) ... $9.45
Islcndingasaga eftir B. Melsted
I. bindi í bandi, og það sem
út er komið af 2. b. (25c) 2.85
Lýsing Islands eftir þ. Thor-
oddsen í bandi (16c) 1.90
Fernir fornislenzkir rímnaflokk-
ar, er Finnur Jónsson gaí
út, í bandi ...... (5c) 0.85
Alþingisstaður hinn forni eftir
Sig. Guðm.son, í b. (4c) 0.90
Um kristnitökuna árið 1000,
eftir B. M. Ólsen (6c) 0.90
Sýslumannaæfir eftir Boga
Benediktsson, I. og II.* b.
innbundið ........ (55c) 8.10
Islenzk fornbréfasafn, 7 bindi
innb., 3 h. af 8. b. ($1.70) 27.80
Biskupasögur, II. b.innb.(42c) 5.15
Landfræðissaga Islands eftir þ.
Th., 4 bindi innb. (55c) 7.75
Rithöfundatal á Islandi 1400—
1882, eftir J.B., í b. (7c) 1.00
Upphaf allsherjarríkis á Islandi
eftir K.Maurer, í b. (7c) 1.15
Auðfræði, e. A. ól., í b. (6c) 1.10
Presta og prófastatal á íslandi
1869, í bandi ..... (9c) 1.25
IÍ. Thorarinsson ljóðmæli, með
mynd, í bandi .......... 1.50
Bókmentasaga Islendinga eftir
Finn Jónsson, í b. (12c) 1.80
Norðurlandasaga eftir P. Mel-
sted, í bandi ..... (8c) 1.50
Tölurnar í svigum tákna burðar-
gjald, er sendist með pöntunum.
Um leið og ég nú auglýsi þessar
bækur, sem ég nú nýlega hefi feng-
ið frá Bókmentafélaginu í Kaup-
mannahöfn, skal þess hér með get-
ið, að þœr eru allar í vönduSu
bandi. það er ekki maskínu band,
heldur handbundiS, og vel vandaö
að öllu leyti. það aí þessttm bók-
um, sem entt þá ekki eru alveg út-
komnar, til dæmis Sýslumannaæf-
ir, Forn'bréíasafnið, Safn til sögu
Islands, þegar hvert bindi cr búiS,
þá skal ég útvega kaupendunum
tilbúinn kjöl á þau bindi frá bók-
bindaranttm,, sem hefir bttndiS inn
þessar bækur, ef beðiö er um.
iSff leRR ekkert á bandið. það
kostar mig G5c á allar af stærri
bókttnum, og kaupendttr fá það
fyrir það sama. Hcr mundi slíkt
band kosta $1.50 til $2.00 á bókina
Einnig læt ég þá, sem pantaö
hafa hjá mér sögtt þiSriks af Bern
vita, að þaS verðttr ekki langt
þar til htin kemur, í þaö minsta
fáein eintök.
Einnig á ég von á nokkrttm ein-
tökum af Flateyjarbók í bandi.
N. OTTENSON,
River Park, Winnipeg, Man.
Herra G. Johnson, katipmaöur
í Northwest Hall, á hornd Ross
Ave. og Isabel St., biðttr }>ess get-
ið, að telefón númer hans er 2190.
Lesendur eru beðnir að muna
þetta.
ATHUQASEHD.
Gardar, N.D., 14. júní 1909.
Ritstj. Hkr., Winnipeg, Man.
Blað þitt flytur þann 10. þ.m.
fréttagrein frá Gardar, N.D. þar
sem gervinafn er undir greininnl,
hefir ýmsum getum verið aö þvi
leitt, hver muni vera höfundur
hennar, og þar eð sumir hafa get-
ið sér til, að ég muni hafa skrifað
eða stuðlað til að láta skrifa téða
grein, þá tilkynni ég hér meÖ, að
ég hefi engan þátt tekiö í tilbún-
ingi téðrar greinar, hvorki bein-
línis eða óbeinlínis, og vil því ekki
hafa nokkttrn veg eða vanda af
henni, eöa áhrifum þeim, sem hún
kann að hafa.
Vinsamlegast þinn,
J. G. D a v i d s o n.
Það kostar
minna en 4
cent á viku
að fá HEiMSKRTNm.u heim
til þfn vikulega árið um
kriug. Það gerirengan
mismun hvar f heimin-
um þú ert, — þ v í
hbimskrinoi.a mun rata
til þfn. Þú hefir máske
heyriað “blindurer bðk-
laus maður”, en ef þú
mátt missa 4c. á vikit
fyrir hkimskrtnoi.u þá
verður þú hvorugt. 4c.
á viku eða $2 um árið.
Skrifið eftir Hkr. nú
þegar, til P. O. Box 3083
Winnipeg, Man.
Fylkis-vinsala.
Forkólfar ensku kirkjunnar hér í
borginni hafa tekiS á stefnuskrá
sína þá kröfu, að fylkisstjórnin
viðtaki hið svonefnda “Gothen-
burg Systcm”, eða GÍautaborgar
vínsölustefnuna, sem nú er í gildi
í Noregi.
Hugmyndin er, aö stjórnin veiti
sveitum fylkisins rétt til þess, að
leggja undir atkvæði kjósendanna,
hvort þeir skuli taka að sér vín-
sölu á svei'tarreikning, — þannig,
að salan sé gerð undir stjórn þar
til settrar nefndar af sjálfum
sveitarstjórnunum. I nefndum þess-
ttm skttlu vera helfingur sveitar-
ráðsmenn, og helfingur borgara,
sem hafa almenna tiltrú, og skulu
nefndir þær hafa umsjón yfir allri
áfengissölu innan takmarka sinna
sveita.
Auk þessa er ætlast til, að sett
sé ein allsherjar íj’lkisnefnd, sem
hafi meðráð eða öllu heldtir æðstu
umráð yfir allri vínsölu í fylkinu,
og þá aö sjálfsögöu meðráð með
sveitanefndunum. Ágóðanum af
sölunni er ætlast til að varið sé
til þess, að stofna kaffisöluhús
með lestrarstoíum, líkamsœfinga-
stofum, gripasöfnum og hverjum
öSrum þjóðlegum aðdráttaröflum,
er nœgja megi til þess, að halda
mönnum frá drykkjukránum. —
Sveitanefndirnar skulu afhenda
fylkisnefndinni allan ágóðann af
vínsölunni í hverri sveit, og fylkis-
nefndin skal síðan hafa ábyrgð á
því, að fénu sé rétt varið og hlut-
fallslega.
þetta hefir gefist vel, þar sem
það hefir verið reynt í Evróptt
löndum, og ætti að geta gefist vel
einnig í Canada. Stefnan miðar aö
þvi, að kenna mönnttm fyrst hóf-
semi sem síöar leiðir til bindindis,
með því að vetija þá frá drykkju-
.stofunum smátt og smátt og að
kaífihúsnnum, sem ertt gerð svo á-
nægjuleg, að mettn fái löngun til
þess, að eyða frístundum sínttm
þar, ýmist til lesturs eða líkams-
æfinga.
MAfíKET HOTEL
146 PRINCESS ST. iarkÍeonin
P. O’CONNELL. clgandl, WINNIPEQ
Beztu tegundir af vinföngum og vindl
utn. aðhlynuing góð hósið endurbætt
Woodbine Hotel
Stærsta Rilliard Hall í NorÐvestnrlandÍDU
-Tlu Pool borö.—Alskouar vluog viudlar
Lennon A Hebb,
Vigendur.
JOHN DUFF
PLUMBER, GAS ANDSTEAM
FITTER
Alt verk vel vandaö, og veröiö rétt
664 Notro Dame Ave. Phoue 8815
Winnipeg
Sendið Heimskringlu til
vina yðar á Islandi.
Meö þvl aö biöja ætinlega um
“T.L. CIHAR,” I>á ertu viss aö
fá ágætan viudil.
(UNION MADE)
Weatern t igar Faetory
Thomas Lee, eigandi Winnntpeit
Department of Agriculture and Immigration.
MANITOBA
þetta fylki hcfir 41,169,089 ekrur loitwls, 6,019,200 ekrur eru
vötn, scm viedta latidinu raka til akuryrkju.þarfia. þess vegna
höfum vér jafnan nægæn raka til uppskeru try'ggin'ga'r.
Ennþá eru 25 mdtiónár ekrur óteknar. sem fá má með heim-
ilisré'ttd eða kaupum.
lbúata;a árið 1901 var 255,211, nú er nún orðin 400,000
manns, hefir nálega tvöfaldast á 7 árttm.
Ibúatala Wtanipeg borgar árið 1901 var 42,240, em nú um
115 þúsuiiddr, hefir meir en tvöLaldast 4 7 árum.
Flutningstæki eru nú sem nœst fullkomin, 3516 mdlur járn-
branta eru í fylkkut, sem allar liggja út frá Winut'peg. þrjár
þverl'andsbrauta lestdr tara daglega frá .Winni'peig, og innan
fárra mániaða verða þær 5 talsins, þegar Grand Trunk Pacific
og Canaddam Nortbern bætast við.
Framför fylkisims er sjáanleg.hvar sem litið er. þér ættuö
að taka þar bólfestu. Ekkert annað lanid getur sýnt saxna vöxt
á sama tí'ma'bdli.
TIL FFiKIIAMANNA :
Farið ekki fra>mhjá Winnipeg, án þess aö gnenslast um stjórn
ar og járnbrautarlön'd til sölu, og útvega yður fullkomnar upp-
lýsingar um heimilisréttarlönd og fjárgróða möguleika.
Stjómarformaðnr og Akuryrkjumftla Ráðgjafi.
Skriflö eftir upplýsingnm til
.loneph Knrke. Jom Hartney
178 LOOAN AVE., WINNIPEQ. 77 YORK ST„ TORONTO.
LÁRA 55
þar umi landeign Sir Arthurs, hann talaði við alla,
scm hann mætti, var glaður og þa'gilegur í viðmóti,
svo allir fengu góðan }K)kka á honum. Eitt veröur
þó að segjíist, og það er það, aö hann var ckki að
neinu leybi kappsamur í að rækja skyldu sína sem
skytta. Já, ef satt skal segja, vanrækti hann vinnu
sína skammarlega, og Sir Arthur var ekki lengi að
komast að því, að þessi nýji vinnumaður var ekki
eftirsóknarverður, cn liann vildi þó ekki segja honum
upp vistinni, fyr cn hann íengi annan betri. Aug-
lýsinguna sendi hann í Stolne-blaðiÖ, lítið breytta.
Á mcðan fékk Smith sér allar þ*ef upplýsingar um
ýmsa í nágrenndnu, sem unt var að fá. Ilann frétti
nákvæmlega um ágreininginn milli hertogans í In-
staple og Fatheringham lávarðar. Hann beyrði um
mannhatur þess síðarnefnda, og live mjög }xið hefði
aukdst við dauða sonar hans, þó það hefði verið til
áður. Hann spurði sig fyrir um kringumstæðurnar
við þctta dauðsfiall, en fékk allstaðar sama svarið,
að það hefði orsakast af ofdrykkjubrjáli. Flestir
úiundti líka, að Katrín Wiseman, núverandi frú
Burlston, hefði stundað hann meðan hann var sjttkttr,
ett að öðrtt leyti gat hann engar fregnir fengið ttm
bana, sem skýrt gátu það, að hún varð svo reið
þegar hún heyrði nafn lávarðarins.
þegar hann var búdnn að vera hér ttm hil viktt í
vistinni, vildi }xað til einn daginn, að hann var
^taddur á lnndi hr. Gros.se, þá sér hann ungan mann
otua ríSandi til sín frá skógarhúsinu. þegar hann
H'i gaðist, sá Smith að hann hafði ekki áður séð
pintt.in tnann. Af klæðnaöintim að ráða, hlaut
lí' a'’ tdlþeyra heldri manna hópnttm, og eftir
tii) ra timhtt'gsun komst hann að þeirri niðurstöðu,
a< lMdta hlytd að vera herra Ilaworthy, kærasti
un7 ru, ^,rosses- Hann veitti honttm því nákvræina
t tirft t ttm loið og hann reið fram hjá honum, sá
56 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
að hann hafði hrednskilið og gáfulegt andlit, og að
svipttrinn lýsti hugrékki og kappi. þessa stundina
virtist hann samt hryggttr og áhyggjufullur, og gat
Smith enga grein gert sér fyrir því, hvernig það at-
vikaðist, því heitbundnir menn eru vanalega glaðir
og ánægðdr. Til þess að fá úrlausn þessarar spurn-
ingar, ásettdi hann sér að fara til Broadmead um
kveldið og finna skyttuna þar. Hann haíði fundið
hann nokkrum sinnum áður, og talað við hann um
eitt og annað, og því var ekkert undarlegt, við það,
þó Smitli kæmi að heimsækja starfsbróður sinn,
enda ttrðtt þeir brátt niðttrsokknir í samræðtt ttm
stöðu sína. þcgar þeir fóru að tala um veiðiþjófa,
varð Smith mælskur mjög, og náði vinfengi starfs-
bróðttr síns með því móti.
“Vedðdþjófar ertt þeir leiðinlegustu bófar, sem
maðttr hittir á þessari jörð, og það ætti að skjóta
þá þegar 'þeir finnast”, sagði hann síðast.
Hinn hneigði sig samþykkjandi.
‘‘Meðan við erum að tala um þetta”, sagði
Smith, “dettur mér í httg að spyrja, hver ungi mað-
urinn var, sem ég mætti seinni partinn í dag, þegar
hann kom hér neöan að?”
“Sá ríðandi, áttti við?” sagði hr. Dawson.
“Já”.
“það var herra Haworthy, ungi maöurinn, sem
ungfrti Eva er hedtbundin, eða var að minsta kosti”.
“Hvað þá, er hún þaö ekki enn ?”
“Nei, skömmu áður en þti komst var mér sagt,
að trúlofunin væri hafin. það var ökumaðurdnn,
sem sagði mér það, þegar hann kom hingað”.
“Hamdngjan góða. Nær skeði þetta?”
“Að svo mikltt leyti ég veit, hefir það veriö fast-
ráðið í dag, en það hefir verið í ráöagerðum langan
tíma, því ttngfrú Eva hefir verið mjög sorgbitin, að
mér er sagt”.
LÁRÁ 57
'TIvers vegna hefir hún þá rofið heitorðið ?”
“Öktimaðurinn segir, að hún hafi ekki gert þaö,
heldur faðir hennar. það hefir oft verið mikiö ó-
sætti milli þeirra í seinni tíð, og hún hefir oft komið
grátandi út frá honum, svo hefir og gamli Grosse
verið svo önugttr og ósanngjarn, að enginn hefir þor-
að að tala orð við hann”.
“þetta er merkilegt”, tautaði Smitli.
«*.Já, það má nú segja. Og það er því merki-
legra, sem Eva hefir ávalt verið eftirlætisgoðið hans.
Hún hefir látið föðttr sinn gera það sem hún vildi
síðan hún var ekkt w«-ri et> þetta”-
Dawson lét hendina síga til ao sýna á að gizka
tveggja feta h:t'ð, en Smith tók ekki eftir því.
“Og þessi hr. Ilaworthy, hvernig maður er það ?”
spurði Smith næst.
"Allra beztd drengur. Hann hefir aldrei orðið
mér samferða, svo að han« hafi ekki stungdð að
mér guineti, enda er hann af gamalli og góðri Stolne-
ætt”.
“Stendur hann í nokkru sambandi við Sir Ar-
thur, húsbónda minn?”
“Nei, alls ekki, hvað ættu }>eir að eiga saman að
sælda ? það skyldi þá vera það, að þeir ertt sam-
biðlar. Sir Artliur liefir komið hingað all-oft þenn-
an síðasta mánttð, og, að sögn, sókst eftir Evu, og
þó á hann konti sjálfur, svíntð að t-arna”.
Smdth hlustaði á þetta með mestu eftirtekt, og
gerði fáieinar spurningar enn þá, en hann gat ekki
fengið medra að vita. Svo kvaddi hann og kvaðst
vonast eftdr, að fá að sjá Dawson hjá sér áður langt
um liðd.
þó að Smith vanrækti störf sín sem skytta, þá
vanrækti hann samt ekki, að koma sér vel við frú
Burlston, og' árangurinn varð sá, að nú ríkti friður
og ánægja í skógarhúsinu, sem ekki þektist þar áður.
58 SÖ'GUSAFN IIEIMSKRINGLU
þau kölluðu hvort annað Jim og Katrínu, og hcima-
fólkið fór að spá því, að þau yrðu gift áður en gras
sprytti á gröf framliðnu skyttunnar. Jxegar liðinn
var hálfur mántiðttr, álcit Smith kominn tíma til að
hætta umsátinná og gera áhlaup á vígið. Klukkan
var 9 um kveldið, máltíðinni var nýlega lokið og
þau sátu hvort hjá öðru við eldstæðið. Af áhrifum
vínsins, sem Katrín neytti, var hún orðin blíð í
lttndtt.
“I'áðtt þér nú eitt staup enn þá, Katrin, og svo
hcfi ég nokkttð, sem mig langar til að segja þér”,
sa-gði vinur hennar.
Ilitn fór strax að ráðum hans og svaraði svo :
“Nú, hvað er það?”
-■^'trin, jafn. ung og íalleg stúlka og þú, ættir
ekki að halda afram að vera ekkja”.
Nú og hvað svo ?” svaraði hún.
Hánn lét ekki standa á svarinu.
Myndir þu verða mjög reið, ef ég beiddi þdg að
stafa nafn þj.tt — seinna nafn þitt, meina ég — á
attnan hátt, Katrin?”
“lið hvað áttu með }>essu, Jim?”
“Jim svaraði með því að taka utan um mitti
hennar og segja : “Hvernig líkaði þér að byrja
með S ?”
þögn.
“Og haltla svo áfram með M og I og T, og setja
svo II í endann?”
Sama þögnin.
“Hvað myndirðu segja um það, ef ég beiddi þig
áðttr langt um líðnr, að kalla þig frú Smith, Kat-
rín ?•”
“ö, Jim, er þetta alvara þín ?”
Með því að standa upp af stólnum og kyssa
þykktt varirnar frúarinnar, sannaði Jim að þetta
væri alvara sín — sönnun, sem frúin tók gilda í alla