Heimskringla - 16.09.1909, Blaðsíða 3

H EIM © K JU N GIJ A!

wiHiíii^e, u, &m& iMD, bi». :i
Miss KESBITT
KVENHATTA SALI
112 ISABEL ST.
Býr til alskonar kvenhatta
í n/justu gerð. Skreytir með
fjöðrum, blómum og böndum
og öðru nýtfzku stássi. End-
urn/jar og skreytir brákaða
hatta, Alt verk vandað og
verð sanngjarnt. Isl. konnm
boðið að skoða búðina. —
MISS NESBITT,
112 Isabel Street
1M1-9
HERRA BÓNDI !
ÞETTA ER FYRIR ÞIG !
Vildir eWki
lutfa 1 húsiþínu
eius bjart ljós
og {> a u s e in
bezfc eru í stór
borgum 1
Brennari v o r
passar í hvern
vaual. lampa.
Brennir loffci,
ekkiolíu.er al-
Kerle^aóhulfcr.
Detta ljós læk-
kar olíu kosfcn-
aö um meir en
helíing.
V é r sendum
brennara netín
fyrirfram borsr
un, fyrir $2.75.
Skrifi oss eftir
upplýaintrum.
ÍNCANDESCENT KEROSENE LIGHT CO.
60 PHINCESS ST , WlNNIPE'i

R. A.
THOMSON
AND CO.
Cor. Sargent & Maryland St,
Selja allskonar MATVÖRU
af beztu tegund með lægsta
verði. Sérstakt vöruúrval nú
þessa viku. Vér óskum að
Islendingar vildu koma og
skoða vörurnar. Hvergi betri
né ódýrari.—
Munið staðinn:—
HORNI SARGENT AVE.
OG MARYLAND ST.
PHONE siu.
Stefán Johnson
Horni Sargent Aye. ofj“ Downing Sf.
HEFIR ÁVALT TIL 8ÖLU
Nýjar Áíir
Beztul bænum. .»#ætar til bó.iunar. 15c' tfallon
A. H. IIAKUAIi
Selur llkkisfcur og anuasfc um úfcfarir.
Allur útbnnaöur sA bezti. Enfremur
selur hanu allskouar uiiunisvaröa og
legsteina.
121 Nena St. Phone 306
rR08LIH"*H0TEL1
115 Adelaide St. Winnipeg
Bezta $1.50 á-dttK hús f Vestur-
Canadtt. Keyrsla óaeypis milli
vagnstöðva ok hússins A. nóttn og
degi. Aöhlynninig hins bezf». Vid-
skifti íslendinga ósltast. Wdliam
úve strætisbarið fer hjá húsinm
O. ROY, eigandi.

Gimli Hótel
G. E. SÓLMUNDSSON
eigandi
Óskar viðskifta íslendinga sem
heimsækja Gimli-bæ. — Þar er
beini beztur í mat og drykkjar-
föngum, og aðbúð gesta svo góö
sem frekast er hægtað gera huna,
Hótelið er við vagnstöðina.
Gistið að Gimli-Hótel.
JIMMY’S HOTEL
BKZTU VÍN OGVINDLAR.
VÍNVEITARI T.II.FRASKR,
ISLENDINGUR. : : : : :
i/amos Thorpc, Eigandi
MARKET HOTEL
116 PRINCESS ST. tríL...
p. O’CONNELL. t'lttnndl, WINNIPEQ
Beztu t.egundir af víuföngum og vind
um, aðhlynning gód húsið enduibætt
Woodbine Hotel
Stmista Billiard Hall í NorövesturlandÍDD
llu Pool-borö.—Alskouar vlnog vindlar
Leunon A llebb,
Kigeudur.
Yfirlýsingin affara*
sæla.
I Vinur minn, Friðjón FriSriksson,
. hefir aldrei þessu vant gripið penn-
ann og, sett saman grednarkorn
! gegn mér, aí miklum móði, er
| hann kallar “Missagnir ledðrétt-
j ar”, og potað í ágúst-blað Sam-
einingarinnar og Lögberg. I.íklega
finst einhverjum, að hann h:iía þar
j borið í bakkaíullan lækinn. lín
, hann hefir lengi vierið talinn presta-
kær maður, og viljað sýna, hann
bæri nafn ennþá með nentu. þess
■ vegna hley.pur hann nú á stað til
(hjálpar prestunum. Ilonum virðdst
ef tiil vdll málstaður þeirra kom-
inn í krappiin sjó og sér þeirra ó-
vænna, þó margir sé mó.ti eiinum.
Hann talar um, að ég h-afi verið
í æsingu, þegiar ég hafi ritfið edtt-
hvað, sem hann er að fetta íingur
út í, og stendur í Br.aiðablikum.
Irn ]s.'iin, sem þekkja Jxinii geef-
lynda mann, og lesa gneinarstiif
þenna í Sameiningunni og Lög-
bergi, finst, hugsa ég, aö Imnn
muni ef.tir sínum skapsmunum
hafa verið litlu óæstari en ég, þeg-
ar ég kom með hugleiðing mina út
af gjörðum síðasta kirkjuþings.
Honum er svo hedtt um lijarta, að
þeir, sem manninn þekkja, vita, að
svo haiítur verður hann aldroi af
sjáHsdáðum. Hann verður Jxiö að
! eins ef.tir æðra innblæstri. , Og sá
inuiblástur hlýtur bæði að hafa
I verið langur og strangur í þetta
sinn. Annars hefði ekki F.F. lagt
iit í blaðadeiilu. það gázka þair á,
sem hann þekkja.
En látum það mi vera. Inn-
blás'turinn er svo mikill hans meg-
in i baráttunni, að ekki er furða,
þó jafn-hagsýnn maður kræki í
eitthvað aif honum.
Margan kunnugan mönnum og
málavi|.\itum hefir víst furðað, að
F.F. skyldi verða til þess, að hera
fram á kirkjuþingi yfirlýsingu jafn-
ólánlega og óhappasæla og þá, er
gjörð var. Hingað til hefir hann
oítast leitast við, að koma fratn
sem sanngjarn maður og sátta-
semjari, og látið sér ant um, að
stýra fram hjá skerjum og skip-
broti. Nú mun mörgum hafa fund-
ist, fjær og nær, að hann koma
fram gagn-ólíkt því, sem hann var
vanur. þeir þekkja ekki þann Frið-
jón Friðriksson, sem tindir vfirlýs-
ingunni stendur, og þeiin finst ó-
hngsandii, að sá F.F., sem þeir
þekk ja, hafi tekið þar nokkurt orð
frá eigin brjósti. þegar ]>eir nú
samt sem áður verða vdð Jxtð að
kannast, að þetta sé sami maður,
hristai þeir höfuðið og segja :
Skelfing. er mannintim fardð að
fiirlast! En minnast nm leið orða
postulans : Er þú eldist, muntu
útbreiða hendur þínar, og annar
mun gyrða þdg og íara með þig,
þangað sem þú vilt ekki.
það, sem F.F. virðist taka sér
allra næst, er það, að ég skuli
i luiLci bent á, að kirkjuþingið hafi
! geríryfirlýsing um óskeiikuHieika
I Sameiningarinnar og bætt henni
við trúarjátningar kirkjuf.élagsins,
þietta kallar hann fáránlega
jákæru. Segir henni auðsvarað.
I En sv'arið er ekkert annað ett ská-
letruð yfirlýsing frá herra Frið-
! jóni Friðrikssvni um, að ákæran
; sé “ósannur og tilhæfulaus heila-
spuni, sem ekki sé minsti flugufót-
lur né átylla fyrir”. En það er nú
jsvona samt, að þó F.F. eigi mikið
I undir sér, eru orð hans naumast
svo þutig á metum, að staðhæíing•
in ,ein sé nó.g.
Hann leggur fram þann lið yflr-
lýsingarinnar, er um þetta fjallar,
og hyggtir hann næga rökstuðning
sinu ntáli. En það lítur svo út,
sem hann hafi ekkt hugsað sérlega
mikið um, hvað í orðunum felst,
og vi'ti því naumast, um hvað
banti er að tala.
“þingið lýsir yfir, að stefna sú,
sem málgagn, kirk jufélagsins, Sam-
einingin, hefir hald'ið fram á liðnu
ári, sé réttmiæt stefna kirkjufédags-
ins, en mótmœlir þeim árásum á
]>á stefnu, sem komiö liaía fram
innan kirkjufélagsins frá séra Frið-
rik J. Bergmann í tímariti hans
'B reiðabliku m”.
Svo hljóðar þessi kafli yfirlýs-
ingarinnar.
Hér er þá fyrst um það að ræða,
hvort orðin réttmæt og
ó s k e i k u 1 geti þýtt hið sítma.
Bæði orðin virðast hafa albæka
merkiingu. Réttmætt er það, sem
ekki er að neinu leyti rangt. Ó-
skeikult «r það, sem ekki getur
skjátlað né skeikað af jéttri leið.
Ilvorki þingið né F.F. myndd hafa
viljað kannast við, að stefna Sam.
á liðnu ári hafi að neinu leyti
veráð röng, þar sem lvst var yí-
ir því hátíðlega að hún hafi verið
rétt, — sé réttmæt stefna kirkju-
félagsins. Hvaö er það annað en
að segja : Htnúu.hefir ekki skjátl-
að, hún hefir ekki skeikað af réttri
Lleið, Og sá, sem ekki skedkar. aí
féttri leíði íuUin er óskdkuli. Frið-
jón Friðriksson getur ekkýeiitir þá
yfirlýsing, sem hann feðraði á
kirkjuþingi, katmast við, að neitt
í síðasta árg. Sameáningarinnar,
sem viðkemur stefnu kirkjufelags-
ins, sé annað en réttmiætt — ó-
skeikult. Og enginn, sem vera vill
réttur kirkjufélagsldmur, getur
kannast við það. það er alt 'lauk-
rótt — óskeikult — réttmætt. Og
til að, rígnegla það í meðviitund
manna, var yfirlýsingin einmitt
ger.
Hugsum oss, að einhver á kom-
andi tímum vilji vita, hver steína
kdrkjufélagsins hefir verið í þiim
ágreiningsmálum, sem uppi voru
frá kirkjuþingi 1908 til kirkjuþdngs
1909. Honum verður vísað til Sam-
einingarinnar og sagt, að ]>ar liafi
hann óskeikulan leiðarvísi. Hann
fer og les og les blað eftir blað, og
þó hann furði sig á mörgu og reki
sig á margt, sem hann á bágt
með að trúa, að nokkurt kirkjufé-
lag hafi haft á stefnuskrá sinnd,
nemur hann að síðustu staðar viið
þessa kirkjuiþingsályktan og rekur
sig á orðin : “þingdð lýsir yfir
því, að stefna sú, sem málgagn
kirkjufélagsins, Sameiniingin, hefir
haldið fram á liðnu ári, sé rétt-
mœt stefna kdrkjufélagsins”, — þá
hlýitur maðuriii.11 að kannast við,
að honum var sagt rótt til. Hér
er öldungis óskeikull leiöarvísir,
svo óskeikull, að óskeikulla getur
ekki.
Orðið óskedkull hefir í sér dalíi-
ið mðrandi merkingu í huga
manna, sem eru mótmælendatrúar,
af því þaö minnir menn á páfann,
og þessa niðrandi merkingu heíir
orödð réttmætur ekki. Við
þetta skal ég kannast. En það
fullvdssa ég vin minn Friðjón Frið-
riksson um, að ekki þyrlti mörg
kirkjuþing að viðhafa orð þetta í
sama sambandi og þetta siðasta,
til þess merking þess yrði engu
síður niðrandi en orðsins óskeik-
ull.
þá er hitt atriðið, hvort siðasti
árgangur Haim'iningarinnar geti
eftir þetta jafngilt trúarjátndngu.
Ég fæ ekki betur séð en svo sé%
Hinar einstöku ritgjörðir standa
|>ar eítir þetta ekki upp á ábvrgð
höfitndanna, eða einstaklinganna,
sem þær hafa samið. þær standa
upp á ábyrgð kirkjufélagsins. það
hefir þrýst innsigli sínu á þær.
þær skýringar á guðsorðl, sem
þar eru geínar, eru eigi lengur
skýTÍngar einstakra manna, heldur
lafifli vill komakt áð ráun um,
hvaðd. tnkirskoðíttiir þaö fólk hafi,
sem stendur í kirkjufélaigi'nii, getnr
hann fært órækar sannanir fyrir
því með því að vitna í þessa yfir-
lýsing og síðasta árg. Sameining-
arinnar. Kirkjuþingið gaf honum
vitaskuld ekki trúarjátningar-nafn
í þetta sinn. Fræði Li’iiters hin
minni höfðu ekki það nafn heldur,
fyrr en löngu eftir tilorðning sína.
Vel líklegt, að það verði bætt upp
sednna.
Ég fæ því eigi séð, að Friðjón
Frdðrikssoni hafi nokkura ástæðu
'til að hmeykslast á þessum um-
mælum mínum út af yfirlýsingu
kirkjuþingsins. Annaðhvort hefir
hann eigii skilið eigin yfirlýsingu
sína, eða edigi gjört scr ljósa grein
fyrir umræddum orðtœkjum, þeg-
ar hann hneykslaðist svona óskap-
Lega. Og skilji hann nú edgi, af
því, sem hér heftr verið sagt, að
þau tnegi til sanns vegar færa, er
hann miklu sljórri orðintt en hann
hefir átt að sér, og 6g þori að
segja miklu sljórri en allur þorri
þedrra, sem þetta lesa, eða viljinn
til að skilja hlýtur að vera farinn
að bála.
þá er nú það, hvort nokkurt
OFRlKISVERK hefir veriö íram-
iö á kirkjuþingi, eða með öðrum
orðum, hvort gengið hafi venið of
nærri samvizkufrelsi manna eða
ekki. Hvenær er það gjört ?
þegar á að þrýsta mönnum til
að gjöra eitthvað, sem þedm finst
öldungds rangt og kemur íubág við
trú þeirra og siðferðistilfinning.
Eins og t.d. á Gyðingalandd forð-
um, þegar banna átti postulunum
að flytja fagnaðarerindið. ]>á svör-
uðu þeir öruggir og sögðu : Fram-
ar ber að hlýða guði en mönnum!
Svo hafa allir einlægir og sann-
leikselskir menn mælt iá öllum
timum, þegar átt heíir aö þrýsta
þeim til einhvers, er samvizka
þeirra hefir mótmælt.
Var nú á kirkjuþdngi um nokk-
uð slíkt að ræða ? Já, það var nú
einmi'tt það, eða svo fanst minna-
hluta. þeir álitu stefnu Samein-
ingaránnar óréttmæta, óheppilega
og íremur blett á sönnum kristin-
dómi, heldur en meðmæli með
honum, í æðimörgum atriðum.
þeim var því fullkomin samvizku-
sök, að gjöra ekki þá stefnu að
játningu .sinni.
1. þeim fanst óhæfa, að hoimtað
sé af kristnum mönnttm, sem eigi
fá sig til að trúa því, að öll orö
riitningarmnar sé tiiluð upp á á-
■ ■» I ..... |V»
HAVERGAL COLLEGE
■WXZSJ- isr IFJEJ o-
HEIMILIS- OG DAGSKÓLI FYRIR STÚLKUR, MEÐ
“ KINDERGAKTEN ” DEILD.
ICJEISrTNrSLXJ G-REHST^YX?,
Undirbúnini?s kennsla til háskóla, meö sérstakri áherzlu á Music o* Listir. Nú n*
fyrverandi nemnndur vorir, hafa hlotiö fr»«»jöarorð viö Toronto Conservattiry o>? Colle«e of
Music og Koyal DrAtfclistar skólann Llkams œíiug er ein kenslugreinin. Skaufcasvell
•íloa ”‘V100/ fyrlrJeiki, alfc á skólafiötinni. Uj>plýsinga skrá veifcir forstööukmiau!
MISS JONES, L. L. A., Sfc. Andrews [Scofcland].
KENNSLA BYRJAR Þriðjudag 21. SEPT.

THE FULTON
í
ENDURBÆTTU SUB-SURFACE PACKER
Mörg hundruð framíaramestu bænda hafa keypt og brúka þetta
verkfærd, sem áður seldist unddr naíninu “Brandon Sub-Sur-
face Packer”, og notkun þess til þess að þétta moldina, hefir
sannfært bændur um, að ])eir fá betri uppskeru ett án þess.
Jnetta verkfæri hefir verið endurbætt, svo að það er nú galla-
laust. Vér sendttm vottorð og verðlista. Vér höfum svo góðan
útbúnað til að smíða þebta verkfæri, að vér geturn selt það
talsvert ódýrar, en nokkru sinni fyr. Srndið eftir verðlista
og lýsingu. Vér getum sparað yðttr peninga.
The Sub-Surface Packer Company, Limited f
Winnipeg Manitoba ^
eru þær skvringar Fnðjons F r,tð-i, ý , . . . . , .
1 J ,1 . flyrgð guðs, þvt með þvt se hann
rtkssonar og allra rettmœtra y, ... , .. . . , .
gjoföur að lvgara. En fvrtr ]>oirri
Geti einhver
ktrktulie'lagsmantiiíi. uvu mmiu , „ , „ „. , c
. „ . . skoðun a guðs orði heltr Sametn-
ekki felt stg vtð þær ne ti.levnkiað 1
sér þær, — sé einhver, sem ekki
getur lesið þær án mótmæla sam-
ingin harist, eins og kunnugt er.
þeim finst óvit að halda því
vizku sinnar, ,er hann ekki réttur' fram, að ritndingin sc innWásin á
kiirkjufélaigslimur, eftir stefnu oglþann hátt, að alt hafi borið við
skdlnitt'gi kirkjttfélagS'itis sjálfs á nákvæmlega ein.s og frá er sagt.
trúarjátninguin og því samræmi í | En í því segir Sameiningin að dnn-
trúanefnum, sem það álítur sé lífs- (blásttirinn sé fólginn. Fyrst og
EINNI STÓRRI, HÁSKALEGRI
LYGI, e£ ekki hefði verið þar böl-
bænirnar. þó eiga orðin að vera
töluð af himni, töluð af föður
drottins vo-rs og frelsara sjálfum.
Hver fær samrýmt annaö eins og
þotta ? Gttð á að hafa látið menn-
ina, sem verið haía útvalið verk-
færi í hans hendi, flytja orðsend-
ingar frá honttm, þar sem farið er
svo ramgti með, að það verður
þveröfugt vilja hans og verður til
aö korna íjölda manna á öllttnt
öldum til að neita því, að trúa á
]xtnn guð, sem þannig tali ? Með
]>essu móti er mannlegttr b r e s t -
tt r l'átinn tala ttpp á guðs á-
b y r g ð ! Verðttr þá ekki öll orð-
settdingin vafasöm, ef mannlegur
ári, er hann tók biskupsvígslu.
þar standa ]>essi stóru orð : “All-
ur hugsanaþráðurinn, sem hann
spdnn«r ]tar út úr þessari ramm-
öfugu biblítiútlegging, er ömurleg-
ur heiðindóms biáþráður” (Sam.
23.9). þessi dóntttr stendur ekki
einstakur, heldur er liann endur-
tekiinn hvað eftir annað í ýmsu
sambandi, þegar eitthvað er jninst
leiðtoganna kirkjulegu heima á
fósturjörð vorri, og stöðngrar við-
leitini þcirra að satnþýða kristin-
dóminn hugsan núðttðarmaimisitiiS.
Nú á síðasta kirkjuþingi var verk-
ið kórónað með því, að lýsa yfir
því hátíðliega í fyrirlestri', að ó-
vætti Ciinni í ínantislíki hefði þegar
tekist að draga “með sér stóru
skilyrði að eigi sér
f claginu.
Eg hefi haldiö því fram, og veit
eigi annað en ég hafi alla lútersku
kirkjuna eindregið með mér, að
trúarjátmngar vorar sé vitnis-1
hurður utn, hv.ernig þeir menn
stað í kirkju- fnemst bannar ]>að alla rannsókn,
því til ltvers er að rannsaka, ef
því er fyrirfram slegið öldungis
föstu, að alt hafi borið við, ná-
kvæmlega á þann hátt, sem frá er
6agt?.þá ec öll rannsókn að eitts
syndsíirnlegt efasemdargrúsk, sem
, x v .. . • ekki á að eiga sér stað og hlýtur
skildu guðs orð, er íatmngarniar . ^ . . .,
“ ,__.* ___ oftast að letða me.nn ut t salar-
háska.. þar ttæst segir þekkittgitt
og heilbrigð skynsemi, að ýmislogt
hafi alls ekki getað horið við á
breyskleiki getur haft svona mikil stjörmirnar allar á söguhimni ís-
álirif á hana.? Er eigd með þessu 1 len/.ku ríkiskirkjunnar í halanum
sú staðhæfing gjör, að öll heilög eins og Lúcifer” — “NORDUR
ritning væri háskaleg lygd, þrátt OG NIDUR inn í steingráa beljar-
fvrir það, þó hún sé guðs orð aí þoku” (Áramót 5.54). tír þessu
himnttm talað, ef eigi væri í benni þarf enginn að ganga gruflandi,
þau stórvægilegu hnieykslanaiefni, hvar þeir eiga heima ledðtogar
sem koma lang-flestum kristnum
mönttttm til að hafna henttd allri,
frettiur en að álíta, að gttð eigi
nokkurn minsta þátt í þeim ? Með
þesstt móti verða það einmitt
hneykslunarefnin ótimræðilegu, sem
kirkjuntiiar á fósttirjörð vorrt. —
Bólu-Hjálmar gevmdi það þangað
til eftir daiuðann, að gera Grím að
hreppstjóra í gatnla staðnum, en
hér er ekki veriö að bíða unz
tnenn hrökkva upp af. A fóstnr-
sömdu. þær eru vitnisburður um
skiltiiing þeirrar tiðar á guðsorði,
sem þær kotnu Iram á, á því
svæöd þar setn þær voru viðtekn-
ar. Og um leið eru þær til I/KIÐ-
BEININGAR komandi kynslóðum.
Alt þotta á beima um síðasta ár-
gang Sameiiniitiigarinnar, sem öðl-
aðist þetta s^csbika innsigli kirkjtt
þittigsins um Tratn
það er öldungis
]xinti hátt, setn frá er sagt, og
víða sagt frá satna aitburði tneð
tvennum öldungis ólíkunt hætti.
3. þedm finst guðlasti næst, að
halda því fram, að hryðjuverkin i
aðra árganga gamlatevstamentimi hafi veriöíram-
órækttr vitnis-. in að guös boöi, og aö bölbænirn-
bttrður um skilning kirkjufélagsins ar í Sálmunum hafi verið stílaðar
a gttðs orðt.. Og sá skilningur hef-jaf jr,u5i sjálfum. Skýrinigdn, sent
ir verið yfirlýstur svo réttur, að | Sameiningin hefir komið fram
ekki má frá honum víkja. ómögu- meö, ag gug hafi látið svdfta ttng-
lega gœti kirkjufélagið kantiiast við,! börn lífi unnvörpum á hrylldlegan
að nokkurt aitriði í honum væri j hátt og gjört um leið hið mesta
rangt. Ef ednhver verður á kom- j miskunnarverk á þeim, þar sem
andd tímum í efa um, hv.ertt.ig eitt- hann meö þessu haii forðað þess-
hvert vafaatriðd, svo sem bölbæn- Um heiðdngjabörnum frá að vaxa
ir, tortíming saklausra barna,jnp,p í Jöstum og siðlevsi og íara-
hryðjuverkdn í gattt 1 atestattientinu, siðan eilíflega illa, finst þe.im svo
innihlástur beál. ritningar, gildi trti- [ráleiit, að hún vera 'hetur löguð
arjátninga og kenndngarfrelsi tjj ag svifta kristna menn trú
presta hafi v.erið skilið af kirkjufé- sinn'i, heldur en til að styrkja
laigdnu það drottins ar 1908—1909, hana. það, sem væri hryllilegasta
er Samedningin eina játndngarritið, grimdarverk, ]>egttr Jxtð er framdð
sem hann getur leitað í. Ilann hef- alf niönnttm, á aö vera mesta
ir- þíir sögulegt skilríki eins óyggj- miskunttarverk, þegar það er fram-
andi og nokkuð amnað, sem unt jg ag g,ugs boði. Og guð fremur
er á að benda. Ef hattn vill fá að þetta miskunnarverk á
viita, Jtvernig kirkjufélagið ltefir þeSsum hópi heiðíngjaibania, en
várist v'nfltrkenningum, er hér sönn ]ætur miljónir heiðingja, já, biljón-
gullnáma. Ivh hann vill komast að jr og triljórkir, vaxa ttpp um aílan
rattn ttm, dtvaða tegtind trúvarnar jwim frá bvrjun veraldar, án þess
ltafi þá vierði tíðkanleg, sér hann ag vitina slíkt miskttn.narverk á
þess þar ljósan vott. Allir þessir þeim, að eins til að stcvpa þeim í
i.i 1 eilífa ófarsæld (Sam. 24,4).
f j ö r u t í u og n í tt kirkjuþdngs-
menn., sem greiddu atkvæði með
yfirlýsdngitnni, hafa gjört þetwia
umrædda árgang að trúarjátning
sinnd, að því er til stefnu kdrkjufé-
Jagsins kemur. Og alldr þedr í
kirkjufélagmu, sem sætta sig v-dð
þá vfirlýsi'Ugu þessara erind'reka
og láta vdð hana sitja, haif i gjört
þetta sömttleiðis að trúarjátmngu ingunni (24.4),
sdnni. Ef ednhver t.d. heirna á Is- víðs sálmar,
setja á hana innsigli guðdómsins, jörðu vorri á að vera búið “að
■eða er ekki svo ? Og með þessu jþurka út landamerkin milli hedðin-
tttn leið fallist á, að svo og svo |dóms og kristindóms”, livort-
mdkið sé frá ltöfundnnum, sem jtveggja rttnnið samatt, orðið “að
mannleg trúarvitund værði að kássu eða hrærigraut”. þetta er
greina frá. jstefna Sam. nú, að því er dóma
_ , .... , „ , . . , hennar snertir ttm þá mentt, sem
5. A oðrunt stað er ]>earr.t kientt- . „ ..
ttu ertt tncð mtklum ahuga að
ttlgu haldii'ð fram ut aí bolbænun- , - ,
h , bioita hæfiletkum sittutn og lær-
um, að svo geti verið astaitt, að ,, . , ... ,, . , •. v
,7 , . „ (iomi kristindomi ]tútðar vorrar
|xiö se “skvlda ptn, að blðta gttð ,*'
U 1 ’ , f f. til V'lörotsnar.
af ollttm mætti ttm stor-makla ttm- i
anlt'ga hegtting vfir ]xu,n, sem I Td crtt tnenn, sem vMjttgtr sam-
brýtur, svo að aðrir sjái afdrif S1.1UKI <fu °« Ulku lfö ufrri
i M t / ii- ' ; ,líf Iser. Ivn til eru aonr, sem íinst
hans ojr slenm ser ekki 1 eiiiia , _ ^
glötun með viðlíka syndum” Þaö . sto™kl1 samvazkttsok, að
(Sam. 23.11). Fróðlegt er að vi.ta, i«ums,nna oðru etns og þessti og
i t ' - .. f ffiora bao ao sinum aomi. lal eru
hvenœr [xvr astæour eru fvnr jftJ 1
, TT . . , menn, sem alita, ao nnkils se um
bendii. Ilvenær er meira astæoa _ L. ^ ’
r . y . . .v t- v- . l>ao \Tert, ao samhuijur sem mest-
fvnr knstann mann aö baota um 1 , .... ? , * . ..
líegnin.g yfir óvini, en var, ]>eg«r ur « nteð ktrkjunm a íslandt og
frelsarmn var krossfestur? .Með ,krrkju„m her og taka ser jxtð
i • í i. i; i . „ L' i,• x nærn, etf einlæu vioLeatm be/.tn
chvmi sinu kendi hann oss lx> hio ’ . * , ,
i v cm i i ' ' i r manna xir og vT-itrustu í lxirtir
wa^nstæÖa. Skvldum \Tvr n«u hafa , . . 1 _
-Ky . x • “ • \ t ' x kristindomsins, er latm verða fvr-
oölast æöri opinlwran en ha, að . r , ’... ,. ... . .
fvlgja dæmi hatts ? Ónýtir edgi ir jafn-osann,gjornum aíelhsdomi
þetta bæöi kenning hans og dæmi ? ;°S lrulultum. °K l*ssum' ,tsm
finst þetr beittir ofrtkt, þegar ]>eim
| Fdnst ei.gi F.F. það vera dálítið j er sagt : þetta þarf að vera þín
ofríkdsverk, að skipa mönnum á stefna, ef þú átt að vera réttmæt-
kirkjuþingi, að gleypa vdð þessu og j ur kirkjufélagsmaður. það getur
þvílíku og skylda þá til að sam- verið, að Friðjón Friðriksson sé á-
sinna því, að þessar skýringar á j nægður með þetta. Ég fyrir mitt
guðs orði og aðrar eins, sé réttar . leyti get það ekki. Og það virðast
og réttmæt stefna kirkjufélagsins, j vera íáeindr aðrir, sem eiga bágt
að halda þeim fram, en vítavert með það.
að neftta aðrar ? Finnist honum I 7 Kirkjuþingið samþykkir, að
þaðetgt, geteg fnl-hMssað hann ' tnWrj4tningar s6 BINDANDI.
nm, aö oorum nnst þao, oíj þvirri • v
_ 1 . , 1 , SjalLar s»oc">a truariatninearníir, aö
ttlfinmng vcÆtr aldre* rymt ur ..a:
það má vera, að Friðjón. Frið-
riksson sé orðinn svo rétt-trúaður,
að honutti finnist það engin sam-
vizkusök, að glevpa aðr-a eins gnð-
fræði og þetta, en skelfing hefd ég
skamt sé síðan.
4. því er haldið íram í Samein-
að sálmarnir, Da-
heföi orðið að
: tilfinning
vegi með ósanninda vfirlýsingu
ein.tómri, frá hverjum, sem hún
kæmi.
þær sé að eins leiðbeinandi. Er
það ekki ofríkisverk, að gjöra það
að “'böndum”, sem sjálft segist að
eins að vera til leiðbeiniin.gar, —
6. Sama má segja ttm dóma skilnin« ,«nstakra manna á guðs
Sameinittgarinnar ttm leiðtoga og \or** a IonKu U5num oldum jafn-
helztu tnettn kirkjunnar á íslandi. Klldun Kufts. orftl slálíu °K aft
Ölltint var í fersktt mintni dómt.r |bandl f,'totrum a skllmn'R manna
hennar itm prédikan þá, er herra
þórhallur Bjannirson flutti á liðnu
(Niðurlag á 4. bls.)