Heimskringla - 17.02.1910, Blaðsíða 3

Heimskringla - 17.02.1910, Blaðsíða 3
 atlHBSIINGCX ÍVINjíÍI'EG, 17. FEBU. Í9lG. »>8 3 ,m£mmV Miðsvetrarsamsæti íslend- inga í Saskatchewan. MiSsvetrar-samsæti var haldið hér aS Leslie þann 20. þ.m., eins og auglyst haíSi veriS í íslenzku blöS- unum. Samsæti þetta var haldiS í hinu nýbygSa samkomuhúsi Goodtemplara, og mun hafa veriS hin fjölmennasta samkoma, sem haldin hefir v.eriS hér í þessari bygS, því alls mun þar hafa veriS saman- komáS um hálEt þriSja hundraS manns. Samsætis-skrá samkomunnar var eftirfylgjandi : Samkoman sett kl. 8 síSdegis, meS stuttri raeSu af formanni framkvæmdarnefndarinnar, hr. Snorra PáJssyni, Tilgangi samkomunnar lýst og allir beSnir velkomnir. þar eftir var sungiS : “HvaS er svo glatt sem góSra vina fundur’’. BorShald hófst aS því búnu, og tóku víst allflestir ósleitilega til matar, enda var þar gneegS' hangikjöts, sperSla, rúllupylsu og sviSa, ásamt fleárum mat íslenzkum, en hvorki var þar há- karl eSa harður fiskur, og þótti mörgum lakara ; en þá vöru mun ekki auSvelt aS útvega sér nema meS lengri tíma, því kunnugt er oss um þaS, aS all- mikiS var gert til aS ná í haröfisk, en kom fyrir ekki. Eftir aS mena höfSu matast um stund, hófust ræSuhöld, og talaöi fyrstur fyrir mintii Islands hr. dr. Sig. Júl. Jóhannesson, og þar eftir var sungiS nýorkt kvæöi eftir hr. cand. Lárus Sigurjónsson. Nœstur talaöi fyrir minni fornmanna hr. GuSmundur EyfjörS, og þar eftir sungiö kvæSi eftir hr. Lárus Nordal. þá talaSi fyrir minni Vestur-lslendinga hr. prestur R. Fjeldsted. Fyrir þessu minni haföi ekki veriÖ orkt neitt kvæSi, en hornleikaraflokkur frá Wynyard lék fjörugt lag eftir ræöuna. þá mælti Grímur Laxdal fyrir minni kvenna, og var þar eftir sungiS kvæSi eftir, hr. Jón Jónsson frá Mýri. Fyrir minni bygöannnar talaSi hr. Jón S. Thorlacius, og var þar eftir sungiö kvæöi eftir hr. dr. Sig. Júl. Jó- hannesson. H.ér var samsætis-skránni aSallega lokiö, aS und- anteknum dansi fyrir unga fólkiö. En áSur hann hófst voru þeir heiSursgestirnir hr. B. L. Baldwin- son og hr. FriSjón FriSnksson, frá Winnipeg, beSnir aS tala fáein orö. TalaSi þá fyrst hr. B. L. Baldwinson, af svo máklu fjöri, sem honum er lagiS, aö ekki var eitt þaS ondlit, er ekki hló, og varS af góS sketntun, og mikiö lófaklapp. þar næst talaSi hr. FriSjón Friöriksson meö sinni vanalegu gagnorSu stillingu, og var ekki síöur aS því góöur rómur gefinn. Milli ræSuhaldanna var ýmist sungiö eöa horn- leikaraflokkurinn spilaSl. Fór hvorutveggja fram undir handleiSslu hr. tónfræSings Helga Helgasonar, frá Wynyard, og máttu allir þakka honum og flokk hans ágæta skemtun, enda mun þaS og einhuga hafa veriS gert, Jwgar hér var komiö, voru borð tekin upp og nú var unga fólkinu gefinn kostur á, aS sýna sína frá- bæru fótamentun, enda mun mörgum hafa þótt mál komiS til, aS fá aö hreyfa fæturna meS fallega stúlku í fanginu, ekki sízt þeim, sem álíta ekkert annaS eiga aS vera á prógrammi á samkomum en dans. þegar menn um tíma höíöu tekiö úr sér hrollinn meS því aS hringsnúast og hampa kvenfólk- inu, var framboriö kafíi til hressingar, og þá sagöi hr. Jón Jónsson frá Munkaþverá ágrip af feröasögu sinni til íslands á síSastliSnu sumri og hausti. þar næst talaSi Grímur Laxdal nokkur orö fyrir minni hr. Helga Helgasonar tónskálds og hornleikaraflokks- ins, og þar eflir var sungiö kvæSi eftir hr. Lárus Nordal. SíSast talaöi hr. dr. Sig. Júl. Jóhannesson til gestanna, þakkaSi öllum komuna og gaf mönnu vonir um þaö, aS hann mundi ekki liggja á liöi sínu lil þess aS menn á næsta vetri á sama tírna og sama staS gætu fengiS skeintun líka þessari, og ekki lakari. Var aÖ því góöur rómur gerSur. Dansinn helt áfram, þar til dagur var um alt loft. Skáldust þá allir sáttir og sammála um þaS, aö ekki beföi betri skemtun veriö haldin hér í vestur- bygSum áöur. VIÐVERANDI. Frumort kvæSi flutt á samstetinu, MINNI BYGÐARINNAB. þaS foxeldrum ber, þegar barniS er fætfe, aö byggja því framtíöarvegi, aö varSveita líf þess ug láta þess gætt, aö liíandi glatist þaö eigi, aS V'eita því svölun og saðning og yl og sönnustu mentun, er lífiS á til. A5 skapa því krafta og djörfung og dug og drenglyndi, einurS og nenning ; aö leiöbeina sól inn í sál þess og hug og sjálfstœSi, þroska og menning ; aS styrkja svo hjarta þess, hönd þess og fót, aS hægt sé til viönáms, ef snúist er mót. Já, barniö á heimting á handleiðslu þess, er hóf það úr tilveruleysi ; hvert foreldri eignast meö svikurum sess, þótt sjálfu sér hástóla reisi, ef barnið sitt viljandi vanrækt það sér og veitir ei alt þaS, sem mögulegt er. En hvort er sá betri — ef hann væri til — sem hallmælir bygðinni sinni, sem á ekki’ í hjarta sér hlýju né yl til hennar, svo grannar hans finni ? Nei, hann er ei betri — þaS hamingjan veit, — en hann finnur enginn 1 þessari sveit. Oss bygöin er öll eins og óskabarn kært, vér öll eins og foreldri hennar ; hvert blóm, sem hún vekur, skal vökvaS og nœrt, hvern veikjandi þistil skal brenna. GuS blessi hvern einasta blett, sem hún á, hvert blaS, sem hún íellir, hvert vaxandi strá. Sig. Júl. Jóhannesson. MINNI FORNMANNA. þótt árin líSi í aldaskaut sem ís í sœ, er fornmannanna frægöarbraut samt fögur æ. því bautasteina betri en gull þeir bygðu sér. Og hvar finst Egils óSsnild full meS okkur hér ? Og fræknleik Gunnars, göfgi Njáls æ girnist þjóö. Og fróSleik Snorra, fegurS máls hún fékk í sjóS. Og Helga magra höföingsskap í háum rann. J'á, það er ekkert þjóSartap aS þekkja hann. En lukku Ingólfs landiS hlaut, sem lagt er snæ, og fornmannanna frœgSarbrant sést fögur æ. LÁltUS NOItDAL MINNI HELGA HELGASONAR. Nú velkominn vertu á fagnaöarfund, meS fjöriö og lifiö í æðum. þ’ú fœrir i huga vorn fjölmarga stund þaS fegursta úr skáldanna kvæðum. þú syngur í hugann svo heillandi ró meö hljómfögru tónunum þýöu. þú syngur í hugann svo þróttmikið þó., en þrungið af laSandi blíöu. þjótt haustiö sé komiö og.háriö sé grátt, þig hefir ei tónsnildin flúið. O, syngdu enn lengi! ó, syng fram á nótt, tmz sagt veröur : “Lagið er búið". L. NORDAL. MINNI KVENNA. Méx verður örðugt oröaval að Vrkjá minni kvenna, því ef það sanna segja skal það sitmir hræsni kenna. Vér getum lofaS látin sprund og lýsing gcfiS sanna, ein girnumst ekki Gyðings-lund viS grafir spámannanna. Ég veit aö konan veröur frjáls, er vizkan lögum ræður. þá loggja menn ei hlekk um háls, en hönd, sem göfgir bræður. Ég veit þá konan vinnur þaÖ, er vann á tímum öllum : þeim helgidómi hlúir aS, er heimili vér köllum. þó víkki kvenna verkasviS og vald þær meira hljóti þeim hverfur -eá sitt helga mið í heims-lífs ölduróti. þær munu snemma sýna og seint, hvað sé 'þeim öllu kærra, því móSurástin. merki hreint ber merkjum öllum hærra. Af öllu hjarta óskum vér, aS ástarhiti kvenna v nú megni alt sem miSur fer úr mannlífinu brenna, svo alt hiö dimma giæpa gróm meö göngu hvers dags þverri, en göfuglyndis gullin blóm skýrt glói’ í sálu hverri. JÓN JÓNSSON, (frd Mýri ) Hver vill eiga skildinga? Herra Magnús J. Borgfjörö aS Hólar P.O., Sask., biður þess get- iS, aö hann hafi umboö til þess aS lána peninga og selja eldsábyrgöir viösvegar í Quill og Valley bygö- um. Félög þau, sem hann hefix um- boS fyrir, eru traust og áreiSan- leg. Hann selur Hudsons flóa fé- lags lönd og C.N.R. félags lönd og lönd, sem eru eign prívat félaga. þeir, sem vildu £á sér landskika eöa skildingalán, ættu aö finna Magnús aö máli. — þaö kostar ekkert, aö tala við hann og upp- lýsingar veitir hann öllum ókeypis. JÓN JÓNSSON, járnsmiður, aS 790 Notre Dame Ave. (horni Tor- onto St.) gerir viö alls konar katla, könnur, potta og pönnur fyrdr konur, og brýnir hnífa og skerpir sagir fyrir karlmenn. — Alt vel af hendi leyst fyrir ldtla borgun. Hvað er að? Þarftu að hafa eitthvað til að lesa? Hver sá er vill fá sér eitthvað nýtt að lesa í hverri viku, ætti að geraat kaupandiað Heimskringlu. Hún færir lesendum sfn- um ýmiskonar nýjan fróð- leik 52 sinnum á ári fyrir aðeins #2.00. Viltu ekki vera með ? THE DOMINION BANK HORKI NOTRE DAME AVENUE OG SHERBROOKE STREET Höfuðslóll uppboi gaðir: $4,000,000 <»0 Varasjóður - - - $0,400,000 00 SPARISJÓÐS DEILDIN: Vér veitum sparisjóðs innleggjendum sérstakt athygli, og borg- um hæztu vexti á sparisjóðs innleggjum af $1.00 og yfir. — Barna innlegg velkomin. — Seljuu peningaávfsanir á ÍSLAND. H. A. lilClfillT RÁÐSMAÐUR. Meö því að biöia œfinlega um “T.L. CIGAR, þá ertu viss að fá ágætau viudil. T.L. cigafL ll’XION MADE) Western C’igar FMCtory Thomas Lee, eieandi Wmnnipei! Reflwood Lager nExlra Porter Styrkið taugarnar með því að drekka eitt staup af öðrum hvorum þess- um ágæta heimilis bjór, á undan hverri máltfð. — Reynið !! EDWARD L. DREWRY Winnipeg, Canada. I Department of Agriculture and Immigration. MANIT0BA þetta fylki hefir 41,169,089 ekrur londs, 6,019,200 ekrur eru vötn, sem ved'ta laindinu raka til akuryrkjuþarfa. þ«s vegna höfum vér jaínan nœgau raka til uppsfeeru tryggin'ga r. Ennþá eru 25 milíóniir ekrur óteknar, sem £á má með heim- ilisrétti eöa kaupum. Ibúataja áriö 1901 var 255,211, nu er nún orSin 400,000 manns, hefir nálega tvö£aldast á 7 árum. Ibúatala Winnipeg borgar áriS 1901 var 42,240, en nú um 115 þúsundir, hefir tneir en tvöfaldast á 7 árum. Flutningstæki eru nú sem næst fullkomin, 3516 tnílur járn- brauta eru í fylkinu, seiu allar liggja út frá Winni'peg. þrjár þverlandsbrauta lestir £ara daglega frá Winmipeg, og innan fárra mánaSa verða þær 5 talsins, þegar Grand Trunk Pacific og Canadian Northern bætast viö. Framför fylkisins er sjáanleg hvar sem litiS er. þér ættuð að taka þor bólfestu. Ekkert annaS lanid getur sýnt soma vöxt á sama tímabili. TIIi FKRDAH4WMA : FariS ekki fratnhjá Winnípeg, án þess aS grenslast um stjórn ar og járnbrautarlönd til sölu, og útvega yöur fuUkomnar upp- lýsingar um heknilisréttarlcnd og fjárgróSa möguledka. UStjórnarformaður og Akuryrkjumála Ráðgjali Skrifiö eftir npplýsingnm til JoM-nli Burke. ,lnn. Hnrtney OGAN AVE.. WINNIPEG. 77 YORK ST . TORONTO. V LDREI SKALTU geyma til I* morguns sem hægt er að gera f dag. Pantið Heimskringlu f dag. 154 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU “HefirSu nokkurntíma heyrt slíkan söng?" hvísl- aði barún Y. aS lautinant X. “Nei, aldret á æfi minni’’. “Ég held ég vildi ge£a tíu ár af æfi minni til þess aS mega edga þessa stúlku í tíu stunddr”, sagöi barún Y. “þey, EberharS getur heyrt til okkar”. “þaS er nú engin hætta á því, hann er ol hrifinn af aS horfa á hana til þess. En sjáðu, hve myrkt tillit hans er. það gengur edtthvaS aö leik- bróöur okkar, hann er naumast meS sjálfum sér”. ‘•'Ég hefi oft haldiS þaö”, hvfslaöi X., það ei einhver sár og dulin sorg, sem kvelur hann. Máske Angela ætM aS yfirgefa hann, og þá furSar mig ekki, þó hann sé stúrinn". “En hvar og hverndg hefir hann náö í þessa stúlku ?" “ó, liann er ríkur, og fyrir peninga fær maSur alt. — Ef ég ætti milíón vildi ég eySa helmingi henn- ar til aÖ tæla þessa fögru stúlku frá honum”. “þaS er oröiS framorCdS, svo viÖ verSum aS fara”, sagöi lautinant U., sem nú kom til þeirra. Gestirndr kvöddu nú og fóru, þegar þeir voru búndr aS kyssa á hendi Angelu og þakka henni fyrir skemtandnia. Crispin fór til herbergja sinna, en áöur litu þau hvort til annars, hann og Angela, því þau gátu talaS saman meö auögunum, setn maöur kallar svo. EberharS og söngmærin voru nú einsömul. “ó, Angela”, sagði gredfinn áíergjulega, og tók hana. í faðm sinn ..... “en hvaS þú ert fögur. Ég elska þig”. Hann þrýsti henni að brjósti sínu og ætlaSi aS kyssa hana, en hún smaug úr faömd hans. “Ekki núna,------góSa nótt”, sagðd hún. Hún sneti sér við og ætloSd aS Íara. FORLAGALEIKURINN 155 Gredfinn þaut á edtir henni, greip í kjólinn hennar og sagði: “ó, Angela, lofaöu mér aö koma meö þér". Ilún sneri sér aS honum og lék þá hæöndsbros um varir hennar, en það sá greifinn ekki. “EberharS”, sagSi hún, “ég var of eftirgefanleg, þegar ég fylgdi þér til þessa lands. Ég iSrast þess of seint. þú verSur aS íara meS mig til ættlands mins aftur”. \ ‘‘þú elskar mig þá ekki”, sagöi gredfinn örvænt- andd. “FlóniS þitt”, sagSi þessi fagra stúlka um leiS og hún strauk lokkana frá enni hans og horfSd glettn- islega í augu honum, “hlýt ég ekki aS elska þig medra enn ættland mjtt, fyrst ég yfirgaf þaS til aS fylgja þér ? En alt hefir sín takmörk. Flyttu mig aftur tdl Milano og vertu þar hjá mér. Ástin kell til dauSa hér á NorSurlöndum”. “ó, segðu ekki þetta, það gerir mig örvilnaSan", sagöi EberharS og þrýsti henni aö brjósti sínu.--- “Taktu líf mitt----taktu eignir mínar ------ taktu alt, sem þú vilt, Angela, en elskaSu mig aS edns”. “Hve mörgum stúlkum hefir þú ekki sagt jætta sama, Eberharö", svaraSi Angela. “MaSur getur ekki redtt sig á þig'í neinu”. “Ég get svariS þaö, aö ég hefi aldrei elskaö nokkra stúlkit neitt líkt því, sem 6g eLska þig", sagöi greifinn meS ákefö. “þú ert sú edna, sem kveikt hefir í huga mínum þaS ástarbál, sem liggur viS aS svifta mig vitdnu”. “Nú, jæja ---- ég skal trúa þér----En nú ætla ég að bjóöa þér góSa nótt". "Angela”, sagSi greifinn og féll 4 kné frammi íyrir henni, “aií liverju ertu svona voðalega köld? ó, leyíSu mér aö fylgjast með þér". 156 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU “Nú, jæja, komdu þá”, sagöi hún eftir Mtla um- hugsun. Eberhard stóð upp og fór meS henni. 3. A prestssetrinu. « ViS skulum nú yfirgofa höföingjasetrin, fyrst viS erum búnir aS sjá, hvernig þar eru haldin jól, og heimsækja anuaö heimili. I Mtíu stofunni á prestssetrinu var ekki búiö aS kveikja ljós, en eldurinn í ofninum brann ljörlega, og i kring um hann sat öll fjölskyldan. Undirbúndngnum undir hátíðina var nú lokdS, og húsmóöirin sat glöö og áuægS 'viö hliö manns síns, mitt á meöal barna sinna, því óskar haföi komiö lieim fyrir jólin. Stúlkurnar fjórar, María, Lovisa, Lotta og Ulia hópuðust utan um íöSur sinn, en óskar sat á fótaskemil vtS fætur móStir sinnar, og taldi upp þaS fallegasta, sem hann haföi séS í Gauta- borg, hversu iSinn hann vært og hversu áunægður hann væri meS núverandi stöSu sína. FriSur og ánægja ríkti yfir öllum og öllu á þessu fátœka prestssetri. “Brita Caisa", sagöi presturinn, “hefirSu sent nokkuS til Stínu Lísu og dóttur hennar, sem er veik ?” “ Já, góöi Bergliolm minn, ég .hefi sent þeim brauö og ljós og fleira. En Greta átti engan eldiviS og var kalt, svo ég senþi henni fatnaS og heitan mat. Var þaS rétt?” “Já, góSa kona”, svaraði presturinn, “viS verS- um aS hjálpa þeira iátæku aS svo miklu leyti, sem FORIAGALEIKURINN 157 viS getum. þaS er leiSinlegti aS ríku höföittgjarnir I LÍljudal og ÓSinsvík skuli ekfeert hlynna aS hinum fá- tæku verkamöunum sínum. En ég skal minna þá á skyldu sína, ef þedr koma nokkru sinni í kirkju. það •getur nú veriS, aö þedr þekkd ekki kringumstœöurnar, en þá þarf aö láta þá vita um þær”. “þaö borgar naumast ómakiS”, sagSi frúin, “þeir skeyta ekkert um þá, sem bágt edga”. “Ég verS einhverntíma aS heimsækja þessa herra, og þá skal ég segja þeim sannledkann ofdráttar- laust” “þeir bara hlæja aS þér, góöi minn”, sagöd frúin, “láttu þá eága sig sjálfa”. “Brita Caisa”, sagSi presturinn alvarlegur, “þaö er skylda mín. Ilvergi í Wermlandi er jafnmtkil fá- tækt og lijá verkatnönnum Stjernekrans gredía og barúns Ehrenstams. Greifinn er nýlega komitra heitn úr feröalagi og þekkir ekki ástæSurnar, svo þaS verSur aS segja honum frá þeim. þaS var öSruvísi ástatt á ÓSinsvík meSan faSir þessa greifa lifSd'. Hann sá um, aS enginn ætti bágt. þaS verS- ur aS minna soninn á, aS feta í fótspor föSur síns. En eigum við ekki aS fara aS kveikja ljósin á jóla- trénu, svo börnin geti skemt sér ? Ulla mín góS, hlauptu fram í eldhús og segSu Stinu aö koma inn og kveikja”. Allar htlu stúlkurnar þutu fram og kölluSu hver í kapp viS aSra : “Stína, Stína, þú átt aS koma inn og kvedkja á jólatrénu. Komdu fljótt. ó, þaS er gatnan! ’’ JólatréS var flutt út á mitt gólfiö og ljósin kveikt, börndn voru fyrirtakskát, einkum óskar. “Nú skulum við dansa í kringum þaS”, sagSi Lotta. “Komdu nú pabibi og mamma, þiö verSiö að Aansa með okkur”. Foreidrarnir máttu tdl aö vera meö. Hvernig

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.