Heimskringla - 17.11.1910, Blaðsíða 3

Heimskringla - 17.11.1910, Blaðsíða 3
:i BIh WINNIPEG, 17. NÓV. 1910. HEIM S K R I N G I/ A \ * Bókalisti. N. OTTENSON’S,- River Park, W’p’g. LjöOmæ>li Páls Jóossonar i bandi (8) 85 Sama bók (aÐ eins 2eiat. (8) 60 Jökulrósir 15 Dalarósir (3) 20 Hamlet (3) 45 Ljóömæli Jóns Árnasenar á Viömýri,1879 (4) 90 TíÐindi Prestafélaírsins i hmu forna Hóiaskifti (2) 15 Áttungurinn (2) 45 Orant skipstjóri (2) 40 Börn óveöursins (3) 55 Umhverfls jöröina á áttatíu dögum (3) 60 Blindi maöurinn (8) 15 Fjórblaöaöi smárinn (3)' 10 Kapitola (i II. Bindum) (3) 1.25 E«ífert ólafsson (B, J.) 15 Jón Ólafssonar Ljóömæii í skrautbandi (3) 60 Kristinírieöi (2) 45 Kvæöi Hanuesai^Blöndal (2) 15 Mannkynssa»ra (P. M.) í.bandi (5) 85 Mestur í heimi, i b. I5 Prestkosningin, Leikrit. eftir P.E., í b. (8) 30 Ljóöabók M. Markússonar 50 Ritreglur (V. Á), i b. Í0 Sundregiur, i b. 15 Veröi ljós 15 Vestan hafs og austnn, t>rjár sögur eftir E . H . í b. 90 Vlkingarnir áHálogandi eftir H. Ibsen 25 Þorlákurjhelgi 15 Ofurefli, skálds. (E. H.) 1 b. 1.50 ólöf 1 Ási (3) 45 Smælingjar, 5 sðgur (E. H.), í b- 85 Skemtisögur eftir S. J. Jóharuesson 1907 25 Kvæði eftir sama frá 1905 25 Ljóömæli eftir sama. (Meö mynd höfund- arins) frá 1897 25 Safn tíl sögu og ís). bókmenta i b., III. bindi og þaö sem út er komiÖ af því fjóröa (53c) 9.45 íslendingasaga eftir B, Melsted 1. bindi í bandi, ogþaö sem út er komiö af 2, b. (25c) 2.85 Lýsing íslands eftir I>. ThorfKld*au í b.(16c) 1.90 Fornir forníslenzkir rímnaflokkar, er Finnur Jónsson gaf út, 1 bandi (5c) 85 Alþingisstaöur hinn forni eftir Sig. Guö- mundson, 1 b. (4c) 90 Um kristnitökuna áriö 1000, eftir B. M. Olsen (6c) (K) Sýslamannaæflr eftir Boga Benediktson I. og II. b innbundiö (55) 8.10 íslenzkt fornbréfa«afn,7. bindi innbnnd- iö, 3 h. af 8 b. (1 70) 27.80 Bisknpafcögur, II. b. innbundiö (42c) 5.15 Landfræöissaga íslands eftir I>. Th., 4. b. innbundiö (55c). 7.75 Rithöfunda tal á íslandi 1400—1882, ef- tir J. B., í bandi (7c) 1.00 Upphaf allsherjarríkis á fslandi eftir K. Maurer, 1 b. (7c) 1.15 Auöfræöi, e. A. Ól., í bandi (6c) l.Jli Presta og prófastatal á íslandi 1869, 1 b.(9c 1.25 B. Thorarinsson ljóömœli, meömynd, 1 b. 1.50 Pókmentasa^a íslendinga eftir F.J.,1 b.(12c)1.80 Noröurlwndaaaga eftir P. Melsted, I b.(8c) 1.50 Nýþýdda biblían (35c) 2.65 Sama, í ódýru bandi (33c) 1.60 Nýjatestamentiö, í vönduön bandi (lOc) 65 Sama, (ódýru baudi (8e) :,0 Nýkomnar bækur, Maonr og Hona l Fjaröa mál Beina mál 10 Oddur LögmaÐur 95 Grettis Ljóö. 65 Aadrarlrnur 50 Líkafrónsrímur 35 Jóhanm Black rímur 25 Reimarsrímur 85 Álaflekksrímur 25 Rímur af Gísla Súrssyni 3s Dular, Smá>ögur 5O Hinrik Heilráöi, Saga 20 Svölda ár rlmur 85 Þjóövinafél, Almanak 1911 20 Andvari 1911 75 Œfisaga Benjamin Franklins 45 Sögusafn þjóöviljaus I—II árg. 850; III árg. 20c IVárg. 20c; V.ár/. 0; VI. 45; VII. 45; VIII. árg. 55: lX.árg. 55; X. árg. 55; XI. árg. 55; XIi.Arg.45; Xlíl.árg, 45: XIV. árg, 55; XV. árg. 30: X Vi. árg. 25; X Vii, árg. 45 ; X\ iii árg. 55; XiX, árg. 25. Alt sögusafn þjóöviljan selt á $7.00 Bækur Sögufélagsins fá áskrifencur fyrir noerri hálfviröi,—$3.80. Umboösnieun miuir 1 Selkirk eru Dalman bræöur. l>ess skal getiö viövfkjandi bandinu á Forn- aldarsögunnm Noröurlauda, aö þaö er mjög vandað. Krtudbundiö skrautband, vel frá gengið eins er méö Bréf Tómasar Sæmuudssonar. Tölurnar í svigum tákna bnrðargjald,er send- st meö pöutunum. Framtíðarhorfur. EFTIR H. (I. WELLS. _____ t VII. harAttan miijj tungu- MÁI/ANNA. Af öllum framtíöarmyndumim, sem við höfum reynt aS draga upp, lijjgtir það fyrir augum opi5, að takmörkin, sem framtíðarinnar skapandi öíl setja á milli mannfé- lagsflttkkanna; eru að ftestu levti ólík pólitiskum takmörkum nútíð- arinnar. Landsvæði, sem nú eru aðskilin, muntt verða sameinuð, og landsvæði, sem nú ertt sameinuð, munu verða aðskilin. Á cintim stað í heiminum mun hálf tylft al tungumálum og þjóðflokkum verða sameinuð, og jafnframt mun á öðritm stað samkynja þjóð- félagi verða dreift og skift á milii ýmsra þjóðflokka. Af þessum á- stæðum ætlum við því að ltta á öflm, sem mttnu koma til leiðar þjóðfélaj/s takmörkum framtíðar- innar. Kóralbók P. Gnöjónssonar 90 Sama bók í bandi 1.10 Svartfjallasynir (5) 60 Aldamót (Matt. Joch,) 10 Harpa (■») 60 Ferðttminningar, í bandi (5) 10 Bóndínn “ 35 Minningarit (Matt. Joch.) “ T5 Týnd! faöirími “ 35 Nasreddin, í bandi 35 Ljóömæli J. Þóröarsonar (3) 45 Ljóömæli Gestur Pálssou “ 75 Háldánar rlmnr 30 Maximi Petrow (2) 45 Leyni-sambandiö (2) 40 Hinn óttalegi leyndardómr (2) 50 Sverð og bagall (2) 30 Waldimer Nihilisti 75 Ljóðmæli M. Joch I,-V, bd.. í skrantb. (15) 4.00 Afmælisdagar Guðm Finnbogasonar 1.00 Bréf Tómarar Sœmundssou (4) 75 Sam a bók 1 skrautbandi (4) 1.15 íslenzk-ensk orðabók, G. T. Zoega (10) 1.80 Forn&ldarsögur Norðurlanda, 1 3 bind- um, í vönduðu giltu bandi (15) 4.00 Gegnum brim og boða 90 Ríkisréttindi fslands 50 SystQrnar frá Grænedal 35 Œflotýri handa börnuin 30 Vlsn&kver Páls lögmans Vídalins 1.25 Ljóðmæli Sig. Júl. Jónannesson 1.00 Sögur frá Alhambra :i0 Miuoingarrit Templara 1 vönduöu bandi 1.65 Sama bók, 1 bandi 1.50 Pétur blásturbeiirur 10 tíækur söglufélagsins Reykavík; Moröbréfabækliugur 1,35 Byskíupa.sögur, 1—6, 1,05 Aldarfarsbók Páls lögmanns Vídaiin 45 Tyrk^arániö,I—IV, 2,90 Gnöfrœöingatal frá 1707—*07 1.10 Jón Arason 80 Skipiösekkur * 00 Jóh. M.Bjaruason, Ljóömæli 55 Með nærgæ'tinni athngun verður það strax ljóst, að öll takmörk þjóökynjanna, tungumálanna og stjórnmálanna, haia stjórnast ai ásigkomulagi samgöngttfæranna frá því fyrsta lína mannkynssög- tmnar varð til. Upprttni aðskilnað- ar þjóðkynjanna, mismunur og dreiíing tungumálanna, klofning mannkynsins í þjóðir, sameining og skifting smærri orr stærri ríkja, — heíir altsaman staíað af breyti- legri framkomu samgöngttfæra- þroskans, og þannig mttn það verða framvegis. Endurbætt sam- göngttfæri milli mannflokka, sem áður voru aðskildir, hefir alt ai táknað og mun ávalt tákna attkin afskifti þeirra á milli. þessir flokk- ar hlandast saman, og verða á ttidanum að einum flokkí. Löngu áður en sttgan byrjaði, þegar tungumálin vortt í æsku, hurfu smátt og smátt hinir ttpp- runalegu milliveggir, sem aöskildu þjóökynin, þegar þatt voru að myndast. Smáir hópar bjóðkyn- anna rtinnu saman og ttrðu að samkynja mannflokk, þegar fyrstu brautimar urðu til á milli mann- flokkanna, — vanalega hernaðar- brautir. Samt sem áðttr höfðu enn þá hin. sundrandi en ekki sametn- andi öfl yfirráðin. Án tíðra við- skifta milli- ættstofnanna, og án tiðra giftinga siu á milli, se-m hefði orðið hið verulegasta afl þessara samskifta, hélt tvístranin áfram, og sökum þess varð til mismunur í máilý/ku, í venjum, i hegðun og í ytra útliti. En með vaxaudi mentaþroska, með inn- leiðslu járn-áhalda og hernaðar- reglu, með tilbúningi reglubund- inna vega og niöurrööun begnié- lagsst jórtíar, en einkum þegar hesturinn kom inn á leiksvið menningarintiar, byrjuðu samskiita siæðin aö stækka. því tímabili var náð, þegar einu ósigrandi hindranir samganganna vorti haf, fjallaJiryggdr, óvanalega breiðar ár eða — að eins fjarlægð, og sam- hljóðunin eða mismttnttrinn, sem á þessu pamskifta-tímabili fullkontn- 'aðist í kyni, tutjgúmáli, venjum o. s. fry., varð eíni tií nýrrar bvlt- ingar, þegar siglingttm varð fram- gengt, og þær umbreyttii kring- ttmstaeðum samskiftanna. Líkt þessu verðtir maður að hugsa sér framför í tungumálum og pólitiskum ílokkaiélögum. þeg- ar skriftin var fundin, gerði húu stærri pólitisk stjórnsvið eða mannfélög möguleg. Fyrstu stór- ríkin ttrðu til, þegar skrifletttrs- kierfin tóku framförum. Eins og smáriki geta naumast átt sér stað án hesta, þanoig geta stór ríki ekki verið til án skriftar og pióst- vega. Síðustu þústtnd árin er mannkynssagan írásaga um það. hvernig rík ja-einingi:i, sem náðt yfir stærra svæði en lítil fylki, hefir reynt að laga sig og haltla siér ttppi með aðstoð he.Uanna. skipanna og hinna skrifuðu orð t. Fyrir austau Gobi hefir undir þessum nýju skilyrðum kínverska ríkjakerfið smátt og smátt kornist á fót, og fvrir norðan Sahara hepnaðist Rómverjum með sömu tilfærum, að ná vfirráðum vfir stórum landsvæðum. En á var- anlegustu tímabilum rómverska ríkisins var þesst sameining nð eins bygö á pólitisku ásigkomu- 1 tgi, viðhaldið af tiltölulega fáurn latímitalandi etnb ættd sm ö nn tt m, gisnu neti af vegum, og mjöo’ þtinnu, lítit sjánalegtt smvrsli af •siöierðis-timbóttim, hjá beiin na-r því ósnortna þjóðamúg. Annað eins samband og þetta, gat auð- vitað tafið fyrir en .ekki stöðvað hinn hegfara en óhjákvæmilega að- skilnuð fylkis frá fylki, bjóð írá þjóð. Samgöngufærin, sem gerðit hinu rómverska keisaraveldi, og seinna undiröldtt þess, mögulegt að koma á fót stóntm ríkiseining- um, voru ónóg til að hefja jiessa.r einingar upp yfir hið pólitiska stig Ttmgttmál, samkettdarþél, trúfræð- islegir og þióðfélagslegir síðtr gliðniiðu í sttndur og kúlttmynduð- ust eins og olíudropar í vatni. Að eins hátt settir embættism>enn, hermenn og rikt fólk ferðaðist itm löndin, hvert einstakt hérað var að flestu leyti sjálfséætt og fært ttm að halda áfram tilveru sittni, enda þótt öll önnur lö.nd hefðti horíið burt af hnettmum. lín nti stöndum vér við bvrjun nýs tímabils, útbúnir tilhögunar og sambandstækjnm, sem aldrei áðttr hafa þekst, svo sem afltfræð- islegtim flutndngs-áhöldum, telefón, telegraf og heilttm herskara af verkfærum til að minka fjarlægð. Ahrii þessara sameiinandi afla sjást þegar í kvislunarstöðvtm tuugumálanna, jafnvel hinna út- breiddustu. Já, kvíslttnar eða dreifingaröíl málanna starfa nú ekki len.gur, en tillíkingar aðferð er byrjuð. 1 byrjun 19. aldar gat almúgamaðttr irá Somerset á Eug- landi ekki skil ð almúgamann frá Sussex. þeir höfðu mismunandi framburðarblæ, mtsmunandi mál- lýzku, tnismunandi orð og mis- munandi hugmyndtr. Nú er aðeins framburðarblærinn mismunandi, og þó er hann að minkav Mál þeirra er orðið víðta'kara nú, af því þeir lesa. þeir lesa bækur, blöð og tímarit, sem kemur þvi til leiðar, að orð ritmálsins vinna sigur á mállýzkum og framburði íbúanna t fjarlægum héruðum. Auk þess á sífeld fólksblöndun sér stað, menn f'ara og koma frá og til hinna ýmsu héraöa, sem ekki þektist meðan járnbraut'r voru ekki til. Af þessu leiðir, að mállýzktimar eru óðum að hverfa, og ný rriál- lýzkumyndun fær ekki tækifæri ttl að þrcskast. Samskonar uppræt- ing mállýzkanna á sér stað á Frakklandí, ítalíu, þýzkaland.i og Bandafylkjunttm, því hún er blátt áfram ein hlið hinnar almennu breytingar, som vélbúnu flutnings- tækin hafa komið af stað. Og þessi breyting ér ekki ein- göngtt biindin við mállýzkurnar. Maður í litlu landi, sem ekki kaitn annað tungumál en móðurtnálið, verðtir ávalt meir og medr á eftir þe.im samlöndttm sínttm, sem auk þess kunna eitthvert at þremttt stórit tungumálnm Norðttrálfunti' ar. ö því er snertir skáldsagna hókmenur, er hann háðttr þeim höfundmti, sem rita á hans eigitt móðurmáli, og með tilliti til vís- inda, er hann enn ver Staddur. því föðttrland hans getur ekki framleitt kennara og uppfindinga- menn í jafn stórum stíl og hin mannmörgtt mentalönd, og það svarar ekki kostnaði, að gefa 'ut vfsindabækttr f fámenna laudinu hans, hvorki frttmsaimdar eða bvddar. því fleira fólk, sem les eitthvert ttingumál, þess meira er gefið út af frumsömdttm og þýdd- tim bókum, og því íleiri, sem les- endur eins tungumáls eru, þess ó- dvrari verða bæknrnar. Méð tifliti til nvunga verðtir einnig sá, sem að eins skilur eitt mál, illa stadd- ttr. Blöðin hans verða að nota ó- dvra starfkrafta, og þar af leiðir, að hann fær takmarkaðar innan- lands nvtintríir, og gamlar og ó- ljósar útlendar fregnir. Atik þessa verður það mjög erfitt fvrir hann að ferðast til nnttara lnnda, til að Eá lögttð >eða ftillkomnuð einhver viðskifti. ICniglendinwtir, sem að eins kann sitt móðurmál, getur ftrðast um al'an heiminn ; hattii finnur allstaðar menn, sem tala bans móðttrmál. Fn hvað á Finn- lend'ngur, Grænlendingur eða Fær- evingitr að rera, sem að etns kttnna sitt móðurmál ? Englendingar, þjóðverjar og Krakkar hafa nú sem stendur knv.jandi ástæðu til að læra eitt af stóru menitiamálunum, attk móð- ttrmáls síns ; en fyrir íbúa litlu landanna verðttr það þvingandi nauösyn. Að verða mentaður maðttr á skúmaskotsmáli er ó- mögulegt, og maöur verðitr ann- aðhvort að verða andlegur ]>egn einhvers stóra mentamálsins, eða sökkva niðttr meðal fólks ttndir- djúpsins. Hið starfandd afl sér- hverrar Jtjóðar verðttr í framtfð- inni mentaðar manneskjttr, og mentaðar verða að eins |xrr, sem tala eða að minsta kosti skilja eitt aðalmál. þess meira, sem stóru málin flæða yfir þau minni, þess færrt ástœður verða til að gefa út bækur á þedm, hvort held- ur þær eru frumsamdar eða þýdd- ar, og fátöluðu tungumálin munu því eðlílega smátt og smátt hverfa. þess má minnast, að á komandi árum munu ferðalög verða tíðari og víðtækari, dreif- ingin á bókum og blöðttm ódýrari og hraðari, og — ]>að setn elnkutn er athugavert — telefón-sambönd- in útbreiddari. Að þessi öfl geri stóru málunum hægra fvrir ->ð sigra þau sntáu, seg.ir sig sjálít. Á 20. öldinni fáum við að sjá það,' að þó að smáu málin hverfi ekki með öllu, verðttr þeim bætt við eitt eða annað mentamál, sem all- ir mentaðir menn í landiuu geta talað. (Niðurlag). Nanitok Elevator (loiiiiiiissioii D. W. McCUAIG, W. C, GRAHAM, F. B. MACLENNAN, Comufissioner Commissioner Commissioner Aðai skrifstofa: 227 Garry SK,. WINNIPEG P. O. Box 2Q71 Coramissioners tilkynna hé með Mcnitoba bsendum að þnir hafa fengið fra ntfðar skvifstofu 'il starfseora og að öll biéf skyldu sendast Cotnmis- sioners k ofrn nefnda áiír n. Beiðhiform og allar upplýsingar sem h*ndur. þarfna'st til þess fá kornhlöður i nágrenni sina, verða sendar hveijum sem óskar. Comraissioners óska eftir sam vi< nu Manitoba bænda f því að korna á fót jijóðeignar kornhiöðum í fylkmu. SUCCESS jBUSINESS C0LLEGE HORNI PORTAOE AVE. & EDMONTON ST. WINNIPEO. Kennir satnliv. nýjustu aðferðum alskyns verzlunar fræði og Bánkastörf. Einnig hraðritnn og stylritun. Betri verz- lunarskóli ekki til í Vestur-Canada. Kenslu stof- ur þar finst fborginni. Nemendur geta byrjað iivenar sem þeir óska. Skrilið eftir upplýsingum eða símið I\IAIN 1 6 G 4 svo Selur sérhverja gðða tegund af Whisky, vfnum og bjór o.fl. o.tl. Við gefuin sérstaklega gaum familíu pöntunum og afgreiðum þær bTði fljótt og vol til hvaðu hluta borgarinnar sem er—. Getið v t Ð ^ okkur tækifæri að sýna óskum jafri ykkurað framt eftir sveita pöntunum—Afgreiðs'a hin bezt i. Talsímar Main 1673-6744 215 MAEKET ST 'Xí \ LDREl SKALTU geyma til SJj -W morguns sem hægt er að gera |j í dag. Pantið Heimskringlu f dag. || ?€€€€€; 466 SÖGUSAFN IIFJMSKRINGLU skyig>ður af hinum þykku skýjum veruledkans. þú, sertn befir lifað þínu áhrifamikla lífi án þess að vera bundinn hinum gttllnu fjötrum ófrelsisins, finnur el til vill ekki til þess á sama hátt og ég. En vei mér. það er öðruvísi ástatt með mig”. Hún huldi andlitið með höndum sínttm og Móritz sá fáein tár læðast út á milli fögru fingranna henn- ar. “Gráttu ekki, ísabdla”, sagði Móritz í undur- blíðum róm. Gráttu ekki. Ég hefi lík-n verið ijötr- aður, en með öönivím fjötrum tn þinir ertt. iMinir hafa ekki verið gyltir, þeir voru úr járni, því það voru fjötrar íátæktarinnar. það er anttars undar- legt afS við, sem höfum hæft stimtt hugsjónamyndirn- ar fyrir augum, sem með óslökkvandi þrá höfum elskað og leitað hins fagra, við höfum staðið sitt við hvorn enda mannlífskeðjunnar og höfum bæð: kvartað. Hjá þér hefir auðurinn og œttartigmn, þvingttn vanans, hégómagirnd samvistamanita þinna og háð kventiantia, truflað margar hugsjón,ir og Iiindnað frjálsa þroskun anda þ'ns. En ég”, sagði hann brcsandi, ‘.hefi ekki þurft að kvarta yfir slfku. Verul'ikinn hefir byrlað mér aðra beiskju. Ilann hefir rétt mér bikar þrautanna, og ég hefi tæmt hann gersamlega, þar eð mér var vel kunnugt, að maður verður að þola og líða mikið, ef maður vill njóta á vaxta sigursins. Og þó, hvað haía þessir fjötrar að þýða, Isabella? það koma augnablik fyrir á Ufs- leiðinriiy sem maður er alveg frjáls — sæl augnablik, þegar strengirnir á hörpu httgsananna og tilfinning anná sveiflast sjálfráðir. það eru til aug.nablik eim og þetta, þegar hjartað stækkar, af því það mr, anda að sér ilm ft-gurðarinnar — og þá lvftist sálir upp af áncegju yfir því, að mega reyna va*ngi sína í hreinna lcfti. Nú, jæja. Hvers vegna eigtim við þá að kvarta?" FORLAGALKIKURINN 167 “Ó, Móritz”, sagði ísabella httgfangin, “en hvað ég elska draumavingl þitt, ég finn svo glögt skyld- leika sálna vorra. Já, þú segir satt. drykkur lífsins er beiskur ; en þó eru augnabltk tfl, sem maður er frjáls og óbundinn, laus við alla hlekki. þú hefir talað um það, sem mig heíi.r grunað og dreymt, enda þó ég væri ekki búin að koma prðum að því”. Hún laut að honum og festi baldursbrá í Itnappa- gatið á treyjunni hans. ];egar hún leit upp aititr, varð henni litið í atigtt hans. Frá því augnablik; var ævarandi samband stofnað milli þeirra, enda þótt ekkert orð kæmi yfir varir þeirra. Garðvrkjumaðurinn, sem farið hafði að sækja vatn, kcm nú aftur og truflaöi dratitna þeirra. “Við skultim ganga heim á leið aftur”, sagöi tsabella. “Fólkið hefir ástœöu til að undrast yfir burtveru okkar”. Móritz stundi og tók han i víð liönd sér, og Svo sneru þau aftur til hins fólksins. f “Sérðu þessa báu konu”, sagði ísaibella, “settt kemur þarna með móður minni ?” “Já, hver er hún?” “það er prófastsfrú Washolm, sem aldrei faltr um annað en bókmemtir. Ilún verðttr víst glöð ylit að kvnnast þér”, “Neii, í hamingjti Wntim”, sagði Móritz, “slíkar kontir er ég hræddttr við”. “En það verður ekki umflúið”, sagði tsabella gletnislega. “HtV.t er biin að sjá okkur og stefnir beint bi.ngað. Hún álítur þig vera heppilegt her- faji.g fyr.ir bantt hluta kveldsms, sem eftir er”. “ó, ísabella, en hvað þú er miskunnarlaus”. 468 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU / ísabella brosti, og þegar þau mættust skömmtt síðar, kynti barúnsfrúin Móritz bókmentagyðju'.ini. “Nú er ég hissa”, sagði prófastskonan, “meistari- Sterner. Ó, herra minn, hvað það gleðttr mig að kynnast þér. þú ert sekur ttm það, að hafa bakað mér vökunótt”. "Ég?” ... ‘ Já, því ahrifamikla leikritið þitt, sem éff las með aðdáun, hélt mér vakandi lanfft fram á nótt, og éff óskaði mcr þá að geta kynst' þér -t f þess að tab ttm þetta efnt v.ð þiff. Atriðin, sem ég las, kotttt út á mér táruntim, og ég- var stundum reið við þig. fyrir þjá:rngarnar, sem þú léz.t Isabellu,verða ívrir”. “þú kemtir mér raunar f vandræði, frú”, sagði Móritz. “Veiz.tu ekki, að nraður á aldrei að dætr.a rit höftindanna í nærvertt þeirra?” “það hefi ég heyrt, og enda þótt éf dáist að Htil læti, held ég þó að maðttr eigi að hvetja hæfileikana. Jhi ert gáfmmaðtir, herra minn, miHT piáfumaður. þú ert andlega náskyldur hinttm mikilhæfa Sbak'- speare, sem þti lík.ist svo mjiig, enda þótt þu haíir tæplega nóga maímþekkihigu, eu þess rriá heldur ekki vænta af svo ungtim hötfundi". ísabella brosti í laumi, og barunsfruiu btit á vor- ina t'i.l að gt'ta varist lilátri. Móritz svitnaði n!! mikið, og óskaði frtinni banpað sem pittarirm gr.er, en hvað dttgði ]»tð ? Frtiin lrafði nú eitnt sinúi á- sett sér að ræða ttm bókmentir við hinn unga mann, og ekkert g"'t hindrað hana i bví. Móritz vnr oi ltmd<TÓ«ur til að bettda gaman að henni, og tók þvt þeg;andi við pvnding»m mælskti benn'’r. Eti begar prófastsfrtiin var orð'tt þre,rtt a skvaldrintt, ngr varð þess vör, a ð hún fékk að .eins .cin.s-ntkvæðis orð til svars ttpp á athuganir sínar, þagnaðl hún nlt ; cinu, off það atign.'biik notaði Móritz til að skiótast i burtu. F O RI/A G A LEIK1R1N N 469 Hatin stóÖ ttpp og jrekk út tir laufskálanum þar sem samtalið fór fram. tsabella var farin á und.ia diontim., en Móritz náði henni við garðshliðtð. ‘ýNú", spurði hún brosandi, “hvernig kantu við þessa lærðu prófastsfrti ?” ‘•Hún er voðaleg”, svaraði Móritz í edns konar örvæntingar róm. “Komdu, við skulum fara inn”, sagðd ísabella hrosandi, “ég kkaf ledka eitt lag á JúatuVið fyrir þig. þú tfs’tar hljóftfæraslátt held ég”. “Já, að niinsta kosti þegar ]tað ert þtr, sem á hljóð’ærið leikur”. • þeeiar þau íiálguðust húsiö, mættu þau barttn í hrenstam cg Eberharö, sem voru á leið út í gatð- i nu. , ísa.beTu hrvlti við að sjá atignatillit greifans og flýtti sár irr;im hjá þeim. “Ileyrðu”, hvíslafti Eherharð að bariinimim. “vSegðtt ekkcrt við dóttur þína, fvrr en ég er búinn að telt við hana. það er ef til vi.ll bezt, að ég jbiðjt hana aö ffiftast mér, edns og vanalegt er”. “Eins og þú vilt”, sagði barúndnn. “En það sem á að gerast, verður að gerast bráðlega". |)©gar ísabella kom irttt í herherjri sitt seinna tim kveldið, eftdr að gcstirnir vorn farnir, opitia»>i hvin glugffanm, til þess áð hið svalandi loft kældi kinnar hennar. “Tá”, sa.">vi hrn við sjálfa sisr, “framtíð mín »-r ákv'ðdn. Kg elska, — ép tlska í fvrsta sinni, tlsk t af ÖTtt hjarta með þróttd þeirrar sálar, sem að tind- anf.irnu hefir Imtað fyrir sér í mvrkrintt að imvml hugsjóna sintia. það er ekki kyrlát tilfmning, sem i mér býr, tilfinning, setn getur gleymst og horfið, —

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.