Heimskringla - 26.01.1911, Blaðsíða 4

ksiksxcikccx
WINNIPEG, 26. JAN. 1911,
Bls. 4
-------—-------------í
MARTYN F. SMITH,
TANNLÆKNIR.
Fairbairn Blk. Cor Main 4 SelklrV
Sérfræðingur f Gullfyllingu
og 3llum aðgerðum og tilbún
aði Tanna. Tennur dregnar
án sársauka. Engin veiki á
eftir eða gómbólga. —
Stofan opin kl. 7 til 9 á kveldin
Office Heimiiis
Phone Main 69 4 4. Phone Maiu 6462
Farmer’s
Trading Co.
(BLACK & BOLFi)
HAFA EINUNGIS
BESTU vörutegundir.
Einu umboðsmenn fyrir :—
“SLATER” Skóna góðu.
“FIT-RITE” Fatnaðinn.
“H. B. K.” prjónafélagið.
“HELENA” pils og ‘waist’
kvenfatnaði.
Bestu matvörutegundir.
“ DEERING ” akuryrkju
verkfæri o, s. frv.
Beztu vörur Lágt verð-
Fljót og n&kvæm afgreiðsla.
Farmer’s Trading Co.,
TIiB QUALITY STOHB
Wynyard - 5ask.
JIMMY’S HOTEL
BEZTU VÍN OGYINDLAR.
VlNVEITARI T.H.FRASER,
ÍSLENDINGUR. : : : : :
James Thorpe, Elgandl
MARKET HOTEL
146 Princess St.
á móti markahantii
P. O'CONNELL, elgandi, WINNIPEO
Bezta teftundir af vítifönvum
og vind um, aðhlynning góð,
húsið endurbætt
Woodbine Hotel
466 MAIN ST.
9t*rsta Billiard Hall í NorOvesturlanilnD
Tlu PoOl-borö,—Alskonar vfnog vindlar
QUting Og fœÖi: $1.00 á dag og þar yflr
Lennon A Hebu
Eigendnr.
JOHN DUFF
PLUMBER, GAS AND STEAM FITTER
Alt ?e-k tsI vandaö, og varBiB rétt
«64 Notre Dame Av. Phone Garry 2568
winnipeg
A. S. TORBERT' S
RAKARASTOFA
Er 1 Jimmy’a H6tel. Besta verk, A**t
verktori; Rakstur i»o eu HArskurBur
250. — óskar viBskifta íslendiuga. —
A H. lUKIIAL
Selur llkkistur og annast um útfarlr.
Aliur útbúuaBur sA besti. Eufremur
aelur hauu ali9konar minulivarBa ug
legateina.
121 Nena St. Phone Garry 2152
Fréttabréf.
CHURCHBRÍDGK, SASK.
14. janúar 1911.
Herra ritstj. Hkr.
I>að er sjaldan, sem nokkuð
heyrist héöan úr bygðium, og mun
það meira vera íyrir lett og doðe,-
skap fréttaritarans, heldur en að
þetta bygðarlag sé frét Laminna en
aðrar nýlendur Islendinj^a vestan-
hafs. þiegar þú varst seinast á
ferð hér, fyrir hérumbil ári síöan,
fanst þér litið til um kosti Kygðar
þessarar, ojr allra sízt um íram-
íarir bæjarins Churchbridge. lin
nú er j>að komið upp úr kafinu,
eftir síöustu skýrslum C.P.R. fyrir
1910, að þessi bær er einna bezti
bærinn ai smábæjum íyikisins. Og
til fróðJeiks leseudum Heims-
kringlu set ég niður skýrsluna
orðrétta eins og hún var send til
mín : —
“Churchbridge, Sask , 1910. —
þessi bær liggur 110 mílur norð-
vestur frá Portage la Prairie. í-
búatala 150. Sveitabú&tala, sem
sækja að bænum 1500. "Otsenu. i
afurðir : 3b6 þús. bush. aí kornteg
undum, 933 nautgripir, 435 svm oj;
70 þúsund pund af smjöri, sem
gerir Churchbridgie bnðjj í röðinni
af smábæjum Norðveslurlandsins.
Verzlanir bæjarins eru : þrjár
kornhlöður, sem halcia 100 þús.
bush. af korni, stærsta smjörgerð-
arverkstæði íylkisins, hótel, þrjár
‘general stores’, ‘2 harfcvörubúðir
og 4 verkfærasalar, skósmiður ' og
blikkstniður, tvieir byggingasmiðir,
aktýjgjasali og járnsmiður, ’liverz
stable’, rakari og knattleikaborða-
stofa, málari, útfararstjóri, fast-
eigna og ábyrgöa salar og hanki ;
bæjarráðhús og ágætis járnbraut-
arstöð. Skautahringur, mikill og
veglogur. Auk kirkna, ífcúðarhúsa
og skólahúss, sem bæta við vöxt
•þessa bæjar eins og hvers annars.
Enn er það oitt, sem eykur fram-
farir bygðar bessarar, sem sé
Churchbridge búnaðar og sýning-
ar félagið, sem á drjúgan þátt í,-
að efla v-öxt oig viðgang bygðar-
innar. í lorstjStanarnrind íélags
þessa eru fjórir íslendingar, nefnil.
Sig. Jónsson, G. S. Breiðfjord, T.
S. Thorlaksou og G. A. Árnason,
sem ialnframt er féhirðir og skrif-
ari íélagsins”.
I sveitarstjórn var við síðustu
kosningar herra Tóhannes Einars-
son kosinn meðiráðamaður, og er
hann eini íslendingunnn 1 því veg-
lega ráði, sem lítiö befir gert til
framfara það sem af er. Við bæi-
arstjórnarkosningar í Churchbr.
bœnum var hr. Á. Arnason kosinn
bæjarstjóri.
Félagslíf bygðar'nnar er í mesta
fclótna. þó liefir einn félagsskapur
þessarar bygðar, bindindisstúkan,
verið heldur á fallanda fccti, Oig er
það ai skorti á dugnaði félags-
raanna, og óvaiifllæti á hegðun
meðlima.
Kirkjumál og samhald við
ICirkjufélagið er á föstum fótum,
og heldur liirðiriiyn í haglendi rétt-
lætisins.
G. A. Átnason.
VANCOUVER, B.C.
11. janúar 1911.
Háttvirta Ileimskringla, óskir
árs og friðar.
það er lítið um fréttir héðan,
enda fátt um landann og lítið um
viðburði, sem sérstaklega heyra
undir fréttir af íslendingum. þó
má geta þess, að okkui líður ÖU-
um iremur vei, og mun það svip-
aO og lslendinguDi liðuc aJUstaðar
í þessu landi. Við erum enn ekki
orOtiir svo hámentaðir upp, a þessa
lands vísu, að við séum komnir
ruður úr þvt lágmarkj, sem ég
kaUa þolaniega ltOan. Htldurfjölg-
ar okkur her og er ekktrt á móti
því. þessi staöur mun vera rétt
eins góður og hvar annarstaðar
iyrir dugltjgt og reglusamt íólk að
liafa sig áframw
Hleldur er daufur félagsskapur
sá, sem hér var byrjaöur fyrir
rúmum tveimur áruid, og kallar
sig ‘’lngólf”. það eru haldnir fund-
ir tvisvar á inánuði, og hefi ég
hvergi séð eins daula íundarsókn.
•Félagið hefir þó veriö að reyna að
hafa ýmislegt á dagskrá, sem vel
var vert að hlusta á, bæði í ræð-
uni og fyrirlestrum.
Félaigið Ingólfur hélt samkomu
á gamlárskveld, og kom þar sam-
an dálaglegur hópur, bó ekki eins
og vænta mátti. þar var til skemt
unar: ræður, kvæði, söngur,hljóð-
færasláttur og dans, og sýndist
fólkið skemta sér vonum betur,
eins ókunnugt hvert öðiu og þaS
er. — Ég er óvanur að skrifa
íréttabréf, og þori því ekki lengra.
Með ósk nm gott og gleðilegt
ár til allra og kærri kveðju til
kunningjanna.
Sigurður J óhannsson
Œfiminning.
þann 10. desember sl. andaði-.t
ekkjím Guðbjörg Magnúsardóttir,
að Baldur, Man. Jarðarför hennar
fór íram 13. s.m.
Gnðbjörg var dóttir Magnúsar
bónda á Úaðastöðum í N. þing-
evjarsýslu. Hún ólst upp hjá for-
eldrum sínum fram um tvítugs-
aldur. Trúlofaðist hún þá Sveiui
söðlasmið þorstéiiissyni, sem síð-
ar druknaði. þau áttu einn son,
Sveín að nafni, sem nú er bóndi í
Glenboro, Man. Siöan gúftist Guð-
björg sál. Kristjíuii Sigurðssý'r.i,
ættuðum úr Fnjóekadal, og var
bróðir Ilelga, stjúpe. Kristjáns
Fjallaskálds. J>au Kr. <yg Guðbjörg
kjuRgu fyrst í Núpasveit, síðar í
Grasgeira, N. þingeyjarsýslu. —
þessi voru börn þeárra : Valdís
(dáin), Guðjón og Ilhnnes (báðir
í Winmpeg), og Kristinn er hinn 3^
bróðirinn, bóndi vestur i landi.
J>au hættu sítmbúð 1867. Fór
Kristján með ValcKsii og Hannes
(á 10. ári) inn í S. Júngeyjarsýslu.
Sá hann lyrir Hannesi frarn um
íermingu. Séra Stcfán Jónsson á
þóroddstað keitdi hoiium fræðin
og fermdi haim og var lionum vel.
Eftir að þau dkildu, Kr. og Gtið-
björg, var hún bústýra • um hríð
hjá Lárusi Guðmlundssyni (síðar í
Papey). Frá hönium fór hún fram
á Ilólsfjöll til íAveins sönar síns,
og með hotium til Ameríku litlu
fyrir 1880. Hvölðu þau fyrst í Win-
nipeg, fóru síðaö til N. Ilak., og
dvaldi hún þar þamgað til Hann-s
sonur hentuar ílutRi vestur utn haf
og tók bótíestii í ÍVrgvle býgð; fór
húu til hans og var hjú honuin
um stund. J>aí5an af átti hún meÖ
sig í sjálfsmeitsku, mest að Baldri.
Guðbjörg s»úl. vtir myndar- og
atorku kona, raungióð og frjáls-
lynd, þótt hún nyti ekki alls í líf
inu, setn hún átti skiliö, vegua
ýmsra utan að stafandi áhrifa.
Sá, sein ritar þetta, man lengst
af öllu, hve sárt það v’ar, að,skiljj.
við ástríka móðir, þá hann var á
10. ári, og vera jalnan síðan með
ókeadu lolti, á *sku«keiði, og siö-
ar geta ekki notiö síinveru hennar
vegna annara aögeröa. Kristján
dó fyrir 5 árum á Einarsstööum í
55. þmgoyjarsýslu.
Friöur sé með þeitn látnu 1.
* * «
I. ;
Farðu í friði min móðir L
Foldin í djúpi þig hylur.
Ut fyrir ævianar taamork
Oldin þér helir vísað,
þax sem biómrósir blika
•Bjartari enn heimur þér sýndi.
Guðlegir biíðviörisgeislar
Glóa þér þar um eilífð.
J>að finn ég liuggun þá æðstu,
þrautir ei iramar íá aukist.
Brautirnar böli ei stinga
Blóðrisa undir og sárin, —
Hedmur, sem hrjóstugur veitir
’Bersvæðis einbúa i lííi.
Að eins var lækningin ein, —
Eilííð hana þér veitti.
II.
Ileilsa mér á hugarsjá
Harma trúar bætur,
Svefoiinn aldrei sólu á
S-ækir dag né nætur.
Alt svo lengi unpég hér
Andans sjónir duga,
Móðurástarminning þver
Mér aldrei úr huga.
Muna skal ég móðurhjal,
Mór, sem liðin kendi, —
Hinsta sinn í heljarsal
Hjartans kveðju sendi.
H. Kristjánsson
SKEnTlFUi>DUR.
Nokkrir utigir menn í stúkunni
Skuld tóku sig saman að sjá utn
um próigram á íundi þann 11.
þ.m. Fundurinn byrjafci á vana-
legum títna kl. 8. Öll störf, er fyr
ir lágu, voru bíiin kl. 9. Tóku þá
ungdr piltar við íimdarstjórn. —
Fyrst á prógratni var Miss Oliver
með ‘vocal solo’ og tókst mjög vel
þá Mrs. C. Dalmann, sem las irum
samið kvæði eítir sjalla sig til
ungu piltatina í stúkunnj. og var
það fjörugt og fyndið að vandu.
Næst las R. Th. Nevvjand upp
nokkar írumortar vísur eftir ýmsa
hagyrðinga í stúkunni, og skýrði
þær nokkru uánara. Næst flutti
G. II. Hjaltalín minni stúkunnar
Heklu, og átti - það ve. við, því
Heklungar voru fjölmennir á fundi
— þá las Lúðv'ík Kristjánsson upp
nokkrar skrítlur og tókst vel. —
Næst las A. St.‘ Johnuon kvæði
eftir sjálfan sig með góðum á-
rangri. þá var Miss Oliver aftur
með söng. Næst báru ungir piltar
öllum viðstöddum kafG og með
því brauð. J>ogar búii, var að
drekka kaffið, byrjaði ’grand
tnarch’ og leikir ; þeir sem ekki
tóku þátt í þeim skemvu sér vi
spil. Stóð skemtunin vfir til kl.
rútnlega 12. Bauð bá hver öðrum
■góðar nætur og hélt hv< i heim til
•:sí:i ; allir glaðir Og ánaigðir við
uingu piltana í Skuld — Svona
skemtun eftir fund leiðit gott af
sér, og mun eftirleiðis verða end-
urtekin, segjum einu sinnj í mán-
uði yfir vetrarmánuðina Fjöldi
fólks sótti fúndinn. það mun verða
séð utn, að nírsti skemtifvindur
verði ekki lakari. G.T. í Winnipog,
muitiö þá að koma allir.
Einn af viðstöddum.
THE DOMINION BANK
HORNT NOTRE DAME AVENUE OG SHERBROOKE STREET
Höfuðstóll uppborgaður : $4,000,000.00
Varasjóður - - - $5,400,000.00
Vér óskum eftir viðskiftun verzlunar manna og &byri;umst ati eefa þeim
fullnæeju. -Sparisjóðsdeild vor er sú stæista seiu uokaur banki hetir í
borgnni.
íbúendur þessa hluta borgaiinnar óska að skifta við stofnun sem
þeir vita að er algerlega tiygg. Nafu vort er full ryguiiig óhlut
leika, Byijið spaii íuulegK fyrir sj ilfa yðar, koiuu yðar og bðm.
1‘hone Gni’ry 3 I íO Scott Barlow. Rádsmaður.
Yitur maður
er varkár með að drekka ein-
göngu HREINT ÖL. þér getið
jafna reitt yður á (
DREWRY’S
REDWOOiD LAGER.
það er léttur, freyðandi bjór, gerður eingöngu
úr Malt og Hops. Biðjið ætíð um hann.
E. L. DREWRY, Manufacturer, Winnipeg
Moð þvl aö hiöia »flnloga um
“T.L. ClflAR, þá ertu viaa að
fá ágætan vindil.
(tXION MADE)
Wentern Cijcar Faclorj
Thomas Lee.eicandi Wini iiipt*.
STRAX
í DAG er bezt að GERAST KAUP-
ANDI AÐ HEIMSKRINÖLU. —
ÞAÐ ER EKKl SEINNA VÆNNA.
>o, »»»%»■»»»»»»
&
Manitoba á undan.
Manitoba hefir víðáttumikla vatnsfleti til uppguíunar og úr-
fellis. J>etta, hið nauðsynlegasta frjógunarskilyrði, er því trygt.
Ennþá eru 25 milión ekrur óbygðar.
íbúatal fylkisins árið 1901 var 225,211, en er nú orðið um
500,OOO, sem má beljast ánægjuleg aukning. Arið 1901 var hvedti
og haíra og bygg fratnleiðslan 90,367,085 bushela ; á 5 árum
hefir hún aukist upp í 129,475,943 bushel.
Winnipeg borg hafði árið 1901 42,240 íbúa, en hefir nú um
150,000 ; helir nálega fjórfaldast á 8 árum. Skattskildar eignir
Winnipegborgar árið 1901 voru $26,405,770, en árið 1908 voru
þær orðnar $116,106,390. Höfðu meir en þrefaldast á 7 árum.
Flutningstæki eru óviöjafnanleg,— í einu orði sagt, eru í
- fremsta ílokki nútíðartækja : Fjórar þverlandsbrautir liggja
^ um fylkið, fullgerðar og i smiðum, og með miðstöðvar í WáB-
é nipeg. 1 fylkinu eru nú nálesja 4 þúsund tnílur aí fullgerðum
J járnbrautum.
| Manitoba hefir tekið meiri lalidbúniaðarlegum og efnalegum
t framförum en nokkurt annað land í hedmi, og er þess vegna á-
J kjósanlegasti aðsetursstaður fyrir alla, af því þetta fylki býður
} beztan arð ai vinnu og fjáríleggi.
J
Skrifið eftir upplýsingum til : —
*
*
#
* JOS. HARTNEY, 77 York Street, Toronto, Ont.
4 JOS. BURKE, 178 Logan Avenue, Winnipeg, Man.
J A. A. C. LaRIVIERE, 22 Alliance Bldg., Montreal, Quebec.
J J. F. TENNANT, Gretna, Manitoba.
I
*
*
*
J. .1. MILHFA,
Deputy Minister af Agriculture and Immigration, Winnipeg

550 SÖGUSAFN IIEIMSKRINGLU!
Að eins Móritz einsamall kom ekki til hennar.
Ilatrn leit á hópitin, hann sá að hún var borin itut í
sitt eigiö herbergi, s.em var á sama lofti og græni
salunnjt, Var lögð þar á rúmiö sitt.
Eftir þaS heyröi hann hvorki eða sá neitt. Hann
reikaði fram í anddyrið, .faran þar kápuna sína, £ór í
hatia og þaut svo af stað, fcins og hann t æri eltur
af illum öndum.
V.
BrúÖur.dauðans.
Gestirnir fylg’dus.t ekki með fjölskyldunni inn í
Lerbergi Ísabeílu, því þeá«i var Ijóst, að hér var ekkt
titn alment yfirlið að ræða, sem hitinn og áreynslatx
höfðu framleitt. þcir sáu, að hér átti set stag al-
Varleo-t óhapp fyrir barúns fjölskylduna.
Aður en hálfur tími var Uðmn, voiu gestirni.-
íarnir, og þjónarnir slöktu ljósin.
í herbergi ísabelíu stóð barúninn og kona hans
viö banasa’ng dóttur sinnar. C.eorg, sett> var svfj-
aður, var íarinn til horl»er,gis sins, og Eberharð, sem
sá að vera sin.var gajgnslaus þarna, fór af stað til
Carlstað til að sækja læknir.
lin það voru fjórar mílur til Carlstað, og áður
en læknirinn kom þaðan, var liugsanlegt að dauðinn,
þcssi óskedkuli lækrtir, hefði gert enda á líisharátt-
unni.
þegar búið var að loggja Isabellu á rúmið, var
kjólnum krækt frá henni, en ekki var hún afklædd.
Hún var í satna hvíta klæðnaðinutn og hún dansaði t.
Hún opnaSi augun, og dró andanu. Hún var bú
FORLAGALEIKUlRINN 551
in að fá fulla rænu, og andaði að sér lj-ktinni af iln>
saltinu, sem móðirin hélt að neft hennar.
“þakka þér fyrir, mamma”, saigði ísaheflla með
veiiri rödd, utn letö- og hún ýtti hendi tnóður sinnar j
frá sér. “Nei, nei”, sagði húat me5 ákaía, þegar
hiin varð þess vör, að móðir henotasr ætlaði a-ð af
klæða hana. “Dáttti tnig, vem — afklæddu mig j
ekki. Eg vil deý'ja í hátíðabúrfiugi titánum”.
“Deyja”, sagði bartmdnn. “Hugjsaiðu tkki tdl að
detja. þessd litli kvilli hefir líáleitt ttieina þýðitigu". '
A þessu aujgnabliki þjáttist Isaixdla afskaþ'lega
en ekkt kvartaði ht’m, og ekki sýndi svipur hennar
kvakrnar, sem hún leið.
Andlitiö vár rólegt, brosandi og nærri því á-
nægjulegt. Ifún Ektist píslarvættunum, sem brunnu
til dauðs án þess að 1/itia bera á kvöluni sínutn.
“JÚ, pabbi”, sajgði hún með veikri röidd, “það er
engin lífsvon. Ug heL fengið taugaslag, ég finn að
ég á að eins fáa tima ýfiitaða,. En áður en ég dey,
verð ég að bdðja þijg bónar. Viilji deyjaindí mann-
eskju er helgur, — þú naitar ekki bón miut.v".
“Hvers óskar þúf?” spurði baruninn naeð «.11- j
mtklum taugaóstyrk. “Ef að þti deyrð, sem ég got
ekki lialdið að komi fyrir, þá er þaö heilög skylda
ok'-ar að verða við ta.ón þinni”.
“Eg vil láta jarfisetja mig f þessum lötum tneð
þessa gullkeðju una hálsinn. Eg vil ekki láta af-
klæfta mig; og vefja. Ó, nei. Eg er hrædd við lík-
-læðnað. Eg vil Ijúfca grafa. mig eins og ég er, með
vistlu þ}'rrvi nósir í liárinu, i þessuni hvítu
silsifotum, setn ekki má tjakii frá mér. \ iltu lofa
mer því, pabbi?”
‘ því lofa ég”, svaraði banúainn. “En hvers
vcgna viltu tala ui n da.uðaAtn?'’
i ’«Ua svaraði ®kki -stray,-. þvi Hkami hevtnnr
552 SÖGUSAFN HEIMæKRINGLC
skalf af tilfinnimgu, þó litil merki sæust þess á and
Utinu.
M,eð hinum sterka járnvilja, sem einkendi hana.
með liinu satna þreki og konur fomaldatiuttar höfðn
til að bera, duldi hún kvalir sínar, og hélt áfram að
tala með rólegri en veikri rödd :
“Og- umfram alt má enginn ‘læknir rannsaka mig
Hefirðu sent eftir lækni, pabbi?”
“Já”.
“Ef ég dey áður en hann kemur, bá tná hatm ekui
sjá mig, — að minsta kosti ekki rannsaka mtg inn-
vortis. Hej’ri'r þú það, pabbi ? E-g vil ekki láta
kr_\ fja mig. í gufts nafni, lofaðu mér þvV’.
“Eg lofa því”, sagði barúniain.
Við þessi orð vaknaði voðalegur grunur í huga
barúnsfrúatinnar.
Hún þaut að rúminu, þreif í handlegg ísabellu og
kallaði tryllingslega :
“Hefirðu tekið oitur?”
“þey, mamma, — rannsakaðu ekki, — spurðu
ekki. — Láttu mig deý’ja. — J>ví verður ekki breytt,
setn búið er að giera. (Málrótnur ísabellu var nú
orðinn eins og brjálaðrar matineskju). Hafi ég tekið
eitur, þá vérðið þið að þogja utn það. Ha, það
brennur voftalega.— Er ég ennþá ekki alvfcg brunn-
in — ?”
“óhappa barn. Ilvaða eitur hefirðn tekið?”
hrópaði frúin, nærri meðvitundarlaus af ótta.
Isabella svaraði .ekki.
Barúnfnn var tnállaus. Ilann var sem þrumu
lostinn við þessa hræðilegu uppgötvun. Hann sá,
að barniö sitt var að devja* oji[ hann vissi, að það
var hans eigin harðneskja, sem komið hafði henn: til
aö drv’gja sjálfsmorð.
“Hún verður að fá gagneitur”, orgaði frúni, 'on
hér er ekkerit slíkt til. Ö, guð minu góður, úvata á
FORLAGALEIKURINN 553
maður að gera. Hún er hætt að tala, — hún segir
ekki, hvaða eitur hún hafi tekið. — ö, — ég dey”.
Barúnsfrúin féll meðvitundarlaus niður á legu-
bekkinn, sem stóð gagnvart rúminu. Barúninn stóð
stundarkorn grafkyr á milli hinnar deyjandi dóttur
sinnar og meðvitundarlausu konu. Hvaða hugsanir
ætli að liafi búið hjá honum þessa stunu, þessum
manni, sem annars haiði taugar úr járn. og hjarta
eins og ísmola ?
Hann áttaði sig þó bráðlega. Strauk hendmni
um enaið, þreif í klukkustrenjginn og hringdi afar-
hart.
Iierbergisþerna ísabellu og stofustúlka komu
þjótandi inn.
“Konan mín er vedk”, sægði hann og bentá á
hana, “berið hana inn í sveínherbergið og reynið að
endurlífga hana, vekjið þiö svo Georg og fciðjið hann
að vera hjá móður sittni. Eg ætla sjálíur að vaka
yfir dóttur minni”.
“A ekki fyrst að afklæða ungfrúna?” spurði
Anna.
“þegiðu, og gerðu það, sem ég hefi sagt þér”
sagði barúninn kuldalega.
Barunsfrúin var borin út úr lierhergina.
Barútnnn var einn við hajnabeð dóttur sinnar.
“ísabella”, sagði hann og laut niður að hettni
‘heý’rir þú og skilur það sem ég segi?”
Hún gaf hoiium játandi bendingu.
“Ertu mjög þjáð?” (
“Nei, ég er nú betri”, tautaði hin devjandi stúlka
meö veikri rödd, “ég verð nú bráðtím albata”.
“J>ú heldur þá að þú oigir enga lífsvon?”
“Nei. — Sérðu ekki, að ég er byrjuð á helstríð-
tnu. Himneski faðir, fyrirgsfðu mér og útstaúfaðu
«kki barni þínu”.