Heimskringla - 04.04.1912, Side 5

HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 4. APRlL 1912.
5. BLS.
Gósen landið.
WANTEOfl MILLION StTTLERS PO R THE FAMOUS CRfl IN FIEL.DS OF MANITOBA.
Mynd þessi er tekm af uppdrætti, sem landi vor, hr. Magnús
Johnson frá Hjaröarfelli geröi fyrir skemstu, og til sýnis er í iðnað-
arhöllinni nýju hér í borginni. Hefir hr. Johnson hlotið hrós mik-
jð fyrir mynd sína og það að mak
hveitilandið mikla, Manitoba-fylki,
leitunarmönnunum. Landar ættu
iðnaðarhöllinni, — hún er lista-
“LUCKY JIM”
Wiunipeg, 1. apríl 1912.
Háttvirti ritstjóri :
Aður en ég lagði af stað í för
mina til British Columbia, til þess
að yfirlíta eignir Lucky Jim zink-
náma félagsins, lofaði é,g aö gefa
Hkr. allar upplýsingar þar að lút-
andi strax og ég kæmi til baka.
J)ó ég af upplýsingum þeim, sem
ég áöur hafði fengið, efaði ekki, að
námárnar væru mikilsvirði, hafði
mér samt naumast komið til hug-
ar, að þær væru eins stórfengileg-
ar í öllu tilliti, eins og ég komst
að raun um með því að grand-
skoða þær sjálfur. Hinar afarauð-
ugu málmæðar, sem sjást með
berum augumi mundu fylla flesta
undrunar.
J>að var þann 1S. júlí 1910, að
voðalegir skógareldar geysuðu um
þann hluta British Columbia, sem
námahéraðið lá í, og sem eyði-
lögðu gersamlega allar byggingar,
vélar og annað, sem á yfirborði
jarðarinnar var. En síðan þetta
skeði, hafa Lucky Jim byggingarn-
ar risið að nýju úr rústum og
miklu vaJidaðri og stærri en áður.
Einnig allar vélar og annar útbún-
aður, er að málmgreftri og málm-
hreinsun lý.tur, hefir félagið'nú sett
þar í fastar skorður, og alt er það
eftir nýjustu og hagfeldustu gerð.
Má því með sanni segja, að vand-
aðri útbúnað munu fá námafélög
haía en I.uckv Jim.
C. P. R. félagið hefir nú því uær
lokið við járnbraut þá, sem það
hefir verið að bvgg.ja frá Three
Forks til Lucky Jim námanna.
Að brautinni er ekki alveg lokið,
staíar af hinum miklu sn.jóþyngsl-
um, er veriö hafa i vetur í Slocan
héraðinu, samfara frosthörkunum.
Eftir því, sem mér komu Lucky
J im námurnar fyrir sjónir, við ná-
kvæma rannsókn, virtist mér, þeg-
ar alt væri komið í ákjósanlegt
horf, að auðið væri að flytja það-
an tvö hundruð smálestir af
málmi á dag, og það í íjöldamörg
ár. Málmforðinn virðist vera ó-
Jirjótandi.
Eg komst að því þegar í upp-
hafi, að Lucky Jim námurnar hafa
verið grandskoðaðar af tnjög svo
legleikum. Myndin á að sýna, að
breiði opinn vinarfaðm móti land-
að sjá frummvnd lir. Johnsons í
verk.
jinerkum náma-sérfræðingum, og
I það oftar en nokkrar aðrar zink-
námur í Ameriku, Og dómur allra
jsérfræðinga hefir verið sá sami, að
námurnar væru stórauðugar. Hin
fvrsta af rannsóknum þessum var
gerð að tilhlutun Canada stjórnar.
Stóð fyrir henni AValter Ranton
Ingalls, einh af frægustu náma-
fræðingum Bandarikjanna, og voru
lionum til aðstoðar margir aðrir
sérfræðingar. Eftir að hafa rann-
sakað námurnar í heild sinni,
sendu þeir soýrslur sínar til Hon.
Frank Olivers, þáverandi innanrík-
isráðgjafa, og er þar lokið eins-
dæma lofi á námurnar.
Ilér er því miður ekki rúm fvrir
útdrátt úr þessum rannsóknar-
skýrslum, enda mundu þær. þreyta
lesendurna. ]>á skýrslu er þó nauð-
synlegt að gefa hér, að Lucku Jim
námurnar eru við Bear Lake í
Slocan héraðinu, að námurnar eru
12 talsins og landspildan tekur yfir
350 ekrur.
I Upp til ársins 1905, og að því
meðtöldu, voru 5,345 smálestir af
,zink-málmi fluttar frá námunum.
1 Arið 1905 var svo Lucky Jim
| námafélagið stofnað Og löggilt af
British Columbia þinginu •, tók fé-
lagið þá við öllum vfirráðum yfir
I námunum og hefir unnið þær síð-
j an, og frá 1909 til 1910, að skóga-
eldarnir eyðilögðu útbúnað allan,
voru margar þúsundir smálesta af
zink-málmi fluttar frá námunum.
Námárnar eru unnar gegnum 7
jarðgöng, og er hið helzta þeirra
4,551 yfir sjávarflöt. Tvo af þess-
um jarðgöngum stóðu i beinu
sambandi við Kaslo-Slocan járn-
brautina, sem eyðilagðist í skóga-
eldunum ; en þau hin sörnu koma
aftur til að standa í satnbandi við
ný.ju járnhrautina. Öll þessi jarð-
göng til samans eru um 3,000 fer-
fet á lengd.
það er engutn efa bundið, að
jarðvegurinn allur á ]>essu náma-
svæði, er einkar vel fallinn til
námagraftar og auðunninn ; enda
hefir námagröfturinn gengið prýð-
isvel frá upphafi vegar.
l?g hika mér ekki við að segja,
að Lttcky Jim námurnar séu með
þeim allra stærstu og auðugustu
í heiminum, og að fullkomnun
járnbrautarinnar sé það eina nauð-
synlega, til þess að gera alla á-
nægðæi er hlut eiga að máli. Min
sannfæring er, að arðvænlegra fyr-
irtæki sé nú ekki á markaðnum,
þegar öllu er á botninn hvolt, en
hlutir í Lucky Jim.
Virðingarfylst,
KARL K.
albert.
Fregnsafn.
Markverðusrn viðhtirrtir
hvaðanæfa
— Bandaríkjastjórnin hefir nú á
kvarðað að gera sitt ítrasta til í
að stemma stigu fyrir að fólk það- !
an streymi til Canada og taki sér !
bólfestu þar. llafa á síðasta ári ;
125,000 Bandaríkjamenn með yfir |
$5,125,000 af eignum yfirgefið ætt-
land sitt og kosið sér Canada sem !
framtíðarheimili sitt. þetta mann- ;
tap og eigna, er meira en leiðandi
stjórnmálamenn Banadrík’janna
geta þolað óumtalað, og hefir
Camp Clark lýst vfir því í ræðu í
þinginu, að haitn gæti útheit blóð-
ugum tárum yfir því, hvað margir
myndarbændur úr heiinaríki sínu, ;
Missouri, hefðu haldið með eignir 1
sínar og áhangeudur norður í
þetta Gozenland. Margir aðrir |
hafa tekið t sama strenginn og |
nærri “grátið”. Sérstaklega eru
það þó landamærafylkin, Hakota
og Minnesota, sem flestir hafa j
íluzt burt frá. — Frumvarp hefir
nú verið samþykt í Washington j
þinginu, sem álitið er að muni
draga úr burtflutningnum að tölu-
verðu leyti. Er frumvarp þetta í
þvt innifalið, að breyta heimilis-
réttarlöguhum og sníða þau sem i
mest eftir Canada lögunum. þann- I
ig á nú skyldutíminn, ee vinna j
þarf á landinu, að v.era þrjú ár í i
staðinn fyrir fimm, og jafnframt j
gefst hverjum lattdtakanda leyfi til
að vera 5 mánuði árlega á þessu .
timabili í burtu af landinu og j
vinna annarsstaðar. ]>að vár tekið
fram við umræðtir málsins, að ,
mest af hinum beztu heimilisrétt- I
arlöndum Bandaríkjanna væru j
þegar tekin, og þess vegna bæri !
nauðsyn til að létta á skyldunum, j
svo hin verri löndin gengju einnig ,
út, Og landleitunarmenn færu ekki
vfir til Canada af þeini ástæðum,
að ák væ ðisskv ldtt rnar værtt þar
miklu vægari. — Ilvaða árangur
frumvarp þetta heúr, ef það verð-
ur að lögttm, á enn eftir að sýna
sig.
— Robert Love Tavlor, senator
í Bandaríkjaþinginu frá Tennessee,
andaðist í Washington á sunnu-
dagsmor.guninn eftir ttppskurð við
gallsteinasýki. Ilann varð 61 árs
gamall. Jafnaðarlcga gekk hann
ttndir nafninu fiðltt Bobb, vegna
j>ess, að hann ltafði fiðlu þvf nær
ætíð trtieð sér á pólitiska fundi, er
hann v.ar í kosntnga leiðangri í
Tctmesse.e, og lék á hana fyrir
kjósendur sína, og vann sér á
þann hátt meira fvlgi en með ræð-
um sínum.
— Vatnavextir tniklir eru víða í
Bandaríkjunum unt þessar tnundir,
mest þó í Missouri, Illinois og
Kentucky ríkjunum. Er það aðal-
lega stórfljótið Mississippi, sem
gríðarvö.xtur hefir hlaupið í, svo
það liefir flóð yfir bakka sína og
gert stórtjón á eignttm manna.
Skaðinn af ]>essum vatnavöxtum
hefir þeg>ar numið svo milíónum
dollara skiftir, og enn eru þeir í
engri rénun. Fimm menn hafa
druknað.
— Edward Terry, einn af fræg-
ustu leikurutn Breta, andaðist i
Lundúnum á þriðjudagsmorguninn
68 ára gamall. Hann. heimsótti
Winnijteg með leikflokki sínttm fyr-
ir tæpu ári síðan, og sýndi hér
ýtnsa af sínum beztu leikjutn og
lilaut einróma lof og gríðarmikla
aðsókn.
— Ileimastjórnárfrumvarp íra
verður lagt fyrir neðri málstofu
brezka þingsins strax eftir pásk-
ana. En við stórtíðindum' má bú-
ast áður. Sjötíu Unionista þing-
tnenn ætla sér til Belíast í viku-
lokin til að halda mótmæla fundi í
Ulster héraðinu, og sjálfur leiðtogi
þeirra, Bonar Law, ætlar að tala
í Ulster Hall næsta þriðjudag til
að mótmæla frumvarpinu og færa
írum lteim sanninn um, að málum
])eirra verði margfalt betur stjórn-
að og þörfum þeirra betur gætt
af ríkisþingimt í I.undúnum en af
heilnastjórnarþingi í Dttblin. Við-
búnaður er geysimikill í Ulster
héraðinu og eru ungir og aldnir að
heræfnst af kappi, og hóta að
grípa tii vopna verði heimastjórn-
inni þröngvað ttpp á þá. Af.tur eru
íbúarnir í öðrum hlutum írlands
því nær allir heimastjórnarmenn.
— Fvlkiskosningar fóru fram i
British Columbia þ- 28 marz, og
lauk þeim svo, að McBride stjórn-
in vann þar stórfrægan sigur.
Voru kosnir 40 Conservatívar og
2 Jafnaðarmenn, en ekki einn ein-
asti Liberal. Verri fýluför hafa
engir nokkru sintti farið en Liber-
alar þar í íylkinu við þessar kosn-
ingar. Meirihluti þingmannaefna
jteirra tapaði try.ggingarfé sínu, og
ekkert þeirra komst nálægt því,
að ná kosningu. Jafnaðarmenn
höfðu 20 þingmannaefni í vali og
náðtt að eins tvö þeirra kosningu,
og bæði í kjördæmttm, sem áður
höfðu sent Jafnaðarmenn á þing-
ið. Atkvæða yfirburðir þeirra fóru
]>ó stórum minkandi, og af hinum
18 þingmannaefnum þeirra mistu
12 tryggingarfé sitt. Aldrei hefir
því nokkur stjórnarformaður feng-
ið eins ótvíræða traustsyfirlýsingu
og Tlon. Richard McBride ltjá
British Colttmbia að þessu sinni.
— Uppreist er nú hafin í Suður-
Ameríku lýðveldinu Paraguay, og
hafa blóðuvir bardagar v.erið háð-
ir hér o.g þar um landið og upp-
reisturmönnnm veitt að jafnaði
betur. Stærsta orustan stóð ný-
verið við bæinn Asuncion og féllu
þar 600 manns. Forseti lýðveldis-
ins, er Pedro Pena heitir, hefir
flúið landið.
— Fjórir þjóðverjar voru nýver-
ið tebnir fastir á eyjunni Wright í
Englands-sundi, og kærðir um að
vera njósnarar. Gengur nú ekki á
öðrtt en þv/.ktt vfirvöldin taki
Breta fasta fyrir njósnir og svo
íiftur brezktt vfir völdin þjóðverja
fvrir sömu sakir. þannig hefir það
gengið í meira en ár.
— Forsetaútnefningar bardaginn
heldur ennþá áfram, og hvað Rep-
úblikana snertir, virðist Taft nú
nokkurnveginn sigurinn vis, hvað
útnefninguna áhrærir. New York
ríkið, sem sendir langflesta full-
trúa, kaus því nær eingöngu Tafts
tnenn, og ríkið Indiana kaus einn-
ig eingöngu Tafts menn. Aftur er
Michigan ríkið skift á milli Roose-
velts og Tafts, en meirihluti full-
s
g
-3
c
fS
4)
>
N
4)
BQ
Ræktað fyrir Vesturlandið
McKENZIE’S
FRÆ
Vér hOfuai
Vesttirlandsins.
ramtsakað hinar breitilegu þarfir
Vér seljum ]>ær fræ tegundir sem bezt eiga við
jarðveg Vestur Canada.
Allir framtak8samir kaupmenn selja þær, ef
verzlari yðar heíir þær ekki þá sendið pantanir beint
til vor.
LlTIÐ
eftir McKenzie’s frækðssum f hverri btlð.
Postspjnld feevir yður roru ensku
rörulista.
A. E. McKenzie Co. Ltd.
BRANDON, MAN. CALGARY, ALTA.
Fegursta Fræ-bygging í Canada

p>
u
eu
3"
c
trúanna mun þó fylgja þeim síðar-
nefnda. Roosevelt sjálftir o.g fylgis-
menn hans ertt mjög óánægðir
með úrslitin í New York ríki, því
þeir ltéldtt sér þar sigttrinn vísan.
Eru nú engar líkur til, að Roose-
velt hreppi útnefninguna, nema af
La Follette menn fylkja sér um
hattn við aðra atkvæðagreiðslu,
en það tnun þó mjög efasamt, og
fult eins líklegt, að La Follette fái
eins marga fylgjendur á útnefning-
arfundinu sem Roosevelt.— Bar-
áttan í Dc'inókrata herbúðunum er
sem áðttr milli Woodrow Wilson
og Cainp Clark. __
— Uppreistin i Mexico hefir nú
fengið hvern skellinn á fætur öör-
um, og er álitiö, að Madero muni
takast að vfirhuga hana með öllu
innau skamms. Stór orusta stóð
samfleytt í þrjá daga um borgina
Itninez og fórtt svó leikar, að her
stjórnarinnar vann hana eftir
mannfall mikið á báðar hliðar.
Stýrðu Trucy Aubert stjórnarhern
um, en fvrir uppreistarliðum, sem
borgina vörðu, var Orzco hers-
höfðingi. f Norður-Mexico hafa þó
uppreistarmenn víða töglin og
hagldirnar ennþá.
— Máli einu er nýverið lokið fyr-
ir undirrétti í Odessa á Rússlandi,
sem talsverðri eftirtekt hefir vald-
ið. Voru tveir undirforingjar í
' hernttm og lögreglumaðttr ákærðir
fvrir að hafa kvalið til dauða
fanga einn, sem þeim hafði verið
fenginn til varðveizlu. Maður þessi
var kærður fvrir að hafa stolið
yfirfrakka af ferðatuanni. en hann
neitaði að méðgan.ga. Tóktt þá ná-
ungar þessir til sinna ráða, og
með dæmafáum ptslttm nevddu
þeir manngartninn til að játa sig
sekan. Meöal annars hrendu þeir
iíkatna hans með glóandi járntein-
ttm o,r börðtt hann með trédrumb-
ttm. Mannauminginn dó af þessari
meðferð tveimur dögttm síðar. þá
var rannsókn hafin og komst alt
: ttpp. Dómttrinn vfir þessum böðl-
| ttm hljóðaði upp á tveggja ára
])rælkunarvinnu. — T.ikar sögttr af
^ gritndarverkum rússneskra fanga-
j varða herast víða að, og ertt það
| jafnt konttr setn karlar, sem verða
| fyrir slikri fanta-meðferð. Korn-
I ttng stúlka í eintt sveitaþorpi var
! nýverið ákærð fvrir smástuld, sem
j hún þó var al-saklatts af ; og er
! litín neitaöi, fletti fangavörðurinn
j hana klæðum og húðstrýkti hana
I tneð svipu, unz hún leið í ómegin.
j Er það síðar sannaðist, að hún
var saklaus, var hún látin laus,
en fangaverðinum var að engu
he.gnt fyrir fúlmenskuna.
— Járnbrautarslys varð á föstu-
daginn nálægt Phoenix í Arizona,
og biðu þar fjórir menn bana og
10 særðus't, sumir hættulega.
Stökur
um Gísla sál. Olafsson.
Eftirfarandi vísur kvað Guð-
mundur sál. Sigurðsson frá Tjörn
j utti Gísla sál. Ölafsson fyrir jjokkr-
I um árum síðan. Sagði höf. mér
frá vísunum nokkurtt áður Gísli
dó. Nú eru þær prentaðar eftir
tninni hr. Oddbjörns Magnússonar^
— þær eru svona :
Flesta kosti og fríðleik bar,
Fermdur dvgðum sönnuim.
Stórhöfðingi vinsæll var
Yesturheittis hjá mönnum.
þenna gilda gæfuhal
Gat þingeyjarsýsla.
Margir græddu dug og dal
Dr.engirnir hjá Gísla.
Kr Ásg. Benediktsson

Hvað er að ?
Þaftu að hafa eitt-
hvað ti! að lesa?
Hvpr vilI fá sér
eittbvHft tiýtt )»»sh f
bvorri vikn.æt i Hé iterast
kanpHmii Heitnskrinir n.
— Hnn tim
.-ímini ý(ni«k«»nnr nýýan
fróöleik 52 siimutn á ári
fyrir hö ins $2.00. Viltn
ekki vera m*‘ö!

S y 1 v í a 195
hana. Sylvía lirökk við, og le.it inn í vagninn, og
sá þar Andrey Hoj)e stara á sig.
‘Meidduð þér yður?’ sagði Andrey hlýlega.
Einhver innri hugsun kom Sylvíu til að lyfta blæj-
unni frá andlitinu, og leit brosandi á Andrey.
Andrey ltrökk við og tölnaði, en stru.x geisluðu
augu hennar aftur af gleði.
‘Signora Stella’, sagði hún fjörlega.
Sylvía btosti aftur.
‘Verið þér ekki hræddar mín v.egna’, sagði S.yl-
vía, ‘ég lieíi ekki meitt mig, en ,við höfum mist vagn-
inu okkar’.
Andrey leit til lafði Marlow, sem .var að hugsa
um, hváð Audrey mundi nú gera, en gátan varð
br.átt r.áðin, því Andrey opnaði vagndyrnar.
‘Gierið þið svo vel, að kotna upp í vagnitm’, sagði
Andrey blíðlega.
Sylvía var í efa, hvað hún ætti að gera og roðn-
aði, en Andrey tók í hendi hennar, og áður en þær
visstt af, voru þær háðar komnar upp í vagninn.
‘það var heppilegt, að við vörnm í nánd, Sign-
ora’, sagði lafði Marlow. ‘Eruð þér vissar um, að
þér hafið ekki meiðst?’
‘Alls ekkert’, sagði Sylvía. ‘það er vingjarn-
legt af yður, að aumkast yfir okkur, og þó er ég
hrædd um, að við séum til þrengsla’.
‘Nei, nei’, sagði Andrey, ‘hér er rúmgott’. Svo
fór hún að hugsa um það, að söngmeyjunni kynni að
þykja þetta brottnám undarlegt, og sagði : "“Ivg
hefi þó liklega ekki móðgað yður með þessu brott-
námi ?’
‘Nei’, sagði Sylvía og brosti. ‘það er einmitt
það, sem ég bjóst við af ungfrú Ilope, þegar hún sæi
einhvern í vandræðum’.
'þér þekkið nafn mitt?’ spurði Andrey.
‘Ég spurði að því í kærkv.eldi’, sagði Sylvía.
196 S ö g u s a f n II e i m s ,k r i n g 1 u
‘þér hafið þá tekið eftir mér?’ sagði Andrey. Ég
hélt að leikendur myndu ekki sjá neinn einstakan af
áhorfendtim’.
‘þe.ir geta það ekki ávalt’, svaraði Sylvía, “en
ég sá yður, og mig langaði til að þakka j’ður fyrir
fallegu blómin. þau lifa enn, og ég skal ávalt —
ávalt geyma þau’.
Mjúka, hreina röddin, tneð svo blíðum þakklætis-
óm, ha;fði mikil áltrif á Andrey, og hún var sérlega
glöð yíir því, að kynnast þessari stúlku, s/tn hún yai
hrifin af.
‘O.g mig langar til að segja yður, hve mjög' ég
dáist að fögru röddinni yðar’, sagði Andrev.
‘Ég þakka yður fyrir það’, sagði Svlvía hlíðlega,
og rétti Andrey hendi sína, sem tók hana og þrýsti
innilega.
Á meðan ungu stúlkurnar voru að spjalla saman,
talaði lafði Marlow við Mercy.
‘Vinstúlka yðar, Signora Stella, er mjög ung til
þess að ltafa hlotið ]>essa nafttfrægð’, sagði lafði
Marlow.
‘Hún er mjög ung’, svaraði Mercy.
Og ljómandi fögur’, hvíslaði lafðin.
‘Og eins góð og ástverð og hún er fögttr’, svar-
aði Mercy rólega.
‘það er ég viss um’, sagtði lafðin. ‘Ungfirú Ilope,
skjólstæðingur minn, er mjög hrifin af henni, en það
ertt líka allir’, sagði hún brosandi. ‘Eruð þér syst-
ir hennar?’
‘Nei’, svaraði Mercv, ‘að eins félagssystir hennar
og vinstúlka, vona ég’.
’Ég sé að þér eruð henni mjög vinv.eitt’.
‘Já, enginn getur kynst henni, án þess að þykja
vænt nm hana’, sagði Mercy.
Lafði Marlow leit á ungu stúlkuruar, sem voru
að tala saman.
S y 1 v í a 197
‘þær eru ]>egar orðnar vinstúlkur’, sagði hún.
Vagninn var nú faritm að hreyfast.
‘'Hv.ert ökum við ?’ spurði Svlvía brosandi.
‘Heim til vðar, ef þér viljið segja okkur, hvar
þér búið’, svaraði Andrey.
‘Við búum í nr. 29 Berrv Street’, sagði Sylvía,
‘en þiö megið ekki heygja út af vkkar leið’.
'það vill svo vel til að heimili yðar er á okkar
leið’, sagði Andrev, ‘við búutn í Grosvenor Square'.
Hún tók í vagnklukku strenginn og sagði öku-
tnaitni, að halda til heimilis Sylvíu. Og svo hvísl-
aði hún að hettni : ‘Má ég heimsækja yður á morg-
un á lieimili yðar?’
‘Já, það veit hamingjan, að þér eruð velkomnar’,
sagði Sylvía með ákafa., 'uin hvert leyti má ég vænta
yðar ?’
‘Ég skal koma kl. 12. Eruö þér vissar utn, aö
ég verði ekki til óþæginda ? É.g veit, aö nafttkunn-
ar persónur eiga marga vini —’. »
Sylvía hló.
‘þá er ég ekki nafnkunn’, sagði hún, ‘því auk
Mercy, vinstúlku minnar, eru að eitts ein eða tvær
persónur, sem ég er kunnug’.
Andrcv fiaug Lorrimore í hug, og sveið sáran.
‘Ég kem á morgun’, sagði hún, þegar þær skildu,
og þær þrýstu hvor annarar hendi innilega.
‘Jæja’, sagði lafðin 'þér kemur margt undarlegt
til hugar. Ekki veit ég, hvernig Jordan rnuni líka
þessi heimsókn þín’.
‘Um það httgsa ég ekkert’, svaraði Andrey.
‘Jæja, ég þvæ hendttr mínar, og gef þig á vald
Jordans’, sagði lafðin.
þegar heim kom, var Jördan þar fyrir og beið
]>eirra. Andrey rétti honum hendina svo kuldalega,
að Jorda-n þorði ekkt að kyssa hana, eins og hantt
hafði ætlað sér.
198 Sögusafn Heims'kringlu
I.afði Marlpw sagði homtm frá þvi, að þær hefðu
frelsað Signoru Stellu úr vandræðum, en Jordan lét
ekki á þvi bera, hvort honum líkaði það vel eða
illa.
‘Einmitt það, þú ætlar að finna hana á morgun’,
sagði hann brosandi, ‘ég viidi.að ég gæti iylgt ]>ér,
en annir mínar hanna það’.
Jordan vissi, að Andrey fenm á morgnn að vita,
hvort nokkuð væri satt um trúlofun Sylvíu og lá-
varöur Lorrimore. ‘En — ég verð að giftast And-
rcy tafarlaust’, httgsaði hann.
, t! 7 s >
XXIX. KAPÍTUI.T.
í h e i m s ó k n h j á S y 1 v í u.
Um kvöldið talaði Sylvía naumast utn attnað er
Andrev Hope.
‘Mig furðar, ef hún kemur’, sagði Sylvía. ‘‘jEtt-
fólk hennar vill að líkindum ekki leyfa henni að heim-
sækja söngmeyju’.
‘Andrey Hope hefir verið of lengi sjálfráð til þess
að fá ekki þessa ósk tippfylta’, sagði Mercy.
‘Hvernig vitið þér það?’ sagði Svlvfa.
‘Svipur hennar lýsir því. það var hún. sem
opnaði vagndyrnar og tók okkur inn’.
■iÉg v.erð henni ávalt þakklát fvrir það’-
Mercy gat rétt til : á slaginu 12 kom Andrey.
Herbergið, seim henni var vísað inn í, var mann-
laust, en alt þar inni var i beztu reglu, mjög snoturt
og skrautlaust.