Heimskringla - 02.01.1913, Blaðsíða 6

.6 BLS' WINNIPEG, 2. TAXÚAR 1013.
HBIMSKKINGEA
MARKET HOTEL
146 Princess St.
4 mófci markaOonm
P. O'CONNELL, ©lg»Bdi, WINNIPEG
Bezta ytnföng vindlar og aðhl jnning
’ góð. lslenzknr veifcingamaður N.
Halldórsson, leiöbeinir lslendingnxn.
JIMMY’S HOTEL
BEZTU VÍN OQ VINDLAB.
VÍNVEITARI T.H.FRASER,
fSLENDINOUR. : : : : :
Jamos Thorpo, Elgandl
Woodbine Hotel
466 MAIN ST.
Bfcmrsfca Billiard Hall ! NoröveatarlandinD
Tín Pool-bnrð.—Alskonar vfuog vindler
QfstJntt og fæÖI: $1.00 á dag og þar yfir
Ij«nn«»n A !•«(*«>
Kigendnr.
[
Hafið þér hösgögn til söln ?
The Starlight Furniture Co.
borgar hæsta verð.
593—595 Notre Dame áve.
Sítni Garry 3884
A. H. NOYES
KJÖTSALI
Cor, Sarnent & Beverley
Nýjar oe fcilreiddar i jöfc fceeundir
fiskur, fuglar og pylsnr o.fi.
SIMI SHKRB. 2272 13-^2-12
DQMIIMION
HOTEL
523 MA1IÍSTAVIPI1TG
Bjöm B. Halldórsson,
eigahdi.
TALSÍMI 1131
BIFREIÐ FYRIR GÉSTI.
Dqgsfœdi $1.5o
Legsteinar
A. L. MacINTYRE
setur alskyns Iegsteina on
mynnistöflnr oy; legstaða
grindur. Kostnaðar fcætlanir
gerðar um ínnanhús tigla-
skraut
Sérstakt aíhygli veitt utan-
héraðs pöntunum.
A. L. HacIN i YRE
231 Notre Ðaroe Ave. WINNIPEQ
PHONE MAIN 4422
6-12
Útlaginn.
1 fylgsndnu liggur fnuin lotinn og smáöur,
tneö létnagna tungu og hamibeygöa sál ;
á þjóöbygöa vegunum hataöur, hrjáöur,
hamingjusnauöur, — nú stirt er um mál.
A sjálfum sér trúna hann tapaöa hvfur,
tilgangslaus úrræði blandast við þrá,
sVikính' og vonlaus að síðustu grefur
sig inn í skuggann, með haglskúr á brá.
Hver eru sköp þau, sem skilja svo leiöir ?
Skylduð ei var honum þrœlkun og pin ;
villandi götur um \-eglausar hedðir
vélt lionum táldrægar fyr höfðu sýn.
Mannanna gáleysi, mislagðar hendur,
móðurlaus flæktist um þyrnstráða braut ;
athvarfslaus, víttur, við ilskuna kendut —
af því ei íorsmáður hnefanum laut.
Ilugdeigur vakir með hálfluktum augum,
horfir mót grimmúðgri vetrarins hríð ;
að staf sinum þreifar hann, stirður í taugum,
stifur er fótur, en úlpan hans þíð.
Greínalaust horfir við glæpanna vefur,
gjöldin og skyldurnar ógnandi þjá ;
satnvi/.kan hvíldarlaus grið eigi gefur,
glataðan dreymir um útlagans ná.
Villunnar kljáður er vefur til enda ;
vegmóður, hnugginn og ráðþrota flýr ;
bjargráðum firtur og blíðmálúm fénda,
bygöinni gleymdur — nú einmana býr.
Útlagans liugboð frá öræfa tindi
ömurleg bergmálin titrandi slá ;
enginn þótt nafn hans aö eilifu mýndi
er það sem konungsins ritað á skrá.
Ilræðileg svipbreyting mannlífsins mynda,
frá morðingjans íleti að, tíginna stól,
aflvana stafkarls, með ofþungann synda,
upp til ins háa, við tilbeiðslu’ og hól.
þungskilin tildrög að reykanda ráði,
risákend forlög við mannjöfnuðs stríð ;
samarfar báðir fyrst leystir áf láði
leggjast í faðma —- um kömándi ‘tíð.
þorst. Jónsson.
Þeir föðmuðust.
6-12-12
Rftirfarandi atriði úr fundar-
haldi þ'eirra herforingjanna yfir
ITefdélldúm TýrRja" "og TiúlgaYa,
betrar þeir komu snman til þess
að semja um vopnahlé, sýnir, að
jafnvel á stríösvelliilifin hafa menn
eins viðkvæmar tilfinningar og á
úokkrurh öðrum' ' stöðum eða
stuhdum. •
þegar Tyrkir og Búlgarar hi'fðu
Römið'sér sáman um, áð herfor-
i'ngj'ar beggja jijóða skyldu kotna
samah á umsömdum tíma og'stað
til þess að ræða um og ef mögti-
legt væri koma sér saman um að
semja vopnahlé, með þeim til-
gángi, að gera tilraun tfl að binda
enda á ófriðinn rnfili ríkjnnna, —
bá var það ráðið, að fundur þessi
skvliii haldinn í Tchataldja 1 æ,
seim er ekki all-l.mgt frá Konstan-
tínópcl, óg jími tilte'kinn.
A ftindi þessum mæíti fvrir
liónd Tvrkja vfirherfaringi Nazi-in •
Pascha, með íönmevti sínu, _ og
j íyrir hönd Búlgara General Savoff i
meö aínn förunevti ; þar á meðal
herra Daneff, íorsetí Búlgartu
þingsins.
I fundarsalhum sátu flokkarnir j
andspænis hvor öðrutn \ ið lágt
borð og ræddu 'um, hvort verða
skýldi vopnahlc eöa ekki. Biilgar- í
ar kröfðust þess, að mega fá mat- j
\ öru og hergögn flutt til sin á
járnbrautalestum gegtuim Kon-
stantínópel ; það er að skilja, að j
)>ær matvöru og herforða byrgðir, j
sem þeir kevptit aðflutt, mætti j
skipa upp í höfuðborg Tvrklands '
óg ferm-a þar á járnbrautalestar
I er siðaníílvttu varninginn til Búl-
garíu. þessu neituðu Tyrkir harð-
legá tim langa liríð'.
En loks eftir langa þögn mælti
"Nazim'Pá.sha'': ""lfJæjá;' látiflri það
vera svo, en bíðið tíu sólarhringa
áðnr en þér sendið lestar yðar í
gegn, — bíðið þar til byrjað verð-
itr að sémja tint í'rið í Fundvma-
borg”.
Daneff, forseti Búlgaríu þings-
ins, scm sat -beitrt andspæ.uis Naz-
im Pasha, stóð- Jiá seinlega á fæt-
tir, rétti - Názini', Pasha hcndi sína
vfir ttm borðið og, rnælti : ‘ það
er fullkomnað ; vér erjtm orðnir
sammála’b
þá var kl. 7.20. Allir stóöu nú
fmti og vörpuðu af sér áhyggjum
þeim og alvöruþunga, sem yfir
þeini hafði' hvíit.' þeir hcfðu lengi
setið á ráð.stcfnu og voru orðnir
]>reyttir. þessi samhvgð" kom öll-
tjiín svo 'óvænt. að fundarffrttnn
miStu að nokkru vald vfir sjálfum
sér um stund. f>eir glevmdur að
}>eir voru óvinir og General Sav-
off faðmaði og kvsti Nazim Pasha
— báðir þögðu,, en tár féllu ’ af
hvörmum l>eirra og allra, er þar
vóru viðstaddir.
Fundars alurinn var í jártjbraut-
arvagni, sem áður fvrri var tign
hins aíse- tta, ga mla Tvrkja s:>’-
dáns.
Fregnin um sanjkomttlagið ilnug
skjótlega um alla lestina, og nú
var tekið að sva la sér á kæmpa-
vítii. '
Nazim Pasha, fölur og g< fttg-
inannlegur, stóð þá upp með glas
sitt í hönd og mælti : ‘‘Ilerrar
mínir, ég drekk til virðingar hin-
um hugprúða Búlgaríu hier’’ ; en
hattn var all-skjálfhentur, þegar
hann saup á glasinu. — “Vér
drekkum minni hinria hugprúðu
tvrknesku hermanna! ” hrópuðu
Búlgarar einum rómi, og drukku
úr glösum ’ sínum.
Með þessu var vopnahlés samn-
ingurinn innsiglaður og fundinuffn
slitið. Fregnritar stórþjóða blað-
anna, setn þar voru viöstaddir,
hafa sient blöðum sínum ítarlega
skýrslu af þessu, og láta mikið
vfir, hve alt hafi pritðmannlega
fram farið, og hve aðal-setnjend-
urn'ir hafi virst vera einhuga í því
að særa ekki rrfþtstóðumenn sína
í orði, og að haga svo hverri setn-
intru, sem töluð var, að sem fyrst
mætti leiða tfl sátta, en jafnfratnt
þó, að láta ekki hlut sinn fyr en
í síðustu lög.
, .. 1
Alvarlegar hugleiðingar
Ilver andvökunóttin er ógnandi
stund,
)>ars einanana veslingur l'ður,
með sálar og líkama logandi und,
og lausnar með óþreyju bíður.
Og horfið brott æskunnar hátign-
arskraut ; .
haffningjan kúrandi’ í vari ;
vinanna liðið alt líka á braut,, —
líf að eins blaktandi á skari.
þars ellinnar hörmungar hasla sér
völl
og hugrekkið óðfluga þrýtur.
Mannkærlciks- háleitust -hlið lok-
ast öll.
Hjálpvana autninginn lýtur.
Hjálpar að bið.ja í birtustu neyð,
þá bænir ei skiljast af neinum,
í helmyrkri dauðans, tim hánætur
skeið,
og hjartað alt flakaiidi’ í leynum.
Af orðum vor mannlega tunga er
tæp
til hlýtar þeim ógnum að lýsa.
Og frosið er hjartaö þess frcmur
þami glæp :
’inn fjörvaiia ncitar að hýsa.
Kf gnægð er af auði,— ei grimdin
er sljó
og góðvildin falin und snænmpi, .
er dcvjandi aumingjann rænt.get-
n r ró
O" rekið £rá misknnarhljenum.
þó vjnirnir bregðist og viðkVæmn-
in öll
— í veröld frá mannlegú — hjarta
himneski græðarinn greinir vor
köll
og greiðir hrott hjl’.nyrkrið svarta
Og rjttir þeim máttvana miskun-
arhönd
og mildar ’ans sjðustu stundir ;
’ann lciðir að friðarins fagnaðar-
' strönd
þars íinnast ei neinskonar undir.
þ,ó sainviz.kan — maSur nú — sofi
í ró, I
síðar tneir vaknað liún getur ;
bví öldurnar þvngjast á æfinnat
sjó,
þá ellinnar kominn er vetur.
Kf mannúðin þá liggur frosin og
fent
og falin und náblæ.jum sínum.
Ilvað gerðir þú öðrum, slíkt get-
ur þig hent,
ræt þvi að verkumtm þímtm.
MANITOBA.
Mjög vaxandi athygli cr
þessu fylki nú veitt af ný-
komendum, sem flytja til bú-
festu í Vestur-Canada.
þetta sýna skýrslur akur-
vrkju og innflutninga deildar
fylkisins og skýrslur innan-
ríkisdeildar ríkisins.
Skýrslur frá járnbrautafé-
lögunum sýna einnig, að
margir flytja nú á áður ó-
tekin lönd með fram braut-
um þeirra.
Sannleikurinn er, að yfir-
burðir Manitoba eru einlægt
að ná víðtækari viðurkenn-
ingu.
Hin ágætu lönd fylkisins,
óviðjafnanlegar járnbrauta-
samgöngur, nálægð þess við
beztu markaði, þess ágætu
mentaskilyrði og lækkandi
flutningskostnaður — eru hin
eðlilegu aðdráttaröfl, sem ár-
lega hvetja mikinn fjölda
fólks til að setjast að hér í
fylkinu ; og þegar fólkið sezt
að á búlöndum, þá aukast
og þroskast aðrir atvinnu-
vegir í tilsvarandi hlutföllum
Skrifið kunningjum yðar — segið þeim að taka sér bóKestu í
Happasælu Manitoba.
Skrifið eftir frekari upplýsingum til :
JZAN. IlU/iKF, Tndnntrinl Thireau, Winnipeg, Mnnitoba.
JAft. TTAHTNEY, 77 York Street, Toronto, Ontario,
J. V. TESNANT Qretna, Manftoba,
W,- IV. UNSWOUTIT Emereon, Manitoba/
S. A BEDFORD.
Depxttij Minnister of Agriculi.ire,
Winnipeg, Maniioba.
Meö f>v! hö biöjn wfiuloffa um
‘T.L. CMA R,’' f»A ertu viss aö
fá áKwtau viudil.
TL.
(UNION MADE)
WeNterii Uignr
Thomas Lee, eieandi
Farlorj
Wi jmnipeK
* ♦
♦ yiTUK MADUK er v'tikiir meiA oð diekkíi ein-♦
♦ * g'ön«ra- hreint öl. þér getið jafna reitt vður á. «>
' ♦
♦
♦
♦
♦
BREWRY’S REDWDOÖ IAGER
NÍ 'ðsW’
það er léttnr, frev ðandi bjór, gerður eingöngu
úr Malt og Hops. Riðjið ætíð urn hann.
i
♦
*■
♦
s
X E. L. DREWRY, Manufacturer, WÍNNIPEG. i
■* ■*-
-l—í'-l-'í’-t'-l—J'-l—J—J—{—I—
! ^KORNVARA^ !
4* Eina ráðið fyrir Vesturlands bóndann til að tryggja sér
- fult verð fyrir kornvöru sina, er að senda heflar vagnhleSsl
ur til Port Arthur eSa Fort William, og láta umboSssala
annast um söluna. — Vér bjóSum bændum þjónustu vora í
sendingu og sölu kornteg-unda þeirra. Vér gerum þetta fyr-
ir ákveSiS verS, sem er 1 cent hvert bushel. SkriliS oss nm
sendinga upplýsingar og markaSsverS. Vér borgum ríflega
fyrirfram borgun. — Um áreiSanlegleik vorn og hefileika,
visum vér til hvers bankastjóra sem er í Vestur-Canada.
í
I
T
THOMFSON, SONS & CO. |
Grain Commission Merciiants. 4*
700—703 L. Grain Exchange, Winnipeg. J
Jó»ntk*s II. 11\\nfjur5. I *|**|**|**f*fc|**f**|**|—v|^|**|**|**j**|**|**j* '^'^f*-f-*f**f**f*vf*vf*fcj*vf**j*^y*4.f*fcf*4.fM.^
I
D o 1 o r e s
39 40
Sögusafn Heimskringlu
D o 1 o r e s
41 ' 42
Sögusafn Heimskringlu
Nóa, en hann hét þó ekkj Sidney Talbot. þetta er nú
mjög skáldleg byrjun og þeás vegna verSið þér aS
halda áfram. Ég skal að eins taka J>aS fram, aS ég
ætla mér aS verða góð' vinstúlka konu yðar einhvern
tima, og iiefi ásett tnfr að kalla hana ‘Syddie’. Hana
hlýtur að langa til aö eignas't gælunafn. Kn hvaS
kalliS þér hana?’
‘Kg ? Ó, ég kalla hana ungfrú Talbot’.
‘Ungfrú? þér kalliS hana ungfrit — Talbot!
þaö er hræðilegt. Og þcr segist elska hana?’ sagöi
Katie í ásökunarróm.
‘Kn þér skiljiö, aS Sidney er of óþjált’.
‘Hvers vegna búiS þér þá ekki til ritthvert nafn?
Kallið þér hana ‘Dódó’, ‘Lúllu’ eöa ‘Bollu’. Rig gæti
talið upp 50 eða 60 böfn nú þegar. En þetta eru
sinámunir. Segir þér mér greitiilega sögu um ySur
og vinu yðar’.
‘I\g er nú við verzlun í Barcelona, og við trúlof-
uðumst í fyrra’.
‘Voruð þið saittatt í Barcelóna seinast?’
‘Nei, á Englandi í fyrra. Kg hitti hana í Lund-
únum’.
‘Hafið þcr ekki séS hana síðan?’
‘Nei, við höfum ávalt skifzt á bréfum, og í gegn
um þau höfum við ráðgert tilhögun á giftingu okk-
ar’.
‘þið eruð þá ekki gift ennþá?’ sagði matie lágt.
‘Nei’, sagði Harry, ‘og hamingjan vrit, hvenær
það verður’.
‘Hvers vegna?’
‘Af því að svo margar hindranir hafa átt sér
stað. Kg baS hana aS verða konu mína, og einsog
vant er, var tilboðiS þegið’.
Kn, heyriö þér nú, hr. Rivers’, sagSi Matie.
‘þetta er ekki rétt af ySur’.-
‘Rétt af mér ? HvaS er ekki rétt?’ '
‘þcr gaugiS fram hjá því bczta’.
‘því bezta ? Kg skil yður ekki’.
‘Kg á við, að þér gangið framhjá öllu, sem snert-
ir ást ykkar. Mig langar til að ltevra ásta-æfintýri
ykkar : nær þér sáuð hana fyrst, hvernig tilfinning-
ar yðar voru þá ; hvernig hún bre\-tti við yður ;
hvernig afbrýðin kvaldi yður, svo þér voruð 4 milli
vonar og ótta, þangaS til þér vissuö aS hún var yS-
ar. þér getiö fengið yður til aS ganga alveg fram-
hjá öllu þessit, og koma strax með þetina lieimska,
alnienna enda sögunnar’.
Harry liló.
‘Nfct’, sagði hann. ‘Eg er enn ekki köminn aS
endanum á sögu minni, sem er því meira spennandi,
þess lengra, sem maður kemst í henni. ICn ég skal
seKJíl yöur hana alla, ef þér viljið. A ég að byrja
á byrjuninni og segja y$ur, hvernig ég kyntist henni
fyrst ?’
‘Já, já, gerið þér það’, sagöi Katie áköf.
‘Jæja, þá, — það var úti á liafi í óstjórnlcgn
veðri, þegar viö stóSum gagnvart datiSanum’.
J>egar Katie heyrði þetta, opnaði hún augttn eins
mikiö og hún gat, sló saman höndttnum og hrópaði :
‘þeíta er þó makalaust! Svo fram úr hófi
skemtileirt! Svo voSalega ánægjulegt! Kn nær ?
Og hvar ? ó, haldiS þér áfram! ’
‘þaS var á gufuskipinu frá Marseilles til Livorna.
Um nóttina næstu eftir að við fórum :af staS, byrjaði
ofsaveSur. SkipiS var æfagamalt og fór brátt að
leka. Kg lá i rúminu og reyndi að sofa, þegari ég alt
i einu vaknaði viS hljóð mikil í skipverjtwn og far-
þegum. Kg þaut á fætur og upp á þflfar, og sá afar-
stóra bárutoppa brjótast yfir skipiS. Farþegar og
skipverjar stóðu all-vandræðalegir í einum hóp og
reyijdu að komast i bátaiia. Kig sá ]>etta við glamp-
ann af eldiugunum, sem ööruhvoru leiftruöu, en þess
á milli var niðaffnyrkur.' Kg sá, að ekkert var hægt
að gera, tók tncr því stöðu við smá-seglreiSann, hélt
mér þar föstum og beið endatts. Meöan ég stóð
þarna sá ég kvenmann liggja innan viö skjólborðiS og
nalda sér föstum. AÖ tiokkrtt kvti af meðattmkun og
að nokkru leyti til ]>es.s aS hafa eítthvað að gera,
hjálpaSi ég henni til að standa upp, og sagði benni
að halda sér í reiðann og. vera hjá mér á mieðan hún
gæti.
Litlu síöar sá ég, við glampa af eldingu, að bát-
ur hckk fyrir utan hástokkinn aftast á skipinu, og að
þar vat enginn maður í nánd, allir vortt fra.rn á skip-
inu. Kg ásetti mér að gera tilraun til aS bjarga líf-
inu. Stúlkan vissi varla af aér, svo að ég varð að
draga hana að hálfu leyti að bátnuiu, kom henni upp
í þann og batt hana við eina jtóptuna, og fór svo að
lata bátinn síga niður. þó seint gengi, tókst mér
það á eudanum, svo hoppaði ég ofan í bátinn, skar
sundur festina og af stað þaut báturinn um þetta
voðalega haf. Ekki veit ég, hvernig við ílutum, en
samt flutum viS. Stúlkan sagSi ekki eitt orð. þeg-
ar birta tók um morguninn,, fór hún aS gráta mjög
beisklega. Ég huggaSi hana eins vel og ég gat.
ViS vorutn illa stödd. það var kotnið nærri logn,
en við höfSum ekkerti aS drekka og eklkert aS borSa.
K,g gaf stúlkunni ögn af konjaki, setn lífgaði hana
viö. \ ið sáum hvorki land eða skip. Kg tók árarn-
ar, sem ^ bátnum voru, og réri norður á kiS. Stnlk-
an náði scr aftur, svo við gátxim talað um kringum-
stæðiir okkar. Hún sagði mér nafn sitt og heimili,
og að hún væri á leiS til Rómaborgar aS hitta þar
föður sinn, sem hafði veriS veikttr og fór þangaS til
að öSlast betri heilsu, ef unt væri. MeS henni voru
á skipinu ættingi hennar, gömul kona, og þerna henn-
ar. IHÚn var hrædd um föður sinn, en ennþá hrygg-
ari yfir forlögum gömlu írænku sinnar.
I ngfru falbot var fögttr stúLka og sú ósérplœgn-
asta persóna, sem ég befi kynst. Hún vildi endiléga
fá aðra árina og reyna að róa. Ekki kvartaði hún
neitt um vandræöi okkar. Hún var meö fám oröum
sagt fyrirmyndar manneskja. Áður en ég var búdn
að tala liálfa stund viS hana, var ég auövitað
fauginn af lienni’,
‘En þaS er voðalega skemtilegt’, sagði Katie, ‘aö
vera bjargað og aS vera ein í bát með i>jörgiinar-
manni sínttm’. Hún talaSi á þann hátt, að ætla
mátti, aS hún áliti skipbrot ski'mtilega tilviljun,
sem forlögin hefSu bannaS henni að veröa aönjót-
andi.
‘Jæja: við sultnm og sultum og vorum nærri
dauS af þorsta i tvo eða þrjá daga’, sagði Ilarry,
‘en aldrei kvartaði hún með eintt oröi’.
‘þaS get ég vel skiliö’, sagöi Katie. ‘Yfir hverýi
átti httn að k\’arta? Hvers annars gat hún óskað?
þetta var alt svo töfrandi. Kg er sannfærS ttm, að
tnig hefði ekki langaö til aö boröa einn einasta bilta.
undir slikum kringumstæðum. Kg hefði ekki getað
verið svöng — að hugsa sér — aS vera svöng’.
‘Kg sá, aö henni leiö illa’, sagði Ilarrv. ‘Hún
varS fölari og fölari, og sjáanlega veikari og veikari.
Ilún leit á mig sorgþrtingnum augum —’
‘Ó, þér ertiS svo sorgkga alvarlegur’, greip Katie
íram í. Getið þér ekki skiliS, að þaS var ekki
svengd ? Ileldtir gaffnla, gamla sagan. — Kn í al-
vöru sagt, ég held |>ér séttð að smíða ]>essa sögu’.
‘SmíSa söguna ? Kg ? Við hvað eigið þér?’
‘J4, af því slíkar töfrandi kringumstæSur koma
aldrei fyrir í lífinu. þetta er skáldsaga’, sagði Katje.