Heimskringla - 30.01.1913, Blaðsíða 5

HEIMSKSINGCA
WINNIPEG, 30. JAX. 1013.
5. BlyS,
ÞORRABLÓT
Helga magra á Manitoba Hall
þriðjudagskv. 11. febrúar.
Ilið elkíta J)ORKABLÓT Ilelga
magra verður að þessu sinni hald-
ið í höllinni miklu — Manitoba
IIall, á Portage Ave. að kveldi
bess 11. febrúar.
J>0RRABBÓT1Ð verður sú lang-
tilkomumesta hátíð, sem halclin
verður meðal Vestur-íslendinga á
vetriuum. Ekkert, sem mannlegt
hygpjuvit og peningar geta veitt,
verðtir tilsparað, að allir geti not-
ið Jyeirrar skennunar og næringar,
bæði andlega og líkamlega, sem
íslenzk Iiátíö af allra beztu tegund
ein getur veitt.
Nefndirnar, sem sjá um undir-
búning hátíðahaldsins, vinna nótt
og nýtan dag að því, aö tryggja
sér hina beztu ræðumenn og skáld,
sem íslenzka tungu mæla vestan
hafs : svo og söngmenn og hljóm-
leikamenn. Verður tilhögunarskrá-
in að þessu sinni fjölbreyttari og
vandaðri en nokkru sinni áður, þó
oft hafi hún góð veriö. — Mark-
mið Helga magra er að gera gesti
sina ánægða, og honum mun tak-
ast það.
J)OR R ABI/OTII) er ódýrasta
skemtimótið vor á meðal, því það
hefir lang-mest að bjóða gestum
sinum : Ljúffengastan mat, beztar
skemtanir, og húsrúm, sem tekur
öllu fram í Vestur-Canada. Dans-
salurinn óviðjafnanlegur.
þORRABLÖTIÐ er vinamót ;
l>ar hittast fornkunningjar og vin-
ir úr ölíum bvgöum landsins, og
rifja upp fornar endurminningar.
JjORRABLÓTIÐ er opið fyrir
filla íslendinga.
Jjangað ætti landinn aö fjöl-
menna.
IIELGI MAGRI.
Gamlafólkið í Ási, og
rökkursetur.
fiig er fæddur og uppalinn á Asi
í Keldnhverfi, |i. t.: í “vestari
bænum”, sem kallað var. J)á bjó
þar Benedikt, Andrésson Eiríksson-
ar, i Vogum við Mývatn. Faðir
minn dó, J>egar ég var 4. ára gam-
all. Eftir það bjó móöir mín með
okkur börnum sínum þar í 19 ár,
í sama bæ og sama stað.
I/engst af J>eim tíma bjó Björn
lieitinn Tónsson, og kona hans ]>or-
björg Bjarn;irdóttir, í austari bæn-
um á Asi. Síðar Jón Frimann
Kristjánsson og Kristín heitin
Tónsdóttir, kona hans. En jægar
þau fluttu að Ási, var gamla fólk-
ið dáið eða flutt í burtu, og myrk-
ursetur úr móð fallnar.
Alt fratn að því ári, som faöir
minn dó, bjó í austari bænum á
Asi Jósafat Gestsson og Helga
HaJlgrímsdóttir kona hans, en
fluttu það ár inn að Fagrtvnesi í
Reykjadal í Suður-J)ingeyjarsýslu.
í húsrýani var hjá Jósafat J)órð-
ur Jyórðarson og Elín kona hans,
i har til hún dó. Að Jósaíati voru
*t“a* foreldrar hans, Gestur Sigu^Ssson
f’-og María HallgJ^ínsdóttir, systir
Elínar áðurnefndu. J>órður, sem
ætíð var nefndur “þórður í Asi”,
hafði eitt hundrað úr jörðunni
(austurpartinum) til umráða og
landsnytja. J>essi hjón, J)órður og
Elín, Gestur og María, voru hnig-
in að aldri, en þó var J>óröur
ráðsmaður hjá Elínu
ekkju llallgríins ríka
giftist henni litlu síðar.
litlu eftir að' ég man
J>óröi gamla í Asi.
J>órður stóð vél að vígi í si|>gu-
sögnum sínum. Jlann var upj[>al-
inn i Eyjatirði út meö sjó. Kiinn-
ugur á Ilúsavík, aljæktu draiíga-
trúar])lássi, á árum fyrrum Hkjsa-
víkurpresta. Surnir þeirra áttu'aö
hafa verið verstu galdrahundar.
Og að síðustu læra allar ratinn-
mælasögurnar, sem tilheyrðu Asi.
Amnta min Guðlaug Jtórarins-
dóttir, fædd og uppalin á Kálf-
borgará i Bárðardal. Bjó alkngi í
Reykjadal, fór þaðan og v-ar
vinnukona á Illugastöðum lijá
Kristjáni gamla, og víöar á stór-
býlum í Fnjóskaárdal. J>ar næst i
Mývatnssveit og síðast að Asi-
Hún var guðhræckl kona og kunni
sálma og lestra utanbókar og and-
leg ljóð. Ennfremttr kunni hún ó-
sköp af rimum og riddarasögum.
Ilún var vel fróð um huldufólks-
sögur í Bárðardal og þar fram á
afréttum. 1 draugasögum var hún
frekar tornæm, og má vera af því,
að hún vissi að ég var ákaflega
hræddttr viö drattga í þá daga.
þó J>ótti mér engar sögttr jafn-
skemtilegar setn þær.
J>á var Ingibjörg Ölafsdóttir
húskona hjá móður minni. Ilún
var uppalin inni í Dölttm og kunn-
ttg á Húsavík. Hún var guðhrædd
og vönduð kona. llún kunni flest-
ar Noregskonunga sötnir utan að.
Ilún hafði mikla trú á httldufólki
ot fylgjum, og var all-fróð í
draugasögum.
J>á voru þau Gestur og María.
þau voru kttnnug í Jtistilfirði, á
Lítnganesi og Sléttu. J>au vortt
kunn ölltt Jyesstt dóti. Einktttn um
drepna og druknaða sjómenn, og
Skrímslasögur ktinnn þatt dável.
þatt fluttu með Jósafati svni sín-
ttm frá Ási. Tvg man að eins eftir
l>eim. En um sögttr þeirra fræddu
þatt mig, ]>órönr sérstaklega,
a.mma mín og Ingibjörg.
(Aframhald.
Kr, Asg. Bexepiktsson
ttm, að fá einkaleyíissolu ekki aö
eins í Canada, heldur líka á megin-
landi Evrópu.
(Kr.A.B.).
Hótelshaldarinn á Maxket Hotel
hér í borg, Me. P. O'Conraell, biður
Isk'ndinga að venjtt að meðtaka
alúðarþakklæti sitt fyrir viðskiftin
síðan í fyrra, að hann ávarpaöi
J>á í Ileiinskringln, sem hann hefir
auglýst hótel sitt í fleiri ár enn
nokkur annar hótelsha’ldari, og
segir hann aö margborgi sig að
auglýsa í því blaði. Hiann biður
Islendinga, sertt koma til borgar-
innar “Bonspiel” vikttna og á ís-
knclinga-mótin, að snciða ekki ltjá
sér. ITatin býður öllirm beztu viö-
tökur. Ilann hefir 4 vínveitara,
sinn af hverju þjóðerni. Öll tungu-
mál töluð á Market Hotel.
Snæbjarnarstaðir.
Eftirfarandi vísur voru i síð-
sta blaði, en ekki réttar. I staðinn
fyrir ‘‘Snæbjarnarstaðir” átti að
stánda Snæbjörnsstaðir ; og auk
l>ess var þriðja vísuorðið í síðustu
vísu skakt. J>ar stóð : ‘‘En eitt er
verst : ég að þeim hlæ”, en áttí
að vera : Eitt er v í s t, o. s.
frv. í heild sinni áttu vísurnar aö
vera þannig :
Um varð sumum ekki smátt —
Agnar-villu í blöðunum :
líins og naut J>eir öskra hátt
Ut af Snæbjörnsstöðumim.
Hafa flest á hornum sér,
Hlauna á seppa vöðunum,
Rtfa upp jörð og alt hvað er
Ut áf Snæbjörnsstöðunum.
Öskrið hevrist bæ frá bæ,
Svo bylur í húsaröðunttm.
Verri en skollinn eru æ
ÍTt af Snæbjörnsstöðuntmi.
]>ó ég skilið J>egi Le
J>eirra oaul í tröðunum.
En eitt er víst : ég að Jxúm ltlæ
Ut af Snæbjörnsstöðunum.
_Ttur,
^Vsi, og
IIúnl dó
fvrst t'ftir
stærsta olíufélagið í Bandaríkjun-
langelztur. Um Jtessar mundir hef-
ir hann verið nær 80 vetra, og
varð fjörgamall og karhegttr. —
þóröur var fríðttr sýnutn, lágvax-
inn enn þykkvaxinn. Ilann var vel
skyni horinn og fornmynnugur,
málhreyfttr og sögufróður, og jafn-
lyndur í skapi.
'Útikirkja var í Ási um nokkurar
aldir, en var lögð niðttr um árið
1800. Kirkjan með kirkjugarði
hafði staðið rétt sunnan við aust-
ari bæinn, sem frá landuáimstíð og
fram á ]>á daga var eini bterinn í
Ási. En hann brann nokkuruin ár-
um síðar, og var þórður ]>á aðal-
bóndinn. Bygði lvann ]>á hinn svo
nefnda vestari bæ ttpp á hárri flöt
vestur á túninu. En svo var gamli
bærinn bygðttr upp nokkurum ár-
um síðar. Eu eftir það voru bæ-
irnir aðgreindir með “vestur” og
“austur” bæjum.
J>að er engin furða, þó mikið
væri um þjóðsögur og forynjutrú
í Ási. Jörðin var afarstór og víð-
lend. þar bjuggu tíðast stórbænd-
ur og höfðinyjar fvrr á tímum, svo
sem Finnbogi gamli \I ;lögur og
niðjar hans, Jón ríki Salómons-
son, rifbaldi og tippvöðslumaður.
J>etta gamla fólk kuntti því öll
ttndur og kynstur af draugasögtim,
álfasögum, og sögum af aftitr-
göngum og haugbúum, — J>ó ekk-
ert þeirra kæmi þórði gamla i ná-
tnunda í þeim fróðleik.
A þessum timum, erihér um
ræðir, var það sjálft skammdegis-
starfið, að prjóna smáband, eða
prjónles. J>að var stra« byrjað að
kemba, spittna og prjóna smá-
bandið, |>egar ullin losnaði af
fvrstu gærttm á haustin. Var J>ess-
ari prjónaiöju haldiö áfram af
hitut mesta ofurkappi. \ ökur og
kepni gekk svo langt, að húsmæð-
ur og kappsamt prjónafólk vakti
dag og nótt. Alt eldra fólk kept-
ist við, að prjóna sem flest pör
fvrir Jólin. J)á var hætt, en smá-
bandið, sem var þæft, trédregið
og þurkað, fór húsbóndinn eða
sendimaðttr með inn á Húsavík,
og lagði það inn i reikningana hjá
katipmanni. Smábóndi þótti það,
sem ekki lagði ittn 300 smábands-
nör fyrir nýárið, hvort sem hann
skuldaði þau eða ekki. Verð á
beim mttn jafnaðarlegast lvafa ver-
ið um 16—18 skildinga. Stundum
meira eða minna. Sokkarnir voru
ákaílega háir. Náðu upp á mið-
læri, eða vel það. Sumir, sem ekki
vortt skvldugir í kaupstöðum,
gevmdu ]>essa vöru til næsta sum-
ars. Svo gerði gamli J>órður í
Ási. Ilann fór einu sinni í kaup-
stað á ári, og átti ætíð matar-
firningar á vorin fram á næsta
haust.
J>að voru ekki einhæf sögu-
smámenni komin saman í Asi, t
þá cfaga. þórðtir kunni langmest
af draugasögum, útilegum anna-
sögum, huldufólkssögum, aftur-
göngu- og fvlgju-sögum, og nikur-
sögum og sjóskrímslasögum. —
Hann mttn hafa verið fæddur og
uppalinn inn við Evjafjörð aö
vestan, og giftist þar fyrri kontt
sinni, Marítt Oddsdóttur, systur
sr. Gtinnlattgs Oddssonar. þórður
bjó í _Grjótgarði. J>au áttu fjóra
syni, er upp komust : Flóvent,
Jtorstein, Odd og Jón. Komu hinir
J>rír fyrstnefndu norður í Keldu-
hverfi með föður sínum. Síðari
kona J)órðar í Ási var Elin, sem
áður er nefnd.
Eftir að þórötir misti fyrri
konu sína, flutti hann norður á
Ilúsavik og var þar í utanbtiðar-
þjónustu, l>ar til hann gerðist
AthugiS hvernig reikningur yðar
við blaðið stendur.
J>etta blað er sent út með ný-
prentuðum nafna og adressttmið-
ttm, og með öllum borganabreyt-
ingum, sem gerðar voru fram til
11. þ.m. Kaupéndur ertt beönir að
gæta að miðanum og sjá, bvort
borganir þeirra eru ]>ar viður-
kendar. En verði einltver var við
feil, er sá beðinn að tilkynna það
strax hingað á skrifstofuna og gefa
fullar upplýsingar lútandi að borg-
unarsendingttm sinttm. — þeir, sem
sjá sig skttlda, ertt vinsamlega
beðnir að senda borganir sinar
sem fyrst. Ilreinir reikningar gera
góða vini, og Heimskringlaa er
virði Jæss sem hún kostar.
J>eir lterrar Evmundson og .
Christianson, frá Westbourw,
vortt hér nýskeð. Kváöust Jxár
hafa kevpt 150 ló'ðir i Transcona
eða grendinni. Ilafa |>eir í httga, að
byggja þar gufukatla verksmiðju í
nýjttm stíl, og hið bezta sem entt
hefir þekst í Canacla. Ennfremttr
hafa l)cir í ráði, aö bvggja ölgerö-
arhús af nýjustu og beztu teguud,
og verða þeir í sambandi við mil-
fóna ölgerðarfélag í MiUvaukeje.
Aætlað, aö bað kosti í J>að
ininsta eina niilion dollara. l'.nn-
fremttr eru Jteir i sambræðsltt við
T.l.D.
Stökur.
A n d v ö k ti r S t e f á n v.
Oft er rætt ttm Andvökur
og ttm þa'r beilann brotið.
Við illar getum andvökttr
af Ancivökunum lilotið.
Jón og Einar.
Tón hefir að bintla ttm blóöug rmein
J)ótt byggingarnar reyni að vanda,
bví Einar lætur engan stein
bar óhaggaöan fratnar standa.
R. J. Daviðson.
KENNARA VANTAR
viö Gevsir-skóla, nr. 776, frá 1.
marz til 30. júní 1913. Kennari til-
taki kaup og mentastig. Tilboð-
um verður vcitt móttaka af ttnd-
irrituðtim til 15. fcbr. 1913.
Geysir, 20. jatt. 1913.
Jón Pálsson,
Scc’v-Treas.
KENNaRA vantar.
við barnaskólann aö Reykjavik l’.
O. fvrir 4 'máuaða kensltt, sein
byrji 1. marz til júnímánaðarloka
1913. Umsækjendur tiltaki menta-
stig og kattpttpphæð. Tilboð send-
ist til undirskrifaðs fyrir seiuasta
febrúar.
Reykjavík, Man., . jatt. 1913.
Kristinn Goodman,
Sec’y-Treas. m
, JÓN HÓLM
Gullsmiður í Winnipegosis bæ
býr til og gerir við allskyns
gullstáss og skrautmuni. Sel-
ur ódýr en öflug gigtarlækn-
inga-belti.
Sliorthand og Typewriting
kend;—Prívat lexfur veitt-
ar 8 eða fleiri nemendiun.
Leitið upplýsinga
Ileimskringlu.

hjá
Nýr kjöimarkaíur.
Éfljhefkeypt kjösmarkaö hra
P, PálmasoDa'’, og auglýsi her
meö öllum virskiftamönt.um og
vinum mínúm, nö ég ho.f til sölu
úrvalaf NÝJU REYKTU og
SÖLTU KJÖTI og FISKI af
öllum te» ui dnir og yíir höfnö
aö tala ö'l matvœli sem bez u
kjötmörkaöir vunalega hafa ,Kg
leyfi mcr aö bjóöa yöur aö koma
og líia á varning miun og skifta
viö mig,
K. KÍERNESTED, eigandi
(i. 405 HltliJ Kui'iieltSt.
S. L. Lawton
Veggfóífrari- málari
Verk vandað. — Kostnnðar-
ftætlanir gefnar.
Hkriftdwta :
m McINTYRE BL0CK.
Talsími Main 6397.
Htin il staV'. SL Johu 1090.
CANADIAN RENOVATING GO.
Litar ogþurr- hreinsar og prt^ssar.
Aðgerð ft 1' ð'kinnafatnaði
veitt sérstakt tithygli.
»»» Klliee ve
Talslmi Sherbrooke J990
Borgið Heimskringlu!
VÉR GÉRUM ÞÁ VANDFÝSN-
USTU ÁNÆGÐA.
Gnnn’s saumaverkstæðið gerir
alla ánægða.-—Beynið okkur og
þið munuð sannfærast.
H. GUNN & CO.
KARLMANNA KLÆÐ8KERAR
172 LOGAN AVE.
TAL8ÍMI M. 7404.
Nýtt skóverkstœði.
fiig undirritaður hefi tekið við
skósmíða vinnustofu Sigurðar Vil-
hjálmssonar, 711 Ellice Ave. Sök-
um 8 ára reynslu í þeirri iðn vil
ég láta vinnuna mæla með sér
sjálfa. Fljót skil. þolanlegt verð.
Gott efni.
ÞORBJÖRN TÓMASSON.
Almanakið
1913
er fullprentað og nú til sölu
hjá útgefanda og ttmboðs-
mönnum lians. Verð 8fic.
INNIIIALD, auk tímarCnfc-
ins og margs smávegis :
Mynd af í slcnzkum kven-
manni að spinna J>ráð.
Vilhjálmur Steíántson. Weð
mj’nd. Eftir séra F. J.
Bergmann.
Safn til landnámssögu ísl. í
Vesturlveimi :
1. Landnám Moúse Rijver
bygðar í N.-Dakota,m«8
myndum af landnemum.
Eftir Sigttrð Jónsson.
2. Stutt ágrip af landnáms
sögu íslendinga í Alb.-
héraði, IV. kafli með
myndum. Eftir Jónas J.
Ilunford.
Sjávardjúpið. — þýtt.
Helztu viðburðir og manna-
lát meðal ísli'udinga í Vest-
ttrheinii, o. fl.
ÓLAFUR S. THORGEIRSSON
678 Shtihrookc Sl., - Wlnn peg.
r Malað ^
úr þvi bezta
af heimsins
bezta hveitikomi
Tekur
meira vatn,
jíerir lleiri brauð
Spyrjið verzlaranu
HAHiTCkí HUD
■N^WMCAT____
PURITil FtOl'R

D o 1 o r e s
67 68 Sögusafn Heimskringlu
D o 1 o r e s
69 70
Sögusafn Heimskringlu
‘Hvers óskið J>ér?’ spurði hann dttrgslega.
‘Einskis — nema morgunv.erðar. þér hafið enga
ástæðu til að vera hræddur. íég er ekki kominn til
að hafa nein afskifti af yðar háttutm eða hagsæld.
Bg hefi starf fyrir höndum annarstaðar. Skiljið J>ér
mig?’
Presturinn leit þannig til hans, einsog hann vildi
segja meira með augunum en orðunum. Nú breytt-
ist svipur og framkoma foringjans stórkostlega ;
súri og dimmi svipurinn hvarf á attgnabliki.
‘Er það meining t-ðar?’
‘Areiðanlega’.
'I>á eruð }>ér hjartanlega velkominn’, sagði for-
inginn, ‘og ég vona, að þér misvirðið ekki hegðun
okkar. Við verðum að vera varkárir og grttn-
samir’.
‘Gciði vinur minn, ég fullvissa vður um, að ég
iK'fði ekkert ónæði gert yðttr, ef ég hefði ekki verið
svangur’.
‘J>á sver ég J>að, að þér sktiluð fá betri morgun-
'erð hér, lieldur en annarstaðar er fáanlegur á
Spáni. Komið J>ér inn, og ég skal gefa yður morg-
nnverð, sem endist heila viktt’.
Foringinn gekk á undan inn og presturinn á eftir.
það var neðsta herbergið í fangaturninum, sem
þeir komtt itiit í, 50 feta langt, ‘25 feta breitt og 12
feta hátt. Ti 1 beggja hliða vortt dyr inn í önnur
tuinni herbergi.
A veggjtmum héngu vopn af öllum tegundtim.
Margir bekkir og borð voru í sal þessum, og margt
var þar af fólki,, körlum, komim og börnum. Afar-
stórt eldstæði var við aðra hliöina, og hjá því stóð
kvenmaður við matreiðslu. Góða matar og kaffi-
lykt lagði utn salinn.
Presturinn settist kæruleysislega við eitt borðið,
Og foringinn hjá honurn. llann spurði foringjann ná-
kvæmlegu, hvað hann hefðist að, og hvað menii hans
ígerðu, og stalst foringinn til að horfa á hann a með-
jan. Alt í einu sagði ltann :■
‘J>ér voruð á lestinni í gær?’
‘Bg var það’, svaraði prestur kttldalega.
‘ITvers vegna sögðtið þér mér ekki, hver þér
vorttð ?'
‘Skiljið þér það ekki?’ sagði presturinn. ‘þegar
ég er á íerð, vil ég ekki að n-einn viti eöa hafi grun
ttm ]>að. itg hefði ekki sagt yður það, þó ég hefði
þekt yðttr, sem ég ekki gerði’.
‘En þér mistuð peningapyngjuna yðar’.
‘Var mikið í henni?’ spurði prestur.
Foringinn hló.
Nú kom morgunverðurinn og presturinn borðaði
dttglega, þaut svo. á fætur og sagði :
■'Rg verð að flýta tnýr o.g halda áfratn ferð minni,
tf af því ég ætla til afskektra staða, verð ég að
biðja yöur að gefa mér ríflegt nesti’.
Bón þessi var strax veitt, og hann fékk mikið af
kjöti og bratuýi, sem liann lét ofan í poka og var þá
búinn til burtferðar.
‘Verið J)cr sælir, eðallyndi kapteinn’, sagði liann.
‘Veriö þér sælir’, svaraði hinn.
Presturinn |>rýsti hendi hans og sneri svo á
íbrott. Jtegar hann fór frá borginni, gekk hann of trt
|brekkuna, ttnz hann kom á skógarbrúnina ; þar sneri
Jiatin §ér við og leit eftir því, hvort liann væri eltur,
og er hann sá engan matttt, hélt hann áfram gégnum
skóginn og að gjánni, fór ofan í hana og upp hinn
imegin, og hélt svO áleiðis til turnsins.
II. KAPlTULI.
T } r r i presturinn hverfur, e n a n n a r
k e m u r í 1 j ó s.
pegar presturinn kom út úr kjarrinu, stóð unga
stúlkau þar frammi fvrir honttm með tipplvftar
hendttr. Jtegar hún lækti ltantt, glaðnaði yfir henni,
og ln'tn roðnaði mikið, augun vöknuðu af gleðitár-
ttm og varirnar skulfti.
‘(ittði sé lof og clýrð’, sagði hún, 'ég er svo glöð’.
Fyrst horfði presturinn á hana þegjandi, svo
rétti ltann henni ltcndi sína, setn hún tók og þrvsti
vincrjarnlcga.
‘Vesalings barn’, sagði hann. ‘J>ér hafið tekið
þetta of nærri yður. En það er ómaksins vert að
ganga J)arna yíir, ])ó ekki væri til annars en að gera
eitta manneskjtt glaða með því að koma aftur’.
‘Ö, nei. Ekkert getur jafnast við þessa voða-
leguð hræðslu, alls ekkert. En nú er mesti óttinn
afstaðinn, og íg er albúin að mæta ltvaða áreynslu
og hættu sem er’.
’Ö, það er nú betra en ekkert, að þykja vænt
um að sjá mig aftur, en þaö er lítilsvert á móti
þeirri gleði, er þaö, sem ég kom rmeð, veitir yður.
J’ér verðið að eins aö bíða ögn, svo fáið þér að sjá
það'.
þau gengu nú gegnum dyrnar inn í kjallarann,
svo upp stigann ttpp á turngólfiÖ og Jtaðan út að
trénu, sem lá á jörðunni, og settust á ]>að. Hann
sýndi lrenni nú matvælin, sem i pokanum voru, og
sagði, að þítti tnyndi endast heila viktt. Svo banð
hatin heuni að horða, en hún borðaði að eins lítið
eitt. Ilatin fylti svo píptt sína og fór að revkja.
Aícðaii hann var að revkja horfði hann við og
' ið á nngu stúlkuiui, se.nt sat hugsandi.
‘Alig langar til að spyrja yður nokkurra spurn-
iuga. til þess að geta talað uiii eitthvað, en ]*r
þurfið ekki að svara J>eim freltiur en Jx’r viljið. þér
hafið ekki verið lettgi á Spáni, býst ég við ?’
‘Nei, að eins fáa daga’, svaraði hún.
‘<)g ],ér cruö nú á l.ið til Englamls aftur?’
‘Já’.
'Iláfið þér ferðast einsömul ?'
AFyrst var Jærnan mín með mér, en hún varð
hrædd og skildi við mig i Bayonne. Síðan hefi ég
ferðast ein'.
‘J)ér megið ekki alít-a, að ég sé forvitinn, mig
langaði aö eins til að þekkja hinar almentttt ástæður
yðar’.
Xú Jttirlti ltann að fara aö laga prpuna sína, seln
var aö miklu leyti súglaus, og á meðan raulaði hann
svo hjakatlegt erindi, að stúlkan brosti og varð
hissa, að Itann, presturinn, skyldi ltafa yfir annað
eins rugl. En svo áleit hún, .tð litigur hans væri
fjarverandi.
‘Fyrst ég er nú að spyrja’, sagöi liann, ‘langar
mig til aö koma með aðra spttrningti. Má ég það?’
‘Já, ó, já’, sagði hún. ‘Um hvað er það ?’
'Nafn yðar. J>að er ój>ægilegt, að vita það ekki.
Ef ég yrði skotinn og vildi biöja yður að hjálpa mér,
veit ég ekki, hvað ég ætti kalla yður’.
Ilún hrosti.
‘Nafn mitt er Talbot’, sagði hún.
‘ó — frú Talbot. þökk fvrir’.
‘Ekki frú’, sagði hún,' ‘heldur ungfrú Talbot. Fult
nafu mitt er Sidnev Talbot'.