Heimskringla - 10.07.1913, Blaðsíða 4

BL S 4 WINNIPEG, 10. JÍTLÍ 1913.
HEIMSKRINGL'A
Heimskringla
Pnblished every Tharsday by The
Heimskringla NewsA PQblisbing Co. Ltd
Verö blaösins í Canada og Bandar
12.00 nm áriö (fyrir fram borsraö).
Sent til íslands $2.00 (fyrir fram
borgaö).
GUNNL. TR. JÓNSSON,
E d it o r
P. S. PALSSON,
Advertising Manager,
0 Talsími : Sherbrooke 3105.
Office:
729 Sherbrooke Street, Winnipeg
BOX 9171.
Talsími Qarry 41 10.
Alþingi.
Nú hefir alþingi Islendinga hafiS
setu sína ennþá einu sinni, og þaö
undir viösjárverðari kringumstæð-
um en átt hefir sér staö um langt
skeið.
‘Öfugstreymið í stjórnariarinu og
kjötkatla-pólitikin hafa í bróðerni
skapað slíka pólitiska spillingu í
landi, að aldrei hefir önnnr verri
verið þar. Pólitisku hrossakaupin
hafa gerst svo ber, að meirihluti
hinna kunnari stjórnmálamanna
íslenzku þjóðarinnar eru orðnir
brennimerktir brallarar, er kaup-
slaga um írielsi og velferðarmál
þjóðarinnar, oe selja fylgi sitt þar
sem hagnaðarvon er fyrir ^sjálfa
þá, líkt og forðum Esau frum-
burðarrétt sinn fyrir baunir.
Braeðingurinn sannar þetta bezt,
og guð má vita, ' hvað margir
hefðu gleypt “grútinn” (danska
tilboðið, er svo var kallað), hefði
alvarleg gangskör verið gerð að
því, að koma honum á markað-
inn.
En eins og nú standa sakir virð-
ist 'þó sem bæði grútur óg bræð-
ingur séu lagðir á hylluna, og að
þetta nýsetta þing muni ekki
fjalla um samibandsmálið að þessu
sinni, og er það hið bezta, sem
hævt er að gera, úr því svona
hraparlega er komið í þeim efn-
um.
Alþingi hefir og margan starfa
fvrir höndum, sem að meira gagni
kæmi landslýð, en að kaupslaga
um sambandsmálið, ‘ þar sem ekki
eru /hinar minstu líkur til, að það
saimband fáíst við Dani að svo
stöddu, sem viðunandi sé fyrir
hina íslenzku þjóð.
það eina samband, sem til mála
getur komið er það, sem felur í
sér fullkomið sjállstæði. Til þess
á íslenzka þjóðin heimtingu, sam-
kvæmt eðlisrétti, sögurétti og
lagarétti, og hún verður aldrei á-
nægð fyr en hún fær þær réttmætu
kröfur uppfyltar. En það er þýð-
ingarlaust, að berja höfðinu við
steininn. Samningstilraunir við
Dani á þessnm gri/ndvelli verða að
bíða betri tíma, — fyrst er að
græða þau meinin, sem nú þjá
b jóðina mest.
þá er fyrst stjórnarskrármálið.
þingið 1912 var beinlínis kosið til
að fjalla um það, en meirihlutinn
skeytti ekki meira um vilja þjóð-
arinnar en svo, að hann kæfði það.
En Mngiö hafðí alls enga heimild
til að hreyfa við sambandsmálinu,
en þess gætti meirihlutinn eigi.
Nú er vonandi, að þetta þing
og teljum vér það næsta hyrggi-
legt, því fátt er ver farið en sá
peningastraumur, sem rennur í
allskonar ábyrgðir út úr ftlausu
landj, sem Island er, bg kemur
aldrei aftur.
þau eru annars mörg meinin,
sem liggur fvrir þdnginu að
græða, og væri óskandi, að það
bæri gæfu til þess.
Raunar eru þær horfur nú á
þingmannasveitinni, að hún sé
marg-sundruð og að enginn liokk-
ur sé öðrum meiri. Fimm eða sex
fiokkar er oss skrifað að hedman
að séu að minsta kosti í þingdnu,
oir hafi nokkru sinni ósamlyndi og
samvinnu-stirðleiki gert vart við
sip- á þingi, þá muni nú fyrst fyr-
ir alvöru kevra fram úr hófi, bæt-
ir ’-essi bréfritari vor við.
lliklar líkur eru sagðar til, að
ráðherraskifti verði á þinginu, og
að Hannesi Haístein muni steypt,
leggi hann ekki sjálfur ndður völd-
in af fúsum vilja. En það fylgir
jafnframt fréttinni, að harður
bardagi muni verða um embættið,
því margir vilji hreppa hnossið.
En hv.að sem öllu þessu l'ður,
þá óskum vér alþingi allra hedlla,
og vonum að það láti • mikið og
gott eftir sig liggja, og að þing-
mennirnir, með öllum sínum göll-
um, megi vakna til meðvitundar
um það, að það er þjóðin þedrra,
en ekki þeir sjálfir, sem þeir edga
að hugsa um og bera fyrir brjósti.
Geri þeir það, ve^ða margar
stjórnmálasj-ndir þeim fyrirgefniar.
Einatt fer oss fram.
í þessu blaði I^irtist auglýsing
frá ungfrú Guðrúnu Halldórson,
sem nú hefir hafið sig upp í flokk
vestur-íslenzkra lækna. En er þó
jafnframt ein í flokki sér. IIún
starfar á sviði sérfræðinnar, er
ekki sérvitur, en er sérlærð, og
tekur að eins aðiSér að læknaþað,
sem máske mætti nefna fegurðar-
eða vaxtarlýti, að undanteknum
vðrtflm og freknum, sem hún ger-
ir enva kröfu til að geta eytt.
Nýlega stóð í ísafold aujglýsing
frá ungri konu í Reykjavík, sem
bar er tekin að stunda samkynja
starf því, sem ungfrú Halldórson
auglýsir sig að gera hér. Báðar
]>essar konur eru þær fryrstu með-
al íslendinga, hvor í sínu landi, til
þéss að gera atvinnugrein þessa að
lífsatvdnnuvegi. Með öðrum orð-
um : þær skapá" eða innleiða
meðal íslendifiga nýja atvinnu-
• gredn eða nýtízku lækning við
gömlum meinsemdum. Kn nöfnin
á lækningunni eða lækningaiaðLrð-
inni eru ekki al-íslenzk. Nöfnin eru
4 talsins, þessi’
SCADP TREATMENT
chiropody
maNícuring
FACIAþ MASSAGE.
þeir eru víst harla fáir landar
vorir, sem skilja ofðið ‘‘chiro-
podv” ; en Guðrún segir að það
þýði lækning líkþorna 4 fótum
manna, lækning á inngrónum negl-
um, á fótþrota og þreytu o. fl. þ.
h. í einu orði : að “chiropody”
lækningin evði þeim fótaþrautum,
sem (ysakast af líkþornum og öðr-
um fótar-meinsemdum, sem þó
ekki eru beinlínis sjúkdómar í þess
orðs almennu merkingu ; að við
lækning þessa yerði fæturnir
hraustir, stvrkvir og preytulausir
gæti þess, að láta sambandsmál- | Qg. þolnir ^ göngu . og ^ þetta
inu óhreyft, og að vinna sam-
vizkusamlega að stjórnarskránni-
það er bráðnauðsynlegt, að
svo, sem vér efum ails ekki, þá er
“chiropody”-lækningin þess verð,
að henni sé veitt athvgli, og að
gera stórfeldar breytingar á nú-j þelr^ þjást af líkþornum, færd
verandi stjórnarskrá. Má þár | ser hana í nvt, og það því fremur,
helzt til nefna afnám ríkisráðs-
ákvæðisins ; afnám konungkjör-
ínna bingmanna, og að veita öll-
um fullveðja x körlum og konum
kosningarrétt og kjörgengi til al-
þmgis. þá er og sjálfsagt, að
ganga svo frá stjórnarskránni, að
afnema miegi með öllu eftirlauna-
lögdn. Eftirlaun embættdsmanna
hafa verið þjóðinni afarþung út-
gialdabyrðd um fjölda ára, og fer
stöðugt vajxandi. Og nú eru fjár-
hagsmál landsins í því horfi, að
mikillar sparsemi þarf með, til að
geta rétt við fjárhaginn, og væri
afnám eftirlauna fyrsta viturlega
sporið í þá átt*
Fjárhagsmál landsins þarf þetta
bing að íhuga með gaumgæfnd.
Fjárhagurinn er nú slíkur, að
landið er komið í botnlausar skuld
ir. Fjármálaráðsmenskan hefir á
undanförnum þingum verið ’ svo
bágborin, að líkindi væru nú að
þingmenn yæru orðnir hygnir af
reynslunni, og gerðu nú alvarlega
gangskör að því, að rétta við fjár-
haginn, en ekki að gera hann enn
verri, þó hins vegar að kjötkatla-
ást sumra þeirra sé‘ einlæg og þefr
hafi marga vini, sem ólmir vilja á
landssjóðs-spenann. ,
Vér höfum séð í einu íslenzku
blaði, að þingið ætti að manna sig
upp og setja með lögum á stofn
allsherjar ábyrgðarfélag innlent,
sem hún er sögð að vera tiltölu
lega mjög ódýr, en þó óbrigðttl og
varanleg.
MANICURING er eiginlega ekki
lækning, heldur felst í því að fága
og prýða néglur á fingrum karla
ocr kvenna. það er höndunum geð1-
feltHtr fegurðarauki, og mesti fjöMi
manna og kvenna leita iðulega til
þeirra, sem gera “manicuring” að
starfi sínu.
SCADP TREATMENT er í raun
réttri ekkert annað en höfuðþvott-
ur og smurning. það er að segja,
sá áburður settur á höfuðskelina,
sem jöínum höndum hreinsar úr
henni flösuna, sem oft vill setjast
í hana, og ver hárroti, en gerir
hárið áferðarfagurt og eykur vöxt
bess.
FACE ’ajAvSSAGE má líklega
nefna á íslenzku ; andlitsstrok.
það er til þess gert, að fagra og
prýða hörundið, — slétta úr and-
litshrukkttnum, þar sem þær eru
nokkrar, og að auka andlitsfeg-
urðina eins og be/.t má verða. —
Kkki er því haldið fram, að sú
/fegurðarbót sé varanlog. Strokjð
þarf að endurnýjast við og við, á
sama hátt ejns og það er nauð-
synlegt að pressa fatnað til þess
að slótta úr hrttkkunum, sem á
hann koma, og á þann hátt að
auka áferðar-fegurð hans.
það er margt af voru uppvax-
andi, unga fólki, sem nú orðið fer
ekki svo á mannfundi eða í sam-
kvæmi, að ekki láti það áður
hreinsa og pressa fötin sín, til þess
þatt skuli vera sem áferðarfagurst.
En að eins nokkur hluti þéss hefir
ennþá látið sér skiljast, að það er
alt eins rnatiðsynlegt, að láta fága
fætur sínar, höfuð og hendur. —
Karlmenn láta að vístt iðulega
skera hár sitt og raka skegg sdtt,
en sjálfa andlitsfegurðina reyna
þeir ekki að auka með neinum
annarlegum meðulum.
Vænta má þór að margir, bæði
karlar og konur, verði nú til þess
að heimsækja ungfrú Halldorson í
starfsstofu hennar nr. 22 Birks
Block á Portage Aventte, til þess
að láta slétta úr líkamslýtunum
og að fága og prýða ásjónuna svo
sem bezt má verða. •
það er annars markverður dugn-
aður af þessari konu, sem hingað
kom frá íslandi fvrir 9 mánuðum,
þá mállaus á enska tungu, að
vera nú búin að fullnuma sig í
þessari starfsgrein, og búin að
setia sig niður með starfstofu í
lijartastað Winnipeg borgar. Hún
verðskuldar að komast áfram,
kqnan sú, og að vera sómi sýnd-
ur.
Heilbrigði og hjónaband
Sú lofsverða hreyfing er nú á
gangi yíða um heim, að banna
hjónavígslur, nema brúðhjónaefnin
hafi lækndsvottorð um, að þau séu
bæði hraust og við góða heilsu.
Upphafsmaður þessarar hreyfing-
ar var prestur einn í Chicago, er
Sumner heitirg og var það fyrir
rúmu ári síðan, _ að hann fór að
heimta heilbrigðisvottorð jafn-
hliða giftingarleyfi af hjónaefnum,
og neitaði að gifta þau, sem ekk-
ert slíkt vottorð höfðu, eða ef að
það sýbdi, að annaðhvort þeirra
var vanlieilt.
Pnestur þessi barðist fyrir þess-
ari endurbót af kappi miklu, og
brátt fetuðu ílelri prestar í fót-
spor hans, unz nú erti í Banda-
ríkjunum yfir 50 kirkjufélög, sem
hafa ráð vfir rúmlega ð,500 prest-
um, sem öll fvrirskipa heilbrigðis-
vottorð jafnhliða giftingarleyfis-
bréfi.
Nokkur af ríkjaþingum Banda-
ríkjanna hafa og samþykt lög, sem
banna hjónavígslur nema læknis-
vottorð sé lagt fram, sem sýni að
hjónaefnin séu heilsugóð.
Hér í Canada er og þessi hrevf-
ing farin aö gera vart við sig,
sem batur fer,« og má búast við
því, að innan lítils tíma hafi þdng
fylkjanna samþvkt lagaákvæði
þar að lútandi. Um nokkra presta
Biskupakirkjunnar hér í landi höf-
ttm vér heyrt getið, sem hafa fylgt
dæmi bræðra sinna i Bandaríkjun-
ttm.
begar vér hugleiðum þetta mál,
hlýtur öllum að vera það ljóst,
hversu afar-áríðandi það er fyrir
mannkvnið í heild sinni, jafnt og
fvrir einstaklingana, að vanbeilar
persónur giftist ekki. það er ekki
einasta það, að annaðhvort h'jón-
anna fær þungan bagga að bera
verrna heilsuleysis hins, heldur eru
það og afkomendur þeirra, sem fá
að líða,
Hugsum okkur hraustan karl-
mann giftast konu, sem hefir tœr-
ingarsýki. Veikin þó mjög væg þá,
en brátt ágerist hún, en samt svo
hæofara, að konan getur lifað í
all-mörg ár, Hjónin eignast börn,
þau fá tæringu og alt eins líklegt,
að maðurinn fái hana einnig. Og
þannig getur heil fjölskylda dáið
að eins vegna þess, að annað hjón-
anna var svkt frá því þau giftust,
og enginn aftraði giftingunni.
Hugsum okkur í annati stað
karlmann, sem hefig kynsjúkdóm,
Hann giftist. Vera má, að hann
lifi tdl elliára ; en konan hans get-
tir fengið þessa voðalegu sýki af
honum, pg börn þeirra fá all-oft
að gjalda synda föðursins, / og
verða oftlega ræflar alla æfi, ef
þau komast á legg, því þess kyns
sjúkdómar eru sttmir hverjir ætt-
oengir.
Væru nú til lög, sem heimtuðu
heilbrigðisvottorð við hjónavígsl-
ur, fengju ekki slíkir menn að
ganoa í hjónaband. Jtar með væri
loku fyrjr það skbtið, að hedðar-
legri og góðri konu yrði steypt í
botnlausa *eymd, og að saklaus
börn yrðu að voluðutn attmingþ
um.
Mönnum ætti ekki að blandast
httgttr um, hversu stórmikið gott
væri unnið í heiminum með því, að
taka ttpp þessa aðferð.
Hiér meðal vor Vestur-íslendinga
hefir engin rödd .hevrst í þessa
átt. En vel gerðu prestar vorir,
cf þeir ai sjálfsdáðum tækju upp'
þessa aðferð. það ætti að vera af-
ar auðvelt fyrir þá. Enginn pdltur
eða stúlka ætti að taka þaif illa
upp, þó presturinn bæði þau að

koma með heilbrigöisvottorð. Og
þó Jreim mislikaði, þá vrði það
aldred nema til þess, að* þau færu
frá þessum-priesti til annars preftts.
En mjög liklegt væri, að prestarn-
dr gætu gert samtök sín á milli
um að vera á einu bandi í þessum
sökum ; og ef tveir prestar hefðu
n.&itað, að gefa saman brúðhjón
vegna þess þau höfðu ekki heil-
brigðisvottorð samfara giftinga-
leyfinu, mtindu þau skoða huga
sinn um tvisvar áður en þati færtt
tdl þriðja prestsins vottorðslaus.
En lang-eðlilegast væri, að þing
hvers fylkis samþykti lög þar að
lútandi.
Ilvað snertir íslendinga heima,
þá gildir hið sama þar. Alþdngi
ætti þar að taka í taumana.
Komist þessi aðferð á um heim
allan munu mörg mannslíf sparast
og mörg hjónabönd verða gleði-
ríkari en nú er.
Miðskólaprófin.
þessir íslendingar stóðust mið-
skólaprófin (Matricularion Exia-
minations) við Manitoba, háskól-
ann, og fengu þessar einkunnir ;
1 e f r i d e i 1 d :
Einar S. I.ong, I. eink.
Sigríður Christjánsson, I. eink.
Margrét Sigurðsson, II. eink.
Aðalb.jörg Bardal, II. ednk..
E. J. Skagfeld, I. eink.
Asta Austmann, II. eink.
Sarah Swanson, ágætiseinkunn.
Nellie Crawford, II. eink.
þorbjörg Eiríksson, II. eínk.
Emma Sigurðsson, II. eink.
K. J. Backmann, II. eink. *
Nora Benson, II. eink.
B. Ingimundsson, II. eink.
Hin 4 fyrst nefndu tóku þæði
efri og neðri deildar prófin í einu.
I neþr d e i 1 d ;i
S. Hjörleiisson, I. eink.
Walter Eggertsson, II. eink.
Frank Frederickson, II. icink. i
Eawrence A. Freeman, II. eink.i
A. D. Jackson, II,. eink.
H. Johnson, II. eink.
Björn Matúsalemsson, II. eink.
Edward J. Thorlakson, II. eink.
J>óranna Anderson, II. eink.
Nokkrir stóðust eigi prófin.
Frá íslendingadags-
nefndinni.
Marinó Hannesson lögmaður ltef-
ir gefið belti, dýrgrip mikinn, til
verðlattna lyrir íslen/.kar glimur á
íslendingadaginn. Auk þess verða
dýrar medalíur gefnar. Hvöt er
þetta mikil fyrir landa vora yngri
og eldni út um bygðir og bæi að
sækja glímumót þetta, sem verð-
ur vafalaust það tilkomumiesta,
sem háð hefir verið á vestur-ísl.
Hofmiannaílöt. Sá fer eigi tóm-
hentur he.fm til sín, sem dýrgrip-
unum heldur.
*
Drengirnir, er tilbeyra Base Ball
klúfibnum hér í Winndpeg, kváðu
brosa//í kamp yfir því, að þeir
þvkjast hafa heyrt, að Base Ball
flokkarnir á Gardar og Wynyard
veigri sér við, að þreyta boltaledk
við þá á Islendingadaginn hér í
sumar. íslendingadagsnefndin legg-
ur auðvitað ekki mikið upp úr því
brosi. Komdð, drengir, þó langt
eigið að. “Sá hlær bezt, sem síð-
ast hlær”, stendur þar.
*
Eitt meðal annars, sem prýði
mikil hefir verið að á Islendinga-
daginn undanfarið, eru barnasýn-
inoiarnar. Búast má Við, að hlut-
taka sú verði tilkomumieiri í ár,
enn áður hefir þekst, — enda mun
forstöðunefndin ætla sér, að hafa
þau verðlaunin drjúgum myndar-
leg í þeitta sinn. Ivskilegt væri
það, að konur utan af landsbygð-
inni vildi sækja sýning þá, tneð
ungbörn á hanlegg sér. þau eru
sögn stærri og þriflegri börn land-
ans liti í sveitum, — gæti því
ferðin börgað sig.
• *
í haust er leið fluttu íslenzku
blöðin þær fréttir hvað eftir ann-
að, sem fólkj munu enn f miintii,—
að ýmsir merkir landar vordr hér
í borg hefðu keypt hesta, sem
hingað hefðu fluzt frá íslandi, sem
aðrir saklausir . vesturfarar. ís-
lendingádagsnefndin, sem eftir öllu
er að leita, sem skemtun getur
orðið að 2, ágúst, er að fá þessa
hestæigendur til að þneyta kapp-
reið út í sýningargarðiinum tslend-
ingadaginn. Vonandd að það takist
*
Jijóðhátíðardaginn 2. ágúst mæl-
ir fvrir minni íslands herra W. II.
Paulson, þingmaður þeirra Vatna-
nvlendu-búa í Saskatchewan fylki,
Of/ mun jjar skörulega mælt. —
Skáldið Guttormur J. Guttorms-
GLEPS er eins og KKverið”.
þar er talað um ilt og gott, synd
og sakleysi, svart og hvítt. þann-
ig er mannlífið líka — keöja úr
mislitum, misgóðum og misjöfn-
um hlekkjum.
England slær auðkýfinga sína til
riddara. Bandaríkin hefja kærur á
hendur þeim. Canada gefur þeim
ósköpin öll af lönduiA. Island er
löglega undanskilið. það á engann.
A misjögnu þrífast börnin beeit.
Sama má se.gja um lesendur
Gleps, — jafnvel þótt þedr spyrji
sjálfa sig, er þeir lesa það : Ja,
hver fjandinn ætli komi nú næst ?
Ljótt erf ef satt er, að til séu
íslenzk(?) foreldri hér í borg, siern
heyra til íslenzkum söfnuði, en
láta þó börn sín ganga á enskan
sunnudagaskóla. — Kenn þeim
unga þann veg, sem bann á að
ganga, og þegar hann elddst, mun
hann eigi ai honum beygja — veg-
inum, siem liggur beint í burtu frá
íslenzku jijóðerni og inn í enskt!
íslenddngar eru eins og aparnir í
því, að berma alt eftir, sem íyrir
|>eim er haft. Jiess vegna eru þeir
orðnir svona ensk-mæltir og ensk-
lundaðir bara af því þeir búa
saman við enska þjóð. •
Ef vér frá blautu barnsbeini
vendumst því, að fleypa minna,
en tyggja betur fæðu vora, and-
lega sem líkamlega, þá yrði sál
vor heilbrigðari og skrokkurinn
hraustari.
Einkennilegt er það, að nokkur
skuli liliíta í “Fróða” fyrir grein-
ar hans nm matvæli og manneldi.
þær eru þarfar og orð í tíma töl-
uð. — Ef minna væfi neytt ,af víni
og kjöti, Jiá yrðu nefin ekkd eins
rauð. og færri •magarnir fúnir.
Sá eini læknir, sem vér megum
eigi án vera, er sá, sem kennir oss
að láta oss líða vel án hjálpar
sinnar.
t
Vorið kom og guðaði á gluggann
Gegndi enginn. Flug það burtu
tók.
Síðan alt af út í mvrkra skuggann
augu stara úr hússius rökkurkrók.
Aðgæta ættu lesendur Gleps
l>að, að jicss verður eigd (né hefir
verið) getið, hvað af gnednum þess
og vísum cr frumsamið, þýtt og
slælt — ’fcða jafnvel hnuplað. —
T>cir verða þar að neyta dóm-
greindar sinnar.
Sá,, sem kvænist fegurð, kvænist
líka áhyggjum.
“BRAGI” í LÖGBERGI.
Ú t af Glepsi ekki gráttu
aumt oif viðkvæmt skinn!
Reiði þín renna láttu,
læfils “Bragi” minn!.
Blettótt nafn þitt B r a g i hyl-
ur,
ber á leirinn fjúk,
en — ljónshúð ei til lengdar dyl-
u r
ljótan asnabúk.
Canada er að stærð einn þriðji
hluti alls brezka veldisins. Hún
er 111,992 ferhvrningsmílum (ensk-
son kveður fvrir þvýminni. — Svo
hefir stórskáldið Stephán G.
Stephánsson sent nefndinni kvæði
i fjórum flokkum, sem hann nefn-
ir: “tslands skipa-
m i n n i ”, og mun mörgum for-
vitni það að heyra. Nefndin send-
ir skáldinu ástarþakkir fyrir send-
ingunaj
(Meira næst):.
Beðið að heilsa
Ileimskringla góð ! —
Viltu géra svo vel, að skila til
kunningja míti? Sigurbjörns Guð-
mundssonar í Lögbergi, að ég hefi
ekki títna eins og stendur til að
sannfæra hann um, að það er
kirkjufélagið en ekki hann sjálfur
orr himr tilnefndu, sem er aðal-
sækjandi þingvallasafnaðar kirkju-
málsins. Ejg skal hugsa til hans
seinna, þegar tækdlæri gefst, ef
um) stærri en Bandaríkin í Ame-
ríku, þótt Alaska sé talin með.
(Canada er 3,729,665 ferhyrnings-
mílur, en Bandarikin og Alaska
3,617,673). Flatarmál Canada cr
2,386,985,395 ekrur. Hún er 30
sinnum stærri en Stórbretaland og
18 sinnum stærri en þýzkaland.
Canada hefir tvöfalda stærð við
Indland Breta, og er nær því eins
stór og öll Norðurálfan. — 18
sinnum stærri en Frakkland og 33:
sinnum eins stór og ítalia. —
Gaman er að búa í Canada! i
Fáar konur ganga svo fram hjá
sku að þeipi verði ei litið £
hana, og fáir menn ganga svo
fram lrjá konu, að þeir liti ekkii á
hana.
Ef þú hræðist eitthvað, þá
máttu vera viss um, að það nær £
H- — Hræðstit því ekki Gleps.
Að spyrja stúlku um leyfi til að
kvssa hana, er hin mesta bleyði-
menska. Með því er verfð að
reyna að Iáta hana bera alla á-
bvrgðina.
Bænin er að eins fyrix þá, seirt
biðja, og mjög sljóft er það fólk,
sem efar áhrif hennar.
% neita því ekki, að konur séu
fión. Guð almáttugur bjó þær til
eins líkar manmnum .og hann sá.
sér fært.
Einstaklingurinn ge.tur ekki not-
ið frelsisins fyrri en þjóðfélaþ það,
sem hann lifir í, hefir hlotið það.
Áneiðanlegt, að ekkert skáld né
rit’höfundur ter til beljar, því
þeir eru búnir að taka út allar
kvalirnar hérna megin landamær-
anna : — frá gagnrýnendum og út-
gefendum.
Ef þú átt meira af einhverju, en,
þú þarft að nota, þá á það þig.
Hún var skólakennari, ljómandi'
falleg, og var að lesa setnfngar
fvrir börnunum á bekk sínum, og
lét þau koma með seinasta orðið.
“ 'Sphinx’-inn”, las hún, ‘ hefir
augu, en getur.ekki —”
“Séð! ” hrópuðu börnin.
“Hefir eyru, en getur ekki —”
•Tlevrt! ” svörðuðu þau.
“Heyrt! ” svöruðu þau.
“Etið! ” tók undír hjá þeim.
“Hefir nef, en gttur ekki —”
“Snýtt séir! ” þrumuðu börniti,.
og þá hætti sú fallega æfingunni.
•«**
Nú rennur upp dagurinn dýrlegur,
hvr.
Vér, dagflugur, NJÓTUM hvers
yls, sem hann gefur!
því hvort sem er — þegar að
kveldi hann snýr
oss koldimma nóttin í myrksölum
grefur.
Og bví ekki í blikmyndum sólar að
N sjá
þa sveitina alla, sem vorblíðan á ?
Einn getur komið á stað stríðí,
en það þarf tvo til að koma á
friði aftur.
Sigur ofbeldisins er ætið skamm-
vinnur.
* c * ——.
Maðurinn er guð í vöggu.
hann verður þá ekki búinn að átta
sig t'il flllls.
Engrar afsökunar mun ég beið-
ast á því, að minnast Friðriks
heitins ólafssonar í sambaudi -ið
það mál, eins og ég gerði, hvað
sorglegt sem Sigurbirni finst það.
Minning Friöriks sál. er engin van-
sæmd að hluttöku nans í því
máli, eins og ég gat um. þess
verður getið sem gert er, hvort
sem það nær til lifandi eðd. dauðra.
Jðnas Ha.1l.
LEIDRIíTTING. — “Úr bréfi að
sunnan” er dagsett í bUaðinu 19.
júní 1913, en átti að vera : 26.
júní 1913.
Bréf á skrifstofu Heimskringlu:
Hjörleifur Björnsson,
Lárus Guðmundsson,
H. Johnson.