Heimskringla - 17.07.1913, Side 6

6, BLS'. \v;iN’NIPEG, 17. JÚLÍ 1913,
HEIHSKRINGLA’
MARKET HOTEL
146 Princess tít.
á móti markaOoani
P. O'CONNELL. eigandt. WINNIPEQ
Bezta vínföng vindlar og aöhlynning
góö. Islenzkur veitingamaönr N.
Halldórsson, leiöbeinir lslendingum.
JIMMY'S HOTEL
BEZTU VÍN OQ VINDLAB.
VlNVEITABI T.H.FBASEB,
ISLENDINGDB. : : : : :
ilames Thorpo, Elgandl
Woodbine Hotel
466 MAIN ST.
Strorsta Billiard Hall í Norövestarlandinn
Tlu Pool-borö.—Alskonar vfuog vindlar
Qistlng og fwfll: $1.00 ó dag og þar yflr
Lennon A Hebb,
Bigendur.
D0MIN10N
HOTEL
523 MAINST.WINNIPEG
Björn B. Halldórsson,
eigandi.
TALSÍMI 1131
BIFREIÐ FYRIR GESTI.
Dagsfœði $1.5o
Legsteinar
A. L. MacINTYRE
selur alskyns legsteina og
mynnistöflnr og legstaða
grindur. Kostnaðar áætlanir
gerðar um innanhús tigla-
skr^ut
Sérstakt athygli veitt utan-
héraðs pönhmum.
A. L. Hac ^TYRE
23 i Notre Dame Ave. WINNIPEQ
PHONE MAIN 4422
6-12-12
SKÓVERZLUN S. JOHNSON’S
349 Queen St. King Edward
hefur ætfð nægar byrgðir
af alskyns skófatnaði
Talsími S 2980
Vérhófum fullar birgölr hreinn«tu lyfja
og meöala, Komið meö lyfseöla yöar hÍDg-
aö vér geram meóulin nákvæmlega eftir
ávísan læknisins. Vér siuuum utausveita
pónunum og seljum giftiugaleyfl,
Colcleugh & Co.
Notre Dame Ave, St Sherbrooke 5t,
Phone Oarry 2690—2691.
Heimfararkveðja til Jóns Runólfs-
sonar skálds.
Vor lifnaði hugur þá ljóðin þú last
þau lífguðu hjartað þótt nær væri
brostið ;
við vissum ei a£ því að úti var
hvast,
andi þinn hræddi af gluggunutn
frostið.
Ilörpunnar strengi þú hátt hefir
knúð, —
við heyrðum þig stynja — þig
brast nærri móðinn,,
hjartkærust vonin því hafði þig
flúð
og hingað til fékstu ekki þökk fyr-
ir ljóðin.
Út úr freistinga myrkrinu fanstu
þér braut,
nú framtíðar verður þér bjartari
slóðin.
þú fellur í Iðunnar frjósama
skaut.
Ég færi þér einlæga þökk fyrir
ljóðin.
Til ástkærrar móður þú ætlar nú
heim ;
þar óður þinn lífgar upp þogula
bæinn.
Svo lætur þú hörpunnar hugnæma
hreim
hefjast með golunni vestur um sæ-
inn.
þá skuggarnir lengjast og skín
naumast sól,
skammdegið ríkir og stormarnir
næða,
með hörpuna gakk þú á búandans
ból,
því blæða þar undir, sem þörf er
að græða.
* * *
Hér heyrum við tryllings töfra-
hreim,
tælandi ormar hjartað naga, —
til fossanna er betra að fara heim
og fá þar strengi í hörpu Braga ;
aldan kát þar sem kvssir sand
oi- kiettarnir taka ljóð yndir.
Island er dísa og drauma land,
hað dregur skáldunum fagffar
myndir.
Um iúní-nótt situr hátt í hlíð,
T>á Huldurnar njóta ástarfunda ;
lindin þar syngur ljóð síni þýð
o<r lækirnir miega ei vera að blunda
T>ú heillaður sezt við sónar brunn,
sál þín i einum verður funa,
er sólin hlær út við svalan unn
og svefninum rænir náttúruna.
þótt bið veröld ei verðið sátt
o<>■ vonirnar deyi ótal-margar,
í óði þínum þú Eden átt,
er ojt hefir skáldalífi bjaxgað.
Við virðum þig heitt með vinaiþel,
og vart munum þínu nalni gleyma.
þér ferðin hepnist. Nú farðu vel,
og fvrir mi'cr kystu blómin heim,a.
R. J. Davidson.
Fréttabréf.
SIGLUNES P.O.
l.’júlí 1913.
Ritstjóri Heimskringlu;
Mér datt í hug, að senda þér
fáar línur, því það er svo sjaldan,
að ,héðan eru nokkrar fnéttir, enfla
ber ekki mikið til tíðinda. það
hafa verið hér töluverðar rigniug-
ar upp á síðkastið, og þurfti
þeirra við sumstaðar. En ekki
þurfum við meira vatn en við höf-
um, sem búum næst vatninu ; því
oft liefir verið hátt í vatninu, en
sjaldan hærra en nú í vor.
Grasspretta er að verða hér
fremur góð, þar sem ég hefi séð,
o~ akrar víðast hvar vel sprotnir.
Samgöngur eru hér all-góðar,
vegna þess að The Armstrong
Trading Co. hefir bát sinn í för-
utn. Fargjald er héðan frá Siglu-
nes til Oak Point $2.00, en báðar
leiðir er bað $3.40 fyrir manninn ;
en flutningsgjald á vörum er ákaf-
leo-a hátt.
Mr. Armstrong, vegagerðarmað-
ur, var hér á íerð síðastliðna
viku, að líta eftir dragferju, sem
hann er að láta setja ái Narrovvs.
En ekki hafa þeir góðu herrar lát-
ið neitt til sín taka hér við Siglu-
nes ; er þó engin vanþörf á þvíi;
en vonandi er, að þeir láti okkur
ekkc lengi verða útundan. Ef hér
væru lagðar akbrautir og vatnið
lokað, þá væri gott að lifa hér,
því hér er lítið um þau átumein,
sem viða eru til niðurdreps, svo
sem kirkjur, presta og hótel. Hér
er öflugt Goodtemplara félag, sem
vinnur að því, að kenna ungdóm-
inttm að hata vín. Svo eru hér
aftur aðrir, sem vinna að því með
d’r"-ð og dugnaði að eyða vininu,
og eru þeir, að mínu áliti, beztu
Templararnir.
Gripakaupmenn fara nú að ferð-
ast hér um eftir svo sem 5 til 6
vikur, og ég vona að þeir gefi'okk-
ur vel fyrir beljurnar okkar. —
Hestakaupmann höfum við hér í
bygðinni, og er það gott fyrir
okkur, því þá höfum við alt af
völ á fallegum gæðingum.
Svo enda ég þessar línur og
óska þér alls góðs.
Jón.
Fyrirspurn.
Herra ritstj. — Viltu gera svo
vel, að svara eftirfylgjandi spurn-
ingum :
1. Hefir “pound-keeper” öðlast
þau hlunnindi með embætti
sínu, að mega beita gripum
sínum á stjórnarland og vega-
línur ?
2. Hvernig á að kenna hontim,
að standa rétt í sínu em-
bætt ?
Forvitinn.
SVAR. — Beit gripa á stjórnar-
lönd eða sveitavegi er alls óvið-
komandi “pound-keepers” embætt-
inu. Ft-rir beit gripa á stjórnar-
lönd má kæra eiganda g^ipatina
fyrir Dominion Land Agent. En
fyrir beit gr>>a á vegalínu má
kæra hann fyrir sveitarráðinu.
Ritstj.
ÞAKKARÁVARP.
Við hér með vottum þakklæti
okkar þeim vinum og kunningjum,
sem að einu eða öðrti levti sýndu
okkur hluttekningu í sorgum okk-
ar við útför Önnu Jónsdóttur,
móður okkar, sem andaðist á
sjúkrahælinu hér þann 5. júlí kL 2,
eftir skammvinna en skæða sjúk-
dómslegu. Sömuleiðis þökkum við
nánum skyldmennum, sem komu
yfir langa og örðuga vegu til að
samhrvggjast okkur á þessu téða
augnabliki. Sérstaklega er það
verðu'gt hér að minnast á nÖfn
herra J. J. Bildfells og frúar hans
Soffíu Bíldfell, því þau hafa frá
því fvrsta reynst móður okkar
sem beztu foreldrar.
Anna María Jónsdóttir.
Sigurjón Jónsson.
Fréttabréf.
Élg fór að heiman þann 24. mai
til Winnipeg, til að Jeita að fyrir-
heitna gull-landinu við Rice Lake.
Frá Winnipeg til Selkirk þann 27.
s.m. þaðan á eimbát til Mikleyj-
ar. Fengum bát þaðan til Whale
River. þaðan fengum við Indíána-
bár upp Whale River. Vorum þrir
landar á ferð. Sú á er með foss-
um og strengjum. I einum stað
urðum við að bera bátinn á landi
þj mílu. t 8 stöðum urðum við að
bera bátinn frá % tnilu og minst
100 yards. þar er 1 foss um 20 fet
að hæð.
Við Riee Lake er búið að lög-
festa fjölda af námalóðum, og er
sagt, að sumar séu hver yfir aðra.
— Élg held, eftir reynslu minni og
þekkingu á Klondyke, að þar sé
all-stórt námasvæði. Ég er viss
um, að þar er all-mikið af gulli,
blandað silfri, kopar og járni-. En
um auðlegð gullsins get ég ei sagt,
en víða er mikið af því. þar er
hvítt tinnugrjót, sem gullið og
málmarnir felast í, og er það hart
til vinslu. Við höfðum hraða ferð,
vegna vistaskorts. þar buðum við
75c fyrir pund af fleski, en fengum
ekki. Við fclagar tókum námalóð-
ir þar, og fann ég þar æð sæmi-
lega. Ég ráðlegg þeim, er þangað
fara, að búa sig vel út með nesti,
og fara ekki nemia með forsjá.
Sagt er, að stjórnin láti höggva
þangað vegastæöi í sumar eða
haust, og allir telja vist, að þang-
að verðii lögð járnbraut í nálægri
framtí'ð. — Eins og ég hefi tek’;ð
fram, er þar gull og ofaunefndir
málmar, en hve mikið, læt ég enn-
þá ósagt. En af minni gull-leitar-
fevnslu í Klondyke er ég ekki ó-
ánægður. En nú sem stendur er
kostbært að fara þangað.
þetta eru mínar fréttir og góð-
fús bending til íslendinga.
Staddur í W’peg, 8. júlí 1913.
Jón J. Hördal,
Lundar P.O., Man.
GJAFIR
til íslenzka bókasafnsins við heilsu-
hælið í Ninette.
Bækur: Daníel Sigurðsson,
Otto, Man.; II. F. Daníelsson,
Otto ; H. S. Bardal, Winnii>eg ;
Mrs. Svafa Líndal, Markland, Man
Peningar: Mrs. Valgerður
Abrahamsson, Crescent, Man.,
$1.50 ; Mrs. O. Olson, W’peg, 50c ;
Miss Grímsson, W’þeg, 50c ; Bjarni
Sveinsson, W’peg, $1.00 ; Kvenié-
lagið Hlín, Markland, $1.00 ; iMrs.
Mrs. þ. H. Thorsteinsson, Mark-
land, $1.00 ; Mrs. En'rikka S.
Krjstjánsson, Otto, $1.00 ; Mrs.
Ingibjörg þ. Johnson, Markland,
$1.00 ; Mrs. Evrikka Sigurðsson,
Markland, $1.00.
R. Marteinsson.
Job Prentun
tekur Jón Hannesson móti á
prentsm. Heimskringlu
MANITOBA.
Mjög vaxandi athygli er
þessu fylki nú veitt af ný-
komendum, sem flytja til bú-
festu í Vestur-Canada.
þetta sýna skýrslur akur-
yrkju og innflutninga deildar
fylkisins og skýrslur innan-
ríkisdeildar ríkisins.
Skýrslur frá járnbrautafé-
lögunum sýna einnig, að
margir flytja nú á áður ó-
tekin lönd með fram braut-
um þeirra.
Sannleikurinn er, að yfir-
burðir Manitoba eru einlægt
að ná víðtækari viðurkenn-
ingu.
Hin ágætu lönd fylkisins,
feviðjafnanlegar járnbrauta-
satngöngur, nálægð þess við
beztu markaði, þess ágætu
mentaskilyrði og lækkandi
flutningskostnaður — eru hin
eðlilegu aðdráttaröfl, sem ár-
lega hvetja mikinn fjölda
fólks til að setjast að hér í
fylkinu ; og þegar fólkið sezt
að á búlöndum, þá aukast
og þroskast aðrir atvinnu-
vegir í tilsvarandi hlutföllum
Skrifið kunningjum yðar — segið þeim að taka sér bólfestu í
Happasælu Manitoba.
Skrifið eftir frekari upplýsingum til :
JO.S. BURKE, Industrial Bureau, Winnipeg, Manitoba.
JAS. IIARTNET, 77 Tork Street, Toronto, Ontario,
J. F. TENNANT. Qretna, ilanitoba.
W. tV. UN8W0RTII, Emerson, Manitoba;
S. A BEDFORD.
Deputy Minnister of AgriculLire,
Winnipeg, Manitoba.
**********************
♦
V
ITUR MAÐUR er varkár með að drekka ein-
göngu hreint öl. þér getið jafna reitt yður á.
DREWRÍSjEDWOOnAGER
það er léttur, freyðandi bjór, gerður eingöngu
úr Malt Og HopSj Biðjið ætíð um hann.
E. L. DREWRY, Manufacturer, WINNIPEG.
9f999?9?9«»99«9?9?»9?99?9?9??9«999???9«??9ni
>ssjt/rai
S Skrifstofu tals.: Main 3745. Vörupöntunar tals.: Main 3402 P
National Supply Co., Ltd.
Verzla með
TRJAVIÐ, GLUGGAKARMA, HURÐIR, LISTA,
KALK, SAND, STEIN, MÖL, ‘HARDWALL’
GIPS, og beztu tegund af ‘PORTLAND’
MÚRLlMI (CEMENT).
Skrifstofa og vörugeymsluhús á horninu á :'
McPHILLIPS OG NOTRE DAME STRETUM.
Meö þvl aö biðja æflnlega um
‘T.L. CIQARþá ertu viss aö
fá ágætau viudil.
(UNION MADE)
Western Clgar Factory
Thomas Lee, eigandi Winnnipeg
D o 1 o r e s
263
264
Sögusafn Heimskringlu
Dojores
265 266
Sögusafn Heimskririglu
það, sem er gleðilegt, hátíðlegt og skemtilegt, óm-
aði nú í eyrum Brookes eins og dauðahrygla. það
var orðið, sem hann hræddist tnest að heyra af vör-
um Lopez, og hann vissi ekki, hvað hann átti að
hugsa, eða hvernig hann átti að haga sér. Að Tal-
bot meitaiði að framkvæma þetta, vac hann alveg
sannfærður iun, en hverjar yrðu afleiðingarnar af
slíkri meitun undir þessum kringumstæðum ?'
‘Presturinn’, sagði Lopez, sem ekki tók eftir
neinni breytingu á Brooke, og enga hugmynd hafði
um geðshrærimgu hans., ‘Presturinn vona ég að verði
við því búinn að framkvæma vígsluna snemma í
fyrramálið’.
‘Snemmia í fyrramálið’, endurtók Brooke ósjálf-
rátt.
Verra og verra. Maður þessi þarf að hraða sér
, , , - - ; 'svo mikið, að eng.inn tími er til að hugsa, því síður
T”1 1 hup’ hverrar tegundar það væn. Hana tilframkvæmda. A morgun - og það árla. F.n það
hafði aður grunað, hvað það væri, sem hún átti að óðagotH Var þá komið að því, að þau þyrftu að
46. KAPÍTULI.
>
L'opez v i 11 fá pre'stlnn til að
gifta sig.
þegar Lopez var farinn að jafna sig, ásetti hann
sér að láta prestinn vita, hvaða starf það væri, sem
hann ætti að leysa af hendi fyrir isig, og að það starf
setti að framkvæmast næsta morgun.
þegar hann kom inn í herbergið, sá Talbot a
svip hans, að erindið var alvarlegt, og jafnfraimt
gera fyrir hann, og um leið hafði hún ákveðið,
ganga í gegnuml nýja eldraun og nýjar hættur 7 Og
v a • , , . * ^cux^a x axjjcl uuia
hveftug hun skyldi haga sér í því tilfelli. Brooke var jBrooke slfalf við þessa hugsun,
etnnig 4 þetrri skoðun, að hún mundi g«ta rétt tfl, Svo hugsaðist honum nokkuð, sem hann ætlað;
og að aform hennar um framkvæmdina væri alveg að nota. Að það var ónýtt, vissi hann, en það var
rett ; en þetta olh honum svo mikils kvíða, að það eina,, sem hann hafði ráð á, til að beita móti á-
hann vildi sem minst hugsa um það. En nú átti ó-
vissa þeirra að taka enda, — þau áttu að fá að
vita, hvað það var, og hvað sem það var, ,þá urðu
þau að búa við það.
kvörðun þessa manns.
‘Getur presturinn gift hjón án leyfis lögreglunn-
ar ?’
ITT , ,'Giftimgarleyfis?’ sagði Lopez. ‘Já, auðvitað.
1 ■> v V SaRftl Sem Sneri Sér aö Br00ke’ en[Hirkjan spyr ekki ríkið um leyfi til að íramkvæma
Tafnframt til Talbot, ‘eg er nu kominn til að sín heilögu störf. Hvað koma kirkjuleg störf ríkinu
.wcrlfl vnilt h iroi'e iI.„íl,Irn - JC___« _ * r • I ... *’ ^
segja yður, hvers vegna ég vildi að presturinn færi
með okkur, og þér gerið svo vel, að skýra það fvrlr
honum, sem ég ætla að segja. það er mjög einfalt
þægikgt starf — nefnilega gifting’.
•'Hjónavígsla’, sagðf Brooke lágt.
iþetta orð, sem oftast stendur í sambandi við
við ? ’
‘Ég veit það ekki’, sagði Brooke, ‘það er með
ýmsu móti í öðrum löndum’.
Spánn’, sagði Lopez hörkulega — ‘Spáan er
kristið laud’.
‘Alveg satt. Ég gleymdi því’j sagði Brooke.
‘í vantrúar laiídi’, sagði Lopez, ‘eins og Eng-
landi eða Ameríku, skipar ríkisráðið fyrir hverjum
reglum skuli fylgt við giftingarathafnir, en það er
öðruvisi á Spáni, alt öðruvísd’.
Brooke heyrði naumast, hvað hann sagði. Hann
var að leita að móthárum, og fann loks eina, en
gagnslausa eins og hina, og samt vildi hann reyna
hana.
‘þessi prestur’, sagði hann ‘er enskur’.
‘Hvað geri'r það ?’ sagði Lopez.
‘Ég hélt það gæti máske gert einhvern mismun’,
sagði Brooke stillilega.
‘Mismun ?i Hvernig. ?’
‘Hiann karin ekki yða.r tungumál’.
‘Mitt tungumál ? Hvað gerir það ? Hann kann
mál kirnjunnar, latínuna, og það mál brúka allir
prestar, þegar þeir framkvæma einhverjar kirkjulegar
athafnir, hvort sem þeir eru Spánverjar, Englending-
ar eða Suðurálfu-negrar. Hann framkvæmir athöfn-
ina með þeim orðum, sem kirkjan fjrrirskipar, og
mál þjóðanna hefir engin áhrif á það. É:g ier hrædd-
ur um, herra minn, að mótbárur yðar fái ekki betri
byr hjá vini yðar, prestinum unga, heldur en mér,
honum munu finnast þær ósanngjarnar’.
Brook/ hafði ekki meira að segja og þagði.
‘Segið þér prestinum, að hann verði að vera til-
búinn snernma á morgun. Ég æfila jainfxamt að
biðja yður að gera mér þá ánægju, að vera viðstadd-
u r gíftinguna’ .
Brooke tautaði eitthvað í þá átt, að hann væri
mjög þakklátur fyrir þann heiður, sem séir væri
sýndur, og á meðan hann talaði gekk Lopez burt.
þegar Lopez var farinn, stóð Brooke langa stund
iþegjandi. Talbot bjóst við því versta, og af því
hana grunaði í hverju skyní heimsókn þessi var gerð,
vissi hún, hvernig sinnis-ásigkomulag Brookes mundi
vara. Hún þagði þess vegna líka og beið þess, að
Brooke talaði. Loks tók hann til máls og sagði
henni frá öllu.
‘Mig gruuaði þetta’, sagði Talbot.
‘Hvað ætlið þér að gera?,’ spurði hann.
‘Ekki neitt’.
‘Ekkert ? ’
‘Hvað get ég gert?’
‘Getið þér ekki gert það, sem hann biður um?.’
sagði Brooke.
‘Að gifta þau ? fþaö er ómögulegt’.
‘ó, guð minn góður’, sagði Brooke í hryggum
róm.
‘9egið þér ekki þetta, Brooke. Er ég ekki búin
að segja alt, sem sagt verður?’
‘En, hlustið þér nú á, hvað skynsamlegast er.
Athugið hvað gifting er. það er sameining tvegg.ja
persóna, sem elska hvor aðra. Á Skotlandi giftir
fólkið sig sjálft. því getið þér ekki gert á Spáni
það sem menn gera óhultir á Skotlandi?’
‘Já, og á Tyrklandi g,etur einn maður átt hundr-
að konur. Hvers vegna geta menn ekki á Spáni gert
það sama og menn gera óhultir á Tyrklandi ?, ó,
Brooke, eruð þér nú hreinskilinn og sannur gagnvart
sjálfum yður?, Freistið þér mín ekki. Reynið iþér
ekki að hagiga ákvörðun minni. É‘g hefi einbeittan
vilja í þessu efni. Éíg get ekki gert það, sem er al-
veg rangt, jafnvel ekki til að þóknast yður, Brooke’.
þegar Talfiot sagði þeffta, leit hún á Brooke mtð
jnnilegri blíðu, sem snart instu strengi hjarta hans,
en jafnframt lýsti svipur hennar því, að ákvörðun
hennar var ösveig.nleg.
Brooke tók nú aðra steínu.
‘þiessir lítilsverðu Spánverjar’, sagði hann. JTal-
bot, því viljið þér ekki gifta þessa heimskingja, svo
það sé búið ?,’■
**********************