Heimskringla - 12.03.1914, Blaðsíða 4

WINNIPEG, 12. MARZ, 1914
HEIMSKRINGEA
Heimskringla
Robiished every Thorsday by
The Viking Press* Ltd.,|( Inc. j
Stjórnarnefnd;
H. Marino Hannesson, forseti
Hannes Petnrsson, vara-forseti^
J. H. Skaptason, skrifari-féhirrir
VerÐ blaósins f Cauada o* Handar
P.00 nm áriö (fyrir fram boraaft).
8ent til Islands 02.00 (fyr»r fram
borprab).
Allar borífanir sendist 6 skrifstofn
biaðsins. Póst eða Háuka ávlsanir stýl-
ist til The Viking Press Ltd.
RÖGNV.PÉTURSHON
E d it o r
H. B. SKAPTASON
Manager
Oflica:
729 Sherbrooke Street, Wiunipeg
BOX 3171. TnlHÍml 0»rryt41 10
Otnefningar í fylkinu.
Nú undanfarnar vikur hafa far-
iB fram útnefningar í hinum ýmsu
kjördæmum fylkisins, og eru nú
þegar 22 þiiigmannsefni tiln«fnd,
eBa sem næst helmingur. Er þaS
alt einvalaliB og margir mennirn-
ir víBþektir um fylkiö. Hafa Con-
servatívar vandaB til þessara út-
nefninga, einsog líka hæföi, og
ætti þaö aö spá góöum úrslitum
fyrir þá viö í hönd farandi kosn-
ingar. En þaö sýnir lika fleira :
þ»aö bttidir á tilraun stjórnarinn-
ar, að» velja eingöngu þekta menn
og mikilhæfa fyrir vandasamar
stööur. Hefir hún sýnt þaÖ í ýms-
um efnum áður, og þarf ekki anu-
að en benda á búnaðarskólann.
sem dafnað hefir og blómgast und-
ir umsjá hennar, unz svo er kom-
ið, að hann er talinn be/.ta og
fullkomnasta stofnun sinnar leg-
undar í öllu landinu. þar var
stjórnin ein í ráðum um, aö velja
til hans kennara og skipa fyrir
nm tilhögun hans. Enda eru ilJir
fcennararnir, hver í sinni grein,
viöurkendir ' vísindamenn og sér-
fræðingar.
Hiö sama á sér staö meö ýms
önnur embætti, aö það er meira
skoðaö, hvort maöurinn sé verk-
inu vaxinn, heldur en hitt, aö
veita það í einhverju öðru skini.
J>að er því ánægjuefni, aö sjá,
hversu valist hefir til með þing-
mannaefni nú í þetta sinn, að þaÖ
bjóöa sig fram þeir rnenn, sem .i-
reiðanlega ekki verður ainnað sagt
um, en aö þeir hafi bæöi þekkingu
á því, sem snertir almenn velferö-
armál, og hafi fulla tfltrú sam-
borgara sinua. Fjölda margir
þeirra eru lærðir menn, og alðrir
aftur fjársýslumenn og fyrirmynd-
arbændur. Allra þessara stétta
þarf með í þingi, þar sem u,m jafn
margbrotið efni er að ræða eins-
og löggjöf fýlkisins, — löggildingu
verzlunarfélaga, stofnun skóla,
myndun fvrirmyndarbúa, auk ótal
margs fleira. Engin ein stétt ætti
að stjórna í nokkru lamdi, hvort
hefdur ’ um bændastétt, skóla-
mannastétt eða aðalsmannastétt
er að ræða. það yrði úr því ein-
veldisstjórn, og þess argari, sem
stéttin værf verr mönpuð, er völd-
in hefði. En að allar þjóðfélags-
skiftingarnar fái notið sín og eigi
fulltrúa á löggjafarþingi, er æski-
legasta fyrirkomulagið.
því verður svo háttaJð nú i
þetta sinn hér í fylkinn, eftir því
aB dærnia, hverjir hafa nú boðið
sig fram, að flestar stéttir þjóðfé-
lagsins eiga fulltrúa á næstkom-
andi þingi. Og það er vottur vax-
andi menningarkröfu, að vandað
er til með þingmanna útnefningar,
og þeir einir fái að hjóða sig
fram, sem kunnir eru að góðum
hæfileikum. þess strangari, sem sú
krafa getur orðið, þess betus er
þjóðin vakandi fyrir sinni eigin
velferð. það er ekki nóg, og^ ætti
ekki heldur að vera nóg embættis-
skilyrði, að einhvern og einhverja
langac5i til að sækja og gjörast
þinrmaður. það er fyrir kjósend-
nrna, að líta á, hvort maðurinn
sé hæfur til þess, að fara með um-
boð almenningsins, ef maðurinn
ekki hefir nóga dómgreind til þess
aJð líta á það sjálfur og velja svo
eftir því. Vitaskuld er það marg-
ur, sem alt af langar til að sækja,
og það er næstum sorglegt að sjá,
hvað margir það eru, sem augsjá-
anlega skilja og þekkja sjálfa sig
svo lítið, að hugsa, að þeir geti
með nokkru móti náð kjöri al-
mennings, eða farið með það em-
bætti, ef þeim hlotnaðist kosning-
in.
Menn rifa sdg upp frá búi eða
einhveiTi annari stöðu, þar sem
þeim hefir verið að farnast vel, og
bjóða sig fram til þingmensku, þó
naumast verði sagt, að þeir séu
skrifandi og talandi, — þótt þeir
séu svo uppburðarlausir og ódjarf-
ir, að þeir ekki þora að horfa
framan í mann, sem þeir eiga tal
við, séu þeir hontim ekki því bet-
ur kunnugir, — er vita ekki, hvað
þeir eigaj af sér að gjöra séu þefr
knúðir til, að koma upp á ræðu-
pall, en fikra við vestisbarm sinn,
einsog bam, sem er að klæða sdg.
Svo eftir kosningardaginn, hraktir
og hrjáðir, bnrtu sparkaðir af al-
menningi, hverfa þeir til sinnar
fyrri atvinnu, fátækari og ó-
ánægðajri en áður. það er rauna-
leg sjón, og þess utan gjörir ekk-
ert litið að verkum, að breyta
stjórnmálabaráttunni í það, sem
hún oft og einatt er : ofstæki, ó-
vold, mútur og bakslettur á heiö-
arlega menn,
þessir menn, sem þannig koma
út og sækja, fá ekki treyst sínum
eigin hæfilegleikum, því þeir eru
oft sem næst engir, — fá ekki
treyst á þekkingu síná, því hún er
ekki til, — fá ekki treyst á
mælsku sína, því hún er engin, —
fá ekki treyst á persónuleik sdnn,
né hversu þeir koma fyrir, því það
hvorttveggja er þeim til niður-
dreps. En á hvað verða þeir þá
ajð treysta, til þess aö ná hylli og
atkvæðum almennings? Peninga.
Peningana verða þeir að treysta á
fyrst og fremst. þar næst á lægni
og lempni að koma af stað ó-
hróðri um ajndstæðing sinn, og fá
fólk til að trúa því. Lokka menn
til að greiða sér atkvæði með því,
að telja þeim trú um, að þeir séu
þó að velja það minna skaðlega
af tvennu illu : — þeir séu hara
að kjósa r æ f i 1 í stað f a n t s,
ef þeir greifíi honum atkvæðið, og
bað sé þó ekki saknæmt. Á þessu
ætla þeir svo að fljóta inn í em-
bættið. þeir byrja á því að segja,
að þeir séu góðir menn og m e i n-
lausir, en það verði ekki sagt
um andstæðinginn. Fá svo aðra
til að taka það upp, og fleiri og
fleiri, unz sá söngur á að hertaka
kjósendurnar. En það reynist ekki
það máttar-vopn, er þeir hugs-
uðu, því það er langt bil á milli,
að segja og að trúa. í hverju og
hvernig eru þeir góðir ? Eru þcir
góðir vdð einhverja eða) eitthvað,
— við menn eða málleysingja ?
Eru þeir trúir mannúðar-hugsjón-
um og framfara-hreyfingum, —
mannlyndir ? Eru þeir víðsýnir,
fyrirhyggjusamir, óeigingjarnir, —
lausir við auraþrá ? Eða í hverju
eru þeir góðir ? Og hvernig eru
þeir góðir ?
Margir þeirra eru svo góðir, að
þeir eru, að heita má, ósimíðað
efni, er fara má með, hvernig sem
vill, og er farið með, oftar en hitt,
eftir vilja og geðþótta þeirra ok-
ur-samtaka, er ávalt eru tneð við-
leitni að draga undir sig almanna-
réttindi og þjóðaireign, — slysist
svo, að þeir fái umboð frá al-
menningi til að fara á löggjafar-
þingin. þess eru ótal dæmi. Og
iað er rangt, að láta þess háttar
menn lenda í kjöri, hvaða ílokki
sem þeir fylgja, hvaða þjóð, sem
>eir tilheyra. Islendingum er betra
að senda engan mann af stað,
heldur en að láta þess háttar
menn koma fram i nafni þjóðar-
Innar. þjóðinni er gjört rangt til
með því, og það spillir málstað
vorum síðar, er vér krefjumst
>ess, að útnefndir séu menn af
vorri þjóð, sem fulltrúar vorir í
stjórn þessa lands. Vér eigum að
bjóða fram þá beztu, vitrustu og
djörfustu, eða alls ekki neina. —
Hinir skajpa öfugt álit á þjóðinni:
að það sé ekki þungu hlassi að
velta, þar sem vcr séum. Jafnvel
þetrar íram í sækir, getur svo far-
ið, að hvar sem íslendingur býður
sig fram, að hann fái ekki nægi-
legaj tiltrú meðal hérlendra kjós-
enda og tapi svo þess vegna. —
Væri þá sannarlega illa farið.
Þingmannaefnin
í kjördæmunum, þar sem Islend-
ingar búa, sækja þessir frá hálfu
Conservativa. Flkki þ«rf landa
vora á það að minna, að veita
þeim liðveizlu við kosningaxnar.
þeir eru allir mikilhæfir menn og
vel metnir, og inörgum þeirra eru
íslendingar gamalkunnugir.
*
1 Assiniboia sækir J o h n
T. II a i g lögmaður og skóla-
ráðsmaður frá Winnipeg. HcfT
hann setið í mörg ár sem skóla-
ráðsmaður fyrir 4. kjördedld bæj-
arins, og komið þar ávalt vel
fram. í fáum málum höfum vér
íslendingar þurft til skólanefndar-
innar að leita, en þá sjaldan það
hefir borið við, höfum vér átt þar
beztu viðtökum að rnæta, þar sem
hann var fyrir. Hann er menta-
maður mikill og framfaramaður.
Er enn innan við miðaldur. Nú
horfir svo við, að mentamál fylk-
isins komi all-mjög við þingmál
að ári, bæði alþýðuskóla- og há-
skólamálið, og væri þá vel, að
Mr. Haig, með allri þeirri yfir-
gripsmiklu þekkingu, er hann á
yfir að ráða, yrði þar á þingi
staddur til fyrirgreiðslu þeirra
mála.
*
1 Cypress sækir núverandi
þingmaður George Steel
Hann er Skoti að ætt, fæddur í
Ayrshire á Skotlandi 1858, í hér-
aði skáldsins Burns. Mentaðist
liann þar heima, en fluttist hing-
að vestur á unga aldri. Hefir hann
átt heima í þessu kjördæmi afar-
lengi og á þingi setið sem fulltrúi
Cypress síðan 1899. Hann er maö-
ur mjög einarður og fyiginn sér
og stefnufastur. Hefir hann verið
kjördæmi jínu hinn allra-nýtyisti
fulltrúi, og honum er að þakka
talsímakerfið þajr í bygðinni, auk
fleira. Eindregiö var hann með
■ kornhlöðukaupum stjórnarinnar,—
hafði hann þar fyrir augum hag
sveitarinnar, sem er eitt hið bezta
kornræktunarhérað í íylkinu. Hve
mjög bændur hafa grætt á því
máli, verður ekki auðsagt, þvi
með því var korn-einokunin í einni
sinni verstu mynd brotin á bak
aftur, — sú, að neita að vigta inn
korn bænda, eða geyma það, held-
ur þröngva þeim til að selja það
á hvaða verði, sem það hittist þá
að vera. Með því að brjóta þessa
einokun á bak, varð léttara, að
senda korn til aðalmarkaða, og
spara sér margan millimanna-
kostnað, er annars var orðinn hár.
Mann einsog Mr. Steel ætti
kjósendur ekki að láta heima sitja,
er til þings er stefnt, því bænda-
stéttin þarf að eiga þar öfluga
forsvarsmenn, og menn, sem skyn
bera á landsmálin. því að eins er
halg hennar sæmilega borgið.
*
í Elmwood býður sig fram
H. D. M e w h i r t e r. Er hann
maður miðaldra og af amerískum
ættum. Hann er stórbómdi og á
landeignir þar austur í fylkinu, og
víðar. Stundair hann aðallega bú-
peningsrækt, einkum hrossa og
nautgripa. Hann er maður einkar-
vel að sér í öllu því, sem að
griparækt lýtur, og leggur aðai-
stund á, að bæta hrossa og nauta
kynstofn sinn, enda eru það talin
með betri hrossum, er seld eru af
búgörðum hans.
Hann myndi reynast gildur og
atkvæðamikill fulltrúi bænda á
þingi, og athugall er hann um
þeirra hag. Auk þess, sem hann
er stærðar-bóndi, er hann líka
mikill fjársýslumaður og formaiður
einnar stærstu iðnaðarstofnnnar
bæjarins.
•»
í Gladstone sækir Mr. A,
Singleton. Er hann einn hinna
bezt kyntu - manna þar vestrá.
Hann á heima í bænum Olad-
stone, og er af enskum ættum.
Verður hans betur getið síðar.
*
t G i m 1 i býður sig fratn hr.
S v e i n n kaupmaður T h o r -
valdsson. Hefir hans þegar
verfð rækilega getið hér í blaðinu,
en þó ekki meir en að m&klegleik-
um, og er sjaldan góð vísa of oft
kveöin. Ekki þarf að rekja æfiferil
; Sveins að þessu sinni, enda mun :
i fáum kjósendum vera betur kunn- |
ugt um þingmannsefni sitt, en j
Gimli kjósemlunum. Sveinn er al-
þektttr þar í héraðinu, þar sem
hann hefir búið í 25 ár, og búinn
að sitja í sveitarstjórn þar um 10
ár, ýmist sem fulltrúi eða oddviti.
I tTt á opinbera framkomti Sveins
hefir aidrei verið sett, og hefir
hann átt jafnari vinsældum að
fagna en flestir aðrir, er starfað
hafa fyrir það opitibera. Sem verzl
unarmaður hefir hann þótt einkar
j viðskiftagóður og áreiðanlegur, og
fyrir lipurð og alúðleik eignast
j marga vini. Hann er Skagfirðing-
; ur að ætt og af gáfufólki kominn
í báðar ættir.
Meðmæla Ileimskringlu þarf
hann ekki með, en alvarlega er
það skoðun vor, að ekki gæti
Nýja ísland fengið betri, hæfari
eða ötulli erindsreka en Svein,
enda munu flestir nú vera ráðnir í
að greiða honum atkvæði sitt, —
hver sem á móti honum kann að
verða.
*
í Kildonan & St. And-
r e w s sækir II o n. Dr. W. H.
Montague, þingtnaður kjör-
dæmisins og verkamálaráðgjafi
fylkisins. Var hann kosinn þar síð-
astliðið haust í stað Dr. Grain, er
þá sagði af sér, og við þær kosn-
ingar hlaut hann 430 atkvæða
meirihluta. Dr. Montague er einn
af þeim mest þektu stjórnmála-
mönnum þessa lands. Var um
tíma í sambands ráðaneyti Sir
John A. Macdonalds, þingmaður i
Ontario og ednhver fremsti hag-
fræðingur þessa ríkis. Honum, á-
samt stjórnarformanninum, Sir R.
P. Roblin, eru vegabótalögin nýju
að þakka, er samþykt voru á síð-
asta þingi, og sem gjöra ráðstöf-
un fvrir því, að láta bæta alla
þjóðvegi hér í fylkinu, og leggja til
þess hátt á þriðju milión dollara
úr fylkissjóði. Er það eitt hið mdk
ilfenglegasta nauðsynja fyrirtæki,
er nokkru sinni hefir verið í ráð-
ist af nokkurri stjóm hér norðan
landattnæranna. En á sama tíma
talið fyrirboði þess, að fleira fari
á eftir sama eðlis, er hlynni að
landsbygðunum. •• Til þessa hefir
þedm ekki verið sá sómd sýndur,
sem skyldi, né fólki veitt eins létt
með lífsþægintli og þeim,‘er í bæj-
um búa. En álit allra þjóða er
óðum að breytalst í því efni, að
meira þurfi að gjöra til þess, að
gjöra líf manna bærilegt þar, og
veita þau þægindi, er siðað mann-
félag krefst sem sinna einkarétt-
inda, og hefir Mandtoba tekið þar
drjúg skref áfram.
Hon. Dr. Montague ætti að veit-
ast létt, að vinna sæti sitt að
nvju, og vildum vér benda Islend-
ingum í Selkirk á það, að víkja
| ekki úr liðsmanna-hópi hans, —
undan merkjum framsóknarmanns-
ins.
Vílhjálmur Stefánsson.
(Framhald).
Búinn a<5 gjöra ráð fyrir þessu.
þó að ég hefði fyllilega búist við
þvi, að finna Karluk eftir tvær
vikur, þar sera ég skildi við skip-
ið, þá var ég búinn að gjöfa ráð
fyrir Öllu, og segja kapteini Bar.t-
lett, hvað gjöra skyldi, ef að Kar-
ltxk hrekti burtu. Var það að
nokkru leyti bygt á reynslu okkair
þessar sex vikur, sem við höfðum
í fsnum verið. það var saffia,
hvaðan vindur stóð, Karluk hafði
farið annaðhvort austur eða vest-
ur með landi fraim, en ekki inn í
h.ringstraumana á Harrison vík-
inni. Ef að Karluk skyldi Virekja
burtu, þá átti Bartlett kapxeitm
við fyrsta tækifæri, áð senda sleða
á strönd upp, og byggja vita, svo
við sæjum, hvar þeir væru.
En við áttum að halda með
ströndu fram og hafa gætur á,
hvort við sæjum til þeirra. Eg
þóttist viss um, að Ilarrison vík-
in væri nú vel frosin orðin, og þó
ég hálfhéldi, að ég hefði séð skip
sigla austur, þá réði ég þó af, að
halda vestur til Bairrow, áður en
cg héldi austtir til Hershel. Ef að
Karluk hefði farið vestur, þá var
líklegt, að við fréttum það hjá
skrælingjunum milli Ilalkett höfða
og Barrow. En, hefði skipdð ekki
farið þá leið, þá fengjtim við að
minsta kosti fregnir af skipunum
Alaska og Mary SachSi
ViS þurfum aS fá útbúnað undir
veturinn.
Við vissum ekkert nm skipin
síðan við skildum við Alaska á
Port Clarence hinn 27. júlí, og urð-
um viðskila við Mary Sachs í
ofsaveðri, nálægt Prince Albert
höfða 28. júlí. Svo sá ég, að við austanveðri, þegar þeir
myndnm geta fengið útbúnað
mestan, sem við þurftum, á C. D.
Browers hvalveiðastöð á Barrow.
Margttr kann nú að hugsa, að
við hefðtim verið vel útbúnir til
hafði sézt í ísnum undan strönd-
inni. En næsta dag tengum vi®
skýrari fregnir, er við komum til
Barrow. Sagði Brower okktrr, a@
skip hefði sézt á sunnudaginn 5.
okt. Hefði þaJð verið fast i isnnm
allan daginn, eitthvað 12 milur
undan landi. Tilrann hefðu skræí-
ingjar ætlað að gjöra til að kom-
ast út í það, en þó að það væri
þarna heilan dag kyrt, þá var þa@
komið burtu með ísnum i norð-
vorn tii-
búnir að fara, og ,var óðara horfiB
sýnum.
Vilhjálmur óviss.
það var öllum ljóst, að þetta
sleðaferða, er við fórum frá jafn var skonnorta, og skrælingjar sög*
vel búnu skipi og Karluk var. En ; ust a}drel haía séð reyk koma upp
við bjuggumst ekki við, að vera
lengur en tvær vikttr á landi. Á
skipinu voru 14 nýjir sleðar ágæt-
ir og einn gamall. Eg tók þann
gamla, og hélt hann væri nógu
góður á ‘caribou’-veiðarnar. Við
höfðum hunda marga, vana og
revnda. En ég tók óreynda lninda,
tií að sjá, hvort þeir dygðu. Við
höfðttm verkfæri hin beztu, sem
hægt var að kaupa fyrir peninga,
en ég tók að eins hin nauðsynleg-
ustu og ódýrustn, svo að tninni
væri skaðinn, ef þau brotnuðti.
Við höfðttm engan verulegan vetr-
arbtming með okkur, þó að nóg
væri af þeim Jatnaði 4 skipinu.
Og svo var ttm alt annað. Við
gátum rétt komist af með það,
sem við höfðum, en lítið var um
þægindi.
Vottur hvítra manna.
Við lögðum vestur 3.
hinn 5. október fundum við skræl
ingjahóp, þrjár fjölskyldur, sem
af því. Einna liklegast var þaS, aS
þetta hefði verið annaðhvort EF
vira eða Polar Bear yfirgefið. E«
þar áttu líka að vera um veturiim
skipin Rosy H., Teddy Bear,
North Star, Anna og Olga, og gat
þetta verið eitthvert þeirra, er
verið hefði á útleið, en orðið fiast
í isnum.
Mr. Brower gat einnig sagt okk~
ur það, að skipin Alaska og Mary
Sachs væru við Collinson Point,
og hefðu búist þar um til vetur-
setu, en Mr. Leffingwell væri vitf
Flaxman eyju. þau voru þá óhult
tvö af skipunum okkar, að þvi et
líkur voru til.
J>að virðist nú, og vér höfum
fulla reynslu íyrir þvi, að strmar
þetta hafi verið mjög óvanalegt.
Af skipum þeim, sem höfðu vetrar-
dvöl næstliðið ár austan við Her-
I shel eyju, vita menn, að þau Teddy
okt. og Bear, North Star og Anna og Olga
1 ætluðu þetta sutnar að kornast
vestur alla leiB á Behring flóann,
voru að fiska í Harrison víkinni á i en frá þeim hefir ekkert hevrsí.
bak við Halkett höfðann. Höfðu
En hvað þau snertir <-kipm sex,
ætluðu að
þeir verið á landi uppi fyrir eitt- j sam komu að vestan Jg
hvað tveimur vikum, og hafði þá I komast austur fyrir Mackenzie, þá’
komið hópur 5 manna og nokkrir
þeirra hvítir, af sporunum að
vita menn alt «im þau, cða setit
næst því. Polar Bear, Elvira og
dætna. Komu þeir með ströndu | Karluk festust með ströndu iram t
íram að austan, og höfðu stol-jrekísnum, og alla- iíktir til, «6
i ð sleða einttin, sem Skrælingjar mennirnir hæfi yfirgefið þatt Po’ar
höfðu skilið eftír. Héldum við í | Bear og Elvira. Belvodere iestist *
fyrstu, að þeir kynnu að vera frá
skipinu Mary Sachs, og væri það
brotið.
Allir þessir skrælingjar voru
gamlir kunningjar minir, og einn
þeirra hafði verið fylgdarmaður og
félagi minn í tvo mánuði árið
1908. þarna voru þeir nú að veiða
smáfisk á vatni einti litlu, og gáfu
okkur um 300 pund af fiski handa
hundutn okkar. Við vorum hjá
þeim í þrjá daga, og bættu þá
konur þeirra stígvél okkar og skó,
sem sannarlega þurftit þess með.
Vottur um skipin.
Áður en við skildum við þá,
komu að vestan tengdasonur eins
þeirra og sonur atmars. þeir höfðu
um sumarið farið á báti til Bar-
row til að verzla, og á heimleið-
inni höfðu frostin náð þeim vestan
við Simpson höfða. þeir sögðu
okkur þær fréttir, að báðar skonn-
orturnar okkar hefðtt komið ti
Barrow, og haldið austur, en hve
langt þær hefðtt komist, vissu þeir
ekki.
þeir mættu hópmim, sem tók
sleðann þeirra, vestan við Simp-
son höfða, og komu þeir nú með
sleðann aftur. Voru í hóp þessum
4 skrælingjar frá Point Hope, og
hvítur maður einn, A. J. Allen,
]íi>a frá Point Hope. Jieir höfðu
allir verið með kapteini S. F.
Cottle á skipintt Belvedere, sem
orðið hafði fast í ísnttm nálægt 40
mílum vestur af Hershel eyju.
Kváðu þeir skipið vera þar, nokk-
urnveginn óhult, bak við botnfast-
an jaka, en skipin Elvira og Polar
Bear höfðu föst orðið í ísnum, tíu
mflur fjær ströndinni, og hlutu
þess vegna að hrekjast með isnum
allan veturinn.
Engar fregnir.
Héldu þeir, að bæði þessi skip
myndu yfirgefin verða, og myndu
skipshafnir þeirra fara í skipið
Belvedere. Állan hópurinn hafði
ekki minst á skonnorturnar okkar
við skrælingjana, er þeir mxttust.
En sögðu að Belvedere hefði ekki
náð Hershel eyju, en ekkert vissu
þeir um skipin Elvira og Polar
Bear. En þar sem Belvedefe hafði
í flutningi 75 tðn af vörum fyrir
okkar skip, og auk þess all-mikinn
flutning fyrir riddarasveitir lög-
reglttnnar á Hershel eyju, þá er
ekki ólíklegt, að þröngt vctÖí í
búi hjá riddurunum, ef að ekkert
annað skip getur komist til þeirra.
En bjarg&rlausir geta þeir ekki
orðið, því nægar vistir geta þeir
fengið frá Fort Macpherson, 200
mílur suðaustur frá beim.
Héldttm við nú vestur lengra, en
engar fengum við fregnir meiri hjá
skrælingjahópnum á ITalkítt hofða.
T>eir voru bar í Hóp að vciða íónr
og fá sér kjöt og iv:« n? hvöium
tveimur, som rekið höfðu þar á
land fyrir tveimur árum.
Tægar við komum til Ritnpson
höfða, urBum við þess vísari hjá
skrælingja fjölskyldu einni, að skip
t
tsnum, nálægt ströadu, cttthvaS
40 milur vestur af IIrr>l:.1 ev'ju,
og er nokkurnvegir.it oliult bak vi5
botnfastan jaka. þati Alaska og
Mary Sachs frusú t isitun', er þau
áttu 150 milur til Hershel eyjar,
en eru nú óhult yfir veturinn.
Óhöpp.
Auk þessara sex konutst að eins:
tvö önnttr skip til Point Barrow
þetta ár. Annað þeirra, Transit,
brotnaði i spón við Sniytlie höfða,
en tollgæzluskip Bandarikja, Bear,
festist í ísnum 25 mílttr suðvcstur
af Point Barrow, og rak með isn-
ttm norðausttir framhjá Poiut Bar-
row, eins og Karluk tveim vikum
áðtir. Og þar losnaði skipið Bear
úr ísntim eins og Karluk, en saffit
bannaði isinn þvi, að komast til
Point Barrow aftur i tvær vikur.
Skrælingjar fóru kaupstaðarferS
sina á seglbáti, en þá kom ísinn á
þá og sjórinn fraus um mitt sum-
ar, og teptl þá ijarri lieimilum sín-
um. það hefir verið sajmi tilbreyt-
ingalausi óhappa-kapítulinn fyrir
alla, sem nokkuð hafa ferðast á
skipum eða bátum með fram ís-
hafsströndum Alaska þetta árið.
Sjálft skipið Karluk hefir reynst
mér ágætlega. það hefir skr'nfu
með tveimur blöðum að eins, því
að skipið var ætlað til þess aB
ganga undir seglum, og skrúfan
knýr það áfram að eins sex mílur
á klukkustundu. Karluk hefir þó
ekki afl til þess, að brjóta þungaii
og þykkan ís, eins og við vissum
vel. En við höfum hvað eftir ann-
að rent því mcð fullu afli á ris-
jaka, harða eins og steinveggi, og
þó sést hvergi rispa á því. X>að
hefir því reynst fult eins vel og
við bjuggumst við. Og í veðn
miklu á Kotzehree sundi höfðum
við hundrað tons á þilfarinu, og
þó kom varla dropi sjávar innan-
borðs. Var það betra, en nokkurw
okkar grunaðd.
fsþunginn ómótstæðílegur.
þó að undarlegt virðist, þá hafa
mörg skip komið í Beaufort hafiB
■mjög sterklega bygB, en ísinn hefir
molað þau alt fyrir það og sökt
þeim í djúp niður, þar sem önnur
miklu veikari skip hafa lent i sama
ísnttm undir sömu ástæðum og
sloppið óbrotin burtu. Af þessu
geta menn gjört þá ályktan, ekki
að skipið molist og brotni því
fremur, sem það er sterkara, held-
ur bá, að þrýstingurinn er svo
voðalega mikill, aö lendi skipið í
klemmunni, þá hlýtur það að
brotna og molast í spæni, hverstt
sterklega, sctn það er bygt.
Karluk er traust skip og vand-
að, og var styrkt til að mæta tsi
og jökúm, þó að það sé ekki jafn
sterkt |oir hin sterkustu ísaskip,
sem bypð hafa verið. Alt stimarið
kom ekkert fyrir, er skemdi það.
Jiað er því ttndir hepninni og ham-
ingjunni komið, hvort það kemst
vfir veturinn.
(Niður,;ag næst).