Heimskringla - 12.03.1914, Qupperneq 5

HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 12. MARZ, 1914
BYGGINGAVIÐUR
Af öllum tegundum fæst
gegn sanngjörnu verði.
The Empire Sash & Door Co., Limited
Phone Main 2510 Henry Ave. East. Winnipeg
Skilagrein Bildfells.
Hún var röggsainlega gerC í
íslenzka Goodtemiplarahúsimi á
föstudagskveldiS, fyrir nær 200 á-
heyrendum, meö nálega 2 klukku-
stunda ræðu, sem bæði reyndist
einkar fróðleg og öllum áheyrend-
um ánægjuleg.
Herra Bildfell kvaðst haía lent í
Reykjavík á aðfangadagskveld
jóla, og þá strax að jólunum af-
stöðnum farið að starfa að því
við forstöðunefnd Eimskipafélags
Islands, að komast .að samningum
við hana um þær breytingar á
bráðabirgðarlögum félagsins, sem
Vestur-lslendingar hefðu falið sér
að fá íramgengt. Kvað hann við-
tökur sínar ha4a verið einkar hlý-
legar og alúðlegar, og á þeim 9
undirbúningsfundum, sem hann
hefði átt með nefndinni, hefði
hann orðið þess áþreifanlega var,
að allir nefndarmenn voru ekki ein-
asta samvinnufúsir, heldur létu sér
einkar ant um, að veita allar þær
kröfur til breytinga á lögunum,
sem hann fyrir hönd Vestur-ís-
lendinga krafðist að gjörðar yrðu,
og sem ekki voru í bága við ríkis-
lög Danaveldis.
Aðal stofnfundurinn var, eins og
auglýst hefir verið, haldinn i
Revkjavik þann 17. janúar, og
blakti þá fáni á bverri stöng í
höfuðborginni, en verzlttnum og
atvinnu-stofnuntim borg-arinnar
var lokað eftir hádegið, svo að
borgarbúar ættu kost á, að sækja
fundinn, sem svo var fjölsóttur,
að mörg hundrtið manns yrðu frá
að hverfa vegna rúmleysis.
Fundurinn byrjaði á hádegi.
Forseti var þar Halldór yfirdóm-
ari Daníelsson, en Sveinn Björns-
son lögmaður var framsögumaður
málsins. Og svo virtist hr. Bíld-
fell, sem alþýða manna þar legði
meiri alúðivið þetta mál, en nokk-
urt annað, er hnnn vissi til. Til
daamis gat hann þess, að þó
bráðabirgðarlög félagsins ætluðu
2 prósent fvrir söltt hluta í félag-
inu, þá hefði ekki einn einasti
maður á íslandi þegið nokkurn
eyri fyrir neitt það, er ltann hefði
starfað til ttndirbúnings lélags-
stofnunarinnar, hvorki að hluta-
sölu, eða fyrir nokkurt annað
verk.
II r. Bíldfell skýrði fundinum frá
erindi sinu til íslands, — kvaðst
þangað kominn til samvinnu með
félagsmö'nnum. Hann væri þar fyr-
ir hönd Vestur-íslendinga, som>
samnings-aðili, og með neitunar-
valdi þannig skorðuðu, að hlut-
taka Vestur-íslefndinga gæti því
að eins orðið, að fundurinn sam-
þykti þær breytingar, sem sér fyr-
ir jteirra hönd væri falið að krefþ
ast. ' I 'j,
þær breytingar kvað hann hafa
verið þessar :
1. Að höfuðstóll félagsins sé færð-
ur upp í 2J^ miltón kr., í stað
einnar milíón kr., sem bráða-
bdrgðarlögin gera ráð fyrir.
2. Að engir arðmiðar fylgi hltvta-
bréfum félagsins, sem eftir
hlutarins eðli ek'ki geta þegar
í upphafi gefið nokkra arðs-
tryggingu.
3. Að sala hlutabréfa sé ekki
háð þeim bindandi skilyrðum,
sem bráðabirgðarlögin ákveða.
4. Að skulda-ábyrgð hluthafanna
takmarkist við ógoldnar upp-
hæðir af hlutaverði þeirra.
5. Að lögmæti allra opinberra
funda félagsins sé bundið við
að þar séu vnættir 51 prósent
af öllum seldum lilutum fé-
lagsins.
6. Að aukafundir séu kallaðir,
þegar 50 hluthafar krefjast
þess.
7. að nýir hluthafar hafi fundar-
réttindi eftir 10 daga frá því
þeir gjörast hluthafar, í stað
4 mánaða, sem bráðabirgðar-
löoin gjöra ráð fyrir.
8. Að Vestur-lslendingar hafi á
fundum félagsins rétt til að
greiða atkvæði á alt vestur-
íslenzkt hlutafé, þegar alt at-
kvæðisbært hlutafé annara en
þeirra er mætt á fundum.
. 9. Að kjörtímabil félagsstjórnar-
innar sé bundið við 1 ár, í
stað 7, sem bráðabirgðarlögin
gjöra ráð fyrir.
10. Að félagtið kjósi féhirðir, sem
gefi hæfilega ábyrgð fyrir
starfi sínu.
11. Að framkvæmdarstjóri gjöri fé-
lagsstjórninni fjárhagslega skil-
grein á hverjum 3 mánuðum.
12. Að hámark launa til stjórn-
enda félagsins sé 500 krónur á
ári.
13. Að engin uppbót sé veitt þeim
hluthöfum, sem flytja vörur
með skipum félagsins.
14. Að engin uppbót eða "tanti-
em” fé sé veitt stjórncndum
félagsins fyrir störf þeirra.
15. Að enginn afsláttur frá fastá-
kveðnum vöruflutnings taxta
sé veittur nokkrum.
16. Að engum sé veitt ókeypis far
eða ívilnun í farg.jaldi, sem
með skipum félagsins ferðast,
nema framkvæmdarstjóranum.
17. Að tveir Vestur-íslendiugar
séu ávalt kosnir í stjórnar-
nefnd félagsins.
þessar 17. breytingartillögur
Vestmanna voru allar samþyktar
á stofnfundinum, nema Nr. 1, um
hækkun höfðuðstóls félagsins, sem
vegna ríkislaga Danaveldis var
ekki hægt að veita. þau lög skipa
svo fyrir, að höfuðstóll félaga
skuli allur seldur, og ákveðið,
hvemig skuli borgast, áður en fé-
lagið er myndað, en jafnframt
gjöra þau ráð fyrir, að höfuðstól-
inn megi hækka eftir þörfum,
samkvæmt framangreindum skil-
vrðum.
Nr. 2, ttm að ekki séu arðmdðar
með hlutabréfum. Félagsstjórnin
taldi það nymæli, sem félags-
mynduninni gæti staðið hætta af,
ef slept yrði, með því að arðmiða
utgáfan væri algild regla í Ev-
rópu. Og í öðru lagi af því, að
útbvting arðs yrði landsmönnum
of dýr á annan hátt. En að því,
er Vestur-lslendinga snertir, þá
verður arður af hlutum árlega
sendur á banka hingað vestur og
kvittun frá bankanum fullnægjandi
fyrir hönd allra Vestur-lslendinga,
svo að arðmiðar með hlutabréfum
Vestur-íslendinga missa sína þýð-
ingu, og að því leyti er krafan
veitt oss Vestmönnum.
Nr. 17, um kosningu Vestur-
íslendinga í stjórnarne;nd félags-
ins. Skipa lög Danaveldis svo fyr-
ir, að til þess að skipdn geti talist
íslenzk, með skrásetning og aðal-
skrifsto<fu á Islandi, — þá verði
stjórnendurnir að vera danskir
borgarar. En herra Bíldfell var á-
kveðið Iofað, að lögð sktldi fyrir
næsta alþingi tillaga um, að veita
Vestur-íslendingum undanþágu í
þessu sambandi, og var talið senni-
legt, að þingið mundi veita hana.
Nr. 15. og 16, um afslátt á far-
gjöldum og flutningi á vörum var
ekki sett í lögin, en gert að íastri
og ákveðinni fundarsamþykt, með
þeirri breytingu einni, að vanaleg-
ur afsláttur verði veittur þeim
viðskiftavinum, sem flytja árlega
með skipum félagsins vörur sem
krefjast 5 þúsund króna flutnings-
gjalds eða meira.
Málið stendur þá svona : Af
Agrip af reglugjörð
dm heimilisréttarlönd í Canada
Norðvt OlU rlandinu.
Bérhver manneskja, sem fjöl-
tkyldu hefir fyrir að sjá, og »éi>
írver karimaður, sem orðinn er 18
kra, hefir heimilisrétt til fjórðungs
ír ‘section' af óteknu stjórnarlandi
t Manitoba, Saskatchewan og Al-
berta. Umsa^cjandinn verður sjálf-
«r að koma a landskrifstofu stjórn
erinnar eða undirskrifstofu í því
héraði. Samkvæmt umboði og með
térstökum skilyrðum má faðir,
móðir, sonur, dóttir, bróðir eða
•ystir umsækjandans sækja um
landið fyrir hans hönd á hvaða
•krifstofu s'em. er.
S k y 1 d u r. — Sex mánaða fc-
búð á ári og ræktun á landinu 1
þrjú ár. Landnemi má þó búa á
landi innan 9 milna frá heimilis-
réttarlandinu, og ekki er minna en
$0 ekrur og er eignar og ábúðar-
jörð bans, eða föður, móöur, son-
«r, dóttur bróöur eða systur hans.
I vissum héruöum hefir landnem-
Inn, sem fullnægt hefir landtöku
•kyldum sínum, forkaupsrétt (pre-
emption) að sectionaxfjórðungi á-
föstum við land sitt. Verð $3.00
tkran. S k y 1 d n r :—Verður að
•itja 0 mánuði af ári á landinu f
I ár frá því er heimilisréttarlandif
var tekið (að þeim tima meðtöld-
nm, er til þess þarf að ná eignar-
bréfi á heimilisréttarlandinu), og
50 ékrur verður að yrkja auk-
reitis.
Landtökumaður, sem hefir þegar
notaö heimilisrétt sinn og getur
tkki náð forkaupsrétti (pre-emtion
k landi, getur keypt heimilisréttar-
land f sérstökum héruðum. Verð
13.00 ekran. Skyldur : Verðið að
•itja 6 mánuði á landinu á ári f
þrjú ár og rækta 50 ekrur, reiss
éús, $300.00 virði.
w. w. coiM,
Deputv Minister of the Interior,
T
17 breytingartillögum höfum vér
fengið framgengt öllum, nema
þeim tveimur, sem ríkislögin
banna, og önuur þessara tveggja
er líklegt að veitist með þingsam-
þykt í júní næstkomandn
Næst gat herra Bíldfell um
ráðning framkvæmdarstjóra, sem
er Emil Neilsen, sem verið hefir í
þjónustu Thore félagsins um mörg
ár, og af öllutn talinn hæfasti og
ágætasti maður til þess starfa.
Neilson, ásamt Skerfinberg skip-
byggingameistari — og talinn mcö
nafnfrægustu mönnum í sinni
grein í Evrópu, og annar valinn
vélfræðingur, — eru þegar farnir
til útlanda til þess að sjá um
bv-~iu"u þeirra tveggja skipa,
sem félagið hefir þegar pantað, og
sem eiga að vera að öllu hin
vönduðustu, enda nokkru dýrari,
en uophaflega var áætlað. Skal
annað skipið kostaj 580 þúsund
krónur, en hitt 500 þúsund krón-
ur. Til þess að mæta þessum
kostnaði tekur félagið um hálfrar
milíón króna lán í Hollandi, með
5 prósent vöxtum. Annað skip-
amna verður bygt í Danmörku, og
máske bæði.
Stjórn íslands hefir keypt hluti
í félaginu fyrir 100 þúsund krónur,
setn gefur henni 4 þúsund atkvæði
á fundum félagsins. ]>ess utan legg-
ur stjórnin til 300 þúsund krónur
til þess að kaiupa tvö strandferða-
skíp, er yerði hennar eign, en starf-
rækt af félaginu, og með því ár-
lega tillagi úr landssjóði, er um
semst milli stjórnarinmar og fé-
lagsins.
Skip félagsins eiga að, vera full-
gjörð til starfa : annað í marz
1915, en hitt í júni sama ár.
Svo er reiknað, að hlutafé fé-
lavsins verði strax í byrjun 700
þúsund krónur, — þar af frá
landssjóði 100 þvisund krónur.
frá hluthöfum á Islandi 400 þús-
und krónur og frá Vestur-íslend-
ingum 200 þúsund krónur. En svo
samdist herra Bíldfell við stofn-
hindinn, að Vestur-íslendingair
skuli jafnan hafa þriðjung at-
kvæða á öllum fundum félagsins,
og var það gjört að föstu laga-
ákvæði. En með því skilyrði þó,
að Vestmenn taki tiltölulegan
þátt í þeirri aukningu höfuðstóls
félagsins, sem framvegis kann að
verða gjörð eða ákveðin.
Hérra Bíldfell kvað það yfirleitt
liggja á meðvitund marnia á ís-
landi, að félagsmyndun þessi sé
mesta áhugamál, sem íslenzka
þjóðdn hafi haft á dagskrá í sögu
hennar allri, og svo er sú sann-
færing sterk mcðal allra flokka
þar, að jafnvel fátækar ekkjur og
fjölskyldu-verkamenn, sem um
mörg liðin ár hafa verið að reyna
að safna fáeinum krónum árlega á
sparisjóð, drógu nú út hvern eyri,
sem þeir áttu þar og lögðu þann-
ig aleigu sína í félagið. Og yfir-
leitt hefir þjóðin tekið miklu nær
sér fyrir þetta málefni, en alment
er vant að vera, eins og sést á
því, að af þeim 340 þús. króna
hlutum, sem búið var að kaupa á
Islandi, þegar fundurinn var hald-
inn, voru strax uppborgaðar 355
þúsund krónur. þjóðin er einhuga
um, að fá umráð yfir sínum eigin
siglingum, og að gjöra alt, sem í
bennajr váldi stendur til þess að
tryggja það, að fyrirtækið hepn-
ist.
þess gat Bíldfell ennfremur, að
svo væri vandað til kosninga í
stjórnarnefnd félagsins, að ekki
þyrfti að óttast vanrækslu í em-
bættisfærslu þeirra manna. Eins
hefði verið vandað til þeirra
þriggja manna, sem kosnir hefðu
verið til þess að yfirskoða starfs-
reikninga félagsins. Fyrir hönd
Vestur-tslendinga voru kosnir í
stjórnina þeir Halldór yfirdóimari
Daníelsson og Jón Gnnnarsson
kaupmaður.
Aðrir nefndarmenn voru kosnir
þessir : Sveinn Björnsson yfir-
dómslögmaður, Garðar Gíslason
kaupmaður, Eggert Claessen yfir-
dómslögmaður, Jón Bjömsson
kaupmaður og ölafur Jónsson
kaupmaður.
Margt annað fróðlegt var í ræðu
hr. Bíldfells, sem öll féll fundinutn
svo vel í geð, að. hann vottaði
þakklæti sitt með því, að hvert
mannsbarn stóð á fætnr og með
miklu lófaklappi lýsti ánægju sinni
— og að því loknu gáfu sig íratn
eftirfylgjandi 40 manns til þess að
láta skrifa sig fyrir hlutum í fé-
laginu :
S. F. Olafsson............kr. 500
Símon Símonarsson............—100
A. S. Bardal.................—750
Friðlundur Jónsson...........—500
Bjarni Magnússon.............—100
Haldór .T. Eggertson.........—100
Haldór Metusalemson ........—250
Sigurjón Olafsson............—100
Guðmundur Stefansson........— 100
Friðrik Swanson..............—100
Skuli Bergman................—200
H. S. Bardal................ -500
Rögn. Guðbjartsson...........—100
Bjarni T. Jónasson..........—200
Mattías Thorsteinsson ......—100
Barney Finnson..............—200
Hjahnar Gfslason............ —100
John Swanson.............—100
Eiríkur Sigurdsson...........—100
lfallur Magnusson............—400
Mrs. C. Anderson.............—100
Miss Elizabct Sigurdson.....—100
Símon Johnson................—500
Björgúlfur Thorlacius........—300
Dagbjartur Patrick...........—100
Þórður Bjarnason.............—100
S. Sveinson..................—100
Steindór Jacobson............—100
Guðjón Skaptfell.............—300
Otto Kristjánsson............—100
Ilafnkell Bergson............—100
Stefan Baldvinson............—100
Olafur Bjaruason.............—250
Smundur Björnson.............—100
C. Thorlakson................—100
Johannes Jónsson............— 25
Stefan Sigurdson.............—100
F. Filipsson..........: ....—100
Rúna Thorsteinson....... .. ..—100
Guðvaldi Eggertson.........—1,000
Eggert Jónsson ..............—100
Samtals með áður auglýstu—182,400
tí. Li. tíuldwinson.
TJNDARLEGT HUGREKKI.
Fyrir fáum árum-ég bjó þá á landi
mínu, hafði ég fyrir stuttu keypt
1-4 af skóglandi 2 mílur frá heima-
landi. Eg vildi girða það svo ég
gæti haft þar gripi, og þurfti að fá
mann mánaðar tíma, en það var
lítið um lausa menn í byggðinni.
En hepnin var með. Eg varstadd-
ur við kirkju og fann þar mann,
nýlega komin frá gamla landinu,
hann var tii mcð .ið tak r vinmi, cg
bað liann að vinna iijá mér eint
mánuð og segja hvaða kaup liann
setti svo ég gæti gengið að cöa fjá.
Hann þurfti nú fyrst að leita scr
nægra upplýsinga um hvert það
væri fært fyrir sig að leggja
út á þá hættu að cyða einum mán-
uði hjá mér, en svo kom lianu til
mín. Maðurinn var mjög liðmann-
legur að sjá og á besta aldri, hafði
verið á Möðruvalla skóla og eftir
það barnakennaii, og mátti með
lagi skilja á honum að hann leit
ekki mjög hátt á okkur bændur.
Nú byrjaði vinnan, sem var að
höggva girðingar staura. Ég vaið
að verameð honum þó væri naum-
ast ferða fær. Ég hafði meiðst árið
áður og komst þá ekki lengd mína.
Eitt kvöld erum við að fara heim,
var á vegi okkar nokkrir gamlir og
þurir eikar stofnar, og vildi ég taka
þá í vagninn, það var svo góður
eldiviður, bað hann að hlaupa ofan
og flegja þeim upp 1 vagninn. Hann
fer og ítir einum niður en um leið
og stofnin féll hljóðar hann hátt og
hendist langa leið til baka. Mér
var liálf hverft við, hélt hann hefði
meiðst, en það var bara að hann
sá fáeina maura iðandi í rotinnl
sem kom upp úr moldinni. Ég vavð
að brúka öll bríningarorð sem ég
fann fært til að viðhafa til að gcia
fengið hann að kasta spítunni upp
í vagninn. Svona var hann hrædd-
ur við vesalings litlu maurana, en
hann var ekki hræddur við að
drekka vfn meir en góðu hófi gegn-
di, og frjósa til dauðs af þeirri oi>
sök milli húsa, stuttu eftir að hann
fór frá mér.
B. B.
Póstspjald færir yður vorn stóra verðlista.
McKENZIES
AGÆTA
ÚTSÆÐl
"^E3S Fullkomnasta útsæöis verzlun i Canda. Má heita
viö húsdyr j’ðar.
1E3Í Ábyrgð að útsæði vort sé hið bezta—byggð á
gæðunj vörnimar
H eppni yðar eru framfarir vorrar 8 jófca bygg-
ing 70 x 120 fet.
H inir glöggnstu og skarpskygtinnpfTi velja t>að.
Hinir gætnnstn og sjiarsriunistu nota það.
“fsðll Vöruhúsið velþekt.a frá hafi til hafs- útsæðið
virði alheims notkunar.
Útsæðið jilþekta—hraust og liftmdi útsa-ðið rueð
st.erkji llfskraftimun.
Utsæðið sem fljótt frjóvgast -sterk og hranst,
jurt af hverju fraii
A. E. McKENZiE CO, LTD.
BRANDCN. MAN CALGARy, ALTA.
Vesturlandsins stærsta fræ verzlun.
C
r-t
W
»
a
<
SL
cx
•<
<
n>
tr
c
Ð3
n
D.
Of
358
Sögtisafn Heimskrinjrlu
Jón og Lára
159
160
Jón Wg Lára
161
23. KAPÍTTTLI.
Jón Treverton málaBi aldrei skrípamyndir eftir
þetta, en hann hélt áfram, afS æfa sig í hinni æÖri
mytidagerB. tHann var byrjaBnr á, aB draga upp
mynd af konu sinni, mjög líka og fagra mynd, og aB
henni vann hann tvær stundir á díilg. Auk þess hafSi
hann margt annaS aB athuga, jarByrkjuna, dýraveiB-
ar og öll viSskíftin, sem fylgja því aB stjórna stórri
landeign, sem Jón vildi gera og gerBf vel. Hann
endurbætti jörSina stórkostlega, en Jasper Treverton
hafBi stækkaS hana en ekki bætt. þaB var á nllan
hátt ánægjulegt líf, sem Trevertons hjónin lifBu
fyrsta áriS, og þegar útlit varS fyrir, að barn ætti
aS fæSast i þessu gnmla htisi, sem ekki hafSi skeB í
marga tugi ára, virtist seinasta vonin ætla aS upp-
fyllast og fylla gæfúhikar þeirra.
MeSan ánægjan ríkti á Manor House, slæptist
ESvarS heima hjá foreldmm síntim, og gamli faSir
hans var búinn aS venja sig viS þá hugsun, aS ES-
varS yrSi aldrei annaS en landevSa.
SíSan ESvarS kom heim frá London, hafSi hann
veriS viSiFeldnari í viSbúS en áSur.
Jafnvel Celia áleit, aS hann væri búifin aS gleyma
Kst sinni á Láru.
ESvarS hafSi fengiS herbergi til sinna eigin nm-
ráSa í prestshúsinu, sem lá viS endann á löngum
gangi, meS einum glngga, er sneri aS heiSinni. þar
Ri'Tdu menn aS hnmn stundaSi skáldskap sinn, cn þeg-
lar svo bar viS, aS móSir hans eSa systir komu
snögglega inn til hans, lá hann vanalega endilangur
4 leguheikknum og reykti vindil, og sá Celia brátt,
aS framför hans var harla litil.
Hann hélt áfratn aS rita smávegis fyrir viku-
blöSin, og fékk fyrir þaS nægilegt til aS geta klætt
°g keypt sér tóbak og annaS, sem hann þarfnaS-
íst, en mat sinn borgaSi hann aldrei.
‘þaS, sem ég þarf, er lifsviSurhald fyrir næsta ár,
þangaS til ég hefi hlotiö nafnfrægö’, sagSi hann viS
móSur sina, ‘og það er ekki stór krafa til föSur míns
þar eS ég er eini sonurinn'.
Prestur samþykti þaö, aS þessi krafa væri rými-
°g móSir hans, sem elskaSi hann innilega, bjó
herbergi hans eins vel út og henni var unt.
þau kvöld, sem systkinin voru ekki í Manor
House, var Celia vön að færa honum kaffi kl. 5, og
sat þá og spjallaSi viS bann langar stundir.
ASallega snerist samtaliS um vini hennar í Man-
or House. Hún var hætt aS hata Jón Treverton og
hrósaSi honum all-mikiS meS köflum, og sagSi hann
fullkominn sem eiginmann, og lét þá ósk i ljósi, aS
sér hefSi hlotnast slíkur maSur.
‘Eg held Lára sé sú hamingjuríkasta stúlka í
heiminum’, sagSi hún. Slíkur maSur, slíkt hús, slíkt
gripahús og slíkir garSar og svo allir peningarnir.
þaS er nærri leiSinlegt, aS sjá hana taka alt meS ró.
Eg held hún sé forsjónir.ni þakklát, því hún er trú-
kona, eins og þú veizt, en hún er alt of hæglát.
IlefSi ég hlotið sem svarar helmingi af hennar ham-
ingju, myndi ég hafa hoppaS upp í tungliS ai ánægju'.
‘Lára er fullkomin í framkomu sinni, góSa min.
Vel uppaliS fólk hugsar aldrei um, aS hoppa upp í
tungliS’, sagSi EðvarS.
‘Mcr þykir vænt uffl, aS henni líöur vel’, sagSi
ESvarS blíSlega. ‘ITamingjunni sc lof, aS ég er laus
viS ást til hennar, og aS ég get litiS á velliSan henn-
ar án afbrýSi, en jaínframt furðar mig 4 því, live
JB.Í.U II LLI U I IUJ.Í Ui&IiUúJaIUxLLL
ánægS hún getur veriS meS manni, hvers liSnu æfi
hún þekkir ekkert’.
‘Hvernig veizt þú þetta, Ted ? Hiin veit, hver
hann er, og hvaS hann er. Hún veit, aS hann var
foringi í hernum og seldi stöSu sína, af því hann var
búinn aS eySa öllum öSrum fjármunum sínum’.
‘Seldi stöðu sína fyrir 7 árum’, sagSi ESvarS,
‘en hvaS hefir hann gert síSan?’
‘Flækst um göturnar í London’.
'þaS er mjög óákveSiS svar. Sjö ár. Hann hef-
ir orSiS aS vinna fyrir mat sínum þeuna tima, því
ekki hafa peningarnir, sem hann fékk fyrir srtöðu
sína, enst mjög lengi. Hann hefir hlotiS að eignast
kunningja á þessum tíma. Hvers vegna koma þeir
ekki í ljós ? Hvers vegna er hann svo þögull um
líf sitt þessi sjö. ár ? þú mátt vera viss um þaS,
Celia, að þegar einhver ér þögnll um sjálfan sig, þá
hefir hann eitthvaS aS dylja’.
‘þaS er eitthvaS undarlegt viS þaS’, sagði Celia .
samþykkjandi. ‘Jón Treverton talar aldrei nm æfi ’
sína eftir aS hann yfirgaf herinn, ég held hann hafi
ávalt veriS í London, þvi hann minnist stundum á
þaS, aS lifiS í London sé þreytandi. Ef að ég væri
Ivára, þá krefðist ég að fá að vita þetta’.
‘þaS á scr engin varanleg hamingja stað milli
manns og konu', sagSi ESvarS, ‘án óbifanlegs
trausts’.
‘Vesalings Lára’, sagSi Celia og stundi. ‘E'g hefi
ávalt sagt, aS hniðkaup þeirra vissi á ilt, en í seinni
tíS virSist sá spádómur ekki hafa ræzt’.
‘Hefir hún aldrei sagt þér orsökina til þess, nB
Jón yfirgaf hana strax eftir giftinguna ?'
‘Nei, ekki meS einu orSi. Hún sagSi mér einu
sinni, aS hann hefSi fariS til Buenos Ayres viðvíkj-
andi viSskiftum, en aldrei meira.
’þaS hafa veriS undarleg viSskiíti, sem iölluSu
IlilJJM U Itl. 1 I 1 i 1 1 11 . : l, 1,1 ,u_i
hann burt frá konunni á sömu stundu og hann gift-
ist’, sagði EðvarS.
Celia kinkaSi kolli. Henni þótti væ.nt um Láru,
en henni þótti vænna um mákilfenglegt hneyksli.
ESvarS stundi dálítiS og ruggaði höfðinu á kodd-
anum, sem táknaði fyrirlitningu fyrir lífinu.
‘Kæri Ted, ég er hrædd um, aS þú sért enn ekki
biiinn aS gleytma Láru’, sagði Celia.
‘Mér þykir leitt aS hugsa um þaS, aS hún skuíi
vera gift þorpara’.
‘ó, Ted, hvernig geturSu fengiS þig til aS se-ja
slíkt ?
‘Maður, sem ekki getur gert grein fyrir 7 árrnn
af æfi sinni, hlýtur að vera þorpari’, sagSi ESvarS
alvarlega. ‘Eg biS þig a8, segja ekkert viS Láru, sem
getur vakiS hjá henni óró. Biddu og athugaSu, eins
og ég. Einhvern daginn kemur tundurgos i Manor
I House’.
‘E!g hélt þér þætti vænt um Treverton’, sagði
| Celia. ‘Mér virtist ykkur koma vel saman’.
| . 'Eg er knrteis viS hann vegna Láru’.
ESvarS langaSi til aS særa Jón Treverton dauS-
legu sári, og þó vissi hann, aS þaS versta, sem h >nn
gæti gert honum til meins, gerSi sér ekkert ga"-n.
Skapraunin eySilegöi hann algerlega, gerði hann aS
landrækum afbrotamanni, og gæti máske oröið til
þess, aS kona hans, sem elskaöi hann, dæi af sorg.
! Hann var eins og skellinaSran, sem getur geymt < - -1 r-
iS í tönnum sínum, þangaS til hún þarf aS brúka
þaS.
! ' ^ : ■ ' 1 '