Heimskringla - 11.06.1914, Side 1

--------------------------------- ♦
GIFTIKGALEYFIS-1 VEL GERÐGR
BRLF SELD |LETUR GRÖFTGR
Th. yohnson
Watchmaker, Jeweler& Optician
Allar viðgerðir fljðtt og vel af hendi
leystar
248 Main Street
Phone Maln 6606 WINNIPEG, MAN
♦ --------------------------------
Fáið npplýsingar um
PEACE RIVER HÉRAÐIÐ OG j
DUNVEGAN
framtíðar höfuðbál héraðsin*
HALLDORSON REALTY CO.
710 IVlelntyre Rlock
Fhone Maln 2844 WINNIPBG MAN
.............................. .
XXVIII. AR.
WINNIPEG, MANITOBA FIMTUDAGINN, 11. JÚNÍ 1914.
Nr. 37
Skrásetning í
Winnipeg.
Auglýst er nú, að skrásetning
kjósenda fari fram í næstu viku hér
í hænum, — dagana 15., 16. og 17.
J). m. Ættu Islendingar að láta skrá-
setja sig, og enginn að láta ]iað
undir höfuð leggjast. Menn verða
að fara sjálfir á skrásetningarstað-
inn, annars verða nöfn þeirra ekki
sett á kjörlistann. Hver, sem ekki
lætur skrásetja sig nú, missir at-
kvæðisréttinn við næstkomandi
kosningar. 3?ví ekkert gagnar það,
þótt menn hafi áður verið á kjör-
lista. — Vegna hinnar nýju kjör-
dæmaskiftingar, verða listarnir
gjörðir yfir alveg að nýju, og þeir
einir settir á þá, sem fara þess á
leit; en hinir ekki, þótt þeir hafi
áður staðið á kjörskránni.
Ef menn hafa það hugfast, að
vernda atkvæðisrétt sinn nú, verð-
ur engum vísað frá, er á kjörstaðinn
kemur.
Hon. G. R. Coldwell
utnefndur.
Mentamála ráðgjafi Hon. G. R.
Coldwell var útnefndur á mjög fjöl-
mennum útnefningarfundi á þriðju-
dagskveldið var, sem þingmanns-
efni Conservatíva í Brandon bæ.
Hann hefir setið á þingi, sem full-
trúi fyrir það kjördæmi, nú í tvö
kjörtímabil.
Ræður voru fluttar við það tæki-
iæri og kom það eitt í ljós, að allir
voru ráðgjafanum samdóma um
skólamáls-stefnu lians. Skólamáls-
stcfna stjórnarinnar er ein sú vit-
urlegasta og bezta, sem mynduð
hefir verið í uppfræðslumálum
þessa lands. Hún er líka svo sann-
gjörn, því hún gjörir ráð fyrir á-
standinu einsog það er: að hér eru
ijölda margir þjóðflokkar saman-
komnir, og leitast við, að gjöra öll-
um jafn hátt undir höfði, með því
að viðurkenna hinftr útlendu tung-
ur við skólana. Hún býr ekki til á
pappírnum það ástand, sem ekki
er til, að hér sé að eins ein þjóð,
einsog vandræða-stefna Norrisar
heldur fram, og þvf beri öllum að
mæla á þessari einu tungu.
Heimastjórnarlög Ira.
Heimastjórnarlög Ira, sem nýlega
gengu í gegn um neðri málstofuna
á Englandi í þriðja sinni og hljóta
að verða að lögum, hvort sem lá-
varðamálstofan samþykkir þau
eða ekki, hafa eftirfylgjandi ákvarð-
anir um stjórn Irlandsmála:
í efri málstofunni skulu vera 40
þingmenn og í neðri málstofunni
164. Irska þingið getur hvorki sam-
ið lög um frið eða stríð, ekki um
landher eða sjóher, eða nokkurn
lierskap; ekki um samband við
önnur ríki; ekki um verzlun utan
írlands; ekki um gjaldgenga mynt,
eða löglega gildandi peninga.
Irska þingið getur ekki samið
lög, hvorki beinlínis eða óbeinlínis,
til að stofna nokkurn trúflokk eða
leggja fé til einhverra trúflokka
eða trúarbragða, og ekki bannað
mönnum að liafa eða iðka frjálst
nokkur trúarbrögð í landinu; ekki
veitt forgöngurétt, einkaréttindi
eða lilunnindi nokkrum trúar-
brögðurn; ekki iátið menn missa
réttar síns eða hagnaðar fyrir trú
sína, hver svo sem hún er, eða þó
menn fylgi fyrirskipunum kyrkju
sinnar, og ekki má þingið leyfa
nokkrum trúarbrögðum eða trú-
ar-athöfnum, að vera skilyrði fyrir
kvonfangi eða giftingu.
1 bráðina er löggjöfin takmörk-
uð, hvað snertir landakaup, elli-
styrk eða eftirlaun' aldraðra
manna, ríkis-lífsábyrgð, verðmæti
vinnu (labor exchange); ekki um
hið konunglega írska lögreglulið;
ekki um pósthússbanka eða spari-
banka aðra, eða bræðrafélög.
Konungurinn eða fulltrúar hans
hafa framkvæmdarvaldið á hendi.
Fjörutfu og tveir þingmenn skulu
sem áður sendir frá Irlandi til neðri
málstofunnar á Engiandi.
Dómnefnd leyndarráðsins skal
hafa hið seinasta úrskurðarvald
um það, hvort lög þau, er írska
þingið samþykkir, eru samkvæm
stjórnarskránni eða ekki.
Fjárhyrzla írlands skal greiða
allan kostnað af stjórn írlands, að
undanskildum kostnaði í málum,
sem hér eru undanþegin og að of-
an er getið.
En fjárhyrzla alríkisins skal
greiða í fjárhyrzlu Irlands fyrst
$2,500,000 árlega, og að lokum, eftir
6 ár, stöðugt $1,000,000 á ári hverju.
72,000 MANNA HÓTA AÐ HÆTTA
VINNtT.
Meirihlutinn af 72,000 járnbrauta-
og lestaþjóna hóta að fella niður
vinnu, ef að kröfum þeirra verði
ekki sint. En kröfur þeirra eru:
hærra kaup. Járnbrautaeigendur
segja, að það nemi 33 milíónum doll-
ara árlega. og þeir geti það ekki.
Felli þeir niður vinnu, verður lítt
mögulegt, að láta lestir ganga
vestur frá Cliicago.
á Eng-
blaðinu
Windermere fréttaritari
landi ' sendir Telegram
skeyti, og segir, að enginn vafi sé á
svarinu, sem stjórnin á Bretlandi
muni senda til Vancouver upp á
fyrirspurnina um lendingu og rétt-
indj Hindúa þar. Það muni verða
líkt og hjá Lord Curzon, er hann
var varakonungur á Indlandi, að
nýlendurnar hefðu fullan rétt til
að semja lög, er varðveittu þær
sjálfar. British Columbia er hvítra
manna land, og engin stjórn og
engin lög geta neytt upp á hana
ómögum, sem hún ekki vill hafa.
Karluk og skipshöfnin.
Skipshöfnin félaga Vilhjálms
Stefánssonar á Karluk, sem týnd-
ist í sumar sem leið, er nú heil á
húfi á eyjunni Wrangel, norður af
Síberíu. Þangað hröktust þeir, þeg-
ar þeir urðu viðskila við Vilhjálm,
— en ísinn molaði í sundur skip
þeirra. Þó komust þeir í land með
íorða nokkurn, sem kapteinn Bart-
lett ætlar þeim nægi fram á sum-
arið. Það fór einsog Vilhjálmur
ætlaði, að þeir myndi af komast,
þó að hann gæti ekki vitað, hvar
þá myndi að bera.
Kapteinn Bartlett komst með
cinum skrælingja á hundasleða í
land í Síberíu og þaðan til livítra
manna, og komst svo f fréttasam-
band við stjórnina.
Bartlett kapteinn segir, að engin
skip muni þetta sumar koma til
Wrangel eyjar, nema kannske tveir
rússneskir ísbrjótar (Taymir og
Waig-raitch) og Bandaríkjaskútan
Bear. Er nú Ottawa stjórnin að
leita samninga bæði við Banda-
ríkjastjórn og Rússa um það, að
ná þessum mönnum af Wrangel
eyju í sumar.
Kapteinn Bartlett segir, að Kar-
luk hafi sokkið 60 mílur norður af
Herlad eyju, nálægt Wrangel eyj-
unni, 16. janúar í vetur.
Mexikó.
Einlægar róstur og smábardag-
ar, og nú e* Carranza kominn til
borgarinnar Saltillo, og er að setja
upp stjórn í Mexico og taka sér
ráðaneyti. Virðist hann ætla að
laumast að sem forseti í Mexico,
áður en Bandaríkin geta látið
ganga þar til reglulegra kosninga.
Hvað Bandaríkin segja til þessa,
er óvíst.
MANNSKAÐI VIÐ QUEBEC.
Þann 8 þ.m. fórust um 40 fiski
skip austan við Quebec strendur.
Bar sum þeirra upp á sker norður
hjá Miscou og Shippigen eyjum, en
þar er land óbygt. Hve margir
menn hafa týnst er enn óvíst en
talið er vfst að mikið manntjón hafi
orðið. Ofsaveður gekk allan daginn
og urðu miklar skemdir á landi þar
suður með ströndinni.
CORSICAN KOMIN TIL
ENGLANDS.
Allan línu skipið Corsican er tók
við því sem eftir lifði af skipsliöfn-
inni á Empress of Ireland, kom til
—Glascow á þriðjudaginn. Hafði
það haft góða ferð. Með skipunu
var Stefán ritsjóri Björnsson og
fjölskylda hans. Eru það góðar
fréttir að þau liafa komist leiðar
sinnar heilu og höldnu. Er skipið
lenti var strax settur vörður um alla
er á skipstrandinu voru og þeir
fluttir samstundis til Liverpool.
Ekki var frétta riturum blaðanna
leyft að hafa tal af þcim, og þykir
það kenna eigi lítils yfirgangs af
hendi C. P. R. félagsins er þeim
skipunum réði.
DR. JÓN BJARNASON.
Jarðarför lians fór fram á þriðju-
daginn var að afliðnu hádegi. Var
fyrst húskveðja flutt heima og þar
næst farið yfir í kyrkjuna. Afar
mikill fjöldi fólks var í kyrkjunni
Yfir kistunni töluðu Síra Björn B.
Jónsson, forseti Lutherska Kyrkju-
félagsins, Síra Friðrik Friðriksson
fyrir hönd biskups íslands og Luth-
erskur prestur hér í bænum Rev. M,
Kahre. Veður var hið blíðasta með
smá skúrum. Viðstaddir voru
flestir prestar kyrkjufélagsins og
auk þess mikill fjöldi manna utan
bæjar.
Þessa látna mikilmennis þjóðar
vorrar og íslenzku kyrkjunnar
vildum vér minnast nákvæmar
næsta blaði.
$50,000 KRAFA FRÁ STORSTAD
Þann 3. júní gjörðu eigendur
kolaskipsins Storstad 50,000 doll-
ara kröfu til C.P.R. félagsins fyrir
skaða þann, sem þeir höfðu hlotið
af því, að rekast á Empress of Ire-
land.
HINDÚ A-MÁLIN.
Frásaga
Hánnesar Péturssonar
um Empress slysið.
Chateau Frontenac, Quebec,
31. maí 1914.
Kæri bróðir!
Af því við höfum hugsað okkur
að halda áfram ferð okkar, ef við
gætum gjört viðunanlega samninga
við C.P.R., ]iá finst mér skemtilegra
að senda þér nokkrar línur liéðan,
svo þú og fólk okkar viti, hvernig
okkur reiddi af í gcgnum þetta
voðaslys, sem vildi til hér, scm þið
hafið víst heyrt öll svo margt sagt
um, og, einsog gjörist, svo margt
ranghermt og ósatt, þar sem svo
margir segja frá, en sem enginn
getur sagt frá nákvæmlega rétt.
A fimtudaginn var kl. langt geng-
in 5 e. h. var lagt af stað frá bryggj-
unni hér. Það var töluvert á annað
hundrað af Hjálpræðishers farþeg-
um með skipinu. og spilaði horn-
leikara flokkur þeirra þrjú lög um
leið og siglt var af stað. En lítið
SÖNGÆFINGAR.
íslendingadagsnefndin hefir faliÖ mér á hendur að
annast um söng á næstkomandi þjóðhátíð Islendinga hér
í borg, er haldin verður mánudaginn 3. ágúst, n.k.
Vildi ég því vinsamlegast mælast til þess að allir þeir
íslendingar hér í borg er aðstoða vildu við sönginn þenna
dag vildu gefa sig fram á næstkomandi söngæfingu er
haldin verður í Tjaldbúðar kyrkju, þriðjudaginn þann 16.
þ.m., kl. 8 e.h. Verða þar samankomnir þeir sem nú
þegar hafa ákveðið að taka þátt í söngnum. En ósk mín
er sú, að sem flestir vildu gefa kost á því að vera með.
BR. ÞORLÁKSSON
langt og stökk — og náði eg í hana
um leið og hún kom niður.
Það var voðakalt í vatninu og
nóttin nokkuð köld, og skalf eg því
æðimikið; en náði mér þó í raft, er
flaut í vatninu og fór að reyna að
hjálpa til, að koma bátnum frá
skipinu, er auðséð var að mundi
velta um þá og þegar og ofan á
okkur. Tilly náði í ár upp úr bátn-
mundi vera að komást upp á efstu i um og fékk mér, og gjörðum við
þiljur, því cg mundi hvar stiginn | nú fjórir eða fimm í bátnum alt
var. Með því að hálf skríða og | sem við gátum til að komast frá
hanga í rimlunum (rail), kom- i skipinu, — ýttum og rérum. Og
umst við þangað og náðum í riml- i iótt á eftir valt skipið með hægð
ana þar á skipsborða. Þar var niður, og alt lauslegt hrundi af alt
mjög fátt um, Þvf nú var skipið í kringum okkur, og fólk í tuga-
við skyldum vera kyr. Við kom-
umst loks með illan leik upp á
“Prominade Deck” (við höfðum
Aærið á efra “second class deck”),
og náðum í þilfars-karminn þeim
megin sem skipið var hærra, og
var þar mikill troðpingur í kring-
um okkur; þar stóðum við litla
stund.
Tók eg þá eftir því, að hægt
að steypast á hliðina; efsta þilfars-
borðið hægra megin var að
sökkva ofan í sjó, og jafnóðum og
einhver komst upp um stigann,
valt liann sem linikill ofan í sjó.
óliljóð, grátur stunur og fyrirbæn-
ir var ógurlegt að heyra.
,_Við höfðum engin björgunar-
belti. ómögulegt var að ná niður
hátum, því það var óstætt á þil-
íarinu, sem nú var næstum beint
upp og niður. Þá hrópaði Tilly í
eyrað á mér: “Þarna niðri eru ein-
hverjir með bát!”
Við liandfönguðum okkur eftir
rimlunum nokkur fet, til þess að
stefna á yfirbyggingu nokkura,
er þar var upp úr dekkinu á miðju
skipi, er tæki af okkur fallið, og
svo rendum við okkur niður og
hittum beint á hana; lentum þar
í hrúgu, en meiddumst mjög lítið,
eða að minsta kosti vissum við
bar á gleðilátum, og var hálfgjörð- aj ])vj Skriðum svo með
ur drungi yfir öllum. Veðrið var
sólskin og hlýtt, ekki
er fram á nóttina leið, var stjörnu-
ljós og bjart til lofts, en ofurlítil
mkuslæða lá annaðslagið yfir
vatnsfletinum. ©
Við notuðum tfmann vel fyrir og
eftir kveldverð til að skoða og
kynna okkur skipið, og kom það
að góðum notum síðar.
Við háttuðum snemma um kvcld-
ið, kl. að ganga ellefu, því við vor-
um þreytt, — höfðum verið á ferð-
inni frá því.snemma um morgun-
inn, því kveldið áður en við kom-
um til Quebec, var rigning og gát-
um því ekkert séð af því, sem okk-
ur langaði mest til að skoða hér.
Eg sofnaði strax, því skipið leið
áfram svo þýtt, að það var eins og
maður væri heima í rúminu sínu.
Ivlukkæn rétt eftir tvö vaknaði eg,
og var að staulast fram úr rúminu
til að fá mér að drekka, þegar rétt
um leið kom voðarykkur, einsog
skipinu væri hálf-lyft upp og fært
til út í hliðina. Af því eg er ekki
sjómaður, hélt eg að það mundi
hafa hvest meðan eg svaf og þetta
væri stórsjór. Fékk eg mér svo að
drekka með mestu ró, og leit svo út
um gluggann á káetunni og sýnd-
ist við vera að lenda við “dock”, —
en þó hálfpartinn að það væri ann-
að stórskip. Eg skrefð svo upp í
rúmið aftur, en rétt um leið rauk
konan upp og sagði: “Guð minn
góður, hvað gengur að!”. Stökk
eg þá fram úr rúminu, kveikti ljós
og var þá Tilly búin að opna hurð-
ina; heyrðum við þá óhljóð og fyr-
irbænir í fólkinu um alt skipið, og
sáum það troðast áfram í hálf-
gjörðu æði. Rukum við þá af stað,
í náttklæðunum einum upp á þil-
far; var þá skipið farið að hallast
svo mikið, að ervitt var að ganga.
Héngum við hvort í öðru og ýtt-
um okkur áfram í gegnum þröng-
ina og upp á þilfar. Við hvern
stiga var skipsmaður, og sagði, að
það væri engin hætta á ferðum, —
, , . þessari yfirbyggingu sva sem tvo
yndælt, sólskm og hlytt, ekki faðma os renduin 0kkur svo
mjög heitt; töluverð gola af fljót- aff:UI. nlgUr. Eg fyrst og Tilly hélt
inu, er lægði, er á^leið kveldið, og affan f nllg. j>al- niðri undir vatn-
inu stöðvuðumst við á manni, er lá
þar við siglutré, er stendur á skakk
upp úr dekkinu. Þar rétt fyrir neð-
an og svo sem tvo faðma úti í
vatninu, var báturinn, er við höfð-
um séð, og menn í tugatali að
svamla í vatninu og reyna að kom-
ast að honum og upp í hann. Þar
lá kaðalsendi úr skipinu og fram
að bátnum, er af tilviljun hafði
dotið út, er bátarnir voru að
hrynja af skipinu. Dreif eg mig því
yfir manninn, greip í kaðalinn og
henti mér út í vatnið til bátsins.
Eg fór næstum á kaf í vatnið, en
einhvernvegin náði eg í reka og
svo í bátshliðina. Varð eg þess þá
fyrst var, að Tilly hafði mist af
mér og sat eftir við siglutréð. Eg
sá, að eg kæmist ekki til baka að
svo stöddu og hafði mig því upp í
bátinn, er nú var orðinn fullur —
þröngskipaður af mönnum —, þó
allstaðar í vatninu í kring væru
fleiri að reyna að komast upp í; og
einn í bátnum var að reyna að
varna mér að komast upp í. Strax
og eg var kominn upp í bátinn, sá
eg, að ef klifrað væri upp í siglutréð,
cr Tilly stóð við, væri hægt að láta
sig falla niður í bátinn, ef hjálpað
væri að taka á móti, og væri það
eina tækifærið fyrir Tilly að kom-
ast af, að reyna það. Hrópaði eg
því það sem eg gat og veifaði hönd-
unum til hennar. Strax og hún sá,
að eg komst upp í bátinn, var eins
og nýtt líf færðist í hana, og ann-
aðhvort datt lienni það sama í hug
og mér, eða varð einhvernveginn
vör við, hvað eg var að segja og
benda, og klifraði hún því upp
rána, sem er einsog ritsímastaur;
þar var þá kominn sltipsmaður í
sömu svipan, og náði hún 1 hann
og bað liann fyrir guðs skuld að
hjálpa sér; en hann hristi hana af
sér, en tók hennar ráð, að klifra
upp staurinn og stökkva. Fór hún
á eftir honum og komst nógu
eða jafnvel hundraða-tali valt nið
ur í sjóinn. Hávaðinn var voðaleg-
ur, því gufuketill í skipinu hefir
víst sprungið um leið. Eitthvað
náði f árina í höndunum á mér og
tók hana af mér. Báturinn lyftist
upp af Amtnsganginum, en kastað-
ist dálítið frá um leið, svo við vor-
um sloppin í bráðina. Þá tókum
við eftir andvörpum og stunum við
fæturna á okkur niðri í bátnum,
og lá þar kona niðri í botninum á
bátnum f vatni og var náttúrlega
bæði staðið og leigið ofan á henni.
Yið Tilly gátum togað hana upp.—
Svo var farið að reyna að róa til
skipsins, er rekist hafði á Empress,
sem lá þar ekki mjög langt frá.
En nú var það hörmulegasta eft-
ir, því maður varð að krækja aft-
ur og aftur hjá fólki, er var all-
staðar í vatninu, og sem hefði
strax sökkt bátnum, ef það hefði
náð í hann. En allir hrópuðu til
manns, að hjálpa sér fyrir guðs
skuld. Báturinn var of hlaðinn
einsog var (um 50 manns í honum),
og gekk því seint, að komast að
skipinu, en svo tókst það þó á end-
anum, og náðum við tveir í kaðal,
er fleygt var til okkar, og héldum
bátnum við skipshliðina meðan
farið var upp kaðalstiga, er rent
var niður til okkar.
Besta Canada
Hveiti
Ogílvies
Royal Household
FRl HAFI TIL HAFS OG UM
ALLA VERÖLD, FÆR ÞAÐ
ÞENNAN VITNISBURÐ O G
HELDUR HONUM.
The
Ogilvie Flonr Nills Co. Ltd.
WINNIPEG, PORT WILLIAM.
MEDICINE HAT, MONTREAL,
Stærstu hveitlmölunarmenn í
brezka ríkinu. Mala dag-
lega 18,000 tunnur.
IÝonung;Ieglr malarar.
Strax og eg kom upp á skipið,
fór eg úr náttklæðunum, er voru
rennandi blaut, og fór að reyna að
nudda mig, til að ná úr mér skjálft-
anum, og tókst það fljótt, því það
varð brátt nógu heitt inni í komp-
unni, þar sem við vorum, þó flestir
væru naktir (kvenfólkið var í ann-
ari kompu), því plássið var lítið,
þar eð þetta var ekki fólksflutn-
ingaskip.
Eftir litla stund var komið með
vatnsfötu og “brandy”-flösku, og
öllum gefinn einn drykkur. Svo
fórum við, sem betur vorum á okk-
ur komin, að reyna að lífga þá við,
er ekki gátu staðið eða hreyft sig.
Það voru að eins þrír, er með lífs-
marki komu, er dóu.
Við vorum í þriðja bátnum, en
fimm í það heila, er lentu að skip-
inu; — tveir annarsstaðar.
Tilly var einlægt á ferðinni, að
reyna að hjálpa til, og nugga þá,
sem máttlausir og stirðir voru, þvf
hún var eins róleg einsog ekkert
hefði skeð; og er mér óhætt að
segja, að það voru ekki nema tveir
aðrlr kvenmenn, af þeim, sem kom-
ust af, er komu fram eins rólega og
eðlilega og hún.
Eftir nokkurn tíma náði eg í
Þar vorum við drifin upp í vagna.
eftir svo sem tuttugu mínútur, og
keyrt með okkur svo sem hálfa
aðra mílu heim að litlu sveitahóteli.
Fólkið var alt saman franskt, og
skildi mjög fátt af þvf nokkuð í
ensku; en það gjörði alt sem það
gat, að láta öllum líða sem hezt
eftir vonum. Klukkan eitthvað um
hálftólf um daginn komumst við í
búð og fengum föt, er við komum
í hingað; náttúrlega var það bara
tilviljun, ef nokkuð af þeim pass-
aði. C.P.R. félagið hafði ávísað,
að alt fólk, er af skipinu kæmi,
mætti fá sér föt til að klæðast eins
og það þyrfti.
Eftir hádegið, kl. um þrjú, kom
, árnbrautarlest til að flytja okkur
til baka til Quebec; kom hingað
kl. að ganga níu um kveldið. Og
fyrsta og annars farrýmis farþegar
voru teknir hingað á hótel þeirra;
en þriðja farrýmis fólkið drifið út
í skipið Corsican, er lá hér við
hryggjuna. Svo voru okkur gefnar
ávísanir á búðir hér, til að fá okk-
ur þar fatnað, sem við gætum ver-
ið í, og í gærkveldi vorum við öll
aftur komin í föt, er líta skaplega
út. Það hefir verið farið ljómandi
vel með okkur síðan hingað kom,
og getum við fengið hvað sem þeir
liafa til liér á hótelinu. Og $5.00 !
peningum fengu þeir mér f gær, til
bráðabirgða. En svo vitum við
ckki ennþá, hvað meira þeir ætla
að gjöra fyrir okkur.
Þá er þessi raunasaga á enda. —
Hörmungunum og kA-ölunum er ó-
mögulegt að lýsa; enda vil cg reyna
að hugsa sem allra minst um það.
Það er varla hægt, að hugsa sér
það. Það liðu að eins fjórtán mín-
útur frá því skipin rákvist á, þar
til Empress var sokkin, svo ekkert
sást eftir af henni, nema ruslið, er
flaut í kring, og fólkið, er var að
berjast við dauðann í vatninu. Eg
er búinn að heyra svo margar
raunasögur frá þeim, sem eftir lifa,
að það væri nóg f heila bók, og þar
cð eg er ekkert hræddur um, að eg
gleymi neinum af þeim, eða af því,
er skeði þessa nótt, — þá skrifa eg
'þér ekkert meira af því að sinni.
borðdiik með öðrum manni (seinna
sinn livor), en Tilly hafði náð í| jfú eftir á, er maður hugsar um
regnkápu-garm; og með það eitt | b-g, c- r).»r-„jeg,nst> pvað iftíív mað-
klæða komumst við í land seinna.
En fyrst vorum við látin í annan
bát, er scndur var út til að hjálpa,
og lenti hann okkur í Rimouski
nokkurri stund eftir sólarupp-
komu. Veðrið var heldur gott og
sólskin, enda kom það sér vel fyrir
alla, því flestir að heita mátti
voru naktir.
ur gat gjört til að hjálpa öðrum.
Eina huggunin er, að vita til þess,
að maður ruddi engum úr vegi til
að fá að lifa sjálfur.
Eg skrifa þér aftur nokkrar línur,
ef eg kem ekki beint heim héðan.
Þinn bróðir,
Hannes.