Heimskringla - 11.06.1914, Qupperneq 3

WINNIPEG, 11. JÚNÍ 1914
HEIMSKRINGLA
Bls. 3
PERFECT
eða
Standard
Reiðhjól
•eru gripir sem allir purfa að fá sér fvrir
sumarið. Því pá meiga meuu vera vissir
um að verða á undan peim »em eru á
öðrum hjólum.
Einnig seljum við hjól sem við höfum
breytt svo á vísindalegan hátt að pau
eru eins góð og ný enn, eru pó ódýrari.
Gerum við reiðhjól, bíla, motorhjól og
hitt og petta.
centraiTbicycle
WORRS
S06 NOTRE DAME AVENUE
PHONE GARRY 131
S. Matthews, Eigandi
CRESCENT
MJÓLK OG ypMI
er svo gott fyrir börnin, að
mæðurnar gerðu vel í að nota
meiraaf þvf.
ENGIN BAKTERIA
lifir f mjólkinni eftir að við
höfum sótthreinsað hana.
Þér f&ið áreiðanlega hreina
vöru hjá oss,
TALSÍMI MAIN 1400
BtíuttuuBttuttnttiittuntt
U HERBERGI TIL LEIGTJ U
■U ----- »
U Stórt og gott uppbúíð her- U
U bergi til leigu að 630 Sherb. »
U Str. Telephone Garry 270. »
U Victor B. Anderson »
»»»»»»«»»»»»»»»»»
ÍSLENZKA LYFJABÚÐIN
Vér leggjum kost, á að hafa
og lata af hendi eftir lækniaá-
visan hin boztu og hreinustu
lyf og lytja efni sem til eru.
Sendið læknisávisan irnar
yðar til egils
E. J. SKJÖLD
Lyfjasórfræðines (Prescription Spec-
ialist á horninu á Wellington oe Siracoe
Carry 4»6N-H5
FURNITURE
on Easy Payments
OVERLAND
MAIN & ALEXANDER
VANCOUVER, B.C.
1. júní 1914.
I>að er rétt til málamynda, að ég
sendi Heimskringlu nokkrar línur,
því hér gjörist fátt sögulegt meðal
íslendinga. Þeir eru svo dreifðir um
kerfi það, sem í raun réttri er Van-
eouver-bær, að fundum þeirra ber
sjaldan saman, og félags-samvinna
mjög óþægileg. Lestrarfélagið, Söng-
félagið og Lúþerski söfnuðurinn,
eru helztu félags-stofnanir íslend-
inga hér, og hafa þessi félög haldið
all-margar skemtisamkomur á síð-
astliðnum vetri.
Á síðastliðnuin 2 árum hafa tveir
íslendingar reist sér stór og vönd-
uð íbúðarhús, bæði sönn bæjar-
prýði. Árni Fu'iðriksson bygði við
Sopliia stræti (næsta stræti við
Main Strcet), í Suður-Vancouver,
rétt fyrir utan Vancouver bæjarlín-
una. í vetiy er leið bygði Þorsteinn
S. Borgfjörð hús mikið (heitir
“Borg”), við Cambridge stræti, í
austurenda bæjarins í grend við
Burrard fjörð og fáa faðma frá
Hastings Park. Er þaðan útsýni
mikið og fagurt vestur yfir bæinp
og höfnina. Ekki veit eg verð þessa
húss, en óhætt má segja, að það
kosti ekki minna en $12,000.00 með
lóðinni, sem það situr á.
Hr. Sæmundur Borgfjörð, faðir
Þorsteins “contractara”, og sem hef-
ir dvalið hjá syni sínum síðan í
haust er leið, er nú á förum austur
aftur, en líkur nokkrar til, að hann
leiti hingað aftur þegar haustar.
Hingað til bæjar kom nú nýlega
Jóhann Jóhannsson, frá Hallson,
N.-Dak., og dvaldi hér rúma viku.
Jóhann er nú sem næst 83. ára gam-
all, en ern og hraustur með afbrigð-
um. Ekki varð honum neitt meint
við langferð þessa, en loftbreyting-
in, er niður kom að liafinu, olli því,
að hann fékk þyngsla kvef. Börn
hans tjögur eru til heimilis hér á
ströndinni, dætur þrjár í Seattle
og sonur (Eggert) í Vancouver.
Fýsti því gamla manninn að sjá
bústaði þeirra og sjá sviþ landsins,
og lagði svo í þessa löngu ferð.
Að eins tveir íslendingar hér í bæ
eru nú sem stendur við háskóla-
nám, að því er eg veit bezt. Jósepli
Sænnmdur Jóhannsson lauk fyrsta
árs háskólaprófi seint í apríl, með
ágætis einkunn, var þriðji hæstur
í fyrsta-árs deildinni, en þar gcngu
110 undir próf. Jósepli útskrifaðist
af “Collegiate” í Winnipeg vorið
1912 og vann þá $60.00 verðlaun, en
sökum flutnings hingað sama suin-
ar gat hann ekki komið við að
halda áfram námi næsta ár. Bróð-
Jósephs — Jóhann Alexander —
gengur hér á High-School, og geng-
ur að vændum úr fyrsta í annan
bekk í þessum mán.
Eg gat þess í vetur er leið, að ís-
lendingar nokkrir hefðu farið norð-
vestur á Hunter-eyju til landskoð-
únar. Að því er eg hefi heyrt liafa
nú 5 eða 6 íslendingar tekið þar
land. Landskostir eru þar sagðir
góðir og skógur viðráðanlegur. í
vikuni sem leið brá Bjarni Lyng-
holt sér þangað og er ókominn enn.
Má vænta þess af Bjarna, að hann
láti annaðhvort íslenzku blaðanna
njóta góðs af ferð sinni, með því að
lýsa landinu rétt og sanngjarnlega.
Að flatarmáli er eyja þessi um 200
ferhyrningsmílur, eða nálægt 6 town-
ships. Þar væri því nóg landrými
fyrir mannmarga íslenzka bygð, ef
landskostir leyfðu, og land þar fæst
að eg hygg gegn $12.00 gjaldi alls
($2.00 þegar landið er tekið og
$10.00 þegar eignarbréfið kemur), —
þ. e„ ef menn vilja taka landið með
ábúðar-rétti.
E. Jóh.
Mrs. Anderson
KONA KAPTEINSINS Á KOLA
SKIPINU STORSTAD.
Wonderland
Xeætis sýnintr'á hverjum deei—sýningar úr
LUCILLE LOVE
hvern föstudag
KOMIÐ SNEMMA
Síðasta sýnlng úr Lucille Love er sýnd
kl. 10 30 að kveldinu, að eins einusinni.

Ð SKEMTUN Á. [LAUGARDÖGUM.
MIÐSUMARS LISTAMÓT
hefir stjórnarnefnd Borgfirðinga-
félagsins ákveðið að liafa 1. júlí
næstkomandi, í hinum gullfagra
aldingarði, er Assiniboine Park
nefnist, fyrir sunnan Assiniboine
ána, og sem allir kannast við. —
Nefndin býður ölluin íslenzkum
konum og körlum, að heimsækja
okkur Borgfirðinga þar, og lofum
við öllum, og endum það,— að vel
skal verða tekið á móti gestunum,
og ætlum við að hafa leiðsögu-
menn, er þekkja má á því, að þeir
hafa íslenzka flaggið á brjóstinu,
og verða þeir með útbreiddan faðm-
inn við bryggjuendann, og eins á
lciðinni til þess staðar í Parkinu,
er við höfum valið fyrir þetta Mið-
sumars listamót. Og þarf því eng-
inn annað en að ganga beint að
einhverjum af þessum mönnum, er
íslenzka flaggið bera, og munu þeir
heilsa öllum glaðlega og bjóða vel-
kðmna, og fylgja fólkinu svo til
hins rétta staðar. — Ágætis íslenzkt
prógram verður, og ætlum við að
segja ykkur alt um það ítarlega f
næsta blaði. — Geta skal þess, að
leiðsögumenn verða einnig á braut-
arstöðvunum, að sunnanverðu við
Parkið, og verða þeir alveg eins
góðir og hinir og þekkjast á ís-
lenzka flagginu. R.Th.N.
Mrs. Anderson sagði sögu sína í
káetunni á Storstad 1. júní. Þenna
dag var hún í bláum bómullarkjól,
og var það eini fatnaðurinn, sem
hún átti, — hitt alt var hún búin
að gefa skipbrotskonum.
“Bóndi minn hafði lagt sig fyrir,
þegar slysið varð. Hann kom niður
kl. 11, og sagði þeim hinum, að
kalla til sín, þegar hafnsögumaður-
inn kæmi um borð kl. 4. Lagðist
hann niður í fötunum, nema hann
fór úr buxunum, og spurði eg liann
hvað væri að, og hvort hann væri
hræddur um, að eitthvað kæmi
fyrir, — en hann kvað já við. Eitt-
hvað klukkan 3 hljóðaði talsíma-
bjallan, og heyrði eg stýrimann
hrópa af brúnni: ‘Það lítur út fyr-
ir þoku’. — ‘Það er svo’, mælti mað-
ur minn og stökk upp úr rúminu.
LTndir eins og liann kom upp á
stjórnbrúna lét hann blása og
sagði mér að koma á þilfar upp, en
ég svaraði honum, að eg væri að
klæða niig.
“Eg var rétt að fara í loðkápuna
mína, þegar eg heyrði voðalegan,
■þungan, skerandi hvell, og strax á
eftir þrjá blástra, en hvort þeir
voru frá skipi okkar eða frá Em-
press, það veit eg ekki.
“Eg lióttist nú vita, að eitthvað
hefði fyrir komið og hljóp upp á
brúna, þar sem maður minn, kap-
teinn Anderson, var. Það var myrk-
ur, en alt var kyrt og rólegt. Eng-
inn órói eða æsing á skipshöfn-
inni, og eg var köld og róleg.
Þarna var eg á brúnni og spurði
kaptein Anderson, hvort við mynd-
um sökkva. En hann kvaðst bú-
ast við því. Eg gat ekki grátið —
sagði Mrs. Anderson — og fanst
mér þó liggja liærri. En eg sagði
við sjálfa mig. liér á eg að vera hjá
bónda mínum, og skal eg nú deyja
með honum.
Kapt. Anderson sagði mér, að
hann væri að reyna að halda Stor-
stad í holunni, og ef að farþega-
skipið liefði verið skriðlaust, þá
mundi það hafa hangið þarna á
nefinu á Storstad um tíma að
ininsta kosti.
“Hvernig getur það verið? spurði
eg. Farþegaskipið er á fleygiferð.
Og alt er svo myrkt og rólegt. —
Hvað er þá að? Og hvers vegna
spyrja þeir ekki, hvort skipið okk-
ar sé ekki brotið?
“Bóndi minn bað þá tvo yfir-
menn sína, að fara fram á og gæta
að því, hvort ekki rynni sjór inn
í skipið.
Aftur spurði eg hann, hvort við
myndum sökkva, en hann kvaðst
ekki vita það. Eg hélt að ekkert
gengi að Empress of Ireland.
“Eg held það hafi verið fimm mín-
útum eftir áreksturinn, sem eg
heyrði hljóðin og ópin, og kallaði
eg þá til bónda míns: Þeir eru að
liljóða og æpa.
í fyrstunni virtust hljóðin koma
frá ströndinni.
Skipaði kajiteinninn þá að stefna
f áttina til hljóðanna og var farið
injög liægt. Nú heyrði eg hljóðin
alt í kringum mig, og fór eg að
gráta. Eg fór ofan af brúnni, og
leið mér svo illa, að mér fanst eg
vilja hlaupa í sjóinn.
“Bóndi minn skipaði að hleypa
niður öllum björgunarbátunum,
og þá voru ekki liðnar tíu mínút-
ur frá þvf að við rákumst á.
“Eg gaf farþegunum öll þau föt,
sem eg átti, neina þau, sem eg
stend í, og átti eg tvær kistur full-
ar af fötum. En bóndi minn gaf
tvennan fatnað lieilan og fleiri föt..
Hinn fyrsti kvenmaður, sem
kom um borð, var stúlka cin úr
frelsishernum. Hafði hún ekki ann-
að fata, en náttkjólinn sinn og líf-
stykkið. Þegar þún kom inn í ká-
etuna, hljóp hún til mín, lagði
hendur um hálsinn á mér og sagði:
‘Guð blessi þig, góður engill. Ef að
þið hefðuð ekki verið hérna, þá
hefðum við nú öll legið á sjávar-
botni’.-------------■”
Nú þagnaði Mrs. Anderson og
stundi við og sagði svo “Þetta
var voðalegt!”
Svo hélt hún áfram: “Undir-
stýrimaðurinn bjargaði konu einni,
sem tvisvar liafði komið upp und-
ir björgunarbátnum, sem hann
var á, og eg var að lífga hana í
tuttugu mínútur, núa fætur henn-
ar og gefa henni vín og kaffi. Og
loksins lifnaði hún við og er nú
við beztu heilsu.
“Þá var vlst Mrs. Patton frá
Sherbrooke önnur konan, sem
bjargaðist. Hún er nokkuð gildari
en eg og hún hafði ósköpin öll af
demöntum. En fötin, sem hún var
f, voru alveg þur.
“Eg spurði liana, livernig hún
hefði fengið tíma til að ná öllum
þessum gimsetinum. En hún sagð-
ist liafa haft nógan tíma. Hún
liafði fengið káetu ofan á þilfarinu
og þess vegna hafði hún nægan
tíina.
“Aður en hún fór frá Quebec
hafði bróðir hennar ráðið henni
til þess, að fá sér káetu á öðru eð
ur þriðja dekki. En hefði liún
gjört það, þá hefði hún ekki kom-
ist lífs af.
“Þá var Mrs. Taylor frá Montreal
ein af þeim, sem af komst. Var á
fyrsta farrými. Og bar hún sig
prýðisvel. Eg spurði hana, hvernig
henni liði, og sagði hún, að sér liði
hið bezta. En samt þurfti eg að
slita af henni rennblauta leppana
og láta hana fara í ullarfatnað af
sjálfri mér.
Þegar farþegarnir voru ailir
komnir um borð, fór Mrs. Ander-
son að hressa upp á þá. Gekk hún
um á milli þeirra með kaffikönn-
una, sykur og rjóma í annari hendl
en brennivínsflöskur tvær í hinni,
og hjálpaði henni bryti sænskur.
Herbergi öll á kolaskipinu voru
full af þeim, sem björguðust, og
voru flestir á eintómum nærklæð-
unum.
“En svo voru þeir aðþrengdir
flestir”, sagði Mrs. Anderson, “eink-
um kvenfólkið, að við urðum að
hjálpa þeim úr blautu fötunum,
og klæða þær í þurru fötin, sem
við höfðum. Og þegar eg hélt að við
værum búin að þessu, þá fann eg
unga stúlku, sem lá þar úrræða-
laus og hjálparvana í horni einu
og gat enga björg sér veitt.
Roosevelt heimsækir
Wilson.
Það kom bros á fólkið í Hvíta-
húsinu í Washington, þegar Roose-
velt rendi mótorvagni sínum inn á
túnblettinn við Hvítahúsið. Roose-
velt hoppaði út iir vagninum, og
undir eins kom yfirdyravörðurinn
lilaupandi, með bros út undir eyru
og hattinn í hendinni, bauð hann
velkominn og fylgdi honum inn til
Wilsons forseta.
“Það gleður mig að sjá yður”,
mælti Wilson og tók hraustlega í
hendina á Roosevelt. Þeir höfðu
séðst einhverntíma áður, svo að
ekki þurfti að gjöra þá kunnuga.
Fylgir hann svo Roosevelt í stofu
inn, og fara þeir að drekka lemon-
aði og skrafa saman í makindum.
Segir Roosevelt honum frá ferð-
um sínum í Suður-Ameríku, og
skjótast þar inn í smásögur og
gamanyrði. En hvorugur vildi
minnast á pólitík.
Þegar Roosevelt fór fylgdi Wilson
honum til dyra, og var þá mann-
grúi saman kominn úti fyrir, en
þeir hneigðu sig báðir brosandi
fyrir fólkinu.
Þaðan fór Roosevelt til Senator
Lodge, og komu þangað sendiherr-
ar Frakka, Spánverja og Breta. Var
þar setin miðdagsveizla, og komu
þangað stórmenni fleiri.
Seinna flutti Roosevelt fyrirlestur
um fundinn á fljótinu nýja í Suð-
ur-Ameríku, fyrir 3,500 manns, í
liinni gömlu Convention Hall. Var
þar og margt stórmenni saman kom-
ið, stjórnmálamenn, lögfræðingar,
ráðgjafar, hershöfðingjar.
Mr. Grosvenor, formaður landa-
fræðisfélagsins, stýrði samkomu
þeirri. Og undir eins og Roosevelt
kom fram á pallinn, tók hann staf
einn langan og sneri sér að lands-
uppdrætti af Brazilíu, er hékk þar
á veggnum. Var uppdráttur sá
gjörður af þýzkuin inanni, og sagði
Roosevelt, að hann væri mjög óná-
kvæmur og ófullkominn, hvað
snerti þann hluta landsins, sem
hann hefði yfir farið. Lét hann svo
sækja landabréf eftir franska land-
fræðinga, og kvað liann það þó
vera ennþá verra og vitlausara en
hið þýzka. Tekur svo krít og dreg-
ur upp á slump mynd af landinu,
og sýnir s%ro með prikinu, hvar elf-
an eigi að vera.Sagði liann öll þau
landabréf, sem til væru, alveg óhæf
og óbrúkandi, og menn gætu ekki
fcngið neina hugmynd um landið
fyrri en athugasemdir, skýringar,
útreiknanir, stjörnuhæðir og mæl-
ingar hans væru teknar til greina.
Var hann drjúgur yfir þessu, og
skýrði frá því, á livaða lengdar- og
breiddar-gráðu fljótið væri. Sagði
svo frá því, er fyrir hefði borið, og
fossum og strengjum, er á leið lians
urðu. Hafði hann verið í liáska
livað eftir annað. En undurfagurt
sagði iiann þar víða.
Menn hlustuðu á hann með at-
hygli, og er hann hafði lokið máli
sínu, glumdi hinn mikli salur við
af lofgjörðarópi.
Hvað pólitík snertir kvaðst
Roosevclt fylgja framsóknarmönn-
um, þessum hinum nýja flokki, sem
myndaðist fyrir nokkrum árum.
Hann ætlar að taka þátt í slagnum
næsta, enda bjóst enginn við, að
liann mundi heima sitja. Fyrstu
ræðu sína kvaðst hann mundi
flytja 30. júní í Pittsburg, Pa. Verð-
ur hann þá nýkominn frá Spáni,
því að hann ætlar að bregða sér
]>angað snöggva ferð. — í Pittsburg
ætlar hann að halda fram til kosn-
inga Dean Lewis og Gifford Pin
ehot, hinum fyrra sem ríkisstjóra
en hinum síðari sem senator til
þingsins í Washington. Þaðan fer
hann til Oliio, og ætlar ]>ar að
halda fram Garfield og Garford til
sömu embætta í því ríki.
BLUE RIBBON
KAFFI OG
BÖKUNARDUFT
tílue Ribbon fullkomnun hefur fengist
eftir margra ára rannsókn. Það er
ekkert búið til sem er eins gott.

Heimtið Blue Ribbon Kaffi, Te,
Bökunarduft og svf. Það er á-
byrgst að fullnægja öllum kröf-
um sem til þeirra er gjörð.
Blue
Bibbón
Goffee
EINA ISLENZKA HÚÐABÚÐIN I WINNIPEG
Kaupa og verzla með húðir, gærur, og allar tegundir af dýraskinnum, mark
aðs gengum. Líka með ull og Seneca Roote, m.fl. Borgar hæðsfa verð.
fljót afgreiðsla.
J. Henderson & Co.. . Phone Garry 2590. . 236 King St., Winnipeg
jr

Kaupið
Farfa
beint frá verksmiðjunni, fyrir
lægsta verð mót peninga borgun.
Komið og talið við
Shingle Stains & Specialties
, -------------- LIMITCO ---------------*
Eftirraenn farfadeildar. Carbon Oll Works Ltd.
Sími: Garry 940 .. .66 King St., Winnipeg
A. P. Cederquist
Ladies’ & Gentlemens’ Tailor
Nú er tíminn að panta vor klæðnaði
Phono Maln 496/ 201 Bullderm Exohangm
Portago A. Hargravo Winnlpeg
Hið sterkasta gjöreySingar lyf fyrir skordýr.
Bráðdrepur öll skorkvikindi svo sem, veggjalýs,
kokkerlak, maur, fló, melflögur, og alskonar smár
kvikindi. Það eyðileggur eggin og lirfuna, og kemur
þannig í veg fyrir frekari óþægindi.
Búið til af
PARKIN CHEMICAL CO.
400 McDermot Avenue
Phone Garry 4254 WINNIPEG
Selt í öllum betrl lyfjabúðum.

winiuri.w k
I
Meö þvl aö biöja œfinlega nm
‘T.L. CIGAR,,% þá ertu viss aö
fá ágœtan vindil.
T.L.

i ■ 'T't r ’
(UNION MADEI
Western Cigar Factory
Thomas Lee, eigandi Winnnipeg
WHITE & MANAHAN LTD.
Winnipeg—32 ára—Kenora •
Búðin sem alla gerir ánægða
Oldrar vinnn drirtur sem f°la mikla brúkun og illa meðferð í
UKKar Vinnu SKinur vondri vinnu og 1 þvotta balanum. Seldar
með vSsgu verði.
Sterkar áatín Skirtur, með etórum bol og sterkum ermum, hver $1
Röndóttar Oxford Skirtur, upplitast ekki, hver.90c
Oxford Skrirtur, húð þykkar og sterkar........$1 25
Svart og Hvít Röndóttar Skirtur, sérstaklega eterkar.90c
Temjið yður að kaupa hjá
WHITE & MANAHAN, LTD., 500 Main Street
Abyrgstað fara vel
Nýtfsku klæðnaðir.
W.H. Graham
Klæðskeri.
Eg sauma klæðnaði fyrir marga liina lielztu íslendinga þessa
borgar. Spyrjið f>á um mig.
Phone Main 3076. 190 James St., Winnipeg.