Heimskringla - 25.06.1914, Blaðsíða 4

Bls. 4
HEIMSB.RINGLA
WINNIPEG, 25. JÚNÍ, 1914
Heimskringla
(StofnatS 1886)
Kemur út 4 hverjum flmtudegl.
trtgefendur og eigendur
THE VIKING PRESS, LTD.
VertS blahsins í Canada og
Bandarikjunum $2.00 um áritS
(fyrlrfram borgah).
Sent til tslands $2.00 (fyrirfram
borgah).
Allar borganir sendist rátSs-
manni blatSsins. Póst eha banka
ávísanir stýlist til The Viking
Press, Ltd.
Rltstjóri
RÖGNV. PÉTURSSON
RátSsmaTSur
H. B. SKAPTASON
Skrlfstofa
729 Sherbrooke Street, Winnipeg
BOXSI7I. Talslmi Oarry 4110
Sveinn Thorvaldson.
Einsog áður hefir verið minst á,
hér í blaðinu, er útlit með kosningu
Sveins Thorvaldssonar hið besta í
Gimli kjördæminu. Fylgja honum
hérumbil eindregið allir íslendingar
þar neðra eins og maklegt er. Einn-
ig stórir hópar útlendinga og flest
aliir þjóðverjar og candadískir
menn þar í kjördæminu. Er hann
því vafalaust sama sem kosinn.
Ekki hafa heyrst andmæli gegn út-
nefningu hans í einu einasta blaði
hér f fylkinu, og eru slíks fá dæmi.
Hversu sterkt flokksblað sem er, fró
hlið LiberaJa, hefir þar ekki sést
eitt aukatekið orð » hans garð er
jpiður mátti ypra
* En bú hversu víssír sem menn eru
í sinni sök, með kosningu þans
þann 10. júlí nœstk. ættu þó engir
að liggja á liði sínu þessa dága
íram að kosningunnl, heldúr að
vinna alt er þeir geta í þágu þess
að hann nói sem mestum yfirburð-
um er kosningin er um garð. Það
gjörir honum léttara starfið síðar
fyrir fólksins hönd eftir að hann er
kominn í embætti. Er oftast litið
ó það með hvað miklum yfirburð-
um að þingmenn eru kosnir yfir
andstæðinga sína, því það þykir
sýna samheldni byggðarinnar.
Eins ber líka að geta að því, að
einmitt þeir mennirnir sem oft eru
sterkastir, ná ekki eins miklum
yfirburðum, vegna þess að allir hafa
talið þá svo sterka, að margur hefir
ekki hirt um að fara á kjörstaðinn
né greiða atkvæði, ætlað það myndi
lítt saka að þessu sinni. En slíkt
er fjárstæða. Og nú í þetta sinn
mega íslendingar ekki gjöra slíkt.
í>eir þurfa ailir að koma; það er uin
þeirra mann að velja, og þeim ber
að sjá um að hann sé ekki látinn
eftir liðvana er í orustuna er komið.
Eyrsta verk hvers atkvæðisbærs
manns er að fara á kjörstað kosn-
ingadaginn og greiða atkvæði sitt
—láta ekkert annað sitja fyrir því—
og greiða það með en ekki móti,
þjóð sinni, sveit og sannfæringu.
Framfarasaga Manitoba
síðan 1899.
V.
Eínahagur og gróli fyikislns.
Aliar þær miklu framfarir, sem
orðið hafa í fyikinu síðan 1899, og
og sem vér höfum þegar bent á, bera
það ineð sér, að efnahagur fylkisins
hefir ekki getað staðið i stað við
það, sem hann var fyrir 15 árum,—
því fátt af því, sem gjört hefir verið
hefði verið mögulegt, ef sá eymdar-
hagur hefði ríkt, sem átti sér stað
hér fyrir aldamótin.
Að breytingar hafa orðið á efna-
hag fylkisins og fylkisbúa, er
mörgu að þakka. Auknar samgöng-
ur sköpuðu aukin efni. Þær færðu
landinu og jarðarafurðunum það
verðmæti, sem hvorttveggja hafði
til að bera, en gat ekki í ijós_ komið
meðan alt var í ólestri. Annað var
það, að þess meira, sem gjört var
af því opinbera, þess meiri urðu
efni fylkisins að sama skapi. Því
einsog starfið framleiðir ríkidæmi
hjá einstaklingunum, svo gjöra all-
ar framkvæmdir þess opinbera. —
Framfaralaus stjórn, einsog fram-
takslaus bóndi, — stofnar hvað
góðu búi sem er i voða og safnar
skuldum.
Þegar núverandi stjórn tók við,
var mannfjöldi Manitoba rúm
250,000. Engir stórbæir til. í Win-
nipeg voru eitthvað um 42,000 íbú-
ar. Almenn atvinnudeyfð um aít.
Hér í bæ var meðalkaup verka-
manna um $1.50 á dag yfir hásum-
artímann, en meirihluta ársins var
ekkert að gjöra. Húsakynni hér í
bæ voru léleg; óvíðast til þau þæg-
indi, sem nú eru uin allan bæinn,
svo sem vatnsleiðsla, ræsi, raflýsing
og fleira. Götur bæjarins voru eitt
forardrag. Peningar engir til, mann-
fjöldinn lítil, eignir verðlausar,
svo ekki var ha'gt að gjöra bænum
til góða einsog þyrfti.
Eftir aldamótin kom breytingin.
Og af hverju stafaði hún? Því, að
landsbygðinni var meiri sóini sýnd-
ur en áður, — Því að á framförum
iandsbygðanna byggjast framfarir
bæjanna.
Um leið og stjórnin byrjaði að
opna upp ný svæði og koma fjar-
liggjandi héruðum' fylkisins i við-
skifta- og samgöngu-samband við
miðbik fyikisins, hóf hún nýja
stefnu í innflutningamá.lum. 1 stað
umfars prédikara, er sjaldnast
gjörðu mikið, setti hún á fót fastar
skrifstofur í helztu bæjum Banda-
ríkjanna og Evrópu, og höfðu skrif-
stofur þær á reiðum höndum allar
upplýsingar um þetta mikla vestur-
land. Upplýsingarnar voru ábyggi-
legar; saindar undir umsjá þess op-
inbera og á áþyrgð þess.
Þetta hóf nýtt timabil í innflutn-
ingamálum fylkisjns. 1 stað skrums
og óáreiðunJegra sagna fékk fólk á-
byggilegar upplýsingaú PaB niyud-
Hfij tiltrú hjá fólki til þessa mikla
meginlands, og þtið flutti hingað
pnnvörpum. Fylkin fyrír vestan
Manítoba nutu góðs af Þessu starfi
Manitoba; þangað fór fjöldi hianns
og eyðilöndin bygðust þár upp, en
stórum fjölgaði fólki hér i fylkinu
líka. Á r i ð 19 11 er fólkstalan
orðin hér 4 5 5,6 1 4, eða sem
næst tvöfaldast á 10 árum. Siðan
manntalið var tekið, eru liðin 3 ár,
og því ekki óliklegt, að á þessum
þremur árum hafi fólki fjölgað um
150,000 manns, því i Winnipeg bæ
einum hefir fólkinu fjölgað um
80,000. Er það þá lítið í iagt, að í
öðrum bæjum fylkisins og í lands-
bygðunum hafi jafnmargir bæzt
við. Að minsta kosti mun óhætt að
fullyrða, að i fylkinu séu nú um
600,000 manns.
Hvað þýðir þetta fyrir fylkið?
Til er sá málsháttur, að margar
hendur vinna létt verk, og eftir því,
sem fleiri eru hendur til starfa, er
meira gjört. f fyrsta lagi þýðir fjöl-
bygðin meiri tekjur fyrir fylkið,
sveitirnar og bæina, i sköttum og
útsvörum, og þá næst meiri fram-
leiðslu í jarðarafurðum og frá verk-
stæðum. Eftir því, sem óbygðin
smækkar, eftir þvi vex ekrutal af
ræktuðu landi. Fylgja hér nokkrar
tölur, teknar upp úr ríkisskjölum
fylkisins, er þetta sýna:
Árið 1900 lögðu bændur í húsa-
byggingar $1,351,000, en árið 1913
$2,966,125; eða rúmt helmingi
meira. Var þó árið sem leið ekkert
sérstakt veltiár, hvað peninga á-
hrærði. En búskapurinn i fylkinu
stendur mcð blóma og gátu bænd-
ur sér því fyrirhafnar- og méina-
lítið gjört þetta. Enda sýna búnað-
arskýrslur það, er litið er á þær.
Árið 1899 er eign bænda í lif-
andi peningi þessi: 1 hestum 102,-
655, nautum 220,248, sauðfé 33,092,
og svínum 66,011. Það ár eru seld-
ir alifuglar: Turkeys 64,762, gæsir
29,465 og hæns 270,005.
Árið 1913 eru bændaeignir/iærri
þrefaldaðar i búpeningi Hestar
300,753, naut 456,936, sauðfé 52,142
og svín 248,254. Þá eru seldir ali-
fuglar, sem hér segir: Turkeys
176,964, gæsir 79,940 og hæns 777,-
808. — Þessi mikla framför í fugla-
og kvikfjárrækt er einnig á parti
búnaðarskólanum að þakka, er eflt
hefir mjög alla skepnurækt i fylk-
inu. Þó koma áhrif skólans hvergi
betur í ljós en í meðferð mjólkur
og sáðtegunda. Hefir skóiinn og
akuryrkjumáladeildin verið bein
orsök í því, að arðurinn af hverri
skepnu er nú meiri en þriðjungi
hærri að vöxtum til, en áður var,
og uppskera vaxið um fastan þriðj-
ung við það, sem áður var. Hefir
mönnum stöðugt verið kent og
bent, hvernig með akra ætti að
fara, svo þeir gæfu meira af sér en
áður, — verjast illgresi og breyta
til um sáðtegundir. Hefir það eitt
út af fyrir sig aukið mikið við efna-
hag bænda, Því það munar ekki
svo litlu, að fá árlega þriðjung til
fimta hluta meira af hveri ekru,
með sömu vinnu sem áður var. —
Hefir svo talist til, að með hinu
bætta búskaparlagi, sem akuryrkju-
deildin hefir komið til vegar, hafi
yerið aukið við framleiðslumagn
fylkisins á síðastliðnum 5 árum
meira en sem því svarar, sem bún-
aðarskólinn hefir kostað til þessa
dags! Bænda-uppfræðslan hefir á-
valt borgað sig, og það hefir stjórn-
in séð frá því fyrsta, og lagt við
hana líka alla mögulega rækt
Samanburður jarðyrkjunnar á
þessum tveimur tímabilum 1899 og
1913 er eftirtektaverður, og þó ekk-
ert sé annað, sýnir það velmegun-
ina í fylkinu. Árið 1899 eru alls
2,428,974 ekrur af ræktuðu landi í
fylkinu, er það nokkru minna, -—
sem nxst milíón ekrum minna —
en notað er fyrir hveiti eingöngu
árið 1913.
Tiilurnar eru þessar:
c — o
S*. £ CO - » C 3 H
.s g *> v O íO Ol
S-B t) o ot — o (M tíiIMhQO M
r—1
co co
rH Ci c rH oo 00 H H ÍO H (M iO H OThCOof- iO (M iH 00 H o.
gð H 31 ic iO ssisa* crT lO 05 rH H o «e
« Í*í H H

JS •
■sí 00 ^ „ ö - - - f rQ
rH CO
tr- aó oi
H W W H
tG
00
a
<3J
crs
OO -sj
H 5
æ!
I—I UJ
Ctí
«5
ia '.£> a a
rH GO
oT itf oi —T
Ol U- 00 C' t
c H
lO
i—4
oT
t—
ca
od
(M
X
tíð
o
©
.H »2 8 qa
•H l_< -*-»
© bc H
> CÖ •
•H *“• *0
X ^ _
© o ^
> *-«
WKilPflííJoSi!
CD
"3
B
cd
OQ
Ræktun landsins hefir þannig
farið fram hraðskriða á þessum
síðastliðnu 15 árum. Yfir 4,000,000
ekra hafa verið ræktaðar, er áður
voru í órækt, eða ræktað land hefir
meira en þrefaldast að stærð um
þenna tjtna. Að meðtöldu öllu
eldra landi, er áður var í akri, hefir
uppskeru-meðaltal hækkað, einsog
áður er bent á, og er það vaxandi
þekkingu bænda að þakka.
En alt svo mikið framförin er í
akuryrkju, er hún þó meiri í
mjólkurbúnaði.
Árið 1899 eru seld 2,357,040 pund
af smjöri á $833,578.93, og 848,578
pund af osti á $86,980.16. En 1913
eru seld 8,217,898 pund af smjöri
á $2,104,368.49 og 1,151,729 pund
af osti á $195,244.51.
Er sama á hvaða hlið búnaðar-
ins er litið þegar fylkið er tekið
til athugunar sem heild, þá er
framförin allstaðar söm og jöfn og
ber vott um efnalega velgengni.
Þetta er um almenna liðan talað.
En þá er að athuga efnahag fylkis—
ins frá sjónarmiði þess opinbera,
bæði tekjur og skuldir.
Árið 1899, þegar Greenway-
stjórnin skildi við, var sjóðþurð,
sem svaraði einum fjórða úr milíón
eða $248,186.40. Var það skuldir
við banka og óborgaðar skuldir í
hinum ýmsu stjórnardeildum. Þá
var nýbúið að selja veðskuldabréf
fyrir rúmar þrjár millíónir og eyða
af þeirri upphæð $748,801.39. —
Mátti því segja ,að sjóðþurð og
tekjuhalli væri sem næst milión
dollars.
Fyrsta verk nýju stjórnarinnar
var að borga þessar útistandandi
skuldir, en til þess tók hún hálfrar
milíón dollara lán og gekk það fyr-
ir skuidirnar, í 'styrkveitingu til
járnbrautafélaga, er Greenway var
búinn að skuldbinda fyikið við, og
aðgjörðir á stjórnarskrifstofunum.
En síðan hefir ekki þurft að taka
lán til að mæta útsvörum. Hafi um
stórkostleg fyrirtæki verið að
ræða, svo sem talsíma-lagninguna
um fylkið, hafa veðskuldabréf ver-
ið seld til þess að kosta það. Enn-
fremur rikis-kornhlöðurnar, er
fylkið keypti tii þess að brjóta
niður hveitikorns einokunarverzl-
unina, er komin var á hér í fylk-
inu; og stjórnarbyggingar og
mentamálastofnanir. Alls nema veð
skuldabréf fylkisins nú rúmum
$17,000,000. Hefir þeim peningum
öllum verið varið í arðberandi fyr-
irtæki, sem verða búin að borga
til baka þessa upphæð um það hún
fellur í gjalddaga.
Til allra opinberra þarfa hafa
tekjurnar nægt og verið afgangur.
Eignir fylkisins nú, í lánum til
sveitahéraða, arðberandi fyrir-
tækjum, fýlkislöndum, ógreíddu fé
fyrir seld lönd og fleira, nema
$59,905,127.58. Af því eru hreinar
eignir, að frádregnum skuldum,
$ 4 2,8 !) 9,5 3 4.26. Af því eru um
$20,000,000, sem fylkið hefir auðg-
ast á síðastliðnum 15 áruin, •— það
er að segja, það opinbera. ótalin
auðvitað öll verðhækkun á landi í
fylkinu, sem þó stafar af umbótum,
sem stjórnin hefir látið gjöra; svo
sem framræslu, vegalagningu og
þess háttar, því það er almennings
eign og skiftir tuguni milíóna doll-
ara.
Auk þessa hafa verið borgaðar
skuldir, er hvíldu á fylkinu, er
stjórnin tók við, er námu um
$2,000,000, ineð tekjum fylkisins.
Ekki hefir þó orðið tekjuhalti;
hafa þó útgjöld altaf farið vaxandi
á þessum árum. Á siðastliðnu ári
einu voru útsvör tii fylkisþarfa,
sem hér segir: ___
. Mehtatnála ... . $668,832.38
Akuryrkjumála ........... 191,574.33
Fátækra ag sjúkrahúsa 127,405.20
Sveita !og opinberra
verka.................. 287,499.97
Vegagjitrða.............. 133,701.88
Alls............$1,409,701.08
Síðasta ár Greenways voru út-
svör þessi $266,630.
Ár frá ári hefir verið tekju-
afgangur og til samans í næstliðin
14 ár eða síðan 1900 er það
$7,251,204.77, og hefir meginið af
fé þessu gengið til nauðsynja- og
arðseinis-fyrirtækja i fylkinu, sem
annars hefði orðið að taka lán til
þess að koma á fót.
Með þeim tekjum, sem fylkið
hafði í Greenways tið, hefði orðið
lítið úr þeim fyrirtækjum, sem haf-
in hafa verið síðan, því við helztu
tekju-æðunum var ekki snert. Hann
lagði alla byrðina á bændur og
húsráðendur, en lét öll gróða- og
stórfélög eiga sig. Þau guldu ekki
cent i þarfir þess opinbera, svo sem
járnbrautafélög, vátryggingarféloé,
o. frv. En í þess stað var járn-
brauttlfélögunum goldið úr fyikis-
sjóði. Þeim var lofað að éta upp
fé þjóðarinnar, er til almennra fyr-
irtækja hefði átt að vera varið, —
í stað þess að leggja nokkuð af
mörkum sjálf.
Þessu breytti núverandi stjórn
bráðlega. Með samningum sínum
við C.N.R. félagið. Ákvað hún að
það skyldi gjalda árlega i fylkis-
sjóð 6 prósent af öllum tekjum
þess innan fylkisins. Gekk sá samn-
ingur í gildi árið 1900. Þá voru og
öll vátryggingarfélög, er nokkur
v\iðskifti htifðu vjð fylkisbúa,
skylduð að borga vissa upphæð af
tekjum sínum innan fylkisins. Enn-
fremur var lagður skattur á öll
dánarbú, er töldust yfir vissa upp-
hæð. Vorii það stóreignabú, er
þannig voru sköttuð, og viðtakend-
ur látnir skila nokkru af þvi til al-
mennings aftur, er þaðan var kom-
ið. — Þá var og lagður skattur á
hlutafélög, er sóttu um löggildingu
og verzlun reka innan fylkisins.
Er skattur sá miðaður við höfuð-
stól félagsins. Að undanteknum
sköttum vátryggingarfélaga og lítil-
lega dánarbús-skatti, er hvort-
I tveggja nam smáum upphæðum,
voru engar þessar tekjugreinar til
á dögum Greenways.
Hafa tekjuliðir þessir gefið af
sér sem hér segir í síðastliðin 14
ár:—
Vátryggingarfélög .. $ 280,529.17
Hlutafélög ............ 1,000,143.49
Járnbrautjr............ 1,298,036.68
Dánarbú................ 1,117,522.47
Alls..............$3,696,2331.81
Síðustu 5 ár Greenway stjórnar-
innar voru tekjur af dánarbúum
um $67653.50, af vátryggingarfélög-
um sem svaraði $5,204.81, eða til
samans að eins $72,868.31.
Af þessuin tekjuliðum hefir því
fylkið grætt á siðastliðnum árum
yfir 3Vi milíón dollara.
Þá hefir komist jöfnuður á með
tiilag úr sambandssjóði til Mani-
toba síðan stjórnarskiftin urðu í
Ottawa. Fram að þeim tíma var
ekki hægt, hversu sem reynt var,
að fá sömu réttindi fyrir þetta fylki
og hin Vesturfylkin — af því þau
voru Liberal. Fylkisbúum var neit--
að Lim stækkun fylkisins til jafns
við vesturfylkin, og boðnar altaf
einlægar smáuppbætur, sem fylkis-
stjórnin hér ekki vildi líta við. Að
lokum hafði stjórnin mál sitt fram
fyrir fyikisins hönd. I-agt var til
fylkisins landssvæði norður og
austur af fylkis-takmörkunum
gömlu, er tekur alla leið norður að
Hudson-flóa; svo að stærð fylkisins
er nú 251,000 fermílur, í stað þess
að það var 76,176 fermílur áður.
Peningatillagið var hækkað hlut-
fallslega við hin fylkin, og fé var
lagt fram tii aðgjörða og húsabygg-
inga, er sambandinu heyrðí til að
gjöra; og borgað var inn til fylkis-
ins fé, er nam yfir 2 milíónir doll--
ara, sem Laurier stjórnin hélt inni,
en fylkinu bar, samkvæmt upp^
runalegu samnipgunum, er sam-
, þandið var myndað,
Samningar jjessír við Borden-
stjórnina voru fullgjörðir 1912. Með
þeim þættist fylklnu þetlál
Hundríið sjötíu og fimni jiiísund
fermílur af iandi tsfem stækkun-
in nam)'.
Fjögra 'óra vextir d
indi'stæðufé fglkisins
i sambundssjóði ..$ 810,548.52
bjögra ára tillagsmun-
ur við það sem Vesl-
urfylkin voru uð ftt
fyrir land, er sam-
bandsstjórnin helg-
aði scr í fylkinu. . . . 1,382,808.79
Htekkun sambandstil-
lags órlega fyrir
land, er gekk i sam-
bandssjóð ............ 309,007.17
Vextir á hækkuðum
höfuðstól ............ 202,637.13
Tillag til opinberra
bygginga.............. 201,733.57
Samtals ....... $2,906,725.18
Af þessu eru framhaldandi tekj-
ur frá ári til árs $ 65 0,6 3 7.1 3 (og
að fengist hafa), sem má algjörlega
þakka Roblin stjórninni.
Hin efnalega afkoma fylkisins er
því all-sæmileg. í fáum orðum
þessi:
Árlegar tekjur fylkisins eru yfir
$6,000,000.00.
. .Móti öllum skuldabréfum fylkis-
ins stunda arðberandi fyrirtæki,
sem meir en borga vexti og áfall-
andi afgjöld á höfuðstól
Flutningsgjald á korni fært nið-
ur í lOc « hundrað pundum, án
þess það kostaði nokkra tilgjöf. Er
það fésparnaður lir vöstim bænda.
/löfuðstóll fylkisins hækkaður,
svo að árlegir vextir hans úr sam-
bandssjóði hafa vaxið um $202,-
637.13. Tillag úr ríkissjóði hækkað
um $309,007.17 árlega. Alt sima-
gjald lækkað um 20 prósent við það
sem var. Og fylkið stækkað mn
175,000 fermílur. (Og búfræðisskóli
settur á stofn, er kostað hefir yfir
þrjár millíónir dollara.
Er það vítavert?
Það getur hvinið í landanum
einsog öðrum út af pólitiskum mál-
um. En hvort sem það eru þeir eða
aðrir, þá eru hljóðin og hvinurinn
vanalega mestur, þegar málin eru
þeim óljós, eða þegar rök og á-
stæður eru litlar, eða málin eru svo
vaxin,, að enginn vegur er að
halda þeim fram með öðru en ó-
hljóðum einum.
Vér viljum nú spyrja vini vora
og landa, sem bændur eru og í
sveitum búa, hvort það sé virkilega
alvara þeirra, að ásaka stjórnina
fyrir það, að hafa lagt frain tvær
milíónir fimm hundruð þúsund
dollara til þess að hjálpa sveitunum
tii að byggja góða vegi?
Vilja þeir virkilega ásaka Sir
Rodmond P. Iioblin fyrir það, að
hann með frábærum dugnaði og
forsjá fyrir réttindum fylkisins,
móti ákafri mótstöðu Liberalflokks-
ins í Ottawa, er þá hnöppuðust
saman og risu öndverðir móti því,.
að bæta við fylkið löndunum
miklu norður að Hudson flóa og fá
útkljáð fjármál fylkisins við Ot-
tawa á sanngjarnlegan og fylkinu
haganlegan hátt?
Vilja þeir Virkiiega rísa á móti
lögunum um héraðsbann — local
option law — og ásaka eða for-
dæma Roblin stjórnina fyrir þau?
En þau lög hafa útrýmt brennivíns-
garðanum og brennivínsbúðinni úr-
stórum flákum fylkisins.
Vilja þeir virkilega rísa á móti
stjórninni fyrir það, að hún ótil-
kvödd, af eigin vilja, hefir látið
vinbannslögin gilda í hinum nýju,
víðlendu sveitum fylkisins sem
enga lögbundna sveitarstjórn hafa?
Er það virkilega skoðun og sann-
færing hinna íslenzku bænda, að
stjórnin hafi verið of örlát, að
leggja sjö hundruð þúsund dollara
þessi seinustu fimm árin til efling-
ar jarðræktar í fylkinu, — þar sem
Liberalar lögðu að eins fram eitt
huiidrað áttatíu þúsund og níu
hundruð dollara til akuryrkju, þau
seinustu fimm árin, sem þeir voru
við stýrið?
t
Vilja íslenzkir bændur virkílega
ásaka stjórnina fyrir það, að hafai
gjört að gign hins opinbera alla
talþræði fylkisíns, og veitt bændum
fylkisins kost ú að fá talsrma á
heimili sin, ef þeir vilja, og ohi
leið hefir það opinbera fengið af
þvi íekjuauka, sem nemur tugum
þúsunda dollara, sem annars hefði
alt farið í einstakra manna vasa?1
Vilja landar virkilega ásaka
stjórnina fyrir stefnu hennar og
gjiirðir, hvað aflstöðvar og vatnsafl
snertir (hydro electric develop-
ment), — stefnu þá, sem hefir
geymt og trygt fylkisbúum, tiL
þeirra eigin afnota, ait hið feyki-
lega vatnsafl, sem til er í fylkinu?''
Vilja landar virkilega ásaka
stjórnina fyrir, að hafa bygt hinn
fegursta og bezta búfræðisháskóla
heimsins til afnota handa þeirra
eigin sonum og dætrum?
Vilja landar virkilega ásaka
stjórnina fyrír járnbrautarstefnu
hennar, sem hefir aflað fylkinu
brautakerfis, sem er hið bezta í öll-
um Vesturfylkjunum, án þess að
kosta fylkið eitt einasta cent, og
sem hefir dregið mörg hundruð
þúsundir dollara í vasa almenn-
ings með lægri fhitningsgjöldum?
Vilja landar virkilega berjast og
vinna á móti því, að brautir fylkis-
ins verði lengdar og tengdar við
braut þá, sem verið er að byggja
til Hudson fióans?
Vilja landar virkilega vinna á
móti þvi, að nýjar brautir verði
lagðar í Manitoba?
Vilja landar virkilega vinna á
móti hlutasölulögunum, sem vernda
íbúa Manitoba frá því, að lenda í
klónum á samvizkulausum spekú-
löntum og fjárglæframönnum?
Eru landar því mótfallnir, að
stofnað var embætti að líta eftir
opinberum veiferðarmálum fylkis-
ins (Public Utilities Commission-
er) ?
Vilja landar vera mótfalinir því,
að stjórnin sá Winnipeg f.vrir op-
inberum markaði fyrir lifandi pen-
ing, sem inn þangað er fluttur utan
úr fylkinu, eða að reist sé opin-
bert sláturhús í sambandi við
markaðinn?
Vilja landar virkilega saka Rob-
lin stjórnina fyrir það, að hún er
að reyna að halda við óskertum í
fylkinu venjum og háttum hins
brezka stjórnarfyrirkomulags og
stofnunuin þeim, sem því stjórnar-
fyrirkoinulagi eru einkennilegar?
Þegar til úrslitanna keniur, þá
eru það kjósendurnir og þar á
meðal landar vorir, sem verða að
svara því skýlaust og hiklaust, eft-
ir vandlega yfirvegun, hver sé
sannfæring þeirra, skoðun og
stefna í þessuin málum öllum, og
bera stefnu jiessa saman við stefnu
Liberala, sem með bcinni löggjöf
(initiative og referendum) vilja
eyileggja og að engu gjöra störf
sinna eigin jiingmanna og sinna
eigin foringja, beztu mannanna,
sem þeir hafa, með því að láta