Heimskringla - 11.10.1917, Blaðsíða 5

WINNIPEG, 11. OKT. 1917
NEIMSKRINGLA
5. BLAÐSIÐA
ÉG SET PENINGA BEINT í VASA YÐAR
MEÐ ÞVÍ AÐ SETJA TENNUR í MUNN YÐAR
ÞETTA ER ÞAÐ, sem eg virkilega geri fyrir yður, ef þér komið til mín og
látið mig gera þau verk, sem nauðsynleg eru til þess að tönnur yðar
verði heilbrigðar og sterkar. — Eg skal lækna tann-kvilla þá, sem þjá
yður. Eg skal endurskapa tönnurnar, sem eru að eyðast eða alveg farnar.
Eg skal búa svo um tönnur yðar, að þær hætti að eyðast og detta burtu. Þá
getið þér haft yfir að ráða góðri heilsu, líkams þreki og storfsþoli.
Expression
Plates
Heilt “setM af tönnum, búit5 til
eftir uppfyndingu minni, sem
eg hefi sjálfur fullkomna'ö,
sem gefur yöur í annat5 sinn
unglegan og eblilegan svip á
andlitib. I>essar “Expression
Plates” gefa yfcur einnig full
not tanna yöar. Þær líta út
eins og lifandi tönnur. Þær
eru hreinlegar og hvítar og
stœrö þeirra og afstaba eins
og á “lifandi” tönnum.
$15.00
Hvat&a tannlækningar,
sem þér þarfnist, þá
stendur hún yíur til
boöa hér.
Vottorð og meSmæli í
hundraða tali frá lög-
mönnum, prestum og
verzlunarmönum.
Varanlegar Crowns og
Bridges
I>ar sem plata er óþörf, kem-
ur mitt varanlega “Bridge-
work" at5 góöum notum og
fyllir auða staöinn í tann-
garöinum sama reglan sem
viöhöfð er í tilbúningum á
“Expression Pates“ er undir-
stöfcuatribitS í “Bridges” þess-
um, svo þetta hvorutveggja
gefur andlitinu alveg etSlileg-
an svip. Bezta vöndun á verki
og efni — hreint gull brúkað
til bak fyllingar og tönnin
vertSur hvít og hrein “lifandi
tönn.”
$7 Hver Tönn
Porcelain og Gull
fyllingar
Porcelain fyllingar mínar eru
svo vandaðar og gott verk, að
tönnur fyltar þannig eru ó-
þekkjanlegar frá heilbrigðuín
tönnum og endast eins lengi
og tönnini
Gull innfyllingar eru mótaðar
eftir tannholunni og svo inn-
límdar með somenti, svo tönn-
in verður eins sterk og hún
nokkurm tíma áður var.
Alt verk mitt ftbyrgrnt ab vera vandab
Alllr nkoðniHr kontnatiarlaunt. — I»ér eriih mfr ekkert nkuld-
hundir þft ejf hafl gefift yilnr rfthiegglngar vihvfkjandi tönn-
um yður. Komið efta tiltakih f gegu um taÍMfmann ft hvaða
tfma þér vlljltf koma.
Dr. Robinson
Birks Building, Winnipeg. DENTAL SPECIALIST

verið beittir sö'mu brögðum nú al-
*eg nýverið.
Einhvern tíma hljóta augu þjóð-
arinnar að öpnast, svo hún sjái og
skilji: Þetta fer að verða vonlaust.
Stjómin hefir dregið þjóðina á tál-
ar. Við vinnum þetta stríð aldei.
l*að er iangt síðan þau orð voru
l>öfð eftir prófessor Harnack, sem
Þó var allur á bandi stjórnarinnar
í byrjan. Pyrir meira en ári á hann
að hafa sagt: Við vinnum aldrei
þetta strfð.
Blaðið Dagens Nyheter, sem út
kemur í Stokkhólmi í Svíþjóð, hef-
ir að sögn nýlega birt heilmörg við-
við heldri menn á Þýzkalandi
strfðið, og þar kveður við tölu-
»ert annan tón en verið hefir.
í*ýzkur vísindamaður, sem alveg
*ýlega var á ferð 1 Svíþjóð, átti tal
▼ið ritstjóra þessa merka blaðs, og
fórust orð á þessa leið:
ósamkomulag með Þjóðverjum
fer vaxandi með 'hverri viku. Það
er ósveigjanlegra f stefnu, fyllra
haturs og beiskju en nokkuru sinni
fyrir stríðið, — jafnvel þótt það sé
ekki eins hávært. Almenningsálit-
ið er margskift í ýmsar áttir, og fer
alls ekki sömu leið og flokkaskift-
ingin í landinu.
Lengst til hægri er al-þýzki
flokkurinn, sem er leifar af þeim
Slöðu dögum, er styrjöldinni var
hrósað eins og stór-heillavænlegum
atburði. En með hverjum degi,
8*m llður, fer þeim mönnum fjölg-
®ndi, sem með hugrekki vilja horfa
sannleikanum beint í augu og
*ska þess af alhug að finna eins
Wjótt og unt er einhverja leið, til
*ð sleppa út úr hörmungunum
•oeð erns litlu tjóni og fært er, áð-
Ur «n það verður miklu meira.
í’eim er stöðugt að fjölga, álítur
Þ«ssi þýzki vfsindamaður, sem á-
Ifta, að framahld styrjaldarinnar
■auni hafa í för með sér tortíming
fyrir Þýzkailand f stjórnmálum og
bérhagsefnum. öll von um alls-
þtrjar völd í Norðurálfu eru að
hverfa.
Hann bætir því við, að jafnvel f
•Lþýzka flokknum, eru það fleiri
en einn eða tveir menni í háum
efeöðurn, er öðlast hafa þessa glögg-
ahygni. Þeim hættir við, að láta
bað brjótast út smám saman: “Lát-
i® Belgíu og Serbfu eiga sig, já,
jafnvel Elsass og Ix>tringen. 'Lofið
að greiða hvað sem vera skal, ein-
ungis til að binda enda á þetta, og
Það sem bráðast.”
f annari grein 1 sama blaði, er
aagt frá viðtali við ríkisþingmanm,
tem greitt hafði atkvæði með fjár-
veitlngunni til hernaðar. Þegar
hann var spurður, hvernig hann
liti á þá tillögu, sem færi fmm á,
að stríðsþjóðimar sameiginlega
legði fram fé, þeim landshlutum til
endurreisnar, sem stríðið hefir far-
lð verst með”, snerist Þjóðverjinn
•eiður við, sló í borðið með hnef-
anurn og hrópaði:
“Mig hefir aldrei dreymt neitt svo
lólegt. Eigum við Þjóðverjar að
i’aka við einum eyri frá nokkuru
atórveldi til þess að endurreisa
®elgíu, að svo miklu leyti sem það
er unt? Á ekki að lofa okkur, að
hjóða fram bætur fyrir þá eyð-
ÍBSU, sem orðið hefir? Ætlar
nokkur f Norðurálfu að vera svo
fcíræfinn, að bjóða okkur hjálp til
Þess? Þeir, sem slfkt vilja, hljóta
eannarlega að álíta okkur auma
*«efla! ónei.
“Þegar slík endemi hafa unnin
verið í nafni þýzkrar þjóðar, verð-
ur þjóðin sjálf í allri auðmýkt að-
finna veg til að fægja blottina af,
sem fallið hafa á mannorð hennar
og góða nafn. Einir ver&um við að
gera iðran og yfirbót fyrir þe ta
eins og fyrir margt annað. Heim-
urinn verður að gefa okkur færi á
að vinna þann siðferðilega sigur,
jafnvel þó annar sigur renni okk-
ur úr greipum.”
1 tfmaritinu enska, Nineteenth
Century and After, september hefti,
er eftirtektarverð ritgerð eftir pró-
tessor F. Sefton Delmer, fyrrum
dócent í ensku við háskólann 1
Berlín, en fæddur í Ástralíu 1865.
Hann var á Þýzkalandi, er stríðið
hrauzt út, var gerður fangi 4. ág.
1914 f Berlfn og var þar þangað til
23. maí 1917, að hann komst til Eng
lands. Hanin ritar af hinni mestu
stillingu og nákvæmri þekkingu á
öllum högum þýzkrar þjóðar.
Hann segir:
“Eg er oft spurður, hvernig mér
hafi virzt hugur Þjóðverja vera
gagnvart keisaranum og stjórn
hans. Eyrir stríðið voru mentuðu
stéttirnar á Þýzkalandi, nálega
hver maður, á banidi keisarans. En
niargt af því fólki, sem í ágúst 1914
hampaði lávarði sínum til skýja
eins og nýjum Karlamagnúsi, ypt-
ir nú öxlum að honum og kon-
ungsættinni.
“Það leggur þau vfti, sem þjóðin
hefir ratað í fyrir stríð þetta, og
enn þá verri víti, sem þeir eiga von
á í ókominni tíð, kefsaranum til
lasts og klaufaskap hans í að láta
•sendi'herra sína búa stríðið undir,
og kenna einvaldsstjórn hans um
allar ófarirnar. Hin sífelda til-
hneiging hans til að koma fram í
einhverju annarlegu gerfi, löngun
hans til að svíkja sjálfan sig og
aðra inn í þá falstrú, að hann sé
annar Friðrik mikli, óstöðuglyndi
hans og ákafi um að stýra þýzkri
stjórnmálastefnu, — alt þetta er
orðið þeim deginum ljósara.
“Hanni svifti Bismarck emhætti,”
hefi eg heyrt fóik segja. “En hugs-
ið um stjórnmálamennina, sem
hann hefir duhbað kanzlara síðan:
Caprivi fyrstan, hermann að eins;
þá Hohenlohe, hirðmanninn; þá ref-
inn sérplæga, von Buelow; og næst-
an honum tungumjúka en kné-
skjálfa heimspekinginn, Beth-
mann; en aldrei reglulega mikil-
hæfan mann, eða mikinn stjórn-
málamann í öllum hópnum.
“1 laumi minna menn hver ann-
an á rit eitt, sem út var gefið
skömmu eftir, að hann hófst til
keisaratignar, þar sem mannjöfn-
uður er ger með honucm og Cali-
gula brjáluðum, þeim rómverskum
keisara, er lét auglýsa sjálfan sig
opinberlega sem guð og lézt vera
sigurvegari Bretlands með því að
láta hormenn sína fylla hjálmana
skeljum, er safnað hafði verið við
strendur Belgíu.
“íhaldsmenm, frjálslyndir menn
og jafnaðarmenn vilja allir sameig-
inlega umbætur á stjórnarskránni.
Eg hefi heyrt gætna íhaldsmenn
segja, að Hohenzoilarnir hafi unn-
ið Þýzkalandi óþægt verk, er þeir
hrifsuðu til sfn arfgengan rétt til
keisaranafns.
“í ókominni tíð verður að kjósa
keisara,” sögðu þeir, “og kjósa eftir
verðleikum úr stjórnara hópi
hinna miklu þýzku ríkja. Það kæmi
í veg fyrir, að jafn-ótakmarkað vald
væri fengið heimskum manni í
hendur.”
Svo farast honum orð, þessum
manni, sem verið hefir kennari við
háskólann í Berlín um langan
tíma, og er rétt frá Þýzkalandi
kominn. Hanm virðist standa vel
að vígi með að skilja þá hugar-
farsbreytingu, sem nú er í aðsigi
með þýzkri þjóð, hvað sem úr
henni kann að verða.
Auimast er, að þjóðin virðist
ráðþrota með, hvað hún á til
bragðs að taka. Stefnuskrá jafnað-
armánna er ofur-þokukend. Eng^
inn virðist kunna að gera sér ljóst,
hvernig þjóðiú ætti að því að fara
að þrífa valdataumana til sín. Hún
hefir enga reynslu, ekkert fordæmi
í eigin sögu sinni. Og herinn allur
á valdi keisarastjórnarinnar.
Herinn sjálfur þarf að vakna. En
til þess er helzt von með því móti,
að hann bíði feikna ósigur á or-
ustuvelli. Það eitt virðist líklegt
til að vekja þjóðina af svefni til
fulls.
Hvað sem annars er, sýnast merki
þess fleiri og fleiri, að þjóðin sé nú
þegar í svefnrofum.
Ungi maðurinn, var að leggja af
stað út í lífið. Blóðið ólgaði f æð-
um hans og taugarnar skulfu af
þrá. Hann stóð á heiðarbrúninni
og liorfði á mannlifið. Sumir menn
gengu hröðum skrefum eftir renn-
sléttum brautum, sem ruddar
höfðu verið löngu áður en þeir
fæddust. Sumir voru á vegleysuim
og urðum og voru að ryðja sér
brautir. Sumir gengu í hægðum
sínum eftir brautum, sem aðrir
voru að ryðja fyrir þá.
—Hvað á eg að verða? spurði
ungi maðurinn.
Þá kvað við rödd mikil ofan úr
háloftinu og sagði:
— Vertu skáld.
— Vertu skáld! endurtók ungi
maðurinn. — Já.x— Eg verð skáld.
—Og svo gekk hann hröðum skref-
um ofan gf heiðinni.
Ungi maðurinn tók nú að skrifa.
— Eg er skáld, sagði hann við sjálf-
an sig og skrifaði af kappi.
Einu sinni sat hann við borðið
sitt og var að lesa rit sín. Þá kom
inn til hans maður. Hann var
reiðulegur á svip og ávarpaði unga
manninn. með þjósti.
— Þú hefir raskað ró minni. Eg
stefni þér fyrir hinn mikla dóm-
stól.
— Eg 'þekki þig ekki, svaraði
ungi maðurinn. Hví dirfist þú að
bera á mig slíkar sakir?
— Hvað hefir þú skrifað?
— Eg var að ljúka við sögu, sem
gerðist fyrir hundruðum ára.
— Hvaða menn talar þú um 1
þessari sögu?
— Þeir eru margir.
— En manstu eftir því, að þú ger-
ir einn. manninn í sögunni að ill-
menni?
— Já. — Eg man það.
— Hvers vegna gerir þú það?
— Eg veit ekki hetur en að hann
hafi verið illmenni, og mennirnir,
sem maður segir frá, verða að
koma fram í sögunni eins og þeir
nafa verið í lífinu, sumir góðir,
sumir vondir.
— Miskunnarlausi maður! Mað-
urinn, sem þú segir, að hafi vcrið
iilmcnni, er eg. Guð var húinn að
gleyma syndum mínum, og eg var
kominn í hóp með hinum góðu.
Þú hefir rifjað upp misgerðir mín-
ar og aukið við þær eftir þínum
geðþótta, svo að eg hefi ekki frið
í gröfinni. Brendu bókina, og þá
fæ cg frið.
Ungi maðurinn brendi bókina,
’og maðurinn hvarf.
— Er eg ekki skáld? spurði ungi
maðurinn.
Þá kvað við röddin mikla:
— Þig vantar bók lífsins.
— Hvernig á eg að ná henni?
spurði ungi maðurinn.
— Þú átt að biðja þangað til að
ekki er nema einn blóðdropi eftir
í hjarta þínu, svaraði röddin
inikla.
Ungi maðurinn bað nú nótt og
dag, þangað til að ekki var nema
einn blóðdropi eftir í hjarta hans.
Svo sofnaði hann, þvl hann var
orðinn dauðþreyttur. Þegar hann
vaknaði, lá bók lífsins á skrifborð-
inu hans.
— Nú er eg skáld, sagði ungi
maðurinn og blaðaði í bók lífsins.
Hann skrifaði nú hverja bókina
eftir aðfa. — Eg er skáld, sagði
hann og var ánægður með sjálfan
sig.
Einn dag kom til hans kona.
Hún grét hástöfum og miæiti:
— Þú gerir mér rangt til, un.gi
maður.
»—Eg þekki þig ekki, svaraði
ungi maðurinn.
— Það segir þú satt. En þó ert
þú að segja frá því hvernig eg hafi
verið, hvað eg hafi talað og hvað
eg hafi hugsað. Eg er ein af kon-
unum, sem þú segir frá í sögu
þinni. Eg hefi ekki frið í gröfinni,
af því að þú segir inig öðru vísi en
eg var og vil vera. Brendu bókina,
þá fæ eg frið.
Ungi ímaðurinn brendi bókina,
og konan hvarf.
— Er ekki skáld? spurði ungi
maðurinn.
— Þig vantar sálarskuggsjána,
svaraði röddin mikla.
— Hvar get eg náð henni? spurði
ungi maðurinn.
— Hún er undir fjallinu þarna,
svaraði röddin mikla. — Flyt það
burtu, og þú munt finna sálar-
skuggsjána.
Ungi maðurinn tók til að flytja
hnrtu fjallið. Það var erfitt verk.
Þegar því var lokið, fann liann
sálarskuggvsjána.
— Nú er eg skáld, sagði ungi
maðurimn og horfði í sálarskugg
sjána. í henni sá liann hverja þá
sál, sem hann vildi sjá.
Nú gat hann skrifað. Hann þurfti
ekki annað en horfa í sálarskugg-
sjána, þá sá þann, hvernig sálirnar
voru, og í bók lífsins sá hann hvað
þær höfðu gjört.
Ungi maðurinn skrifaði nú
margar bækur.
Einn dag kom inn til hans kon-
ungur. Umgi maðurimn þekti þeg-
ar, að þar var kominn konungur-
inn, sem hann var að ljúka við að
skrifa uim, og gladdist hann með
sjálfum sér, því þessi konungur
hafði gert margt gott, og sál hans
var einhver íegursta sálln, sem ungi
maðurinn hafði séð i skuggsjánni.
Konungurinn mælti:
— Brendu bókina, sem þú skrif-
aðir um mig, svo að eg fái frið
í gröf minni.
— Hágöfugi konungur! Tignasti
herra! Hefi eg sagt nokkuð ilt um
yður?
— Nei, ekki ilt, en margt ósatt,
svaraði konungurinn.
— Hefi eg ekkj sagt frá sál yðar,
eins og hún kom mér fyrir augu i
skuggsjánni? Hefi cg ekki sagt
frá verkum yðar eins og þau eru
skráð í bók lífsims?
—Þ ú hefir sagt frá verkum mín-
um eins og þau komu þeim fyrir
augu, en þú hefir sagt ósatt um sál
mína. Þú segir, að sál mín hafi
verið fögur og björt og hvergi hafj
séð hlett á henni. Þetta er ósatt.
— Eg hefi emgan blett séð á sál
yðar hátignar, hvernig sem eg hefi
skoðað hana í sálarskuggsjámni.
— Blindi maður! svaraði kon-
ungur. Þú segir, að vilji minn hafi
verið göifugur og skær, eins og sól-
argeislinn. Þú segir, að eg hafi
hrygst með hryggum og glaðst
með glöðum. Þú segir, að eg hafi
hugsað gott um óvini mína. Þetta
er lygi.
— Þetta stendur skrifað í bók
lífsins, og eg sé í sálarskuggsjánni,
að þannig hefir sál yðar hátignar
verið.
— Fávísi maður! Hefir þú ekki
séð hve langt er milli línanna í bók
lífsins? Þú lest bók lífsins og þyk-
,i$t sjá alt, sem þar er skráð, en vita
skalt þú, að á milli línanna, sem
þú sér, er annað letur, sem er 6-
sýnilegt þínum augum, og þar er
sagt frá öllu, eins og það var. —
Kalla þú á unga mamninn þarna,
sem gengur við hlið unnustu sinm
ar og er á leið til brúðkaupsins og
láttu liann sjá sái unnustunnar i
skuggsjánni. Láttu hann svo sjá
ana að ári liðnu, og vittu, hvort
hann þekkjr hana aftur. Kalla þú
á annan þessara manna, sem ganga
hlið við hlið og eru lijartfólgnir
vinir, og láttu hann sjá sál vinar
sfns 'í skuggsjánni. Að ári liðmu
verða þeir svarnir óvinir. Láttu
hann þá sjá í skuggsjána, og vittu
hvað hann sér.
Vita skalt þú, heimskingi, að eg
gladdist ekki alt af með þeim, sem j
voru glaðir, þótt eg létist gera það.
Eg bar stundum nístandi sorg i
hjarta, þótt eg létist vera glaður.
Eg hrygðist ekki alt af með þeúm
hryggu, þótt eg létist vera hrygg-
ur. Eg gladdist meira að segja yf-
ir hrygð óvina minna. Eg hataði
óvini mína, en eg lézt elska þá, til
þess að geta náð valdi yfir þeim.
Þegar þú nú veizt þetta, heldurðu
þá að vilji miun hafi verið göfug-
ur eins og þú segir. Nú er eg orð-
inn betri rnaður en eg var. Hið
liðna er gleymt. Það veldur mér
hrygðar, að það er rifjað upp.
Bókin þín er lygi frá upphafi til
enda. Brendu hana, þá fæ eg
frið.
Ungi maðurinn brendi bókina,
og konungurinn hvarf.
Ungi maðurinn kallaði á unn-
ustann.
— Viltu sjá sál unnustu þinnar?
spurði ungi maðurinn.
Unnustinn varð mjög glaður og
játti því. Enga sál langaði hann j
eims mikið og sjá sál unnust- J
unnar.
Hann leit í skuggsjána og andlit J
hans ljómaði af fögnuði. Sál unn-
ustu lians var svo töfrandi fögur,
að hann hefði getað horft á hana
alla æfi og aldrei þreyzt.
— Komdu að ári liðnu og sjáðu
sömu sálina, sagði ungi maðurinn.
Ungi maðurinn kallaði á annan
vinanna.
— Viltu sjá sál vinar þíns? spurði'
ungi maðurinn.
Vinurinn játti því og leit í skugg-
sjána. Hann varð glaður, því að
sál vinar hans var fegurri en hon-
um hafði nokkru sinni komið í
hug.
— Komdu að ári liðnu og sjáðu
sömu sálina, sagði ungi maðurinn.
Ár leið. Unnustinn, sem nú var
orðinn eiginmaður, kom til unga
mannsins.
Hann leit í sálarskuggsjána.
— Þetta er ekki sama sálin og eg
sá í skuggsjánni í fyrra, mælti
hann. Eg sé dökka bletti á þess-
ari sál. en eg sé einnig ljósari bletti
en eg sá á sál unnustu minnar. En
hvaða sál er þetta?
— Það er sál konu þinnar, sem
var unnusta þín í fyrra, svaraði
ungi maðurinn.
Vinurinn koon og leit í sálar-
skuggsjána.
— Þetta er ekki sama sálin, sagði
hann. Þessi sál er svört og illúð-
leg, en hin sálin var björt og góð-
(Framh. á 8. bls.)
Gall Steinar
Læknaðir á
24 kl. tímum
án alls sársauka
Meltingar, maga og lifrar kvillar,
botnlangabólga og nýrnasteinar
orsakast oft frá Gallsteinum, sem
er hættulegur sjúkdómur og kem-
ur fólki oft til að trúa að það hafi
magakvilla, magakvef og meltingar-
leysi, en þegar sárir gallsteina verk-
ir þjá fólkið finnur það fyrst hvað
hvað það er. Níutíu af hverjum 100
fólks veit ekki að það hefir gall-
steina. Fáið meðul í dag og forð-
ist þannig uppskurð.
Fæst alstaðar á $5.00, sent frítt
um öll vesturfylkin af Alvin Sales
Co., Dept. “K”, P. O. Box 56. Win-
nipeg, Man. Búið til af
J. W. MARLATT & CO.
581 Ontario Str., Toronto. Ont.
Ný og undraverð
uppgötvun.
Eftir tíu ára tilraunir og þungt
erfiði hefir Próf. D. Motturas upp
götvað meðal, sem er saman
blandað sem áburður, og er á-
byrgst að lækna hvaða tilfelli
sem er af hinum hræðilega sjúk-
dómi, sem nefnist
Gigtveiki
og geta allir öðlast'%»að.
Hví að borga lækniskostað og
ferðakostnað í annað loftslag, úr
því hægt er að lækna þig heima.
Verð $1.00 flaskaan.
Póstgjald og stríðsskattur 15c.
Einka umhoðsmenn
MOTTURAS LINIMENT CO.
P. 0. Box 1424
(Dept. 8) Winnipeg, Man.
C__________________________
G.H.Nitson
Kvenna og
karla
Skraddari
Staersta skraddarabúS Skan-
dinava í Canada. VandaíS-
asta verk og verS sanngjarnt
C. H. NILSON
208 LOGAN AVE.
aSrar dyr frá Main St.
’Phone: Garry 117
WINNIPEG - MAN.
“Það drepur
þær allar”
Allir, sem keypt hafa Jacksonian
Liquíd Death fyxir veggjalýs, hafa
sömu sögu að segja: “Það drepur
þær allar" og skilur enga bletti eft-
ir, jafnvel ekki á hvítu silki.
10 ára gamall drengur getur brúk-
að það og þótt hann drykki af því
í misgripum myndi það ekki skaða
hann. Það drepur ekkert nema
veggjalýs — og gjörir það rækilega.
Eg hefi byrði mína af meðmælum
frá notendum þess. —Hér er eitt
bréfið:
“Nóttina áður en eg hrúkaði
Jacksonian Liquid Death fyrir
Veggjalýs, drap eg fleiri tugi á
veggnum alia nóttina. — Næstu
nótt sást engin veggjalús og eg
svaf vært.
John Galloway,
380 Mountain ave., Winnipeg."
Skrifið eða sjáið
HARRY MITCHELL,
466 PORTAGE AVE.
’Phone Sher. 912 Winnipeg
HAFIÐ kÉR BORGAÐ
HEIMSKRINGLU?
Skoðið litla miðann á blaðinu
yðar — hann segir til.
HRAÐRITARA
OG BOKHALD-
ARA VANTAR
Það er orðið örðugt að fá
æft skrifstofufólk vegna
þess hvað margir karlmenn
hafa gengið í herinn. Þeir
sem lært hafa á SUCCESS
BUSINESS College ganga
fyrir. Success skólinn er sá
stærsti, sterkasti, ábyggileg-
asti verzlunarskóli bæjarins
Vér kennum fleiri nemend-
um en hinir allir til samans
—höfum einnig 10 deildar-
skóla víðsvegar um Vestur-
landið ; innritum meira en
5,000 nemendnr árlega og
eru kennarar vorir æfðir,
kurteisir og vel starfa sín-
um vaxnir. — Innritist hve-
nær sem er.
The Success
Business College
Portaftrc Ofc Edmonton
WINNIPEU