Heimskringla - 22.11.1917, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 22. NOV. 1917
HEIMSKRINGLA
7. BLAÐSIÐA
Frú Teresa Fenn
Saga £rá Vancouver, B. C.
Eftir
J. M. BJARNASON.
(Framh.)
“Það er um mig,” sagði hún,
“eiri.s og frúna í Shalott, að eg er
orðin ihálf-þreytt á eintómúm
skuggamyndum. Mér nægja ekki
lengur ])ýðingar; eg þarf að lesa
um þetta ait á sjálfu frummálinu.”
Við útveguðum henni nú orða-
bækur G. T. Zoega, og fyrstu tvær
lesbækurnar íslenzku, og hjálpuð-
um henni alt, sem við gátum; og
sótti hún námið af mesta kappi.—
Hún var svo fljót að nema', og
minnið var svo gott, að undrum
sætti. Hún var svo fljót að átta sig
á beygingum íslenzkra orða og
eðli tungunnar yfir höfuð, og svo
undrunarlega fljót að læra að bera
orðin rétt fram, að við urðum al-
veg hiasa. — En vafalaust hefir ]>að
hjáipað henni nokkuð, að hún
þekti undirstöðuatriði latneskrar
málfræði.
“Það er rétt eins og hún sé ís-
lenzk,” sagði konan mín.
Og með köflum lá mér við að
halda ]vað, að hún hefði 'hlotið ein-
hverja ofurlitla tilsögn í íslenzku, J
áður en við kyntumst henni. — En |
það mun ekki hafa verið.
Vorið 1914 var hún komin svo vel
niður í að lesa og skilja fslenzku,
að hún gat liaft góð not af íslenzk-
um nútfðar skáldsögum og frétta-
greinum í dagblöðunum íslehzku.
En við höfðum alt af gát á því, að
það, sem hún las, væri aðallega eft-
ir 'þá höfunda, sem iheima eiga á fs-
landi; og sömulieðis þótti henni
strax mjög vænt um ljóðmæli einn
ar íslenzku skáldkonu'nnar. Af
þessari skáldkonu áttum við
mynd, sem hékk yfir bókaskápnum
mínum. Teresa horfði oft lengi á
myndina, og var þá vön að -egja:
“Eg el.sk a þessa konu! — Og
haldið ])ið að það myndi gleðja
hana, ef hún vissi, að eg væri að
læra móðurmálið hennar fagra?”
“Já,’eg er viss um, að það myndi
gleðja hana mikið,” sagði konan
mfn.
Teresa brosti þé eins og lítil
stúlka, sem hrósað er fyrir að gjöra
eitthvað vel. — Myndin af íslenzku
skáldkonunni hékk líka á veggn-
uim í svefnstofunni hennar (Teresu)
í vandaðri umgjörð.
Henni fór brátt að þykja vænt
um alt íslenzkt: iandið, þjóðina,
bókmentirnar, viss bygðarlög, vissa
menn og konur, og vissar bækur.
Til dæmis þótti henni einna vænst
um “Eyrbyggju” af öllum Islend-
ingasögunum, og af öllum þeim
mönnum og konum, sem getið er
um i þeim sögum, þótti henni lang-
vænst um Melkorku og Björn Ás-
brandsson, Breiðvíkinga-kappa.
Vorið 1915 var hún — þó undar-
legt megi virðast — komin svo vel
niður í fornmálinu, að hún gat
lesið og skilið Isiendingasögurnar,
ef til vill eins vei og margur alþýðu-
maður á íslandi. Og hún átti orð-
ið allar íslendingasögumar og
fornsögur Norðurianda í skraut-
bandi og þar að auki fjölda ann-
ara íslonzkra bóka, ásamt mörgum
mynduim af íslenzkum merkis-
mönnurn.
X>að var eitt kvöid (í febrúarmán-
uði 1915, ef eg man rétt), að Teresa
eat, sein oftar, hjá okkur í litlu
setustofunni. úti var ömuriegt,
þetta kvöld, dimt, blautt og kalt,
og stormurinn stundi á húsþak-
inu. Inni hjá okkur var notalegt
og hlýtt, því eldur brann á arni.
Við sátum þrjú saman, skamt frá
eldinum, og horíðum á logann. Við
kveiktum ekki á rafmagns-lömpun-
um, en létum okkur nægja birtu
þá, sem lagði af eidinum. Stund-
um var því hálf-dimt inni, en
stundum gióbjart, eftir því, hvern-
ig logaði á -skfðinu á arninum.—Og
DREKKTU HEITT
VATN EF FŒÐAN
GEFUR ÞÉR ÓNOT
í MAGANUM.
Þegar fæían liggur eins og blý í
maganum og þú hefir önota upp-
þembu tilflnnlngu, þá er þab vcgna
þess, ab ekki er nægileg blóbrás til
magans—samfara súr og ýlðu í fæS-
unni. f þess konar tilfellum skaltu
reyna þab ráb, sem nú er mikib brúk-
a® á sjúkrahúsum og ráSIagt af helztu
læknum. ab taka teskeib af Bisurated
Magnesiu í hálfu glasi af heitu vatni
—eins heitu og þú getur drukkib þab.
Heita vatnib dregur blóbitS ati magan-
um og Bisurated Magnesia eybir súrn-
um á augabragbi og kemur i veg fyrir
alla ýldu. Reyndu þetta og þú munt
hhðrast yfir þeirri þægilegu og gótSu
tllflnning sem er æflnlega samfara
^•K'ulegri verkan meltlngarfæranna.
-có 1 k. sem ekki á æflnlega hægt metS
atS ná sér í heitt vatn og fertSamenn,
sem oft vert5a at5 taka máltitSir sínar
‘hasti, ættu æfinlega atS taka tvær
etSa þrjár B-gr. plötur af Bisurateð
Magnesia á eftir máltits4m og varna
þannlg allrl óreglu metS meltinguna.
skugg-arnir okkar voru á sífeldu
flakki um herbergið, ýmist daufir,
en með köflum svartir, stórir, af-
káralegir og draugalegir.
Við þögðum öll nokkra stund,
og eg tók eftir því, að Teresa var
venju fremur utan við sig. Hún
einblíndi á logann, og það var eins
og hún sæi ]>ar eitthvað alvariegt,
því hálfgjörður hræðslu-svipur
breiddist með köfl'um yfir andlit
hennar, sem sást -svo vel af því, að
hún -sneri beint að eldinum. — Alt
f einu hrökk hún við, leit til mín
flóttalega og mælti:
“Eg sé hann alt af í eldinum —
alt af — alt af! Er það ekki und-
arlegt, að eg skuli alt af sjá hann
í eldinum?”
“Hver er það?” sagði eg.
“Nú, hvíti maðurinn tígulegi,
vöxtulegi, með glóbjarta hárið —
víkingurinn norræni, hetjan hug-
prúða — forfaðir minn!”
“Forfaðir þinn?” sagði eg. “Ert
þú þá líka af norrænum ættum?”
“Jiá, forfaðir mi-nn,” sagði ihún dá-
lítið æst og sneri baki að eidinum,
svo skugga bar á andlit hennar.
“Eg -hefi alt af iséð h-ann í hvert
sinn, sem eg hefi horft í eld, síðan
eg var á fjórtánda árinu, að hún
móðir mín sagði mér söguna af
honum — við eld. En mynd hans
hefir tekið breytinguin, síðan cg
kyntist ykkur; því í fyrstu sýndist
mér hann hafa hár, sem féll í lokk-
um uin herðar honum, og skegg,
sem tók honum ofan á bringu. En
nú hefir hann stutt hár, og er alveg
skegglau-s. — Andlitið er þó hið
sama, sami vöxturinn, og allar
hreyfingar ihinar sömu og áður.
Hann er í brynju, hefir hjálm á
höfði, og stórt og fágað sverð i
hendi. Það sækja að honum margir
menn—það eru alt Indfánar—og
þeir falla unnvörpum fyrir honum;
en ]>að fyllist skarðið jafnóðum.
Það sækja fram að honum nýir og
nýir herskarar, en—hann er alt af
einn sínis liðs. — ó, þetta er alt syo
óttalegt! En þó er það hrifandi,
því eg veit, að ung kona kemur og
bjargar honum. — Harrn sé eg samt
aldrei í eldinum. — Æ, segðu mér
nú failega sögu, svo eg gleymi þessu
í svipinn!”
Hún leit til mín og brosti rauna-
lega.
'“Nei,” sagði eg, “nú verður þú
endilega að segja o k k u r sögu.—
Þú segir, að móðir þín hafi sagt
þér frá þessum manni, þegar þú
varst á fjórtánda ári. En hver
sagði henni um hann?”
“Amma mín, — móðir hennar,”
sagði Teresa; “og amma mín var
Indíáni í báðar ættir, en þó ekki
eins dökk á hörund og alment ger-
ist með Indfánum.”
“Var amma þín Indíáni?” sagði
eg.
“Já,” sagði Teresa. “Sérðu það
ekki á andlitinu á mér — einkum í
augnakrókunum — að eg er Indí-
ána-ættar? Og 'hafið þið ekki tek-
ið eftir því, hvað mér tekur jafnan
sárt ti-1 Indíánanna?”
“En það virðist líka, sem þér taki
sárt til Íslendinga og vikinganna
gömlu,” sagði kon-an mín.
“Já,” sagði Teresa; “og það kem-
ur til af því, að eg tel mig líka í
ætt við þá.”
Við hjónin horfðum stórum aug-
um á Teresu.
“Þú telur þig f ætt við íslend-
inga?” sagði eg. “Var þá faðir þinn
íslenzkur? Eða var það afi þinn?
— Og þú hefir leynt okkur þessu,
allan þenna tíma!”
“Eg skal segja ykkur söguna um
hvíta manninn, söguna sem móðir
mín sagði mér, og amma mín sagði
henrni, og langamma mín sagði
öminu minni, og—jæja, eg skai
segj-a ykkur söguna, því hún er
ekki mjög löng.”
“Og við skulum hlýða á, eins og
börn á huldusögu,” -sagði konan
mín brosandi.
Eg glæddi eldinn á arninum og
bætti á hann vænum greniviðar-
bút. Og það snarkaði og small i
honum. — Við drógum svo stólana
ofurlítið lengra fram á gólfið, og
sátum þannig, að Teresa sneri baki
að eldinum, en eg og konan mín
horfðum í hann. — En skuggarnir
flögruðu um herbergið og drógu
upp ýmsar kynjamyndir á vegginn.
— Stormurinn veinaði og stundi á
húsþakinu, og miðsvetrarregnið
lamdi rúðurnar í austur-gluggun-
um.
“Vel og gott!” sagði Teresa, og eg
m-an að hún leit í kringum sig, eins
og -hún væri oíurlítið hrædd við
skuggana í herberginu. Og hún
talaði lágt og hægt, eins og amma,
sem segir börnunum álfasögur í
rökkrinu. “Vel og gott,” sagði
hún, “svona er þá sagan."
Og Teresa sagði okkur langa
sögu, svo langa, að þegar henni var
loltið, þá var grenibútrurinn á arn-
inum brunninn.
Aldrei, fyr né síðar, hefi eg heyrt
nokkurn mann, né konu, segja eins
vel frá. Við hjónin hlýddum á al-
veg hugíangin, undrandi, og vor-
um eins og í leiðslu frá því fyrst að
hún byrjaði og þangað til hún
lauk sögunni. Okkur fanst með
köflu-m, að það ekki vera hin yfir-
lætislausa, liálf-feimna, ístöðulitla
Teresa, sem var að segja okkur
þessa kynlegu sögu, heldur einliver
fríð og fögur og fræg leikmær, eða
töfrakona, eða álfadrotning, því
það var eitthvað það í rödd henn-
ar og hreyfingum, sem hafði meiri
áhrif á okkur, heldur en sjálf frá-
sögnin — eitfchvað, sem brá unaðs-
fullum ljúflingsblæ yfir alla sög-
una.
Og stundum fanst okkur að her-
bergið fyllast af ilmsætu skógar-
lofti, og stormurinn fyrir utan
verða ýmist að öldusogi við sanda,
eða brimhljóði við klettófcta
strönd; og regnfallið, sem skall á
gluggarúðunum, minti okkur af og
til á lauffall á haustnótt, þegar
vindur fer um hlynviðarrunn.
Mér keinur ekki í hug að reyna
að segja söguna með líkum orðum,
eða á líkan hátt, og Teresa, því mér
væri það allsendi-s ómögulegt. — En
um leið og sagan er svift hinu
glæsilega orðavali, og hinum skáld-
legu tilþrifum ,og ljúfa huldusögu-
blæ, sem hún hafði, þegar hiin
var sögð, þetta kvöld, af hinni
mjúkrödduðu og andríku Teresu,
í hálf-dimmunni við arininn, þá
missir hún (sagan) að mestu áhrif
sín og gildi, og það má þá segja
hana í fám orðum á þessa leið:
(Framh. í næsta blaði.)
------o------
ÆFIMINNINGAR
Það hefir áður í íslenzku blöðun-
um verið lauslega getið um lát
þeirra frændsystskinanna: Herborg-
ar Jónsdóttur, dáin 6. apríl næstl.,
og Jóns Árnasonar, dáinn 29. f.m.,
bæði hér í nágrenninu.
Eg hefi lengi ætlað mér, sérstak-
lega til skýringar og huggunar fyr-
ir þá, sem áður meir höfðu kynni
af Herborgu heifcinni, að geta
helztu æfiatriða hennar í blöðun-
um, og nú ihefi eg þá, við fráfall
Jóns sál., endurnýjaða og tvöfalda
ástæðu til að láta það ekki lengur
hjá -líða.
Herborg *var fædd á Víðihóli á
HólSfjöllum í N-Þingeyjarsýslu 13.
okt. 1851. Hún var því 651/2 árs
gömul, þegar hún lézt. Banamein
hennar var lungnabólga. Rúmföst
lá hún ekki nerna tvo seinustu dag-
ana. Hún lézt á föstudaginn langa
á heimili sínu og bræðra sinna,
Friðriks og Benedikfcs, hálfa míiu
fyrir sunn-an bæinn Mozart, í hinni
stóru íslenzku nýlendu, Vatnabygð
í Saskatchewan.
Faðir Herborgar sál. var Jón
Árnason bóndi á Víðihóli, Áma-
sonar bónda á Staðarlóni í Axar-
firði, Árnasonar og Guðrúnar,
þeirra hjóna, er vorið 1785 bygðu
upp jörðina Brokku í Núpasveit, er
lagst hafcði i eyði í móðuharðind-
unum 1783, og sem einnig bygðu
upp Þórunnarsel í Kelduhverfi
vorið 1791, og bjuggu þar lengi.
Guðrún kona Árna þess (dáin 11.
febr. 1815), langainma Herborgar,
var 16. ættliður frá Guðmundi ríka
Eyjólf'ssyni á Möðruvöllum, en Eyj-
ólfur var sonarsonur Auðunnar
rotins, Þórólfssonar smjörs, Félaga
hrafna Flóka, Þorsteinssonar
skræfu, Grímssonar kambans, er
fyr.stur fann Færeyjar og blótinn
var þar til þok-kasældar. — Móðir
Herborgar, kona Jórvs, var Kri-stín
Eiríksdóttir Sigvaldasonar óðais-
bónda á Hafrafellstungu í Axar-
firði.
Herborg ólst upp hjá foreldrum
sínum, til þess er hún var 19 ára
gömul, að hún haustið 1870 gifbist
Kristjáni Kristjánssyni ættuðum
úr Aðal-Reykjadai í Suðuv-Þing-
eyjarsýsiu og sem andaðist 26. nóv.
1915 á heimiii þeirar hjóna, sem þá
var á Gunnarsstöðum í Hnausa
bygð í Nýja íslandi.
Herborg var minni en meðalkona
á vöxt, og 1 fljótu bragði að álíta
ekki atkvæðamikil. En með lengri
viðkynningu óx hún stöðugt 1 áliti
allra góðra manna. Hún var glað-
lynd, ræðin, hreinlynd í allri sinni
framgöngu, vinföst og velviljuð.
Hún var mikill bókavinur og þar
af leiðandi fróð í mörgum greinum.
Þau -hjón Kristján og Herborg
bjuggu blómabúi mörg ár á Nýja-
Hóli, Fagradal og Grundarhóli á
Hólsfjöllum, raunar aldrei rík, en
stórvel efnuð og búskapur þeirra
var fyrirmynd. Kristján var út-
sjónarmaður mikill, eins og ríkt er
í ætt hans, nærgætinn hjúum sín-
um og skepnum, og framúrskar-
andi hirðumaður. Það var sannar-
lega uppörfandi á armæðustund-
um að heimsækja Kristján og Her-
borgu þegar þau voru upp á sitt
bezta. Eg þori óhræddur að
leggja það undir dóm þeirra
manna sem þektu þau á hádegi æfi-
starfsins.
Þau hjón eignuðust ekki börn,
en nokkrir fátækir unglingar nutu
góðs af framkvæmdarsamri nær-
gætni þeirra. En það veit eg, að
þeim báðum hefði miður líkað, að
hiafa það í hámælum.
Seinustu árin heimia á í-slandi var
Kristján mjög óhraustur, lá jafn-
vel í rúminu heilt ár. Gengu þá
efni þeirra ihjóna mjög til þurðar,
svo að hærri aldur ineð heilsubilan
hótaði örbyrgð, nema því betur
væri fyrir séð. Réðu þau þá af að
fara til Ameríku. Var það sumarið
1903. Lifclu síðar námu þau land
í Árdalsbygð í Nýja Islandi og
bjuggu þar nokkur ár, þar til
Kristján misti sjónina, svo þau
urðu að bregða búi og selja landið
árið 1914. Enda var það að verki
v-erið tii æfiloka, því eins og áður
er sagt, dó Kristján haustið 1914 og
hún 1 Vá ári seinna, á næstliðnu
vori.
Blessuð sé oss endurminningin
og áhrifin af sarntíð vorri með
þeim hjónum.
Jón Árnason var fæddur á Skóg-
unn í Axarfirði í Norður-Þingeyjar-
sýslu 12. febr. 1854. H-ann vantaði
því 3% mánuð á 63. árið þegar
hann lézt 29. okt. næStl. Hann dó
af krabbameini í hálsinum. Kendi
þess fyrst sneinma á næstl. sumi'i
og var þó ekki sárþjáður eða rúm-
fa-stur nema seinustu vikurnar.
Faðir Jóns var Ár-ni bóndi Árnason
á Nkógum í Axarfirði og seinna á
Gunnarsstöðum í Þistilfirði í Norð-
ur-Þingeyjarsýslu, albróðir Jóns á
Víðiihóli föður Herborgar sem að
ofan er um getið. Þau Jón og Her-
borg voru því bræðrabörn, svo ekki
þýðir að skýra frekar frá föðurætt
hans. En m-óðir Jóns og kona Árna
í Skógum, var Sigurveig Árnadóttir
bónda á Gamla-Hóli á Hólsfjöllum,
Brynjólfssonar á Hólseli í sömu
sveit.
Eins og þau Jón og Herborg voru
náskyid voru þau og líka að mörgu
leyti raunlík. Jón var meðalmaður
á hæð, og fallega vaxinn. Dökkur
á hár og skegg, ennið hátt og svip-
urinn allur hreinn og góðmannleg-
ur. H-ann var framúrskarandi jafn-
lyndur og góðlyndur maður, og á-
vann sér því fljótt hylli samtíðar-
manna sinna.
. Sumarið 1884 giftist Jón Vilhelm-
ínu Stefaníu Friðriksdóttur, ætt-
aðri úr Vopnafirði í Norðurmúla-
sýslu. Þau hjón bjuggu á Gunn-
arsstöðum, Brekkukoti og síðast á
Krossavík í Þistilfirði. Þar misti
Jón konu sína vorið 1892. Brá hann
þá búi og settist að hjá frænda
sínum Friðriki bónda á SyðrarLóni
á Langanesi. Fjórar dætur eignað-
ist Jón með konu sinni. All-ar eru
þær nú fullorðnar. Ein þeirra
heima á ísiandi, Stefanía að nafni.
Hinar þrjár eru giftar konur í
Ameríku: Kristbjörg, gift Sigur-
birni Kristjánssyni bónda í Garð-
arbygð í Norður-Dakota; Guðbjörg,
gift Kri-stjáni Anderson “lathara”
f Winnipeg, og Sigurveig Hólmfríð-
ur, gift Jóhannesi Gíslasyni bónda
að Elfros, Sask. Hjá þessari síðast-
nefndu dófctur sinni og tengdasyni
lifði Jón seinustu fimm árin og
naut þar ástúðar og eftirlátsscmi,
og í -síðasta strfðinu lieirrar ná-
kæmni, sem hægt var að láta í té.
Jón -heitinn var alla sína æfi frem-
ur óhraustur, þoldi illa erviða
vinnu, en var mjög verklaginn, og
smiður góður bæði á tré og jám.
Hann var mikið gefinn fyrir bæk-
ur, ias helstu blöð og tímari-t og
fylgdist vel með í helztu áhugamál-
um íslenzku þjóðarinnar bæði vest-
an ihafs og austan. Hann var ræð-
inn og viðfeldinn við þá, sem tóku
hann tali, eða heimsóktu hann, en
liélt sig fremur til baka þar sem
mikið var um að vera.
Hvílist hann í guðsfriði.
Mozart, 12. nóv. 1917.
Fr. Guðmundsson.
Tvœr úreltar
hugmyndir.
Framnes:
F. Finnbogason.............Hnausa
B. Thordarson................Gimli
G. J. Oleson............ Glenboro
Geysi:
F. Finnbogason..............Hnausa
Jóhann K. Johrjson...........Hecla
Jón Jóhannsson ..... Holar, Sask.
F. Finnbogason.............Hnausa
Ilu-sawiek:
Sig. Sigurðson ..... Wpg. Beach
Andrés J. J. Skagfeld ....... Hove
S. Thorwaldson, Riverton, Man.
Árni Jónsson_______________Isafold
Jónas J. Húnfjörð........Innisfail
Jónas Samson..............Kristnes
J. T. Friðriksson________ Kandahar
Ó. Thorleifsson ......... Langruth
Th. Thorwaldson, Leslie, Sask.
Óskar Olson ............. Lögberg
P. Bjarnason ........... LiUesve
Guðm. Guðmundsson_________Lundar
Pétur Bjarnason________Markland
E. Guðmundason_________Mary Hili
John S. Laxdal............ Mozart
Jónas J. Húnfjörð..._... Markerville
Paul Kernested.............Narrows
Gunnlaugur Heigason............Nes
Andrés J. Skagfeld.....Oak Point
St.. Eiríksson__________ Oak View
Pétur Bjarnason ______________Otto
Jónas J. Húnfjörð..............Red Deer
Ingim. Erlendsson______ Reykjavík
Gunnl. Sölvason............Selkirk
Skálholt:
G. J. Oleson,.. .........Glenboro
Paul Kernested............Siglunes
Hallur Hallsson ....... Silver Bay
A. Johnson .............. Sinclair
Andrés J. Skagfeld .. .. Ston-y Hill
Halldór Egilson .... Swan River
Snorri Jónsson __________Tantallon
Jón Sigurðsson_______________Vidir
Pétur Bjarnason___________Vestfold
Ben. B. Bjarnason______Vancouver
Thórarinn Stefánsson, Winnipegosis
ólafur Thorleifsson_______Wild Oak
Sig. Sigurðsson.Winnipeg Beach
Paul Bjarnason........... Wynyard
1 Bandarík junum:
Jóhann Jóhannsson_______,. Akra
Thorgils Ásmundsson ____ Blaine
Sigurður Johnson.........Bantry
Jóhann Jóhannsson ...._ Cavalier
S. M. Breiðfjörð.......Edinburgr
S. M. Breiðfjörð ________ Garðar
Elís Austmann........... Grafton
Árni Magnússon......;___Hallsou
Jóhann Jóhannsson_________Hensel
G. A. Dalmann ..._______ Ivanhoe
Gunnar Kristjánsson______ Milton
Col. Paul Johnson.......Mountain
G. A. Dalmann ......... Minneota
G. Karvelsson....... Pt. Robertas
Einar H. Johnson...Spanish Forte
Jón Jónsson, bóksali .... Svold'
Sigurður Johnson___________Upham
Mórauða Músin
Þessi saga er bráðum upp-
gengin og ættu þeir, sem vilja
eignast bókina, aS senda oss
pöntun sína sem fyrst. Kost-
ar 50 cent. Send póstfrítt.
| I ■ '
HÆSTA verð borgað fyrir Rjóma
ÞaS borgar sig ekki fyrir ySur aS búa til smjör aS
sumrinu. SendiS oss rjómann og fáiS penmga fyrir
hann. Fljót borgun og ánaegjuleg viSskifti. Flutn-
ingsbrúsar seldir á heildsöluverSi.—SkrifiS eftir á-
skriftar-spjöldum (Shipping Tags).
D0MINI0N CREAMERIES, Ashem og Winnipeg
v ~ • ............ — ...........................
Hugmyndin um, að það sem er
velgjulegt og vont sé heilnæmt og
bætandi, ætti að kastast fyrir
borð. Meðal, sem er í alla staði
ágætt, getur nú líka verið lystugt
til inntöku. Triner’s American El-
ixir of Bitter Wine er gott sýnis-
horn þess konar meðals,-— það er
bæði bragðgott og bætandi. Trin-
ers American Elixir of Bitter Wine
hjálpar æfinlega, og það gerir
engan mismun hvað langvarandi
tilfelli af harðlífi, meltingarleysi,
höfuðverk, taugaslekkju og alls-
konar máttleysi er um að ræða.
Það hreinsar magann, gefur góða
matarlyst, hjálpar meltingunni og
hressir upp allan líkamann. Fæst
í lyfjabúðum. — Önnur úrelt hug-
mynd er það, að ekki sé til neitt
áreiðanlegt meðal við gigtveiki,
taki o.s.frv. Reynið strax Trin-
er’s Liniment og þá fullvissist þér
um, að þessi hugmynd var röng.
Það er ágætt við tognun, bólgu,
þreyttum afltaugum og fótum o.s.
frv. I lyfjabúðum. Jos. Triner,
Manufacturing Chemist, 1333-34
S. Ashland Ave., Chicago, 111.
-—»
Umboðsmenn
Heimskringlu
I Canada:
i
Á-rlborg og Ámes:
F. Fiunbogason.............Hnausa
Magnús Tait............... Antler
Páll Anderson .....Cypress River
Sigtryggur Sigvaldason____Baldur
Lárus F. Beek ........ Beckville
Hjálmar O. Loptsson.... Bredenbury
Bifröst:
F. Finnbogason.............Hnausa
Thorst. J. Gíslason.........Brown
Jónas J. Hunfjörd......Burnt Lake
Oskar Olson ....... Churchbridge
St. ó. Eiríksson ...... Dog Creek
J. T. Friðriksson......... Dafoe
O. O. Johannson, Elfros, Sask
John Janusson _________Foam Lake
Til þeirra, sem
auglýsa í Heims-
kringlu
Allar samkomuauglýsingar kosta 26
cts. fyrir hvern þumlung dálkslengdar
—í hvert skifti. Engin auglýsing tekin
í blat5it5 fyrir minna en 26 cent.—Borg-
ist fyrirfram, nema öbru vísi sé ura
samið.
Erfiljóö og œfiminningar kosta 16c.
fyrir hvern þuml. dálkslengdar. Ef
mynd fyigir kostar aukreitis fyrir til-
búning á prent “photo”—eftir stærb.—
Borgun veröur ab fylgja.
Auglýsingar, sem settar eru í blabfð
án þess að tiltaka tímann sem þær eiga
aö birtast þar, veröa að borgast upp ab
þeim tíma sem oss er tilkynt aö taka
þær úr blaðinu.
Allar augl. verba ab vera komnar á
skrifstofuna fyrir kl. 12 á þrlbjudag til
birtingar í blaðinu þá vikuna.
The Vtklng Preis, Ltd.
LOÐSKINN I HÚÐIRI ITLL
Ef >ér viljið hljóta fljótuatu skil á andvirði
og hæsta verTS fyrir léðikinn, hú'ðir, ull og
ÍL sendið þett* til.
Frank Massin, Brandon, Man.
Dept H.
Skrifið eftir prisum eg ahipping iags.
BORÐVIÐUR
SASH, ÐOORS AND
MOULDINGS.
ViS höfum fullkomnur birgtSir af öllum tegundum
VerSskrá verður eend hverjum J»eim er þess óskar
THE EMRtRE SASH & DOOR CO., LTD.
Heary Ave. Eut, Wi—ip rg, Man., Telepboæ: Mdh 2S11