Heimskringla - 06.12.1917, Síða 3

WINNIPEG, 6. DES. 1917
HEIMSKRINGLA
3. BLAÐSIÐ4Í
vestur frá Jerúsalem. Brezka her-
liðið er því að umkringja höfuð-
borg Gyðingalands. Hún fær naum-
ast lengi staðist, þar sem hún er
með öllu afskorin samgöngum við
um'heiminn.
I>að er heldur ekki langt síðan,
að sagt var að borgarbúar væri
teknir að líða mikið af vistaskorti.
Sagt er nú í síðustu fregnum (27.
nóv.) að Tynkir hafi dregið að sér
herafla allmikinn og ætli sér að
verja borgina af alefli og einkum
járnbraut, sem liggur frá Jerúsal-
em til Sikkem. Ef alvara verður úr
og þeir hafa hernaðargögn að sama
skapi sem mannaíla, getur þeim ef
til vill hepnast að verja borgina
nokkuð enn.
Naurnast er unt að setja þessa
framsókn Breta á Gyðingalandi í
beint samband við atgerðir brezka
hersins í grend við Bagdad undir
forystu Maude hershöfðingja, sem
nú er látinn, og Sir W. R. Marshall
kominn f stað hans.
Pramsóknin á Gyðingalandi sýn-
Ist vera bæði vörn og sókn. Eyrst
og fremist virðist tilgangur hennar
sá, að varðveita hinar miklu sjáv-
ar samgöngur gegn um Sue*-skurð
inn, og mun það vera aðal ætlunar-
verk henanr.
En á hinn bóginn hefir það afar
mikla þýðingu að yfirbuga tyrk-
neska herinn á Gyðingalandi og
ná á vald sitt borgum, sem um
margar aldir hafa verið á valdi
Tyrkja án þess nokkur hafi eigin-
lega amast við. Það eyðir öllu vígs-
gengi Tyrkja og lamar bæði völd
þeirra og álit með Aröbum og Mú-
hameðsthúar mönnum, sem byggja
sléttur og eyðimerkur austur-Asíu.
Bvlseviki á keijarþreai.
Moldviðrið á Rússlandi er svo
mikið, að þar sér enginn maður
handa sinna skil. Þar sýnist hver
höndin að vera uppi gegn annari,
og er ekki að vita, hve lengi kann
að verða. Þar trúir enginn öðrum
og allir vilja hafa völdin og ráða.
Eins og sagt hefir verið frá, nefn-
ist sá flokkur manna, sem nýlega
brauzt þar til valda, er Kerensky
fekk eigi varist yfirgangi þeirra
iengur, Bolseviki, Eoringi þeirra
heitir Lenín. Þeir voru ekki lengi
að þrífa til sín valdataumana.
Ein af fyrstu stjórnarathöfnum
þeirra var að sögn sú, að gera
Þjóðverjum íriðartilboð og leggja
það til við Samherja, að samið
væri þegar i stað vopnahlé. Yildu
þeir vinda að þessu sem bráðastan
bug. Því til framkvæmdar vildu
þeir að herdeildirnar hvoru megin,
bæði Rússa og Þjóðverja, færi að
semja frið, þar sem þær stæði and-
epænis hvor annarri á vígstöðvun-
um.
Og um sama leyti er sagt, að þeir
hafi gefið út yfirlýsingu um, að í
hernum skyldi allir bera sama
búning, enginn herforingi skyldi
'betur búinn en hver óbreyttur liðs-
maður.
Hvorttveggja þetta sýnir all-
glögt stjórnarhugmyndir þeirra
eða öllu heidur stjórnleysi.
Krafa þessarar Bolseviki stjórnar,
ef stjórn skal kaila, sýnist að hafa
komið alveg nýlega til Lundúna-
borgar, en vitaskuld verið að engu
höfð. Frá Pétursborg fréttist nokk-
urn veginn samtímis, að hópur
þýzkra * heimálamanna sé þangað
kominn, til þess að leggja þessum
Nikolai Lenín, forsætisráðherra
Bolseviki-flokksins, ráð og aðstoða
hann við stjórnarstörfin.
Fregnriti stórbiaðsins Times í
Pétursborg segir að hann hafi kom-
ist að því og hafi beztu lieimildir
fyrir, að þar hafi verið fundur
haldinn af sendiherrum erlendra
þjóða, og hafi þar verið samþykt
að hafa kröfur Leon Trotsky um
vopnahlé að engu.
Fregnritinn þykist þess fullvís,
að á 'fundi þessum hafi það verið
samþykt, að fara með það stjórnar-
skjal eins og því hefði aldrei verið
veitt viðtaka.
Líkar fregnir berast öðrum
Lundúna blöðum frá Rússlandi.
Eru innan um þær dylgjur, sem
ekki er mark á takandi, að
þjóðin sé að sannfærast um að öll
stjórn byltingarmanna hafi reynst
ónýt eða verri en ónýt.
Á bak við tjöldin, mitt í öllu
þessu moldviðri sé þau öfl starf-
andi, er gjört hafi Rússland að
keisaraveldi. Þeir, sem bezt beri
skynbragð á rússneska sögu, þykist
hafa glögt hugboð um, hvernig
endalykt alt þetta byltinga mold-
viðri muni fá.
Þessir fregnritar segja, að smám
saman sé að verða skiljanlegra og
augljósara, í hverja átt málefni
rússneskrar þjóðar sé að stefna.
Kosningar til alls herjar stjömar-
skrár-samningar-þings muni fara
fram, en þingið sjálft muni aldrei
verða háð.
Gengi Bolseviki-flokksins,—hvað
sem sá flokkur kann að bera f
skauti sér—ihafi þegar orðið alls
herjar þingi til stjórnarskrár
samninga að aldurtila. Með þessu
er vitaskuld gefið í skyn, að þjóð-
in sé að glata trúnni á það, að hún
geti orðið lýðveldi.
Þeir segja enn fremur, þessir
fregnritar, að hin mikla gulldyngja
Rússlands, sem árið 1913 hafi verið
flutt frá Pétursborg til Kremlin,
hafi verið flutt enn lengra inn í
landið. Nú sé hún í þeim höndum,
sem trúa megi.
Kaledines iherforingi, aðal-höfuðs-
maður hins 'nýja veldis Kósakk-
anna, á að hafa vald á öllum korn-
forða landsins. Hann hefir undir
sér traustan og ábyggilegan her,
allar tegundir herliðs, og hafi vald
yfir öllum þeim héruðum Rúss-
lands, þar sem uppskera hafi verið
síðastliðið haust. Hann á að vera
að ná valdi með skyndi yfir öllum
þeim héruðum, scm Rússland bygg-
ir á, til þess að veita börnum sín-
um brauð.
Samband mikið á að vera mynd-
að, sem nefnist Suðaustur sam-
bandið. í því eru Domhéruðin,
mikill 'hluti Litla Rússlands, neðri
Volga héruðin og Turksetan. En
þetta eru einmitt kornlönd Rúss-
la.nds. Samband þetta þykist ætla
að ná umráðum yfir kornyrkju-
svæðunum í Síberíu.
Þessi Kaledines nerforingi á að
hafa yfirráð yfir öllum gullforða og
öllum kornforða iandsins; hann á
nú að vera orðinn voldugasti mað-
urinn, og þeir er hann ljær þjón-
ustu isína, vilja hvorki láta tmenn
eins og Kerensy né Lenín, eða
nokkurn annan, skipa sér, sízt af
öllu Þýzkalandi, eða þá, sem þaðan
koma.
Stórveidunum, sem mestu ráða
með Samherjum, er ráðlagt að
bíða þess áhyggjulaust, að gamlir
vinir þeirra birtist þeim á ný út úr
öllu því moldviðri, ®em nú á sér
stað.
Ságt er um leið, að herinn sé að
svelta. Á norður vígstöðvum
landsins liafi hann> ekki séð brauð
um nokkurn tfma. Fyrir því liafi
sú ráðlegging komið fram, að draga
herinn algerlega burt af vígvellin-
um til þesis að koma 1 veg fyrir alls
lierjar flótta, með öllum þeim ógn-
unum, sem það kynni að hafa í för
með sér.
1 stað þess að járnbraufarvagnar
hundruðum saman komu til her-
Stöðvanna við Dvinsk, hafi nú ein-
ungis tuttugu komið þangað dag-
lega. Mikill fjöldi hermanna, sem
flytjast eigi til ým.sra staða. hafa
orðið að nema staðar á leiðinni,
sökuin þess að járnbrautarteinar
hafa verið teknir upp á stórum
svæðum, sem hamlar þeim að kom-
ast til Pétursborgar.
Fregnir segja, að þingkoshingar
til stjórnarskrár samninga hafi
byrjað í Pétursborg 27. nóv. Verði
erindrekar til þess þings kosnir í
dag og næstu daga. Nítján kosn-
ingalistar eru úr að velja, þar sem
alilir flokkar eru teknir til greina.
f l>eim hópi eru tvenn bandalög
kvenna. En frá Moskva á að hafa
komið fyrirskipan um, að kosning-
um þessum skyldi frestað um eina
viku.
Fréttirnar af aumingja Rússum
eru ekki glæsilegar sem stendur.
Yonandi rætist einhvern tíma
fram úr. Og naumast er til þess
hugsanda, að gamla keisara-
stjómin komist aftur á laggirnar.
En það er ekki gott að vita, hvað
verður, þar sem annar eins óskapm
aður ræður og nú á Rússlandi.
Húsmœður!:
Viðhafií sannan sparnað.
Stundið nothæfni, Sparið fæðuna.
Þér fáið meira brauð og betra
brauð, ef þér kaupið
PURiTV
FLOUR
"MORE
BREAD
AND
BETTER
ÐREAD”
Rússar treysta engri stjórn.
Hver er munur þess, spyrja Rúss-
ar, að láta skrifstofustjórnina fé-
fletta sig og þess, að láta lýðkjörna
embæ^tismenn gera það? Meðan
gamla stjórnin sat að völdum,
voruim við dregnir á hárinu af von
Plehve og Stolypin og Serge, stór-
hortoga.
Undir þessarri nýju stjórn hótar
Kerensky okkur með blóði og járni.
Allar stjórnir eru hver annarri lík-
ar. Við kærum okkur okkur ekki
um neina stjórn.
Það eru ekki einungis fáfróðirj
menn, sem svo hugsa. Margir há-j
mentaðir Rússar, í háum stöðum,
hafa skoðanir Tolstoi. Einn af,
þeim gerði grein skoðana sinna ái
þessa leið:
Þjóðverjar, sagði hann, eru hlýð-
in og auðsveip þjóð. Þeim líður
ekki vel, nerna þeir verði að lúta
miklum aga. Þeim þykir vænt um
að láta segja sér, hvað þeir skuli
gera. Sem einstaklingar bera þeir
ekkert traust til sjálfra sín.
Það er ástæðan til þess, að þeir
hafa skapað sér ihugsjónina um rík-
ið. Þetta ríki er f augum þeirra ofar
öllu siðferðis lögmáli. Gildi þess
er óumræðilega mikið meira, en
gildi einstaklinganna, sem mynda
rfkið. Það krefst þess, að það sé
dýrkað og því sé færðar fórnir í
blindni.
Vitaskuld er það svo eins og
raun gefur vitni, á Þýzkalandi, og
eins og reyndin hefir orðið á
Rússlandi, að ríkið merkir íáeina
einstaklinga, sem hafa eigur allra
annarra að herfangi. Fáeinir ein-
staklingar fara með fjöldann eins
og farið er með peð á taflborði.
Fjöldinn verður fallbyssumatur,
eða viðarliöggsmenn og vatnsberar.
Þessir fáu einstaklingar gera sig
að stónnennum með því að fara
með drottinvaldið og láta aðra lúta
því.
Sé takmörk ríkisins færð út,
merkir það einungis, að þeir skuli
öðlast meiri völd. Að auka áhrif
ríkisins hiGfir það í för með sér, að
áhrif þeirra aukast. Hvergi er það !
nokkur ávinningur allri alþýðu,;
Jió völd ríkisins aukist.
Ávinningurinn er þeirn einum;
ætlaður, sem valdið hafa með
liöndum. Þeir verða rneiri höfðingj-!
ar. En um leið fá þeir betra tæki-
færi til en áður að festa ok sitt sem {
bczt um háls fólksins.
liússneska eðiið er gagnstættj
hinu þýzka. Rússar meta einstak-
lingseðlið mikils. Rússar liafa [
skömm á drottinvaldinu, jafnvel
þegar þeir verða að lúta því. Rúss-1
um er ríkið í litlu gildi. Rússar
vilja ekki sjá, að voldug stjórn |
komist þar að, þvi þeir vita, að það
myndi hafa í för með sér þungar
'Skat tabyröai' og stranga herþjón-
ustu, og að allur þorri lýðsins sé í
liöndum heils hers embættis-
manna.
Sem þjóð hafa Rússar alls eng-
an metnað. Ekki hafa þeir neina
ágirnd á iöndum annarra. Hví
skyldi þeir vera að þrýsta stjórn
sinnf að öðrum? Hverjum einstak-
ling veitir nógu torvelt að ráða
sér sjálfum.
Rússar vilja hafa frið um heim
allan. Þeir vilja láta hvern mann
hugsa um sína hagi og umsýslu.
Rússar eru öldungis andvígiri
þeirri kenningu, að einstaklingur-j
inn eigi að beygja sig fyrir ríkinu:
og fórna sér fyrir það.
Sjálfsmorðingjarnir
í Dimmugötu.
Eftir Leonard Merrick.
Þá segir nú útlendingurinn í
Rússlandi sem svo; Þegar svo er, |
ætti ykkur að vera ant um að
prússneska valdið yrði bugað og
því varpað af stóli. Það er aðal-
óvinur Rússiands.
“Já,” segir Rússinn. En það er.
enginn eldmóður í svarinu. “Það,
sem þú segir, er rétt, en—”
1 þessu svari Rússans brýzt fram i
efinn um, hvort það sé þess virði að
berjast fyrir nokkuru. Og það er
þessi efi, sem nú er að gjöra Rúss-
land öldungis máttvama.
Triner’s Mánaðar-
daga Tafla.
Fallegri en nokkru sinni áður er
mánaðardaga-tafla Triners fyrir
árið 1918. Mynd af Heilsugyðj-|
unni er í miðið og heldur hún á
ýmsum jurtum í keltu sinni—efn-j
ispörtum Triner’s meðalanna. —
Fimm fagurlega gerðar og sögu-
legar myndir útskýra meðul þessi,
tvær myndir sýna Triner’s efna-
fræðinga verkstofuna, sem völ
eiga á öllum beztu áhöldum nú-
tíðarinnar. Sendið 10 cts. fyrir
burðargjald. Jos. Triner, Manu-
facturers of Triner’s American El-
ixir of Bitter Wine and other
remedies, 1333-1343 S. Ashland
Ave., Chicago, 111.
Þýtt hefir E. H. Kvaran.
Tournicquot hafði keypt sér snör-
una, og hann var að hugsa um,
hvar hann ætti að hengja sig. Gips-
loftið í herberginu hans gat reynst
veikara en svo, að það héldi hon-
um, og ekki kom til nokkurra mála
að hengja sig á neinn götuljósa-
staurinm, roeðan strætin voru full
af fólki. Hann ráfaði áfram, og fór
að hugsa um það, að hentugra
hefði verið, þegar öllu var á botn-
inn hvolft, að kveikja í viðarkolum
á pönnu; en snæri, sem undið var
upp í hönk í einum búðardyrun-
um, haföi freistað hans, og nú var
hlægilegt að fleygja þvf frá sér .
Tournicquot var mjög ógeðfelt
að láta hlæja að sér í pnívatlífinu
— ef til vill fyrir þá sök, að forlögin
höfðu hagað því svo, að svo mikið
var hlegið að honum, þegar hann
var að reka atvinnu sína í skemti-
staðnum í Ytra Garðinum. Sann-
leikurinn var sá, að «f Tournic-
quot hefði getað hagað lffinu oftir
sínum geðþótta, þá hefði hann
verið mikill sorgarleikari, f stað
stað þess að vera ofur lítilll æringi,
og láta myndirnar af sér skæla tsig
á bverju sölutorgi, með ljósrautt
nef og skarlatslitaða hárkollu; og
hann var staðráðinn í því, að við
sjálísmorð sitt skyldi að minsta
kosti ekki verða neftt skringilegt.
Ástæðan til þess að hann ætlaði
að deyja var svo róimantfsk, sem
hann gat á kosið. Hann tilbað
“Lucretíu ihina fögru”, höggorma-
temj'arann töfrandi, og þessi lista-
kona átti imann einhversstaðar f
pokahorninu. Lítinn grun höfðu á-
horfendurnir í Ytra Garðinum um
l>á ástríðu, sem nagaði hjartarætur
þossa hlægilega gamanleikara, með-
an hann var að hoppa á leiksvið-
inu, og gera ástina hlægilega; þeir
höfðu litla hugmynd um, hve átak-
anlegt það var, að þessi maður
skyldi vera dæmdur til að hvísla
viðkvæinum ástarjátningum bak
við tjöldin, þegar hann var af-
skræmdur af eldrauðri hárkollu
og nefi, sem smurt var rauðum lit!
Annar helmingur veraldarinnar
veit minst um það, hvernig hinn
helmingurinn elskar!
En slík ósamkvæmni átti ekki
lengur að verða Tournicquot til
skapraunar — í dag ætlaði liann
að deyja; hann hafði farið f köfl-
óttu buxurnar sínar og litla, græna
frakkann í síðasta sinn: í síðasta
sinn liafði miskunarlaust skfrlífi
Lúeretíu rekið hann út í örvænt-
inguna. Þegar menn fundu hann
andvana, hangandi niður úr bita,
og ekkert skringilegt við liann, þá
gat verið, að veröldin færi að kann-
ast við það, að sál hans hefði verið
alvörugefni, þó að atvinma hans
liefði verið skringileg; ekki var það
óhugsandi, að jaínvel Lúcretía
mundi láta heit tár falla ofan á
leiðið hans.
Þetta var snemma um kvöldið.
Rökkrið var að færast yfir París;
loforð um miðdogisverð voru í loft-
inu.' Hvítur glampinn af rafljósa-
kúlunum var farinn að brciðast
út um búlovarðana, og fyrir fram-
an kaffihúsin þustu þjónar innan
um borðin með vermút og absint.
Tournicquot forðaðisit ósjálfrátt
þær göturnar, -þar sem umícrðin
var mest, og ráfaði áfram eins og í
leiðslu, þar til er hann tók eftir
því, að hann var kominn f eitthvert
hverfi, seon hann þekti lítið — að
hann stóð á strætishorni, og að
nafnið á strætinu var “Diroma
gata”. Hinumegin við götuna var
verið að endurreisa húsð og þegar
Tournicquot fór að horfa á það —
þessa heimilis-beinagrind, þar sem
hamrar verkamannanna voru þagn-
aðir undir nóttina — þá sá hann,
að nú mundi ferð sinni lokið.
Hann gat ekki verið í neinum vafa
um það, að hér mundi hann verða
fyrir þeirri síðustu, skuggalegu
gestrisni, sem hann var að leita að.
Fyrir húsinu var engin hurð, sem
gæti aftrað honum inngöngu, en—
það var eins og það væri einhver
fyrirboði — yíir opinu, þar sem j
hurðin hafði verið, mátti enn sjá
óheillatöluna “13”. Hann leit aft-
ur um öxl sér, þreif fast utan um
snöruna og Jauinaðist inn.
Inni var dimt, svo dimt, að í
fyrstu 'gat hann ekkert greint,
nema glampann á berum veggjun-
um. Hann iaumaðist inn eftir
ganginum og fór upp stiga; herg-
málið af fótataki lians kvað við
raunalega; og hgnn staulaðist á-
fram þar til er hwln koin að stofu
á l.lofti. Nú var myrkrið orðið kol-
svart því að rimlahlerunum hafði
verið lokað, og honum var þörf á
ljósi, til þess að geta búið sig und-
ir það, sem hann ætlaði að gera.
Hann nam staðar og fálmaði ofan
í vasa sinn; og við næsta skrefið
rak ihann sig á eitthvað, sem veif-
Hafið þér bragðað
Mulið Kaffi?
Ef svo, þá hefirðu undrast yfir
því, að ált remmqbragS er horfiS.
ÁstæSan er sú, aS litlu, jöfnu,
hreinu muldu kornin í Red Rose
kaffi er alveg laust viS hýSi og ryk.
Þú finnur einungis hiS sanna, hreina
kaffibragS, og ekkert annaS. Red
Rose Kaffi er svo hreint, aS ekkert
egg þarf til aS setja þaS. ÞaS er
eins hæglega tilbúiS og Red Rose
Te, og rennur úr könnunni fagurt og
hreint og ilmur þess fyllir eldhúsiS
og hjarta þitt fyllist fögnuSi.—ÞaS
er eitt í sinni röS.
«73
Red Rose
Coffee
aðist til, þegar hann kom við það,
líkt og maður héngi þar í lausu
lofti.
To'urnicquoit hrökk aftur á bak
felmtraður. Kaldur svitinn hljóp
út um hann, og nokkur aiugnablik
skalf hann svo ékaflega, að -hann
gat okki kveykt á eldspýtu. Að
lokum tókst honuim það, og þá sá
hann mann, sem virtist vera dauð-
ur, hanga í snöru í dyrunum.
“Ó, guð minn góður!” sagði Tour-
icquot og stóð á öndinni. Og það
var eins og hjartsláttur hans berg-
málaði um mannlaust húsið.
Manúðin knúði hann til þess að
bjarga mannræflinum, ef þess var
enn kostur. Skjálfandi reif hann
upp hnífinn sinn, og fór að saga
sundur snærið, eins og ætti lífið að
leysa. Snærið var digurt, og hnífs-
blaðið lítið; honum fanst heil eilífð
líða, meðan hann var að sagá
þarna í myrkrinu. Bráðlega lét
ei'nn snærisþátturinn undan. Hianrl
beit á jaxlinn og tók alt af fastara
og fastara á hnífnum. Alt í einu
fór snærið sundur og iíkaminn
datt niður á gólfið. Tournicquot
fleygði sér niður við hliðina á
honum, reif upp ikragann, og gerði
hamsleyisis-tilraunir til þess -að fá
hann til að fara að anda aftur.
Árangurinn var enginn. Hann hélt
áfram við þetta, en líkaminn lá al-
veg hreyfingarlaus. Hann fór að
hugsa um það, að það væri skylda
sín að gera lögreglunni viðvart, og
hann spurði sjálfan sig, hverja
grein hann ætti að gera þess, að
hann hefði verið þarna staddur.
Einmitt meðan hann var að hug-
leiða þetta, varð hann var við lífs-
mark. Maðurinn stundi, og það
það var eins og eithvert kraftaverk
væri að gerast.
“Verið þér hughraustur, lags-
maður!” sagði Touurnicquot más-
andi. “Verið þér hughraustur—alt
gengur vel!”
Miaðurinn átundi aftur; þá leið
voðaleg þa^narstund, og Tournic-
(Framh. á 7. bls.)
LYKILLINN TIL
VELMEGUNAR.
Til þess að geta örugglega háð
lífsbaráttuna útheimtir járnsterka
líkamsbyggingu, sem aðalelga er
komin undir maganum. Hraust-
ur magi þýðir góða reilsu og vel-
megun; magi í ólagi þýðir það
gagnstæða. Meðalið, sem ætíð
heldur maganum í góðu lagi, er
Triner’s American Elixir of Bitter
Wine. Efnispartar þess, læknandi
jurtaseyði og hreint og ómengað
rauðavín, gera þetta að verkum.
Triner’s American Elixir of Bitter
Wine bindur enda á þjáningar af
harðlífi, meltingarleysi, höfuð-
verkjum, taugaveiklun, svefnleysi
o. fl. Fæst í lyfjabúðum. Ef gigt
eða taugaverkur draga úr líkam-
legum og andlegum kröftum yðar,
þá er Triner’s Lmiment meðal, sem
aldrei bregst. Læknar einnig bak-
verk, stirðleika í liðamótum, alla
tognun, bólgu og þreytta vöðva
og fætur. I öllum lyfjabúðum.—
Jos. Triner, Mfg. Chemist, 1333-
1343 S. Asland Ave., Chicago,
111.
Ný og undraverð
uppgötvun.
Eftir tfu ám tllraunir og þungt
erfiöi hefir PróL D. Motturas upp
götvað meðal, sem er sainan
blandað sem áburður, og er á-
byrgst að lækna hvaða tilfelli
sem er af hlnum hræðilega sjúk-
dómi, sem neinist
Gigtveiki
og geta allir öðlast það.
Hvi að borga lækniskostað og
ferðakostnað í annað ioftslag, úr
því hægt er að lækna þig heima.
Verð $1.00 flaskaan.
Póstgjald og stríðsskattur 15c.
Einka umboðsmenn
MOTTURAS LINIMENT CO.
P. 0. Box 1424
(Dept. 8) Winnipeg, Man.
E
NGIR vinir líkjast
fornum vinum.
Frá barnæsku og í gegn um
mibaldur lífsins, alt til elliára,
eru Camberlains pillur kven-
mannsins bezti vinur — lækna
taugaveiklun, atSstotta melting-
una, koma í veg fyrir höfut5-
verki, halda blóbinu í lagi og
tryggja góóa heilsu yfir höfuó
aö tala. Reynib þær. 25 cents
flaskan. Fást í öllum lyfjabúb-
um eöa met5 pósti. 8
Chnmberlaln Mcdictne Co.
Toronto.
HEIMSKRINGLA er kærkomins
gestur íslenzku hermönnun-
um. Vér sendum hana til vina yð-
ar hvar sem er í Evrópu, á hverrí
viku, fyrir að eins 75c í 6 mánuði
eða $1.50 í 12 mánuði
Box 3171. THE VIKING PRESS Ltd
HRAÐRITARA
0G BÓKHALD-
ARA VANTAR
Það «r orðið ör'Sngt að fi
eeft skrifstofufólk vogna
þess hva* margir karlmenn
hafa gengiö í herinn. Þeir
aem lsert hafa i SUCCESS
BUSINESS College ganga
fyrir. Success skólinn er sá
stsersti, iterkastl, ábyggileg-
asti verilunarskóli bæjarins
Vér kennum fleiri nemend-
um en hinir allir til samans
—höfum einnig 10 deildar-
skóla víösvegar um Veetur-
landið; innrítum meira en
5,000 nemendur árlega og
eru kennarar vorir æfðir,
kurteisir og vel starfa sín-
um vaxnir. — Innritist hve-
nær sem er.
The Success
Business College
Portagc og Kilmonton
WINNIPEG
f