Heimskringla - 06.12.1917, Síða 7

WINNIPEG, 6. DES. 1917
HEIMSKRINGLA
7. BLAÐSIÐA
IMTW... 1 • "Jl ..JMT
Sjálfsmorðingjarnir
í Dimmugötu.
(Fraimh. frá 3. bls.)
quot fór af nýju að verða dauð-
hrœddur um manninn. Þá spurði
maðurinn með veikuim rómi: “Hvar
er eg?”
“I>ér œtluðuð að hengja yður,”
mælti Tournicquot. “Guði sé lof,
að eg kom nógu snemma til !þess
að bjarga yður!”
3>eir gátu ekki séð hvor annan f
myrkrinu, en Tournicquot þreifaði
eftir hendinni á manninum og tók
1 hana vingjarnlega. Hann varð
meira en lftið forviða, því hann
fókk ekki annað svar en högg fram-
an á brjóstið.
“Hvaða bölvuð ósvífni er þetta!”
krunkaði í manninum. “Svo að
þér hafið skorið mig niður? Bölv-
uð slettireka og asni eruð þér!
Hvaða réttt höfðuð þér til þess að
etinga neifinu inn i það, sem mér
kemur við, ha?”
Tournicquot varð orðlaus af
ekelfingu.
“Ha?” sagði maðurinn másandi;
“hvað kom yður þetta við? Viljið
þér segja mér það? Aldrei á æfi
minni hefi eg orðið fyrir annari
eins ósvífni!”
“Blessaður maður minn”, sagði
Tournicquot stamandi, “þér vitið
ekki hvað þér eruð að segja — þér
eruð ekki með sjálfum yður! Þeg-
ar frá líður, verðið ])ér mér þakk-
látur; þér fallið á kné og blessið
mig.”
“Þegar frá líður skal eg gefa yður
glóðarauga,” svaraði maðurinn, “á
auga lifandi bili ltegar mér verður
farið að líða betur! Hvað hafið þér
líka gert við kragann minn? Þér
hafið komið hingað eins og einhver
djöfull, það segi eg satt.” Gremja
hans fór vaxandi. “Hver eruð þér,
og hvað voruð þér annars að vilja
hingað? Þér eruð að flækjast hér
á annara raanna eign — icg læt taka
yður fastan.”
“Verið þér nú ekki að þessu,”
sagði Tournicquot sáttfúslega, “e)f
ógæfa yðar er svo mikil, að þér get-
ið ekki borið hana, þá þykir mér
fyrir því, að eg fann mig skyldan til
að bjarga yður; en þegar öllu er á
botninn hvolít, er engin ástæða til
þess, að þér verðið svona reiður út
af þessu; þér getið hengt yður aft-
ur núna einhvern daginn.”
“Og ihvers vegna ætti eg að vera
að leggja það á mig tvisvar?” nöldr-
aði maðurinn. “Hugsið þér yður,
að það sé svo notalegt að hengja
sig? Mér leið alleitlega, 'því megið
þér trúa! Bf þér hefðuð reynt það
sjálfur, ])á munduð ])ér ekki tala
með annari eins iéttúð um “núna
einhvern daginn.” Því meira sem
eg hugsa um þenna ósvífna sletti-
rekuskap yðar, því meira gremst
mér hann. En hvað hér er dimt!
Standið þér upp og kveikið þér á
kertinu — þetta kemur mér í vont
6kap.”
“Eg hefi ekkert kerti, eg hefi ekk-
ert kerti”, sagði Tournicúuot ráða-
leysislega. “Eg geng ekki með
kerti í vasanum.”
“Það er kertisstúfur á arinhill-
unni”, svaraði maðurinn reiðu-
lega; “eg sá hann, þegar eg kom
inn. Earið þér og þreifið þér eftir
honum — leitið þér að honum!
Hátið þér mig ekki liggja hér i
myrkrinu — það má ekki minna
vera, en að þér látið mér líða eins
vel, og þér getið!”
Tournicquot stóð ekki á sama um
misþyrmingarhótunina, sem hann
hafði fengið, og fór að þreifa sig*á-
fram mieð auðsveipni; en stofan
virtist álíka stór og lystigarður, og
hann komst ekki að kertisstúfnum
fyr en eftir mikið ferðalag. 1 ljós-
inu sá hann mann, sem var hér um
bil jafn-gamall honum sjál'fum;
maðurinn hallaðist upp að veggn-
um og virti hann fyrir sér með reiði-
evip. Nú kom líka í ljós snæris-
hönkin, sem gamanleikarinn hafði
komið með handa sjálfum sér; og
maðurinn benti á hana.
“Hvað er þetta? Það var hér ekki
rétt áðan.”
“Eg á það.” Tournicquot kann-
aðlst við það með nokkrum tauga-
óstyrk.
EF FÆÐAN MELTIST
ILIA DREKKIÐ
HEITT VATN
Þegar fæían llggur elns og blý í
maganum og verkir gera vart vitS sig
og óþæginda tllfinning, þá stafar
þetta af blótSskorti, sem samfara er
eúr og geri S maganum. 1 slíkum til-
fellum reynits þatS, sem svo vel hefir
gefist í mörgum sjúkrahúsum og
ráölagt er af frægum læknum, aS taka
eina teskeiö af Blsurated Magnesiu i
hálfu glasi af eins heitu vatnt og þér
þolitS. Heita vatnitS dregur blót5it5 atS
maganum og ofannefnt lyf eytSir
magasúrnum og gerinu. Þetta er of-
ur einfalt rátS og bætlr meltinguna á
stuttum tima, atS sögn allra gótSra
lækna. Margir eiga ðhægt metS atS ná
1 heitt vatn, fertSamenn og atSrir, og
vertSa oft atS bortSa i flýti illa tilreidd-
ar máltitSir, og ættu þvi ati taka inn
tvær etSa þrjár Bisurated Magnesiu
Sillur (five-grain) á eftlr matnum til
ess ats varna gerl og eytsa súr i mag-
anum.
“Eg sé, að þér eigið. Hvers vegna
farið þér inn í mannlaust hús með
snærishönk, ha? Mér þætti gaman
að fá einhverja skýringu á því!....
Svei mér sem eg held ekki, að þér
hafið komið hér í sömu erindum
eins og eg! Þetta er nú svo vaxið,
að það er hverjum manni ofvaxið
að taka því með stillingu! Þér
komið hingað til þess að fremja
sjálfsmorð, og samt eruð þér svo ó-
svífinn að aftra mér frá því!”
“Jæja,” sagði Tournicquot. “Eg
gerði það af meðaumkvun! Það er
satt, að eg kom hingað til þess að
fyrirfara sjálfum mér, því að enginn
maður hefir annað eins að bera og
eg; en eg komst svo við af því að
sjá þjáningar yðar, að eg gleymdi
mínum þjáningum um stund.”
“Þetta er nú lygi, þvl að eg þjáð-
ist ekkert — eg var meðvitundar-
laus, þogar þér komuð inn. En
hvað sem því líður, þá cigið þér
dáindis skemtileg augnablik í
vændum, svo að við skulum efcki
tala meira um það! Þegar þér finn-
ið yður hanga í lausu lofti, þá þyk-
ir yður það djöfullegt; því get eg
lofað yður; hárin standa beint út
í loftið frá hausnum á yður og
hver blóðdropi í œðum yðar frýs
og verður að sérstökum ísmola!
Það er satt, að ekiki stendur lengi
á fallinu sjálfu, en það er ekkert
smávægiliega hryliilegt, þegar snær-
ið þrýstir að yður, um leið og þér
sparkið út í loftið. Þér skuluð
ekki láta þá blekkingu hughreysta
yður, að þetta gerist á einni svip-
stundu. Tfminn dregur yður sund-
ur 1 logandi háðinu, og yður finst
ein sokúnda vera eins og stundar-
fjórðungur. Hvað hefir rekið yður
til þess? Við getum talað nokkurn
veginn blátt áfiam hvor við annan,
ha?”
“Eg h'Ofi ráðið af að deyja, af því
að lífið er mér kvöl,” sagði Tournic-
quot, en alt hafði honum þótt
þetta óviðkunnanlegt.
“Sarna er af mér að segja! trt
af kvenmanni, vitaskuld?”
“Já,” sagði Tournicquot og and-
varpaði. “Út af kvenmanni!”
“Eru engin önnur úrræði? Getið
þér ekki strokið frá henui?”
“Strokið frá henni? Það er faðm-
lög hennar, sem eg get ekki verið
án!”
“Ha?”
“Hún vill ekkert ihafa saman við
mig að sælda.”
“Hvað er þetta? Það er þá ást,
sem að yður gengur?”
“Hvað ætti það að vora annað?
Aistríða, sem aldrei deyr!”
“Ó, guð ininn góður, eg gekk að
því vísu, að iþér væruð kvæntur!
En þetta er skrítið. Þér ætluðuð
að drepa yður, af því að þér getið
ekki náð í kvenmann og eg ætlaði
að gera það, til þess að losna við
kvenmann. Við ættum að tala sam-
an, við tveir. Getið þér gefið mér
cígarettu?”
“Með ánægju,” svaraði Tournic-
quot og dró böggul upp úr vasa
sínum. "Eg ætla líka að fá mér
eina — síðustu cígarettuna mína.”
“Ef eg hefi talað nokkuð hvat-
sfceytlega rétt áðan,” sagði félagi
hans og festi á sig kragann, “þá
ætla eg að biðja yður að virða það
á hægra veg—auðvitað voru afskifti
yðar gerð í góðu skyni, þó að eg
segi ekki, að mér líki þau vel. Við
skulum sleppa því; þér hafið hag-
að yður eins og aulabárður, og eg
hefi, að mfnu leyti, ef til vill, ekki |
tekið yfirsjón yðar með nógu mik-|
illi lipurð. Jæja, það er úttalað um
það! Við skulum tala vingjarn-
lega saman, meðan kertið endist.
Fer kraginn vel á mér? Eg er stein-
hissa á þvf, að ást skuli geta rekið
nofckurn mann út i slíka örvæmt-
fng. Eg hefi líka unnað konu ihug^
ástum, en aldrei hafa verið svo mik-
il brögð að því, að eg hafi viljað
hengja mig út af því. Það cr nóg
af kvenfólki í París — ef ein bregzt,
þá er æfinlega einhver önnur tii
taks. Það sé fjarri mér, að vilja
leggjast í móti því, sem fyrir yður
vakir, því að eg lít svo á, að það
fcomi hverjum einum manni við,
hvort hann vill drepa sig eða ekki,
og að það sé megnasta ósvífmi, þeg- (
ar einhver slettireka þykist fara
að “bjarga” manni; en úr því'að
þér eruð ekki byrjaður á því, þá
verð eg að segja það, að mér finst
]>að nokkuð fljótfærnislegt af |
yður.”
“Eg hefi íhugað það,” svaraði
Tournicquot, “eg hefi íhugað það:
vandlega. Það er ekkert undan-
færi, eg segi yður satt.”
“Eg mundi gera enn eima tilraun I
til að vinna dömuna—svei mér i
sem eg gerði ekki enn eima tilraun-
ima! Þér eruð ekkert ólaglegur
miaður. Hvað finnur hún að yð-
ur?”
“Það er ekki fyrir það, að hún
ffmni neitt að mér—þvert á mófi.
En hún er kona með háleitri lífs-
stefnu, og hún á eiginmann, sem
elskar ihana út af lffinu — hún vill
ekki valda honum sárri sorg.
Svona liggur nú í því.”
(Meira.)
“Er hún ung?”
“Ekki meira en þrítug.”
“Og falleg?”
“Hún er fögur eins og engill!
Hún hefir spékopp í hægri kinn-
inni, þegar hún brosir, og sá spé-
koppur ætlar að gera mig brjálað-
an.”
Blaðið Gazette í Glenboro segir
að nýlega hafi J. A. Sveinsson, sem
þar býr, fengið þá frétt, að tengda-
bróðir hans, Egill Jóhannsson, hafi
nýlega orðið hættulega veikur i
Grand Prairie bæ, 1 Peace River
héraði, og hafi hann verið fluttur
til Edmonton til lækninga. Herra
Sveinsson lagði af stað á næstu lest
til Winnipefg, áleiðis til Edmon-
ton. -------------------
Sama blað segir að Christina
Fredrickson, lijúkrunarkona, hafi
nýlega lagt af stað til Edmonton og
muni dvelja þar vetrarlangt.
Gangur lífsins.
Á morgni lífsins leikum vér
meS ljúfum æskuvinum.
En straumur tímans brátt oss ber
af bernsku leikvellinum,
á þaS, sem nefnist þroska skeiíS,
hvar þyngir undir fæti.
Þar títt vér reikum rauna leiS,
svo rýmir GleSi sæti.
Svo Elli með sinn kemur kross
og kvaðir þungar, margar.
Þá a<5 eins Vonin verndar oss,
sú von, er mörgum bjargar.
Hún vísar oss heim í himininn—
nær hérvist gerir dvína —
og bendir á friðar bústaðinn,
þars blysin guSleg skína.
Ei DauSann þurfum hræðast hót,
þótt hann sé ægilegur.
Hann mörgum reyndist meina bót
og margra frelsis vegur.
Hann bakar að vísu sorg og sút
og söknuð, þeim er lifa,
en böli hinna byggir út,
þá burt úr heimi svífa.
S. J. Jóhannesson.
TÓBAKS BRÚKUN
LŒKNUÐÁ 3DÖGUM
Eg hefl alKjnrlrga ArelVan-
lejft metfnl vlC tóbaksbrúk-
un í öllum myndum. MeÖal-
it5 er gott og styrkjandi, fyr-
ir karla og konur. ÞatS lækn-
ar alla löngun eftlr clgrarett-
nm, clKttrnm, rcykjarpfpum »k neftóbakl. Tó-
bak er eitur og brúkun þess hefír allskonar
veikjandi áhrif á heilsuna, veldur t.d. magra-
reRlu, og MvefnleyMÍ, höfubverk, auKndepru,
nflleyMl, hörundnkvillum, kverka njðkdómum,
andnrteppu, brjöntveikl, hjartabilun, lungnn-
velki og marKMkonar tauKn-óntyrk, skemmir
mlnnlff ok vlljnkrnftlnn, eitrar blóöiö og lifr-
ina, veldur hárlosi og skemmir tennurnar, og
á margvíslegan hátt dregur smám saman úr
krafti allra líffæra mannsins. — Vitskeröing er
líka oft kend tóbaksnautn, og þat5 af frægustu
læknum landsins — Hví skyldl matSur þannig
halda áfram at5 aeyða líkama sinn, þegar hægt
er at5 lifa góðu lífi met5 taugar og önnur líffæri i
EDWAIiD J. WOODS, 1605 A,
gót5u lagi?—í>at5 er varasamt
at5 hætta snögglega við tó-
baksnautn me? sterkum á-
setningri einungris. ReynltS
þatS ekki. Rétti vegurinn er
atS útrýma "nicotine” eitrlnu
úr líkamanum og um leitS atS
styrkja og byggja upp hina
veiklutSu parta og yíirvinna
löngunina.—Ertu fús atS láta
læknast af þessari sýki og
lifa ætítS vitS gótSa heilsu?
Bók mín segir þér um hitS
dá»mlr(a þriggja daga mt-JS-
ts al. ódýrt og áreiöan-
hritt einnig um leynd
* 1rftts til atS venja atSra
af tóbaksnautn ftn þelrra vit-
undar. Fullar upplýsingar og
bók mín um tööhaka o( nef-
töbaks nnutn send frítt. —
SkrifitS til
Station B, New Vork N. Y.
The MOUNTAIN
MEAT MARKET
Mountain, North Dakota
Á Kjötmarkaðinn fcoma hingað flestir.
“Cuí»tomers” og margir aðrir gestir.
Karlmenn skrafa um kulda, þurk og hita,
En kvenfólkið vill fá sér einhvern bita.
Surnar blðja um Laxa eða Lúður—
Það liggur við það komi á þær snúður,
Bf eg hefi engan fisk að selja,
Þó ýmislegt sé handa þeim að velja.
Ham og Bacon hefi eg æfirlega,
Eg hamast við að skera það og vega;
Svfnakjöt og Súpubita góða,
Soðinn Ham, er kóngum mætti bjóða.
AJ Hólsfjöllum eg Hangikjöt fékk mikið,
Hálfa mílu á þykt er á því spikið;
Magála frá Möðrudal eg panba:—
Markaðinn skal engin gæði vanta.
Harðan Fisk á Hornströndum eg kaupi—
Af þon1' >sagt er í'slendin'gar raupi—,
Hann er talinn heimsins bezta vara,
Hann við skulum ekki þurfa að spara.
Hana, Rjúpur, Hænur, Gæsir, Tyrkja—
Hjarta hvers eins ætti það að styrkja
Að íá að éta Fuglakjöt að vilj/
Flestir ættu þetta vel að skilja.
Hangið kjöt eg hafa sk~l i111 jólin;
Þá hækkai’ ganginn af‘ur olessuð sólin,
Og ýmsir vilja unglingan- gleðja;—
Ailia mun eg þá á kjöti seðja.
Komið til mín konur, börn og piltar,
Kröfur ykkar skulu verða fyltar.
Eg hefi það, sem ykkur seður alla—
Um það mætti ^alsvert fPira spjalla.
Hjá “Armour” fæ eg alheims meztu gæði,
Alls þess minnast þyrfti mikið næði:
Hangið, soðið, saltað, reykt og pressað,
Af sextán þúsund nrestu* ' er það ble»8að.
Eg hefi alt, sem auga dauðlegt kætir,
Einkum það, se’” hungur manna bætit:
Alls lags Kjöt og h'ugla or í.ýja Fiska,
Svo fylla megi allir sfna diska.
Svo óskum við af af insta hjarta um jólin,
Að “Allies” megi sigra þýzku fólin,
Að friður megi færast öll’im þjóðum.
Friðnr sé með þér og öllu góðum.
(P. J.)
HÆSTA verð borgað fyrir Rjóma
ÞaS borgar sig ekki fyrir yður aS búa til smjör aS
sumrinu. SendiS oss rjómann og fái<5 peninga fyrir
hann. Fljót borgun og ánægjuleg viíSskiftL Flutn-
ingsbrúsar seldir á heildsöluverði.—Skrifið eftir á-
skriftar-spjöldum (Shipping Tags).
DOMiNION CREAMERiES, Ashem og Winnipeg
I ......— 1
LOÐSKINN l HÚÐIRÍ ITLL
Ef þér vilji* hljóta íljótustu skil á andvirði
og hnsta ver<5 fyrir lóðskinn, hú&ir, ull og
fl. sendi* þetta tiL
Frank Massin, Brandon, Man.
Dept H.
Skriflð eftir príeum og shlpplng tags.
BORÐVIÐUR MOULDINGS.
Við höfum fullkomnar birgðir af öllum tegundum
Verðskrá verður send hverjum þeim er þess óskar
THE EMPIRE SASH & DOOR CO., LTD.
Henry Ave. East, Winnipeg, Man., Telephone: Maáa 2511
HVIAÐ EYÐA
LÖNGUM
TÍMA
“EY fRAÐ ”
BLÓÐ
í ŒÐUM!
Spyrjið sjálfan yðar þessum spurningum:
Eftirtaldar tilkenningar eru auðkenni ýmsra alvarlegra sjúk-
dóma, sem oft 1ykta í vitfirringu og dauða:
1. Þreyttur? 2. Svartsýnn? 3. Svimar? 4. Bráðlyndur?
5. Höfuðverk? 6. Engin framsóknarþrá? 7. Slœm melting?
8.. Minnisbilun? 9. Mæðigjarn? 10 Hræðsla? 11. Kjarklaus?
Svefnleysi? 13. Dofi? 14. Skjálfti? 15. Tindadofi? 16. Sár, kaun,
koparlitaðir blettir af blóðeitran? 17. Sjóndepra? 18. Ský fyrir
augum? 19. Köldugjarn—með hitahylgjum á milli? 20. Ójafn
hjartsláttur? 21. Garna-gaui? 22. óregla á hjartanu? 23. Sein
blóðrás? 24. Handa og fótakuldi? 25. Lítið en litmikið þvag,
eiftir að standa mikið í fæturna? 26. Verkur í náranum og
þreyta í ganglimum? 27. Catarrh? 28. Æðahnútar? 29. Veik-
indi í nýrum og blöðru? 30. Karlmanna veiklun?
Menn á öllum al<iri, í öllum stöðum þjást af veikum taug
um, og aliskonar veiklun, svo þú þarft ekki að vera fehninn
við að leita ráða hjá þessum sérfræðingi í sjúkdómum karl-
manna.
Hvers vegna er biðstofa mín æfinlega fuli? Ef mínar að-
ferðir væru ekki heiðarlegar og algerlega í samræmi við nútím-
ans beztu þekkingu, þá hefði eg ékki það traust og þá aðsókn
frá fólkinu í borginni Ohicago, sem þekkja mig bezt. Flestir
af þeim, sem koma til mín, eru sendir af öðrum, sem eg hefi
hjálpað í líkum tilfellum. Það kostar þig ekki of mikið að
láta mig lækna þig. Þú losast við veiklun þína og veiki —
Komdu og talaðu við mig, það er fyrsta sporið í rétta átt,
og kostar þig ekkert. Margir af sjúklingum mínum koma lang-
ar leiðir og segja mér að þeir hafi aílareiðu eytt miklum tíma
og peningum f a ð reyna að fá bót meina sinna í gegn um bréfa
skifti við fúskara, sem öllu lofa í augiýsingum sínum. Reynið
ekki þá aðferð, en komið til mín og lá' ið skoða yður á réttan
hátt; engin ágizkun. — Þú getur farið heim eftir viku. Vér
útvegum góð herbergi náiægt læknastofum vorum, á rýmilegu
verði, svo hægra sé að brúka aðferðir vorar.
Hv I W Room 208 «nd 209, 2nd
ijY» 1* W • Hodgens, Floor, Crilly Building
35 South Dearborn St., Chicago, III.
Til þeirra, sem
auglýsa í Heims-
kringlu
AUar samkomuaugrlýslngar kosta 26
cts. fyrir bvern þumlung dálkslengdar
—í hvert skifti. Engln auglýsing tekin
i blatsits fyrir mlnna en 26 cent.—Borg-
ist fyrirfram, nema ötSru vísi sé um
samitl
ErfiljótS og æfimlnningar kosta 16c.
fyrlr hvern þuml. dálkslengdar. Bíf
mynd fylgtr kostar aukreltls fyrlr til-
búning á prent ‘‘photo’’—efttr stærtS.—
Borgun vertSur atS fylgja.
Auglýslngar, sem settar eru i blatSltS
án þess atS tlltaka tfmann sem þær etga
atS blrtast þar, vertSa at) borgast upp atS
þelm tima sem oss er tllkynt atS taka
þær úr blatslnu.
Allar augl. vertSa atS vera komnar á
skrlfstofuna fyrir kl. 12 á þritSjudag tll
blrtlngar i blatslnu þá vikuna.
The Vlklng Pren, Uá