Heimskringla - 13.12.1917, Blaðsíða 1

* ' ................. ■-
Royal Optical Co.
Elztu Optician* i Winnipeg. Við
höfum regnst vinum þínum vel, —
gefðu okkur tækifæri til aö rej/a
ait þér vel. Stofnsett 1905.
W. R. l'owler, Opt.
-
XXXII. AR.
WINNIPEG, MANITOBA, 13. DESEMBER 1917
NOMER 12
Stórkostlegt tjón af eldi
og sprengingu í Halifax
STÆRSTA SLYS I SÖGU CANADA. TVÖ SKIP REKAST Á, NORSKT
IÍKNAR-SKIP OG FRANSKT SKOTFÆRA-SKIP, SPRENG-
ING SKOTFÆRA-SKIPSINS LEGGUR TVÆR FERHYRNINGS-
MÍLUR AF BORGINNI HALIFAX ALVEG I EYÐI. UM 2,000
MANNS MISSA LÍFIÐ OG MARGAR ÞÚSUNDIR MANNS
VERÐA FYRIR MEIRI OG MINNI MEIÐSLUM.
Á fimtudaginn í síðustu viku, þann 6 þ.m., var<5 hafnarborgin
Halifax, í Nova Scotia, fyrir því ógurlegasta slysi, sem átt hefir sér
stað í sögu Canada. Árla um mo>rguninn rakst norska líknar-skipið
“Imo” á franska skotfæraskipið “Mont Blanc”, og orsakaði þetta svo
stórkostlega sprengingu, að tvær ferhyrningsmílur af borginni voru
alveg lagðar í eyði. Árekstur þessi átti sér stað rétt fyrir utan höfn-
ina og var franska skipið hlaðið skotfærum frá Bandaríkjunum. —
Norðanverð borgin Halifax var á skömmum tíma öll lögð í rústir af
eldi þeim, sem sprengingin orsakaði. Misskilningur á merkjum, sem
gefin voru frá franska skipinu, eru sögð að hafa verið orsök árekst-
ursins, þó enn sé þetta eigi fullsannað.
Manntjón varð stórkostlegt—um 2,000 manns biðu bana og
margar þúsundir manns lemstruðust og meiddust. Frétta samband
við Halifax var um tíma alveg slitið og þá ómögulegt að fá neinar á-
reiðanlegar fregnir af þessum ægilega viðburði.—Björgunartilraunir
hófust tafarlaust og áður langt leið voru öll sjúkrahús full af særðu og
lemstruðu fólki, og líkgeymsluhúsin af líkum þeirra dánu. Við allar
þessar miklu hörmungar bættist svo það, að daginn eftir skall á snjó-
stormur með feikna roki og gerði þetta allar björgunartilraunir því
nær ómögulegar. Af ítrasta megni gengu borgarbúar þó fram í því
að hjálpa þeim nauðstöddu og heimilislausu, og jafnvel eftir að
tveggja feta snjór var fallinn, var ekki hætt að grafa í rústirnar, í
þeirri von, að einhverjir fyndust þar með lífsmarki. Allar, eða flest-
ar, lyfjabúðir borgarinnar lögðu fúslega fram lyf sín til hjálpar þeim,
er særðir voru. Öll önnur hjálp Halifaxbúa var eftir þessu.
Um 1 7 mínútur liðu frá árekstri skipanna og þangað til spreng-
ingin skeði. Margir af skipverjum beggja skipanna fengu því bjarg-
að sér og komist undan. Sitja þeir nú allir í haldi og bíða þess, að
rannsókn verði hafin í þessu af mönnum, sem skipaðir verða af
stjórninni.. — Skotfæraskipið, sem sprakk, var hlaðið um 2800 tonn-
mn af því sterkasta sprengiefni, sem til er, og var því sízt að undra,
þó sprengingin væri ógurleg. Hristingsins varð vart í sumum bæjum
í 200 mílna fjarlægð. Og í Truro, sem er um 75 mílur burtu, var
hristingurinn svo mikill, að byggingar hrundu eins og jarðskjálfta.
Undir eins og fréttasamband komst á aftur, var tafarlaust tekið
að senda hjálp úr nærliggjandi bæjum. Heilar lestir af vörum hafa
verið sendar frá New York og öðrum bæjum í Bandaríkjunum. Sam-
skot hafa verið hafin í öllum stærri bæjum hér í Canada og önnur
hjálp send.
Skylda vor.
Aldrei hefir þeim Canada borgur-
um, sem fæddir eru erlendis, og
sem atkvæðisrétt hafa við komandi
kosningar, boðist annað eins ta'ki-
færí og 17. des. næstkomandi.
Að kosningunum afloknum verður
því gaumur gefinn, ihvernig }>eir
hafi greitt abkvæði. Nú getst
þeim tækifæri að sanna, að þeir séu
góðir Canada borgarar og trúverð-
ugir þegnar síns nýja fósturlands.
Vér getum ekki verið hlutlausir
f þessari stórkostlegu styrjöld,
sem Oanada tekur nú þátt í. Um
undanfarandi kosn-ingar hata
margir af oss verið afvegaleiddir
með pólitisku glamri. En í þetta
sinn er engin ástæða til þess, að
slíkt ætti að eiga sér stað.
Allir hafa verið meira og minna
óánægðir yfir ýmsu ástandi hér i
Oanada. Engin stjórn getur gert
svo öllum líki. Flokkarfgurinn het
Ir þó bakað landi þessu einna
stærsta tjónið. Margir málsmet-
andi menn úr báðum flokkunum
fylgdu læirri stefnu strax í byrjun
styrjaldarinnar, að skylda allra
væri að varpa fyrir borð öllu
flokksfylgi og vinna í sameiningu
með því markmiði, að ráða bót á
núverandi vandamélum þjóðar-
innar. Takmarki þessu hefir verið
náð.
Samsteypu stjórninni tilheyra
beztu monn allra flokka hér í landi
— conservativa, liberala, bænda og
verkamanna fulltrúar. Stjórn þessi
henni örugt fylgi f té, svo hún fái
hindrunrlaust framfylgt stefnu
sinni — “Sigurstefnu” í stríðinu.
Gró.ðabrall auðfélaga og einstak-
linga verður að hætta. Bóndinn
verður að fá sanngjarnt verð fyrir
sína framleiddu vöru, og taka verð-
ur þannig í taumana, að stóru
verzlanirnar moki ekki saman auð-
fjár á lífsnauðsynjum þeirra fá-
tæku.
Canada á í stríði. Þjóðarinnar
vöskustu synir verjast á vígvellin-
um. Þeir mega til að fá meiri lið-
styrk. Alt óþarfa fjárbruðl verður
nú að hætta. Eina úrræðið er, að
allir vinni sarnan — alm-enn sam-
vinna. 1 hverri sameiningu felst
styrkur. Sé þjóðin sundruð á
strfðstímum, rennur upp hættu-
tímabil í sögu hennar. Samsteypu-
stjórn er eina úrræðíð f slíkum örð-
ugleikum. Vér gerðum þetta land
að heimalandi voru. I>að er fram-
tíðarland barna vorra. Hver vill
ekki stuðla að velvegnan barna
sinn-a? Vér viljum að íslenzka kyn-
slóðin verði ekki eftirbátur
annara hér f landi. Og vér höfum
sterka trú á framtíð þessa lands,
ef því er stjórnað rétt. Vér höfum
alveg eins mikinn rétt til þess að
sogja um hvernig landinu eigi að
vera stjómað og nokkrir aðrir
borgarar. Það eru atkvæði fólksins,
sem stjórna.
Vér erum spurðir 17. des. hvort
vér viljum að þjóðin fyliki sér und-
ir -sameiginlegt merki á þeasum
hættu tímum, eða sundrist í tvo
fiokka — sem þýðir þann stærsta
hnekkir, sem þjóðin hefir liðið, og
eyðileggingu alls lýðfrelsis hér f
Oanada.
Hverju eigum vér að svara?
Skylda vor leynir sér ekki. Menn-
irnir á bak við Sir Wilfrid Laurier
á þessari stundu vinna með flokki
sínum, en ckki landinu. Vér vilj-
um sjá flagglð, sem nú er vort eigið
flagg, sigra, og þetta munum vér
sýna með því að greiða atkvæði
með 'samsteypustjórninni við kom
andi kosningar.
Enginn má láta þá menn blekkja
sér sýn, sem að eins gimast stöður
og þrungnir -eru af flokksfylgi og
flokksmetnaði. Þeir menn verð-
skulda ekki annað en vantraust
vort. — Látum oss sýna, að íslend-
ingar séu þegn-hollir borgarar þessa
lands, sem ásamt öðrum sönnum
borgurum ljá nú samsteypustjóm-
inni fylgi — af þvf hún er nú eina
stjórnin, sem hægt er að treysta.
Styrjöldin
Bretar taka Jerúsalem.
Bonar Law tilkynti þinginu
brezka á mánudaginn, að hersveit-
irnar ibrezku í Palestínu hefðu ný-
leg-a náð á sitt vald borginni Jerú-
salem. Höfðu Bretar umkringt
borgina á alla vegu og uppgáfust
Tyrkir þá við vörnina.
Að borgin Jerúsalem losnar und-
an Tyrkjum er vafalaust, skoðað
frá öílum -hliðum, mesti hagnaður
fyrir Bandaþjóðirnar. Nú er til fulls
loku fyrir það skotið, að Tyrkir
komi fr-am Iþeim tilg-angi sínuim, að
hertaka Su-ez -skipaskurðinn og fá
þannig brotist inn á Egiptaland.
Hefir þett-a verið markmið þeirra
-frá því fyrsta þeir fóru í stríðið.
Gerðu þeir sína fyrstu herferð gegn
skurðinum árið 1914, og voru þá
hraktir til baka aftur af brezk-
egipszka hernum og herdeiidum frá
Ástralíu og Nýja Sjálandi.
Úr þessu mun ó'hætt að fullyrða,
að vald Tyrkja fari að þverra. Uafa
þeir haldið borginni Jerúsálem í
alt í rúm 1200 ár. Verður sagt nán-
ar frá þessu í næsta blaði.
-------o-------
Rússar semja um vopnahlé.
Rússar og Búmeníuiinenn hafa
samið við Austurríkismenn og
Þjóðverja um þriggja miánaða
vopnahlé. Gengu Þjóðverjar orða-
laust að öllum skilmálum nema-
lieim, að ekki mætti senda her-
sveitir þær, sem sótt hafa gegn
Rússnm og Rúmeníuttnönmum, til
annara orustusvæða. Að þessu voru
Þjóðverjar ófáanlegir að ganga,
endannunu þeir liugsa gott til glóð-
arinnar, að senda allan- þann her-
afla, sem nú losnar eystra, til vest-
ur vígstöðvanna.
Seinustu fréttir segja innbyrðis-
styi’jöld í vændum á Rússlandi.
Kaledines, fori-ngi Kósakkanna, og
Korniloff, -fyrverandi herforingi
Rússa, hafa drogið að sér mikinn
her og eru sagðir í undirbúningi
að gera tiliaun að sfceypa Bolshe-
viki stjórninni frá völdum. Tíminn
verður úr því að skera, hvort þeim
hepnast þefct-a, en að líkindum
verður það ekki fyr en eftir langt
og örðugt innbyrðisstríð.
Friðarsamningar Rússa og Þjóð-
verja virðast ganga treglega. Mun
Bolsheviki stjórnin hafa orðið fyr-
ir töluverðum vonbrigðum, enda
munu þeir þýzku vera all-kröfu-
harðir. Meðal annars krefjast þeir
þess, að ihafa öll umráð yfir korn-
m-arkaði Rússanna í næstu 15 ár.
Sömuleiðis vilja þeir að allar vörur,
sem sendar verði frá Þýzkalandi
inn í Rússland, séu tollfríar. Ekk-
ert það land, sem þeir 'höfa hertek-
ið í stríðinu, vilja þelr af höndum
láta.
-------o-------
Frá Frakklandi.
Litlar fregnir bárust frá vígvöll-
um Frakklands síðusfcu viku. Or-
ustur liafa verið háðar hér og þar
á öllum svæðutm, en ekki virðist
fótgönguliðið ihafa tekið þátt í
þeim neitt til muna í seinni tíð.
Við Cambrai hafa Þjóðverjar verið
að gerá öflug áhlaup gegn Bretum
og á einum stað urðu þeir síðar-
nefndu að hopa lítið eitt. Stórbyss-
um sínum og öðru komu þeir þó
öllu undan og gat þefcta því ekki
ta'list mikill sigur fyrir Þjóðverja.
Var það hinn svo nefndi “Bourlon
skógar,” sem Brotar hörfuðu frá og
sáu sér eigi fært að halda fyr en
þeir hefðu lamað þá þýzku ögn
ineir í þessum stað. öllum öðrum
stöðum halda þeir og eru von-
góðir að geta tekið Cambrai áður
langt líður. — Á Verdun svæðinu
og víðar hafa Þjóðverjar einnig
verið að sækja, en í öllum þessum
viðureignum hefir bandamönnum
gengið að mun betur.
Þjóðverjar eru nú teknir að
hrúga til vesturvígstöðvanna liði
því, sem losnað hefir eystra. Mun
þeim «it um að geta gert tilraun
að sigra Breta og Frakka áður
Bandaríkin skerast i leikinn með
fullum krafti. Við þenna mikla
mannflutning þeirra er sagt, að
tvær lestir hafi rekist á og mörg
hundruð hermenn beðið baraa.
Ekki eru bandamenn hugsjúkir
yfir þessu neinu. Þjóðverjar hafa
átt völ á miklum mannafla fyrri og
ekki orðið mikið ágengt.
Fundur Sir Wilfrids.
Sir Wilfrid Laurier er nú á ferð
um vesturfylkin og var staddur hér
í Winnipeg í byrjun vikunnar.
Hélt hann fund í Industrial saln-
um á imánudagskvöldið og gafst
Winnipegbúum þá kostur á að
heyra þenna aldna flokksforingja
flytja mál sitt og verja afstöðu sína
í samibandi við - tríðið. Eni meiri
hlutinn af þeim, sem fund þenna
sóttu, munu þó hafa orðið fyrir sár-
ustu vonbrigðum. Flestir munu
hafa búist við, að hann myndi gera
þátfctöku Canadaþjóðarinnar í
stríðinu að aðal-efni ræðu sinnar
og myndi útskýra fyrir áheyrend-
um vel og ftarlega, hvernig hann
inyndi haga stríðsstjórn sinni, eftir
að hann væri orðinn forsætisráð-
lierr-a Canada. En þeasu var ekki
að fagna. Hann forðaðtet eins og
heitan eldinn að skýra fá því, hve
Stóran skerf fylkið Quebec ætti ó-
lagð-an til þessa stríðs.
Að vísu staðhæfði hann, að lið-
söfnun hefði gengið treglega í Que-
bec — en kendi svo stjórninni um
þetta og lét að vanda allar vamm-
ir og skammir bitna á henni. Virt-
ist hann skoða það skyidu stjórn-
arinnar, að skapa með einhverju
ir.óti þjóðræknistilfinningar í
Lrjóstum landsmanna, áður en
nún gæti búist við nokkrum lið-
styrk af þeim! Hann sagði liðsbón
ekki hafa verið hagað réttilega í
Quobec og þjóðræknisstrengur
fylkisbúa þess vegna ekki verið
snortinm. Litlu Ijósi varpaði hann
þó yfir þetta atriði og forðaðist að
skýra frá samvinnu sinnd við Boun
assa og íleiri, sem 'berjast af ftrasta
megni gegn þáttfcöku Canada í
stríðinu. Út á lianni hála ís fýsti
hann ekki að halda.
Hann kvað sjálfboðaliðs aðferð-
ina ekki hafa reynda verið til hlítair
og birti skýrslur því til söninunar,
,->ð hún hefði okki mishepnast. En
skýrslur ihans- voru villandi, því
þær voru yfir allan Canada herinn,
en ekki þann hluta hans, sem nú
þarfnast mest liðstyrks—fótgöngu-
liðið. Réttar skýrslur sýna, að
fyrstu fimm mánuðina af ári þessu
buðu að eins 13,353 menn sig fram í
fótgönguliðið, — en á þetm tíma
var inannfallið í fótgönguliðinu
10,039 menn og 17,187 menin voru
teknir fangar á þessum tíma. Ekki
vottar þetta, að sjálfboðaliðs að-
ferðin hafi reynst nægileg, og fleiri
skýrslur mætti til telja. Og Sir Wil-
frid er þetta einis ljóst og nokkrum
öðrum, ef hann fengist til þess að
afchuga málið sanngirnislega og
hlutdrægnislaust.
Eni til slfks er hann ófáaniegur.
Hvað sem á dynur, heldur hann á-
fram að hamra á því, að hann sé
andstæður herskyldu — sem allir
hugsandi menn viðurkenna þó
eina úrræðið til þess að hermönn-
unum verði send hæfileg hjálp. Og
þó ekki væri fyrir neitt anmað en
þetta, þá gerir þessi afstaða Sir
Wilfrid Laurters 'hann onæfilegan
leiðtoga Canada þjóðarinnar á yf-
irstandandi tímum.
Stríðið er nú aðalmál þjóðar-
innar—öll heimamál og ágreinings-
mál flokkanna verða að bíða þanig-
að til því er aflokið. Þetta er nú
ríkjandi hugsanin hér í Canada á
meðal allra þjóðflokka og góðra
borgara. Þetta er stefnan, sem
dregið hefir saman áður andvíga
stjórnmálamenn og komið þelm til
þess að vinna ' í sameiningu að
þjóðarinar þýðingarmesta máli.
Að hermönnunum sendist nægileg-
ur Jiðstyrkur og öll 'hjálp «r látið
sitja í fyrirrúmi fyrir öllu öðru.
En margir eiga bágt með að út-
rýtma flokksfylginu úr fari sfnu og'
einn af þeim er Sir Wilfrid. Hann
er háaldraður maður og þar af
leiðandi skortir hann eldmóð
þeirra ungu fyrir stærstu málum
nútímans. Andi hanis er allur aft-
ur í liðna tímanum — það er hvort-
tveggja, að hann er kominm á raups
aldurinn, enda lætur hann ekkert
tækiíæri óniotað til þess að básúna
sjálfan sig og liðna tímann. En
mönnum er stjórnartíð hans minn-
isstæð um of til þess að slíkt hafi
mikil áhrif.
Og Bolsheviki flokkurin hér f
Canada, jafnaðarmenn, stjómleys-
ingjar—Maxiinalistar—rjúka nú all-
ir til fylgis við hann og fylkja sér
undir merki hans! Ekki þarf fleiri
sannana við til þess að benda á, að
iiverju stefnir, ef hann kemist að
völdum.
En þeir, sem frekari sanmana
þaifnast, geta horfið í anda til
Rússlands — þar leyna þær sér
ekki.
íslendingar! Greiðið atkvæði
með stjórn en ekki stjómleysi.
Greiðið atkvæði með Unionstjórn-
inni.
------o—-----
Sonura bænda vcitt
undanþága.
iSir Robert Borden sjálfur, her-
málaráðherrann og fleiri meðlimir
samlbandsstjórnar, hafa allir lofað
að sjá um, að bændasonum, sem
þör.f er á við framleiðslu í landimu,
verði veitt undanþága frá herþjón-
ustu. Enda væri illa farið, ef þetta
væri ekki gert. Frekari sönnun
þess að bændur þurfi ekki að ótt-
ast að synir þeirra verði frá þeim
teknir, er úrskurður Duff dómara
í Ottawa í vikunni sem var, Hann
er dómari hins svonefnda “Central
Appeal Court” og fyrsta málið, sem
liann fjallaði um við dómstól
þenna, var að bóndi nokkur f Ont-
ario, W. J. Rowntree að nafni, hafði
beðið um undanþágu fyrir son
sinn, en verið neitað af héraðsdóm-
stólunum og áfríaði hann þá mál-
inu til æðri dómstóls í O tawa. Úr-
skurður Duff dóimara var að und-
anþágubeiðni þessi skyldi vera
veitt, því bóndi þessi væri aidrað-
ur maður og gæti ekki komist af án
aðstoðar sonar slns.
stjómina án þess að velja í hana
meðlimi úr fylkisstjórninni hér í
Manitoba, þá hlyti Unlonstjórnin
engu að síður eindregið fylgi Mani-
tobastjórnarinnar. Ef til þeirra
hefði verið leitað, hefðu engir af
meðlimum hennar neitað Union-
stjónminni um fylgi. Slíkt hefðu
þeir viðurkent skyldu sína. — Því
spakmæli Sólmundsonar, að brezka
stjórnin ihefði beðið uim matvöm
en ekki menn, svaraði Johnson
með því, að bentda á það, að brczka
stjórnin hefði að eins beðið um
það, sem hún bauðst til að borga
fullu verði, en hvað íramlag manna
snerti og alla fórn hefði hún látið
Canadaþjóðina alveg sjálfráða.
Þátttaka Canada í stríðinu hefði
ekki hafist sökum þess að um hana
hefði verið beðið; þjóðrækni og
sómatilfinning Canadamamna hefði
vaknað án þess.
Ræðumaður kvaðst hafa snúist
andvígur gegn Sir Wilfrid Laurier
sokum þess, að Canada sé nú f
stríði. Stríðsstefnu hans kvaðst
i hann ekki geta saimþykt — og f ull-
| vissa sin væri, að herskyldan værí
' væri nú eina úrræðið til þoss að
jhæfilegur liðstyrkur fengist fyrir
I ‘hermemm þjóðarinnar.
! Rúmleysis vegna getum vér ekkl
I birt frekari útdrátt úr þessari ræðu
Johnsons að sinni. Verðskuldar
Fundurinn að Lundar.
Fundur var haldi.n.n að Lundar,
Man., á mánudaginn í síðustu viku
og hélt Thos. H. Johnson, dóms-
málaráðherra Manitobafylkis, þar
ræðu til fylgis við Union stjórnina.
Ræða þessi var birt í blaðinu Kree
Press hér í bænum, og eimnig á
hana minst í ritstjórnargreinum
þess blaðs. önnur blöð hér birtu
að eins útdiátt úr henni; en öll
luku Winnipegblöðin sama loís-
orði á afstöðu Thos. H. Johnsins í
þessu máli og bentu á að þefcta
vottaði 'hann sannan og þjóðhollan
Canada borgara. Dr. B. J. Brands-
son hélt einnig ræðu á þessum
fundi og mælti sterklega með Uni-
omstjórninni. Jóhann Sólmundsson
talaði fyrir hönd Lauriers—en eins
og vænta mátti fórst honum frekar
Óhöpduglega að verja afstöðu hins
katólska leiðtoga Quebecbúa! Tók
Johnson helztu punktana í ræðu
hans til íhugunar og sýndi fram á
við hve lítil rök þeir hefðu að styðj-
ast.
Ræðu síma byrjaði Johnson með
því að skýra afstöðu sína. Kvaðst
hann ekki lengi vera á báðum átt-
um, þegar um’ væri að velja fram-
tíð einhvers stjórnmálaflokks eða
framtíð Canada. Hann kvaðst þá
óhikað kjósa þann veginn, að reyn-
ast trúr lamdinu, sem hann hefði
svarið hollustueið — Þeim iitásetn-
inguim Sólmundssonar, að engir af
meðlimum Manitoba-stjórnarinnar
væru í núverandi samibandsstjórn,
svaraði hamm á þá leið, að þó Bor-
den hefði getað myndað Unión-
hún þó fyllilega að koma fyrir augu
íslenzkra lesenda. Afstaða Thos.
H. Johnsoms í þessu máli er 'honum
sjálfum og þjóð hams til stórsóma.
------o--------
Dánarfregn.
Miss Imgibjörg Pétunsdóttir and-
aðist hér í bænuin á sunnudaginn
var. Var jörðuð á miðvikudaginn.
Hún var myndarleg og góð stúlka
og verður hennar að líkindum
námar getið síðar hér í blaðinu.
---------------o--------
Fallinnjengill.
Svo fallinn! Týndur! Liðið ljós
sem líf harus bar;
hams hærudýrð nú ötuð öll
til eilífðar!
Hann Freistarans 1 festist beit
■sem fleiri menn!
Og höfug tárin hæfa ei
hans hruni senn!
En geðs vors istillum hefndarhug;
því hann á bágt,
sem lýst gat fólki frelsisleið,
en féll svo lágt.
Sú smán! Því enginn að því hlær,
er indæl sál
er rekin niður djöfla í djúp
og dauðans ál.
Sú storð er lionum stolt var af,
hann storki ei nú,
Og brennimerki’ ei meir hans
né myrkurtrú. (skömm,
En látum heldur hali lands,
frá hafsins rönd
til hæða og vatma, hefja söng
með haran í önd.
Af öllu því, sem unnum vér,
er alt á braut
og virðing hans er útdauð öll
er áður naut.
Alt horfið, augun gæaku-grá
ei glampa meir;
er trúin ferst og heiður hans
hver halur deyr.
En dauðri frægð hans finnum hrós
og felum vömm!
En baki snúum þeirri þó
að þjóðarskömm.
(Lausl. þýtt)
Festið þetta í
minni:
BANDALAGSSTJÓRNIN biður um fylgi og
atkvæði yðar til viðhalds þátttöku Canada
í stríðinu unz Þýzkaland er sigrað. —
Spursmálið er að eins eitt í þessum næstu
sambandskosningum: Á Canada að halda þátttöku
sinni í stríðinu áfram undir sambandsstjórninni, eða
að hætta undir Laurier, sem stjórnast lætur af mót-
spyrnu Quebec-fylkis, — þeirra manna, sem uppgef-
ast vilja og skilja við hermenn vora á köldum klaka?
Þetta er eina ágreiningsmálið, sem takandi er til
greina. Atkvæði yðar skerst í leikinn með annari
hvorri hliðinni. Gangið ekki í vafa um þetta. At-
kvæði yðar á móti Bandalagsstjórninni þýðir, að
hætta við stríðið og svíkjast undan merkjum her-
manna vorra. Atkvæði með Bandalagsstjórninni
þýðir, að drengjum vorum á Frakklandi verður send-
ur frekari liðstyrkur. — Vitandi þetta, getið þér
hikað} Greiðið atkvæði með Bandalagsstjórninni
og aðstoðið drengi vora.