Heimskringla - 13.12.1917, Qupperneq 2

2. BLAÐSIÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG. 13. DES. 1917
Skeggöld og skálmöld
Eftir síra F. J. Bergmann.
Á Frakklandi.
Vikan síðastliðna hefir verið frem-
ur aðgerðalítil að flestu leyti, og
ekki mikið annað að gert en að
halda í horfi.
Bretar hafa átt fult í fangi með að
verja það svæði, sem Byng herfor-
in«i náði með svo miklu skyndi.
Þjóðverjar hafa hamast af alefli og
sýnir það bezt, hve sárt þeim hefir
fallið að verða að sleppa svo stór-
um skika lands úr greipum sér.
Þeir hafa sópað saman öllu því
herliði, er þeir hafa þózt geta mist
annars staðar, til þess að sækja
þarna á. Hafa Bretar talið um 20
herdeildir (divisions), sem Þjóð-
verjar hafa þarna skipað út í opinn
dauðann og skoteldurinn brezki
hefir að mestu eytt. Manníall í
liði þeirra hefir verið feikna mikið
En dálítið hefir þeim orðið á-
gengt hins vegar. Bretar hafa orð
ið undan að síga hvað eftir annað,
en oftast hafa þeir náð þvf aftur,
sem þeir hafa orðið að sleppa í bili
Þegar þetta er ritað (4. des.) halda
þeir öllu svæðinu, nema í grend við
La Vacquerie og austur af Morco-
ing, þar sem Bretar hafa orðið að
láta fylkingar sinar siga dálítið
undan.
Síðustu fregnir segja, að það, sean
Bretar hafi orðið aftur af hendi að
láta af því svæði, sem Sir Julian
Byng koinst yfir og náði á vald sitt,
nemi hér um bil tíunda hluta.,
Suður af Marcoing brutust Þjóð-
▼erjar gegn um brezku fylkingarn.
ar á einum stað, en þeir voru inm-
an skamms hraktir á bak aftur, svo
alt stendur þar við sama og áður.
En Þjóðverjum hefir í atlögu
þessarri tekist að taka einar sex
þúsundir brezkra hermanna til
fanga og heilmikið af byssum. Sagt
er að Bretar hafi tekið ein 26,000
þýzkra hermanna til fanga síðast-
liðinn nóvembermánuð.
Nálægt Ypres var á einum stað
barist suðvestur af Polygon-skógi.
Þar þokuðust brezku fylkingarnar
ofurlítið áfram og nokkurir fangar
voru teknir. Á mánudaginn 3. des.
▼ar ofurlítil smáorusta norður af
Passchendaele. Þar tóku Bretar
129 fanga og nokkurar vélabyssur.
Nýjum Iherdeildum er stöðugt
▼erið að bæta þarna við þýzka her-
aflann. Sumar hafa verið teknar
frá Flandri. Þjóðverjar sýnast
▼era að beita öllum þeim mætti, er
þeir hafa til að dreifa, til þess að
vinna þama eitthvað á.
En sagt er, að viðbúnaður Breta
á bak við fylkingarnar sé feikna
niikill yfir margra mflna svæði.
Uppdrættir, sem náðst hafa af
landslagi, þar sem Þjóðverjar gerðu
•tlöguna, sýna, að þeir hafa ætlað
aér að hremma þarna afarmikla
spildu.
Sumum herdeiLdum Þjóðverja
hafði verið skipað, að komast þeg-
ar fyrsta dag einum tveim mílum
lengra áfram, en þar sem fylking-
arnar brezku voru, áður Byng
gerði atlögu sína 19. nóv. En það
æm þeim ávanst var í raun og vem
alls ekki neitt.
Þorpið La Vacquerie stendur á
miðju þessu svæði, er Þjóðverjar
gerðu atlögur sfna á. Þegar þetta
er ritað, stianda brezku fylkingarn-
ar þar fyrir eins og veggur, og
Þjóðverjar komast hvergi áfram.
Á báðar hliðar er barist af ógur-
lega miklu kappi f atlögum þessum
og engu síður, eftir því sem virðist,
af Bretum en Þjóðverjum. Þeir
hafa hlaðið valköstum í liði Þjóð.
▼erja þessa síðustu daga.
Og smám saiman era þeir að ná
aftur byssum- og hergögnum, sem
þeir urðu af hendi að láta í fyrstu
atrennunni, sem Þjóðverjar gerðu
30 nóv. Þá er sagt, að ein brezk
skotliðsdeild hafi hleypt af véla-
byssum sínum eigi færri en 70,000
•kotum á 1200 enskra álna (yards)
færi, og hafi árangurinn verið voða-
legur.
Þassi atlaga Þjóðverja hefir því
sama sem engan árangur borið
Þjóðverjum, nema voða-mikið
mannfall. Fylkingaroddinnv sem
Bretum tókst að skjóta fram í
grend við Cambrai, svo nærri, að
þeir eru að eins 3’/2 míiu frá bæn-i
íim, stendur enn óhaggaður, og af
þeim fylkingarodda stendur Þjóð-
▼erjum mesti geigur, þvf sökum
hans eru aðflutninga leiðir þeirra
á þessu svæði í allmikilli hættu.
Það verður alt annað en auðvelt
«ð láta hann halda sér. En sjálf-
sagt leitast Sir Julian Byng við að
breikka hann út til beggja hliða
og amá færa sig upp á skaftið, um
leið og Þjóðverjar þreytast á að
láta skjóta niður herlið sitt öld-
ungis að árangurslausu.
fipyrja má, hvers vegna Þjóðverj-
ar leggi svo mikið f sölur þarna og
•iví þeim sé áhugamál svo mikið að
ná þessu svæði aftur. Báðning
þeirrar gátu sýnist vera sú, að sá
tiluti fylkinga þeirra, sem styðst
▼ið bæina Cambrai og Laon, fær
ekki haldið velli, ef Oambrai fell.
ur. Það er þungamiðja hinnar svo
nefndu Hindenburg fylklngar.
Ef sú þungamiðja raskast, eT á-
iitið, að þeim myndi veita mjög
örðugt «ð halda sömu fylkingar-
stöðvum áfram. Allar líkur eru til,
að þeir yrði þá neyddir til að
draga sig með öllu brott af Frakk-
landi og láta af hendi strandhér-
uðin í Belgíu.
Hverju ágengt verður í þesssu
efni, getur enginn enn vitað. En
einmitt þetta virðist að hafa verið
tilgangurinn með hina miklu fram-
sókn Byngs Iherforingja á þessu
þessú svæði, og Þjóðverjar einmitt
sökum þess leggja svo feikna mörg
mannslíf í sölur til að afstýra
þeirri hættu.
Fjárbrellur Þjóð verja.
Frakkar eiga fult í fangi ekki ein-
ungis f viðureign sinni við þýzka
herinn, sem brotist hefir inn á land
þeirra og lagt í eyði mikið af hinni
fornhelgu menningu þeirra.
Þeir eiga líka f vök að verjast
gegn alls konar svikum og fjárbrell-
um af Þjóðverja hálfu. Hvað eftir
annað reyna Þjóðverjar að freista
óvandaðra fjárglæframanna
Frakklandi til að fremja alls konar
landráða glæpi fyrir stórfé.
Hver sagan hefir upp komið ann-
arri verri af því glæpsamlega at-
hæfi á Frakklandi nú sfðustu mán-
uðina.
Nöfn þessarra ættjarðarsvikara á
Frakklandi verða einlægt fleiri og
fleiri, en stöðugt tekst þó stjórn
inni að ná þeim, leiða þá í steininn.
og láta hann geyma þeirra.
Mest ber á máli því, sem kent er
við Bolo pasja. Erindrekar hans
komu fram með tíu miljónir franka
f júlfmánuði 1915, til þess að kaupa
upp meiri hlubann af hlutaeignum
félags þess, sem er eigandi Parísar-
blaðsins merka, Lo Journal. Hvað-
an komu þessar tíu miljónir?
1 Parísarborg virðist enginn mað-
ur vera í efa um, hvaðan féð hafi
komið. Það var þýzkt fé og þýzkar
fjárbrellur, seim þar komu fram.
ABar þessar hneykslissögur frá
Frakklandi snúast um það sama.
Það eru á Frakklandi þvf miður
menn, sem standa f sambandi við
Þjóðverja í óvinalandinu sjálfu og
láta kaupa sig til landráða.
Svo var það með þá Almereyda og
Duval, sem nú sitja inni f fangelsi
fyrir að láta kaupa sig til að halda
uppi alls konar friðar og landráða
tali í blaðinu Bonnet Rouge, fyrir
þýzka peninga.
Hvers vegna sitja nú þingmaður-
inn Turmel og kona hans í prfs-
und? Sökum þess, að í klæðaskáp
í þinghúsi neðri málstofunnar
fundust 25,000 frankar í sviasnesk
um seðlum. Og uppruna þeirra er
ekki unt að rekja neina beint til
Þýzkalands.
Það iftur út fyrir, að þetta mikla
fé sé að eins ofurlítill hluti mútu-
gjalds fyrir fréttaburð Turmels til
Bethmann-Hollweg um það sem fór
fram á leynifundum frakkneska
þjóðþihgsins.
Hvað hafði Bolo pasja brotið?
Hann hefir flögrað fram og aftur
með miljóna ávísanir, sem rann-
sóknir hafa sannað, að skrifaðar
eru út úr ávísanabók Bernstorfs.
Bifreiða - yfirkonsúllinn Jellineck
Mercedes í Nizza er einn. Hann var
ekkert annað en spæjara erindreki
í stórum stfl, sem Miðveldin höfðu
gert út á sinn kostnað.
Þeir Lenoir og Desouches, ill-
ræmdir fjárglæframenn f P*arís, era
með þeim síðustu, sem frézt hefir
um. Þeir hafa hampað miljóna-
seðlum, sem menn þykjast vita fyr-
ir vfst, að ekki sé annars, staðar
upp runnir, en frá Þýzkalandi.
Því þótt hendurnar, sem réttu
þeim þá, kunni ©kki að hafa verið
þýzkar, þá hafa það verið erind-
rekar Þjóðverja f Sviss. sem hafa
komið þeim til skila.
Að sönmu era ekki fundin enn
full rök fyrir þessu, bæði í einu og
öðru þessara hneykslis mála. En
auðsætt er, að eigi líða nema fá-
einar vikur unz allar þessar fjár-
og landráðah breLlur verða raktar
þangað, er þær eiga heimilisfang.
Smám saman er lögreglan að flétta
net sltt og úr þyí sleppur enginn
þessarra glæpamanna og drottins-
svikam.
Aidrei sannast það betur, að á-
girndin er rót ails ills, en þar sem
hún leiðir út á aðra eins glapstigu
og þessa. Á tímum eins og þeim,
sem vér nú eram að lifa, birtist
bæði hið bezta og lakasta, sem til
er í voru meCfædda manneðli. Og
þetta kemur hvergi betur í ljós en
með Frökkum.
í steininum fá þessir menn tæki-
færi til til að hugsa um þann glæp,
sem ljótastur hefir ávalt þótt í fari
mannanna, — þann, að láta ginn-
ast af óvinum ættjarðar sinnar og
selja líf hennar og velferð fyrir
skitna skildinga.
Von er að Fmkkar taki sér slíkt
athæfi nærri eins og á stendur.
Ofurlítil bót er það í máli, að nær
þvf helmingur þessarra manna er
ekki af frakknesku þjóðerni, held-
ur útlendingar, sem búsettir era á
Frakkiandi. Samt eru þeir einir 12
þessarra manna, sem menn era
þess fullvfsir, «ð sé Frakkar. Mis-
jafn er sauður í mörgu fé. Og þeg-
ar um það er hugsað, verður það
ekki svo mikil furða, þó til sé á
Frakklandi 12 meun, sem glæpast
láta á þýzku gulli, til að selja fóst
urjörð sína.
Þetta er víða lagt frakknesku
þjóðinni mikið til lasts. Menn
segja: Þarna kemur spillingin
frakkneska í ljós. Það er hún, sem
veldur öllum hörmum Frakka. Það
er hún, sem stöðugt er að steypa
hverju ráðuneytinu á fætur öðru,
þegar alt ætti að standa í stað og
vera með kyrrum kjörum.
Samt sem áður eiru slíkir dómar
að býsna miklu leyti úr lausu lofti
gripnir. Það er víst vafamál mikið,
hvort hin frakkneska þjóð er spilt-
ari nokkuð en aðrar þjóðir. En
hún er þannig gerð, að meira ber
á henni þar en annars staðar.
Ú>r hverju slfku hneykslismáli,
sem upp kemur á Frakklandi, verð-
ur svo feikna mikið. Feikilega lang-
ar ræður eru um það fluttar á
þingi. Þingmenn vilja sýna kjós-
endum sínum, hve afar hart þeir
taki á svo glæpsamlogu atferli, og
hve duglegir þeir hafi reynst í því
að klekkja á sökudólgunum.
Þar næst er það siður blaðanna
í landinu að ræða hvert slíkt mál
út f yztu æsar. Þau vita, að jafn
vel rosknir og ráðsettir bændur og
borgarar, konur og karlar, sem ald-
rei viija vamm sitt vita f nokk
ura efni, 'hafa samt undur gaman
af að lesa slfkar sögur um leið og
morgunkaffið er drukkið
Fyrir þrf ber svo mikið á öllu
slíku á Frakklandi. Þar er álitið
að hið iila læknist heizt með því
móti, að það sé í hvert skifti leitt
út í dagsbirtuna og haft til sýnis,
svo allir geti rekist úr skugga um,
hve það cr geisilega ljótt og and
styggilegt. Aðrir vilja helzt fara
með það í felur og tala sem minst
um það. Þeir eru hræddir um, að
menn verði dáleiddir af þvf, hvað
harðan dóm, sem það fær.
Það getur verið nokkurt álita-
mál, hverir þar hafa rétt fyrir sér,
Frakkar, eða þeir, sem alt slíkt álfta
réttast að dylja.
Hvað sem annars er, sál frakk-
nesku þjóðarinnar er heilbrigð.
Það hefir aldrei betur komið í ljós,
en í stríði þessu.
hefir þá trú, að frátöldum óvinum
þeirra, að Frakkar muni komast í
gegn um styrjöld þessa með meiri
og fegurri ljóma um nafn sitt og
þjóðarheiður, en nokkura sinni
áður.
Nú ber öllum fregnum saman
um að liðsafli allmikill hafi komist
alla leið fram á ítölsku vígstöðv-
arnar frá Samlherjurn. Það sem
Þjóðverjum var ofurefli, er þeir
áttu við ítalska herinn einan, ætti
nú að vera þeim enn meira ofurefli,
þegar allsterkur herafli, bæði að
mönnum og skotfæram er til ítala
kiominn frá bandamönnum þeirra.
Miðveldin hljóta nú að hafa lagst
þarna á af öllu því afli, sem þetan
var unt. Að þeir létu það ekki vera
ineira, svo þeir fengi fyrirætlan
sinni framgengnt, lilýtur að vera af
því einu sprottið, að meira ihöfðu
þeif ekki.
Úr því þeir fengu ekki rofið fylk-
ingarnar ítölsku áður liðveizlan
kom, eru engar líkur til, að þeir
geti það hér eftir. Því ekki er því
að neita, að ítalir standa þarna
miklu betur að vfgi. Samgöngu-
leiðir Þjóðverja eru langar og
efiðar og sigurinn þessl, hvað glæsí-
legur sem hann var f bili, getur
orðið 'þeim næsta dýrkeyptur á
endanum.
Þjóðverjar virðast hafa gert sér í
hugarlund, að fyrir Itölum færi líkt
og Rússum og Rúmeníumönnum,
er eins var ástatt fyrir. Og það má
nærri geta, að þeir eru gramir yfir,
að þetta skyldi ekki betur takast.
Frá ítölum.
Barátta Itala við innbrotsher
Miðveidanna er með líkum um-
merkjum og hún var fyrir viku.
Barist hefir verið af feikna miklum
móði á báðar hiiðar.
Þýzki foringinn Below og austur-
ríkski foringinn foringinn Kroba-
tin sameinuðu allan mogin herafla
sinn um miðbik ítölsku herfylking-
anna. Það er svæðið upp til fjall-
anna inilli fljótanna Piave og
Brenta. Þar er sagt að þeir hafi
hrúgað saman ekki færri en 20 her-
deildum (divisions).
Þeir hrundu öllu varaliði sfnu
fram í fremstu fylkingarraðir, sóttu
fram í þéttum hópum og veltu sér
gegn ítölsku fylkingunum eins og
snjóílóð niður eftir hlíðunum.
Her Miðveldanna keptist við að
vinna þama eitthvað á, áður Itaiir
fengi liðveizlu hjá Samherjum sfn-
um. ítalir héldu herstöðvum sín-
um dauðahaldi, ef vera mætti að
hjálpin, er þeir þurftu svo sárt á
að halda f mönnum og málmi
kæmi áður þeir yrði að láta síga úr
hömiu. Það var sannur kappleik-
ur á báða bóga.
En ítalir stóðu sig ágætlega í við-
ureign þessarri. Um leið og þeir
höfðu veitt Þjóðverjum og Austur-
rfkismönnum viðnám og hrundið
þeim frá, gerðu ítaiir aðra árás og
otuðu byssustingjum undan sér
sem óðir væri.
Mannfair var óguriegt á báðar
hliðar, en sagt er að verið hafi
miklu meira í liði Þjóðverja, ef
trúa má slíkum sögum. Það er
sagt frá einni þýzku herdeildinni,
sem velt var gegn Itölum, að henni
var gjöreytt, og að einungis einn
maður hafi komist lífs af, og hon-
um hafi verið bjargað, af þvf að
hann hafi hrópað, um leið og hann
tók til hælanna, eins hátt og hann
þoldi: “Eg er frá Elsass!”
Mörg markverð dæmi hugrekkis
og útheldni era sögð, sem nærri
því era ótrúleg. Italskur foringi
særðist á höfði í einni atlögunni,
af flögu úr sprengikúlu. En hann
þverneitaði að láta fara með sig til
næstu lækningastöðva. Hann lét
blóðið streyma niður um andlit
sér og stóð á verði f 48 klukku-
stundir og skipaði fyrir á þeim
stað y fylkingunni.
Páfastjómin grunuð.
Mikill grunur leikur á því, og að
nokkuru leyti virðast sannanir þeg-
ar vera fyrir hendi, að það hafi ver-
ið æsingaJortölum klerklýðsins
ítaiska að kenna, að nokkur hluti
ítalska hersins sveikst um að gera
skyldu sína og annað hvort gafst
upp eða flýði við hina fyrstu árás
lierliðs Miðveldanna.
Aðal styrkur páfakirkjunnar er
nú í Austurríki. Vald páfans á ít-
alfu er gengið til þurðar. Það er
að eins skuggi af því, sem það eitt
sinn var. Á Frakklandi er vald
páfans horfið með öllu. Á Spáni er
það nokkurt, en langt frá, og erfitt
viðureignar. En í Austurríki á páf-
in gott bakihjarl, og það vill hann
ekki með nokkuru móti láta ganga
úr greipum sér.
Nú var öllum um það kunnugt,
að Austurrfki var á heljarþremi,
áður það fekk þessa nýju liðveizlu
Þýzkalands. Hefði hún ekki komið,
myndi Italir að líkindum hafa
haft ráð Austurríkis í hendi sér.
Að líkindum hofði ítalski herinn
getað varist árásum Miðveldanna
Og heimurinr^ e^ns hann var, nógu lengi til
” þess að Samherjar hefði getað sent
þeim liðveizlu, áður það var um
seinan, ef ekki hefði verið' svik í
tafli.
vSagt er, að klerkaflokkurinn á
ítalíu, sem í blindni fylgir páfan
um, og horfinn er allri ættjarðar-
ást, hafi Játið sér hepnast, að hafa
í frammi æsinga fortölur svo miklar
við herinn, að hann skyldi láta
vörn og viðnám niður falla, um lóið
og her Miðveldanna sækti ímm, að
þetta hafi verið hin eiginlega og
munverulega ortsök hrakfaranna og
óhaminigju ftalíu.
Hvað sem um þetta kanrt að vera,
er víst nm það, að þessum ófögn-
uði var gripið fyrir kverkar, um leið
og upp komst, og nú er ítalski her-
inn allur annar, öruggur og djarfur
til varnar og framsóknar.
HörmuJe-gt væri til þess að vita,
ef ítalía skyldi eiga þessa skelfilegu
óhamingju upp á þá menm, sem
betur ættí að ganga fram í því, að
bjarga sál þjóðar sinnar í þesisum
nauðum, en nokkurir aðrir.
En þó klerkar hafi oft reynst
vel, hafa þeir þó oft reynst afar illa,
og er sárt að verða að taka það
fram. En það tekur út yfir, að
sitja svona á svikráðum við eigin
þjóð sína, þegar svo má heita, að
um líf hennar sé -að tefl-a.
Það verða skiljanlegir leynisamn-
ingar, sem Italía á að hafa gert við
Samlherja um leið og ihún skarist 1
leik. Þessir leynisamningar hafa
verið birtir af Bolseviki-stjórninni,
ef stjórn skal kalla, á Rússlandi.
Eitt skilyrðið í þeim samningum,
er Italir hafa sett upp, er það, að
þegar til friðarsamninga komi,
verðí páfinn og páfahirðin alls eng-
an ihlut látin f þeim eiga.
Þetta -skilyrði þess, að tekinn- yrði
þáttur í styrjöldinni af Itala hálfu,
verður skiijanlegt og öldungis eðli-
legt um leið, þegar það er tekið til
grein-a, sem hér að fram-an er sagt.
K-atólska klerkavaldið er • jafn-an
sjálfu sér líkt. Það hugsar aldrei
um neitt annað en eigin -hagsmun-i
sfna.
Alt þetta verður betur augljóst
með tlð og tímla. En kaldir yrði þá
páfavaldinu dagarnir á Italfu ef
þetta reyndist satt að vera.
var getið, og er nú fáeinar mílur
norðvestur af borginni. En reiðlið
frá Ástraifu er í óða önn með að
hreinsa landið af tyrknesku herliði,
sem -hefst við hingað og þangað í
smáþorpum, og sýnist -gang-a það
vel.
Aðal-járnbrautin liggur frá Gaza
suðaustur til Beerseba, en báðar
þær borgir eru nú á vsldi Breta.
Það-an snýr brautin norður á við
og liggur yfir Jerúsalem áleiðis til
Litlu Asíu og sameinast þar Bag-
dad<brautinni. Aukabraut tengir
Jerúsalem við Jaffa.
Brezka h-erliðið suður og norð-
vestur af borginni hefir mikinn
stuðning af þessum tveim braut-
um. Tyrkir geLa samt cnn sent
herlið suður eftir aðal-brautinni.
En ko-mist herlið Breta yfir urn
brautina, sem liggur í norður frá
Jerúsalem, er augljóst um örlög
bongarinnar.
Frá Tyrkjum.
Sfðustu viku hafa fregnir frá
Gyðingalandi verið fremur fáar.
Þær fáu, sem komið hafa, benda til
þess að umsátur u-m Jerúsaiem
kunni þegar að vera hafið af Breta
hálfu. Herafli Tyrkja þar hefir ver-
ið aukinn að mun, eins og síðast
Frá RússlandL
Það f fregnum frá Rússlandi, sem
mesta eftirtekt hefir vakið þessa
síðustu viku, var fréttin um að
Þjóðverjar hefði tjáð sig fúsa til að
hefja friðar umleitan við Rússa, og
láta verða vopnahlé á meðan.
Skeytið frá Pétursborg, sem
fregn þessa færði, segir, að rúss-
neski herforinginn, sem nú er, og
kallast Krylenko merkisberi, hafi
sent þrjá fulltrúa gegn um fylking-
arnar 27. nóv. til að spyrja þann,
sem yfirstjórn hafði á hendi á því
svæði í þýzka hernum, hvort Þjóð-
verjar vildi tala um vopnahlé á öll-
um herstöðvum, og biðja hann, ef
hann væri þess ekki ófús, að á-
kiveða tíð og'stað slíkum málaleit-
unum ti-1 framkvæmda.
Þýzki íoringinn lofaði að gefa á-
kveðið svar áður klukkan væri
orðin 8 sama kveld.
Þegar sá tími var kominn, lét
hann vita, að Þjóðverjar væri fúsir
til að 'hefja þessar málaleitanir, og
kvað á að næsti su-nnudagur, 2.
des., skyldi erindrekar beggja þjóða
konna samian til viðtals.
Menn þóttust vita, að þýzki for_
inginn, sem veitti rússnesku sendi-
mönnunu-m þessi andsvör, breytti
samkvæmt fyrirskipunum frá
þýzk-u stjórninni önnur og fimta
höfuðdeild þýzka hersins hafa tjáð
BolsevikJ-stjóninni fylgi sitt.
Fregnir eru enn á svo mi-killi ring-
ulreið og Ihver up á móti annarri,
að ekki er unt að henda reiður á.
Þó verður ekki annað séð, en að
þeir Lenín og Trotzky hafi enn
stjórnarvöldin með höndum. Þeir
virðast keppast við að koma stefnu-
skrá Bolsevikitílokksins í fram-
kvæmd bæði inn á við og út á við.
Kerensky er h-orfinn af sjónar-svið-
inu eins og -stendur. Kósakkafor-
ingjarnir Korniloff og Kaledines
virðast vera að hverfa með ihonum,
þó sagt sé, að sá síðar nefndi hafi
Hin ósýnilegi
Mega-Ear Phone
“lætur daufa heyra,,
Heyrnar tœki þetta
— The Mega - Ear-
Phone—veldur engra
óþæglnda. Þér flnn-
iti þatS ekkl, þvf þatJ
er tilbúits úr mjúku
og linu efni. Allir
geta komitS því fyrir
í hlustinni. ÞatS er
ekki hægt atS sjá
þatS i eyranu.
Læknar EymasuíSu
G. THOMAS
Bnrdal Block* Sherbrooke St.,
Wlnnlpef, Man.
GJÖrir viti úr, klukkur ogr allskonar
gull og nilfur stáss. — Utanbœjar
viögeröum fljótt aint.
Dr. M. B. Hal/dorsson
-H»t botd m ieniNc.
Tal*. Mala 30SS. C.r Port. <t Edn.
Stundar elnvðrttungu berklasýki
og atSra lungnajsúkdóma. Er atS
finna á skrlfstofu slnni kl. 11 til 12
f.m. og kl. 2 til 4 *.m.—Helmlli atS
46 Alloway ave.
TH. J0HN90N,
Ormakari og Gullamiður
Selur giftingaleyfisbróf.
BArstakt atJkyflt veitt pöntunum
og viCgjerTum útan af iaadt.
MM Main St. . Fhone M. SSM
J. í. Iwauw
H. O. Htnrll
l J. SWANSON & CO.
rignnnutALia om
Talalnsl Mala ac*7
<5oe. rsrtac* u4 Garry, Wtaal»«V
HARKET HOTEL
14« rrtsr mm Mnet
A «411 markaClnuns
®**tu TtafCaa. rtndiar oa aC-
hlynlng *<5C. Islsnkur valtlnaa-
■taCnr 1» HalUóraaoa. latCCaia-
tr hlntlifiB.
r. OtriMíU Ktganít Wtralre*
Arnt AnCeraaa B. p. Oarland
GARLAND & ANDERSON
LM»4WniS4A
Phoac Hata 1M1
W ElccCrt* Railway Ohambcrz
Talstml: Mala CS62.
Dr. y. G. Snidal
TANNUEKNTR.
«14 SOMERSKT BI#K.
Portage Avenue. WINNIPEa
Dr. G. J. Gislason
PCyalrtaa and Santeon
Athygil veltt Angna, Eyrna og
Kverka SJðkdðmum. Asamt
tnnvortls sjúkdómum eg upp-
skurCl.
1N Sonth Sri **., Orasi FarErs, If.D.
Dr. J. Stefánsson
cai botc Bini.Diitn
Hornl Portaa* Ava. og Edmonton St.
Stundar elagBngu angna, ayrna,
bef og k verka-sjúkdóma. Er at! hitUl
frá kl. 10 til 12 f.h. og hl. 2 tll S a.h.
Phone: Main 3088.
Helmlli: 16* Oiirta 8t. Tals. O. 2S1*

5
Vér hðfum fullar blrgClr hraln-
ustu lyfja og meCala. KomlC
mefl lyfsoCla yCar blngaC, vér
gerum moCulia nákvasmloga ofttr
ávisan lcrknlsins. Vér slnnum
Lœknadi
kvidslit
Viö aö lyfta kistu fyrir nokkrum
Arum kviöslitnaöi eg hættulega, og
sögöu læknarnir, aö eina batavon mín
væri aö fara undir uppskurö,—um-
búöir hjálpuöu mér ekki. Loks fann
eg nokkuö, sem fljótlega gaf algjör-
an bata. Mörg ár eru liöin og eg hefi
ekkl oröiö var viö neitt kviöslit, þrátt
fyrir haröa vinnu sem trésmiöur. Eg
fór undir engan uppskurö, tapaöi eng-
um tima og haföi enga fyrirhöfn. Eg
hefi ekkert til aö selja, en er reiöubú-
inn aö gefa allar upplýsingar viövíkj-
andi því, hvernig þér getiö læknast af
kviösliti án uppskuröar, ef þér aö
eins skrifiö mér, Eugene M. Pullen,
Carpenter, 816D Marcellus Ave., Man-
asquan, N. J. Skeröu úr þessa auglýs-
ing og sýndu hana þeim sem þjást af
kviösliti—þú ef til vill bjargar lifi
meö þvi,—eöa kemur aö minsta kost í
veg fyrir hættu og kostnaö, sem hlýzt
af uppskuröi.
é utansveitm aöntunom om seljum Á
T giftlngaleyft. • f
\ COLCLCUGH <S CO. *
9 Nwtrp D«m« <% 9herhrm»ke 9ta. f
A Phone Garry 2690—2691 Á
A. S. BARDAL
solur likklstur og ann&st um út-
farlr. Allur útbúnaCur sá bestl.
Enafremur solur hann allskonar
minnlsvarCa og lezstelna. : :
SIS 8HERBROOKE 8T.
Phoao G. 21SB WINNIPBO
AGRIP AF REGLUGJÖRÐ UM
heimilisréttarlönd í Canada
og Norívestnrlandino.
Mega-Ear-Phone bætir þegar heyrn-
ina ef þetta er brúkatS i staCinn fyrir
ðfullkomnar og slæmar Ear Druau.
Læknar tafarlaust alla keyrnardeyfu
og eyrnasutSu. Hepnast vel í níutiu og
fimm tilfellum af hundraC. Ef þér
hafltS ekkl fætSst heyrnarlauslr, reyn-
ist tæki þetta óbrigtiult. Þetta er ekki
ófullkomltS áhald, sem læknar ati elns
i bill, heldur víslndaleg uppgötvun,
sem atSstotSar náttúruna tll þess atS
endurnýja heyrnina — undir hvatSa |
kringumstætSum sem er, aldur etSal
kynfertsi.
Vafalaust sú bezta uppgötvun fyrir
heyrnardaufa, sem fundln hefir veritS.
Reynd tll hlitar af rátSsmannl vorum, |
sem reynt hefir öll þau tæki, sem seld -
eru. Þetta er ekkl búltS tll úr raálml
etSa gúmmi. Bæklingur metl myndum
og öllum upplýslngum, fæst ókeypls.
BitSJltS um No. 108. VertS á Mega-Ear-
Phone, tollfrítt og burtlargjald borg-
atS, er $12.60. 8elt eingöngu af AL.V1N
9AL.ES CO„ P.O. Box 5«, Dept. 140,
WinNlpeir, Mnn.
Hver fJölskyldufatSir, etSa hver karl-
matsur sem *r 18 ára, sem var brezknr
þegn I byrjun stríCslns og hefir verttt
þatS sítSan, otSa sem er þegn Bandaþjðl-
anna etSa óhátSrar þjótsar, getur t.kiV
helmllisrétt á fJórCung úr sectlon af é-
toknu stjðrnarlandi f Manltoba, Sás-
katchewan eCa Alberta. Umsækjandt
verCur sjálfur aC koma á landskrlf-
stofu stjórnarinnar eCa undlrskrlfstofu
hennar i því héraCi. 1 umboCl annara
má taka land undlr vlssum skilyrCum.
Skyldur: Sex mánaCa ibúC og ræktún
landslns af hverju af þremur árum.
í vlssum héruCum getur hver land-
nemi fenglC forkaupsrétt á fJórC-
ungi sectlonar meC fram landi sinu.
VerC: $3.00 fyrlr hverja ekru. Skyldur:
Sex mánaCa ábúC a hverju hinna
næstu þrlggja ára eftlr hann heflr
hlotiC eignarbréf fyrir helmillsréttar-
landl sinu og auk þess ræktaC M
ekrur á hlnu seinna landl. Forkaups-
réttar bréf getur landnemi fengtC ura
lelC og hann fær heimillsréttarbréflC,
en þó meC vlssum sktlyrCum.__________
Landneml, sem fengiC heflr íielmllis-
réttarland, en getur ekkl fenglC for-
kaupsrétt, (pre-emption), getur keypt
helmlllsréttarland 1 vlssum héruCum.
VerC: $3.00 ekran. VerCur aC búa á
landinu sex mánuCl af hverju af þrem-
ur árum, rækta 60 ekrur og byggja hús
sem sé $300.00 virCi.
Þeir sem hafa skrlfaC slg fyrlr helm-
Ulsréttarlandl, geta unniC landbúnaC-
arvinnu hjá bændum i Canada áriC
1917 og timl s& relknast sem akyldn-
tfml á iandi þelrra, undir vissum skil-
yrCum.
Þegar stjðrnarlönd eru auglýst eCa
tilkynt á annan hátt, geta heimkomntr
hermenn, sem verlC hafa i herþjónustu
erletdls og fengiC hafa heiCarlega
lausn, fenglC elns dags forgangsrétt
til aC skrifa sig fyrlr helmilisréttar-
landl á landskrifstofu héraCsins (en
ekkl á undirskrlfstofu). Lausnarbréf
verCur hann aC geta sýnt skrlfstofu-
stjóranum.
W. W. CORT,
Deputy Mlnlster of Interior.
BIÖC, sem flytja auglýslnru þessa I
ketmtllsleyil, fá enga borgun fyrir.