Heimskringla - 13.12.1917, Page 3

WINNIPEG, 13. DES. 1917
HE1M3KRINGLA
3. BLAÐSIÐA
■enn suður hluta landsins á valdi
sínu.
Allur aðall hefir verið afnuminn
á Rússlandi. Allir Rússar eru ein-
ungis borgarar hins rússneska lýð-
veldis og allir eiga að veria jafn rétt-
háir fyrir dómstúlum landsins.
öll einkaleyfi eru úr gildi numin.
Eignir krúnunnar og eignir kirkj-
unnar og allir herragarðar eru
teknir og falla til ríkisins. Sömu-
leiðis tekur stjórnin að sér allar
auðsuppsprettur landsins og allan
iðnað.
Kosningar til stjórnarskrár þings
■byrjuðu fyrra sunnudag og stóðu
yfir inánudag og briðjudag, neana í
Moskva, þar sem kosningunum var
frestað um eina viku. Sagt er, að
kosningarnar hafi verið bessum
Botseviki í vil, að miklu leyti, eftir
bví sem frézt hefir.
Vopnahlé með Rússum og Þjóð-
verjum virðist nú komið á og samn-
ingar byrjaðir. Vopnahléð hefir
verið ákveðið að standa skuli í 48
klukkustundir eða tvo sólar-
hringa.
Líklegt er, að Þjóðverjar eigi
íremur bágt með að semja við
bessa Bolseviki, sem óvíst er enn
um, Ihve mikið fylgi bjóðarinnar
hafa. Vitaskuld er Þjóðverjum ant
um að gera sérstakan frið við
Rússa eina, ef b«ð g®ti orðið
þýzkur friður eftir beirra höfði.
Um leið og beir fara að taka
undir málaleitanir beirra Lenín og
Trotzky, hafa Þjóðvejar gefið stjórn
beirra viðurkenningu. Það er um
leið hálfvegis viðurkenning á hinu
nýja stjórnarskipuiagi Rússa, sem
svíður Þjóðverjum í augum verr en
nokkur kerlingareldur.
Það er ekki ólíklegt, að kröfur
Þjóðverja verði svo harðar, að
Riússar verði heldur en ekki að
brjóta odd af oflæti sínu, ef beir
œtla sér að ganga að beim. Það er
fromur ólfklegt, að mikið verði úr,
en fremur er ógott að segja nokk-
um hlut fyrir nú um bessar mund-
ir, einkum bar sem Rússar eru amn-
ars vegar.
Síðuistu fregnir af Rússum eru
bær, að yfirforingi beirra, Dukhon-
in, sem tók við yfirstjórn rússneska
hersins, begar Kerensky var steypt
frá völdum, sé látinn. Honum hafi
verið kastað af eimlest, og líflátinn
á bann liátt af einhevrjum, sem
tóku lögin í hendur sínar.
Nýlegar fregnir sögðu, að Duk-
honin ihershöfðingi væri ófús á að
fara að semja við óvinina um
vopnahlé. Hafi aðsetur hans ver-
ið umkringt af Bolseviki-hermönn-
um, vopnuðum vélabyssum, og eftir
stutt umsátur hafi hann neyðst
til bess að gefast upp.
Sú fregn kemur frá Amsterdam
einmitt í bessum svifum (4. des.),
að samningar um vopnahlé með
Rússum og Þjóðverjum hafi fengið
endilega sambykt með undirskrift-
um og eigi að standa 48 klukku-
stundir.
Þetta á að hafa gerst í iherbúð-
um Leópolds prinz Bæjaralands.
Áður voru fregriir búnar að stað-
hæfa að vopnahlé væri begar kom-
ið á, en ekkert verið talað um und-
irskriftir né tímalengd.
Frá Wilson forseta.
Wilson forseti flutti í sambands-
binginu í dag (4. des.) ræðu, sem
svo var álitin stórmerk í sambandi
við nál bjóðanna, að ihún var send
símrituð stjórnum landanma í nær
öllum höfuðborgum heimsins.
1 mjög ákveðnum orðtækjum
tekur forsetinn bar fram, að ekkert
fái komið Bandamönnum til að
hverfa frá, unz stríðið sé unnið og
Þýzkaland yfirbugað. Alt friðartal
að svo stöddu álítur hann fjarri
lagi. Forsetinn lýsti yfir bvf, að
friður gæti að eins komið, er býzk
bjóð gæti samið frlð fyrir tiistilli
beirra leiðtoga, sem heimurinn
gæti treyst. Og begar hún gerði
bætur fyrir b®u spellvirki, er nú-
vernndi stjórnarvöld hennar hefði
til leiðar komið. Og begar Þýzka-
land dregur sig út úr öllum beim
löndum, sem bað hefir unnið með
vopnum.
“Látum bað enn vera tekið fram,”
sagði forsetinn, “að sýna verður
einvaldinu fyrst, að allar kröfur
beas til forystu í heiminum nú á
tímum, eru öldungis fánýtar. Það
er alls ekki unt að koma við neinni
mælistiku réttlætisins, á meðan
l>au völd eru látin ieika lausum
liala og vera óbuguð eins og bá for-
ingja, siem nú ráða lögum og lofum
á Þýzkalandi. Þangað til bví hef-
ir verið til leiðar komið, er ekki unt
að láta réttlætið vera gerðarvald
og friðsemjanda með bjóðunum.”
Þegar betta hefir verið gjört, “verð-
ur að gru'ndvalla friðinin á sann-
girni og réttlæti, og útiloka allar
síngjarnar hagsmunakröfur jafnvel
af háifu sigurvegaranna. Látum
engan misskilning eiga sér 'stað.
Hið nálæga ætlunarverk, sem nú
liggur fyrir hendi, er að vinna
stríðið og enginn hlutur skal
snúa osis frá bví, unz bað er fram-
kvæmt. öllum völdum og efnum, er
véf1 eigum, hvort heldur mannafla,
f fjármunum eða föngum, skal til
bess ætlunarverks varið, unz mark-
miðinu er náð. Þeim sean æskja að
koma friði til leiðar áður bví er
náð, vil eg ráðleggja að gefa öðrum
heilræði sín. Vér fylgjum beim ekki.
Vér munum skoða stríðið bá fyrst
unnið, er býzk bjóð segir við oss,
fyrir munn réttilega korinna full-
trúa sinna, að hún sé reiðubúin til
að fallast á samning er bygður sé
á réttlæti og fullri uppbót beirra
ranginda, sem stjórnarvöld hennar
hafa framið. Þeir hafa framið
rangindi gegn Belgíu og fyrir ]>au
verður að bæta. Þeir hafa hrifsað
til sín völd yfir öðrum löndum og
bjóðum en sínum eigin, — yfir hiniu
mikla keisaradæmi Austurrfkls og
Ungverjalands, yfir Balkanríkjun-
um, sem hingað til hafa verið frjáls,
yfir Tyrkjum og Austurálfu, og
besisum völdum verður að sleppa.
“Vér höfum ekki öfundast yíir
uppgangi Þjóðverja sakir hagleiks
beirra, iðnaðar og bekkingar, né
heldur hnekt, en miklu fremur
fundist 'hann iofsiverður. Þeir
höfðu reist sér regluietgt keisara-
veldi f verzlan og áhrifum, sem
verndað var af friði heimsins. Vér
gerðum oss ánægða með að búa
við samkepnisurgurnar í verk-
smiðjuiðnaði, vfaindum og verzlan,
sem uppgangur beirra hafði í för
með sér, og standa eða iiggja flatir
eftir bví, hvort vér höfðum eða
höfðum ekki vitsmuni og fram-
kvæmdarorku til að taka beim
fram.
“En einmitt b'á, begar ]>essar sig-
unvinningar friðarins höfðu fallið
I Þjóðverjum í skaut svo öllum var
augljóst, varp bjóðin beim frá sér,
til bess að stofna báð, sem heimur-
inn leyfir ekki lengur að stofnað sé
—Jhen’aids og stjórnmála /yfirráð
með vopnum, til að kúga með valdi
bar sem ihún fekk bví eigi við kom-
ið með yfirburðum, bá keppiniauta,
er hún óttaðist mest og hataði.
“Friðurinn, sem vér semjum,
verður að bæta úr beim rangind-
um. Hann verður að frelsa löndin,
sem eitt sinn voru svo íögur, og bú-
sæla lýði Belgíu og norður-Frakk-
lands undan prússnesku hervaldi
og prússneskum ógnunum. En hann
verður lfka að frelsa lýði Ausfur-
ríkte og UngveTjalands, lýði Balk-
anskagans og bjóðflokka Tyrk-
lands, Iwort heldur í Norðurálfu
eða Austurálfu, undan óskamm-
feilnum og erliendum stjórnarvöld-
urn prússneskra innbrotsmanna,
hvort 'heldur hermanna eða kaup-
manna.”
-------o-------
Sir Wilfrid Þrefaldur.
Yér 'höfum áður bent^^^öfeldni
sumra fylgjenda Sir WfWms Lauri-
ers og fært fyrir bessu góðar sann-
anir. Tvöfeldni manna ]>essara er
mjög eðlileg, begar tekið er til
greina að teiðtoigi beirra, Sir Wil-
frid Laurier sjálfur, hefir sannast
að vera ali-feikull í ráðinu hve
bátttöku bjóðarinnar í stríðinu
snertir. A!,drei hefir betta komið
betur í ljós en í bréfi einu, sem
hann skriíaði nýlega vini sínum í
Windsor, Ont. Þessi vlnur hans
hafði dregið athygli hans að bví,
að eitt af bingmannsefnum beirra
bar eystra væri hlyntur herskyld-
unni og leitaði ráða hans bessu
viðkomandi. Sir Wilfrid svarar
bossu um hæl, og birtir blaðið The
Family Herald and Weekly Star —
BETTER BREAD
1140
Land yðar þarfn-
ast þess,
a5 þér og fólk yía rséuS vi5 gó5a
heilsu; verndið heilsuna með því að
borða að eins heilnæman mat og
brauð bakað úr
PURITV
FLOUR
sem gefið er út í Montreal og bekt
er fyrir að vera áreiðanlegt blað og
gætið — þetta svar hans og hljóð-
ar bað bannig:
“Ottawa, 12. nóv. 1917.
Kæri J. B.—
Eg skrifaði yður fyrir fáum dög-
um sfðan viðkomandi vini vorum,
Kennedy. Eg er enn beirrar ekoð-
unar, að nauðsynlegt sé fyrir vini
vora að ljá honum fylgi sem ])ing.
mannsefni. Eg veit að nokkurir
örðuglelkar eru hér með í máli sök-
um afstöðu hans í sambandi við
herskylduna. Tifalökun á vora hlið
er ]>ó nauðsynleg í möiigiun tilfell-
um 'sökum afstöðu vorrar. Á fundi
bingmannaefna liberala sem hald-
inn var í Austur-Ontario fyrir
bremur vikum síðan, 'hélt eg bví
fram, að um brjá vegi væri nú hægt
að velja, bar sem margir af mönn-
um lves.su m eru hlyntir herskyld-
unni. Eg vildi ekki gera þetta að
fkvkksmál, 'bví bað hefði cngan
veginn verið heppilegt. Um bessa
brjá vegi miá velja og eru beir allir
viðeigandi:
1. Að vera andstæður Union-
stjórn og herskyldu.
2. Að vera andstæður Union-
stjórn, en hlyntur herskyldu..
3. Að sækja sem óháður liheral
(Independent Liberal).
Eg hefi fengið bréf frá mörgum
liberölum, sem tilnefna vilja bing-
mannsefni á móti Kennedy. En
betta væri að leika í hendur mót.
stöðumanna vorra. Að verða við
tilmælum bessara manna væri að
Btoína oss í voða. Eg treysti á áhrif
bfn til bess að koma vinum vorum
á rétta leið f miáli bessu.
Wiifrid Laurier.”
Draumur.
Margir hafa gaman af draumum
og það jafnvel þeir, sem ekki leggja
trúnað á slíkt. Eftirfylgjandi
draum dreymdi íslenzka konu vest-
ur við Kyrrahafsströnd í sumar
sem leið og sagði húii vinkonu
sinni hér í Winnipeg frá 'honum í| hvað um endalok
voðalega stórskorinn, með kolsvart
hár, horaður f andliti og voðalega
ljótur. Dettur mér bá í hug: “Það
er hvort sem annað, að hann er
vondur inaður, enda er hann ljót-
ur.” — Nú sé cg að ferðafólkið er
búið að tjalda; 'hrossin eru á beit
en gamli maðurinn og börnin eru
farin að sofa. Ekki sá eg gamla
manninn hafa neitt vopn en pilt-
uj’inn 'hafði boga, sem væri hann
bogaskytta.—Það næsta sem eg varð
áskynja var, að bessi vondi maður
var kominn og var hann að hirða
matarbjöi-g ferðafólksins. Við ]>að
vöknuðu bau öll og á augabragði
sé eg að beir eru farnir að fljúgast
á garnli maðurinn og illmennið, og
bað skifti engum tíma bar til eg
verð bess áskynja að vondi maður-
inn er búinn að særa gamla mann-
in á enni með hníf, svo hann fellur.
“Hvað ætli verði nú um börnin?”
hugsaði og; “nú er enginn til að
verja bau, og bessi voðalegi vegur
að baki; það var ekki við þvf að
búast, að þessi gainli maður hefði
neitt að gjöra í hendur á iltmenn-
inu." Á meðan iþessi viðureign fór
fram, stóðu ibörnin grafkyr og
gláptu á, stúlkan við tjaldið, en
pilturinn spölkorn fró henni. Um
leið og gamli maðurinn féll, tók
hann hendinni um sárið á enni sér,
leit til 'sveinsins • og mælti. “Þú
inátt viita, að þetta var voðalegt.
voðalegt sár! Þetta var voðalegt,
voðalegt sár!” Hann tvítók þess-
ar setningar. Þá sé eg hvar pilt-
urinn krýpur á öðru hnénu, spenn-
ir boga sinn og skýtur ör beint f
ennið á illmenninu, og hann fellur
steindauður niður. Þá dettur mér
í hug: “Líkt er þetta sögunni af
Davíð og Golíat; engum hefir vfat
dottið f hug, að þessi litli drengur
ætti eftlr að leggja að velli þenna
voðalega risa.” En niú vaknaði
Ruby, svo eg gat ekki vitað, hvort
gamli maðurinn dó af sárinu eða
ekki.
Þetta er þá allur draumurinn
alveg eins og mig dreymdi
hann. Þeir, sem hafa heyrt hann,
halda, að hann muni meina eitt-
stríðsins. Eg
Morgunkaffi vand-
látra manna!
Flestir menn eru vandlátir me8 kaffi.
Sumir feríSast og smakka kaffi tilbúið af
beztu matreiSslumönnum í gistihúsum. -
Red Rose Kaffi er sérstaklega aetlaS þeim
vandlátu, sem vandir hafa veriS á gott
kaffi. ÞaS er blendingur af beztu kaffi-
baunum—muliS en ekki malaS.
Sumir menn, sem vér vitum aS eru
sérstaklega vandfýsnir, hafa fúslega játaS,
aS vort kaffi þoli samanburS viS þaS allra
bezta, sem þeir hafi smakkaS.
Ef þú ert vandlátur meS kaffi þitt, þá
láttu konuna þína búa þér til bolla af
Red Rose kaffi, og segSu oss svo, hvernig
þér geSjaSist aS því.
«7«
Sama ver5 og fyrir 3 árum
Red Rose
Coffee
Mrs. Kristín Swanson..........50
Ónofnd........................50
Mrs. G. Fáfa®on...............25
Mfas P. G. A. Páfason.........10
Árni J. Pálsson...............15
Miss Fríða Sigurðsson.........25
Mrs. J. Heiðmiann.............25
Mrs. B. Heiðmann..............25
Hallur Þórðarson..............25
Lúðvík Holm...................25
Ingiiberg Swanson.............25
H. Anderson ..................25
D. Campbell .. ...............25
Ágúsrt Johnson .. ....... .. .20
S. F. Sigurðsson..............10
B. F. Sigurðsson..............10
G. S. Sigurðsson............. 10
S. G. Sigurðsson..............10
AreMus Símonarson.............05
bréfi, sem 'hún skrifaði henni. Yér j fyrir mitt leyti tek aidrei neitt
tökum 'þann kafla bréfsins, sem um
drauminn fjallar:
Blaine, Wash., 13. júní 1917.
“Mér datt í hug að skrifa þér
draum, sem mig dreymdi 5. júní á
milli klukkan ótta og hálf.níu að
inorgni. Eg hefi að eins sagt hann
þremur hér í Blaine, og þykir þeim
hanin svo merkilegur, að hann sé
vel setjandi á prent. Það sem eg
sá og heyrði í draumnum, er svo
skýrt f huga mínum, að eg held eg
gleymi því aldrei.
Það var um morguninn 5. júní,
kl. 8; Fíi var ifarinn í vinnuna og
eg var búin með morgunverkin;
varð eg Iþá svo máttlaus að eg
lagði mig út af; börnin sváfu öll.
Mér þótti eg sjá gamlan mann og
bvö börn dreng og stúlku; dreng-
urinn var á að gizka 8 ára en stúlk-
an fjögra. Þau voru ríðandi á liest-
uiiii en ekki man eg lit hestanna;
voru þau að ferðast eftir svo mjó-
um ihrygg að það var ekki nema
fyrir einn hest að ganga þar í senn,
en sitt hvoru megin við hrygginn
var hyldýpi svo mikið, að eig sá
engan botn, og þessi hryggur var
allur upp á móti. Eg þóttist vita,
að ef eitthvað yrði fyrir hestunum
svo þeir hnytu, þá væri alveg úti
um þann, sem ylti ofan af þessum
hrygg. — Alt í einu sé eg sólina;
hún er orðin lág ó vesturloftinu, ©n
í austri er loftið 'byksvart; en í
þessum sorta sé eg tvfeettan regh-
boga, og fyrir neðan regnbogann
konvu í ljós ferliyrntir tiglar nokk-
uð stórir og var hver tígull með
regnbogalit. Eg 'þyktet hugsa:
“Það er annars mikið, að friðar-
boginn skuli skuli birtast ó þess-
um voðalega ófriðartíma”. — Svo
hverfur þessi sýn og eg sé að ferða-
fólkið er 'næstum komið upp á
brekkuna. Þegar þangað kom tók
við rennfalétt eyðimörk, svo langt
sem augað eygði. útsýnið var ekki
bjart það var eins og í hálfrökkri,
enda var, að mér íanst, komið
kvöld. Þá þykir mér drengurinn
segja við gamla manninn: “Jæja,
eg er glaður að nú orum við kom-
in ytfir alla hættuna.” Þá segir
gamli maðurinn: “Já, við erum
komin yfir allan hættulega veginn,
en nú bíður okkar miklu meiri
hætta, sem þú vissir ekkert um;
því hér á þessari eyðimörk heldur
til svo grimmur glæpamaður, að
öllum stendur ógn af honum; hann
er svo grimmur, að hann svífist
ekki að drepa menn sér til rnatar.
eif liann brestur aðra björg, og það
er hann, sem eg óttast miklu meira Hallæris samskot handa börnum
en vonda veginn, sem við þurftum Armeníu og Sýrlandi.
að ferðast yfir. Það hefir enginn
iiifandi maður getað yfirunnið
hann, og það fyrsta, sem við vitum
af, verður það, að ihann kemur til
að gera okkur eitthvert mein.” —
Þá þykir mér eg sjá mynd í bók og
er mér sagt, að þetta sé myndin af
þessuim vonda manni. Hann var
mark á draumum, en samt hefi eg
oft rekið mig á, að fram hefir kom-
ið það sem imig hefir dreymt. Lýs.
ingin af gamla manininum, sem var
með börnunum, er svona: Hann
var æði gamall, með silfurgrátt hár
og 'hvítt skegg, sem nóði niður ó
'bringu; hann var mjög dapur í
þragði, þegar hann var að tala við
þiltinn. Börnunum get eg ekki
lýst öðru vfai en að framan, ekki
heldur vonda manninum, nema af
myndinnd, því eg sá aldrei framan
í hann, og þegar hann féll, datt
hann á grúfu.
Hvað sjálfa mig snertir, þá var eg
ekkert við þetta riðin; eg bara
'fylgdfat með, en gat ekkert gjört,
nema séð og heyrt.”
--------o-------
Of mikið hreinlæti
mundi vfet flestum þykja fjarstæða
um að ræða á okkar tímum;—þótt
fyr á öldum þætti það alt annað en
ósómi að vanrækja líkamsþvotta,
jafnvel af /heldra fólki.
Bn hér fer sem fyr, að sé of langt
farið í einhverri gagnsemi, verður
það að ógagni. Og svo er með
'þvottana. Það er sannað, að of
miklir þvottar skemma hörundið.
Sést þetta til dæmis á þvottakon-
um, soin alloift hafa skorpnar og
skrælnaðar höndur. Einkum fara
flestar eða allar tegundir af sápu
illa með hörundið, sérstaklega mik-
ið brúkaðar; gora skinnið skorpið,
veikt og skrælþurt. — Er nýlega frá
þessu sagt 1 igrein í Bandaríkja
tímariti einu, “The Medioal Jour-
nal,” að oft vilji til að sópa sé of-
brúkuð á spítölum. Hjúkrunar-
konur þvoi sjúklingum iðulega um
of úr sápu, einkum vegna þess, að
rúmfastur sjúkliingur þoli hana
margfalt miður, þar sem velkin geri
skinnskMtin seinni en ella, svo að
hörundið hefir ekki við að leggja
til hæfilegan fituþvala innan frá.
Einoig sé það aitítt, að læknar lini
hörundið á höndum sfnum með of
tíðum þvottum.
“Það er margt undarlegt í nátt-
úrunnar ríkj,” sagði drengurinn.
Og svo mun mörgum það fininast,
þegar þeir heyra, að jafnvel sjálfur
þrifnaðurinn getur gengið of langt.
“Maður má þá hvorki vera þriíinn
né óiþrifinn”, kynni einhver að
hugsa. Verður það og þyngsta lífs-
reglan, þegar á alt ler litið, ihér
seim annars staðar, að æskilegast
verður meðalhófið.
Þ.B.
$13.15
Sent eða afhent féhirði:
Mrs. Tr. Thorsteinsson, Tantallon,
frá Rósu S. Johnson...........25
frá Narfa S. Johnson..........25
I Sigurlög Johnsort, Gimli .. .. 5.00
H. J. B„ Wynyard............. 5.00
A. Thorsteinssón, Wastbourne 2.00
Mr. og Mrs. Á. Eyjóifsson,
Langruth, Man.............. 2.00
Jóhann Jónsson, Wpg.......... 1.00
Fimm fagurlega gerðar og sögu-
legar myndir útskýra meðul þessi,
tvær myndir sýna Triner’s efna-
fræðinga verkstofuna, sem völ
eiga á öllum beztu áhöldum nú-
tíðarinnar. Sendið 10 cts. fyrir
burðargjald. Jos. Triner, Manu-
facturers of Triner’s American El-
of Bitter Wine and other
íxir
remedies, 1333-1343 S. Ashland
Ave., Chicago, III.
Gigtveiki
Merkilegt heimameðal frá manni er
þjáðist. — Hann vill láta aðra
krosbera njóta góðs af.
Sendu en^a penÍKa, en nafn og flritun.
Alls .........................$ 28.65
Áður augl...................... 335.83
(Framh.)
SamtaJs alls $364.48
Rögnv. Pétursson.
Tóbaks Brúkun
Hæglega Læknuð
New York maður, sem mikla
reynslu hefir, hefir skrifað bók, er
segir frá hversu lækna má alla tó-
baks löngun á 3 dögum án allra
vondra eftirkasta. Höfundurinn,
Edward J. Woods, 1605 B, Station
E„ New York City, sendir þessa bók
frítt.
Heilsan batnar stórkostlega þá
tóbakseitrið er burtu tekið úr lfk-
amanum. Skapsmunlr batna,
svefninn er vær, lystin góð, melt-
ingin 1 lagi, minnið skerpist og
margskonar endurbót verður á öll-
um líffærum mannsins. — Burt-
rýmdu allri taugaveiklun og allri
löngun eftir pípu, cígar, cígarettes
og neftóbaki.
HRAÐRITARA
OG BOKHALD-
ARA VANTAR
Þat5 «r ©rSið örðugt að fá
æft zkrlfztofufólk vegna
þasa hvat margir karlmenn
hafa gengiV i herinn. Þelr
sem lært hafa i SUCCESS
BtTSINESS Collega ganga
fyxir. Suceees skólinn er sá
stærsti, sterkasti, ábyggileg-
asti Tarslunankáli bæjarins
Vér kennuas Qeiri nemend-
nnt en hinir allir til samans
—hötum etnnig 10 deildar-
skóla vííivegar nm Testnr-
landiö; innritum meira en
5,000 nenendnr árlega og
eru kennarar vorir æfSir,
kurteisir og vtl starfa *ín-
um vaxnir. — Znnrltist hve-
nær sem er.
The Success
Business College
PortaiLe **k Edmontoa
WINNIPBG
Eftir margra ára þjáningar af gigt
befir Mark H. Jackson, Syracuse, N,-
York, komist at5 raun um, hvat5a vot5a
óvinur mannkynsins gigtin er. Hann
vill at5 allir, sem lít5a af gigt, viti á
hvern hátt hann læknatSist. Lesið
þat5 sem hann segir:
•*Egr hafftl sfira verkt aem (Iðgruðu
mett eldlegum hrnfin um ItðamótlE.
Vorit5 1893 fékk eg mjög slæmt gigt-
arkast. Eg tóa út kvalir, sem þeir
einir þekkja, sem reynt hafa—í þrjú
ár. Eg reyndi marga lækna og margs
konar met5ul, en þó kvalirnar linut5ust
var þat5 at5 eins stundar frit5ur. Loks
fann eg met5al, sem dugt5i og veikin
lét alveg undan. Eg hefi gefitS þetta
met5al mörgum, sem þját5ust eins og
og sumum sem voru rúmfastir af
gift, og lækning þess hefir verit5 full-
komin i öllum tilfellum.
Eg vll at5 allir, sem þjást af gigt, á
hvat5a stigi sem er, reyni þetta undra-
met5al. SenditS mér enga peninga, atS
eins fyllitS inn eyt5umit5ann hér fyrir
net5an og eg mun senda metSalitS ó-
keypis til reynslu. Eftir at5 hafa reynt
þatS og fullvissast um at5 þetta metSal
læknar algerlega gigt yt5ar, þá senditS
mér einn dollar,— en munitS, at5 mig
vantar ekki peninga yt5ar, nema þér
séutS algerlega ánægt5ir at5 senda þá.
Er þetta ekki sanngjarnt? Hví at5
lít5a lengur, þegar lækningin er vitS
hendina ókeypis? Bít5it5 ekki—skrifitS
þegar í dag.
PREE TIiIAL COUPON
Mark H. Jockson,
457D Gurney Bldg.,
Syracuse, N. Y.
I accept your offer. Send to:
Safnað af Mrs. S. A. Sigurðsson,
Skálholt P.O., Man.:
Mr. og Mrs. Br. Josephson..
Mr. og Mrs. Tr. ólafson.. ..
Mr. og Mrs. S. Björnsson ..
Mrs. S. A. Sigurðsson .. ..
Mrs. I. Árnason...........
Mrs. Sigurveig Olson .. ..
Triner’s Mánaðar-
daga Tafla.
Ný og nndraverð
uppgötvun.
Eítlr tíu tnnunlr og þungt
erflði hefir PróL D. Motturas upp
götvað moðal. sem sr saman
blandað sem áburður, og er A-
byrgst að lækna hvaða tilfelli
sem er af hinum hræðilega sjúk-
dómi, sem nefnist
Gigtveiki
og geta allir öðlast það.
Hvl að borga lækniskostað og
ferðakostnað f annað loftslag, úr
því hægt er að lækna þig heima.
Fallegri en nokkru sinni áður er
mánaðardaga-tafla Triners fyrir
55 00 árið 1918. Mynd af Heilsugyðj-
boo unni er í miðið og heldur hún á
!00 ýmsum jurtum í keltu sinni—efn-
.50 ispörtum Triner’s meðalanna. —
Verö $1.00 flaskaan.
Póstgjald og stríðsskattur 15«.
• Einka umboðsmenn
MOTTURAS LINIMENT CO.
P. 0. Box 1424
(DepL 8) Wiauipeg, Man.