Heimskringla - 18.04.1918, Qupperneq 5

WINNIPEG, 18. APRIL 1918
HEIMSKRINGLA
5. BLAÐSIÐA
verði við innsifflinKuna, jiakin skógi
og með ba>ndabýilum og sumaiihýsr
um á víð og dreif um gtröndina. bar
var bað, að Egill Skaliagrímsson
sveimaði í v.ígahug uim skóginn, l>eg-
ar liann hofndi arfsneitunarinnar á
beim konungsbegnum. Lengra inni
í bænum isjást Lunge-vötnin og ann-
as vegar við bau, næst Fiöjrfjallinu,
iiggur hin fagra Kalfanhlíð, en hins
vegar Nygaars-gai'ðurin n; bá tekur
Mötenpris við og lengra í vestur, við
enda Pudde-fj.arðarins, Sólheirns»
víkin. Innar a'f bænum sésst >svo yfir
bflómleg borpin að Nestúnum.
Skútuvíkin og Sandvlkin, sem taka
við norður aif Þýzkubryggju næst
fjaMinu, nýtur sín illa af fjallsbrún-
inni að sjá, sökum j>ess hve nærri
bær standa fjaliinu. — Upp á fjallið
hggur nú sporbraut, sem h-efir verið
i saníðum undanfarin ár, en hefir
orðið síðar fullger en ætlað var í
fyrstu sakir örðugleika, sem hafa
stafað af stríðinu. Yagnarnir eiga
að ganga fyrir rafmagni. Uppi á
fjalllmu er gott veitingahús, bar sem
menn geta s(\Talað borstanum eftir
fjallgönguna.
Það var orðið áliðið dags, begar
eg gekk niður fjallið til bæjarins, og
sólin var farin að roðna í hitamóðu
dagsins og eldrauðir geislar hennar
glóðu um höfnina og bæinn og
vörpuðu unaðsdegri 'töfrablæju yfir
skóginn i fjalLdiilíðinni, sem var dá-
lítið ifarinn að skifta litum við
snertingu ihaustsins. Og hugur
minn var fullur af ró og friðhelgi
dagsins, bví hann hafði grópað á
minnisspjald sálar minnar mynd,
isem eg gleyimi seint: myndina af
Iíergen og norskri haustfegurö.
Bengen, sem til forna ihét Björgvin,
er all-rlk af fornmenjum <>g hefir sér-
staklega miiki'l rækt verið lögð við
bað. að gera söfnin svo fullkomin
sem kostur liofir verið á, og vil eg
ráðleggja beim íslendingum, sem
um Bergen kunna að fara, að sneiða
ekki hjá beim. Þar er margt að sjá
í samibandi við fornsögur vorar, og
safnverðirnir eru bæði fróðir og sér-
staklega liðlegir og fúsir á að upp-
■ lýsa bá, som til beirra leita. — Af
'byggingum lielm, sem við hefir verið
haldið frá fyrri tímum, vil eg nefna
Hiákonshöllina frá 13. öld. Húo
stendur yzt á Þýzkubryggjunni, í
víginu við Sverris-borg. Þil hennar
eru öll skreytt með mynduin í
fornum stíl og ihefir hver mynd sína
Þessi Þvottavél
verður að borga
fyrir sig sjálf.
EINIT sinni reynði matiur ati selja
mér hest. Hann sag:tii aS hestur-
inn væri góSur og ekkert væri aS
honum. Mig vantaSi góSan hest. En eg
var ekki fróSur um hesta og svo þekti
eg ekki mann þenna helður nógu vel.
Svo eg BagSi honum. _______
aii, eg vildi fá atS
reyna hestinn í mán-
uU. Hann tók vel i
þati og sagói: "Gott
og vel, en þú vertur
ati borga mér fyrst og
eg gef þér peningana
til baka, ef hesturinn
er ekki gót5ur.
Mér féll þetta ekki
sem bezt, var hrædd-
ur um atS hesturinn
væri ekki “í alla statSi
gótiur”, og eg myndi
mega bítía lengi eftir
peningunum aftur. ef
eg borgat5i þá svona
út. Svo eg keypti ekki
hestinn, þótt mér lægi a honum. —
Þetta vart5 mér umhugsunarefni.
Því, sjáit5 þér, — eg bý til þvottávél
.—"1900 Gravity” Þvottavél.
Og eg hugsatii metS mér: margt
fólk hugsar nú kannnske eins um
þessa þvottavél og eg gertii um hest-
inn og manninn sem átti hann.
En eg myndi ekki vertia þess á-
skynja, því fólkiti myndi ekki skrifa
mér þatS.—Eg nefnilega sel þvottavél-
ar mínar í gegn um póstinn (me5
bréfaskriftum). Er allareitiu buinn at5
selja hálfa miljón þannig.
Svo eg komst atS þeirrl nitiurstötSu,
at5 réttast veeri ati lofa fólki at5 reyna
þessa þvottavél í mánutS, át5ur en þat5
borgar fyrir hana, alveg eins og eg
vildi fá ati gera metS hestinn.
Jæja, eg veit vel hvati mín ‘1900 Gra-
vity” Washer getur gert. Eg veit atS
hún þvær fötin án þess at5 rífa þau og
skemma, á minna en helmingi styttri
tima en hægt er ati gera meti hand-
þvotti etSa í nokkrum ötSrum vélum.
Eg velt atS hún getur þveglt5 fullan
bala af óhreinum fatnatSi á sex minut-
um. En eg veit ekki af nelnni annari
vél, sem getur gert slíkt, án þess at5
tæta fötin í sundur.
Min "1900 Gravity” þvottavél vlnnur
svo létt a15 barn getur rent hennS, eins
vel og sterkur kvenmatSur, og hún ríf-
ur ekki fötln, rekur ekki upp ratitr og
brýtur ekki hnappa eins og atírar vél-
ar gera. , ,
Hún bara spýtir sápuvatninu I gegn
um fötin, eins og afldæla myndi gera.
Svo eg komst ati þeirri nitiurstoou,
a!5 gera eins met5 þvottavél mína og eg
vlldl atS matSurinn gertii met5 hestinn.
Eg bara bíti ekki eftir atS fólk beltSlst
þess, heldur býö þat5 sjálfur fyrst—og
efni botiitS æfinlega.
Lofatiu mér atS senda þér mina "1900
Gravity” þvottavél til mánatSar reynslu.
Eg borga flutningsgjalditi sjálfur og ef
þú vilt ekki hafa vélina eftir raénatS-
ar reynslu, þá borga eg flutnlngsgjald-
iti til baka aftur. Er þetta ekki rými-
legt tilbotS? „ ,, ,,
Sannar þati ekki, ati "1900 Gravity”
þvottavélin hlýtur atS vera eins gótS og
eg segi a15 hún sé?
Og þú getur borgat5 mér þao sem
vélin sparar þér. Hún borgar sig alveg
á fáum mánutium, einungls i því, a15
hún fer vel metS fötin; og svo sparar
hún BOc. til 7Bc. á vlku á kaupi þvotta-
konunnar. Ef þú kauplr velina eftlr
mánatSarreynslu, þá máttu þorga íyfir
hana úr því sem hún sparar þér. Ef
vélin sparar þér 60 cts. á vlku, þá
sendu mér BOc. unz hún er fullborgutS.
Eg er ánægtSUr me15 ati taka svona
borgun og bítSa eftlr penlngum mínum
þar til vélln sjálf vlnnur fyrir þeim.
Sendu mér línu í dag, og lofatSu mér
atS senda þér bók um þessa "1900
Oravlty’’ Washer—sera þvær þvott á
sex minútum.
Skrifiti utan á þannig—H. L. Barker,
Dept. H. 1840 Court St., Binghamtön, N.
Y. Ef þú llflr í Canada, þá skrifatiu
tii 1900 Washer Co., Dept. H, 8B7 Yonge
S*„ Toronto, Ont.
sögu að segja, pannig, að þegar
mienin haía igengið liring réttsælis í
•höilinni, hafa Jieir séð samistæða
sögu i myndum, um igiftingu dóttur
Hákonar konungs <>g burtför henn-
ar. öl/lu er fyrir komlð í höllinni í
fornum stíl og er því ómaksins vert
að skoða hana.
Skamt írá höllilhni er svo ihinn
einkennilegi ltósenkransturn, nokik-
urs konar útsýnisturn með vlg-
skorðum. Fyr á tímuin liefir liann
verið notaður sem fangelsi, eða rétt-
ara sagt kjalilarahói'f hans. Þar var
t. d. Amna Pétursdóttir lokuð inni í
20 ár. (Hún var álitin göldrótt mjög
og það var á þeim thna, er dálítil
imannúðartilfinning var ifarin að
skína gegn um hinn “rébtláta refs-
ingarþorsta” galdrabrennu tíma-
'bilsins, og f staðinn fyrir að brenna
ihana tafarlaust, var ihún lokuð inni
í fúllri og ijóslausri jarðgryfju “til
betrunar“ í 20 ár og svo Ihálshöggv-
in). í öðru hólfi þar í kjallaranuan
hafði hinn nafnfrægi þjófur Norð-
inanna, Jers Börsen, verið igeymdur.
Hann varði mestum hluta af lírfi
«ínu á þann hátt, að stela frá hin-
um ríku og gefa þeim flátæku. Hoi-
an hans ibar hans menjar, því hann
liafði grafið eða sprengt meira en
inetuns djúpa geil í múvegginn og á
öðrum stað grafið sig undir vegg-
inn, sem er þó afar þykkur, að 'Sögn
inieð einu iherðablaðsbeini, og á
þann hátt gert sig óbetranlegan
mieð því að iflýja. — Ailhir er turn
þesBÍ afar einJkennilegur, ])ó fátt
merkilegt sé að sjá þar annaó en
garniar byssur og seinni alda vopn.
— Skamt frá turninuin, lengra upp
í brekkunni 'við Sverris-borg er gröf
Sverris ikonungs Sigurðesonar (1177
—1202). — Af öðrum fornum bygg-
ingum vil eg nefna hinn einkenni-
lega múr, sem iiggur þvert yfir
Strandgötuna. Fyr á tímum urðu
allir þeir, er gegn uim þenna múr
fóru, að borga 'Skatt. önnur múr-
li'Veífing 'er swo yfir Kalfai'veginu'm,
cr notaður var á sama hátt. Mieð
öðruim orðurn: Það var ekki leyfi-
logt að fara inn til bæjarins né út
úr Ihonum á öðrum stöðum en uin
aðra hvora þessa niúrliv Lfingu.
Mendingar oiga mjög góðu að
fagna í Noregi. Þcir eru alinent
skoðaðir sem bein af norsku bcini
og blóð af norsku blóði. Þó fanst
mér að frændsemisandinn og vinar-
þelið mest vera áberandi hjá bænd
nnum. Þeir eru mangir ]>aull'esnir í
fornsögunum, sem mikill hluti af
fólki í kauptúnunum v-eit ekki að
séu til, eða að minsta kosti les
sjaldan. Mér rann oft til rifja, þegar
eg 'heyrði jafnvei mentaða menn í
Bergen haida því fram, að mientun
og upplýsing á Islandi væri á miklu
Jægra stigi yfirleitt en i Noregi. Það
er langt frá því að svo sé, því eftir
þvf að dæma .sam eg kyntist barna-
uppfræðslu í Noregi, þá er mér ó-
ihætt að segja að ihærri kröfur séu
gerðar til fermingar-'barnanna á 1«-
landi en í Noregi. Svo eru og miklu
fleiri að hlutfalli ihehna, som ganga
á gagnfræðaskólana eða búnaðar-
'Skóla en í Norogi; en í því er Norð-
mönnum vorkun, að njfnu áliti, því
herskyldan eyðileggur svo langan
tíina, einmitt af þeim árum sem
hentugust eru til skólanáms, .fyrir
þeim, sem vér fslendingar liöfum
ekkert að segja af.
Það var ekki svo sjaldan, eg varð
var við einiskonar öfgakendan hug-
arburð, jafnivel hjáiliinu svokallaða
betra fólki í Bergen, um Islondinga.
Þeir áttu að vera fullir af eins konar
íorneskju, igeta sagt fyrir fraan ó-
orðna 'hluti, sj)áð í spil o.s.frv. Eg
vil nöfna eitt dæmi þessu til stuðn-
imgs: Stúlka nokkur af efnuðu
fólki komin, æblaði á dan.sleik. Og
ein.s og eðlilegt var huigsaði hún,
etos og yifirleltt allar stúikur, mikið
uim það fyrir frarn, ihvernig sér
myndi nú ganga á sainkomunni. Og
þar isierm ©g yar henni nákunnugur,
sneri hún sér til mín og sagði: Eg
hefi (heyrt að íslendingar geti spáð.
Getur þú ekki sagt mér það, hvern-
ig þessi dansleikur fari fram, eða
hvort eg hafi eins mikið yndi af
ibonum og eg býst við. Þar sem eg
var áður orði þreyttur á þessari
spádómssuðu tf henni, ásetti eg mér
að spá henni ihrakspá og á þann
hátt losa mig lvannig við spurning-
ar 'hennar. Eg sagði henni því
hreint og læint, að ihún imundi ald
rei koanast svo langt að dansa í
þetta sinn, það mundi eitthvað
koma fyrir, sem hamlaði henni frá
]nrí. Þetta fékik svo á hana, að eg
liálf iðraðist eftir að hafa sagt það,
því hún trúði mér bókstaflega og af-
leiðingar urðu svo endalausar
spurningar og óþægindi fyrir mig.
Eg var auðvitað dulur og tregur til
útskýringa, elns og bverjum góðum
spámanni ber að vera; on verst af
öllu var það l>ó, að hraksoá mfn
rættist á l>ann iiátt, að stúlkan
varð fyrir Óhajjpi á leiðinni til dans-
leiksins, þahnig að stenflís úr múr-
vegig, seon verið var að sprengja,
lenti á 'höfði hionnar, svo hún var
borta. hetm meðvitundarlaus, og
varð að liggja i rúminu marga daga.
Þó og sæi nú að mér færi spámanns-
kjóllinn eins vel og hökuill presti,
fanst mér skörin færast iangt upp í
bekkinn, þegar vinstúlkur liennar
komu hópum saman til mín eftlr
þennan viðburð, með hjartans
leyndarmál sín og vildu láta mig
róta í öllum þeiim framtíðar moldar-
flögum, sem þær ihöfðu ákveðið að
gróðursetja ást sina í, þennan og
þennan mánuðinn. Að líkindum
er hugarburður ]>essi sprottinn af
þeian rótum, að Islendinguin er
blandað saman við Lappa, sem búa
í Ftonmörkinni í Norður Noregi, og
eru aiþektir spilalagningis kuklaiar.
Um íslenzka liínaðarhætti fanst
mér yfir höfuð fl-est allir vera fá-
fróðir í Noregi og um öf sósaðir í
danska ihugarburðinuim, sean menn
vorða jafnvel tilfinnanlega varir við
enn þann dag í daig í * anmörku, að
lsiendingar séu illa mentaðir, lifi f
jarðhoium cða séu skrælingjar. Þó
Norðmenn fari ekki svo langt í
sakirnar, fansit mér huginyndum
]>eirm um fslenzkt þjóðlff mjög á-
bótavarit, og jafnvel sum.ra sem
höfðu dvalið á Islandi. Stuttum
tíma eftir að eg kom til Bergen,
hlýddi eg á fyrirlestur, sem þektur
fyrirletsari hélt usn lsiand. Það var
frk. Eva Blyt, sem hafði dvalið ivm
sumarið (1915) á Mandi, Ræða
hennar var fuil af velvildarhug til
íslendinga, en öfgarnar sein hún fór
með voru svo úr hófi keyrandi, að
mér fanst hún alls ekki vera að tala
um ísland. Þegar hún t.d. var að
lýsa því, hve vænt Mendingum
þætti um hestana, isagði hún, að
]>eir væru látnir standa inni í kirkj-
unuin ineðan á guðsþjónustu stæði
o.s.frv., o.sjfrv. Eg leiðrétti ýms at
iði í þe.ssum fyrirlestri þá sarostund-
is, en hún tók leiðéttinguim mínum
Hla og skrifaði eg þvi grein í “Berg-
ens Tidende” daginn eftir og við
það sat.
Eg ætla mér ekki með þessuin lin-
uin að lýsa eða segja æfisögu mína,
frá Bergens-veru mtoni, heldur að
eins drejia á þau atriði, sem mér
■fundust einkennileg og áhrifamikii
og sein eg veit að mörgum fsiend-
ingum þykir gaman að heyra. Eg
get iþví ekki látið hjá líða að minn-
aist á Beigens' brunann mikla, sem
byrjaði að kvöidi hins 15. jan. 1916,
sem eg var sjónanottur að og sem
næst því hafði riðið mér að fullu.
Eldurinn byrjaði milli Strandgöt-
unnar og Yogsins, fyrir óvarkárni
tveggja inianna. Að sönnu fanst
mér að slökkviliðið hefði getað
brugðið fljótar við en það gerði, en
víst er um það, að það kom ekki til
brunastöðvanna fyr en logafnir
síóðu í gegn um fyrst.a húsið
Reyndar lieyrði eg þess getið, að
])að hefði orðið nokkur leit að eld-
bjöllu fóninum, af þeirri ástæðu, að
fát eða thiik hefði verið á fólkinu;
en vfst er um ]>að, að eftir bninann
var fest ui>p auglýshigií hverju húsi
um ]>að, Ihvar næsti eldbjöHufónn
væri, svo það bendir á, að eitthvað j
hafi verið í ólagi með að finna
hann. Eg ætla mér alls eigi að niðra
slökkviliðinu fyrir frammistöðuna
eftir að til starfa var tekið, þvl ]>að
var ótrauður og einþeittur bardagi
sem l>að liáði, en stormurinn gerði
alt árangursminna en rnenn gátu í
niyndað sér. Á einni kluikkustund
iæstist eldurinn gegn um ianga
húsaröð ifram með Voginuin o,g
Tonginu. Breybtist þá vindistaðan
svo að auðsæilegt var að ihúsaröðin
hins vegar við Strandgötuna var
dauðadæmd. Eg var stjórnandi
fyrir tveimur myndastofum, -sem
voru ei'gn stúlku nokkurrar innan
úr Harðangursfirði, og sem eðlilegt
var vildi eg gera það sem í mínu
valdi stæði tii þess að bjarga þvi
sem hægt var írá eidtaum. Annað
húsið var úr steini og öflugt tfzku-
hús, og flauig mér í hug að hægt
inundi að bjarga öllu hústau með
einbeittu starfi.. Og þar eð vind-
staðan ibafði ]>á ekki breytt sér og
einmitt hæði ]>essi hús stóðn þeim
megin Strandgötunnar, sem eldur-
inn var ekki kominn f, var eigandi
hússinis — ungur Sogningi, sem
sjálfur ihafði verzlun f öðrum stað f
húsinu — fús til að reyna ait sein
auðið væri til hjálpar. Hætfan af
eldinnm var aðallega við þekjuna
og ghiigga þá, sem að eldinum
sneru. Myndastoflan var eflst í hús-
inu og því var það auðvitað mitt
varðsvið að verja eLstu herbergin.
Vatn var nóg við hendina, svo í
fyrstu var þetta auðgert, en eftir að
vindstaðan hatfði breytt sér stóð
eldih.ríð og reykur inn á loftið
milli ihvers þaksteins og þó sérstak-
lega við þakskeggið. Hurfu ]>eir þá
fljótlega sem át-tu að vera mér ti'l að-
stoðar, enda var eldurinn fljótur að
læsa sig í ým®ar stoðir við þak-
skoggið þrátt fyrir ötult starf mitt,
—Leitaði eg ]>á til dyranna, en eld-
hríðin var svo rnegn fyrir aðaldyr-
um hússins, seon að Strandigötunni
láigu', að sú leið reyndist mér ófær.
Sneri eg þá til bakdyranna og komst
]>ar út um smugu, sem lá að Smjörs-
almenningnum. Það mátti heldur
ekki mikið seinna vera, því íáum
mínútum seinna kvlknaði í púður-
og skotfærabirgðum i húsi, er stóð-
skamt ‘frá, sem fylliilega sannfærði
inig um asnaskap ininn að veja að
reyna að vrerja hús þetta eins'amall.
Það var inikilfengleg sjón að sjá yfir
eldhiafið frá Flöjfjallinu um kvöldið,
enda vil eg ganga frá að lýsa því;
það yrði of bragðlaust.
Morguninn eftir var hja.rtað úr
Bergen brunnið til kaldra kola,
enda hafði þá slökkviiliðinu tekiist
að stöðva eldinn á öllum sviðum.
Sem eðiilegt má kalla, ihafði þessi
bruni, ®em er einn af stærstu bran-
uin Norðurlanda, framúrskarandi
jaskandi áhrif á alt líf í Bergen,
þrátt fyrir ágæta lijálj) sem að barst
úr öllum áttum. Þó held eg að hús-
næðiisleysið ihafi verið eittihvað það
versta, þótt stjórnin sneri strax að
þ\rí að láta byggja bæði íbúðarhús
og verzlunarskáJa á ýmsum stöðum
í bænuin. í fyrstu voru skólar og
íeikhús notuð fyrir fólkið, og ]>ar að
auki voru mörg geymsluloft tekin tii
fbúðar. Ferðamenn þeir, sem um
Bergen fóru eftir hranann, máttu
eigi isvo sjaldan gera sér það að
góðu að leita skjóLs hjá skijium
]>eim, sem á ihöfninni lágu, eða snúa
sér til lögreglunnar og liggja í hús-
villinga fangeksinu, þó það megi
kalla örþrifaráð. — Nokku seinna
varð íiruiar stónbrani í Moldie, sem
er norður af Bengen, milli Aalesund
oig Kriistiansund.
Þrábt fyrir tiið stórkostlega tjón,
sém Norömenn liðu viö bruna
bessa þann vetur, má þó teija það
smáræði í samanburði við það
tjón, sem þeir liðu næsta vetur við
kafbáta ihernaðinn. Það var hrylli-
legt að lesa í blöðunum dag eftir
dag, skýrslur um sökta báta og
drakinin norskra sjómanna, og þar
.seun Bergen má heita móðir ailrar
mestu umferðar Noregs, var þet’a
einkanlega tilfinnanlegt þar. Sár-
ast var þó aö vita til þess, að mörg
af ]>eim skipuun, sem sökt var, voru
oiffur þýzkra njósnarmanna, eftir
því sem kom i ljós er lögreglan loks
gat haft ihöndur í bári þeirra. Varð
það ])á einnig sannað, að margir af
þessulm njósnurum voru norskir,
en loigðir a.f þeiin þýzku tiJ þrk«ara
'henndarverka. Nú eru yfir 700 af
skijiastól Norðmanna sökif, og uan
1,000 menn dauðir við sj)rengidufi
cða fyrir vatn«kólfúm (torjjedoes)
Þjóðverja, ])ar á meðal nokkrir ís-
lendingar. Mér er sérstaklega minn-
isstætt atvik frá þeim vetri: Skip
nokkurt kom inn með nokkra sjó-
inenn. Þeir höfðu orðið fyrir kaf-
bábsárás sem hafði skotið skip
þeirra í kaf. Nokkrir af skipverjum
höfðu mist Mtfið við kúlnaihríðina,
en hinir seni í bátana höfðu komist,
voru niargir sárir og illa til reika.
Einn af ]>eim, sem bar sig mjög illa,
var spurður á bryggjunni, er þeir
gcngu á land, ihvort hann væri sár.
Og hann svaraði: Eg hetfi fengið
sár, 'sem grær aldrei; eg 'hefi séð
bróður minn brenna lifandi
'kaldira kola.
þeim vegna frosta og ótíðar. Menn
eru tfremur vongóðir bér í Skagatfirði
incð að hey dugi, ef ekki verður þvi
verra vorið. Þar á móti heyrast
raddir um að eldiviðai'skortur sé
fyrirsjáainlegur, því menn urðu Mka
seint fyrir með móinn og varð hann
víða updir snjó, og tað eins.. Þar
við bætist, að hin miklu frost hafa
knúið alla til að brenna 4- og 5-
fait við það, sem vant er.
Heilsufar mun ekki geta taiist
betra en í löku meðallagi. Hvereu
miklu tjóni ifrostin og isalögin valda
á ýmsum roannvirkjum, svo sein
veguan, vatnsveituhúsum og hrygg-
jum, er ekki hægt að segja enn með
vissu, en það er sjáanlegt, að ])að
verður talsvert. Hér á Sauðárkróki
eru nokkrar vatnsæðar, í hús sem
standa hátt, frosnar þótt þær séu
grafnar i jörðu niður fuU fimm
fet.”
Hinn 20. Jan. síðastl. byrjaði á
Eyrarbakka söngnámss'keið það, er
séra ólafur Magnú-sson, j>restur í
Arnarbæli hefir komið á tfót þar í
sýslunni. Þá’ttakendur voru 37 alls.
Alt námsskeiðið fór mjög vel og
skipuil'ega fram, sainvinnan milli
kennarar.s og neroenda var liin
bezta. Kenslunni var hagað þann-
ig, að aðallega var æfður söngur,
blandaður kór og karlakór. Á milli
hélt prestur fróðlega fyrirlestra um
tónskáld og tónsmlði. Náiiisskeiðið
vár að eins 8 gar og árangur þó
góður efltir vonum.
ir Ýmir og Víðir eru einnig á fiski-
veiðum. Hafði Ýmir komið inn um
lielgina nneð sJitinn vír O'g sögðu
skijrverjar nógan fisk á miðunum.
DáMtið fer þá vonandi að rakna úr
atvinnuleyslnu í Hafnarfirði, lægar
skipin fara að koma inn aftur með
atlann, því að útlit or fyrir að gæft-
ir fari að skána úr þessu.
Oddfellow-félagið hefir nú sam-
þykt að taka radiuinanálið að sér,
og kosið 9 menn í nefnd til fram-
kvæinda. 1 nefndinni eru Eggert
Claessen yfirréttar málaflutnings-
inaður, Hallgr. Benediktsson heild-
sali, Halldór DaníeLsson yfirdóanari,
Hjalti Jónsson skijjstj., Jón Laxdal
kaupm., Jes Zimsen kaujun., ólafur
Björnsson ritstj., Siglivatur Bjarna-
sx>n bamkastjóri og Sæm. Bjanhéð-
insson læknir.
Vélbátarnir sean fiskveiðar stunda
hér suður með sjó hafa lítinn afla
fengið ]>essa dagana, sem gefið lief-
ir á «jó. Segja roenn að það muni
sbafla af því, að síli sé mikið í sjón-
um og fiskurinn taki því Okki beitu.
Þeir sein reynt hafa að lelggja net
hafa aJlvei aflað og eins kvað það
vera í Vestmannacyjum.
1 gæikveldi þegar verið var að
leika “Frænku Oharl'eys” í leikhús-
inu, vildi það siys til milli síðustu
þáttanna, að “King Storm” lampi
sprakk á leiksviðinu, en einn að
stoðarmaðurinn á sviðinu, Jónas
j éruðlaugsson gaslagningarmaður,
Hinn 13. nóv. 1917 andaðist Valdi- greip lampann og ihljóp út með
mar Þórarinsson bóndi að Ivirkju- j hann. Brendist Jónas talsvert á
bólssoJi, rúmlega 27 ára gamall annari hendinni, en lítlll vafi er á
,„„ „„ , því að hann heir fneð snarræði sínu
. v E 11 '°r I.1",1'2- i- bjargað hiVsinu, og mörgum mönn-
Aðems eitt Hafnarfjarðar skip- um tfrá mpi.(Vlum_
anna, Haraldur, hafði komið mn á
dögunum og aflað 6Vi þús. Akorn j Sendinefndin, sem tfara á til Bret-
hafði einnig verið lagður út, en orð- lands og sernja um verð á afurðum
ið að leita hatfnar atftur sökum of-
viðris. Nú eru öll skipin þaðan,
Surprise, Toyler, Akorn og Harald-
ur, lögð út aftur eða á þann vcginn
að leggja af stað. Botnvörpungarn-
landsins, er nú að sögn fullskipuð,
og hefir Vísi heyrt að f henni verði:
Rggert Briem frá Viðey, Klemenz
Jónsson landri’.ari og Rieh Thors
fr.kv.stj.
til
Frá íslandi.
Reykjavfk, 20. marz 1918.
Tíðn herfir verið góð síðastl. viku.
stoðugar þíöur. — f Vestmiannaeyj-
um og við Suðurnes góður afli, en
gæftir stojmlar. Þiiwkip, sem úti
hafa vei’ið, hafa aflað vel.
H. Hafsitein bankastjóri kom heim
með Sterling og frk. Þórunn dóttir
hans. Hann er allhresis, en veruleg-
an bata hefir hann ekki fengið.
Radiumsjóðurinn ihefir nú fengið
17,000 kr. viðbót við 10 þús. kr. gjöf-
ina, sem frá var sagt áður. Hlutafél.
“Völundur” gaf 1,000 kr. til minning-
ar um Hjört heitinn Hjartarison, er
lengi var einn af stjórnendum fé-
lagsins. Svo gaf L. Kaaber konisúll
5,000 ikr. Síðan Martetan Einarsson
kauiwn. 1,000 kr., og loks tfékk sjóð-
urinn 10,000 kr. gjöf frá G. Copland
kaupmanni.
Nýlega druknaði anaður niður
um ús á Hvammsfirði, Jósef Kriisb
jánsson frá Snóksdal, ekósmiður í
Stykki.whólini. Var á beimieið inn-
an úr Dölumog ætíaði að ganga yfir
Hvammsfjöð.
Dáin erhér í bænum 13. þ.m. Berg-
ljót Jónsdót'tir, inóðir Sigurðar
Kristjánssonar bóksala.
Landsbanka-útibú Árnosinga, er
brtáðuan á að koma á fót, kvað eiga
að verða á Selfossi.
Sýsluinannsemibættið í Mýra- og
Borgarfjarðarsýslu er veitt Guðm.
Björnssyni sýslumanni Barðstrend-
inga.
Úr Skagafirði er skrifað 21. febr.:
“Mönnum þykir ísinn og frosthörk-
urnar hafa aukið á vandræðin, er
áður vora þó nóg. Mestum skaða
■hafa hin miklu fnxst valdið þvf ]>au
hafa stórskemt súrroat og garðávöxt
hjá fjölda manns, hafa eyðilagt út-
sáðsjarðepli og er það mjög tilfinn-,
anlegt nú, því á síðastliðmu ihausti
reyndust garðar heldur iUa og þar
að auki náðiist ekki til fuils upp úr
TILKYNNING!
IMPERIAL 0IL C0., LIMITED
hafa opnaí útbú í
Riverton, Man.
Félagið hefir þar stórar birgðir af
ROYALITE OIL,
hinni ágætu steinolíu,
ásamt—
PREMIER M0T0R GAS0LINE
og allskonar
SMÚRNINGSOLIU.
Þeir sem eru nálægt Riverton brautmni, geta
nú keypt olíu ódýrara frá Riverton en n kk :rs-
staðar annarsstaðar.
SIGURDSSON-THCRVAL D£0h: C0„ Ltd.
eru umbcð:menn féiagsins í
R-I-V-E-R-T-0-N
Pantanir og fyrirspurnir sendar þeim, verða
fljótt og vel afgreiddar.
Imperial Oil Co., Limited
Hafa útibú í 400 bæjum í
Manitoba, Saskatchewan og Alberta.
B0RÐVIÐUR
SASH, DOORS AND
M0ULDINGS.
ViS höfum fullkomnar birgSir af öllum tegundum
VerSskrá vepSur send hverjum þeim er L>es» óskar
THE EMPIRE SASH <& DOOR CO.f LTD.
Henry Ave. East, Winnipeg, Man., Teiephone: Main 2511