Heimskringla - 07.05.1919, Síða 2

2 BLAÐSÍÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG. 7. MAf 1919
Vestur-íslendingar
félag til viíShalds ísienzkri
tungu og þjóSerni.
(Lögrétta.)
Herra ritstjóri! HeiSraSi kæri
VÍMT! Eg veit aS hreyfing sú,
sem nú virSist svo alment vera aS
glæCast meSal Vestur-Islendinga,
og stefnir aS viShaldi íslenzkrar
tu»g«i og þjóSernis, hefir eigi
gemgýS athugunarlaust fram hjá
þér. Má telja hreyfingu þessa
ntúkáin heiSur fyrir Vestur-lslend-
biga. og vott um lofsverSa rækt-
arsema*. Og kæmist þetta áform í
heppilega framkvæmd, gæti þaS
Haf* stórvægilegt gildi fyrir ís-
te—ltn þjóSina, vestan hafs og
aiMkRrt, bæSi í cindlega stefnu og
hagnnunalega. — Allir vita, hvers
vnfii góSar bókmentir eru fyrir
jþjóBanar, og skilja hiS viStæka
afl þetrra til aS viShalda tungunni,
auðga hana pg fegra. En gildi
béfanentanna hvílir á aSra hliS á
andlegu atgervi og menningu
þjóSanna, og því, hve margir geta
ritað tunguna; og á hina hliSina á
því, hve margir geta lesiS máliS,
sem bækumar eru skráSar á. Er
þaS hinn mesti voSi, ef ekki dauSi,
jafnt fyrir tunguna og bókmesitirn-
ar, þegar rithöfundar fámennra
þjóSa neySast til aS fmmsemja og
rita á máli þeirra þjóSa, sem fjöl-
mewnari eru, einsog ósjaldan á sér
staS hjá oss.
Þá veit eg einnig, aS eigi hefir
gengiS fram hjá þér hinn virSing-
arverSi áhugi, er nú virSíst fara
vaxandi meSal íslendtnga hér
vestra fyrir Jóns Bjarnasonar
skóla, og íslenzkukenslu hans.
Ætti þaS aS vera eitt hiS mesta á-
hugamál allra, sem íslenzkri tungu
ui»a, aS akóli sá geti orSiS sem
beztur og styrkastur; svo aS undir
fána hans geti hvílt sem lengst lífs-
stekin íslenzkrar tungu í Vestur-
heimi.
Enn fremur tel eg þaS víst, aS
þú gangir þess eigt dulinn. hve
mikla hagsmuni og ánægju þaS
getur veitt aS þjóSemis,- frænd-
semts- og samúSarböndin vari sem
lengst, milli lslertdinga beggja
megin hafsins. Og þú munt sjá,
aS vér getum styrkt hvoT annan og
Iaert hvorir af öSrum.
Þegar aills er gætt, ætti því
hverjum góSum og sonnum Is-
lendingi aS vera þaS áhugamál,
að þjóSemistengslin geti haldist
se«T» lengst og kiuinátta íslenzkrar
tungu hér vestra. Skiftir þetta
jafnt báSa, og þó engu síSur Is-
lendinga heima. Ætti þaS því aS
vera engu minna áhugamál þeirra
en Vestur-lslendinga, aS stySja
íslenzka tungu og þjóSrækni hér
vestra, og leggja alls eigi minna af
mörkum til þess. — Eg leyfi mér
því. vinur minn, aS fara þess á
ieit viS þig, aS athuga þetta sem
bezt, og hvetja þig eindregiS til
þess aS beita áhrifum ’þínum og
Lögréttu tll stuSnings þessu máli,
ef þaS er eigi gagnstætt skoSun
þinni. Þér til athugunar leyfi eg
mér enn fremur aS láta í ljós, aS
til byrjunar virSist mér hagkvæm-
ast aS veitt væri nægilegt fé af
næsta alþingi til aS kosta mann
aS herman, til aS halda fynrlestra
hér vestra um íslenzkar bókment-
ir, tungu og önnur mikilvæg mál-
efni þjóSarinnar. AS vetrinum
héldi hann stöSuga fyrirlestra viS
Jóns Bjarnasonar skóla, og svo
öSru hverju í Winnipeg, þar sem
húsrúm væri meira. AS sumrinu
flytti hann fyrirlestra í öllum
helztu íslenzku nýlendunum, eft-
ir því sem ástæSur leyfSu.
Þetta er alþjóSarmál, og því
sanngjarnt aS alþjóS beri kostnaS
af því. Fyrirlestramir væru öllum
fríir, en áheyrendur legSu til
fundasal, og bæm þann kostnaS
Hagkvæmast virSist, aS sami
maSur stundi þetta starf aS jafn-
aSi eigi lengur en eitt til tvö ár,
og aS háakóIaráSiS kjósi og ráSi
menn til starfans. Mættu eigi aSr-
ir verSa fyrir kjöri en þeir, sem
reyndir væru aS mannkostum,
viti og þekkingu. Ættu þeir, viS
ferSina, aS öSlast andlega og
verklega þekkingu, sem þeir gætu
svo miSlaS öSrum af, eftir heim-
komuna. Og styrkt ætti þetta aS
geta þjóSræknisböndin og viS-
hald íalenzkrar tungu í Vestur-
heimi.
Ekki má akilja orS mín svo, aS
g álíti eigi sjálfsagt fyrir Islend-
nga hér, aS verSa sem bezt færir
: enskri tungu, og aS þeir verSi
öHum greinum sem nýtastir borg-
arar í síntt nýja heimkynni. En
tetta kemur eigi í bága hvaS viS
tnnaS. Og ætiS mun úrval ís-
’enzkra bókmenta og góS kunn-
ítta íslenzkrar tungu reynast ágæt
menningar- og mentalind.
MeS virSingu og vinsemd,
Hermann Jónasson.
6724, 34. Ave., Seattle Wash.,
12. febrúar 1919.
hvar þeir standi í þessum efnum.
AS stuSla aS viShaldi íslenzkrar
tungu í lengstu lög og leggja rækt
viS íslenzkar listir og bókmentir,
segir blaSiS aS vera ætti aSal-
markmiS hins fyrirhugaSa þjóS-
ernisfélags Vestur-Islendinga.
Fréttabréf.
Segir meltingar-
sljóum hvaíí h'-jr
skuli borða.
Forðast Meltingarleysi, SýrSan Maga
BrjóstsviSa, Vindþembn, •.sirv.
XeKIngarleysl og nálega alllr tnaga-
kvlllar, segja læknarnir, ern orsakaSir
I niu af hverjum tíu tllfellum-af of-
mikllll framleliislu af bydrochlorlc
«ýru í maganum. Langvaranðl "sór
i maganum” er voBalega hættulegur
og sjúkilogurinn ættl aB gjöra eltt af
tvennu.
AnnaB hvort foríast atS neyta nema
aérstakrar fæíu og aldrel atS hragtSa
þann mat, er ertlr magann og orsak-
ar sýruna, — etSa atS bortSa þann mat
er lystin krefst, og forUast lllar af-
leltSingar metS því atl taka inn ogn af
Bieurated Magnesia á eftlr máltltSum.
ÞaU er vafalaust ekkert magalyf
tll. sem er á vltl Blxurated Magnesla
gegn sýrunni (antiacld), og þatl er
nikltl brókat) i þelm tllgangl. ÞaU
keflr ekki beln ahrif á verkun mag-
ans og er ekkl til þesg aU flýta fyrir
meltingunnl. Eln teskeiU af ðufti
eUa tvær fimm-gr. plgtur teknar I
iltlu vatnl á eftir máltlUum, eyUlr
sýrunnl og ver auknlngu bennar.
Þetta eyUlr orsðkinni aU meltlng-
aróregln, og alt heftr slnn etllllega
og tilkenntngarlausa gang án frekarl
notkunar magalyfja.
Kanptu fáeinar ónxur af Bisurated
Magnesla hjá árelUanlegum lyfsala—
hiðdu um daft etla plötur. ÞaU er
aldrei s.lt sem lyf eUa mjölkurkend
blanda, og er ekkl laxerandl. ReynlU
þetta á eftlr nsestu máltlU og fullvlss-
tat um igatl þeii.
Þess þarf varla að geta, aS Lög-
réttu er ljúft aS láta þessu máli í
té a'llan þann stuSning, sem henn:
ar auSiS aS veita. Henni lízt ve.
á uppástungu þá, sem fram kemur
í bréfi hr. Hermanns Jónassonar
yg lætur fylgja henni sín meS-
mæli. En til þess aS gefa mönn-
jm hér heima sem Ijósasta hug-
mynd um, hvaS þaS er, sem fyrir
forgangsmönnum þess máls vest-
an hafs vakir, skal hér nokkru nán-
ar frá því skýrt, eftir síSustu blöS-
um, sem aS vestan hafa komiS.
BoSaS var til fundar í Winni-
peg 7. jan. siSautl. meS því mark-
miSi, aS íslenzk þjóSernisrnál
yrSu rædd þar og reynt aS efna til
samtaka og samvinnu í þeirra
þágu. Fundurinn var fjölsóttur.
ÞórSur Johnson var kosmn fund-
arstjóri, en S. D. B. Stephansson
ritari. S. Sigurjónsson tók fyrstur
til máls og skýrSi frá tilefni fund-
arins. SíSan fóru fram umræSur,
sem margir tóku þátt í, og yfirleitt
kom fram sterkur áhugi fundar-
manna fyrir því, aS stofnaS væri
sem fyrst til þjóSemisfélags meS-
al Vestur-fslendinga, segir Heims-
kringla. Var 5 mönnum faliS á
fund inum aS ná saman í nefnd 30
mönnum, og skyldi sú nefnd taka
aS sér forgöngu í málinu, þar á
meSal semja ávarp til íslenzku
bygSanna vestan hafs og skora á
þær, aS ljá félagsmyndun þessari
fylgi, meS því aS stofna til opin-
berra funda, hver um sig, er svo
kysu fulltrúa á stofnunarfund hins
fyrirhugaSa þjóSernisfélags Vest-
ur-fslendinga.
I Lögbergi frá 30. jan. er skýrt
frá, aS á ársfundi Fyrsta lút. safn-
aSar í Winnipeg hafi veriS sam-
þykt svohlj. till.: “I tilefni af
hreyfingu þeirri, sem nýlega hefir
lát’S á sér bæra meSal Islendinga
í Winnipeg, og opmberum tillög-
um um stofnun þjóSræknisfélags,
er nái til allra Vestur-lslendinga, ’
lýsum vér, meSlimir Fyrsta lút. 1
safnaSar í Winnipeg, samankomn- !
ir á ársfundi 24. jan. 1919, yfir
því, aS vér viljum stySja aS fram- I
gangi þess naáls meS ráSi og1
dáS.”
Séra Sigurb. Á. Gíslason mun j
bráSIega Iýsa hér í blaSinu Jóns
Bjamasonar' skólanum í Winni-
peg-
Heimskr. segir, aS sú stefna sé
nú mjög uppi í Ameríku, aS hinir
einstöku þjóSflokkar hafi þar Sctm-
tök meS því augnamiSi aS koma
tér sem bezt á framfæri þar í
landi. Beri þó öllu meira á þessu
í Bandaríkjunum en í Caneida og
alstaSar fylgi ’þaS þessum félags-
myndunum, aS þær séu þjóSIegar
'oafi á stefnuskrá sinni verndun
hins dýrmætasta, sem þær hafi
neS sér flutt úr heimahögum sín-
im. Slíkur félagsskapur segir
tlaSiS, aS eflast muni mjög fram-
/egis í Canada, og aS nú sé fylli-
!ega kominn tími til þess aS Vest-
ur-lslendingar geri sér grein fyriri
hans, þorsti hans eftir þekkingu,
hvarfl hans frá einni skoSaninni til
annarar, leit hans aS því,- sem hon-
um fanst í þaS og þaS skiftiS vera
sannliekur — sem gaman er aS
fylgja og líta yfir, þó þaS verSi
ekki annaS en lausar línur, en
benda aS eins í áttina. —
Reykjavík, Man., 25. apr. 1919.
Herra rit'stjóri:—
Eg lofaði þér, þá eg var síðast í
Winnipeg, að send.a þér fáeinar lín-
ur við hontugleika.
Hér líður öllum vel, engin sérstök
veikindi, því óheilla gestur sá, er
inflúcnza er kölluð, hefir ekki svo
eg viti gert vart við sig hór. En
frézt heíir, að hún sé hér í bygðinni
fyrir vestan vartnið.. Væg mun hún
vera, því fram að þossum tíma er
barnaskólanum haldið opnum.
M inunt spyrja, hvernig gangi Og þannig var þaS alstaSar. Hann
með þjóðræknis og minnisvaaða- fann a5 hann var 0lnb0gabam,
Vinje var bóndason, ólzt upp í
fátækt og fábreytni. Daglega
varS hann þess var, aS hann var
leiguliSasonur. Ríkisl'ændasyn-
imir voru í öllu teknir fram yfir
hann án verSIeika. Á bamaskól
anum var hann sá langbezti. Hann
varS samt ekki sá hæsti. ViS
ferminguna átti hann skiIyrSislaust
aS standa fremstur. En þar varS
hann líka aS þoka. 1 báSum stöS-
um fyrir sonum sjálfseignarbænda.
rnálin hér. Og er því fljótt svarað:
Að það gengur lítið, .hvað minni.s-
i'anvanum viðvíkur skrifaði eg Mr.
B. L. Baldwinson nú fyrir a.uttu og
hæti þar við engu að svo stöddu;
. il þó ge‘ a iþews, að alveg er eg orð-
inn hissia á öllum þeiin uppásttmg-
fann ættarsmæSina kreppa aS.
Misrétturinn eitraSi þá strax Iíf
hans og tilfinningar gagnvart
mönnum og máleffnum. Og hon-
um tókst aldrei aS drepa þessas
eitrun, þenna nótta viS þaS, aS
um í þvt máli. Lftur helzt út tyrir.j uppruni hans yrSi honum óyfir-
að surnir geri það meira til ai'1 stíganlegur þröskuldur. Hann sat
dneifa hugum manna og dragaj Konum í blóSinu. LeiguliSason-
Itannig úr framkvæmdum. Kg veit urjnn veik aldrei ^fuHs f ir þehn
að l>annig hafa sum Tirnl verið dreii . ,, *
in.ogþökk á minnisvarðanefndin j krofum, sem skald.S, gafumaSur-
fyrir afi h! aruia eins sfcööug og hVln *nn °£ laerdónismacSurinn í honum
En hún verður að muna. aðl gerSu. Hánn gat aldrei taliS sjálf-
(perir.
nf minnisvarðiTin er
reistn r, aö um sér trú um, áS hann væri vax-j
^ii-.
sjónir sínar, ef hann kom auga á
aSrar, sem honum fanst sannari.
Þá taldi hann líka skyldu sína, aS
dýpka og hriensa skoSanir sínar
og halda þeim í samræmi viS vax-
andi þekkingu sína og skynsemi.
Og þetta bendir ótvírætt á, hve
friðlaus, framgjarn og sannleiks-
leitandi andi Vinje var. Alt líf
hcuts var leit aS sannleika. Hann
áleit hann ekki neina fasta stærS.
St. G. Steph. segir á einum staS
um sannleikann:
“Hann verSur ekki seldur eSa
aýndur,
né sölsar hann upp spakvit ein-
staklinga.”
ÞaS er eins og tala'ð út úr hjartanu
á Vinje. Hann hefSi vel getaS
gert þetta aS einkunnarorSi lífs
síns án þess aS breyta þar einu
orði Honum fanst sannleikurinn
hvrflandi, eilíflega hvarflandi tak-
mark, ef til vill, ekki neitt takmark,
en aSeins leit aS takmarknu, hin
eilíféu ósvaraSa spuming, óráSna
gáta. Hann segir á einum staS:
“Sannleikurinn er ekki fullgert eSa
fullskapaS, sem maSur geti stung-
iS i vasa sinn. GuSsríki er ekki
neitt, sem maSur geti bent á og
sagt: Sjá—þarna og þarna er
það!” ÞaS sem er jákvætt í dag
er ef til vill neikvætt á morgun.
AS vera neikvæSur er því oft og
einatt aS vera á undan sinni tíS.
ÞaS skiftir minstu hvaS maSur
hugsar, hvaða skoSanir maSur1
NÝ SAGA — Æfintýri Jeffs
Clayton eSa RauSa Drekawxlrffl,
nú fnlIpreatxS og til sölu á skóf-
stofu Hekxafcriuglu. Kostar 3Be.
send póstfrítt .
G. A. AXFORD
LÖGFRÆÖINGUR
503 Farts Bldg., Portage & Garry
Tarissnai: ain 31«
lFinnipeg.
J. K.Sigurdson,L.L.B.
Lígfræðiagur
708 Sterling Bank Bldg.
(Cor. P.rtage Are. and Bmlfk gt.)
’PHONB XAIN 6255
K H Carlan.-
^RLaNIí c* \NDERSO*
(iðfiFH KÐING4R.
Phonu M aio 16«1
hann beri mrð aér 'Tninninpii allraj inn yfir þær hömlur, alrei fullvisa- | hefir_ ASalatriSiS er aS vera Iif-
hermanna, þeirra föllnu og lifandij a5 sjálfan sig um þaS, aS hann
hefSi rétt til aS treysta á sjálfan
sig og hæfileika sína.
lika.
I^á er þjóðiwkntamálið. I>að einn-
ig á kiiið stnðning. En lítið hefir
vcrið frainkvænif í því liér enn: því
! verið hrevfi, pn engin l’öst ákvf%'iun
t'kin. Vá l>ó gota Itoss, að tfmarit,
si-;n væri vel ri’að og gefið lit til
j viðhalds Menzkri tungu, mundi
j ver'ða vi-l tokið hér. Er það álit
niargra hér, að á .wok’iði.s riti sé
! j)j>rf. l>ess'ii máli verðtir haldið vak-
andi. En aS vera lfandi er þaS
sama fyrir Vinje og aS eiga haofi-
leikann til þess aS taka á móti á-
Af þessu leiddi, aS hann gat hrifum, geta skift um skoSanir,
aldrei litiS á sjálfan sig í fullri al- hafa þQr til aS láta berast meS
vöru og óbifanlegri vissu um þaS, nýjum öldum á ólgusjó hugsan-
aS hann væri eitthvaS, gæti eitt- anna. ______
Hanne&son,
McTavish &
Frecman,
LÖGFRÆÐINGAR
Skrifstofur: 215 Curry Bldg,
Winnipeg og Selkirk, Man.
Winnipeg Talsími M. 450
Einkennilegt er þaS og lýsir
Vinje vel, meS hverskonar mönn-
hvaS, væri skapaSur til aS fram-
kvæma eitthvaS. Þegar sjálfs-
traustiS stóS sem hæst og metnaS- um hann kunni bezt viS sig. ÞaS
landi hér, og eg vcit að þes.si bygð ar tilfinning hans sagSi honum. aS voru hinir og aSrir æfintýramenn:
verður ekki á cf ir hinum þegar hann væri búinn aS sprengja af hestaprangarar, hreindýraskyttur,
:ra.m líða stundir, þó mannfá sé og* sér öll gömul bönd, aS hann bæri fiskimenn. Menn, sem hvergi áttu
nokkuð út úr. j óteljandi óvaknaSa krafta í sér, beima, voru rótlausir, gátu litiS á
En nú, horra rit- jöri, keni eg nteð ?em hann ætt; og yrg; ag vekja, JíHS frjálsir og óháðir, gátu hætt
j nýtt mél, og kom mtó5 l>a5 lonnála- ag hann vlssl nóg til þess a$ miíSla
j laust. Eg vai og m annars águs-s 0gmm af auSlegS sinni—þá stakk
maður fram að þessuin tíina. Nu .. , ,
finst mér á.staða til að bréyt#5nupp ^ofSutu -
ídag. og að f s’.að þessa oft nofrída’ Kuumandrfolehen — með allan
! annai's ágústs komi 18. júlf. l>ann sinn efa. vantraust og hamlandi
í dag segir Iðunn merkastan og sögu-j hróp. Svo hann sannfærSist æ
RES. ’PHONE: P. R. 3755
Dr GEO. H. C/RLISIE
Stundar Eingöngu Eyrna, Augna.
Nef og Kverka-sjúkdóma.
ROOM 710 STERLING BANK
Phone: M. 1284
og dregiS dár aS öllu; menn meS
glöggu e'-istaklngseSIi; er voru
sjálfum sér nógir. AS þessum
mönnum dáSst hann. AS snar-
ræSi þeirra í hugsun, og dirfsku
aS segja óhikaS og án undandrátt-
ríkastan í nútíð og þátíð. Mér finstj betur og betur um þaS, aS hann ! ar a|t sem þeim datt í hug, þó þaS
Dr M. B. Ha/ldorson
401 ROVIt BIIILDIKG
Hl». tlain ::OSK. I ,,r l’orl. X KiIm.
Stunriar einvörOntigu berklasýkl
og aUra lungnalsúkdóma Er all
tinna á skrlfetofu slnni kl. T1 tll 12
f-m. og kl. 2 tll 4 e.m.—Helmlll aU
»6 Alloway ave
j Jkjssí dagur Ikiöí hinni ísjenzku þjoö gaet; ekki litiS á sjálfan sig eins og værj einskær mótsetning viS ann-
Hann hefSi engan j ara skoSanir. Þann veg var hon-
, ’jujvo Tiþarg't, að vept sé að minruist i agra
lian.H. Og ihi, iRíBar® ^ 1rétt til þess. HvaS ætti hann, fá- j um sjálfum fariS. Hann hræddist
isandann nreð öllu móti, því ekki að tfckur, fyr.rlitinn le.guhSasonur aS j ek.ki aS slongva ut yf.r norsku
ksetjas-t að þes.sum sólskinsbletti, og vera aS hafa hatt í þjoðfelaginu! þjóSina beiskustu og sárustu
gleðja okkur einn dag á árinn í Hví skyldi hann vera a'S eggja. hæSni. Hann lék sér aS. því, aS
^minningu u.ni þjóðorni, og það að hæSa, finna aSI Hann, sem al-1 eggja menn á móti sér meS öfgum.
)>essi litla þjóð or eftir margra aWa' staSar mætti óklifandi múr af, Hann hafSi.yndi af aS bera neista
ánauð frjáls og fullvoðja, með mögu- Sp0tti, rangsleitni og fyrirlitningu ! j aS eldfimum efnum, svo alt hlypi
Upp af þessu spratt hirSuIeysi ljósan loga.
Eitt hiS einkerinilegasta í fári
ist aldrei neinnar virSingar sér til Vinje var “tvísýn” hans, sém hann
handa. Honum fanst alt af aS 1 s^q nefndi, hæfileikinn til þess aS
hann vera neSan viS þaS stig sjá tvent í emu> Af honum vár
mannfélagsins, aS takandi væri til-: hann hjartanlega glaSur, innilega
Iit til sín. Og því var þaS, aS aSr
leikana alla frani undan, möguleik-
ana til að verða hoimsins mosta og hans'fyrir sj'áffum 3'ér. Hann krafS-
bozía land, l>o smatt og kalt öe.
Hotfa cr nú prívat alt sáman. l>ó
ef ,þú vilt mé það sjá-st. Eg skifil
si’inna skrifa þér fáar llnur ef þú
vilrt.
Ingim. Ólafsson.
TalHlmt: Maln 5302
Dr.J. G. Snidai
TANNLÆXNIR.
614 SOMERS-ET BI,K.
Portajre Avenu* WTNNIPKI.
Dr. J. Stefánssoii
4IU BOVU HlTLDIMi
Hornl Portase Ave. og Edmontoa Ut
Stundar eingöngu augna, eyrna
nef og k verka-njúkdóma. Er aU hltta
frá kl. 10 tll 12 f.h. og kl. 2 tll 5 e h
Plione: Vláin 3088. -
Helmlll: .105 Ollyl-a St. Tale. 0 2811»
________0________ - ir litu á hann meS sömu augum.
Sá sem aldrei lítur sjálfan sig í
0. A. Vinje. fullri alvöru, kemst fljótt aS raun
______ um, aS aSrir gera þaS keki heldur.
Ekkert norska skáldiS þeirra, Sjálfsdómurinn má sín mikils. Og
(Famh. á 3. bls.)
sem ummynduSu og sköpuSu líf Vinje kom hann í koll.
Menn
stefnu-
Feikna mikii framför.
Meðul og lyfjafræði hafa tekið
feikna miklum framförum á síð-
ustu sjötíu árum. Frá allskonar
NorSmanna á síSastliSinni öld, er töldu hann eirSarlausan
eins lítiS þekt hér eins og Vinje. | reikandi vingul, án allrar skapfestu ! ™ ^„di og enn verra
Bjömson oe Ibsen hafa íariS her, eSa IitsskoSana. rionum var I , . *...* , f i r
* , >1 * .v , , . , , * a bragoio, hara nu komio lyha-
eins og annars staoar, sina glæsi- brugoið um, ao hann væri aistao-1 . . . , , ,
legu sigurför. Lie og Kellandar og hvergi. Stundum undir' f^lega samsett meðul, svo VIS-
hafa veriS þýddir á íslenzku og þessu merki, stundum undir öSru.
lesnir svo aS segja jafnframt ís-| Þetta var aS mörgu leyti rétt.
lenzkum rithöfundum. Werge- Vinje var enginn skapfestumaSur.
land og Wellhaven þekkja menn Hann hóf baráttu fyrir þessu í dag,
og aS nokkru. En Vinje hefir ver- öSru á morgun. Hann festist ekki
iS svo hljótt um, aS allur þorri í neinum sérstökum herbúSum.
manna um ekki vita meira um Hann gat formælt því í dag, sem
hann en þaS, aS hann var norskt hann tilbaS í gær.
skáld—ef menn þá vita svo mik-l Margt bendir til, aS þetta hafi
iS. Færri munu vita en ættu, aS ekki veriS samgróiS eSli hans,
hann var einn þeirra manna, sem þeldur miklu fremur þroskaS og
setti sitt glögga og sérkennilega stælt jö'fnum höndum viS hans
merki á þjóSlífiS norska, og aS innri vöxt. Hann vildi ekki láta
hann var faldurinn á þeirr bylgju neinar skoSanir fjötra sig æifilangt.
sem reis upp og gnæfir enn meS Friáls vildi hann standa gagnvart
vaxandi hæS og krafti — lands- öllum áhrifum, opinn fyrir hverj-
máls-hreyfingunnr. J um sólargeisla lífsins. Því þaS, aS
Og þó er, ef til vill, í Iífi og fá einhvem grunn undir fætur
starfsemi þessa ienkennilega skálds^ strax, tileinka sér í æsku skýrar
um auSugastan garS aS gresja
allra norsku skáldanna, mestar
mótsagnir aS finna og flesta ósam-
kvæma krafta.
I þessu greinarkorni verSur
ekki sýnt, hvílíkum umbreytinga-
öldum starfsemi Vinje var undir-
orpin. Hún er svo margháttuS og
margskift, aS til þess nægir ekki
þaS rúm, sem hér er fyrir hendi.
Enda skift’r þaS minstu máli.
ÞaS er maSurinn sjálfur, sálarlíf
hugsjónir og bjargfastar skoSanir,
— þaS fanst Vinje vera aS múra
indalega úr garði gerð, að þau eru
bæði aðgengileg á lit og bragð, en
á sama tíma öflug til lækninga á
því sem þeim er ætlað. Til dæm-
is meðul við harðlífi, meltingar-
leysi, höfuðverk og öðrum kvillum,
sem stafa frá maganum. Fyrir
sjötíu árum fékk sjúklingur hræði-
legan samsetning í meðala líki,
vegna þess að í þá daga var al-
ment álitið, að “því verra, á
bragðið, því heilnæmara.” Á
þessum dögum fær sjúklingurinn
Triner’s American Elixir.of Bitter
Wine, öflugt meðal og geðfelt fyr-
ir augað og bragðið. Triner’s með-
alið er samsett úr þeim beztu Iax-
erandi jurtum, er meðalafræðin
þekkir, og þær svo blandaðar í
rauðvíni. Það verkar fljótt og vel

Vér böfum fullar blrgBlr breln
uetu lyfja og meBala. KomlU
meO lyfHeSla yOar blngaO, vér
gerum meOulln nátvæmlina eftlr
úvisan læknlHlns. Vér slnnum
utansveita pöntunum og seljum
UlftlngaleyfT : : ,
COLClEUGH & co.
Nofre Dame A Shrrbrooke §ts
Phona Garry 2690—2691
■ w
A. S. BARDAL
selur llkklstur og annast um út*
farlr. Allur útbúnaOur sú bestl
Ennfremur selur hann aliskonar
mlnnlsvarOa o« legstelna.
818 8HERBROOKB 8T.
Phnne O. 2152 WINNIPBO
sic: inni. En það forðaðist hann gjjjjið lyfsalann einungis um
Triner’s American Elixir of Bitter
Wine og neitið öllum eftirstæling-
um. — Við gigt, fluggigt, tggnun,
bólgu, o.s.frv., spyrjið eftir Trin-
er’s Liniment, sem einnig fæst í öll-
um lyfjabúðum. — Joseph Triner
Company, 1333-1343 S. Ashland
Ave., Chicago, III.
eins og heitan eld. Hann hélt
s’álfum sér opnum til dauðadags.
Hann sraurði, leitaði og las, dag og
nótt. Hver sá daeur, »em færði
linnum ekki eitthvað nvtt. víkkaSi
ekki eitthvað út sjóndeildarhring
hans, ■ fanst honum verri en eng-
ínn. En þá vildi hann líka hafa
rétt til þess aS svíkja æskuhug-
TH. JOHNSON,
Ormakari og Gullsmiðut
Seíur giftingaJeyfisbréf
Sérntakt atHysll veltt pöntunum
og vtUgJðrUum útan af landl
248 Main St. Phone M. 6606
GISLI G00DMAN
TINMMIÐUR.
V«rkstœTH:—Hornl Toronto llt
Notre Dame Avo.
Phonf
Garry 2ÐNN
HrlmllU
Garry Nll
J. J. SwansoD
H. G. Hlnrlkrsoa
J. J. SWANS0N & C0.
rASTBIONASALAR O*
prnlaga mlOlar.
TaUiml Maln 2587
Cor. Portag* anð Garry, Wlnnipes
HAFIÐ ÞÉR BORGAÐ
HEIMSKRINGLU?
fikoSið litla miSann A HaSlau
jrSar — hann segir tlL