Heimskringla - 07.05.1919, Side 4

fi. BÁAÐSÍÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 7. MAI 1919
HEIMSKRINGLA
< (StafnuS 1886)
Kemur út á hverjum MitSvlkudegl
Ðtrefendur og eigendur:
THE VIKING PRESS, LTD.
VertS blaBsins í Canada eg Bandarikj-
unum {2.00 um árid (fyrirfram borga*).
Sent til lslands $2.00 (fyrirfram borgatS).
Allar borganlr sendist rátismanni blatis-
lns. Póst etia banka ávísanir stílist til
The Vlking Press. Ltd.
O. T. Jáihnson, ritstjóri
S. D. B. Stephanson, ráðsmaSur
Skrifstofa:
J2J SIIGRBROOKB STRBET, WINNIPEG
P. O. Box 3171 Talslml Garry 4110
WINNIPEG, MANITOBA, 7. MAl 1919
Þjóðernisfélagið.
Á föstudagskveldið var, þann 2. þ.m., boð-
aði Þjóðræknisfélagið til aJmenns fundar hér í
bænum í Goodtemplara húsinu, með því
augnamiði að stofna hér heimafélag innan
félagsheildarinnar. Fundurinn var ágætlega
sóttur og skrifaði sig 120 manns í félagið.
Skýrt var í fám orðum frá stofnun félagsins
og lesin upp grundvallarlögin, er nú hafa
verið gefin út í prentuðum bæklingi. Þá var
og skýrt frá því, að tvö bréf hefðu félaginu
borist heiman frá Islandi og voru þau bæði
lesin. Var þeim tekið vel af fundinum og
Jýst ánægju yfir að mál þau, er bréfin höfðu
meðferðis, væri nú tekin á dagskrá meðal
þjóðarinnar, bæði heima og erlendis. Að
öðru leyti var framkvæmdarnefnd félagsins
falið að svara þeim á viðeigandi hátt.
Þá var gengið til atkvæða um að stofna
heimafélag og var það samþykt nær ein-
róma. Var þá skipuð bráðabirgða forstöðu-
nefnd og hlaut hra Arngrímur Johnson kosn-
ingu sem forseti, hra. Páll S. Pálsson sem
skrifari, 0. S. Thorgeirsson sem féhirðir.
Skipaði þá fundurinn 9 manna nefnd til þess
ab ocinja aukalög fyrir félagið og hlutu þess-
ir kosningu: Argr. Johnson, Sveinbjörn
Ámason, Friðrik Sveinsson, Finnur Johnson
séra uðm. Árnason, Haíldór Methusalems,
F.iái: ?.r Gíslason, Ein^r Páll Jónsson og Ó1
afur Bjarnason.
Að því loknu var ákveðið, að forstöðu-
nefndin skyldi kalla til fundar strax og
aukalaganefndin hefði lokið starfi, er ráð-
gjört var að gæti orðið innan skamms tíma.
Það má geta þess, að allir þeir, sem ganga
vilja í félagið, og er ekki ósennilegt að það
béu flestir, er Islendinglar vílja heita, eru
beðnir að snúa sér til einhvers úr stjórnar-
nefnd aðalfélagsins. Inngangseyririnn fram
til næstu áramóta, er að eins $1.00. Þeir,
sem búa utan bæjar geta sent umsóknir sínar
og bréf til Box 923, Winnipeg, og þarf eigi
annað á þau rita en nafn félagsins, séu bréf-
in almenns efnis og til félagsins stýluð. En
annars skal rita utan á til þess úr félagsstjórn-
inni, er menn vilja eiga bréfaskifti við; að
öðru leyti er utanáskrift hin sama.
Bréfin, er félagstjóminni bárust að heim-
an og lesin voru á fundinum, eru .hér látin
fylgja:
Reykjavík, 1 I. apríl 1919.
Kæru landar.
Það hefir verið oss mikil gleði að lesa í
Vestanblöðunum um ráðstafanir yðar tii(að
stofna öflugt þjóðræknisfélag meðal lslend-
mga vestanhafs. Þér hafið þar reist það
merkið, er allir íslendingar, jafnt austan hafs
sem vestan, hefðu fyrir löngu átt að fylkjast
um. Vér undirritaðir boðuðum allmarga
málsmetandi menn þessa bæjar á fund 7. þ.
m. til þess að ræða um stofnun félags með
því augnamiði, að efla samhug og samvinnu
milh Islendmga vestan hafs og austan. Voru
allir þeir, er fundinn sóttu (um 40) mjög
fy'gjandi slíkri félagsstofnun og fólu oss að
semja frv. að Iögum fyrir félagið og undir-
búa stofnun þess að öðru leyti. Meðal þeirra
manna, er heitið ihafa fylgi sínu, má telja ráð-
herrana alla, alla ritstjóra blaðanna hér í
Reykjavík og flesta alþingismenn, er náðst
hefir til.
Jafnskjótt og félagið verður komið á stofn
og stjórn þess kosin, mun yður verða tilkyn'
nákvæmlega um alt sem hér að lýtur. Er
það tilætlun vor forgöngumannanna, að seip
nánust samvmna geti orðið með félagi voru
og þjóðernisfélagi yðar Vestur-Islendinga, og
\onum vér, að þér verðið þar sama hugar
og vér.
Komjð hefir til orða, að æskilegt væri að
félagið gæti sent mann við og við vestur, ti!
að flytja fj'rirlestra um ísland og íslenzkar
bókmentir í samráði við þjóðernisfélag
Vestur-lslendinga. Er góð von um, að styrk
ur gæti fengist hjá Alþingi til þess, og væri
æskilegt áður þess yrði leitað, að fá álit
þjóðernisfélagsins um það mál.
Með beztu kveðjum,
Virðingarfylst,
Benedkt Sveinsson. Einar H. Kvaran
GuSm. Finnbogason. Sigurb. Á. Gíslason.
Sveinn Björnsson. Tryggvi Þórhallsson.
Þorsteinn Gíslason.
Til þjóðernisfélags Vestur-Islendinga,
Winnipeg.
Stúdentafélag Reykjavíkur samþykti í
einu hljóði á fundi sínum 7. þ.m., að hlut-
ast til um:
1— Að skorað sé á stjórn og þing, að gera
þegar á komanda sumri ráðstafanir til þess
að friða hinn forna þingstað við Öxará og
svæðið umhverfis, þannig að jarðirnar Þing-
vellir, Skógarkot, Hrauntún og Vatnskot séu
teknar úr ábúð svo fljótt sem unt er og svæð-
ið milli Almannagjár og Hrafnargjár frá Þing-
vallavatni, svo langt norður á bóginn sem
skógur vex, friðað fyrir ágangi búfjár.
2— Að gerðar séu hið fyrsta ráðstafanir til
að bæta spell þau, er orðið hafa á þing-
staðnum, ‘hvort heldur er af náttúrunnar
völdum eða manna.
verði sem fyrst ofan tekin, sérstaklega þau,
3— Að hús þau, sem nú eru á Þingvöllum,
er reist hafa verið utantúns, en staðurinn
síðan hýstur svo sem honum sómir.
4— Að settur sé þegar á næsta sumri um-
sjónarmaður yfir þingstaðinn með sérstöku
erindisbréfi, frá miðjum júní til miðs sept-
ember.
5— Að skorað sé á ýms félög að styðja
þetta mál og kjósa hvert sinn fulltrúa í fram-
kvæmdarnefnd í því.
Nú er það því málaleitun vor til yðar, að
þér hlutist til um að félag yðar kjósi fulltrúa
í framkvæmdarnefndina samkv. ályktuninni
og vildum vér mega vænta heiðraðs svars
yðar svo fljótt sem unt er og óskast það sent
til form. félagsins Ásg. Ásgeirssonar í Lauf-
ási.
Reykjavík, í marz 1919.
VirSingarfylst,
Ásgeir Ásgeirsson. Páll Pálmason.
Vilhj. Þ. Gíslason.
Kr po vcrksmiðjurnar
þýzku þajinaðar.
(Þýtt úr Lit. Digest.)
Fyrir rúmum fjórum mánuðum síðan voru I
107,000 karlar og konur starfandi í hinum
miklu Krupp skotfæra verksmiðjum í Essen. I
Þá voru þar framleiddar 4,000 sprengikúlur á
klukkustund hverri og ein byssa á hverjum
fjörutíu og fimm mínútum í þágu hersveita
keisarans. Nú er þessi staður réttnefnt svið
eyðileggingar. Aðkomandinn fer gegn um
rnargar míiur af mikilfenglegum verksmiðj-
um, sem fyrir skömmu voru starfandi með
háreysti og gauragangi, en. r.ú þögular og tóm-
ar; enginn þar nærri utan varðmennirnir.
Fregnriti blaðsins Detroit News sendir frá
Essen eftirfylgjandi lýsing af staðnum:
“Gamall varðmaður, reykjandi fornfálega
pípu, sat á stálstöng og athugaði mig með
dauflegu brosi. Umhverfis hann gat að líta
stórkostlegar lyftivélar og heila auðn af
bekkjum o?, öðru. Þarna sat nú þessi tann-
lausi vörður slíks vítis á jörðu, tottandi pípu |
sínæog dreymdi dagdrauma — frá deginum •
í gær.
Fyrir framan rnig teygðu sig Krupp her-
gagna og skotfæra ve:kstæðin. Hér voru
stórbyssurnar smíðaðar, er leiðina ruddu í
fjörutíu mílna nálægð við Paris, sjóflotabyss-
urnar miklu og hin leyndardómsfullu skot-
bákn 1918, er um tíma ógnuðu alheimi. !
Herra Hohmann var fylgdarmaður okkar, og
var eg fyrsti Bandaríkjamaðurinn að koma j
til þessa staðar síðan stríðið byrjaði. Á á-
gætri ensku sagði herra Hohmann okkur sögu
verkstæðanna — er koma áttu keisaranum til
hans þráða ‘sólar-staðar’.
Þegar styrjöldin skall á voru þarna starf-
andi um 38,000 verkamenn. Framleiðslan
var þá mestmegnis ýms iðnaðaráhöld og vél-
ar, að eins 10 prct. skotfæri og stórbyssur.
Mánuði síðar gaf Hindenburg út þá tilkynn-
ingu, að Þýzkaland og hersveitir keisarans
hefðu að ems eitt tækifæri til sigurs og það
tækifæri væri fólgið í ofnum Krupp verk-
Uæðanna.
‘Bvssur, fleiri byssur; sprengikúlur, fleiri’
sprengikúiur,’ var skipunin.
Geysimiklar byvgingar spruttu upp á
margra mílna svæði, tala verkamanna jókst
frá 38,000 upp í 107,000 og hergagna fram-
leiðslan frá 10 prct. upp í 100 prct. 1 fjögur
og hálft ár störfuðu Krupp verkstæðin án af-
láts nótt og dag ;— blossandi sál hins þýzka
valdhafa.”
Fregnritinn skýrir svo frá komu sinni til
verksmiðjunnar þar “leyndardómsfulla”
skotbáknið var tilbúið, er*svo mikla hugaræs-
ingu vakti um heim allan, þegar það fréttist,
að Þjóðverjar væru farnir að skjóta á París
úr sjötíu og tveggja mílna fjarlægð. Um
þetta kemst fregnritinn þannig að orði:
“Við komum í verksmiðjuna, þar skot-
báknin leynilegu áður voru smíðuð. Bruno
Bauer, forstöðumaður verkstæðanna, sagði
okkur söguna. Um tíu slíkar byssur voru
smíðaðar í alt og skutu þær tveimur tegund-
um af sprengikúlum. Kúlur þær kostuðu í
kring um $800 hver. Hlaup stórbysna þess-
ara stóðust ekki stöðuga skothríð nema eina
viku, urðu þá að leggjast til síðu og ný
hlaup að koma í staðinn.
Upphaflega voru skotbákn þessi ætluð til
að herja á London — frá Caíais. Það var
eftir á, að Þjóðverjum kom til hugar að nota
þau gegn Paris. Felustaðinn, þar fyrstu stór-
byssunni var fyrir komið, fundu bandamenn
átta klukkustundum eftir skothríðin byrjaði.
Sprengikúlur flugmanna þeirra ónáðuðu mjög
skotmennina þýzku, en stórbákninu sjálfu
fengu þeir eigi grandað.
Sent var eftir útlærðum reikningsfræðing-
um frá Berlin til þess að reikna út “miðið” á
borgina Paris. Eins og í Ameríku var byssa
þessi-skoðuð ‘kynja byssa’ á Þýzkalandi og
þar ekki haldið hún myndi breyta afstöðu
stríðsins.”
Eftir að hafa gengið í gegn um óendanleg-
ar raðir af tómum verksmiðjum og húsum,
kom fregnritinn að" lokum til verksmiðju þar
sem menn voru að vinna. Þarna var nú ver-
ið að smíða eirríreiðar ( (locomotives) í stað
hergagnanna áður fyrrum, og um það segir
hann:
“Eg sá bræddan málminn streyma eins og
blossandi sólarleiftur úr stórum ámum og tuti
ugu tonna járnplötur núast undir hydraulic
pressum með braki og gneistafluéi- Fylgd-
armaðurinn öskraði í eyra mér, að þessir gríð
armiklu járnarmar , sem nú hreyfðust svc
hæglega í kring um mig, hefðu áður verið
notaðir til að lyfta 120 tonna stálhnullungum
Sömuleiðis fræddi hann mig á því, að héi
hefðu stálverjur kafnökkvanna þýzku vcrið
mótaðar. Verksmiðja þessi nú var að einc
beinagrind af fyrri tilveru sinni.”
Næst var skoðuð verksmiðja, þar fáeinar
byssur voru í smíðum til uppfyllingar göml-
um stjórnarsamningi (contract). Eftir það
segist fregnritinn hafa verið leiddur út undir
bert ioft, þar bifreið með merki hermanna og
verkamanna ráðsins beið þeirra. Var honum
þá ekið gtegn um nýlendur verkamanna. Uin
það segir hann að endingu:
“Við ókum fram hjá margra mílna löngum
röðum af fallegum húsum, heimilum verka-
manna þeirra, er í Krupp verkstæðunum
unnu. “Hér ríkir enginn sósíalismi, né eiga
sér hér stað verkföll,” sagði fylgdarmaður-
inn. “Samt sem áður”-—-það staðfesti hra.
Bauer síðar—“erum við á valdi allra og
engra. Spartakusar geta hertekið verkstæð-
m þá og þegar.
‘Engir hermenn vernda okkur, stjórnin viL
ekki senda hingað hermann. Við erum að
bíða og á meðan við bíðum að vinna í þága
nýs Þýzkalands — Þýzkalands eimreiða og
stál-stoða.’ —
Við héldum til baka til verkstæðanna.
Fylgdarmaðurinn sýndi mér staðinn þar púð- :
ur var tilbúið; nýjar uppgötvanir. Eg fékk
að sjá hina fyrirferðarmiklu vél, sem Þjóð- j
verjar hafa uppgötvað til þess að vinna salt- í
pétur úr nitrogen. Eg sá borðsalinn, þar
7,200 manns gátu setið að snæðingi Leinu og !
þar 33,000 verkamenn snæddu daglega.
‘Þátíð Þýzkalands er hér greftruð,’ sagði
hra. Bauer, er við nú athuguðum hinn ægilega
tómleika, ‘Hindenburg verkstæðanna’, ‘og
framtíð Þýzkalands er hér fólgm engu síður,
í þessum gömlu ofnum.’
Varðmaðurinn opnaði hið geysimikla hlið.
Hann Ieit til mín og stundi.
‘Þú hefðir átt að vera hér,’ sagði hann
‘þegar — þegar’ — Fylgdarmaðurinn gaf
honum merki að fara.
Og þessi aldurhmgni vörður staulaðist til
baka — til sætis síns á stálstönginni og smnar
fornfálegu pípu.”
Sambandsþn gið
(Fraorih. frá 1. bls.)
En Mackenzie og liberalar hans
voru ekki eins vongóðir og stjórn-
in. Þeir höfðu raunar ekkert aS
setja út á kaupsamninga þá, sem
gerSir höfSu veriS, en þeir ótt-
uSust aS stjórnin mundi flana út
í einhverjar torfærur og draga
jámbrautirnar á eftir sér, og í
jámbrautarlöggjöfinni fyrirhug-
uSu sáu Þeir þess glögg merki.
Þess vegna höfSu þeir eitthvaS 'aS
setja út á sérhverja grein hennar.
Sérstaklega var þaS tuttugasta
greinin, sem beir voru bandólmir
á móti. Fór sú grein fram á, aS
framlengja 44 leyfi til brauta-
bygginga víSsvegar um Vestur-
Canada. Brautir þessar áttu aS
hafa veriS bygSar fyrir stríSiS, en
svo hafSi J>aS ekki getaS látiS
sig gera, og nú var fariS fram á,
aS framlengja leyfistímann um 2
til 5 ár. Mackenzie og Lemieux
héldu því fram, aS hér væri ráS-
ist í glæpa fyrirtæki, sem hlyti aS
enda meS skelfingu fyrir landiS.
En Hon. James A. Calder og Dr.
Clark fullvissuSu menn um, aS
hinar fyrirhuguSu bver-brautir út
frá meginbrautunum, væm bráS-
nauSsynlegar fyrir framþróun
vestur-fylkjanna. SagSi Dr. Clark,
aS vestur-fylkin gætu haft biljón
ekrur undir hveiti, ef jámbrautir
væm handhægar, svo aS koma
mætti hveitinu á markaSinn. Og
svo hefSi hann skiIiS ræSu Mac-
kenzies, aS ef liberalar hefSu ver-
iS viS völdin, mundi ekkert hafa
veriS á móti því, aS þessar þver-
brautir væm bygSar. Vildi dokt-
orinn fá aS vita hver munurinn
væri á járnbrautum bygSum af
conservatívum og þeim, sem lib-
eralar Iétu byggja. — SvaraSi
McKenzie því, aS 'þaS væri sami
.-nunurinn og á hroSvirkni og
'andvirkni. Þá kvaS Clark, aS
Grand Tmnk Pacrfic sýndi bezt
| -andvirkni og fyrirhyggju liberala
Hún TÍll segja öllum
vinum sínum frá
HvaS Dodd’s Kidney Pills Reymd-
ust Henni Vel.
Mrs. Jones, í Alberta, Eftir Tveggjt
Ára Þjáning af Fluggigt, Höfrið-
verk og Gigt, er Þakklát Fyrir
Þann Fljóta Bata, er Dodd's K,id
ney Pills Veittu Henni.
Clive, Alta, 5. maí (Skeyti) —
Eftir tveggja ára þjáningar af flug-
gigt, mjaSmaverk og gigt, er Mr».
Jones, veíþekt og virt kona í þessu
nágrenni, sannfærS um aS Dodd’s
Kidney Pills hafi aftur fært sér
heilsuna.
"Eg get ekki nógsamlega lofaS
Dodd’s Kidney Pills, segir Mn.
Jones, meS djúpu þakklaeti. “Eg
mun ekki brúka aSra tegund af
piHum.
“Eg veit ógerla orsakir sjúi
dóms míns, en eg þjáSist í full tvo
ár, og á þeim tíma leiS eg kvalir af
fluggigt, höfuSverk, mjaSmaverk
og krampa í vöSvunum.
“Svefninn var mér erfiSur og
ekki frískandi, dökkir baugar
komu um augu mín og alt af var
eg þreytt og taugaveil. LfKS
varS mér leitt, minniS var aS tap-
ast, ganglimimir voru þungúr og
öklamir bólgnuSu.
“Eftir aS brúka sex eSa ojö
öskjur af Dodd’s Kidney Pills, 118-
ur mér svo vel, aS mig langar tll
aS segja öllu fólki frá því."
ÖH einkenni á sjúkdómi Mr»
Jonea benda til nýma kvilla. Ef
þér hafiS nokkur tvö af þessuxr
einkennum, þá spyrjiS nágranna
ySar hvort aS Dodd’s Kidney Píft.-
muni hjálpa ySur.
Dodd’s Kidney PiIIs kosta 50c.
askjan, eSa 6 öskjur fyrir $2,50.
Fást hjá öllum kaupmönnum eS®
frá Dodds Medicine Co., Limiled
Toronto, Ont,
aS slíkt hefSi getaS haft bagaleg-
ar afleiSingaT, því vera mætti, aS
ráSgjafamir töluSu upp úr svefn-
inum — og Sít Thomas og Mr.
Mewbum væm sinn af hvom
sauSahúsinu, nefnil. annar con? r-
vative en hmn union-liberali. En
aS himnaföSumum hefSi fundist
þaS ranglátt, aS svifta fjcl 'a
manna svefni þægindur- 3
jkkert skilja í þeirri breytingu, er
orSin á Dr. Clark, hann
væn
aS þessir höfSingjar þyrftu 1 :i-
þeim efnum. McKenzie kvaSst ag blanda ^ við -
svartan almúgann. Sýndi s ' á
því, aS lestin hefSi fariS út .f
æfði þó veriÖ skýr maSur; þaS j 9porinu mi8j<i vftgu miUi Toro„ta
hlyt. aS vera slæmur félagsskapur ( og 0ttawa> og þ(S nú engir hef u
i sem því væri valdandi,—En dokt- ' jasast ^ mildi skaparans T d
onnn svaraS, því, aS hann þakk-: ,fyrir þakkandi. þá KefSi þetta
lSl drottnl 5Ínum aS vc*ir 8Ínir happ tafiS ferS höfS.ngjanna hálf-
McKenz.es !æg, ekk, lengur sam- an dag svo ag þeir sem hef* u
m- >ms fIeir* HrósyrS, géfu rSi8 ag bíga j Toronto nee a
i >eir hvorir öÖrum. i . u • • v
| iestar vegna pess pe,m var syrs ' 3
Aðrir helztu annmarkar, sem um svefrrvagn á ráðgjafalestinri,
liberalar fundu á jámbrautar- komu fyrri til Ottawa en höfðir'’ -
tefnu stjórnarinnar, voru það, að arnir brir og það an óhapps. Vildi
ornrlaður stjórnarnefndar járn- McCoig með þessari sögu s n i
irautanna skyldi vera D. B. Hanna sýna 0g 8anna< að það væri ek i
íami maðurinn, sem verið hefði almennings heill eða þægindi, sem
/araforseti gömlu C. N. R. og önn- stjórnin bæri 'fyrir brjóstinu í jám-
ir hönd Mackenzie <rog Mann; brautarmálinu.
léldu þeir, að hann myndi enn þá
ganga í skóla til sinna fyrri hús-
Sir Thos. White hólt langa og
snjalla ræðu og var harðorður í
bænda og það gæti haft bagaleg- j garð liberala; kvað framkomu
m árangur. Einn l.beral þing-, þeirra sýna, að þeir væru andvígir
maður, Archie McCoig að nafni, j þjóðeign jámbrauta. Hvort að
ívað stjórnarbrautirnar gefa langt ^ jámbrautunum hefði verið þröng-
am lakar: þjonustu en C. P. R., og ^ vaS upp á stjórnina eða ekki,
/æru að öllu leyti óáreiðanlegri; varðaði minstu nú orðið, þjóðeign
nefndi hann sem dæmi atvik það,
sem nú skal greina:
Hann hafði, sem fleiri þing-
væru þær orðnar og þjóðeign
yrðu þær og þær myndu og
skyldu borga sig ef þær væm full-
menn, farið heim t:I sín um pásk- komnaðar eftir kröfum og þörfum
ana; en þegar hann hefSi^ætlaS landsins. Landið væri í stórskuld-
aftur til þingsins og komið á járn- , um og eini vegurinn til að mæta
brautarstöðina í Toronto og beð-j þeim væri meS því að auka fram-
’ð um svefnklefa, hefði sér verið leiðsluna; en það væri ekki hægt
nekað, hvort heldur væri klefi eða nema með bættum samgöngum,
lok;c.^:ja, ui m ástæðum, að ^ svo koma mætti afurðunum á
enginn almennings svefnvagn yrði markaðinn. AS því miSaSi jám-
á Ottawa Ieatinni í þaS sinn, og brautarstefna stjórnarinnar. Ef
Væmi þaS til af því, a5 þrír prí-
vat vagnar yrSu tengdir viS hana,
og væri því ómögulegt aS hafa al-
nennings svefnvagn. Þessir þrír
prívatvagnar voru uppteknir af
bremur mönnum, sinn fyrir hvern
'agn, og herranir, sem þannig
cerSuSust, voru Sir Thos. White,
cjármála ráSherrann; Hon. Mew-
bum, hermálaráSgjafinn, og Sir
H. Drayton, formaSur járnbraut-
irráSsins. Hvort þeir höfSu kon-
ir sínar meS sér, vissi McCoig
•ikki, en hann hafSi fyrst af flónsku
inni haldiS, aS ráSgjafamir hefSu
’-.omist af meS sama vagninn; en
»r hann hugsaSi máliS betur, hefSi
'iann komist aS þeirri niSurstöSu,
stjórnin hefSi ekki tekiS þessi
nauðstöddu jámbrautakerfi upp á
sína náSararma, 'þá hefSi ekkert
annaS legiS fyrir þeim, en gjald-
þrot, og þó nú aS C. P. R. og tagl-
hnýtingar þess bæSi utan þings og
innan hefSu aS sjálfsögSu glaðst
ef svo hefSI fariS; hefSi stjómin
litiS öSru vísi á máliS, því aS
gjaldþrot jámbrautarfélaganna
hefSu haft í för meS sér aS 10
þúsund manns hefSu orSiS at-
vinnulausir, samgöngur orSiS af
ar illar og fraimþrcMn landsins í
voSa. Nú afturá móti horfSi mál-
unum þannig viS, aS viSreisn
landsins hvíldi á járribrautar-
stefnu stjómarinnar.