Heimskringla - 22.10.1919, Page 4

4. BLAÐSIÐA.
HEIMSKRINGLA
WI>3NIPEG 22. OKTóBER 1919
HElJVlSKRÍNGLAj
(StofnuS 1S?>Ö>
Kemur út á hverjum MitSvtkudegl
CtRefendur og eigendur:
THE V1K.ING PRESS, LTD.
. VerB blaBslns i Canada og BandarikJ-
nr.ura $2 «<■ um árlB (fyrirfram borgan).
jjeúl tli iílanda $2.o0 (fyrtrfrain borgaB).
Allar borganir sendiat ráBamanni blaUa-
, i tns. Póst eöa banka ávisanir''stilist til
The Viking Pres-s, Ltd.
Ritstjóri:
GUNNL. TR. JÓNSSON
SkrlfMtofa:
72tr SHERBKOOKK STREET, WINMIPE^ i
p. o. Boi 3171 Talalml Garry 4ÍI0 j
WHMNIPEG, MANITOBA 22. OKTöBER 1919
Grand Trunk kaupin.
Ekki fór það svo sem spáð var í síðasta
blaði, að flokkamir í sambandsjainginu yrðu
sammála um kaup Grand Tmnk járnbrauta-
• kerfisins. Liberala flokkurinn samþykti að
verða á móti kaupunum, ekki vegna þess að
kaupskilmálarnir væru ekki aðgengilegir,
heldur vegna þess að stjórnin mælti með
kaupunum, og það var ekki skoðað viturlegt
frá pólitísku sjónarmiði að vera sammála
stjórninni í neinu, hversu vel sem hún gerði
sakir.sínar úr garðL
Raunar komu andmælendur kaupanna í
þinginu fram með ýmsar á stæður fyrir af-
stöðu sinni, en flestar veigalitlar. Og ekki
eru ástæðurnar veigameiri, sem andmælendur
kaupanna utan þings koma fram með; þær
byggjast flestar á því, að landið megi ekki við
því að henda penir.gum í íyrirtækið, sparnað-
ur sé lífsnauðsynlegur á landsfé, og skulda-
byrðin sé orðin svo mikil, að ekki verði undir
henni risið, og þar fram eftir götunum.
En hver maður með heilbrigðri skyn-
semi, sem kynnir sér málavexti, veit og sér að
það var bráðnauðsynlegt fyrir landstjórnina
að ná tangarhaldi á Grand Trunk, því með því
einu móti voru horfuj; á því, að járnbrauta-
kerfi þjóðarinn£fr fyrst gæti borið sig fjár-
hagslega. Flest af hinum járnbrautakerfun-
um, sem nú mynda þjóðeignakerfið, var
stjórnin neydd til að taka upp á sína arma, til
þess að bjarga þeim frá gjaldþroti, og lands-
mönnum sjálfum frá óendanlegu eignatjöni,
sem því hefði orðið samfara. En þessi kerfi
höfðu ekki borið sig.og gátu ekki borið sig
neraa þau væru samstæð og ynnu sem eitt.
Grand Trunk kerfið er gamah og gott, þó í
fjárþröng sé, er hefir um undanfarin ár haft
landið að féþúfu í sambandi við Grand Trunk
Pacific, og þegar það gat ekki látið land-
sjóðnum blæða lengur, gaf það G. T. P. í
hendur landstjórnarinnar, sem meingallaðan
émaga, er landið yrði að sjá farborða.
Til þess nú að járnbrautakerfi þjóðarinnar
geti orðið starfhæft sem sérstakt og óslitið
þverlandskerfi, varð Grand Trunk að bætast
við það. Því nær allar helztu og beztu braut-
ir austurfylkjanna tilheyrðu henni og höfðu
áður verið í sameiningu við G. T. P.; en er G.
'1. P. varð þjó&ign, mátti búast við að þeim
tengslum yrði slitið, og hvar var þá þjóðeign-
arkerfið statt? Engar brautir til sjávar, eng-
ar endastöðvar eða hafnarstaðir, sem það
hefði tengsli við. Stjórnin varð því annað-
hvort að kaupa Grand Trunk með góðu eða
illu, eða verja sem svaraði 200 miljónum dala
til þess að fullkomna núverandi þjóðeignar-
ketfi, og að því búnu að hafa bæði C. P. R.
og Grand Trunk til að keppa við. Eini eðli-
legi og skynsamlegi vegurinn var því, að ná
kaupum á Grand Trunk, og það hefir stjórnin
gert. Grand Trunk félagíð skuldar landinu
þess utan stórfé, og hefir leikið landið grátt
bæði að fornu og nýju. Svo það var engin
ástæða fyrir stjórnina aðv sýna eigendum fé-
lagsins miskunnsemi. Enda gerði hún það
hefdur ekki. Hún sagði: Þið greiðið land
sjóði það sem Grand Trunk'skuldar, eða j ö
seljið okkur kerfið með húð og hári, og með
því veroi sem óvilhallir menn setja; og bað,
- f ti félagið skuldar landsjóði, dregst frá
k rupverðinu. ' y
Þetta voru ski!má!ar stjórnarinnar, og
stjórnarnefnd Grand Irunk íéiagsins varð að
gernga að þeim, þó iienni þætti það afar
sJæmt. Hennar vilji var að stjórnin héldi
Grand Trunk kerfinu uppi með lánum, scm
svo aldrei yrðu borguð.
Þeir, sem eru andvígir kaupunum og að-
gerðum sambandsstjórnarinnar í þessu máli,
ættu að svara þessari spurningu:
Vilja þeir að tugum miljóna dala af al-
mannafé sé gefið Grand Trunk, heldur en að
þjóðin sjálf, taki eignarhald á kerfinu og verji
penmgum, ef þess er þörf, í sína eigin eign?
Um annað er ekki að raéða. F.f stjórnin
nær ekki eignarhaldi á Grand Trunk, sem nú
er í fjárþröng, verður landið að bera allan
þann skuldabagga, sem Grand Trunk á að
borga í sambandi við G. T. P. og landið stend-
ur í ábyrgð fyrir. Að taka Grand Trunk upp
í skuldirnar er einasti heilbrigði vegurinn, og
borga hluthöfum svo mismuninn, þegar búið
er að draga skuldirnar frá söluverðinu.
Svo er og annað. þjóðin þarf ekki að
greiða kaupverðið eða mismuninn í náinni
framtíð. Hún þarf tiðeins að borga vexti og
afborganir á verðbréfum, og það með afar-
góðum kjörum, eða sem voru í gildi 10 árum
fyrir stríðið.
Svo og það, að starfrækslukostnaður aílra
hinna sameinuðu kerfa verður miklu minm en
þegar kerfin voru mörg og margskift.
Þegar alt þetta er athugað, er það und-
ursamlegt, að nokkur þingflokkur skuli koma
fram með aðra eins fjarstæðu og það, að
landið megi ekki við því að kaupa Grand
Trunk kerfið, fjárhagurinn sé svo bágur, þeg-
ar einmitt fjárhagurinn heimtar það að kerfið
sé keypt. Eins er það íhugunarvert, að liber-
al flokkurinn með þessari framkomu smni,
kemur beinlínis fram sem andstæður þjóðeign
þjóðnytja.
Og að baki allrar þessarar mótspyrnu, gegn
Grand Trunk kaupunum stendur C. P. R.,
voldugasta auðfélag þessa lands, og liberal-
þingmennirnir eru aðeins peð, sem dansa eft-
ir nótum þess. C. P. R. veit, að með því að
bæta Grand Trunk við þjóðeignakerfið, verð-
ur það svo öflugt að það verður verulegur
keppinautur sjálfs C. P. R., og það er meira
en stjórnendur þess auðfélags kæra sig um að
verði.
Þess vegna er allra meðala beitt til þess að
koma kaupunum fyrir kattarnef.
En alþýoa manna má ekki missa sjónar á
þessu tvennu: Að það er lífsspursmál fyrir
viðgang þjóðeignarjárnbrautanna að Grand
Trunk sé bætt við þær, og svo hitt, að þetta
eru þau langbeztu járnbrautarkaup, sem
stjórn þessa lands hefir nokkru sinni gert.
Kennarastéttin í
Manitoba.
Barnaskólakermarar hér í Manitoba hafa
bundist samtökum í því augnamiði að reyna
að fá kjör sín bætt, og er þeim það sízt lá-
andi. Það er furðusamlegt, að þar sem fylk-
ísbúar í heild sinm telja unglingafræðsluna
mikilvægustu undirstöðuna til þjóðþ>rifa, að
þeim, sem falið er þetta ábyrgðarmikla starf
á hendur, skuli þurfa að búa við sultarlaun.
Á herðum barnakennarans hvílir að mestu
ferili komandi kynslóðar. Hann er mótaður
í skólanum af þeim áhtifum, þeirri Ieiðsögu og
uppfræðslu, sem kennarinn sáir í hjörtu nem-
enda sinna. Undirstöðumentunin, sem barna-
skólarnir veita, verður þess meiri og happa-
drýgri, sem kennaramir eru betri. En til
þess að geta fengið góða kennara verður að
launa þeim sæmilega. Getur nokkur maður
með sanngirm láð barnakennurum það, þ~
þeir séu sár-óánægðir með launin, sem þen
nú hafa? Meðallaun barnakennara við sveita-
skóla hér í fylkmu eru 800 dalir um árið, og
geta allir óblindir séð að fyrir slík laun er ekki
hægt að búast við að uppfræðsla ungdómsins
geti haldið áfram að vera í höndum hæfra
kennara, og er sízt að undra þó fylkisstjórnm
sé í hraki með kennara fyri rsveitaskólana.
En það eru ekki einasta barnakennarar
þessa fylkis, sem eiga við þröngan kost að
búa. I Austurfylkjunum '"•u kjör þeirra engu
betri, og í Saskatchewan og Alberta litlu
betri, þó hinsvegar þessi tvö s.'ðastnefndu
fylki hafi sýnt talsverða viðleitni í að bæta
kjör þeirra og tryggja skéium sínum hæfa og
varanlega kennarastétt. Hér í Manitoba hef-
ir alt gengið á tréfótum í þeim efnum, unz nú
að til vandræða horfir og kennarastéttin hót-
ar að ganga í fóstabræðraiag vsð 0. B. U. sér
og kröíum sínum til iiðsstyrktar.
Raunar hefir fyikisstjórnin látið skipa-
rannscknarneína, til þess að láta rannsaka
kjör og kringumstæður kennaranna, og þar
með að fá vitneskju um, hvort launahækkun-
arkrófurnar væru á nokkrum rökum bygðar.
Sumir segja að rannsóknarnefndin hafi verið
skipuð samkvæmt beiðní stjórnarnefndar
kenn r'aíélagsins, en vér eigum bágt með að j
trúa því. Eða vita kennararnir ekki sjálfir
hVað þá vantar, og þurfa þeir rannsóknar- J
neínd til þess að færa þeim heim sanninn um
það, að kjör þeirra séu’ekki-eins og þau ættu
að vera? Ef svo er, lækkar kennarastéttin j
að áliti í vorum augum.
Mentamáladeildin er nú að leita sér upplýs-
inga um málefni, sem öllum utan mentamála-
deildarinnar eru gagnkunnug. Hún óskar j
eftir upplýsingum, sem hver skólanefndar-
maður getur gefið henni. Meinar' rnenta-
rr-álaráðgjafinn virkilega að játa að hann viti
ekki hvað er að gerast í kringum hann, eða
að hann hafi engin gögn fyrir höndum, sem j
hann geti bygt á ? Ef svo er, þá er hann dá-
samlega fáfróður og viðutan. Mentamála-
deildin ætti að vera fullfær um að koma mál-
unum í viðunanlegt horf.^ Hún getur fyrir-
hafnarlítið komist að niðurstöðu um, hvaða
kjör eru sanngjörn, og hún getur látið þingið
samþykkja lög, sem ákveði lágmark kennara-
i Með dugnaði, ósérplægni og ó-
bilandi trausti á framtíðinni, hefir
margur útlendingurinn hafið sig
upp úr lítilmótlegustu stritvinnu,
upp til metorða og mannvirðinga.
Upp úr bláfátækt og hungri hefir j
launa. Hún getur gert hvað sem henni sýn- | honum tekist að komast upp í auð-
ist til þess að bæta kjör kennaranna, því fylk-
völd.
Lsæia og vold. Og með óteljandi
isbúar búa:t v.ð því og óska þess. Kennara- -Jæmum Iiafa þessir fyrirlitnu
stétt fylkisms verður að vera svo sett, ao h.tn . 0g fátæku útlendingar, sýnt sig sem
geti lifað sómasamlegu lífi, og að það sé frek
ar eftirsóknarvert fyrir hæfa mentamenn að
gerast kennarar, en fráhrindandi.
Handverksmaðurinn í kaupstöðunum hefir
þreföld upp í fimmföld laun á við kennarann.
Er það sanngjarnt? Handverksmaðurinn er
þarfur í þjóðfélaginu, en kennannn er það
engu að síður. Á honum hvílir Iangtum
meiri ábyrgð og langtum harðari kröfur eru
gerðar til hans. Er þá nokkur sanngirni í því
"að ávöxtur hans séu sultarlaun, þar sem hmn
uppsker gnægð?
Stjórn Manitobafyikis verður ekki einungis
að sjá um, að kennurum séu gefin sæmileg
laun, heldur og einnig að sé trygð eftirlaun
eftir unnið starf.
Með þí eina móti getur Manitoba fengið
kennarastétt, sem dugur er í, og þá um leið
er uppfræðsla ungdómsins í góðum höndum.
betn og meiri menn en þorri inn- j
fæddra manna.
En þó nú að margir þeirra séu j
gallagripir, þá kemur það mikið til J
af því, að þeir hafa ekki náð tök-;
um á hinu ameríska þjóðlífi. Það
er ekki heldur að búast við, að hin
fyrsta kynslóð útlendinganna verði
samþýðleg innfæddum mönnum og |
siðvenjum. Það er önnur og
þriðja kynslóðin, sem gerir Ame-
ríkumann úr útlendingnum.
---------------o----------
Launatap verkfalls-
manna og laun,
JárnbrautarverkfalliS á Eng-
landi stóS aðeins í viku. En á
Dodd’s Kidney Pills, 50c askjan,
eða sex öskjnr fyrir $2.50, hjá öll-
um iyfsöium eða frá
The DODD’S MEDICINE Co.
Toronto, Ont.
Konur í pólitík.
Hér í Canada er kvenréttinda-
málunum komið svo á veg, aS
konur hafa fengiS kosningarétt og
kjörgengi til sambandsþingsins, og
sörmi réttindi viS fylkiskosningar í
þessum stutta tíma kom þaS því vesturfylkjunum og Ontarío. Que-
Útlendingar,
Hversu oft heyrist það ekki nú á tímum:
“Hann er útlendingur”. Og venjulega er
það éagt í alt annað en vingjarnlegum tón.
Vissulega er það satt, að hingað til lands og
Bandaríkjanna hefir margur svartur sauður-
inn komið frá framandi landi, og eins hitt að
sumir hinna aðkomandi þjóðflokka hafa ekki
staðið á jafn háu menningarstigi og menn hér
fæddir og uppaldir; þó líka hinsvegar að
margur útlendingur hafi hingað til lands kom-
ið, sem miklu betur hefir verið mentaður en
allur þorri innfæddra manna, og það eina,
sem að horum hefir verið hægt að finna, hef-
ir verið, að hann talaði ekki eins góða ensku j'
og hér uppalinn maður.
Raunar hefir miklu minna borið á útlend-
ingstalinu.hér í Canada en í Bandaríkjunum.
Þar er útfendingagörmunum kent um alt ilt,
sem yfir ríkin dynur um þessar mundir. Verk-
föll, BoIshevikaJhreyfingar og hverskonar æs-
ingar og óeirðir, alt kent útlendingunum, og
það sem verst er, að mikið af þessu er satt.
Það er ekki svo að skilja, að í Bandaríkj-
unum sé ekki fjöldinn allur af góðum og þjóð-
hollum útlendingum, eins og hér í Canada.
Skandínavar og Islendingar eru yfírleitt í há-
vegum hafðir, bæði hér og syðra. En öðru
máli er að gegna um Suður- og Mið-Evrópu-
þjóðflokkana, sem bólfestu hafa tekið sér hér
vestan hafs. Þeim er ekki borið á brýn að
þeir séu letingjar, sem ekki nenni að sjá sér
farborða. Nei, þeim er borið það á brýn að j nöfn yfir þ
þeir séu svo fákunnandi og lítilsigldir, að leiða
megi þá sem sauði af óhlutvöndum æsinga-
mönnum.
Því miður er mikið til í þessu.
Af nýútkomnum skýrslum um mentunar-
ástand Bandaríkjaþjóðarinnar, sést að þrjár
miljónir af fullorðnu fólki skilur ekki enska
tungu í ríkjunum, og að fimm og hálf ihiljón
er ólæs á nokkurt mál
hálfri miljón manna, sem
Bandaríkjaherinn, voru 400,000 sem ekki
gátu lesið Ameríkublöðin eða skrifað heim;
þeir gátu skilið og talað ensku, enda rfieiri-
hlutinn fæddur og uppalinn í ríkjunum; en
þeir voru blindir á bókina.
Ef nú hin sama fákunnátta er ríkjandi í
'svipuðum hlutföllum um öll ríkin, þá meinar
það að nærri fjórði hluti þjóðarinnar sé ólæs
á ensku. Þungamiðjan, sem af þessu stafar,
nær af staS stjórnarbyltingut og
skaðaSi ríkiS um $250(000,000,
auk 5 miljóna dala daglegs kostn-
aðar, og þaS án þess aS reiknaj
kaup þeirra, sem urSu vinnulausir
sökum verkfallsins, en voru ekki
verkfallsmenn og héldu því kaupi.
Verkfallsmennimir sjálfir eyddu
$1,500,000 úr sjóSum sínum auk
y msra,annara útlaga og kostnaSar, j
sem engar skýrslur eru yfir.
Þetta viku verkfall varS því
brezku þjóSinni alldýrt spaug.
StálgerSarmanna verkfalliS í
Bandaríkjunum verSur ennþá
skaSvænlegra, eftir því
horfir.
FrumkvöSlar verkfallsins hafa
haldiS því fram aS laun stálgerS-
armanna væru svo
væru ekki lífvænleg.
um þeim, sem fyrir liggja, sést aS
bec fylki og sjávarfylkin austurfrá
eru ekki ennþá komin svo langt í
þeim efnum. Þeir eru seintækif
á alla nýbreytni, Austanmenn( og
kaþólska kirkjan í Queibec heldur
því blátt áfram fram, aS verksviS
konunnar eigi ekki aS ná út fyrir
heimiliS; þelrra verksviS sé
aS gera graut og geta börn,
og þar meS búiS”.
En þessi nýfengni réttur kven-
fólksins hefir ennþá ekki haft mik-
inn sýnilegan árangur( sem heldur
er ekki von, þar sem svo stutt er
! síSan hann fékst, en aS kvenþjóS-
sem nú in faeri sig smátt og smátt upp á
skaftiS í þeim efnum, er augljóst,
og ekki munu mörg árin KSa þar
til hennar gætir bæSi á sambands-
lág, aS þau þinginu og fylkisþingunumA Nú
Eftir skýrsl- sem stendur sitja 4 konur á fylkis"
þingum hér í landi. Ein, Mrs.
laun stálgerSarmanna hafa veriS Ralph Smith, í British Columbia,
frá $ 1 1.92 á dag upp ‘í $28.16,
eftir því hvaSa,verk þeir unnu, og
verkfræSingar, sem höfSu vanda-
sömustu verkin meS höndum,
höfSu sumir hverjir frá 60 til 70
í dali á dag, og átta stunda vinnu-
tíma. óbreyttir verkamenn höfSu
45 til 50 cent á tímann.
Kauptaxtinn fyrir útlærSa stál’
gerSarmenn fer hér á eftir. Nöfn-
in á verkgreinunum eru á ensku,
því vér höfum ekki viSkunnanleg
au á íslenzku:
tvær í Alberta og ein í Saskatche-
wan. Engin hefir ennþá komist
langt í Manitoba og 'heldur ekki í
Ontario, an tvær konur voru þó'
þar í kjöri viS nýalfstaSnar kosn-
ingar. MrS. J. C. Sears var í kjöri.
í Vestur-Ottawa, og sótti sem ó-
háS öllum flokkum, og Mrs. J. W.
Bundy var merkisberi li'berala í
norSaustur Toronto. Hvorug
náSi kosningu en höifSu þó tals-
vert fylgi. Mrs. Bundy er forseti
'kvenklúbbs liberala í Toronto, og
j Sheet rollers ............$28. I 6 j er mælsk vel °S kemur prýSis vel
í Sheet heaters.............. 21.12 fyrlr á ræSupalli. En fall hennar
! Roughers.................. 1 1.92 j var fyrirsjáanlegt þegar í upphafi,
Steel pourers ............. I 2.84 j ^ kjördæmiS, sem hún sótti í, er
Vessel men ...............:. 14.65 j
ram-conservative, og þess utan
j Engineers, manipulators etc 1 2.63 j hafSi 8tÍórnin m)'óZ haefan nýt'

j Blooming mill heaters .... I 7.92
i Skelp mill heaters ...... 18.18
Af þeirri einm og Skelp mill roller3.......... 21.73
kallaðir voru i Lap weider8 ................ 16,08
Blowers .................. 13.76
Bottom makers ............. 12.91
Regulators ................ 13.52
Samt eru þetta ekki kölluS líf-
vænleg laui|. HvaS má þá te'lja
laun búSarmanna og skrifslofu-
þjóna, sem nema 3 dölum á dag k
mjög víSa og sjaldan hærri en 5
að maðúr, sem ekki getur lesið eða óalir
an mann í kjöri á móti henni.
Engu aS síSur háSi hún snarpa
baráttu, og fékk miklu fleiri at-
kvæSi en liberal sá, sem í kjöri var
þar viS næstu kosningar þar á
undan.
Mrs. Sears er þar á móti mikils-
megandi fjársýslukona í Ottawa.
Hún er ekkja og misti einkason
sinn, Major Sears, í stríSinu. Hún
tók mikinn þátt í sambandsþings-
osningunum 1917 union-megiri,
og hefSi ekki svo staSiS á, aS
er su,
skrifað tungu þess lands, sem hann á heima í,
verður að leita £róðleiks hjá nágranna sínum
og ^koðana.
Það er einmitt hjá þeim, sem fákunnandi
eru, sem æsingamennirnir hafa mest áhrifin.
Það er einkenni fáfræðinga, að hafa þá í há-
vegum, sem bezt geta kjaftað. Sá maður,
sem getur flutt ræðu af eldmóði og mælsku,
hvort svo sem nokkurt vit er í henni eða ekki,
hann vinnur fylgi og virðingu hins ómentaða
lýðs, og verður nokkurskonar hálfguð í aug-
um hans. Það er því afar auðvelt að fá
þetta fólk upp á móti vinnuveitendum sínum,
ef einhver af “leiðarljósum” þess lýsir þann
veginn. Cltlendingar eru að mun fjölmenn-
ari við allar iðnaðarstofnanir og verksmiðjur
Bandaríkjanna, en innfæddir menn, eða sem
nemur 70 prósent, og hefir það jafnan sýnt
sig, að þeir eru leiðitamari til verkfalla en
þeir innfæddu.
En þó nú að skuggahliðarnar séu talsverð-
ar við útlendingana, þá hafa þeir líka sínar
björtu hliðar; en þeim er oftast gleymt í dag-
dómunum.
ÞaS er sannaS aS stálgerSar-
I menn hafa yfirleitt betri laun en
nokkuv annar verkamannaflokkur(
og aS margir þeirra eru orSnir vel
síæSir menn, eiga bifreiSar og
reisuleg hús, sem fáir af annara
stétta verkamönnum geta veitt sér.
Engu aS síSur hafa menn þess-j
ir gert verkfall og heimta lífvæn-
leg laun.
HvaS tim hina aumingjana,
vinna fyrir 3 dölum á dag?
Kirkjuhvoll.
Mrs. Jakobina Johnson er Vest-
úr-lslendingum k,unn orSm fyrir
hinar ágætu þýSingar sínar á ís-
lenzkum kvæSum. Hér birtist ný
þýSing eftir hana á hinu kunna
kvæSi GuSm. GuSmundssonar:
“Kirkjuhvoll”( sem hún þýSir
‘Churoh-Hill. Vér setjum hér
j þingmannsefni conservativaflokks-
ins var gamall og vel metinn þing*
maSur, sem heimtingu átti á út-
nefningu flokks ‘síns í sínu gamla
kjördæmi, hefSi frúin náS flokks'
útnefningu og veriS kosin, því con-
servativar'halda þessu kjördæmi'.
Margar konur tóku þátt í kosn-
ingabaráttunni, 'héldu ræSur og
unnu af kappi aS kosningu þeirra
er þær fylgdu aS málum. MeSal
er annars kom Mrs. Ralph Smith alla
leiS frá Vancouver, til þess aS
hjálpa liberölum til þess aS vinna,
þó á annan veg færi. Mrs. Smith
var kosin í Vancouver til þess aS
fylla sæti mannsins síns sáluga.
Hon. Ralph Smith fjármálaráS-
gjafa fylkisstjórnarinnar. Er hún
kvenskörungur hinn mesti og talar
vel.
Þá má minnast á Mrs. Nellie
frumkvæSiS ásamt þýSingunni, McClung þ6 ekki sitji hún á (þingi.
svo þeir sem kvæoinu eru ekki ’ , ,
'unnír, geti Btetur dæmt um ágæti Hnn hef,r tekiS mikinn þatt .
þý Singarinnar. I stjórnmálum 'hér í Manitoha, og