Heimskringla - 23.06.1920, Síða 4

<4. BLAÐSIÐA
HEIMSK.RINGLA
WINNIPE/G, 23. JONl, 1920.
HELMSIvRlNGLA
(St«fa«>« 188«)
Kemur 3t á. hverjum MitJvlkude«l
tHgefendur og eifiröndur:
TH£ VÍKING PRESS, LTD.

Ver3 bla^fiins í ^anada og BnndarikJ-
CLum $2.00 um áriS (fyrirfram borg*w).
nt tll Í3land« $2.00 (fyrirfram borgaiS).
Aliar borganlr sendist rátismauni blaÍSB-
luh. Póst eCa banUa ávísanir stiltot tll
The Vlking Press, Ltd.
Ritstjóri og rá<Ssma<5ur:
GUNNL. TR. JóNSSON
Skrlfstefai
T» 8HKRBROOKK 8TRKET, WiiTfflPjg
P.«.Bex 3171 Talalml Ourrj 9fT9
WINNIPEG, MANITQBA, 23. JONÍ, 1920.
Ávarp Skúla í Lögbergi
“Yfir öllu má gera sig mannalegan”, kom
oss í hug, er vér lásum “Ávarp” þetta í síð-
asta Lögbergi. Byrjar ávarpandinn með því
að tala um “stefnu sína”. “Stefna mín verð-
ur framvegis eins og hún hefir verið hingað
til.” Þeim manni er ekki hlátur í hug, sem
eigi getur kýmt að slíku- Flestum mun hafa
skilist að stefna hans hafi verið sú að fylgja
nefinu í hverja áttina sem það hefir horft, og
“eigi bregður mær vana sínum”, sízt héðan
af. En að “hagur fylkisins hafi blómgast
við það” — hvað? Jafnvel hinir sanntrú-
uðu Skúlatrúarmenn verða trúvillingar við t>á
kreddu.
Gaman væri að vita hverju þessi mikilhæfa
stefna hefir til leiðar komið. Hefir Skúli
flutt nokkurt frumvarp á þingi? Auðvitað
e'kki. Ekki svo mikið sem um kýrklukkur.
— Hefir hann tekið þátt í umræðum um
nokkurt mál innan þingsins ? — Hvað er mað
urinn að bulla? — Ekki svo mikið sem baul-
að. Hefir hann nokkru sinni gert grein fyrir
atkvæðagreiðslu sinni innan þingsins? Nei,
ávalt greitt atkvæði með stjóminni. Hefir
hann ekki verið samdóma því að skipa nýjan
lögregluflokk í fylkinu, að stofna Rannsókn-
arrethnn nýja, sem Norrisstjórnin er að reyna
að koma á fót? Jú. Var hann ekki einn af
fylgifiskum stjórnarinnar, sem reiddist afskap-
lega við Mr. Prout í vetur var, þegar Prout
sagði frá aðförum Mr. Browns fylkisféhirðis,
með að reyna að drepa frumvarpið vun “Bú-
jarðalánið”, sem Mr. Prout barðist fyrir þvert
ofan í viija stjórnarinnar ? Lét hann ekki
veðri vaka að Mr. Prout hefði gerst liðhlaupi
úr stjórnarflokknum með þeirri yfirlýsingu og
áskorun til þingsins, að vernda löggjöf þessa,
því setið væri um af fjármálaráðgjafanum að
eyðileggja hana samkvæmt áðurgefnu Ioforði
tii bankaeigendanna. Eða skildi hann ekkert
í því máli öllu saman. Helzt er að ætla það
Og hvað er hann svo að taia um stefnu? —
Vill Skúli skýra kjósendum sínum frá, í sam-
bandi við löggjöfina um “bújarðalánið”
hvernig á því stendur að Mr. Prout sækir nú
sem óháður fulltrúi almennings um endur-
kosningu, á móti einum stjórnarfulltrúanum?
Hvað “bújarðalánið” áhrærir, virðist þeim
lofkranzi lauslega tylt á stjórnina, þegar ein-
mitt maðurinn, sem flutti frumvarpið, hefir
lýst því yfir að stjórnin hafi reynt með ýmsu
móti að ónýta það, og að hann hafi alian
þann tíma, síðan að það var samþykt, orðið
að standa vörð um að lögin gætu komið að ti!-
ætluðum notum og tilraunir hans í þá átt
næðu fram að ganga, — og svo síðast, þegar
t l kosninga kemur, neyðist hann til að segja
skilið við alla þá höfðingja og sækja sem ut-
an flokksmaður. En svo er sjálfsagt tæplega
við því að búast, að Skúli botni neitt í þdssu.
En þá er annað atriði, sem hann ætti að
geta skýrt frá; en það er “Kúapólitíkin”
Þar ætti hann að vera heima, og þá væri ganK
an að fá að heyra af vörum hans sjálfs, á
hvaða verði umboðsmenn, eða “kúasmalar”
Norrisar keyptu kýr í St- George kjördæmi,
handa “fátæku bændunum”, er stjórnin tók
að sér að styðja til búskapar? Þegar til-
gangurinn var svona hágöfugur og mannúð-
legur, rná búast við að reynt hafi verið að fá
kýrnar með sem lægstu verði Enda hef’r
það spurst að eigi hafi bændum verið borgað
fram úr algengu gangverði. En á hvaða
verði voru þær svo seldar til ‘fátæklinganna’ ?
Frá $15—$25 meira hver en fyrir þær var
borgað. Hver naut þeirrar verðhækkunar?
Og í hverju varð sú verðhækkun fólgin, þeg-
ar bændur voru látnir fóðra skepnuna þang-
að til hún gekk til kaupanda ?
Var einhverju kostað upp á þær, svo kostn-
aðurinn yrði svona mikiíl. Þeim til dæmis
kent að selja mjólkanda, gefa mikla smjör-
mjólk, passa að vera snemmbærar” og baula
á hina einu og sömu tungu, sem allar stjórnar-
kýr og stjórnarnaut baula á í þessu landi?
Enginn efast um að kennararnir, eða “kúa-
rektorarnir” í St. George hafi verið valdir eft-
ir hæfileikum til þessarar stöðu. Hvað eyddu
þeir löngum tíma til kenslunnar og hverju var
þeim launað? Engmn ber á móti því, að
það “efldi hag” fátæku bændanna að fá
mentaðar kýr, sem ekki voru horngrýtis kvíg-
ur, ósiðaðar og illa va.ndar.
Mikill maður er Skúli. Fólki hefir svo
fjölgað í hinu foma kjördæmj að skifta hefir
orðið því í þrjú kjördæmi, og alt er það Skúla
að þakka. Hins er ekki getið, að flest af því
fólki, sem atkvæðisrétt hefir nú, var þangað
komið áður en Norrisstjórnin tók við, en þó
eigi búið að innvinna sér borgararétt. Nú er
það atkvæðisbærir borgarar og hætt við að
það verði Skúla ekki til liðs, þegar á kjör-
staðinn kemur. Eigi munu neinir trúa því, að
fólk suður í Bandaríkjunum eða í Norðurálf-
unni hafi heyrt getið um að Skúli væri þing-
maður í St. George, og því flúið þangað svo
það gæti staðið í skjóli hans og undir vemd
hans og forsjá. — Viðvíkjandi talsímalagn-
ingu í St. George, þá er þess getið að fylkis-
ráðsmaður talsímanna hafi *gert sína áætlun ’
og það á að “koma þeirri áætlun á”, á þessu
sumri. Skeð getur nú samt að það dragist,
ef að líkum lætur, eins og fjárhagur talsíma-
kerfisins er nú, eftir hinar afar óþörfu en
kostnaðarsömu breytingar er gerðar hafa ver-
ið í Winnipeg. Verður eigi séð hvernig því
verður komið við. Upphaflega var fylkisbú-
um sagt að breyting þessi á talsímakerfinu í
Winnipeg yrði að vísu dýr, en hún jafnaði það
upp með vinnulaunasparnaði, því eftir að
breyting’n væri komin á, þyrfti enga að hafa
við símastöðvar aðra en eftirlitsmenn og
? smiði. En nú flytja stjórnarblöðin “Free
Press” og “Tribune” þá frétt (16. þ- m.), að
öllu verkafólki verði haldið kyrru á síma-
stöðvunum eins og hafi verið, því þess þurfi
með eftir sem áður. Hagnaðurinn verður því
allur hjá “The Northern Electric” félaginu,
eða þeim sem nýju áhöldin selja, en fylkisbú-
ar sitja með skuldirnar.
Óvart stingur því út í “Ávarpi” þessu, að
Norrisstjórnin hafi eytt mrklu meira fé en fyr-
irrennarar hennar í valdasessinum, — já, alt
frá 46% til 110%. Var það mjög klaufa-
legt af Skúla að láta þennan kött komast úr
pokanum einmitt á sama tíma sem “Lögberg
er að breiða yfir fjárbruðl stjórnarinnar og
hringla með tölustafi og ranghermda reikn-
inga, til að sýna að Norris hafi eytt minna en
Roblinstjórnin, er eigi þótti um of sparsöm.
Vorkunn er það og eigi nema sjálfsagt, þó
Islendingar í St. George vilji hafa íslenzkan
fulltrúa á þingi, en þá er þeim skyldugt að
velja úr sínum hópi í þá stöðu mikilhæfustu
mennina. Lofsvert er það ékki fyrir fulltrú-
an núverandi, að hann þykkist hafa stuðlað
að því að útrýma eða að fá bannað að ís-
lenzku megi kenna eina stund á dag í alþýðu-
skólunum. Þá fer flest að verða til hróss.
Nú þegar að háskóli fylkisins er í þann veginn
að stofna kennaraembætti í íslenzkri tungu.
I kjöri eru nú þéktir menta- og hæfileikamenn
þar vestra, og er vorkunnarlaust að velja hæf-
an mann til þeirrar stöðu. — Mætti þar sér-
staklega benda á séra Albert Kristjánsson, er
allur almenningur þekkir í kjördæmi þessu.
Þar er þó mannamunur. .
Lögberg og ment amálin
I tveimur blöðunum síðustu leggur Lög-
berg út af greininni, er stóð í Heimskringlu
um meðferð Norrisar á mentamálum fylkisins.
Við þessar greinar Lögbergs er ekkert að at-
huga, því ekkert af því, sem stóð í Heims-
kringlugreininni, er hrakið. Reynt er að
snúa út úr einu atriði.
I Lögbergi stendur (17. júní 1920) : “Eitt
atriði er í þessari Heimskringlugrein, sem ekki
er hægt að ganga framhjá. Þar er sagt að
byggingameistarar, sem uppdrætti hafa gert
af þessum nýju viðaukabyggingum við há-
skólann, hafi fengið á annað hundrað þúsund
dollara fyrir snúð sinn-” Þetta þykist Lög-
berg leiðrétta og segir, að þessi Heimskringlu-
greinarhöfundur ljúgi meira en um helming,
því laun manns þessa hafi verið “þrjú þúsund
dollarar”.
Þessi leiðrétting væri góð, ef Heimskringla
hefði sagt það, sem á hana er borið. En hún
sagði það ekki og þessi umræddu orð standa
hvergi í þeirri grein. Það er hvergi minst á
hvað uppdrættir af þessum langhúsum hafi
kostað, en Lögberg segir oss nú að þeir hafi
kostað $3000.00, og er þá einni synd stjórn-
arinnar bætt þar ofan á, því allir geta séð
hvað uppdrættir að slíkum kofum ættu að
kosta. En uppdrættir eru launaðir eftir
kostnaði hvggingarinnar, og ferþað ekki eftii
hvað langui tíma hefir tekið að bú' þá til.
Vanagjaldið er um 2%. Eftir þessu hafa
kofar þessi . ostað 150 þúsund dollara. Það
sem Heimsk’-ngla sagði, var að “til bygginga-
meistaranna þeirra sem bygðu kofana) hafi
stjórnin borgað á annað hundrað þúsund doll-
ara”. Kemur þetta þá ekki heima við það,
sem Lögberg segir að uppdrættirnir hafi kost- til þess á aðra miljón, auk margs
að ? fleira, svo sem vegagerða, til síma-
Hústeikningar höfum vér heyrt nefnt það, lagnmga o. s. frv., er stjórnin hafði
sem á ensku máh er kallað buildings plani , . með höndum. En útborganir nú-
en þá byggingameistara, er sjá um smíðar og verandi stjórnar yfir árið sem leið,
vinna láta verkið. Hvort Lögberg hefir 1919, nemur $14,050,458.75, og
fundið, að orðið byggingameistari gæti líka ekkert verið að gera nema það sem
náð yfir þá, sem gera teiknmgar af húsurn eða j haldið er áfram við þinghúsið eitt,
byggingum, skal ósagt. En þá gerast góð 0g haf^ útgjöld til þess á árinu tæp-
ráð dýr ef verja skal veikan máistað með lega verið meiri en þau voru árið
orða-útúrsnúningum einum. Og hætt er við,
þótt orðið “byggingameistari” sé stórt orð, að
aldrei verði svo úr því teýgt að það breiði yfir
þessar 150,000, sem stjórnin heíir sökt í
þessa háðulegu kumbalda, sem hún nefnir há-
skóla. Bera þarf eitthvað annað í bæti-
fiáka en þetta.
Sparnaðarreikningu r
Lögbergs.
I síðasta blaði Lögbergs er löng grein um
sparsemi Norrisstjórnarinnar, og er þar reynt
að sýna fram á með ýmsum talnaflokkum
hvað Iitlu stjórnin hefir eytt, en á sama tíma
er gefið í skyn að hún hafi verið stórvirk og
framkveemdarsöm, og þá auðvitað eytt til
þeirra framkvæmda stórfé. Grein þessi er í
þremur liðum.
Fyrsti liðurinn ræðir um fjáreyðslu stjórn-
arinnar — til beinna stjórnarþarfa, í hin síð-
astliðin fimm ár sem hún hefir setið að völd-
um. Þar segir: “Aðfinslur við ráðsmensku
1914. Eftir þessu kemur stjórnin
í lóg $5,594,415.73 meira en
gamla stjórnin síðasta árið sem
hún sat við völdin, og þótti hún þá
ekki of sparsöm.
Lögberg gerir grein fyrir út-
gjaldahækkun þessari þannig að
$862,748-67 hafi verið greidd
dkkjum í eftirlaun. Ætli að sumt
af því hafi ekki verið ekklar, eða
einhverjir sem illa hafa borist af
eftirlaunalausir. Þá er næsti liður
auknir vextir af lánum $892,092.-
60, eða nærri miljón dollarar.
Hvemig skal standa á þessurn
auknu vöxtum, ef ekki hafa aúkist
skuldir síðan Norris varð kóngur
hér í Manitoba? Jú, lán hafði ver-
ið tekið á Englandi 1914, og þar á
undan, en Brown lét skifta um lán
og tók það í New York í þess stað,
með þeim skilyrðum, að allar af-
borganir á því ættu að greiðast í
New York. En nú á síðasta ári
hefir víxilgjald verið svo hátt í
Bandaríkjunum, að þegar afborg-
anin á lánum þessum féll í gjald-
Norrisstjórnar eru aðajlega bundnar við fjár-
málin, eigi kvartað undan óorðheldni, fram-
kvæmdaleysi eða skorti á skyldurækni”. —
Jú, einmitt er kvartað undan því, og verður claga í vetur, tapaði fylkið nær
það síðar sýnt. En fyrst er að athuga spar- h?Jíri miiión dollara í víxilgjald, er
semi hennar í útgjöldum til stjómarþarfa. Er
þá fyrst að benda á, að árið sem hún tók við,
voru 874 launaðir skrifstofuþjónar í þjónustu
fylkisins, en við áramótin síðustu 1919, eru
þeir orðnir 1462, og hver einasti þeirra á
hærri Iaunum tilsvarandi við þau embætti, er
þeir skipa, en áður voru goldin. Ef allur
þessi mikli vinnufólkssægur hefði verið nauð-
synlegur, væri eigi undan neinu að kvarta, en
með því að stjórnin hefir eigi tekist á hendur og hálfri miljón. “Hvar er svo
nem ny fynrtæki er utheimta vinnufólkshald j þessi eyðslusemi ?” spyr Lögberg.
Dodd’s Kidney Pills, 50c askjan,
eð* sex öskjur fyrir $2.50, kjá öU-
nrn lyfsölum eða frá
The DODD’S MEÐICINE Co.
Toronto, Ont.
á þegar Norrisstjórnin tók við, sem
svarar 27 miljónum dollara. Að-
gætandi er í þessu sambandi, að
þar er talið 5Y2 milj. dollara lán,
sem Roblinstjórnin tók 1. febr.
1915, og var eigi notað af þeirn
stjórn, heldur af Norris og fálögum
hans, er tóku við þá skömmu á eft-
Peningar þessir áttu að ganga
ír.
til hinna opinberu bygginga, er
fylkið var þá nýbyrjað að láta
reisa. Ef þessi 5^2 miljón er
dregin frá, verða áhvílandi skuldir
sem næst 21 Vi miljón. Af þeirri
upphæð voru sem næst 3 miljónir
frá Greenways tíð. Verður þá
lántaka fylkisins í tíð Roblinstjórn-
arinnar, í 16 ár, ekki fullar 19
^miljónir, með öllu því sem þá var
gert og keypt og gert að opinberum
eignum, svo sem kornhlöðurnar, er
kostuðu $1,195,384.67; Dómhús-
ið $1,911,826.00; Talsímakerfið
$11,052,326.00; til framræzlu,
vegagerða og fleira rúml. 4J/2 milj.
Ekkert af þessu fé var eytt. Það
stóð aít fyrir sér í föstum eignum,
Á fimm árum, síðan að Norris-
er nokkru nemi, geta allir séð hvernig spar- | U, þeir ættu að vita um það.“ Lít- stÍÓr.ní" tÓk™?’ að me?taldn þess-
semd hennar er varið. Þá er orðheldm henn- j] upphæð, en sem þó gerir grein ari ,2 mi9°n’ er var a&
ar í þessu sambandi næsta eftirtektarverð. 1 fyrir nókkru af því fé, sem eytt hef-1 semJa um lán fyrir’ hefir Þessi
Hún hét því hátíðlega árið 1915 að hún jr Verjð, er fúlgan greidd lögmönn-1 sparsama stJÓni eytt $21,000,-
engra varð ábati nema bankanna.
Aukning á talsímakerfum telur
Lögberg að kostað hafi $361,024.-
03. I hverju það Iiggur, verður
tæpast séð. En setjum svo að
þessu fé hafi verið ráðvandlega
varið, þá gerir nú þetta ekki nema
$2,1 15,865.30. Eftir er því enn
að gera grein fyrir nær því þremur
skyldi sjá svo til að faékkað yrði vinnufólki
v:ð öi’ opinber störf, því það væri nú fleira
en nokkur sanngirni væri til. Þetta Ioforð
hennar stóð skýru letri í júní og júlí það ár,
í öllum flókksblöðum hennar. — En í stað
þess að fækka þjónum og ennfremur í stað
nýrra fyrirtækja hafa verið skipaðar nýjar
nefndir í allra handa, og við það hefir þessum
vinnulausu vinum verið smeygt í embætti.
Bújarðalánveðdeildin; eftirlitsstofa með vín-
bannslögunum, og yfirskoðunarstofa fylkis-
reikninganna (Comptroller General) ; eru þær
einu nýju stofnanir, sem stjórnin hefir komið
á fót og sem mögulegt er að segja að séu við-
komandi stjórn og löggæzlu innan fylkisins,
og við allar þessar stofnanir eru aðeins tiltölu-
lega fáir starfsmenn. I Búnaðardeildinni
unnu tveir upp að árinu 1918. Þá var auk-
ið við vinnuhópinn lítillega. Á bannlaga-
skrifstofunni voru frá því fyrsta allnokkrir,
en þar hefir meðhöndlun öll verið í mestu ó-
reiðu, og enti með því að einn umsjónarmað-
urinn sama sem strauk laust fyrir þing í vetri
var og bjargaði undan til Englands $170,000,
hvernig sem honum hafa áskotnast þeir, því
eigi hafði hann nema $1800.00 árslaun-
Náungi þessi hét White, og hafði það embætti
að halda bók yfir öll vín föng er gerð voru
upptæk undir bannlögunum. Bókfærslan var
nú sú að eigi var mögulegt með neinni vissu
að sjá, hve mikið vín hafði verið gert upp-
tækt, né hvað út hafði verið látið til spítala
eða annara stofnana. Kom alt þetta mál fyr
ir þingnefnd í vetur. Eina bókin, sem hann
hafði haldið yfir þetta, var svolítil svört minn-
isbók, er eigi var greinilegar útfærð en svo,
að hvergi var getið um það vín, sem tekið var
af Express félögum, eða af járnbrautarfélög-
um, er nqm gríðar mikilli upphæð. Þegar
grunur féll á að eigi væri alt með feldu með
ráðsmensku hans, bað hann um burtfararleyfi
og fór með konu sinni til Frákklands. Skýrt
var svo frá því í þinginu, að í tvö eða þrjú
skifti hefði verið brotist inn í vínklefa stjórn-
arinnar og þaðan stolið heilmiklu, en enginn
kunni að segja frá hver það hefði gert. Þetta
er lítið sýnishorn af skyldurækni og fram-
kvæmdasemi stjórnarinnar. — En þetta er
innskot — bezt að halda sig við reikningana
sjálfa.
Árið, sem Norrisstjórnin tekur við, námu
útgjöld fylkisins til samans $8,464,043.02,
með öllu því sem þá var verið að gera. Þá
var verið að enda við að smiða domshusið
nýja, sem kostaði hátt á aðra miljón dollara.
Þá var byrjað að byggja þinghúsið og borgað
um í fylkinu, er nemur $250,000.
Sagt er að sumir aðrir, eigi lög-
lærðir, en hygnir menn, hafi fengið
000-00, því sjálf hefir hún tekið til
láns $15,604,000.00. Hvað er sva
til af eignum fyrir þessu? Eftir
smærrí upphæðir, semnemi alt að hví sem stt<Srnin s£álf telur UPP:
$100,000.00, fyrir eitt og annað,
sem enginn veit þvað er. Með
þesslkonar útaustri þarf ekki í ýkja
marga staði að Iáta, svo að til
miljóna teljist fé það, sem þannig
fer-
Eftirtektarverðast er, hvernig
stjórnin hefir pínt fé saman og
dregið af almenningi, með beinum
álögum og sköttum, er aldrei höfðu
heyrst nefndir á nafn fyr en hún
tók við. Síðastliðið ár nam fé
þetta nærri tveim miljónum dollara,
eða $1,737,313.75.. Var fylkinu
•skift í sex dómsmálahéröð og af
hverju héraði dreginn sá skattur,
sem hér segir: Austursýslu (þar er
Winnipegbær með talinn $1,028,-
612.18; Miðsýslu: 141,910.39;
Vestursýslu: $206,157.32; Suður-
sýslu: $169,993.71: Dauphinsýslu
$77„477.96; Norðursýslu: $110,-
556.69; aukahéröð tvö 2605.50.
Þannig hefir verið reitt og rúð um
alt fylkið til þess að safna í þessa
botlausu hít, er aldrei fýllist, sem
eigi er heldur von, því úr henni er
jafnan etið, sem í hana er látið.
Auk þessara skatta hefir stjórnin
dregið sér alt sektarfé um fylkið
þvert og endilangt, er nemur stórfé.
Þá hefir hún og hirt öl! gjöld fyrir
bifreiðarleyfi, allan skatt sem lagð-
ur er á skemtanir, veitingar og
greiðasölu af öllu tagi, eyðilönd,
verzlun og gróðafyrirtæki, og fleira
þessháttar, er til samans gerir
$1,178,000.00. En þrátt fyrir alt
þetta hefir verið tekjuhalli, og er
gert ráð fyrir honum með mesta
móti eftir þetta yfirstandandi ár.—
Er nú þetta holl og hagsýn stjórn?
Ef litið er á þessar gerðir með
nokkurri sanngirni, mun fáum
verða að játa það.
Annar Iiður áminstrar greinar
ræðir um skuldir fylkisins. Eftir
því sem oss er þar sagt, hljóta þær
-áð nema sem næst $43,000,000-00
nú, eða nærri $215.00 á hvert nef í
fylkinu; er það vel að verið. Grein-
in segir oss að skuldir hafi verið
Borgað nefnd til að skoða surtar-
brand $100,000.00! Annari nefndi
til að gera áætlanir um rafmagns-
stöðvar $250,000 eða einn fjórða
úr miljón! ! Smá útgjöld í sam-
bandi við opinberar stöfnanir hálf
miljón eða $493277.53!!! Við-
bót við þinghúsið — hver er sú
viðbót? — $516,255.53. Fyrir
horuðu kýrnar handa fáetæku
bændunum $561,193.50! Tií
þjóðræknisþarfa og til að borga
skatta fyrir afturkomna hermenn
$350,000. Til heilsuhælis í Nin-
ette $180,000 (sem nú kemur upp
að er prívateign en alls eigi í hönd-
um fylkisins). Ekkert þessara út-
borgana er arðberandi né vetir
nokkurntíma einn eyrir til baka til
fylkisins. Það sem lagt er til her-
mannanna, þriðjungur miljónar, þá
var það beinn stuldur að taka það
af lánsfé fýlkisins,. því sérstakur
skattur var lagður á fylkisbúa, sem
nam meiru en þessari upphæð.
Hefði því þeim peningum átt að
vera varið til þess, og ekkert dregið
undan. Það fé var þar maklegast
niðurkomið, að þeir menn hefðu
notið þess, sem mest höfðu í sölur
lagt, en ekki einhverjir aðrir. Þá
er lán til húsabygginga í bæjum,
sem fengið er í hendur “spekú-
lanta ”, mjög hæpin eign, en í það
eru lagðar $500,000.00. Hið
eina sem ef til vill er einhver eign í,
eru bújarða- og sveitalánin upp á
1 '/4 miljón og það sem gengið hef-
ir til þinghússins sjálfs. En engum
vafa er það bundið, að þinghúsið
hefir orðið miklu dýrara en það
hefði þurft að verða, og er það hin-
um endálausu breytingum að
kenna, sem stjórnin ein er skuld í.
Mikið er þá eftir, sem ekki verður
gerð grein fyrir, og má það telja
tapað- — Þetta er þá fjáÆagssag-
an, er undirtyllurnar nefna “stefnu’
og er hún bæði Iærdómsrík og
fögur. Helzta, sem hún gefur til
kynna, er hvað óhöndulega fer og
hraparlega, þegar þeir eru settir