Heimskringla - 23.06.1920, Page 5

WINNIFEG, 23. JÚNI, 1920.
HF.IMSKRINGLA
5. BLAÐSIÐA

Imperiaí Bank of
Canada
STOFNSETTUR 1876.—AÐALSKRIFST.: TORONTO, ONT.
HöfuSstóll uppborgaöur: $7,808,800. Varasjóíur: 7,508,808
ÁUar eignir...................$188,000,600
183 fitbfl I Donlaioo ®í Caodo. Spa rlsjöttKdeSId f htfrjn fltbfil, og nfi
byrjo Sparinj^orelkoine *»ctt l>vl att lefKja lon $1.60 etta meira. Vextlr
ero borjsattlr af pfnlnnurn y*ar frá lnal«KKH-de*I. öakatt eftlr vlttaklft-
am yttar. ÁarfjuleK vlttnkiftf ncflaoa of flbyrfat.
Útibú Bankans að Gimli og Riverton, Manitoba.
ÞJÓÐRÆKNISFÉLAG ISLENDINGA í VESTURHEJMI.
P. O. Boz 923, Winnipeg, Manitoba.
í stjórnarnefnd félagsins eru: Séra Rögnvaldur Pétursson
forseti, 650 Maryland St., Winnipeg; Jón J. BíldMl vara-forseti,
2106 Portage Ave., Wpg.; Sig. Júl. Jóhannesson skrifari, 917 Ing-
ensoll St-, Wpg.; Ásg. I. Blöndal, varaskrifari, Wynyard, Sask.;
Gísli Jónsson fjármálaritari, 906 Banning St-, Wpg.; Stefán Ein-
arsson vara-fjármálaritari, Riverton, Man-; Ásm. P. Jóhannsson
gjaldkeri, 796 Victor St., Wpg.; séra Albert Kristjánsson vara-
gjaldkeri, Lundar Man.; og Finnur Johnson skjalavörður, 698
Sargent Ave., Wpg.
Fastafundi hefir uefndin fjóröa föstudagskv. hvers mánaöar.
fyrir framan, sem hvorki eru því
umkomnir eða finna til ábyrgðar-
skyldu í embættinu, að gæta um-
boðsins sem þeim er af þjóðinni
fengið.
Ettir hverju ber
að sækjast.
Hið sama gildir enn sem áður
fyrrum- Hugsunarhátturinn gerir
Irfið að því sem það verður. Því
eru sett takmörk er það fær eigi
komist út fyrir, en tilvéruhringurinn
er engi þröngur. Það er lögum
bundið. En innan þessara ták-
roarka er andi mannsins frjáls og
óháður.
Ekkert sprettur upp úr ís og
snjó. Frostrósirnar, sem myndað-
ar eru með miklum hagleik á krist-
alskornin hvítu og smáu, er falla til
jarðar, eru eigi lifandi gróður. Þar
eru oss sýnd þau takmörk er lífið
kemst eigi út fyrir. En þegar
jörðin kastar af sér líkvoðunum,
himininn blánar og hlýr andblær
ketmur utan úr geimnum og líður
yfir lög og láð, spretta þar upp alls-
konar angandi urtir og blóm, er áð-
ur var þakið ísbreiðunum miklu.
Innan lífstakmarkanna er mað-
nrinn frjáls. Hann getur látið þar
spretta þyrna og þistla er angandi
urtir gætu gróið. Ávextirnir segja
tol verkanna. Aðgerðaleysið og
kæruleysið ræktar arfann. Eigi
þykist það þó vera skuld í því, að
arfinn sprettur. En hvar sprettur
hann ? Undir iljum þess, í sporum
þess, þar sem mest er troðið en
minst er gert. Arfinn í hlaðvarp-
anum, — í kringum bæina, er eigi
sjaldséður gróður. Álitamál er
það, hvor skaðlegri er, arfinn eða
þistillinn. Minstur er þar munur á
gróðri-
Talmudinn segir: “Andi skóla-
barnanna frelsar heiminn”. Andi
einstaklinganna endurreisir heim-
iton. Hvernig hinni nýju smíð
verður háttað fer eftir því, hvað
gert er aðal takmark lífsins, hvort
e*n skuli ráða ásælni og yfirgang-
ur eða sanngirhi og drengs'kapur;
hvort einn skuli keppa við annan
eða starfa með honum; hvort ein
þjóðin skuli hefja ófrið gegn annari
eða þær skuli búa í friði og sátt.
Hver einstaklingur er, að einhverj-
um hluta, ábyrgðarfullur fyrir þeim
anda er fram kemur í endurreisnar-
verkinu. Hann er skuld í því,
hvað ofan á verður — í missmíð-
inni — í stefnu þeirri er að lokum
sigrar.
Eftir hverju ber að sækjast?
Öllu, sem er nytsamt; öllu sem
miðar til sameiginlegrar velferðar;
öllu, sem leiðir til einstaklings full-
komnunar og framfara. Það lyft-
ir þjóðfélaginu. Einstaklingsþrosk-
inn er til allra góðra hluta nytsam-
legur. — Hirðirinn er jafnan hjörð-
inni fremri og meiri
Það sem aðallega ber að varast
er þröngsýnin.
dæmi. Skilningurinn verið glædd-
ur á því, að lífið býr ekki eingöngu
í hinum efnislegu hlutum, heldur
og í hinum andlegu. — Maðurinn
lifir ekki á einu saman brauði.
Orðheldni, drengskapur, rétí-
| sýni, sjálfsvirðing, eru eigi ein-
I göngu nöfn, innantóm orð, heldur
i dygðir- og sannur auður. “Sækist
j eftir hinum andlegu gæðum,” er
haft eftir Páli postula.
“Vér eigum að sækjast eftir
! þessu. En eigum vér þá að van-
I rækja vorar líkamlegu þarfir?”
spyrja menn. Eigi þarf það að
fara saman. Sannur maður van-
rækir ekkert sem honum ber að
gera, og lífið krefur og skyldan
býður. Bezt er þó að muna það
jafnan, að matur er eigi annað en
matur. Afar merkileg saga, þó
hún sé þjóðsögn, er sagan af ísra-
elsmönnum tímann, sem þeir voru
á eyðimörkinni og átu það sem
kallað var “Manna”. Álitið er að
þetta “Manna” hafi verið einskon-
ar sveppir. Þeim var sagt að taka
eigi meira en þeir þyrftu sér til mat-
ar. En nókkrir hlýddu því ekki
og ætluðu að safna miklu meira en
þeir þurftu. Hafa ef til vill ætlað
að græða á því, þegar aðra tæki
að hungra, og sélja það. En það
geymdist ekki. Erfiðið því til
engra nota, að beygja bakið.
Maturinn er nauðsynlegur en hann
mannúðlegi hugsunarháttur, oftrú-
ar og öfgakendi, er fordæmir meg-
inþorra allra mannlegra hugsana er
banvæni allri sannri Framför. Allir r ,
kannast viS hinn óvegl.ga þrönga f,'lur enBan t,l8an8 !,alfum ser:,
Heimurmn v-------------- ------
hugsunarhátt á s^íði trúarbragð-
meira við
verið
er
missi
hefir
tapar
anna, er fordæmir alla er eigi trúa, e’nS J?eS? "f130115’
- eða öllu heldur játa - hina sa™tlð s,nni f^rmynd i orð. og
„x.™. „„ u • • -ir: k verki, en þott hann misti alla mat-
somu tru og þeir menn sjalhr. Þessi , , ’ H , r ,
u l • • .-i • arkongana, er brauoio taka tra
sami nugsunarhattur er einmg til a
sviði þjóðmálanna, og fordæmir bömunum og kasta því fyrir hund-
þar alla, er öðrum augum Iíta á ana‘
stefnu og tilgang þjóðarinnar.
Eftir réttlætistilfinningu einstak-
lingsins fer réttlæti þjóðarinnar.
Margur kann nú að hugsa sem svo,
að það muni ekki mikið um sig —
um hvern einn — þess gæti eigi
mikils hvað hann vilji eða aðhafist,
það ráði litlu um hvað ofan á verði
í almennum málum. Þessi hugs-
unarháttur er skaðlegur, enginn
veit hvað hann getur fyr en hann
reynir. Þetta er hugsunarháttur
mannanna og þjóðanna, sem eru á
afturfararskeiði. Það munar mik-
ið um hvern einn- Fjölmenni er
eigi ávalt til framkvæmda, í byrj-
un. Það eru einstaklingarnir, sem
eiga upphafið að flestu, sem gert
er. Jafnvel fáeinir menn geta
haldið í við marga heimsku og aft-
Eftir því ber að sækjast, að vera
manndómsmaður, svo að alt það,
sem er auðvirðilegt og lágt, sé fyrir
neðan manninn og hann fái eigi lot-
ið að því, — að kappkostá að
fylgja fullkomnunar fyrirmyndinni.
Hið stundlega alt er fljótt að fara,
og er í sjálfu sér eigi annað en hé-
gómi.
“Menn hníga dag frá degi
í duft sem visin strá.”
Or ætlunarverkunum verður
smátt, úr áðagerðunum lítið sem
ekkert, en kostirnir sjálfir vara.
Þeir fylgja manninum gegnum lífið
og út fyrir gröf og dauða. Þeir
geta ekki dáið, — eru eigi tíman-
legs eðlis. Þeir lifa hjá þeim, sem
eftir eru, sem eilíf minning, er sí-
felt hvetur og veitir þeim áræði til
ur af mörgu óráði. Þeir geta hald- þess að feta [ sporin, sem stigin
íð þjóðfélaginu í jafnvægi, þegar hafa verið — eru því, í þeim skiln-
afturhaldið togar í á aðra hliðina
en öfgarnir á hina. Ósanngirni og
umburðarleysi verður heldur eigi
eins hávært, ef nokkrir eru, er eigi
vilja ljá því eyra. Ófrægingarorð-
ið er borið hefir verið milli hinna
ýmsu stétta mannfélagsins, milli
þjóðanna sjálfra, hefði fest dýpri
rætur og gert enn meira ilt en orðið
hefir, ef eigi hefðu nokkrir verið,
er eigi vildu á það hlusta.
Þótt það þyki leið kenning, er
hún engu að síður sönn: Hin sam-
eiginlega velferð er hin eina sanna
velferð.
Það er bæði sjálfsagt og rétt að
sækjast eftir því, 6em lífið þarf
með. Það er hvers manns skylda.
En þarfirnar mega ekki vera skoð-
aðar of mjög á eina hlið. Þarf-
irnar andlegu eru engu síður virki-
legar en þær líkamlegu. Og engu “Herra> hvernig á eg að breyta svo
síður þarf að gefa andlega til sínsj eg öðlist eilíft líf?”
ingi, mannkyninu öllu ljós á vegi,
langt fram á ókomna öld. Vér
höfum öll kynst þeim mönnum —
eigi mörgum, vildum svo gjarnan
að þeir hefðu verið fleiri — sem
oss eru áþreifanlegri og virkilegri
sem samferðamenn, þó horfnir séu,
en allur hávaði þeirra, sem vér
hittum dags daglega á lífsleiðinni.
— Sá er munur þess að vera aðeins
mannsmynd eða myndarmaður.
Hver sannur maður eða kona er
ímynd lífeðlisins fullkomna. 1
þeim myndum birtist það. Eða
hvað annað þýða orðin: “Orðið
varð hold og bjó með oss, fult náð-
ar og sannleika,, ? I orðum þeirra
manna og kvenna talar höfundur
lífsins til mannkynsins; með dæm-
um þeirra kennir hann því að lifa,
og svarar sjálfri spurningunni:
R.P,
Kosningahugleið
ingar.
eftir rás viðburðanna síðastliðin
ár-
Þetta eru fyrstu kosningarnar
hér síðan stríðinu mikla létti. En
stríð hafa ávalt breytingar á hugs-
unarhætti manna í för með sér.
Það hefir sjaldan eða aldrei verið
háð svo stríð, að ekki hafi meiri
eða minni andleg vakning átt sér
stað í sambandi við það.
Hvernig stendur á því?
Það þarf engan að furða á slíku.
Aldrei er heilbrigðri skynsemi og
mannlegum tilfinningum eins mis-
boðið og með stríði. Það er ekk-
ert, sem hryllilegra, ómannúðlegra
og svívirðilegra getur talist hjá
menningarþjóðum heimsins, sem
telja sig, en stríð og blóðsúthelling-
ar, sem þeim fylgja. Sé nokkurt
helvíti til á þessari jörð, þá er það
stríð.
Er það mót von, þó þau hafi
vakningu í för með sér? Þarf
nokkurn að furða á því, þó að í
brjóstum manna og huga brenni
reiði út af óréttlæti því og mannúð-
arleysi, sem með stríði er framið ?
VeAin sýna merkin.
Hverju stríði hefir fylgt ný frels-
is- og mannúðarvakning; þeim
mun öflúgri og áhrifameiri, sem
stríðið hefir verið stórkostlegra og
hryliilegra.
Þess háttar andleg vakning á sér
nú stað út um allan heim. Hún
kemur að vísu fram í ólíkum mynd-
um hjá þjóðunum, og fer það eftir
menningarstigi þeirra. En orsökin
er alstaðar fyrir henni sú sama.
hún er óréttlætið, 'sem átt hefir sér
stað undanfarin stríðsár.
Svo örskreið hefir þessi vakn-
ing verið,, að stjórnmálafróðustu
menn, svo sem prófessor Leacock
við MacGill háskólann í Quebec, að
50 ár án stríðs hefðu ekki betur
biásið að kolunum en 4 stríðsárin
hafa gert.
Fyrir þessu kalli tímans, fyrir
þessari hrópandi rödd aiþýðu, eru
það bænda- og verkamannahreyf-
ingarnar, sem opnað hafa eyru sín.
Enda var ekkert eðlilegra. Báðir
þessir mannflokkar hafa borið mest
af hita og þunga óréttlætisins, sem
beitt hefir verið í heiminum; þeir
hafa bezt fundið til þess hvar skór-
inn krepti að. Það, sem gera þarf
til |>ess að lífið verði bjartara og
betra í hinum lágu hreysum almúg-
ans, en eigi aðeins í höilum hinna
háu, er engum Ijósara en þeim-
Þannig stendur á bændahreyf-
ingunni hér í þetta skifti. Þetta
eru tildrög hennar, eða þess, að hér
í Gimli kjördæminu, sem annars-
staðar, sækir bóndi um þingmensku
við kosningu þá, er fara á fram 29.
þ. oi.
hafa aldrei annað verið en kák,
miðað við sanngjarnar kröfur tím-
ans og menningarinnar- Hefði sú
stefna lagt sig til hvíldar á þeim
tíma, sem hún átti að gera það, og
sem fylkisstjórnin hefir, sem nú
sækir um þingsæti á móti bænda-
stefnunni, hefði það átt að vera
fyrir 50 árum síðan..
ekki henni; má þar til nefna bætt-
ar akbrautir og búnaðartilraunirnar
í Bifröst-sveit. En fyrir slíkt tók
alveg, þegar Norrisstjórnin kom til
valda og kom hvorttveggja sér afar
illa-
samfélags en efnalega. En hvað á
sá að gefa, er andlega er snauður
og á minna en ekkert? “Hvorki á
eg silfur eða gull,” sagði Pétur við
hinn halta við Fögrudyr. "En það
sem eg hefi, það gef eg þér”. Og
margur þarf þeirrar gjafar Péturs, Kosningarnar, sem nú fara í
því margur er haltur. Þær gjafir hönd í þessu fylkj, eru að mörgu
verða aldrei metnar til fjár. j leyti ólíkar kosningum þeiro, er vér
Vér tölum um ýms tímabil sög- að undanförnu höfum átt að venj-
unnar sem blómaaldir, í einum eða j ast.
öðrum þjóðlegum mentum, verk-: Það er þó hér úti í sveit einkum
Iegum framförum.' Þegar vér för- hin svokallaða bændahreyfing, er
um að athuga þau tímabil, kemur í
Ijós að þessi einkenni eru einhverj-
um fáum mönnum að þakka- Ein-
virðast greina þær frá öðrum kosn-
íngum.
Hvernig sú stjórnmálahreyfiijg
hverjir einstaklingar haja safnað; er til komin nú og hvernig á því
miklum andlegum auð og gefið stendur að svo mikið ber á henni,
hann samtíð sinni óspart, svo að er flestum ljóst er nökkuð hafa áð-
Hinn þröngi, ó- hún hefir orðið rík af þeirra ríki-1 ur þekt til hennar, og hafa tekið
Bænda- og verkamaunastefnan
eru ekki nýjar. Þeirra hefir áður
orðið vart innan stjórnmálanna.
En á svipuðum vakningum og hin-
um áminstu græða engar stefnur
sem þær. Svo vel eru þær lagað-
ar fyrir sannar endurbætur. Hin-
ar, se mhalla bíða við slíkar vakn-
ingar, eru flokkstjórnirnar gömlu.
Hvernig stendur á því?
Orsökin til þess er sú, að flokks-
stjórnirnar eru leifar af útdauðum
stjórnaranda, sem ekki er til hjá
fólkinu. Hugsun þeirra og stefna
gengur mest út á það, að hefja
sjálfan sig á kostnað almennings, í
stað þess að vinna í nókkru veru-
legum skilningi að velgengni hans.
“Nú stendur náðartíminn yfir,”
segja þær þegar þær eru komnar
til valda; “þeir sem hjálpa sér nú
ekki sjálfir, þurfa ekki að vænta
þess, að guð hjálpi þeim”. Það
má heita boðorðin, er flokksstjórn-
irnar, og þar á meðal hin laufgaða
grein þeirra hér í Manitoba, Nórris-
stjórnin, hafa fylgt alt til þessa
dags. Lyfið, sem þær hafa —
eitt kjörtímabilið eftir annað —
lofað að leggja við fúasár þjóð-
skipulagsins, hefir upp aftur og
aftur reynst ónýtt eða svikið, en
hvofki grætt né grafið fyrir rætui
meinsins. Flokksstjórnarstefnan
gamla er því útlifuð. Hún hefir
um Iangt skeið ekki skilið eðlilega
rás viðburðanna. Umbætumar, er
hún hefir á boðstólum, eru ekki og
Bændastefnunm er fundið það
til foráttu, að hún hafi enga á-
kveðna stefnuskrá birta. “Öðru-
vísi er það en hjá oss,” segja fylk-
isstjórnarsinnar, “sem altaf höfum
fyrir kosningarnar búið til boðorð-
inn,” og svo auðvitað lifað eftir
þeim!
Ja — heyr — heyr! — En með-
al annara hluta, hvernig var það
með kjördæmaskiftinguna, beina
löggjöf o. s. frv., sem Norrisstjórn-
:n lofaði við síðustu kosningar ?
En það er óþarft að benda á
eina stjórn í þessu sambandi. Það
hafa fæstar flokksstjórnir uppfylt
nema sára lítinn hluta, þegar bezt
hefir látið, af Ioforða-stefnuskrám
sínum. Og hafa þær þá ekki mikla
þýðingu ?
Þegar bændurnir í Ontario lögðu
af stað út í kosninguna þar, höfðu
þeir enga stefnuskrá birta. Þeii
sönidu hana ékki fyr en að þeir
voru komnir til valda. Og betri
stjörn hefir þar aldrei setið að
völdum.
Ætli að bænda- og verkamanna-
fulltrúunum í þessu fylki væri ekki
trúandi til hins sama?. Að öðru
leyti er stefnuskrá verkamanna
kunn. Eru þar efst á blaði sam-
eign þjóðlegra fyrirtækja, svo sem
járnbrauta, iðnaðar, frystihúsa o. s.
frv.; einnig bein löggjöf; jafnt
kaup karla og kvenna fyrir sömu
vnnu; hentugri bankalöggjöf, svo
einveldi þeirra minki; uppfræðslu-
málum meiri athygli veitt o- s. frv.
Með öðrum orðum, flest það, er tii
frelsis, mannúðar og framfarc
horfir. Auðvitað verður þetta alt
á stefnuskrá bænda. En hér er ó-
þarft að vera nokkuð að spá uir
stefnuskrána eða framkvæmdir
á henni. Hmum sönnu endurbót-
arhugsjónum mun ekkert ver borg-
ið í höndum bænda og verka-
manna en í höndum stjórnarhauka,
sem ekki eru fráneygari en það, að
þeir líta á eðlilegustu framfara- og
frelsishugsjónir með 50 ára göml-
um stjórnmálagleraugum!
Hvernig lítur stefnuskrú fylkis-
stjórnarinnar út? Vér höfum ékk-
ert heyrt um hana á fundum þeim
þar sem vér höfum verið; heidur
ekki í blöðum hennar. Þar er öll-
um tíma varið í verja gerðir stjórn-
arinnar fyrir ámæli því er hún ligg-
ur undir eftir stjórnartímabil sitt.
Ekkert um framtíðarstefnuskrána.
Og samt ámælir hún bændum fyrir
að hafa ekki ákveðna stefnuskrá!
Maðurinn, sem sækir undir merki
bænda hér í Grmli kjördæminu,
undir merki nýja tímans, undir
merki sannrar umbótastefnu, er
bóndi og er þar að auki búsettur í
kjördæminu. Hann er að allra
dómi, er hann þekkja, mjög vand-
aður maður og gætinn í hvívetna.
Hann hugsar mál þau, er á dagskrá
eru frá ölium hliðum, og veitir þeim
ekki fylgi fyr en eftir rækilega í-
hugun og hann er sannfærður um
að þ au séu sönn og rétt. Vér, sem
tal höfum haft af hr. Guðmundi
Fjeldsted og hlýtt höfum á ræður
hans, erum í errgum vafa um þetta.
Hann ber ekkert órökstutt fleipur
um andstæðinga sína á borð fyrir
áheyrendurna, heldur fögur og
fölskvalaus orð um málefni bænda
og alþýðu; er auðheyrt að þau mál
liggja honum meira á hjarta en það
hvort hann nær kosningu eða ekki.
Á móti þessum manni sækir nú-
verandi þingmaður kjördæmisins,
hr. Ferley, undir merkjum fylkis-
stjórnarinnar og gamla tímans.
Hann er búsettur uftin kjördæmis-
ins og hefir e'kki í embættistíð
sinni reynst þeim mikill bústólpi.
Hann hefir lítið farið hér um og er
ókunnugur þörfum plássins. Hon-
um var hér af öðrum á fundi fært
það til málsbótar, fyrir vanþekking
á hag kjördæmisins, að ferðalagi
hans á stríðstímunum hefði ef til
vill illa verið treyst, af yfirvöldun-
um, skildist oss, og því hafi hann
ekki átt við að koma og kynnast
högum og háttum hér. Nú, því
hafa yfirvöld fylkisins hann ekki
undir handarjaðri sínum? Sjálf-
um sagðist honum fátt og fremur ó-
fimlega. Hefði málefni hans ekki
notið hins vel hæfa landa vors,
Hon. T. H. Johnsons, að, hefðu því
heldur lítil s'kil orðið gerð af hálíu
þingmannsefnisins-
Annað, er Norrisstjórnarsinnar
bera bændastefnunni á brýn, er
það, að hún taki saman höndum
við “conservativa”, og sé því í eðli
e nu afturhaldsstefnan gamla. Free
. ress og önnur blöð þeirra halda
bessu fram. En þar er rangt með
mái farið. Bændastefnan er alvec
sjálfstæð stefna, og tekur hvorki
saman höndum við stefnu Norris-
stjórnarinnar né conservativa. En
fylgi hvors þessa stjórnarflokks,
sem er auðvitað með þökkum beg
ið, en þó með því einu skilyrði að
þeir gerist bændastefnusmnar. Ann-
ars er auðséð, að þetta er aðeins
blekkingartilraun Norrisstjó: iar-
sinna. Með bændastefnunni eru ef
til vill miklu fleiri, er áður fylrgdu
liberölum að máli en conseivativ-
um, en sem sáu hvert stefndi með
afturhald og óefnishugsjónir Norr
isstjórnarinnar, og kvöddu hana.
Það eru því eigi síður góðir liber-
alar en conservativar með bænda-
hreyfingunni nýju.
Áð því er þetta kjördæmi snert-
ir, getur Norrisstjórnin ekki talið
mönnum trú um, að þeii ettu að
fvlgja henni, vegna framfaranna,
sem eftir hana liggja hér; þær einu
verulegu framfarir, sem hafa átt sér
stað um nokkurt undanfarið skeið,
eru “conservatiyum” að þakka, en
Að öllu þessu athuguðu er það
mjög undarlegt, ef bóndinn verðiír
ekki kosinn 29. þ. m. fyrir næsta
þingtímabil. tbúar kjördæmisins
eru að kalla má eingöngu bændur
og verkamenn. Málstaður bónd-
ans er því hinn sigurvænlegasti.
Tapi hann, getum vér ekki annað
en kannast við, að gott málefni
brestur hér lið.
Stefán Einarsson.
Reiðbjólaaðgerðir
leyatar fljótt og vel afhendú
Höíum til sötu
Perfect Bicycle
Eámig gömul reiðhjól í góðu
standL
Empire Cycle Co.
J. E. C. WILLIAMS
eigandL
641 Notre Dazne Ave.
Farbréf til fslands
og annara landa Evrópu útvegar
undirritaður. Gefur 'einnig allar
upplýsingar viðvikjandi skipaferð-
um, fargjöldum og öðru er að
flutnmgi lýtur. Otvegar vegabréf.
Skrifið mér.
Arni Eggertson,
1101 McArthur Bldg., Winnipeg,
1