Heimskringla - 18.08.1920, Qupperneq 7

WiNNIPEG, 18. Á/GÚST, 1920.
HEIMSKRINGL A
7. BLAÐSIÐA
The Dominíon
Bank
HOKNl NOTRE DAME AVE. OO
SHERIR80KK ST.
HðfaSalðll ........* «,0O».MM)
VariMjöSnr .........« 7.MO.OO*
AUar •Isalr .....*78,00«,000
Vér óskum eftlr vlísklftum veril-
unarmanna og Abyrerjumst ít *eta
þelm fullnaecju. Sparlsj4«i«etld ver
er sú stsersta, sem nokkur bankl
heflr I borptnnt.
lbúendur þessa hluta borparlnnar
óeka aS sklfta vlb stofnun, sem >elr
vtta a« er algerlena trygg. Nafn
vort er full tryggins fyrtr sjilfa
ynur, konur yÖar o« bðrn.
W. M. HAMILTON, RíSsmatv
PHOIYB GLARRY S4M
Rússland.
NiSurl.
XIX.
'Þegar hér var komitS sögunni,
var öllum Ijóst atS byltingin haftSi
miáiepnast. Tilgangur hennar var
sá, atS koma á þingbundinni stjórn.
En duman vartS aldrei nema
skrípamynd af 'þingi, og stjórnar-
fariS batnaSi á engan hátt. Ein.
valdsstjórnin haftSi ekki einungis
staSist voldugustu byltinguna, sem
gerst hafSi síSan 1 789, heldur
komist um stundarsakir klaklaust
út úr ósigrinum fyrir Japansmönn.
um, og fjár3vikamálum þeim, er
risu í sambandi viS þá herferS.
Mátti kalla þaS furSulegt, aS
stjórninni skyldi takast aS fresta
reikningsskilum viS þjóSina enn
um nokkur ár, eins og málstaS
'hennar var háttaS.
Fyrsta máttarstoS keisaraveldis-
ins var herinn. LoSvík XVI. hafSi
aSeins fáliSaSan 'Ieiguher til aS
verja hásætiS, en Nikulás II. hafSi
miljónalher viS aS stySjast. Bylt-
ing er óframkvæmanleg í landi
meS almennri herskyldu( nema
iherinn veiti breytingaforkólfunum
fuMkomiS vígsgengi.
AS vísu bryddi oft á uppþotum
í rússnesíka hernum. En þaS náSi
sjaldan nema til hersveita í einum
kastala eSa borg, og var sá logi
auSálöktur. Stjórnin notaSi venju-
lega roskna hermfenn til aS kæfa
uppreistir, því aS hún áleit, aS
byltingahugurinn næSi fremur
tökum á ungum mönnum en ald-
urhnignum. ÞjóSernisrígurinn kom
stjórninni sömuleiSis { góSar þarf-
ir. Pólskar hersveitir voru notaS-
ar móti íbúunum í Lithauen, því [
aS þar er gömul óvild milli nábúa.
SetuliSiS- í Mosikva voru Litlu-
Rússar, en þeir hafa óbeit á fólk-
inu í Stóra-Rússlandi. Hermenn
úr sveitunum voru notaSir móti
borgarbúum og borgarbúar móti
bændum. Embættisstéttin var því
nær eingöngu aSalsættar og fylgdi
keisaranum trúlega. En tryggasta
stoS keisaraveldisins voru þá Kó-
sakkamir. ÞaS eru hálfviltir
hjarSmenn frá sléttunum í SuSur-
Rússlandi. Var þaS mikil sveit,
því aS stjórnin hafSi sjaldan færri
en 300 þúsund Kósökkum á aS
skipa. Voru þeir venjulega ráSn-
ir til æfilangrar herþjónustu í
riddaraliSinu.
Kósakkarnir voru hvorki bundn.
jr hugsjóna né hagsmunaböndum
viS noldkra aSra stétt í landinu.
Þeir voru ríki í ríkinu, og höfSu
ekkert annaS áhugamál en aS
berjast fyrir keisaraveldiS, og þaS
því fremur, sem þeir voru jafnan
í miklum hávegum hafSir á æSri
stöSum. Stjórnin greip ætíS til
Kósakkanna, þegar þurfti aS beita
hörku viS þegna einhersstaSar í
ríkinu. Allir, óttuSust grimd þeirra
og siSleysi.
Landsihættir í Rússlandi voru
einveldinu hagstæSir. LandiS
geisistórt. Satngöngur afar slæm-
ar. ÞjóSin fáfróS og skift í marga
kynlþætti. ÞaS var erfitt fyrir þá
óánægSu aS geta náS saman, og
komiS viS skipulagi i frelsisbarátt-
unni. MátstaSan varS því í hvert
sinn harla máttvana, bundin viS á-
kveSiS héraS eSa borg. Stjórn,
sem studdist viS sterkan her, átti
auSvelt meS aS thalda friSi og
reglu, þótt mótstaSan væri mjög
almenn. KynþáttcúhatriS hafSi
aömu áhrif. Pólverjar, Finnar(
Kákasusbúar, og ifleiri undirokaS-
ar þjóSir vildu losna undan veldi
Rússa. Og einvaldsstjómin bar
því viS aS hver tilslökun í lýS-
frelsisátt væri upphaf aS sundur-
limun ríkisins. — Erlendir lánar.
drotnar Rússa studdu einveldiS,
því aS þeir óttuSust aS byltingar-
menn kynnu, ef þeir næSu völd-
um, aS bregSast illa viS um vexti
og endurgreiSslur á lánum. —
Létu auSmenn í Vesturlöndum
stjórninni í té nægilegt fé til hers.
ins og emibættisstéttarinnar meSan
hættast stóS á aS þingiS næSi yf-
irtökunum á stjóm ríkisinS. Þýzka
stjórnin studdi rússneska einveld-
iS á al’ian hátt. ÓttaSist komu
austrænna byltingahugmynda vest
ur yfir landamærin,
En lang-þýSingarmesta orsökin
til þess, aS byltingin 1905 náSi
ekki tilgangi sínum, var sundur-
þykkjan í herbúSum stjórnarand-
stæSinganna. I ifyrstu stóSu fast
saman frjálslyndir menn og heit-
ustu gerbyltingarforkólfar. Og
þá varS stjórnin aS hopa, eftir
verkfalliS mikla. Þessi skyndilegi
sigur kveikti í brjóstum hinna á-
kveSnustu gerbreytingamanna von
ir um, aS byltingin ætti ekkj ein-
ungis aS færa allri íþjóSinni stjórn-
málafrelsi, heldur og nýja og rétt-
láta skiftingu auSæfanna. —
VerkamannaráSin í Petrograd
höfSu, meSan á býltingunni stóS,
tekiS sér fullkomiS stjórnarvald,
eins og þau væru sjálf ríkisstjórn-
jn. MeSal annars skipaS fyrir um
8 stunda vinnu á dag í öllum verk-
smiSjum. Út af þessu og fleiri
deilumálum urSu all miklar róstur
mil'li verkamanan og vinnuveit.
enda. Verkföll og verk-bönn voru
daglegir viSburSir. Múgurinn
æstist og gerSi aSsúg aS verk-
smiSjunum. Brend; sumar en eig.
endunum var miisþyrmt. Stundum
rændu býltingamenn banka, póst-
hús, búSir og vöruskemmur, og
þóttust nota ránsfenginn til aS
greiSa götu frelsishugsjónanna.
ViS þessar aSfarir sló miklum ótta
á hina auSugu borgarastétt. Hún
hafSi fram aS þessu staSiS ein-
huga á móti aSlinum og keisara-
veldinu. Nú hræddist hún meira
veldi öreiganna. Stjórnin sá brátt
hversu henni mátti verSa gagn aS
þessum klofningi í liSi andstæS-
inganna og gerSi miSstéttina aS
samiherja sínum. Var þá svo
komiS, aS ekki voru e'ftir nema ör-
eigarnir, dreifSir og skipuulags.
vana. Og þeim var, eins og á stóS,
fulIkomiS ofurefli aS etja kappi
viS stjórnina.
' i
XX.
En þrátt fyrir mistökin hafSi
byltingin samt markaS spor og
þaS eigi lítiS í framþróun þjóSar-
innar. Stjórnin undraSist mjög
hinn ihraSvaxandi byltingarhug
bændanna, og hræddist þá breyt-
ingu. Hún afréS aS gera nokkuS
til aS sefa óánægjuna.
Tveim árum eftir byltinguna
voru bændum gefnar upp allar
þær skuldir viS ríkiS, sem stöfuSu
frá landbrigSatímunum. Bóndinn
var nú ekki lengur “lénsiþræll rík-
issjóSs”. Um sama leyti var gerS
mikil breyting á sameignarbygS-
unum. Tilgangurinn sá aS skifta
sameigninni og gera íhvern búanda
aS sjálfstæSum landeiganda. Lög-
in heimiluSu hverjum búanda t
sameignarbygSinni aS heimta
skifti á eigninni, og /18 fá þann
hlut aif jörSinni, sem honum bar, í
einu lagi. Á árunum frá 1906—
1913 notuSu rúmar 5 miljónir
bænda þessa heimild og eignuSust
hver sinn blett úr sameignarhverf-
unum. En eins og vænta mátti
breyttist skipulag landbúnaSarins
lítiS í fyrstu. Venjurnar úr sam-
eignarbygSinni voru fast greyptar
í hug þjóSarinnar af alda langri
reynslu.
Landaskifti þessi áttu aS hafa
dýpri og varanlegri þýSin£,u en þá
aS sefa stundaróánægju bænd-
anna. Stjórnin ætlaSi aS koma
fótum undir fámenna smábænda-
stétt, líkt og á sér staS í Frakk-
landi, og gerSi ráS 'fyrir aS þessir
ARNAGULL.
i &
Dagamir.
ÞriSjudagur ber nafn af því, aS
hann er þriSji dagur vikunnar. En
svo hefir eigj ávalt veriS. Á Is-
landi hét hann áSur týsdagur( og
heitir þaS enn á dönsku og ensku
(Tuesday er sama orSiS dálítiS af
bakaS). Á Islandi var nalfninu
breytt á þessum degi, og þremur
næstu vikudögunum á eftir, um
þaS leyti er ásatrúin leiS undir
lok, og kristnin var viStekin. Týr
var einn af norrænu guSunum.
Hann var aSallega hernaSar og
víga guS. Hann var hraustur og
hugrakkur, og skal hér sögS saga
af því, þó hún komi ekki eins mik-
iS og áSur viS heiti dagsins. Fenri
hét óvættur ein, og gerSi mönn-
um og guSum alt þaS ógagn er
hún mátti. GuSirnir höfSu oft
reynt aS binda Fenri, en hann sleil
af sér öll bönd, þar á meSal fjötr-
ana “dróma” og “læSing”; eru
orSatiltækin aS “drepa úr dróma”
og "leysa úr læSingi” komin af
því. Loks tókst guSunum samt
aS gera fjötur, er Fenri gat ekki
slitiS. Hét hann "leipnir". Hann
var haglega gerSur. EfniS í hon-
um, segir sagan, aS hafi veriS
fuglshráki, fisksandi, bjarnarsinar j
og rætur bjargs, dynur kattar og
skegg konu. Fjöturinn var mjúk-
ur sem silkiræma, en þó ós'lítandi.
Fenri hafSi beyg alf honum og vildi
ékki láta leggja hann á sig fyr en
Týr lagSi hönd sína aS veSi í
munn honum. Var Fenri þá bund-
inn en Týr misti höndina. Fyrir
þaS áræSi er Týr sýndi viS þetta
þarfa verk, aS binda óvætt þessa,
■t er hann talinn meS hraustustu og
hugrökkustu guSunum, sem þá var
trúaS á, á Islandi og NorSurlönd-
um.
RauÖbrystingurinn.
Einu sinni héldu ifuglarnir fund
meS sér. Voru mörg mál þar til
umræSu. Á meSal annars ræddu
þeir um þaS, hvar þeir skyldu vera
og í hvernig litum fötum þeir ættu
aS vera. Liturinn á fötum þeirra
var svo líkur, aS þaS var varla
hægt aS þekkja þá hvern frá öSr-
um. Og eins var um verustaSi
þeirra. Páfagaukurinn var norS-
ur í íshafslöndum, þar sem hann
skaSkól á nefinu, og snjótitlingarri
jr voru suSur í heitu ilöndunum, og
voru altaf meS hitasótt og höfuS-
þyngslum. Þessi fundur átti aS
ráSa bót á þessu, ef hægt væri. Og
til aS Ibyrja meS fengu allir fugl.
arnir sér nýjan klæSnaS. Voru
sumir þeirra mjög skrautlegir.
Einn fuglanan gleymdi því samt,
og var, þegar hann var kominn á
meSal fuglanna, mjög hversdags-
lega til fara, borinn saman viS þá;
þaS var rauSbrystingurinn. Þeir
töluSu einnig mikiS um þaS, hvar \
þeir ættu aS vera. Einn kaus sér
aS vera hér, annar þar. Og þeg
ar í þessu efni kom aS r-uSbryst-
ingnum, virtist hann ékkert vita
hvar hann ætti aS vera eSa hvert
hann ætti aS fara. Hinir fuglarn-
ir kusu sér allir staSi á undan hon.
um, og honum virtist ekki margir
staSir eftir um aS velja fyrjr sig. ^
Hann fór aS hugsa um þetta meS
mikilli alvörugefni. Og honum
heyrist rödd náttúrunnar segja viS [
sig: “Hvar viltu vera, rauSbryst-.
ingur? Eg skal vísa þér á þann'
staS^ er þú kýst þér.” “Eg vil
vera þar," sagSi rauSbrystingur-i
inn, “sem miklir snjóar og vetrar-j
hörkur eru, og fólkiS 'verSur glatt
áf aS heyra til mín, þegar höfkun- j
um léttir á vorin.” "Einmitt þaS. I
Eg veit hvar sá staSur er,” sagSi
rödd náttúurunnar. “En þú ert
svo hversdagslega klæddur, aS eg
held aS enginn sjái þig, og svo sam
litur trjánum hálfdauSum á vet-
urna.” "Ja,” sagSi kanarífugl-
inn, “hann má ekki fá sér gul föt,
því þaS vita allir aS eru föt mín;
hann er líka of klunnalegur til þess
aS nokkur trúi því aS hann sé
kanarífugl.” ÞaS fór aS dofna
yfir aumingja rauSbrystíngnum.
Svalan sagSi honum þá líka aS blá
föt mætti hann ékki fá sér, og gulh
fuglinn (oriole) aS hann mætti
ekki taka sér gýlt föt. Og græn
og rauS föt bannaSi páfagaukur-
inn honum aS hafa, og dúfan lagSi
þvert nei fyrir aS hann fengi sér
hvít og grá föt. Fasaninn sagSi
aS hann mætti ekki taka upp
neinn af sínum fallegu litum; og
páfuglinn breiddi úr stélinu og
sagSi aS honum væri ekki til neins
aS taka upp neitt aí fatalit sínum.
Þarna stóS rauSbrystingurinn.
hnugginn, vonandi aS einhver
legSi honum líknaryrSi eSa lánaSj !
honum eitthvaS af fatalit sínum, I
til aS skreyta dálítiS brúnu fötin
hans, Rödd náttúrunnar leit á
hann og virti hann fyrir sér. “Und- '
ur," hugsaSi hún, "mundu margir j
drengir og stúlkur dáSst aS honum
ef þau heyrSu hann syngja þegar
þau koma heim af skólanum( eSa
þegar þau eru aS leika sér í kring-!
um húsiS heima; hann syngur svo
glaSlega og unaSsllega.” “HeyrSU|
mig, rauSbrystingur,” sagSi hún, j
"láttu þessa fugla, sem eru svo
montnir af skrautinu á fötum sín-
um, eiga sig; þú þartft ekki skraut-
fata meS til þess aS vekja aSdáun
á þér, svo eg ætla aS gefa þér
þetta rauSa vesti. "ÞaS glaSnaSi
heldur en ekki yfir rauSlbrystingn-
um og hann leit á kanarífuglinn,
svöluna, gullfuglinn, páfagaukinn,
gráu dúfuna og hinn stæriláta fas-
ana og páfuglinn, hristi hróSugur
litla brúna kóllinn sinn, og opnaSi
litla nefiS og söng og söng. Hann
leit á ve3tiS, sem honum hafSi ver-
iS gefiS, þandi út rauSa brjóstiS
og flaug-í burtu, til þess aS leita aS
drengjum og stúlkum, sem skemti-
legt þætti aS horfa á sig og hlusta
á sig. Og veiztu, ungi lesari,
hvert hann 'fór? Eg veit þaS. Á
eg aS segja þér þaS? Hann er
fyrir utan húsiS þitt. ÆtlarSu
ékki aS vita hvort þú finnur hann
þar?
Þegar vatn verSur aS ís,”
sagSi kennarinn, "hvaSa breyting
er þaS, sem þá á sér staS?”
“Helzta breytingin, sem á sér
staS," sagSi drengurinn, “er breyt-
ingin á verSinu.”
MóSirin: Tommi, ef þú ætlar aS
heimsækja Siggu litlu, verSurSu
aS færa henni brjóstsykur.
Tommi: Nei, eg ætla aS færa
henni sætabrauS, mér þykir betra
aS borSa þaS.
Sólin sedl fyrir skilding.
Einu sinm fann maður skilding á
götunni. Eftir það horfði hann á-
valt niðurfyrir sig, hvert sem hann
fór. En hann fann aldrei annan
skilding og sá .aldrei sól upp frá
því.
“Hverjir ráða mestu í heimin-
um? Bláeygðir menn,” segir
skozkt blað, og bendir á þessi nöfn
imáli sínu til sönnunar: Kitch.’ er
lávarður, Roosevelt forseti, Wiis n
forseti, Taft fors«ti, Lloyd Georg :.
Glemenreau, Asquitth, Sir Douglas
Maig, Foch og Pershing hershöfð-
ingjar.
smábændur mundu hallast aS í-
haldsstjórn í stjórnmálum, og
þannig verSa keisaravaldinu til
styrktar. En fyrir bændastéttina
sjálfa varS breytingin ekki allskost
ar til bóta. Margir höfSu svo lít-
il lönd, aS þeir gátu ekki óf þenn
Frá Italíu.
VíSa er ófriSvænlegt í heimin-
um nú sem stendur, en í fám lönd-
um er útlitiS íiskyggilegra en á It-
alíu. Þar eru sífeld verkföll Nú
* V, , . , , síSast allsherjar verkfal) í Róma-
htað. hlosnuðu þetr upp en seldu , _
borg. 1 aumlaus flokkadrattur og
efnamönnunum jarSbletti sína fyr-
ir lítiS verS. Landleysingjarnir
gerSust verkamenn í stórborgun-
um, eSa fluttu til Síberíu eSa MiS-
Asíu.
Nokkur ávinningur fyrir þjóSLna
var þingiS, þrátt fyrir alla þess
galla. ÞaS minti þó á sjálft sig,
og vandi þjóSina á þá bugsun aS
til væri annaS stjórnarform en ein-
VeldiS. Einstaka sinnum voru
jafnvel hinar seinni dumur svo
djarfar, aS andælfa stjórninni.
Þannig neitaSi þingiS meS yfir-
gnæfandi meirihluta aS nota orS.
iS “einvaldsdrottinn” í ávörpum
til keisarans, þrátt fyrir þrábeiSni
og fortölur Stolypins forsætisráS.
herra. Og áriS 1914 samþykti
þingiS þungorSa áminningu til
stjórnarinna'r. fyrir aS blanda sér í
kosningar á þann hátt, sem ekki
var lögum samkvæmt.
En dýpsta sporiS sem rússneska
ÞaS kom engum á óvart, þá er j
Gialitti, “gamli refurinn”, tók viS j
völdunum. Hann barSist manna j
mest á móti því aS ítalir tækju I
þátt í stríSinu og var iþá svo hat !
aSur aS hann varS aS flýja burt
úr Rómaborg og fara huldu hölfSi.
f
gamni.
lri nokkur hafSi tekiS aS sér aS
grafa brunn fyrir þorpsbúa. Hann'
var búinn aS grafa um 25 fet. Féll
þá eina nóttina svo mikiS niSur úr
alt stjórnmálalíf á ringulreiS.
Þegar styrjöldinni miklu lauk,
var öll ítalska þjóSin drukkin af
sigurfögnuSi. Herveldisstefnan
fékk byr undir báSa vængi. Ann-
unzíó, skáldiS fræga, byrjaSi upp
á eigin spítur nýjan leiSangur, til
áS leggja borgirnar austan viS
AdríaihafiS undir Italíu. Banda-
menn skipuSu stjórninni aS taka í
taumana, en hún fékk viS ekkert
ráSiS. Hersveitirnar, sem sendar
voru til þess, aS taka Annunzíó
fastan, svikust undan merkjum o;
gengu í liS meS honum.
En éftirköstin byrjuSu von bráS
ar. AMur iSnaSur landsins var í
kalda kolum éftir ófriSinr., er»da
eru Italir illa settir, því þeir verSa
aS sækja flest hráefni til annarr
landa. Riíkisheildin var veik. It-
alía hefir ekki veriS sameinuS í
eitt ríki nema rúmlega hálfa öld
og upplausnarandinn, sem ekki
hliSum brunnsins, aS hann nærri
En nú Iþegar þjóðin er farin aS £y]tjgt
ranka viS sér éftir sigurvímuna, og i , , ,
Iranum þotti ljot aðkoman dag-
á aS fara aS borga stríSskostnaS .
inn, minnist hún gamla mannsint
meS þakklæti fyrir, aS hann
reynd; aS telja ihana ifrá, aS taka
km eftir, »g hugsaSi sig um hver
ráS nú væru fyrir höndum. Hann
lítur í kringum sig og sér engan
nærri; fer í skjír>di úr treyjunni og
þáttíhinumiklaæfintýriogtreyst tekur höfuMatiS af sér Qg tyUir
ir honum öSrum fremur til þess,
aS koma á ró og reglu í landinu.
Giolitti er 78 ára aS aldri og
hefir um langan aldur tekiS mik-
hvorutveggja upp á staur er stóS
uppi nálægt brunnbarminum. AS
því búnu felur hann sig þar skamt
frá, og bíSur til aS sjá hverju fram
inn þátt í stjórnmálum. Árin 1903 . , r-f,. ... . , ,
J , , . vindur Eftir stutta stund koma
• 1 9 1 4 réSi hann lögum og lofum
á Italíu. Hann hefir kallaS sig
frjálslyndan, en í raun og veru hef-
þorpsbúar aS brunninum og s’á
vegs, um merkin. Þeir sjá treyj-
una og höfuSfatiS a'f manninum á
hrúgunni niSri í brunninum.
Þeir tóku þá til óspiltra mála og
voru aS litlum tima liSnum búnir
aS moka allri lausu moldinni upp
brunninum. En líkiS fundu
ur
byltingin markaSi var þaS, a®:var ti| (f ’’3 sofnaSur, tók nú aS
hún leiddi af sér trúleysi á keisar-! gsr& yart yiS gig Einnig fengu
ann og einveldiS.
AlþýSan hafSi alt fram aS bylt-
ingunni kallaS keisarann lotning-
arfýlst hinn góSa föSur þjóSar-
innar, sem guS sjálfur fiafi skipaS
til aS ráSa ýfir þeirrt. En meS
gagnbyltingunni hafSi reynslan
skoriS úr, og sýnt svo aS eigi varS
um vilst, aS einvaldsstjórnin var
skamsýn, grimm og eigingjörn, og
aS ef þjóSinni átti í raun og veru
aS fara fram, varS hún sjálf aS
vera sinnar eigin gæfu smiSur.
Þannig var komiS málum Rússa
þegar heimsíbyltingin skall á.
(Tíminn.)
kenningar Bolsevika fjölda marga
áhangendur hjá stjórninni.
Byltingatímar eru jafnan mann-
frekir. LeiStogarnir, sem þjóSin
ber á höndum sér í dag( eru á
morgun gleymdir eSa hataSir. —
Þeir Salandra, Somnino og Or-
lando, sem stýrt höfSu Italíu af
fádæma dugnaS; gegnum stríSiS
og viS friSarsamningana, mistu
skyndilega alt traust hjá þjóSinni.
Nittí, sem var gamall og gætinn
stjórnmálamaSuA tókst um stund
aS sefa ölduganginn, en þaS var
aSeins hlé milli bylja, og fyrir tæp.
um mánuSi varS hann aS hröklast
frá völdum.
ir hann jafnan veriS gætinn og , f , ,
r J | staurnum, og raða strax at þvi,
Sær,i;ara. ForSast eftir megni all.1 , . , f >•
. ao hann mum hata oroio undir
ar snöggar byltingar og hefir
aldrei viljaS taka aS sé neitt van.(
þakklátt verk.
Ekkert hefir veriS fjær honum, I
en aS reyna aS beygja þjó3ina|
meS hörSu undir vilja sinn. . r * . c ,
.—». ,. . , f. . f .* r I þeir ékki og turðaSi a þvi. Ln a
Liiolitti hetir jatnan verið talinn .
, i meSan þeir horfSu undrand: og
vinveittur Pjooverjum, og er al. > . . ,*
. , ,. , , r , . ; óttaslegmr hver a annan ut ai
ment buist viS mikilli stetnubreyt-\' , . . , .
,, ^,(þessu, kemur Irinn fram ur fylgsni
íng í ítalskri utannkispolitik. Po
, , , . , , iv i, ,• c sinu. Hann gengur til þeirra, ht-
ma ekki gleymast aS Italir eru ot ^ ,
, ,v.. r- , i » ur brosandi til moldarhrugunnar
haðir Englendmgum til þess, að , , ■
.*, , , , .. ov , , ! aftur uppi á brunnbarmmum og
geta gengið í berhogg við þa.
þakkar þeim svo með togrum orð-
HiS nýja ráSuneyti er bræSings i f . , , .,v u • ,.. c*
. um fynr omakið, er þeir hofðu
stjórn, sem fulltrúar flestra flokka' , f ,
tekið at honum.
eiga sæ«i í. Flestir ráSherrarnir
eru þó úr frjálslyndu flokkunum og
stefnuskrá stjórnarinnar í innan-
landsmálum er ákveSiS í frjáls-
lynda átt.
Hin nýja stjórn á vandasamt
verk fyrir höndum, en takist henn;
ekki aS greiS. úr flækjunum, er
Italía í háska stödd, og vont aS í
vita hvernig fara muni.
(Tíminn.)
Nokkrum af þeim, er harSast
höfSu unniS aS þ\d aS moka upp
moldinni, þótti þetta aS vísu grátt
gaman, en hvorki þeir né aSrir, er
viSstaddir voru( gátu þó aS því
I gert aS brosa aS þessu. ^
lrskur ritstjóri hrósaSi sér á þá
leiS, aS helmingur allra lyganna,
sem sagSar væru um hann, væru
ósannar!