Heimskringla - 17.11.1920, Blaðsíða 2

2. BLAÐSIÐA
HEIMSKRIXGLA
WINNIPEG, 17. NóV. 1920.
SteÍBgrímur Arasoa.
ÞaS hefir verið venja hér fyrir
vestan, að geta þess í blö8unumt
þegar ladendingar, eða þeir, aem
halfa veriS af íslenzku bergi brotn-
ir, hafa getið sér góSan orSstír
fjrrir nám viS hærri skóla hér í
landi. Fremur fáir hafa útskrifast
hér af hærri skólum, sem undir-
búningsmentun halfa fengiS heima
á islandi. Þess vegna kom mér til
hugar, aS einhverjum þætti fróS-
legt aS frétta um einn þesskonar
mentamann, sérstziklega þegar
hann hefir skaraS fram úr viS 'há-
skóladeild, iþar sem fáir Isiend-
ingar haifa áSur stundaS nám, þar
sem stúdentar frá fleiri þjóSflokk-
um eru saman komnir heldur en ef
til vill viS nokkurn annan háskóla.
Steingrímur Arason var fædd-
ur í VuSigerSi í EyjafirSi 26. gúst
1879. ForeTdrar hans voru Ari
eftir 4 ára nám. Eg hafSi oft
undrast yfir þvlí, hversu vel Stein-
grímur hafSi sett sig inn í hugs-
unailhátt Amerfkumanna, í orSs.
ins beztu merkingu. Eg vissi vel,
aS mentamönnum af Islandi, sem
hafa komiS hingaS vestur, hefir
Sennást þaS misjafnlega. Enda
er þaS erfiS gesbþraut meS því aS
kynnast New York aSeins stuttan
tíma.
Mér var kunnugt um aS Stein-
grímur háfSi stundaS námiS hér
meS alúS og áhuga, aS hann hafSi
staSiS sig vel viS prófin, þrátt
fyrir IþaS aS hann hafSi stöSugt
haít .f'Ieiri járn í eldinum, t. d.
grísku, skrifaði margar ritgerSir
fyrir “Unga Island”, blaS hans
heima á lslandi, og ort fjök
kvæSa, þótt fátt þeirra hafi kom-
iS á prent. Steingrímur ann ætt-
jörSu sinni af heilum hug. 1 einu
kvæSi er hann aS Ibiðja irióSur
sína aS vekja sig snemma næsta
morgun. Þegar æskumaSurinn,
fulíur df ættjarSarást og fögrum
framtíSarvonum, hefir taliS upp
ástæSur, fært rök fyrir iþví, hvers
vegna þaS sé Iffsspursmál aS
vakna snemma, þá lætur hann
móSurina svara:
SofSu nú væran, vinur minn,
eg vaka skal og biSja
Krist aS gefa þér kærleik sinn,
kraftana þína stySja,
svo verSi þín orS og iSja
fyrir himneskan föSurinn
og fósturjarSar niSja.
SolfSu nú væran, vinur minn,
eg vaka skal og biSja.
Montreal, þá sendi
þessar tvær vísur:
hann
MóSur á eg í austri,
ástmey vestur um haf
togar hendi traustri
trygS sem aldrei svaf.
Enginn veit hve angriS sárt má
bíta,
áttir tvær þá hjartaS sundur slíta.
Sveilf o'f sæ og strendur
samúS veldi þittt
allar allheims lendur
eigi hjartaS mitL
Hvar um heim sem hrærist mann.
lílfs bára,
hella vildi’ eg gleSi í bikar tára.
Megi hin uppvaxandi kynslóS á
lálandi njóta Steingríms Arason-
ar sem lengst.
New York, 5. nóv. 1920.
ASalsteinn Kristjánsson.
Þó Steingrímur s
mörg áhugamál
é skáld og
fyrir fram
Fréttakafli frá Cali-
fornia.
skóla fyrir börn sín og búskapar-1 ekki hafa neitt vinnufólk, eSa þá' ur>
horfur yfirleibt. Hefir hann þeg-
ar keypt sér mjög snotran búgarö,
þar sem vaxa appelsínur o. fl. En
engiS þar á jörSinni gefur af sér því alt verður aS kaupa, því lítiS
fátt, komast ekki alf meS
kaupamann og eina kaupakonu.
Svo koma nú heimilisþarfirnar,
8
tonn
:SaIári.
af
heyi af
Er þaS
ekru hverri í; er framlleitt iheifafyrir. Engar
sem áSur i
frá-
aSí
eitt! faerur; búrin tóm,
dæmi upp á frjósemi Californíu.
Hér í San Francisco hefir veriS
mesta IferS og Iflug á Islendingum,
sumir fariS í bíurtu, en margir ný-
ir bæzt í hópinn. Má þar t. d.
nefna bræSurna GuSmund og
Filippus Filippussonu, Kolbein
fdl
ÞórSarson, Sölva Sölvason, Þor-j 200 lömb. Mér var sagt aS þ
af smjörbelgjum og skyrám.'
um. Mjög lítiS er um tóvinnu; á
öllum þeim bæjum, þar sem eg
kom, sá eg aSeins einn vefstól.
TrjáviS vantar altaf til viSgerSa á
húsum. HvaS er svo fyrir aS
láta? Á efnaSri bæjum 100—
grím Jónsson og konu hans. Þess-; helfSu gert 30—40 kr. í fyrra.
sau
1
ir menn stunda hé rallir daglauna- fyrra var pundiS af lambakjötinu
vinnu og farnast vel, því vinna er kr. 1.50, en nú er búist viS kr.
hér bæSi mikil og vel borguS. 1.00 og kallast gott. En þegar á
Jónsson og Rósa Bjamadóttir, | hafi
bæSi skýr og skáldmælt vel, Ari farjr Qg |]jroska komandi kynslóSa
höfundur hins vinsæla og velþekta' ^ ættjörSinni, er hann hagsýnn og
leikrits “SigríSur EyjalfjarSarsól’
kann vel meS fé aS fara
Til þess aS vita fyrir víst, 'hvern
ig ihann hefSi staSiS sig í háskó
anum, iþá skrifaði eg tveimur
1 kringum miSja nítjándu öld var
þaS mjög algent, aS alþýSuskáld-
um þætti “góSur sopinn”. ÞaS
var næstum því eins sjálfsögS, kennurum hans eftir aS hann
venja fyrir skáldin aS sitja aS ^ farinn heim ti] fslanda. Af því
sumbli á lslandi á þeim árum, eins 9var annars er stuttf þá set eg þaS
og fyrir prestana aS taka aS h-r
minsta kosti eitt staup fyTÍr messu. J
Höfundur áSurnöfnds leikrits var
bam sinnar tíSar. Eitt sinn kom
hann heim dmkkinn. Þegar af
honum var ölvíman þá kvaS kona
^ans: . .... Vl
ÁSur var hann ófögnuSs
ofan í djúpiS siginn;
en nú er hann eins og engill guSs
ofan af himnum stíginn.
Vonin friSi miSlar mér,
þá mótgang líSur andinn;
því er miSur aS hún er
oftast kviíSáblandin.
Eg set hér eina vísu eftir Ara:
Blómum skrýddri brekku hjá
bezt eg yndi hafSi,
þar sem fjólan fagurlblá
fíifil örmum vafSi.
Þegar Steingrímur var þriggja
ára, fluttust foreldrar hans aS
Þverá lí EyjafirSi og bjuggu þar
ætíS síSan. Átján ára byrjaSi
hann nám á MöSruvöllum; var
þar tvo vetur. Því næst í kennara
deild HafnarfjarSarskólanst og út-
skrifaSist þaSan meS ágætiseink-
unn. Kendi í tvö ár í EyjafirSi
og Ifimm ár í Reykjavík.
Mig grunar aS Steingrfmur hafi
ekki veriS ánægSur meS barna-
skólafyrirkomulagiS á Islandi eSa
undirbúningsmentun bamakenn-
ara. Þess vegna réðist hann í aS
lelta sér meiri mentunar. 1 mjög
gagnorSri ritgerS, sem hemn skrif-
aSi í Andvara eftir aS hann kom
hingaS til Coiumbia háskólans, er
þessi athugasemd:
“Þegar skólinn hefir annast
uppeldi barnanna og afhendir þau
þjóðinni, þá á ihún aS spyrja fyrst
af öllu: HvaS hefir þú gert viS
áhugann, sjálfstraustiS og sjálfs-
virSinguna? Hefir þú leyft þess-
um vængjum aS vaxa eSa hefir
þú klipt af þeim?”
1915 kom Steingrímur hingaS
til New York. Var hann þá fyrst
eitt ár nemandi viS Morris High
fkshool og nam skólasögu viS City
College. Næsta ár innritaSist
hann í kennaradeiid Columbia
Teacher Coliege.
Columbia University
New Yor-kt, Oct. 15. 1920
Mr. A. Kristjánsson, Esq.
477 2nd Street,
Brooklyn N. Y.
It gives me a great pleasure to
answer. your letter about Mr.
Steingrímur Arason. I 'find upon
examining my records that Mr
Arason took the Philosophy of
Education with me during the year
of 1918—19. At the'beginning
of the year he was evidently
handicapped by language diffi
culties, but before the year was
out he was surpassed in the class
of 150 only by a man who as
coillege professor had tought along
the line he was taking. I am glac
to commend Mr. Arason for a un
usually good reoord.
Very truly yours
Wm. H. Kilpatrick,
professor of the philosoplhy of
education.
Kaíli úr bréfi frá prófessor
Charles W. Hunt:
“Mér var þaS Ijóst frá því
fyrsta, aS Steingrímur Arason
skildi stefnu þá og hugsjónir, sem
ríkja í skólum vorum, óvanalega
vél; sérstaklega sálarfræSi og
heimspeki. 1 þessum námsgrein-
um var hann hæstur í m'ínum
bekk, sem er mjög markvert, þar
sem hann var útlendingur nýkom-
inn til landsins, meS mjög tak-
markaSa þékkingu á tungu vorri
og mentastöfnunum.”
ÞaS er óskandi aS stjórn
mentamálanna á íslandi kunni
eins aS meta hæfileika Steingríms
eins og kennarar hans viS Colum
abi háskólann.
Hann kyntist fremur fáum
Vestur-lslendingum þessi ár, sem
hann dvaldi hér í landi. Þó er eg
viss um aS hann skilur hugsunar-
hátt þeirra og verSur sanngjarn—
óhlutdrægur merkiSberi skoSana
þeirra á Islandi.
Steingrímur fór heim meS síS-
UStu ferS "Lagarfoss”. Þegar
háskólans, og útskrifaðist þaSanlþ^no w kominn r»m borH í
8jara Jónason
Gunni. Tr. Jónsson
Ritstj. Heimskringiu.
Kæra herra I
Hér meS sendi eg þér $3 sem
borgun fyrir næsta árgang Heims-
kringlu. ÞaS var ekki nema sann-
gjamt aS þiS haékkuSuS verS
blaSsins um einn dollar. Kaup-
endur munar þaS engu, en blaSiS
nokkuS, sé þaS skilvíslega borg-. fe^ursta
aS. Enda er þaS vel þess virSi,
því Heimskringla, undir þeirri
stjóm, sem hún er nú, er bæSi
fræSandi og skemtilblaS.
Úr flestum bygSalögúm, sem
landar byggja, berast (blaSinu ein-
hverjar ifréttir. Eln héSan frá
Caiiforníu eru þær mjög sjaldséS
ar. Stafar þaS llíkiega af því, aS
hér eru svo fáir landar. Samt
maétti n úmargt segja héSan, sem
annarsstaSar frá, ef einhver vildi
verSa til þess.
öllum Islendingum hérna líSur
ágætlega veþ þaS sem eg þekki
til. Enda er veSur hér svo gott
áriS um kring, aS þaS gerir hvern
mann sælan. ÞaS er Iþví undra-
vert þegar fólk er aS skifta um
bústaSi, eins og t. d. aS flytja frá
Dakota norSur í enn kaldari p'láss
Canada, en 'flytja ekki héldur
hingaS í sól og sumar og alt þaS
bezta, sem náttúran framleiSir.
Ekki 'þyrfti Ifólk aS kvíSa því, aS
hér væri ekki nóg landrými, því
aS hér standa beztu IbújarSir í
eySi í dalalhéruSunum, síSan
Bakkus varS landrækur og þjónar
hans urSu aS flýja tfl aS fsá sér
aSra altvinnu.
Eg hefi tékiS eftir því, aS al'lir,
sem alist hafa upp á lslandi, ,elska
dalaskraut og vilja hélzt vera bú-
settir í faSmi fjallanna, þar sem er
fossahijóS og árniSur. Þar er
líka nógan fisk aS fá í búið. Ef
landi væri nú hér á IferS, aS líta
sér éftir IbújörS, myndi hann segja
ís og Steingrfmur Thorsteins
Stefán Johnson 'bankamaSur frá
Winnipeg kom hér í fyrra og gift-
ist einni af yngismeyjunum okkar,
Miss Helgu Oddson, sem var áS-
ur hjúkrunarkona á San Francisco
Hospital hér í bæ. Marel Einars-
son, sem hafSi hér ölfangaverzlun
hefir nú selt búS aína og er floginn
til Oregon. Einar Oddson X-geisl
maSur helfir orSiS aS Ifara burtu
héSan sér til heilsulbótar. Er hann
nú um stundarsakir seztur aS í Los
Gatos meS konu sinni og móSur
og unir þar viS læknalindir nátt-
úrunnar í skauti Santa Cruz fjali-
anna, því Los Gatos stendur rétt
viS rætur þeirra, en Santa Clara
dalurinn, sem tálinn er eitthvert
og frjósamasta héraS í
landi hér, Iblasir beint á móti. Er
þeirra saknaS mjög hér í bæ, því
þar mátti heita miSstöS lslend-
inga,, sem þau voru.
Margt mætti íleira tína til, en
eg læt nú staSar numiS aS þessu
sinni.
Vinsamlegast.
Ó. SigurSsson.
Ferðapistlar-
Eftir
JónMon frá Churchbridge.
ekki SigurSur GuSmunds-
son. ÞaS er SigurSur, sem nú tók
viS búi og 'kona hans SigríSur.
Og seinast í greininn er þaS GuS-
mundur sem átt var viS. Svo er
annaS, aS fjárhúsin í Kalmans-
tungu hýsa 300 fjár, en ekki 30,
eins og í bJaSinU stendur. Og,
Níels en ekki Níls.
Framh.
nú aS fara aS iborga fyrst skuld frá
fyrra ári, fyrir stórmikinn forSa áf
fóSurbæti og svo til kaupafólks,
og síSan aS borga dýrtíSamauS-
synjar allart sem heimiliS útheimt-
ir. Eg skrifaSi ekki 'h'já mér
verSiS á útJendu vörunum í
Reykjavík, aí því IþaS er í bflöS.
unum. Mig minnir aS hveitiS sé
60—70 kr. 100 pundin, og þaS
myndi í Canada talliS 3. eSa 4.
flokks hveiti. Rúgur er JlítiS eitt
ódýrari; grjón og bankabygg líkt,
alt miSaS viS 100 pund. Baunir
heyrSi eg lítiS talaS um. Kaffi
og sykur dýrara en hér. Kol, salt
og steinolía í afarverSi. Og þeg-
ar á nú aS fara aS taka útá afgang
in alf Ihinu ofantalda til þessara
nauSsynja heimilisins, meS því
verSi sem aS ofan er sagt, þá segi.
eg aS þeir, sem hafa í mörg hornj
aS líta, séu ekki öfundsverðir afl
búskapnum. Og þá er verSiS á!
Um föðurlaEdsást.
(Úr “VertíSarlok.)
Eftir Magnús Jónsson frá Fjalli.
Eitt af mest umræddu hugtök-
um þjóSanna nú á tímum felst í
orSunum: föSuríand og föSur-
Jandsást. Og þessum hugtökum
er gefin svo sterk og ákveSin þýS-
ing, aS menn leggja alt í sölurnar,
jafnvel llfiS, til aS vemda hana.
Vernda þýSingu iföSurlandsástar-
innar, eins og stjórnendur og Iei8~
tokar þjóSanna skilja 'hana.
ViS Islendingar hér í landi töl_
um einnig mikiS um föSurlands-
ásL ViS höfum talaS um hana
frá því viS komum hingaS; fund-
iS áhrif hennar og sannaS meS at-
höfnum í nokkrum tilfellum, a$
viS bárum hana í ibírjósti. Þessi
föSurlandsást var ástin til gamia
landsins. En af því viS höfum
ýfirgefiS Island og ísienzkt þjóS-
félag, og fengiS aSgang aS jöfn-
um mannréttindum viS aðrar
þjóSir hér í landi, þá höfum viS-
meS því fengiSa nnaS föSuríand,.
sem er einnig okkar framtíSar-
land. Og föSurlandsSkyldur okk-
Frh.
viSnum til húsagerðarinnar, ekki ar viS þetta land eru sérstaklega
er hann ódýrastur. BorglfirSingar
háfa variS miklu fé í jarSabætux
og húsabyggingar, og er þaS lofs-
vert og gott. Svo eru jarSir
komnar í þaS geipiverS, aS ekki
er ofsagt aS 1 000 krónur nú jafn-
gfldi 1 00 krónum áSur, og upp úr
þeirri hækkun ekkert aS hafa
nema ánægjuna af því aS halda
aS nú séu þeir þetta ríkari. Eins
Svo hélt eg aS HávarSsstöSum , Qg >agt hejfir veriS> cru túnin mik
iS ibetri, en af hinu slæma árferði
Óla/ssonar frá Sturlu-
Þatt hjón tóku vel
son:
“Upp frá ægi svala
einn eg gekk til daia.
ViS mér iblasti fegurS himinsala.’
ÞaS er náttúran hérna, sem er
svo þýSlynd,t aS hún laSar aS sér
mannshöndina, en er ekki bar-
dagagjöm eins og eystra.
1 fréttaskyni vildi eg geta (þess,
aS nýskeS var haldin stór og mikil
íéraðssýning í Freson, CaJ. Landi
vor, H. ThorvaJdson, var kosinn
ögreglustjóri viS þá miklu sýn-
ingu. Sveinn IbróSir hans hélt þar
embætti sem ritari fyrir lögregluna
meSan á sýningunni stóS. SíS-
asta dag sýningarinnar var viS-
statt 60,000 manns. Þann dag
fóru fram veðreiðar í bílum á nýj-
um veSreiSahring, sem reistur
rafSi veriS og kostaSi 25,000
dali, og var $15,000 útbýtt í
verSIaunum þar. KeyrSu bifreiS-
arnar I 16 mílur á klúkkustund,
rær sem harSast fóru. Lögregla
reirra bræSra fórst þeim vel úr
íendi; og fólk skemti sér hiS
bezta.
Sveinn Thorvaldson hefir keypt
fallegt og gott hús í Fresno, og er
seztur þar aS meS fólki sfnu og er
ánaegSur í bezta lagi, baeði meS
til Eggerts
Reykjum.
móti mér. Kona Eggerts Ólafs
sonar er Halldóra Jónsdóttir frá
Skáney, þar sem faSir hennar bió
um langt skeiS myndarbúi, og
þótti hinn mesti ágætismaSur.
Eggert er bróSir Jóns ólafsson'ar
kaupmanns í Leslie og þeirra syst-
kina. Eggert og HJalJdóra eru
Ifrekar viS lítil efni; en ágætishjón
eru þau.
Um morguninn 10. ágúst fórum
viS Eggert út í Borgarnes, og var
þar meS lokiS ferS minni um
BorgarfjörSinn. Gekk mér sú
(ferS í alla staSi ljómandi vel, því
allir tóku mér svo ljómandi vel.
Gestrisnin er alstaSar þar sem eg
kom svo iframúrskarandi og bróS-
urkæríeikinn og hlýleikinn,
áilir sýndu mér; og margir voru
þeir, sem ekkert vildu táka fyrir
greiSann. Er eg því öllum inni-
lega þakklátur og biS góðan guS
aS blessa og farsæla JífsleiS þeirra
allra. Eg geymi hlýja endur-
minningu um ykkur öll.
Ef eg ætti svo nokkuS aS segja
fr*á mlínu brjósti um búskapinn í
BorgarfirSi, þá myndi eg segja
þetta: Á meSan dýrtíSin er
eins voSaleg og nú a ser staS á
öilu Islandi, þá er búskapurinn
erfiSur. VinnufólksekJan og kaup-
gjaldsdýrleikinn, og nú um tíma
bankalán áf mjög svo skornum
skamtit aS efamál er, hvort trygg"
ing eSa lán fengist frá þeirri ‘hliS
til aS geta ifengiS nægilegan fóS-
urbæti til aS geta haldiS fénaSin-
um í viSunalegu standi; en nú er
sem betur fer, óhætt aS fullyrSa,
aS sú hugsun er vöknuS hjá al-
menningi aS fara vel meS skepnur
sínar, og er þaS lofsvert í öðru
eins vetrarríki og veriS hefir þrjú
undanfarin ár, bæSi afar langir
og harSir vetrar.
Kaupamenn taka 100 krónur á
viku, og eg sá einn í Belgsholti, er
tók 110 kr. Og kaupakonur 50
—70 kr. á viku. Segjum aS í 9
vikur gerSi þetta 1500 krónur —
hálJft annað þúsund krótiur. Og
ntargir hinna efnaSri bænda, »em
® er útheyskapur aS því slcapi mikiS
verri. 8vo þegar deila akal um
hagnaS á peningum, aS leggja þá
í jör8t segjum 20,000, 30,000,
40,000* eða 50,000, og fara aS
búa þar undir núverandi kringum-
stæðum, þá myndi eg heldur
leggja þá á ibanka gegn 4—5 %
vöxtum. ÞaS er stor bot i mali
meS lslendinga, aS þeir eru flestir
eigendur jarðanna, sem Iþeir búa
á. Engar leigur eSa landskuJdir
sem voru drepandi á lélegum
jörSum fyrir fátæka landseta. Eg
sá engan bláfátækan eins og áður
var, og eg sá heldur engan stór.
ríkan eins og áSur var. Svo aS
öllu yfirveguSu þótti mer svo
margt betra en var fyrir 40 árum,
þegar eg var heima, aS undan.
teknu dýítíSar'ástandinu. Þótt
mér finnist aS sveitarbúskapurinn
eins og nú stendur, geti ekki borg
aS sig. ÞaS verSur alt aS lækka
jarSirnar, afurSirnar, verkafólkiS
allar nauSsynjavörur, og þaS ti
stórra muna. Og kæmi svo góS-
æri í staSinn Ifyrir harSærint sem
nú hafa haldist í fleiri ár, þá, en
ekki fyr, væri iblessaS Islanc
sloppiS. Og eg vona aS þaS verSi
í nálægri framtíS.
Mér brá viS aS sjá Kalmans-
tuíiguna. Fyrir 40 árum síSan
langaSi mig til aS búa Iþar, en nú
myndi eg ekki kæra mig um þaS
Eg sá ekki annaS sláandi þar en
túniS, en þaS er manna verk. En
n«ín skoSun er þaS, aS ekki sé bú-
skapur yfirleitt eins góSur og áSur
fyr, stofnfé gengiS tfl þurSar og
búpeningur minni en aSur var. Og
eg álít aS búsnytjar séu mikiS Jak
ari en áSur var, aSaUega fyrir frá
færumissinn, sem óefaS 'hefir ver
iS hinn mesti skaSi Ifyrir hvern
bónda; og svo vöntun sauSa, sen'
af öllum búpeningi hjálpuSu séi
bezt í hörSum vetrum.
Þessar leiSréttingar eru lesend
ur beSnir aS taka til greina: Þac
var GuSmundur SigurSsson, sem
bjó allan sinn búskap á KoJlsstöS
um raeS Halldónj HjálraarsdQtt-
áríSandi, a'f því viS erum aS
mynda nýja þjóSaríieild, sem viS
viljum aS taki réttar stefnur aS
æSstu markmiSum mannsandans,
svo afkomendur okkar verSi upp-
byggilegir í framþróun mannkyns-
ins.
Eg vil nú leitast viS aS gera
mér ljóst hvaS IföSuríandsást er,
og hvemig viS ættum aS beita
Kenni araccnvart saimla og
nýja föðurlandi. FortíSarföSur-
land meinar þann hiuta jarSar eSa
þaS ríki, sem héfir framleitt mannt
inn og forfeSur hans. En fram-
tíSarföSurlandiS meinar ríkiS eSa
landiS, sem afkomendur okkar
eiga aS lifa í, og “aukast og marg-
faldast”. Ást meinar tilfinning
eSa hvöL *em þráÍT, aS þaS sem
maSur elskar njóti allra þeirra
sömu gæSa, sem maSur vill sjállf-
ur njóta, eSa þeirra gæSat sem
því væri til mestrar farsældar.
Rétt föSuríandsást er einn liSur í
hinum a'lfullkomnu jafnvægisöfl.
um tilverunnar. Sönn ást heimtar
jafnvægi, hvort heldur þaS er á
smáu eSa stóru sviSi, sem hún
vinnur. ÞýSing ástarinnar kem-
ur aSeins í ljós í athöfnum og af-
leiSing þeirra.
Eins og áSur er sagt, hö'fum vér
lslendingar hér í landi tvö föSur-
lönd, fortíSar föSurlandsástina,
byggist á endurminningunum; en
IframtíSar föSurlandsástin á sam-
tíSarreynslunni og framtíSarvon-
inni. Af því þaS er skylduhlut-
verk allra omanan í lífinu, aS nota
hin frjáisu persónuöfl einungis til
þess aS þroska og fullkomna
mannlífsheildina og vinna í sam-
ræmi viS framlþróunarlögmál lífs.
ins, þá er auSsætt, aS sérhver
maSur ihlýtur aS vinna aS þessu á
því sviði, sem næst honum liggur,
jþar sem hann hefir þegnréttind
og þegnlegar skyldur. ViS get-
um ekki breytt því sem liSiS er.
En viS getum lært af því JiSna
okkur til nota í samtíSarlífinu, og
viS getum dáSst aS hinum óum-
breytanlegu myndum IfortíSarinn-
ar. ÞaS er því framtíSar föSur-
landiS, sem viS getum unniS fyr-
ir, verSum aS vinna fyrir, tiJ þess
aS fuiJnægja tilgangi lífsins.
Ástin til gamla land'sins er ekki
óliík imóSurástinni. Hún er til-
breytingarlaus, þakklát virðingar-
tilfinning. Þegar viS horfum til
aakat sjáum vér einatt sömu sjón-
irnar, viS getum ekki breytt þeim,
jó viS vfldum. H|ún verSur því
ií'flaus ibókstafur, .aSeins orS hja
fle^tum, E« tii nýja lands-