Heimskringla - 25.05.1921, Síða 2

2. BLAÐSIÐA.
HEIA >fCRINGLA '
WINNIPEG 25. MAl, 1921
Stefán Stefánsson,
skólameistari.
Fækkar fólkvörSum Aldrei var unnaS
föSiu-túna — ástum heilli.
andans aflstoSum Aldrei samhyggja
EyjafjarSar. — Genginn er úr garSi •'# 4 innilegri. M
glæsimenniS Ródheima ríkjum
Stefán Stefánsson rjeSi öllum.
studdur heiSri. Þekti þegn hvem þengill Plantnanna.
Genginn er úr garSi Sæ-grös sem sveita-,
góShuga elfdur sóleyjar jökla. j* ý.
JæSræ 'léiikmanna. . ‘ AJt voru öSIings
lærisveina. æskuvinir.
Horfinn er frá Hel,
heim aS Gimli, Flestum hann fremur
Ijúfur alls lands, fræSi þrælbundin
lipurmenniS. lipur úr læSing leysa kynni.
Hvarf á himinvang lærimeistari: ’ ,1T
tíækkandi sólar Skins á' skræSur
inn í urtagarS eilífSar vors. skemtigeislar.
Frítt er fylgiHS Bær sinn borgara.
fremstu brautar: bygS sinn höld,
lofstírir lýSa — þjóS sinn þingmann.
ljúflingar blóma. þul og kennara
kveSur klökkróma,
Sæl eru svefnrof kveSur samhljóma
síSustu nætur, orSstír ágætis.
þeim er þjóS lykur þakkarörmum. SamúS sæluljós - * , -r Þegar þjóSdrengi þjóS vor missir, veki vorhugur vaska sjáendur, sterka starfendur,
sendir á veginn — alúS alþjóSar afl og taf.
Islenzkri í Eden stóra hugsendur,
árbjört stóS Flóra, kjörSi hann komungan ættlands elskendur, Islands hefjendur.
konung sinn. Þorsteinn Þ. Þorsteinsson
Trúarbrögð og
vísindi.
Er hægt að staðhæfa, að þar sé
ekkert samræmi í milli ?
Eftir
Silvanus Phfllips Thomson,
prófessos í efnafræði og eðlis-
tfræSi, m. m.
(NiSurfag)
Ennfremur förum vér þá aS
skilja, hversu því er variS, aS vér,
á beztu augna'blikum vorum aS
minsta kosti, finnum til þess, aS
vér meS fullri meSvitund reynum
aS komast í samband viS þetta
æSra vald í bæninni, aS oss finst
þá einhvernveginn — vér vitum
ékki hvernig — aS dyr opnast aS
æSra Kfi. Tennyson skáld segir:
“Bænin kemur meiru til leiSar, en
þennan heim dreymir um. Lát þess
vegna bæn þtfna hefjast eins og
goslind upp til guSs nótt og dag;
því hvaS taka mennimir fram ó-
málga dýrum ef iþeir, þótt þekki
guS, fórna ekki höndum til bænar
bæSi fyrir sjálfum þeim, og þeim
er þeir kalla vini sína. Öll jarS-
kringlan er á alla vegu bundin
gullnum feabum um fætur guSs.”
Og enn, mundum vér fara aS
skilja, hvernig því er variS, aS
•trúarbrögSin standa hvorki né
falla meS eninni sérstakri kirkju-
deild, eSa trúarjátningu, eSa enin-
um presti, eSa neinum helgisiS,
eSa jafnvel neinni bók. Háleit
trúarbrögS voru til áSur en ein
lína í Nýjatestamentinu var rituS.
Og visulega mundu trúarbrögSin
hliS trúarbragSanna. Jafnvel áSur
en kristni hófst, voru sumir menn
komnir svo langt áleiSis andlega,
aS þeim skildist þaS, aS engi sál
arbót væri aS tómum IhelgisiSum
og blóSugum fórnum, sem menn
á Ihinum myrkari öldum hugSust
geta 'blíSkaS meS guSdóminn.
Sumum var þetta ljósara en öSr-
um. Fyrir meira en 2000 árum
var uppi maSur aS nafni Mika frá
Móreset, er reit þessi eftirtektar-
verSu orS:
sögunnar, en hann er: líf o^dauði þeir eru hæfastir fyrir annaS líf,
Jesú Krists. Hefir hann engin á- sem voru hæfastir í þessu lífi. A8
hrif á skuldbindingar vor^. Eg guS vill ekki aS vér vöSum reyk.
tala viS sjálfan mig, og þar af AS ö'll sköpun drottins er ein Sheild
ieiSir ekki aS þær skuldbindingar og aS hans miklu fyrirætlanirl
sem eg álít aS á mig faíltf, ‘bindi liggja eins og einn þráSur gegnum
ySur aS sjálfsögSu. Hver er eg, aS ’ öll verk hans og alla vegu hans.—
eg skyldi setja mig í dómarasætiS.
Er ekki nú fallin á oss ný skuld-
binding --- sú, aS feta í fótspor
Krists, ekki aSeinis imeS , aS
bjóSa honum varaþjónustul^vora
meS því aS kalla oss fýlgjendur
hans, heldur og meS því aS
hlýSa boSum hans, hlýSa hans
guilnu reglu, sýna lí verki þá sjálfs-
afneitun, er hann gaf oss meS
guSdómlegri fyrirmynd? Og
hverjar eru kenningar hans? GuS-
fræSingarnir hafa aS undanförnu
umsnúiS svo kenningum Krists,
vafiS utan um þær erfikenningum
og trúarsetningum, aS áSur en
hugsandi er aS fylgja þeim, verSa
menn aS losna úr viSjum hins svo-
nefnda rétttrúnaSar, og hverfa
aftur aS orSum meistarans sjálfs.
Hefir fjallræSunni veriS hnekt,
eSa ekki? Eg þekki ekþi þann, er
nokkurt vald hefir til aS hnekkja
henni; og þó er svo, aS hinir nafn-
kristnu hafa aS engu mikiS af því,
er í henni stendur. Ekki einungis í
skotgröfunum í Flandern, heldur
og í fátækrahverfum Lundúna-
-EimreiSin-
Stjörnufræði.
There is no more beautiful
dis.corvery than that of a
great discovery. And it is
made only by such as belong
to the Nobility of intellect.
Wie schön es ist, eir.e grosse
Entdeckung zu entdecken.
Aber Schv.er. Die Leistung
eines Edlen ist es.
Til þess aS uppgötva aS ein-
hver hafi fundiS mjög stór
sannindi, þartf eigi einungis
framúrskarandi vit og ment-
un heldur einnig drengskap.
Líti eg eftir sögu vísindanna,
þá finst mér em eg kunni
ekki aS nefna fegri vott
sannrar göfugmensku.
I.
Úti stóS eg fyrir stundu og
horfSi á þessa höfuSprýSi himna-
ríkis, hina silfurblikandi Venus.
sé þannig hér á lándi, þar sem
dökkvinn ræSur, eins og þar sem
Dekkan heitir á Indlandi.
Af slíkum ástæSum gæti stafaS
roSinn á Marz. Þar er enginn
skýjahjúpur, en viS oss blasa
gróðurlausir sandar og grjótalönd.
TEETH
WITHOUT
PLATES
arabúSunum er Kristur krossfestur
aS nýju í dag. Er ekki kominn He<tur lötraSi inn veginll) loS
ruS ár, aS vér reyndum aS minsta
kosti núna, sem Jesús Kristur pré-j
dikaSi íraun og veru, í staS þess'
aS fylgja réttnefndum heiSindómi,
er hefir í svo stórum stíl sto'liS
nafni hans.
Og hver var nú trúin sem hann
prédikaSi? Eg vík einungis aS
einu atriSi. Eitt sinn lyfti hann for
tjaldinu frá ókomna tímanum til
þess aS sýna, á hverju síSustu ör
lög manna velti. Dr. Jacks hefir
komist einkennflega aS orSi, er
hann kallaSi þá kenningu Jesú:
IV.
Af ö'llu afsprengi sólarinnar er
Marz frægastur, þegar jörS vor ein
er undan skilin. Marz hafa stjömu-
fræSingar bezt getaS skoSaS, og
á þeirri stjömu hafa jafnvel sumir
þeir sem halda sér viS hina vís-
indailegu aSferS en hafna vitrun-
um, litiS svo á sem mannabygS
mundi vera. SkurSirnar sem menn
hafa þóst taka eítir á Marz, eru
ifrægir mjög og einkum stjörnu-
fræSingurinn Percival Lowel'l
taldi ti'l þess margar líkur, aS þar
væri um vatnsveitufyrirtæki aS
ræSa mjög tilfinnanlegt, jarSbæt-
ur svo stórkoistlegar, aS um leiS
væri jarSailbót. En vitranamenn
hafa lön.gum þóst margt sjá til
Marz-búa, og margar sögur af
þeim sagt. Og nú síSast hefi eg
séS, aS enski' presturinn G. Vale
Ov-en, einn af mest lesnu rithöf-
undum sem nú er uppi, getur um
bygS í Marz.
FróSlegri fréttir af menningu í
Marz, en nokkrar sem eg héfi í
bókum séS, hefir þó sagt mér maS
ur, sem sjá’lfur kVeSst hafa átt þar
heima um eitt skeiS æfi sinnar.
Eg talaSi viS mann þennan fyrir
trúa
upp. Hestar vita ekki af stjörn- mætti því sem maSur þessi sagSi
unum. Hundur trítlaSi inn eftir. | um sjálfan sig, þá hatfSi hann lif-
Ekki he'ldur hann leit upp. Hund- aS áSur á jörSu hér, og veriS þá
ar vita ekki af stjörnumim, Fólk einn af mestu isnillingum á NorSur-
gekk um götuna fram og aftur. En löndum, líslenzkur maSur, lítils
ekki sá eg aS neinn liti upp til aS metinn meSan hann lifSi, félítfll
, hvíla augu sín viS fegurS kvöld- löngum, svo aS hann átti stundum
stjörnunnar. Mennirnir muna ekki jafnvel ekki fyrir máli matar, og
nógu vel eftir stjörnunum. ; fátt um vini. Og æfilok hans voru
j tiltakanlega ömurlleg. En kraftur-
sem laus varS, er líkami hans dó,
Þetta þrent fýlgist jafnan aS.
Byrjið vorið með því að láta
gera við tennurnar í ykkur, sé þess
þörf. Það byrtir yfir sjóndeildar-
hringnum, og starfslöngumn eykst,
þegar heilsan er þér trygð.
Tannlækningastofa mín gefur
yður tækifæri að fá hina beztu
tannlækningu fáanlega fyrir lægsta
verð. Ætti öilum að vera hugar
haldið að færa sér þetta tvent í
nyt.
Með því að koma á skrífstofn
vora, getnm vér talað við yður á
y ðar eigia tungu.
ÖH skoðim og áætlun um kostn-
að við aðgerðir á tönmim ókeypis.
Skrifleg ábyrgð gefin með öíha
tannverki.
Dr. H. C. JEFFRY
205 Aiexander Ave., cor. Main St.
t Winnipeg.
Verkstofan opin á kvöldim. 4,í
Hversu stilt hún starSi og blíSlega.
borgar, í drykkjukránum og okr-, (hversu fagurlega geislunum staf-
aSi frá dimmbláu kvöldloftinu.
tímitilþesseftir þessinítjánhund- inn Qg lágfættur, Elcki leit hann' tiIstuSlan góSs miSils. Ef
II.
fyrir droítinn, Ibeygja mi|g tfyrir
guStf á hlæSum? Á eg aS koma
fram fyrir hann meS brennifórn-
ir, meS ársgamla káltfa? Hefir
drottinn þóknun á þúsundum
hrúta, á tíu þúsund olíulækja? Á
eg aS fórna frumgetnum syni mín-
•um fyrir misgjörS mína, ávexti
'kviSar míns sem syndafórn sálar
minnar? Hann hefir sagt þér,
maSur, hvaS gott sé. Og hvaS
heimtar drottinn annaS af þér en
aS gera rétt, ástunda kærleika og
framganga í lítillæbi fyrir guSi þín- )h
um? ”
AS igera rétt, aS elska miskunn-
semi, aS framganga í líti'llæti, aS
iSka hinar einföldu dygSir: rétt-
læti, meSaumkvun, lotningu!
Þarna er komin í ágripi trúin, er
Iiggur aS baktf öllum trúarbrögS-
um, trúin, sem nú í dag er svo aug-
Ijóslega og frekjulega aS engu
höfS í Flandern af mönnum, er
kalla sig kristna. GóSi ;gu8, frelsa
oss frá þeim kristindómi, sem virS-
ir inskis réttlæti, miskunn og guSs-
ótta.
Og hvaS heimtar eilífSin af oss
meira en aS iSka þessar þúsund
Venus er eigi einungis björtust
allra stjarna héSan af jörS aS sjá,
heldur einnig hVítust, Svona hvítt
dæmisöguna, er vekur mesta undr- er bósiS af því aS þaS endurskín
unina; en flestir 'kalla hana fr4,frá *kýjahvoIfi. Venus er alsveip-
söguna eSa spádóminn um hinn uS ^kýjahjúpi svo aS hvergi sér í
hana nakta. ÞaS ætla menn aS
Venus sé lí'kt á sig komin og vor
jörS var, fyrir nálægt hundraS
mi'ljónum ára, á kolaöldinni, sem
síSan refir veriS svo köTIuS. Sólin
þá stærri en nú, og heitari.
Og jörSin var þá víSa vaxin jut-
unjurtum, sem lögSu til efniS í
steinkolalög þau sem eru svo afar
mikils virSi fyrir mannkyn, sem
aSeins er skamt á veg komiS í
náttúruþékkingu, og lítt kunna aS
færa sér öfl náttúrunnar í nyt.
Hinn ágæti Sv’edenborg, þessi
ótrúlega eljumikli starfsmaSur og
síSasta dóm. H'vort heldur þaS
er nú frásögn, spádómur eSa
dæmisaga, er þar sagt frá hinum
æSsta dómara allra manna á þann
‘‘MeS hvaS á eg aS koma fram há.tt aS hann stefnir fram fyrir sig
öllum þjóSum, og hann skili:r þá var
eins og hirSir skilur sauSi frá
'höfrum, og skipar sauSunum til
hægri hliSar: “KomiS, þér ást/‘n-
ir föSur mins og eignist ríki rvltt,”
og viS þá, sem eru honum til
vinstri hliSar: “FariS frá mér,
bölvaSir, í eilífan eld”. Þér þekk-
iS öll þennan staS í Matt. guSspj.
25, 31—46. ÞaS sem vekur mesta
undrun
hafSi gert sér skyndilíkama á ann-
ari stjömu, og sú stjama sagSi
hann hefSi veriS Marz. Réttast er
aS taka þaS fram, aS orSiS skyndi
líkami er einmitt orSiS sem notaS
var í þessari framliSinsæfisögu, og
hafSi eg ekki heyrt þaS orS áSur
og ekki héldur hugsaS mér þaS.
•MaSur þessi sagSi, aS sér hefSi ItfS
iS ennþá ver á Marz, en á jörSu
hér; væri menningarástandiS enn-
þá svívirSillegra þar en hérna hjá
oss. Hann lifSi þar aSeins tfáein ár,
sagSi hann, og dó úr nokkurskon-
ar rotnunarvriki. Eftir þaS andlát
kvaSst 'hann hafa komiS fram á
stjörnu, þar sem dýrSlegt sé aS
lifa. En ekki sagSi hann þá stjörnu
vera í vorri vetrarbraut, og ekki
heldur í þeirri sem næst er, en hún
er svo íjarri, aS IjósiS þaSan er
taliS vera 6—700,000 ár á leiS-
en bregSur um leiS nýjuí sjaldgæfi rithöfundur er svo margt
l; '■ r____hefir merkilegar skrifaS en áS-ur . ...
Ijosi yrir maiio, eru torsendur . i mni hingaS til jarSarinnar, og geis-
i. i nafoi gert verio a jorou iher, segir .
domsms, sem engan veginn koma, B -. . . . . ar þó ljósaldan, eins og kunnugt
. ’ . • , • , • ao bygo se 1 Venus. tn ek'ki tek ... ... ,, , .
truarsetnmgar kirkjunn- J er, 300,000 rastir (km.) á sek-
SfræS-j ez}° “ark a bvj. Þykir mer h.tt ^
V.
ÞaS var vissulega mjög undar-
legt, aS eiga svo stórkostlega fjar-
raent firStal, o;g þaS viS mann sem
dáiS hatfSi tvisvar. og ef einhver
spyr hvort þaS sé nú alveg víst, aS
eim viS
ar eSa hártoganir ýmsra gu_______
inga. Þeim til mikillar undrunar1 miklu líkle»ra’ aS hugsandi verur
hljóta hinir réttvísu blessunina,
sjálf ekki líSa undir Iok, þótt allar ára görnlu dygSir? HvaS meira?
biblíur glötuSust, og öll kirkju- Nú er öld nýrra upplýsinga og
fclögin liSu undir lok. AS vísu
væri þaS afarmikiS tjón, en þó
mundu eftir standa þessar tvær er meira af oss krafist. Úm þaS
ekki tfyrir nejnn sérstakan rétttrún-
•aS, ekki fyrir kraft neinnar blóS-
fórnar, og hinir vondu hreptu bölv
unina, ekki fyrir skort á rétttrún-
aSi, né heldur sakir ófriShægra
synda eSa vanrækslu sakramenta.
HiS alls eina er hér skar úr var
þetta: Gafstu hinum hungruSu aS
eta? Gafstu hinum þyrstu aS
drekka? Hýstirþú þurfandi útlend
inginn? Klæddir þú klæSlausa?
VitjaS ir þú sjúkra? Veittir þú aS-
stoS bandingjum? Vissulega er
aftur beint aS oss meS tvöföldu
afli gömlu spurningunni: Hvers
miklu staSreyndir: guS í öílum
sínum óendanlega mætti og kær
Teika, og mannleg sál meS ölJum
sorgum sínum og nauSþurftum.
Óbifanleg mundu standa hin sömu
eilífu frumlög réttlætis, mizkunnar
og bróSurelsku. Sömu viSfangs-
efni þjáninga, fátæktar og sorgar,
sama eilífa skyldan, sú aS tala þótt eitthvaS af hinu gamla hljóti
sannleika, lifa hreinlega og élska
meSbræSurna.
Eg biS mér leyft aS víkja
>kk
nýrra opinberana; er þá ekkert krefst eilífSin af þér? Þessar ein-
meira af oss heimtaS? Vissulega
aS •sýna af sér réttliæti, mizkunn,
mannúS ráSa úrslitum í hinum síS-
asta dómi sálnanna. Sérhver maS
ur ber úr býtum þaS sem hann hef
ir aShafst í þessu Ilítftf, hvort sem
þaS hefir veriS gott eSa ilt.
Þetta er kenning Krists. Er hún
í nokkru ósamræmi viS vísindin?
Er ekki alt hér í samræmi viS aSr-
ar guSdómlegar kenningar? AS
menn lesa ekki vtfn'ber af þyrnum
eSa fíkjur af þistlum. AS sá sem
sáir í holdiS uppsker glötun af
holdinu. AS sá sem sáir í andahum
megum vér vissir vera, þegar vís-
tfndin hafa kent oss nýjar aSferSir
til aS greina staSreynd frá þjóS-
sögu, kent oss aS þekkja hin ó-
svegjanlegu lög nátttúrunnar, sem
eru guSs lög, þá verSur eins af
oss krafist: aS halda fast viS sann-
leikann, hvaS sem þaS k'ostar.
aS hrynja, ber oss aS vera sann-
leikans megin.
Og eitt enn. SíSan á dögum
eigi þar ekki heima. Eins og síSar
verSur ,vikiS aS aftur, geta vitr- j
anamenn auSveldlega fariS sól—!
hverfa vilt og jafnvel vetrarbrauta. I
III.
Frá Venus aS sjá, mundi jörS þarna hafi íbúi annarar stjörnu tal
vor, þetta heimkynni hörmung- aS munni miSi'lsins, þá játa eg því
anna, vera blábl'ikandi stjarna, j hiklaust. ÞaS er eins víst og eg sit
sem starSi stilt í himindjúpiS, líkt hér og er aS skrifa, aS meSvitund
og systirin. Arrþenius, minn mikli íbúa annarar stjörnu stafaSi þarna
sænski eSIisfræSingur og heims-1 í miSlinum. Ekkert er algengara en
fræSingur, getur þess til, aS jörS- þaS, aS meSvitund þeirra sem
in blikL blátt, og er þaS ekki óJík- aSrar stjörnur byggja, starfi í
legt. LofthvolfiS er sjálft blátt aS, þeim sem heima eiga á þessari
'lit, og víSa er skýjalaust og sér áj jörS, meira eSa minna. Og haldtf
höf og meginlönd hnattar vors. j einhver aS slíkt sé atf trú talaS, þá
Venus er álíka stór og stjarna; skjátlast honum. Þegar eg segist
földu, almennu skuldbindingar um sú sem vér byggjum. En Marzl.sem vita þetta meS fullkominni vissu,
næst er fyrir utan vora jörS, er f þá er þaS árangur af 19 ára at-
talsvert minni. Hann er rauSleituir. hugunum og þeim vél vísindaleg-
Hefir þess veriS til getiS, aS jurta- um. Því lengur sem eg hefi athug-
nokkru nánnar aS því, hvaS eg Mika frá Móreset hefir aS höndi
skil viS hina jákvæSu, praktisku boriS stærsta viSburS veraldar- uppsker af andanum eilíft Iff. AS
gróSur á Marz sé ekki grænn, held
ur rauSur, og af því komi liturinn.
En þó mun þaS vera annaS er roS_
anum ve'ldur. Hugsum oss aS lott-
hvolfiS væri horfiS aS mestu af
jörS vorri. AS einnig höfin væru
horfin aS miklu leyti. AS yfirlborS-
iS væri mest naktir sandar og grjót
flæmi gróSurlaus. JörSin mundi
þá til aS sjá, vera rauSIeit stjarna,
af því a<S jarSneskar bergtegund-
aS, því fróSIegri hafa athuganirn-
ar orSiS, því margvtfslegra og
meira samband íhafa þær leitt í ljós
En einmitt þetta er þaS sem sýnir,
aS veriS sé á hinni réttu leiS, ví:s-
indaleiSinni.
Spyrji nú eimhver hvort þaS sé
alveg víst, aS sá sem talaSi munni
miSilsins, hafi veriS hinn framliSni
snillingur sem hann kvaSst vera,
þá skal eg þar til svara því, aS fyr-
ir eru mest rauSleitar, þó aS ekki ir mann sem fundiS hefir lífstarfs-
íleiSsluna (bioinduktionina); er
ekki nein fyrirframástæSa táT aS
efcist um aS svo hafi veriS'. Ejv
eg rannsakaSi þaS atriSi ekki sér—
staklega. ASalatriSiS fyrir mér,.
1 var aS 'hafa fengiS samband viS<
1 'íbúa annarar stjörnu. Hitt var í.
| xniínum augum aukaatriSi, hvort:
þessi ílbúi annarar stjömu, væril
framliSinn héSan af jörSu, eSa
frumbyggi þeirrar stjörnu. En sé
síSan spurt hvort eg leggi trúnaS
á alt sem slíkar verur mæla miSils.
munni, þá fer því mjög fjarri. Eg,
veit vel, aS sá sem leitast viS aS
fjartala miSils munni, á viS mjög
alvarlega örSugleika aS stríSa,
getur ekki komiS í gegn nema
sumu af því sem honum er hugur
á aS segja, og því ef til vil'l aldrei
; þannig, aS þaS aflagist ekki eitt-
I hvaS. Til þess aS dæma um þaS-
. sem miSiIlinn segir, þarf hina æfS-
ustu greind. Og þó aS þessi maS-
I ur í miSlinum, segSi aS hann hefSi
; átt heima á Marz, þá trúi eg þvf
ekki fyrir þá sök sem síSar segir.
j SagSi hann svo loks, þegar betur
var spurt, aS stjarnan þar sem
hann hefSi komiS fram eftir dauSa
sinn hér á jörSu, hefSi veriS Marz,
heldur tilsvarandi stjarna í öSru
sólhverfi. Og einhverntíma hrutu
honum þau orS, aS þaS væri svo
sem ekkert sem han væri farinn
aS geta sagt ennþá. Og þaS þykir
mér trúlegt. ViStökuskiyrSin eru
svo ófullkomin ennþá hér á vorri
jörS. ÞaS mun verSa mjög á ann-
an veg þegar menn fara aS skilja.
aS þaS sem eg segi í þessum efn-
um er sannleikurinn.
VI.
Enga ástæSu get eg fundiS til
þess aS halda, aS Marz byggi ver-
ur lengra konar en mannkyniS á
jörSu hér, vitkari og verkfærari.
Mér virSast jafnvel ekki miklai
Hkur til, aS þaS hafi nokkurntíma
hugsandi verur átt hrima. AS vísu
er Marz eldri miklu en jörS vor,
llífiS hefSi þar haft lengri ttfma til
aSþróast. En ástæSur til aS þríf-
ast hafa veriS svo miklu verri á
Marz en hér á jörSu, móSir sól
svo miklu fjær. Og ástæSurnar til
aS þrífast hafa hér á jörSu veriS
svo illar, aS ekki hefir mátt tæpara
standa. Eg biS menn aS hugleiSa,
hvaS þaS er furSuilegt, aS þó aS
vaxtartíminn, þegar taliS er frá
upphafi lífsins á jörSu hér, hatfi
varla veriS skemri en svo sem 500
miljónir ára, þá hefir einungis ein
dýrategund á jörSu hér náS aS
vaxa fram til vits, eSa meS öSr-
um orSum, náS þeim þroska tauga
kerfisins sem þarf til þess aS geta
'h'UgsaS. Og þó hefir þetta orSiS
á svo ófullkominn hátt, aS á þús-
undum alda, hefir ihinu hugsandi
dýri ekki tekíst aS koma ilífi sínu
í viSunandi horf. Og svo mjög
fjarri fer því, aS þaS hafi tekist,
aS meS þessari tegund sem vér
köllum mannkyn, hefst fyrst af al-
vöru saga hörmunganna á jörSu
hér.* Ennþá eru mennimir ekki
farnir aS átta sig á sinni eigin sögu,