Heimskringla - 21.12.1921, Qupperneq 7

Heimskringla - 21.12.1921, Qupperneq 7
WIKlvIPEG, 21 ÖÖEMBER 1921 HéIMsKringla. 11. BLAÐSIÐA. TheDom inion Bank HOR.NI NOTRE DAHK AVE. OO SHERIRSOKB ST. HSfaKstAll uppb............* U.OOB.WW VaraMjðtSur ...............* Allar elgwlr ..............S7»,e00,00* Sérstakt athygli veitt við«kíft- uin kaupmanna og verzlunaríé- aga. Sp«risjóíSsdeildin. Vextir af innstæðufé greiddlr jafn háir og annarsstaðar. Vér bjóðum velkomin smá sem í! stór viðskifti- PHOIVE A »258. P. B. TUCKER, Ráðsmaíhir Island. Embættaveiting. Sigfús M. Johnsen hefir verið skifjaSur fuilL trúi og Steindór Gunnlögsson aS- StoSarmaSuT í dómsmálaskriif- stofu stjórnarráSsins. Hafa Iþeir lengi gent þessum störfum. Dánarfregn. Hinn 28. f. m. andaSist í Bolungarvík össur Kristjánsson bróSir GuSmundar KristjánsSonar islkipamiSlara o'g Kristjáns verkstjóra ihér í bænum. Össur heitinn stundaSi lengst áf jarSabótavinnu og itúngirSingar. Hann varS einna fyrstur fíl Iþess aS vinna aS útrýming brláSa- dauSa á sauSfé meS Ibólusetningu, í IsafjarSarsýslum. LánaSist hon- um þaS mætavel og hafSi hann þaS starf á hendi í 25 ár. Össur heitinn 'hefir reist sér minnisvarSa á mörgum stöSum ifyrir vestan meS dftirlátnum verkum sínum. Hann varS 52 ára gamall. ÚtgerSin. Sem betur fer virSist þaS nú eldkíi eiga ílangt í land, aS botnvörpungarnir komist á veiS- ar aftur. Samkomulag heífir náSst milli háseta og útgerSarmanna og verSuT kaupiS 240 kr. á mánuSi og lifrarpeningar 25. kr. Ifyrir tunnuna. Skipstjórar og stýri- menn hafa einnig gengiS aS kaup- lækkun og nemur hún mijög miklu Nú stendur aSeins á vélstjórunum, en heyr't hiöfum vér, aS þeir muni 3Ígla, þó samningar verSi ekki út- kljáSir þegar skipin verSa ti'lbúin. fjkifting ríkislánsins. Stjórnin hdfir, eftir aS halfa leitaS álits beggja bankanna á fundi 1 7. septl ákveSiS aS skifta enska láninu á þann .hátt, aS Landsbankinn fái einn fimta hiluta þess, rlkissjóour I /2 milj. kr. og Isllandsbanki af- ganginn, meS því skilyrSi aS hann greiSi aftur Landsbankanum erlendis af sínum ihluta I milj. kr., en færi samtímis Landsbankanum tll gjalda jafnháa upphæS af því, sem hann á innistandandi í Islands banka. Allur kostnaSur aif lántölklunni skiftist aS sjálfsögSu í sama hlut- falli og lániS og verSur SíSar gerS skilagrein þar aS lútandi. Bankan- um ber síSar aS afhenda ríkis- sjóSi skuldabréf fyrir sínum hluta í lláninu og verSa skildagar um greiSsIur allar hinar sömu og rík- issjóSur hefir undirgengist gagn- vart hinum ensku lánveitendum. Tryggingar verSur krafist eftir á- kvæSum sem síSar varSa sett. — !3uS fé, sem lslandsb mki fæi, a aS ganga upp í h'iutabréfakaup ríkisins, df úr Iþeim verSur. Ófvndznn er maSur sam hvarf fyrir skömrnu á Akureyri, H. Be- bensee klæSskeri. Er taliS senni- legast, aS hann hafi ifyrir.fariS sér í geSveikiskasti. HafSi hann fariS til 'Þýzkalaads í sumar og veriS mjög þunglyndur síSan, Kaupgjald á Akureyri. Þrír stærstu lánveitendurnir á Akur- eyri, Höeplfnesverzlun, Samein- uSu líslenzku verzlanirnar og verzl un Snorra Jónssonar, hafa nýlega auglýst aS þær borguSu verka- mönnum Ikr. 0,75 á kl'st. og ikven- fóTki ikr. 0,50, frá 15. if. m. Díáinn er á Efstabæ í Sk|orra. dal 7. þ. m. Sveinbjöm Bjarna- son bóndi þar, 'bróSir Bjarna á Geitalbergi, og verSur hans nán- ar getiS síSar. Iceland. Wildly tfhie waters come soaring and 'falling over my breast, In my dim treSses the winds ever cal'Iing, calling 'for rest. 'Many the century here I’ve been rooted, As time will teJl. Many tihe hardships, but yet 1 have stöod it, And stood it well. Why axe you ;here, you idíly wonder, so al'one by yourself, ■Ghristened by lighting and ibaptized by thunder I have a story to teM. God sent me down on these eVer b'lue v'.aters, And said unto me:-— Thou most b'eloved of my many fair daughfiers, 'I live in thee. Ghild of my ‘hands, of my heart, of my vionders, “I speak in thee”. And wihen I call thiou dost hear me up yonders And harlken to me”. Loud shouts my voice in the storm in the billow’ tearing ihe sea. Firm stand the miountains and bow not like vrillows But smile up to me. And yet when clasped round by the waters In icy embrace. Hov’ thy heart bums deep down in the craters Witb ifury blaze. Land olf the North, iolf the song and th:e Saga- Noble and proud! Long willl tihe Iharp and the soul of Braga Praise thee aloud. Winnipeg Icelander. Aths. ritstj. — Höfundur þessa kvæðis er íslenzk stúilka á skólaaldri. Hún kann vel ís- lenziku. En af því þetta er fyrsta kvæSiS sem hún birtir, kaus hún aS ihafa þaS á ensku. Hún hefir ort eittíhvaS á íslenzku og birtir þaS éf til vill síSar. BARNAGULL. Barnagull óska innilega öllum lesendum' sínum gleSilegra jóla! Engin hátíS af öllum hátíSum ársins, er eins kæilkiomin og jólin. Ungir sem gamlir hlakka til þeirra Stundum Ifara 'blessuS börnin aS þrá kornu þeirra hálfu ári fyrir fram. ÞaS kann mögum aS þykja óeSlilegt. En gáum aS hver muni vera orsökin. Jólin eru helguS fæSingu barns ins Jesú. Og þó aS hann sé nú öllum jarSnesknm konungum æSri, var hann fæddur í fátadct; litla rúmiS hans var jata í fjár- húsi í Beflehem. Þar grét hann og bi'osti tiil sinnar blíSu móSui eins og öll börn gera. Þegar hann óx up, varS hann ekki drambsamur eins og margir aSrir menn verSa. Hann varSveittí altaf sitt barns- lega sakleysi.“LofiS börnur.urn aS koma tiil mín,” sagSi hann,”þei:ra er rí'ki guSis.” Og hann var vinur alha sem bágt áttu, “KomiS, þér sem erfiSiSv” sagSi hann, ”og ég skal veita ykkur hvíld." Hann barSist 'fyrir þeim málefnum sem mannkyniS snertu rr.lest. Samt var hann altáf eins og barn, sáklaus og unni sak'leysi og réttlæti. Engin furSa þó aS slíkur maS. ur fangaSi hugi og hjörtu manna. Enda hefir ifæSingardegi hans veriS ifagnaS öld eftir öld af öllu mannkyninu og verSur eflaust eins lengi og sakleysi og réttlæti á heima í hj'örtum mannanna. Heflsum fœSingaTdegi hans, jólunum meS fögnuSi, hátíSinni sem bíSur hug vorum hvíld og ró og hjörtum v'orum hreinieik og ljós! Anna og Pétur. Saga þessi gerSist viku fyrir jól. — Anna og Pétur komu heim úr skólanum í síSasta sinni fyrir jól- in, — þau voru búin aS fá jóla- frí. Pétur litli var svo himinlifandi glaSur, aS hann réSi sér elkki. Hann ikjastaSi ákólatöskunni sinni svo hart á borSiS, aS þaS var eires og hleypt væri alf skamm- byssu, sVo nærri lá, aS mamma yrSi dauShrædd. Svo þreif hann ; í miömmu siína og sveiflaSi henni j í hring á gólfinu, svo henni lá viS svima. En hvernig stóS á því, aS Pijtur var svona óumnæSilega glaSur. ! ÞaS var af því, aS veSriS var | svo stilt, frostin væg, tjarnir og1 ár lagSar og mátul'ega mikill og mjúkuT snjór í öllum sk'íSabrekk- um og sleSafæri ákjósanlegt Kka. Anna tók auSvitaS sinn þlátt í þessari gleSi, þó hún færi hægra, þvlí aS hún átti bæSi sleSa og skauta. Kennarinn þeirra var meS l'ífi og öál í útil’eikjum ibamanna og brýndi þaS fyrir þeim, hversu gagnlegar þær íþróttir væru. AS skiInaSi haifSi hann ort vísur han'da þeim aS syngja sér til gam- ans.er þau rendu sér á skautum og skíSum og sleSa í jólafríinu, og voru þær svohljóSandi: I ifannlklæddum hlíSum viS sEdrlíSum á skíSum, líkt stormlbyljum stríSum. Tra-ra! Á E'keiS þegar skellum' á skautum á isvelluim, þá dunar í félltim, Húrra! Og sleSinn — hann bíSur hjá brekkunni' fríSu, sá skoppar og skríSur. Tra-ra! ViS þaS má sér una, aS láta hann bruna og brekkuna duna. Húrra! Þessar vísur voru þeim Pétri og Önnu á viS hálft kongsríki, og öll- um skólanum. ÞaS tók undir í hverjum hól og kletti, þegar þau voru aS syngja þær. Enginn sagði: Þey! þey! Þar var öllum frjálst aS syngja. Þau ætluSu rétt aSeins aS láta Iki'ennarann sinn heyra, aS þau kynnu aS meta kveðskapinn o;.um hans, enda þótti þeim vænt um kennarann. En Pétur og Anna hugsuSu um fleira en leiki sína og íþróttlr. Þau áttu sér 'leikbróSur, er Jón 'hét og var sonur fátækra hjóna í nágrenninu. Þau höfSu hinar mlestu mætur á honum, því hann bar alf öllum jafnöldrum sínum aS Iþróttum og var auk Iþess elsku- ( legasti drengur og vel gelfinn. | HlljóS balfSi hann ágæt og söng “Sk’íSavísurnar” meS svo snjöll- um rómi, aS þau Anna og Pétur vildu helzt aS hann syngi þær sem oftast, og margir, sem fram hjá gengu og hlýdldu á, sögSu: "Þessi drengur fær fólk ein- hvern fiíma tíl aS hlusta á sig." Nú kom þeim saman um þaS, önnu og Pétri, aS gleSja Nonna á jótlunum sVo um munaSi. Mamma hans ikeypfí honum einu sinni munnhörpu fyrir fáeina aura og Nonni blés í hana dag eftir dag. En einn morgun biást hon- um illa: hann náSi ekki úr henni ndkkru hljóSi, hvernig sem hann blés. Þá varS hann raunmóSur 03 gat ekki tára bundist. Þetta vissu iþau systkin og nú átti Nonni aS fá þá dýrustu og beztu munnhörpu, sem til væri í kaupmannsbúSinni. Þau vissu aS ekkert mundi gleSja Nonna meira. Pétur átti 25 aura og Anna 50. Þessi upplhæS átti nú aS fara ifyrir hörpuna, og hrykki þaS ekki, þá háfSi mamma þeirra lofaS aS bæta viS því sem á vantaSi. Þu keyptu nú munnhörpuna og á aSfangadaginn lögSu þau Anna og Pétur af staS á skautum til aS færa Nonna dýrgripinn og dálítiS góSgæti, Því verSur dkjki meS orSum lýst, hvaS Nonni varS glaSur. Hann þakkaSi fyrir gjöfina og fór þegar aS blása. — Fyrst af öllu lék hann lagiS viS skíSaVís- urnair, en síSan hvert lagiS af öSru, sem hann hafSi lært 1 skól- arium, eins og “Eldgamla Isáfold” “StóS eg úti í tunglsl'jósi” o. f 1. o. fl. Og ihann b’lés af svo mikilli list, aS allir, jafnt eldri sem yngri, höfSu yndi af aS heyra til hans og hópuSust í kringum hauin Sjállfum sér hct hann því, aS þegar hann kæmi aftur í skólann, þá skyldi hann hvorki g,era sér eyru né^hljóS ónýt í söngtíman- um, Og Ihann efndi þaS dyggilega. (Æskan) Sjá, JesúbarniS. barniS mitt! Þar finnui æskan athvarf sitt, þér býSur víSa fangiS sitt, — þar áttu heima, barniS mitt! þaS opnar faSm sinn öllum heim ÞaS brosir viS þér bu'tt og rótt, og elskan býr í fa5:ni þeim. er Lænir þínar lestu hljótt. "o lastur joia-íj03iC siít viS litla, mjúka ból’S þitt s;m geicla skfna’ af guSs þ',13 sól og gleSiteg þér býSur jól. GuSm. GuSmur.dsson. BARNASÖNGUR JólatréS rnitt grænt og glæst glansar fult af ljósum; prýSin, sem viS prísum hæst, Paradís hún gengur næst, ekkert okkur fegra fæst, fegra viS ei kjósum. Sko, í toppnum skærri glóS skín hin gullna stjarna, appelsínur, eplin góS, aldin bezt 'frá suSurslóS, mörg ein hnotin gylt og góS glóir líka þarna. ^ GeSiS hrífur gleSin hrein, I gjafatíS upp runnin, dúkkan, sætust sillkirein, VIÐ JÓLATRJE. súkkan litla þúsund ein, kramaihús á greenni grein, gotti-gott í munninn. Eg ei tæS mér, hoppa’ og hlæ, heimtiS ei eg bíSi; gaman, gaman, hæ, hæ, hæ, hiklaust eitthvert gull eg fæ, löng er biSin, æ, æ, æ, ótt þó stundir líSL Kringum tréS meS kátri lund knýj 'jm raddar.tólin; syngjum, dönsum mund í mund, mjöll er úti þekur grund; færum þött á fegins stund fyrir blessuS jólin. Stgr. Tlh.

x

Heimskringla

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.