Heimskringla - 21.12.1921, Qupperneq 7

WIKlvIPEG, 21 ÖÖEMBER 1921
HéIMsKringla.
11. BLAÐSIÐA.
TheDom inion
Bank
HOR.NI NOTRE DAHK AVE. OO
SHERIRSOKB ST.
HSfaKstAll uppb............* U.OOB.WW
VaraMjðtSur ...............*
Allar elgwlr ..............S7»,e00,00*
Sérstakt athygli veitt við«kíft-
uin kaupmanna og verzlunaríé-
aga.
Sp«risjóíSsdeildin.
Vextir af innstæðufé greiddlr
jafn háir og annarsstaðar.
Vér bjóðum velkomin smá sem í!
stór viðskifti-
PHOIVE A »258.
P. B. TUCKER, Ráðsmaíhir

Island.
Embættaveiting. Sigfús M.
Johnsen hefir verið skifjaSur fuilL
trúi og Steindór Gunnlögsson aS-
StoSarmaSuT í dómsmálaskriif-
stofu stjórnarráSsins. Hafa Iþeir
lengi gent þessum störfum.
Dánarfregn. Hinn 28. f. m.
andaSist í Bolungarvík össur
Kristjánsson bróSir GuSmundar
KristjánsSonar islkipamiSlara o'g
Kristjáns verkstjóra ihér í bænum.
Össur heitinn stundaSi lengst áf
jarSabótavinnu og itúngirSingar.
Hann varS einna fyrstur fíl Iþess
aS vinna aS útrýming brláSa-
dauSa á sauSfé meS Ibólusetningu,
í IsafjarSarsýslum. LánaSist hon-
um þaS mætavel og hafSi hann
þaS starf á hendi í 25 ár. Össur
heitinn 'hefir reist sér minnisvarSa
á mörgum stöSum ifyrir vestan
meS dftirlátnum verkum sínum.
Hann varS 52 ára gamall.
ÚtgerSin. Sem betur fer virSist
þaS nú eldkíi eiga ílangt í land, aS
botnvörpungarnir komist á veiS-
ar aftur. Samkomulag heífir náSst
milli háseta og útgerSarmanna og
verSuT kaupiS 240 kr. á mánuSi
og lifrarpeningar 25. kr. Ifyrir
tunnuna. Skipstjórar og stýri-
menn hafa einnig gengiS aS kaup-
lækkun og nemur hún mijög miklu
Nú stendur aSeins á vélstjórunum,
en heyr't hiöfum vér, aS þeir muni
3Ígla, þó samningar verSi ekki út-
kljáSir þegar skipin verSa ti'lbúin.
fjkifting ríkislánsins. Stjórnin
hdfir, eftir aS halfa leitaS álits
beggja bankanna á fundi 1 7. septl
ákveSiS aS skifta enska láninu á
þann .hátt, aS Landsbankinn fái
einn fimta hiluta þess, rlkissjóour
I /2 milj. kr. og Isllandsbanki af-
ganginn, meS því skilyrSi aS
hann greiSi aftur Landsbankanum
erlendis af sínum ihluta I milj. kr.,
en færi samtímis Landsbankanum
tll gjalda jafnháa upphæS af því,
sem hann á innistandandi í Islands
banka.
Allur kostnaSur aif lántölklunni
skiftist aS sjálfsögSu í sama hlut-
falli og lániS og verSur SíSar gerS
skilagrein þar aS lútandi. Bankan-
um ber síSar aS afhenda ríkis-
sjóSi skuldabréf fyrir sínum hluta
í lláninu og verSa skildagar um
greiSsIur allar hinar sömu og rík-
issjóSur hefir undirgengist gagn-
vart hinum ensku lánveitendum.
Tryggingar verSur krafist eftir á-
kvæSum sem síSar varSa sett. —
!3uS fé, sem lslandsb mki fæi, a
aS ganga upp í h'iutabréfakaup
ríkisins, df úr Iþeim verSur.
Ófvndznn er maSur sam hvarf
fyrir skömrnu á Akureyri, H. Be-
bensee klæSskeri. Er taliS senni-
legast, aS hann hafi ifyrir.fariS sér
í geSveikiskasti. HafSi hann fariS
til 'Þýzkalaads í sumar og veriS
mjög þunglyndur síSan,
Kaupgjald á Akureyri. Þrír
stærstu lánveitendurnir á Akur-
eyri, Höeplfnesverzlun, Samein-
uSu líslenzku verzlanirnar og verzl
un Snorra Jónssonar, hafa nýlega
auglýst aS þær borguSu verka-
mönnum Ikr. 0,75 á kl'st. og ikven-
fóTki ikr. 0,50, frá 15. if. m.
Díáinn er á Efstabæ í Sk|orra.
dal 7. þ. m. Sveinbjöm Bjarna-
son bóndi þar, 'bróSir Bjarna á
Geitalbergi, og verSur hans nán-
ar getiS síSar.
Iceland.
Wildly tfhie waters come soaring and 'falling
over my breast,
In my dim treSses the winds ever cal'Iing,
calling 'for rest.
'Many the century here I’ve been rooted,
As time will teJl.
Many tihe hardships, but yet 1 have stöod it,
And stood it well.
Why axe you ;here, you idíly wonder,
so al'one by yourself,
■Ghristened by lighting and ibaptized by thunder
I have a story to teM.
God sent me down on these eVer b'lue v'.aters,
And said unto me:-—
Thou most b'eloved of my many fair daughfiers,
'I live in thee.
Ghild of my ‘hands, of my heart, of my vionders,
“I speak in thee”.
And wihen I call thiou dost hear me up yonders
And harlken to me”.
Loud shouts my voice in the storm in the billow’
tearing ihe sea.
Firm stand the miountains and bow not like vrillows
But smile up to me.
And yet when clasped round by the waters
In icy embrace.
Hov’ thy heart bums deep down in the craters
Witb ifury blaze.
Land olf the North, iolf the song and th:e Saga-
Noble and proud!
Long willl tihe Iharp and the soul of Braga
Praise thee aloud.
Winnipeg Icelander.
Aths. ritstj. — Höfundur þessa kvæðis er
íslenzk stúilka á skólaaldri. Hún kann vel ís-
lenziku. En af því þetta er fyrsta kvæSiS sem
hún birtir, kaus hún aS ihafa þaS á ensku. Hún
hefir ort eittíhvaS á íslenzku og birtir þaS éf til
vill síSar.
BARNAGULL.

Barnagull óska innilega öllum
lesendum' sínum gleSilegra jóla!
Engin hátíS af öllum hátíSum
ársins, er eins kæilkiomin og jólin.
Ungir sem gamlir hlakka til þeirra
Stundum Ifara 'blessuS börnin aS
þrá kornu þeirra hálfu ári fyrir
fram. ÞaS kann mögum aS þykja
óeSlilegt. En gáum aS hver muni
vera orsökin.
Jólin eru helguS fæSingu barns
ins Jesú. Og þó aS hann sé nú
öllum jarSnesknm konungum
æSri, var hann fæddur í fátadct;
litla rúmiS hans var jata í fjár-
húsi í Beflehem. Þar grét hann og
bi'osti tiil sinnar blíSu móSui eins
og öll börn gera. Þegar hann óx
up, varS hann ekki drambsamur
eins og margir aSrir menn verSa.
Hann varSveittí altaf sitt barns-
lega sakleysi.“LofiS börnur.urn aS
koma tiil mín,” sagSi hann,”þei:ra
er rí'ki guSis.” Og hann var vinur
alha sem bágt áttu, “KomiS, þér
sem erfiSiSv” sagSi hann, ”og ég
skal veita ykkur hvíld." Hann
barSist 'fyrir þeim málefnum sem
mannkyniS snertu rr.lest. Samt var
hann altáf eins og barn, sáklaus
og unni sak'leysi og réttlæti.
Engin furSa þó aS slíkur maS.
ur fangaSi hugi og hjörtu manna.
Enda hefir ifæSingardegi hans
veriS ifagnaS öld eftir öld af öllu
mannkyninu og verSur eflaust
eins lengi og sakleysi og réttlæti
á heima í hj'örtum mannanna.
Heflsum fœSingaTdegi hans,
jólunum meS fögnuSi, hátíSinni
sem bíSur hug vorum hvíld og ró
og hjörtum v'orum hreinieik og
ljós!
Anna og Pétur.
Saga þessi gerSist viku fyrir
jól. —
Anna og Pétur komu heim úr
skólanum í síSasta sinni fyrir jól-
in, — þau voru búin aS fá jóla-
frí.
Pétur litli var svo himinlifandi
glaSur, aS hann réSi sér elkki.
Hann ikjastaSi ákólatöskunni sinni
svo hart á borSiS, aS þaS var
eires og hleypt væri alf skamm-
byssu, sVo nærri lá, aS mamma
yrSi dauShrædd. Svo þreif hann ;
í miömmu siína og sveiflaSi henni j
í hring á gólfinu, svo henni lá viS
svima.
En hvernig stóS á því, aS Pijtur
var svona óumnæSilega glaSur. !
ÞaS var af því, aS veSriS var |
svo stilt, frostin væg, tjarnir og1
ár lagSar og mátul'ega mikill og
mjúkuT snjór í öllum sk'íSabrekk-
um og sleSafæri ákjósanlegt Kka.
Anna tók auSvitaS sinn þlátt í
þessari gleSi, þó hún færi hægra,
þvlí aS hún átti bæSi sleSa og
skauta.
Kennarinn þeirra var meS l'ífi
og öál í útil’eikjum ibamanna og
brýndi þaS fyrir þeim, hversu
gagnlegar þær íþróttir væru. AS
skiInaSi haifSi hann ort vísur
han'da þeim aS syngja sér til gam-
ans.er þau rendu sér á skautum og
skíSum og sleSa í jólafríinu, og
voru þær svohljóSandi:
I ifannlklæddum hlíSum
viS sEdrlíSum á skíSum,
líkt stormlbyljum stríSum.
Tra-ra!
Á E'keiS þegar skellum'
á skautum á isvelluim,
þá dunar í félltim,
Húrra!
Og sleSinn — hann bíSur
hjá brekkunni' fríSu,
sá skoppar og skríSur.
Tra-ra!
ViS þaS má sér una,
aS láta hann bruna
og brekkuna duna.
Húrra!
Þessar vísur voru þeim Pétri og
Önnu á viS hálft kongsríki, og öll-
um skólanum. ÞaS tók undir í
hverjum hól og kletti, þegar þau
voru aS syngja þær. Enginn sagði:
Þey! þey! Þar var öllum frjálst
aS syngja. Þau ætluSu rétt aSeins
aS láta Iki'ennarann sinn heyra, aS
þau kynnu aS meta kveðskapinn
o;.um
hans, enda þótti þeim
vænt um kennarann.
En Pétur og Anna hugsuSu um
fleira en leiki sína og íþróttlr.
Þau áttu sér 'leikbróSur, er Jón
'hét og var sonur fátækra hjóna í
nágrenninu. Þau höfSu hinar
mlestu mætur á honum, því hann
bar alf öllum jafnöldrum sínum aS
Iþróttum og var auk Iþess elsku- (
legasti drengur og vel gelfinn. |
HlljóS balfSi hann ágæt og söng
“Sk’íSavísurnar” meS svo snjöll-
um rómi, aS þau Anna og Pétur
vildu helzt aS hann syngi þær
sem oftast, og margir, sem fram
hjá gengu og hlýdldu á, sögSu:
"Þessi drengur fær fólk ein-
hvern fiíma tíl aS hlusta á sig."
Nú kom þeim saman um þaS,
önnu og Pétri, aS gleSja Nonna
á jótlunum sVo um munaSi.
Mamma hans ikeypfí honum einu
sinni munnhörpu fyrir fáeina aura
og Nonni blés í hana dag eftir
dag. En einn morgun biást hon-
um illa: hann náSi ekki úr henni
ndkkru hljóSi, hvernig sem hann
blés. Þá varS hann raunmóSur 03
gat ekki tára bundist.
Þetta vissu iþau systkin og nú
átti Nonni aS fá þá dýrustu og
beztu munnhörpu, sem til væri í
kaupmannsbúSinni. Þau vissu aS
ekkert mundi gleSja Nonna
meira.
Pétur átti 25 aura og Anna 50.
Þessi upplhæS átti nú aS fara ifyrir
hörpuna, og hrykki þaS ekki, þá
háfSi mamma þeirra lofaS aS
bæta viS því sem á vantaSi.
Þu keyptu nú munnhörpuna og
á aSfangadaginn lögSu þau Anna
og Pétur af staS á skautum til aS
færa Nonna dýrgripinn og dálítiS
góSgæti,
Því verSur dkjki meS orSum
lýst, hvaS Nonni varS glaSur.
Hann þakkaSi fyrir gjöfina og
fór þegar aS blása. — Fyrst af
öllu lék hann lagiS viS skíSaVís-
urnair, en síSan hvert lagiS af
öSru, sem hann hafSi lært 1 skól-
arium, eins og “Eldgamla Isáfold”
“StóS eg úti í tunglsl'jósi” o. f 1.
o. fl. Og ihann b’lés af svo mikilli
list, aS allir, jafnt eldri sem yngri,
höfSu yndi af aS heyra til hans og
hópuSust í kringum hauin
Sjállfum sér hct hann því, aS
þegar hann kæmi aftur í skólann,
þá skyldi hann hvorki g,era sér
eyru né^hljóS ónýt í söngtíman-
um, Og Ihann efndi þaS dyggilega.
(Æskan)
Sjá, JesúbarniS. barniS mitt! Þar finnui æskan athvarf sitt,
þér býSur víSa fangiS sitt, — þar áttu heima, barniS mitt!
þaS opnar faSm sinn öllum heim ÞaS brosir viS þér bu'tt og rótt,
og elskan býr í fa5:ni þeim. er Lænir þínar lestu hljótt.
"o lastur joia-íj03iC siít
viS litla, mjúka ból’S þitt
s;m geicla skfna’ af guSs þ',13 sól
og gleSiteg þér býSur jól.
GuSm. GuSmur.dsson.
BARNASÖNGUR
JólatréS rnitt grænt og glæst
glansar fult af ljósum;
prýSin, sem viS prísum hæst,
Paradís hún gengur næst,
ekkert okkur fegra fæst,
fegra viS ei kjósum.
Sko, í toppnum skærri glóS
skín hin gullna stjarna,
appelsínur, eplin góS,
aldin bezt 'frá suSurslóS,
mörg ein hnotin gylt og góS
glóir líka þarna.
^ GeSiS hrífur gleSin hrein,
I gjafatíS upp runnin,
dúkkan, sætust sillkirein,
VIÐ JÓLATRJE.
súkkan litla þúsund ein,
kramaihús á greenni grein,
gotti-gott í munninn.
Eg ei tæS mér, hoppa’ og hlæ,
heimtiS ei eg bíSi;
gaman, gaman, hæ, hæ, hæ,
hiklaust eitthvert gull eg fæ,
löng er biSin, æ, æ, æ,
ótt þó stundir líSL
Kringum tréS meS kátri lund
knýj 'jm raddar.tólin;
syngjum, dönsum mund í mund,
mjöll er úti þekur grund;
færum þött á fegins stund
fyrir blessuS jólin. Stgr. Tlh.