Heimskringla - 23.01.1924, Blaðsíða 4

4. BLAÐSÍÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 23. JANOAR, 1924.
HEIMSKRINQLA
ÍHHB)
ftt ft hrerjaai ■Mriknlcct
Eiffendur:
THE VIKLNG PRESS, LTD.
ftftl mrn 9AKGBNT AVE^ WINNIPEG,
TaUlmi: lf-«5S7
r«iU UaVfliii ei
Iflt fyrir fram.
£3.00 ftrr«B|1irlBi bfliff-
Allar borffflBÍr bm4M
rAhimanBÍ UafflÍBfl.
STEFÁN EINAR&ON, ritstjóri.
H. ELlASSON, ráðsmaður.
Uta
krlft tii blatfllBfli
hm.
Heim.skrlnicla Nrws & Publlshlns
Lessee of
rHH TIKIIfd PRES8, Ltá^ Box SlTl.
Wlnnlpev, Ifnn.
VtBnáflkrtft tll rltartjftramfli
KDITOR HKINSKRIftGLA, Box ftlTl
Wlnalpec, Maa.
The ‘Heimskringrla” is printed and pub-
lished by Heimskringrla Newi and
Publishing Co., 853-855 Sargcnt Ate.
Winnipeg, Manitoba. Telephone N-6537
WINNIPEG, MANITOBA, 23. JANOAR, 1924
t
Leiðin um
Hudsonsflóa.
'Hafi íbúar Vesturfylkja Canáda verið
sammála um nokkurt mál á síðari árum,
hafa t)eir verið það í kröfum sfnum lun að
fullgera iHudsonsflóa-járnbrautina. Svo að
segja allir stjórnmálaflokkar hafa verið á
eitt sáttir um þörf þessarar brautar og hafa
allir að einhverju leyti beitt sér fyrir það
mál. En eins og Vesturfylkin hafa verið
málinu fylgjandi, svo hafa Austurfylkin ver-
ið því andstæð. Og frá andblæstri þeirra
stafar það, að sambandssjórnin hefir oft-
ast lítið sint málinu. Sé því nokkurt mál til
sem Austur- og Vesturfylkin greinir á um, er
það lagning Hudsonsflóa járnbrautarinnar.
Hvernig stendur á þessu? Það er mjög
óflókið mál. Vestur-fylkin krefjast braut-
arinnar vegna þess, að með því græða þau
stórfé á flutningi á framileiðslu sinni til mark-
aðar í Evrópu. Austurfylkin stórtapa aftur
við það, að varan sé ekki flutt um Montreal.
Vesturfylkin halda því fram, að gróði sá, er
Austurfylkin nú sitja að, í sambandi við
flutning framleiðslunnar, sé úr vasa bænda
eða framleiðenda tekin og þannig hafi þau
Vesturfylkin að féþúfu, og hafi haft frá
öndverðu. En úr því óréftlæti sé bætt, með
Hudsonsflóa járnbrautinni.
Hvernig víkur því við?
Þegar litið er á vegalendina frá bæjum í
Vesturfylkjunum til Liverpool á Skotlandi,
sézt glögt, hve styttrf hún er með Hudson-
flóa-leiðinni, en um Montreal, eða New York.
Sjóleiðin er nálega hin sama frá Montreal,
New York og Port Nelson við Hudsonsfló-
ann. En landvegurinn ær alt að því 1000
mílur styttri.
Að sjóleiðin er ekki lengri f'a Port Nel-
son til Englands, en frá áður nefndum höfn-
um, stafar af því, að sú 'höfn er nærri á
sama nor^læga breiddar( stiginu og Lon-
don. Labrador-skaginn gerir að vísu krók
á leiðiria, en miklu minni, ef nákvæmlega
er gætt að, en ætla mætti, vegna þess, að
Port Nelson er vestan megin flóans og ekki
nærri við syðstu víkur hans. Á landabréf-
inu virðist Hudsonsflóa Ieiðin nærri beint í
auslbr .frá Saskatoon til Liverpool, en mjög
mikill krókur suður á við á leiðinni um
Montreal.
Vegalengdin til Liverpooi frá bæjum í
Vestur Canada er í mílum talin þessi:
Frá Winnipeg um Hudsonsflóan: 660
mílur með járnþ'aut og 2966 mílur á sjó,
eða alls 3625 mílur. Um Montrea! er hún
m|eð járnbraut 1465 mílur og 2763 mílur á
sjó, eða a!!s 4228 mílur. Er vegalengdin
því 602 mílum styttri Hudsonsflóa leiðina.
Frá Saskatoon um Hudsonsflóan: 748
# mílur með járnbraut og 2965 mílur á sjó, eða
al'ls 3714 mílur. Um Montreal er hún iheð
járnbraut 1842 mílur og á sjó 2763, eða
alls 4605 mílur. Hudsonsflóa leiðin verð-
ur því þaðan til Liverpool 891 mílu styttri.
Frá Edmonton um Hudsonsflóan: 974
mílur með járnbraut og 2966 á sjó, eða alls
3940 mílur. Um Montreal er hún 2168
mílur með járnbraut og 2763 á sjó, eða alls
4931 mílur. Hudsonsflóa leiðin því 991
mílu styttri.
Frá Vanqouver um Hudsonsflóan: 1650
mílur með járnbraut og 2966 á sjó, eða alls
4616 míhir. Um Montreal er hún 2937 mjeð
járnbraut og 2763 á sjó, eða alls 5700 míl-
ur: Hudsonsflóa leiðin verður þá 1084
mílur styttri. i
Munurinn á þessum vegalengdum er
sláandi. Krafan um Hudsonsflóabrautina
er á þeim bygð. Að hún sé sanngjörn, sú
krafa, af hálfu Vesturfylkjanna, þar sem að
hún hefir í för með sér sparnað á flutnings-
gjaldi á alt að því 1000 mílna vegalengd,
verður ekki véfengt.
Nú kunna einhverjir að segja, að British
Columbia noti ekki þessa braut vegna þess,
að þaðan sé hægt að flytja framleiðsluna á
sjónum um Panama-skurðinn til Englands og
það kosti ekki svo að um muni meira en þó
flutt væri Hudsonsflóa leiðina. Að því er
kornvöru snertir, má þetta til sannsvegar
færa. Þó leiðin sé miklu lengri og hægara
sé farið yfir, gerir það ef til vill lítið með
hana, þó vissulega geti það haft tap í för með
sér. En að því er flutning á búpeningi
snertir, er Ieið sú mjög óheppileg og getur
haft hinar vestu afleiðingar í för með sér.
Vegna þess, að búpeningsrækt er að fara í
vöxt í Vesturfylkjunum, er ennlþá auðsærri
en ella þörfin fyrir Hudsonsflóa brautina.
Þá er það og víst, að þegar sú braut er
fullger, nota nyrstu fylkin í Bandaríkjunum
hana. Frá Oregon verður t. d. 1570 mílum
styttra að flytja vörur til Englands Hudsons-
flóa Ieiðina en um New York. Jafnvel frá
Duluth er Hudsonsflóaleiðin nærri 500 míl-
uml styttri til Liverpool, en um New York.
Hvað er því líklegra en að þessi fyrirhugaða
Hudsonsflóábraut njóti góðs af þessu?
Að lagning þessarar brautar efli Vestur-
fylki þessa lands og hafi miikla þýðingu fyr-
ir framför þeirra, ér ekki að efa. Hún stytt-
ir svo leiðina til, heimsmarkaðarins að Vest-
ur-Canada á, að henni fullgerði, greiðari veg
og styttri en mörg eða flestt þau lönd er við
það keppa nú á þeim markaðr. Frá Argen-
tínu, frá Indlandi, Jrá Ástralíu og frá Rúss-
landi, verður vegalengdin til Englands meiri
en héðan. Þessir skæðu keppinautar Vest-
ur-Canada eiga lengri leið að fara með vör-
ur sínar, og er þar með miklu betur en áður
trygð og aukin sala á afurðum héðan. Þýðing
Hudsonsflóa járnbrautarinnar í þessu efni
verður því mjög mikil.
Að áhugi virðist á ný vaknaður hjá
stjórn þessa fylkis fyrir því, áð fullgera
þessa þraut, er því góðsviti og boðar stór-
stigara spor og víðtækara í framfaraátt
Vestur-fylkjanna, en þau hafa nú um nokk-
urt skeið átt að fagna.
Bændafundurinn.

i.
arsí
inn
Eins og áður hefir verið miinst á, var
rundur Bændafélagsins í Manitoba hald-
i í St. Steþhens kirkjunni í Winnipeg, þ.
8., 9. og 10. þ. m* Vegna þess hve sjald-
an er minst í íslenzkumi blöðumá það, sem
fram fer á fundum þessum, sem þó er oft
mikilsvert, og með því að áhrifin af starfsemi
Bændafélagsins koma þar svo greinlléga í
ljós, skal þessa síðasta fundar, getið hér að
nokkru.
2.
Fyrir Bændafélagssaknum hefir s. 1. ár
verið reynslu tími, eins og fyrir fleiri félög--
umí og stofnunum. En Iþrátt fyrir það, að fé-
laga talan hefir minkað mjög tilfinnanlega á
árinu, virðist áhugi þeirra er ársfundinn
sóttu, engu minni en áður.
Árið 1922 var félagatala Bændafélags-
16,000. Upp að 31. desember 1923 höfðu
aðeins 5881 borgað fdlagsgjald sitt, eða
10,000 færri en árið áður. Af alls 464 deild-
um, sem tilheyrðu Bændafélaginu árið 1922,
höfðu nú ekki nema 265 sent inn til'lög sín.
Líta eflaust margir á þ,etta sem sönnun þess,
að^áhuginn fyrir starfsemi þeirri er Bænda-
félagið 'hefir með höndum, sé að dofna.
Svo 'hafa flest blöð lagt það út. En ekki
var það skoðun þeirra, er ársfundinn sóttu,
heldur kendu þeir erfiðum ástæðum bænda
hag sínum án þess. Enda væri sannleikurinn
sá, að í stjórnmálakolum bændaflokksins lifði
miklu betur, en í kolum eldra flokkanna,
þrátt fyrir allan blástur þeirra. Afnám tollá
og að ljúka við Iagningu Hudsonsflóa-braut-
arinnar, væri krafa bænda til sambands-
þingmanna sinna. Verði samlbandsstjórnin
ekki við þeim kröfum, þyrfti hún ekki að
vænta stuðnings frá bændum í Vesturland-
inu. Að sjá Canada klofið í tvent, eins og
nú væri oft minst á, væri 'hann ekki með. En
ef réttur Vesturfylkjanna yrði ekki bráð-
lega viðurkendur og tapið sem þau yrðu ár-
lega fyrir vegna pólitízks óréttlætis að engu
bætt, yrði að Iíkindum erfitt að segja, til
hverra ráða Vesturfylkin yrðu að grípa.
Að ræðu hans var gerður góður rómur.
Var Burnell endurkosinn forseti félagsins, og
sungið á eftir: He is a jolly good fellow.
Svaraði Burnell því þannig, að það þyrfti
mikið meirii til þess en að vera góður ná-
ungi, að vera formaður Bændafélagsins og
komta einhverju mikilsverðu til leiðar á þess-
um tímum.
4.
Að ræðu Burnells lokinni, 'hélt Mrs. J.
'Elliott, forseti kvendeildanna sem stofnaðar
hafa verið í sambandi við Bændafélagsskap-
inn, fróðlega ræðu uml starfsemi kvenfélag-
anna. Á þessum ársfundi var einn dagur-
inn helgaður kvenfélaginu og lögðu starfs-
konur þess fram skýrslur um verk deildanna.
Er af þeim augljóst, að störf konanna eru
hin mikilsverðust. Alt sem að auknu hrein-
læti og hagsmunum búsins og heimilisins lít-
ur, láta konur sig skifta, svo sem hreinlæti
við smjörgerð og matartilbúning allan,
hvernig hægt sé að auka tekjur heimilisins
mseð hænsna- og býflugnarækt og voru íróð
Iegar skýrslur birtar um starfsemi. kvenna
nú þegar í þessu efni. Þá er ekki hannyrð-
um og svipuðum; störfum gleymt. Meðferð
ungbarna og mentun æskulýðsins er og
þeirra áhugamál. Hjónabandslög og ýmis-
Iegt fleira snertandi löggjöf láta þær sig
einnig skifta. Að vekja áhuga kvenþjóðar-
innar fyrir öllu því er heimilislífið gerir
farsælla og betra virðist mega segja tilgang
kvenfélagsins fólginn í. Mrs. Elliott var
endufkosin fcfrseti kvenféla^sins, jenoa er
hún kona skörugleg og gáfuð vel og sívinn-
andi að áhugamálum félagsins. Hve miklu
góðu þessi fríði hópur kvenna getur með
tímanum komið til leiðar með bættum heim-
ilishag og bættri l^ggjöf, dreymir ef til vill
fáa um, sem ekki hafa kynst starfsemi
þeirra. ,
5.
A. J. M. Poole varaforseti, las upp sffórn-
arnefndar skýrslu félagsins, og um hag þess.
Kvað hann félagið hafa reynt að koma því í
verk, er ákveðið var á ársfundi 1922, en
vegna þess að félaga-gjöldin hefðu illa borg-
ast í ár, hefði ýmislegt orðið að sitja á hak-
anum. Um $4000. sagði hann félagið ætla
að spara af starfskostnaði á komandi ári, og
myndi það jafna reikningana. Tap félags-
ins við hrun Homebankans, nam $1200.
Lán bauðst félaginu frá Grain Growers félag-
inu. Vildu sumir ekki þyggja það og sögðu
að Bændafélagið væri að “binda sig” með
því. En með flestra atkvæðum var lánið
þegið og þótti ekkert óeðlile^ra að taka lán-
ið hjá félagi sem í sama anda starfaði og
Bændafélagið, en hjá öðrum lánfélögum.
Lán G. G. félagsins til Bændafélagsins nem-
ur því nú $7,500; var hélmingm af því
tekin árið 1923 en hinn helmingurinn í ár
(1924). Um $45. hefir félagið á hendi
við byrjun þessa árs, sairikvæmt því er
reikningarnir sína. Alls nemur umsetning
þess $18.000 s. I. ár. Frekari fræðsiu um
um það og vonuðu þeir, að það myndi á ársreikning félagsins geta menn veitt sér
A L ' f L • I -vi / v 1 ri l / ii -v• /> •
næsta ári sannast, að bágum efnahag, væri
um þetta að kenna, en ekki skorti á ‘hluttöku
í hugsjónum þeim, er Bændafélagið berðist
fyrir. _
Ársfundinn sóttu í iþetta sinn 408 full-
trúar. Auk þess var fjoldi héðan úr bæ á
fundunum einkum þau kvöldin, er fyrirlestr-
ar voru flutti. Um 500 fulltrúar sóttu árs-
fundinn 1922, svo í ár urðu þeir nokkru
færri. Forseti félagsins C. H. Burnel'l stýrði
fundi. Hélt hann ræðu um leið og fundur-
inn byrjaði. Sagði hann aðal hugsjón fé-
lagsins þá, að stuðla að öllu er liti að því, að
gera bændalífið og heimili þeirra sem blóm-
legast. Á því hvíldi framför fylkisins. Verzl-
un og iðnaður hér stæði og félli með bú-
skapnum. En til þess að búnaði hér gæti
vegnað vel, þyrfti samjvinnu, samvinnu í sölu
búskapar afurðanna. Það væri fyrsta og
stærsta sporið tiþþess að bæta hag bænda.
Á Hudsonsflóábrautina mintist hann, og
kvað nauðsynlegt, að fullgera hana sem fyrst
Þá mintist hann á, að Iþað væri hugarbu^ð-
ur þeirra,, sem kysu að sjá bændaflokkinn
með því að líta hann upp í blaðimi Grain
Growers Guide, 16. jan. 1924.
1 þessari skýrslu er ennfremur minst á
útbreiðslu starfsemi Bændafélagsins, á sam-
tök um sölu bænda-afurða og konunglega
rannsókn í samlbandi við kornsölu, á lækkun
á “express” gurðargjaldi o. fl.
6.
Dr. J. R. Martin Vá Neepawa, flutti fyr-
irlestu'' eitt kvöldið um berklaveiki. Fór
hann talsvert út í sögu berlaveikinnar og
sýndi með Ijósum orðum fram á hve mik-
ilsvert það væn, að mljólkurkýr væru rann-
sakaðar, svo að menn gætu verið öruggir
um, að enginn neyti mjólkur úr berklaveik-
um kúm — og yrðu að sæta hinum 'hörmu-
legu afleiðingum af því. Var erindi Jians
mjög tímabært og athugunarvert.
Þá flutti Robert Forke, sambandsþing-
maður og leiðtogi bændaflokksins á þingi,
Iangt erindi. Sagði hann frá reynslu sinni á
sambandsþi^ginu og kvað hana lúta mjög
að því, að erfitt væri að koma málum bænda
þar fram. Samt sagði hann, að hann sjálf-
ur og flokkur bænda þar, ætluðu í engu að
sálast, að félagsskapurjnn ætlaði ekki að láta hopa, heldur halda stöðugt áfram að brýna
sig stjórnmál skifta. Vesturfylkin gætu ' fyrjr löggjöfunum kröfur bændaflokksins;
ekki hugsað sér neinar verulegar bætur á I sagðist hann ekki efa réttmæti þeirra.
væru
Ástandið í þessu landi sagði
hann beina af eiðingu af ástand-
inu í Evrópu vegna þess, að það
gæti engin þj'óð lifað fyrir sjálfa
sig eingöngu. Það værí mikið taJ-
að um bróðurhug sem lækningu
meina vorra, og vísindin, sem
fleyja ættu öllu áfram. En þrátt
fyrir þessar góðu bendingar, væri
mannkymð ofarsælt og '-óánægt.
Það liti út fyrir, að hinar andlegu
°g vísindalegu framfarir
eigi síður til ills en góðs.
Canada kvað hann erfitt að
stjórna sem heild, vegna stærðar
þess og ólíkra staðhátta. Fyrir
Bændaflokkinum vekti að snikka
svo til Iöggjöfina, að alt Iandið
nyti góðs af henni í réttum hlut-
föllum. Iðnaður væri hér þarfur,
en hann ætti að byggja upp á
kostnað allra. Akuryrkjunnar
væri fyrst og mest þörf. Ef
henni væri ekki sint ætti þetta
land ekki glæsilega framtíð, því
hún væri undirstaðan fyrir vel-
ferð allra annara stofnana í þjóð-
félaginu. Sem stæði væri þessu
of lítill gaumur gefin.
Annað, sem mjög ilt væri fyr-
ir þetta land, væri útflutningur
fólks til Bandaríkjanna. En við
því meini væri ekkert gert utan
það, að reyna að telja mönnum
trú um, að syðra væri svo kostn-
aðarsamt að lifa. Sannlejkurinn
væri sá, að það væri hvergi kostn
aðarsamt að Iifa fyr en atvinnu-
leysið sækti að. Að því leyti væri
Canada eitt af kosnaðarsömustu
löndum að búa í.
Viðvíkjandi deilunni um flutn-
ingsgjáldið á skipunum á stór-
vötnunum, sagði hann, að maður
hefði komið frá skipaeigendun-
um á þingið og hefði hann sagt,
að ef stjórnin gerði frumvarpið
að lögum sem á döfinni væri, færu
þeir með öll sín skip til Banda-
ríkjanna. Þar með var það frum-
varp kveðið niður. Sýnir þett^
hvað stjórnin sjálf eða stjórnir
eiga erfitt með að koma sumu
fram, sem þær vilja, þegar auð-
félögin eiga hlut að máli.
Forke sagði alla kvarta undan
háum sköttumi. Til þess að lækka
skatta, væri sá vegur beinastur,
að lækka kostnað alllra stjój’na.
landsins, fylkja og bæja.
Á eftir Forke talaði Bracken
stjórnarformaður í Manitöba.
Sagðist hann hafa litið í huga til
mannanna sem fyrir 21 ári hefðu
stofnað þennan félagsskap, og
þegar hann nú virti fyrir sér hve
mikils vert starf þeirra hefði ver-
ið, findist sér þeim ekki hafa ver-
ið sýncj sú yirðing og þakklát-
semi sem þeir verðsku'lduðu.
I
Það er ekki Iangt síðan, sagði
hann, að þessi hluti landsins, sem
kallaður væri sléttufylkin, hefði
verið nefndur “eyðimörk Ame-
ríku”. Á 40 árum hefði hveiti-
rækt þeirra aukist úr engu upp í
350,000,000 búshela árlega.
Kvað hann það einn níunda allrar
hveitiframleiðslu heimsins og
helming alls útflutts hveitis í
heiminumi. Það er sagt, að ofmik-
ið sé famleitt af hveiti. Með tilliti
til hagnaðar af framleiðslunni,
væri eflaust of mikið framleitt.
Ekrufjöldann undir hveiti kvað
hann hafa minkað; sömuleiðis
'hefði uppskeríin rninkað úr 19
búshelum niður í 15 af ekrunni.
Þegar uppskeran færi minkandi
af hverri ekru, minkaði hreini á-
góðinn einnig af framleiðslunni.
Er þar ein v af ástæðunum fyrir
tapi bænda.
1 Wisconsin stóð Iíkt á og hér
fyrir nokkrum árum. En þá var
farið að gefa iþví gaum, hvemig
hægt væri að búa svo um, að
bóndinn bæri eitthvað úr bítum.
Og það bætti úr skák. Markað-
urinn var rannsakaður, til þess
að sjá hvað seldist bezt. Svo
var búnaðinum hagað eftir því.
Jarðvegurinn var einnig rannsak-
aður. Hann má ekki heldur tapa.
Hér þarf að gera hið sama. Það
er hægt að framleiða alt að 40
búshel á ekru hér. En ekki ár eft-
Dodd’s nyrnaptílur eru bezts
nvrnameðaliíS. Lækna og gigt.
bakverk, hjartabilun^ þvagtepDlk
02 önnur veikindi, sem stafa frí
nvnmum. — Dodd’s Kidney Pills
kosta 50c askjan eða 6 öskjur fyr.
50, og fást hjá öllum lyfsöl-
«ða frá The Dodd’s Med>c%ut
r’*»- Ltd., Toronto. OnL
ir ár, án þess að jarðvegurinn
geldist. Það sem hér ríður á, er
því að snúa huga að því, að reka
búnað á vísmdalega og hagfræði-
lega rannsakaðan hátt.
Á skólamálin mintist hann, og
kvað stjórnina hafa allan hug á
að Ieggja það fé fram, sem þyrfti
til þess að allir skóíar gætu starf-
i að. /
Viðvíkjandi hveitisölu samtök-
unum, sagði hann að stjórmn
hefði ekki viljað gera frumvarp-
íð um þau á síðasta 'þingi, að
stjórnarfrumivarpi vegna þess, að
aðeins 16 þingmanna stjórnarinn-
ar hefðu verið irveð slíkri sölu á
hveiti.
7.
Eitt stærsta og markverðasta
málið á bændafundinum var *iim
stofnun 'hveitisölu samtaka. Var
samþykt, að gangast nú þegar fyr~
ir því, að stofna þai^ og vinna
með Al'berta og Saskatchewan
fylki að allsherjar samtökum í
því efni. Voru menn kosnir til
þess að fara um þetta fylki með
samning og fá bændur ti'l að
skrifa undir hann til þess að
tryggja samtökunum sölu á hveiti
þeirra. Heimsækja þessir menn
því með vorinu eða eins fljótt og
við verður komið íslenzka bænd-
ur sem aðra. Samningurinn er
hinn sami og í Vesturfylkjunum
og voru aðal atriði hans tekin
fram í grein í Heimsknnglu s. I.
haust.
8.
Þetta síðast talda mál ásamt
^amþykt um að flýta Iagningu
Hudsonsflóa brautannnar, og um
kosningu efrideildar þingmanna
voru veiga mestu mál fundarins.
Ef til vill er það málið er síðast
Var talið stærst. Það fer fram á,
að efrideildar þingmenn Canada
séu kosnir af almenningi en ekki
útnefndir. Er þar um stjórnar-
skrá breytingu að ræða. Og samt
er bændaflokkinum brugðið um
það, að hann þori ekki að halda
fram neinni pólitízkri stefnuskrá.
Viðvíkjandi Homebanka hruninu
var krafist að þeim, er fé áttu þar
inni væri greitt það að fullu af
Bankafélagi Canada, eða sam-
bandsstjórninni. Að aukinni
félagatölu verður eflaust
unnið sleitulcrtist á þessu nýbyrj-
aða ári. Á víkkun bændastefn-
unnar í stjórnmiálum var minst af
forseta og á *þann eina veg, að
henni yrði ekki ansað.
jS. J. Farmer borgarstjóri í
Winnipeg ávarpaði fundarmenn
og mæltist til aukinnar samvinnu
millli verkamanna og bænda.
Bauð hann Bændafélaginu að
hafa næsta ársfund sinn í Winni-
peg-
Þetta er nú orðið alllaflgt mál.
En þó er ekki nema helztu atriða,
er á þessum ársfundi Bændafé-
lagsins gerðist minst. Það eru til-
tölullega fáir af öllum þeim, er
Bændafélaginu heyra til, sem kost
eiga á að sækja ársfundi þess og
frétta hverju þar fram vindur.
Þetta fregrihrafl ætti að gefa
nokkra hugmynd um það.
/