Heimskringla - 25.11.1925, Blaðsíða 5

WINNIPEG, 25. NÓVEMBER 1925.
HEIMSKRINGLA
5. BLAÐSlÐA
ÞJER SEM NOTIÐ
TIMBUR
. K A U P I Ð A F
Tha Empire Sash and Door
COMPANY LIMITED
Birgðir: Henry Ave. East. Phone A 6356
Skrifstofa: 5. Gólfi, Bank of Hamilton
VERÐ GÆÐI ÁNÆGJA.
skemst til frásagnar, aö þetta samlag
á enga óvini, sem þaö þarf að ótt-
ast, nema þá bændur sem þverskall-
ast viö aö innrita sig, því þeir eru
þá stoö og stytta andstæðinganna.
Þainnig er ástandiö: að okkar
niestu og beztu menn réyna alt, sem
er mögulegt, til aö greiða úr þess-
um miklu flækjum sem bændur eru
vafðir í. Lög og lagabætur eru
geröar; og óneitanlega væri útkoman
mikil og goö, ef ekki væri fyrir
það aö bændur sjálfir eöa of marg-
ir af þeim þverskallast viö einu og
öllu, og verða þá um leiö þeiin að
liði, sem verst og argast fara með
þá í öllum viöskiftum.
Þeim sem hefir séð eða kynst
þessu mikla sléttulandi hér í Vest-
ur-Canada, séð meö berurn augum
alla þá nær því ótakmarkaða fratn-
leiðslu í svo fjölda mörgum liöum,
virðist aö hvergi ætti að vera hörg-
ul! á; en til aö gera rétt skil, þá
er hér mikið af bændum, sem lifa
langt fyrir neöan það mark, sem
þeir þyrftu og er þeim sjálfum um
að kenna. Eg hefi áreiðanlega
reynslu fyrir mér í þessu. — nú
er þetta “Pool’’ svo auðskilið, að
allir, sem hafa minstu sjón hljóta að
skilja og sjá; þó vantar enn marga.
Engum manni -hefi eg mætt, sem
ekki góðfúslega kannaðist við það,
að gamla fyrirkomulagið með korn-
söluna væri eins rangt og ilt og frek-
ast væri, þegar ætíð var sa :gt "taktu
þetta verð, eg fylli vasa mína með
hinu.”
“Skuldir og basl,” er það ekki
kveljandi ? Og svo að hafa það þar
með, að það er okkar eigin skuld. j
Við mættum vinna minna en hugsa
tetur okkar eigin mál; því “saman
stöndum vér, en sundraðir föllum
- „
ver.”
Og eg segi það aftur, með þér j
herra ritstjóri, að það er gleðilegt,
að vér sjáum nú glampa fyrir betri ^
dögum i fra.mtíðinni. Þessi sam- ^
tök; þetta samlag hefir byrjað vel,
og komið fjölda mörgum að góðu
haldi, og er það ósk mín og von, að
bændur fylkist undir þann fána, |
sem bendir þeim, og gefur þeim ^
von um betri daga blessunar og
gæfu fy.rir þá og fjölskyldur þeirra, i
nin ókomnar brautir.
A. Johnson.
Rúm og tími.
Aður fyrri hafði heimsmyndin
nokkuð ákveðin takmörk í hugum
otanna. Jörðin var ekki ýkja mik-
■ð stærri en það, sem augað eygði,
og upp í hivnininn var auðsjáanlega
beldur ekki svo langt. Að vísu
voru aðrir himnar þar fyrir ofan,
aE frá þremur og upp i tólf, eftir
bví sem trúarbrögðin staðhæfðu.
En fjarlægðin milli þeirra var ekki
álitin neitt gífurleg. Alt var steypt
1 því móti, sem hugurinn vel gat
Sripið, hvort sem var að ræða stærð
eða smæð. Sniæstu einingarnar, I
atómin eða frumeindirnar, voru að
yisu afar-litlar,- en ekkert ákaflega
•tiikið minni en augað gat greint.
Fyrir öllum almenningi er það líka
Svo enn í dag, að hann miðar heims- |
’t'ynd sína algerlega við það, sem
Ekamleg skynfæri eiga hægt með að
Sreina, hugur hinna djörfustu teygir
s'g kannske eitthvað út fyrir tak-
"'orkin, en þó oftast ekki langt.
^argir mælikvarðar eru auðvitað til
a það, hvað menn kalla stórt eða
Sroátt, en aðalmælikvarðinn er þó
v°r eigin líkamsstærð. Yfirleitt
Enst oss það stórt, sem er stærra en
vér sjálfir, og hitt smátt, sem er
sjnærra.
^essia takmörkuðu rúmshugmynd
^afa nú nýrri tíma náttúruvísindi
tanið afskaplega út, bæði út á við
°g inn á við, svo að í samanburði1
V|ð nýju heinismyndina er sú hin
samla orðin litlu rýmri en sjón-
hringur frosksins í brunninum.
Sjálf jörðin reyndist við mælingu
margfalt stærri en menn höfðu hald-
ið. Tunglið, sem oss sýnist vera
fest á himininn að eins fáar mílur
í burtu, er í raun og veru í 38 þús-
und meterrmlna fjarlægð (1 m m.
H) km.), sem er 30 sinnum þvermál
jarðarhnattarins. Sólin, sem sýn-
ist vera jafnlangt í burtu og tungl-
i‘ö, er í nær 400 sinnum meiri fjar-
lægð, og svo er hún stór, að ef hún
væri hol innan, gæti tunglið gengið
í kringum jörðina innan i henni,
jafnvel þótt fjarlægð þess frá jörð-
unni væri helmingi meiri en hún er.
Um fjarlægðirnar í himingeimn-
um geturn vér ekki gert oss neina
glögga hugmynd, en hlutföllin má
sjá af þvi, hvað ljósið er lengi á
leiðinni hvern spölinn. Frá tungl-
inu til jarðarinnar er ljósið að eins
rúma sekúndu á leiðinni, frá sólinni
er það um 8 mínútur. Frá næstu
fastastjörnu fyrir utan sólkerfi vort
ei ljósið þrjú og hálft ár á leið-
inni; frá Síríus, björtustu stjörn-
vnni á suðurhimninum, er það rúm
20 ár og frá yztu stjörnum á vetrar-
brautinni ætla menn að ljósið þurfi
þúsundir ára til að ná til jarðarinn-
ar.
Einstein, sem nú er frægastur
allra eðlisfræðinga, kveðst hafa
fundið aðferð til að reikna iit stærð
alheimsins, og samkvæmt þvi á hann
að vera það stór, að ljósið er um 100
miljónir ára að fara þvermálslínu
hans frá enda til enda. “En það
geta verið til fleiri alheimar en
þessi” — bagfir hann við.
Borinn saman við þessa víðáttu
verður skynheimur vor ekki stór.
En nú skulum við athuga víðáttuna
inn á við og reyna að skygnast inn
í heim smæðarinnar. Þangað hafa
núttúruvísindin einnig teygt athug-
anir sínar og útreikninga og tek-
ist að athuga ekki einungis fjölda
frumeinda (atóma) í ákveðnu
rúmmáli, heldur geta þau einnig far-
ið nærri um stærð þeirra. Menn
álíta, að vatnsefnisfrumeindin sé
einnig frumeining allra annara
frumefna. Þvermál þessa atóms
er hér um bil einn 5 miljónasti hluti
úr millimeter. Ef við nú stækkum
þennan millimeter upp í 5 kílómetra
tða hálfa metermilu, þá er atómið
með jafn mikilli stækkun að eins
komið upp í einn millimeter. Þetta
skyldu menn nú ætla, að væri sú
minsta ögn, sem vísindin hafa get-
að gert sér nokkra hugmynd um. En
þat er langt frá því. Þetta atóm er
sem sé ekki ein ögn, heldur tveir
hnettir hlaðnir feiknalega sterkum
krafti, og snýst annar í kringum
hinn með hraða sem sagður er að
vera 1 biljón snúningar á sekúndu.
Hnötturinn, sem í kring snýst, er
kallaður “elektróna”, en sá í miðj-
unni heitir “kjarninn”. I saman-
burði við stærð þessara hnatta eða
kraftpunkta er fjarlægðin milli
þeirra afar-mikil. Ef hringbraut
elektrónunnar er stækkuð svo í hug-
antim, að hún verði eins og um-
má! jarðarhnattarins, þá er elek-
tiónan þó ekki stærri en 350 metrar
í þvermál og kjarninn ekki stæri en
mannshnefi! — Með öðrum orð-
um — langmestur hluti atómsins er
að eins tómt rúm, sein umspent er
þessuni einkenniiegu kraftfjötrum!
Milli atómanna innbyrðis í efninu er
einnig hlutfallslega langt bil, svo að
ef hið rannsakandi auga er orðið
négu lítið, þá sýnist hið fastasta
efni ekki þéttara í sér en himingeitn-
urinn keniur fyrir sjónir um heiðríka
vetrarnótt.
Þótt gert sé ráð fyrir, að náttúru-
vísindunum skjátlist eitthvað um
byggingu frumeindanna, þá er eng-
in ástæða til að efast um víðáttuna
í smæðarheiminum, úr því að skyn-
færi vor eru svo ófullkominn stærð-
ar mælikvarði, sem auðséð er við
ofurlitla umhugsun. Fyrir svo
fir.ni sjón, sem gæti greint sjálf at-
ómi og byggingu þeirra, þá væri
einn sóttkveikjugerill, sem er mann-
leguin augum ósýnilegur fyrir smæð-
ar sakir, alveg óyfirsjáanlegur fyrir
stærðar sakir. Á hinn bóginn yrði
lika jörðin með öllum hennar kost-
urn og kynjum að ósýnilegri ögn
séð frá sjónarmiði hins mikla
stjörnugeims. — Það er því augljóst,
að ekki einungis hugtökin ‘‘srnátt’’
og “stórt” hljóta eingöngu að fara
eftir þeim mælikvarða, sem lagður
er i það og það sinn, heldur fara
hugtökin “greinanlegt’’ og “ógrein-
anlegt” eða sýnilegt og ósýnilegt ein-
góngu eftir því, hvers konar skyn-
færi um er að ræða. Og að skyn-
færi vor nái óendanlega skamt, það
hefir marga að vísu lengi grunað,
en náttúruvísindin hafa nú sýnt og
srnnað, að jafnvel langmestur hluti
hins daglega efnisheiins liggur oss
dulinn vegna skynfæraskorts.
Og vegna þess, hvað rúmskyn
vort grípur yfir óendanlega litið
svæði af þeirri tilveru, sem menn
þó vita að er til, þá hafa um 'leið
myndast ófyrirsjáanlega margir
n.öguleikar fyrir tilveruformum,
I sem skynið grípur ekki, jafnvel þótt
þessi form séu alveg jafnveruleg og
það, sem vér þreifum A. Þannig hafa
t. d. nokkrir náttúrufræðingar haldið
því fram, að til mundi vera efni
þúsund sinnum þéttara en jörðin
er upp tæki þó sama rúmið. Sól-
; kerfi vort liði innan um þetta efni
einr, og óverulegur þokuslæðingur
eða skuggi. A sama hátt gæti
líka verið til enn þynnra efni en
i hin þynsta vatnsgufa og færi það
einnig viðstöðulaust í gegnum jarð-
j nesk efni og fyndi að eins viðnám
! og mótstöðu frá samskonar efni ög
það sjálft er.
Eins og rúmið er ekki alt þar sem
það er séð, þannig er það einnig
með tímann. Eins og vér höfum
í skynfærum og líkamsstærð sjálfra
vcr mælikvarða fyrir það rúm,
sem vér greinum, þannig höfum vér
í starfsemi líffæranna klukku, sem
mælir tímann á þann hátt, sem oss er
haganlegt. Vér höfum ósjálfrátt
lært að stilla þessa klukku sainan
við aðrar hreyfingar i náttúrunni,
einkum skiftingu dags og nætur, svo
að t. d. svefnþörfin hagar sér alveg
í réttu samræmi við dægraskiftin.
l'imaskyn vort er ekki annað en
skynjun á hreyfingum, eða saman-
burður á hreyfingaflýti innan og ut-
an líkamans. Ef ekki væri til
nein ytri hreyfing og hugsunin stæði
kyr, þá væri ekki til neinn tími, eins
og heldur er ekki til neitt rúm, sem
ekki hugsast takmarkað af einhverju
efni.
Það er álit manna, að það, hvað
manni finst hinn “ytri tími’’ þ. e.
dagar og ár, líða fljótt, sé komið
undir því, hvað hratt hinn “innri
tími” líður. En hinn innri tími er
ekkert annað en hraði heilastarf-
seminnar, sem aftur mun vera háð
formi sköpulagsins og fjöri lífsrás-
arinnar. Aðalreglan sýnist vera sú,
að lífsrás smærri dýra gangi hraðar
en hinna stærri. — Því hraðara sem
hjartað slær og andardrátturinn
gengur, því hraðar má líka ætla að
athygli mannsins starfi, því meira
innihald verður í hverri líðandi
stund og þvi lengur finst stundin
líða. Þetta kemur og heim við
það, að á æskuárunum, á meðan lífs-
fjörið er örara, þá finst mönnum ár-
in líða hægt, en síðar, þegar meiri
ró og kyrð færist yfir menn, þá
finst þeim tíminn fara að hraða sér.
Mtnn mega ekki láta það villa sig,
að skemtarir, seir. fjörga skapið og
ættu því að lengja tímann, eru kall-
afar dægrastyttingar. Ef skemt-
ui in er þannig, að hún bindur hug-
ar.n fastán, svo að athyglin hvarfl-
ar ekki til, þá styttir hún tíinann.
En ef skemtunin er mjög tilbreyti-
leg, svo að athyglin þarf að halda
sér vakandi til að fylgjast með, þá
lengist tíminn. Tilbreytingaríkir
dagar t. d. férðalagi finnast vera
laiigir, þó þeir séu um leið skemti-
legir.
Ef ganga má út frá því, að
skcpnur beri skyn á tímann, sem þær
siálfsagt gera á sinn hátt, þá mun
dagurinn vera þeim ærið mislangur.
Lengstur verður hann væntanlega
litlum, fjörugum dýrum, svo sem
smáfuglum og flugum. Sjálfsagt
finst dægurflugunni, að hún hafa
lifað langa og innihaldsríka æfi, er
hún sálast eftir einn sælan sólskins-
dag.
Sumar flugur gera vængjasveifl-
ur svo hundruðum skiftir á sek-
úndu. Ef ganga mætti út frá, að
hinn innri tími þeirra rynni að sama
skapi hraðar en t. d. hjá fuglum,
sem taka 2—3 vængjatök á sama
tíma, þá yrði tilveran nokkuð ólík
í augum beggja.
Betra er þó að hugsa sér veru
gædda mannlegu skyni þannig
gerða, að hún gæti flýtt klukku sál-
ar sinnar og seinkaö eftir vild.
Væri henni nú t. d. flýtt 1000 sinn-
um, þá mundi hugurinn vera fær
um að gera 1000 athuganir á áama
tíma og hann gerir eina undir venju-
legum kringumstæðum, og ytri tím-
inn mundi þá virðast líða þúsund
sinnum lengur. Þá sæi maður
byssukúlu Iíða hægj: t loftinu að
marki sínu.. Ar og lækir sýndust
standa grafkyr eða ekki hreyfast
hraðara en skriðjöklar. Sama
yrði um menn og dýr, alt sýndist
standa steindautt í ýmiskonar stell-
ingum og fyrst á löngum tima sæ-
ist nokkur breyting. Ekkert hljóð
heyrðist, því að athyglin sjálf sveifl-
aðist hraðara en tónbylgjurnar. —
Alveg öfugt yrði upp á teningnum,
ef lífsrásinni væri seinkað þúsund
sinnum. Þá vissi maður alls ekki
af sér, nema þegar athyglin gripi
inn með löngu millibili, og ef þessi
vökuaugnablik rynnu saman í vitund-
inni á sama hátt og þau gera fyrir
oss í daglega lífinu, þá leiddi þar af
að alt í kring sýndist hreyfast með
feikna hraða og margt verða beint
ósýnilegt af þeim ástæðum. Gras-
ið sæist gróa upp og jurtirnar sýnd-
ust bráðlifandi og gera af sjálfs-
dáðum ýmsar tiltölulega snöggar
hreyfingar. Sólin liði yfir him-
ininn um jafndægur, á tíma sem
svarar til tveim þriðjii úr mínútu og
kæmi upp aftur eftir jafnlangan
tíma, mælt á hinn innri mælikvarða
athuganjlans, en sjálfur mundi hann
fyrir menskum mönnum líta út eins!
og hann væri steindauður og yrði i
sennilega tekinn og jarðaður á fá- j
uii} sekúndum án þess að hann gæti!
hreyft hönd eða fót nægilega fljótt
til að sýna lifsmark.
Af þessu sést, að tíminn getur ver-
iö sæmilega breytilegt hugta*k ekki
síður en rúmið, og að einnig hann
getu, fullkonilega hjálpað til að
skifta tilverunni í mismunandi lög, j
þar sem sérstök skynfæri þarf til að
greina hvert.
■ Þótt það sé nú fyrst á síðustu
tímum, og einkum eftir að afstæð-
iskenning Einsteins kom fram, að
menn eru farnir að gefa gaum hinum
mismunandi afstöðum og mælikvörð-
um, sem reikna má með við rann-
sókn náttúrunnar, þá hefir menn
samt lengi grunað, að til væri til- j
veruform, sem ekki væri bundið við
rúm- og tímahugmyndir vor mann-
anna. Spekingurinn Kant kallaði
tímann og rúmið að eins form, er |
vér steyptum í skynjanir vorar og
athuganir, og ekki hefðu þessi form j
neina sjálfstæða tilveru þar fyrir
utan. Guðshugtnyndina hafa trú-
arhöfundarnir skapað óháða rúmi j
og tíma, sem og hugmyndina um alla j
hina andlegu tilveru yfirleitt. En
þetta er að eins neikvæð lausn á mál-
inu. Hin verulega lausn kemur
fyrst, þegar menn hafa fundið hinn
sameiginlega mæli fvrir hið likam-
lega og andlega form, og sá mæli-
kvarði Iiggur sjálfsagt að miklu leyti
í endurbættum hugsunum um tíma
og rúm.
Halldór Jónasson.
—Morgpinn.
----------x----------
Hveitisamlagið.
Uppskeruárið 1919—jl920 vjar,
eins og lesendurnir tnuna hveitisölu-
nefnd skipuð af stjórninni. Þessi
nefnd tók við af Board of Grain
Supervisors sem höndlaði uppsker-
una 1917 og 1918 og borgaði bænd-
urn ákveðið verð fyrir. Hveitisölu-
nefndin 1919 seldi uppskeruna og
borgaði framleiðendum öllum sama
verð, með mjög líku fyrirkomulagi
og hveitisamlögin gera nú. Þessi
nefnd var látin hætta störfum 1920.
Hveitiverðið lækkaði tnjög mikið.
Yntsir bændafélagsskapir reyndu af
öllum mætti að fá hveitisölunefndina
endurskipaða, en að árangurslausu.
Samtimis og verið var að starfa
að endurreisn hveitisölunefndarinn-
ar, voru rannsóknir gerðar viðvíkj-
KEMTIFERBIR
í VETUR
Austur-Canada
Kyrrahafsströnd
ÁKVEÐNA DAGA. I DES., JA\„ FEIIK.
Leyfig oss aS hjálpa yðtir afS ráð-
gera ferð yðar. Hver Canadian
National umboðsmaður mun með á-
nægju lita eftir öllum atriðum, segja
til um íœkkaðI skcmtiferðafargjald
og vcita allar upplýsingar.
Eimskipafarbréf. scld til
allra landa heimsins.
Notið Canadian National Express Monel Orders og For-
eign Cheques þegar þér sendið peninga. Notið Travellers
Cheques seld hjá Canadians National Rlys. farbréfasölum og
Express skrifstofum þegar þér ferðist.
andi samlagssölu á hveiti, og þegar
augljóst varð að hveitisölunefndin
fengist ekki endurskipuð snéru þess-"
ir bændafélagsskapir sér að frjálsri
samlagssölu. Alberta-.samlagið
var niyndað 1923 og Manitoba og
Saskatchewan samlögin byrjuðu
starfsemi sína 1923. Meðlimatala
allra þriggja félagskapanna var í
fyrra um 85,000, en er nú orðin um
120,000. Arið sem leið seldu sam-
lögin 81,000,000 ntæla af hveiti og
liklegt er að i ár verði það um helm-
ingi meira.
Astæðan fyrir þessuni fljóta vexti
samlaganna er að bændurnir eru að
sannfærast að þeir geta selt hveiti
sitt í samvinnu, með meiri arði en ef
þeir gerðu það sem einstaklingar.
’Með samlagsfyrirkomulaginu þurfa
þeir ekki að hrúga hveiti sínu á
markaðinn strax og þresking er bú-
in, og fá þá borgað lágt verð, sem
vanalega er á hveiti á þeim tíma árs.
I þess stað fá þeir fyrstu borgun
þegar þeir afhenda samlaginu hveit-
íð og selja það svo reglubundið smátt
og smátt og eftir að árið er liðið
eru þeir vissir um að hafa fengið
fult meðalverð fyrir það.
Þegar bóndi gerist samlagsmeð-
limur skrifar liann undir samning
þess efnis að afhenda samlaginu
alt hveiti sem hann beinlínis eða ó-
beinlínis hafi umráð yfir, á hverju
ári til 1927 — þess árs uppskeru
eintiig. Sérstakar ákvarðanir eru
gerðar um heimasölu á útsæði. Til-
gangur þessa samnings, er að tryggja
samlaginu staðfestu bæði í félags
og sölumálum. Samningurinn er
að eins loforð sem bændurnir gefa
hver öðrutn um að standa sameinað-
ir um sölu á hveiti sínu á þessu tíma-
bili. Samninga má undirskrifa á
hvaða tíma árs sem er og öllum
samlögunum eru að bætast nýjir
meðlimir á hverjum degi.
Ef einhverjir lesendur Heims-
kringlu, samlagsmeðlimir eða ekki,
vilja fá einhverjar upplýsingar um
sanilagið geta þeir sent spurningar
sínar til blaðsins, og verða þá svör
við þeim gefin í næsta blaði.
i S -------------x----------
Sumartíðin
og Grœnlandsísinn.
Lengi mun í minnum haft, hve
tíöin hefir verig frábærlega góð á
Norðurlandi í alt sumar; stöðug hlý-
indi og góðviðri.
Eftir því sem haft er eftir erlend-
um sjómönnum, er verið hafa norð-
ur í hafi í sumar, hefir ís vérið með
allra minsta móti við Austurströnd
Grænlands. Grænlandsfarið “Gustav
Holm’’, sem flutti Eskimóana til
Scoresbysund nýlendunnar, hitti eng-
an ís undan Scoresbysund. Er það
talið alveg eins dæmi. I fvrrq
lenti leiðangursskip Einars Mikkel-
sen þar í miklutn ís, eins og menn
muna, er skrúfan brotnaði af því.
Mótbárur hafa verið færijár frftm
gegn nýlendustofnuninni þar nyrðra,
vegna þess, hve sigling þangað er
oftast nær erfið.
En nú sem sagt var þar enginn ís.
Mælt er, að sögusagnir séu til um
það, að snemma á öldinni sem leið,
hafi selveiðamenn hitt Grænlands-
strönd íslausa um þessar slóðir. En
síðan mun annað eins isleysisár og
nú aldrei hafa komið þar.
—Isafold 13. okt., 1925
----------x---------
Frá íslandi.
Nýlegá andaðist á Landakots-
spítala Björg húsfreyja Jónsdóttir
frá Arbakka i Húnavatnssýslu, 81
árs að aldri. Hafði hún legið
rúmlega einn og hálfan mánuð og
allþungt haldin, en var ern kona
mjög eftir íi’dri. H.ún var ekkja
Jakobs Jósefssonar, bónda og sýslu-
nefndarmanns á Arbakka, er dó hér
í Reykjavik 23. febr. 1907. Síðan
dvaldist Björg hjá tengdasyni sín-
J. Lange málara á Laugav. 10, og
Þuríði konu hans, er var einkadótt-
ir þeirra hjóna. Björg var mjög
vel gefin kona, og hin merkasta í
öllu.
Frá því er skýrt í tilkynningtt
frá sendiherra Dana, að “Sökong-
en’ hafi komið frá Grænlandi til
Kaupmannahafnar 22. þ. m. og hafi
haft innanborðs loftstein þann sem
Knud Rasmussen hefir gefið steina-
safni Danmerkur. Steinninn
vegur sjö smálestir og reyndist af-
arörðugt að koma honum út i
skipið. Brátt kom það í ljós,
þegar skipið var lagt af stað, að
loftsteinninn ru,glaði áttavita
skipsins svo mjög, að sigla varð að
mestu eftir afstöðu himintungla.
Blönduósi 27. okt.
A laugardaginn var aftaka brim
hér. Tveir jnenn, Þorsteinn Er-
lendsson frá Hnausum og Guð-
mundur Sigurðsson frá Hvammi i
Laxárdal, voru staddir á bryggju-
sporði er brim gekk yfir alla
bryggjuna, og tók þá út. Báðir
mennirnir druknuðu. Þeir voru
ókvæntir.
Bærilegt veður í dag, en stirð
tið undanfarið.
Akureyri 23. okt
Fimtn manna róðrarbáti hvolfdi
t gær í lendingu við Reykjaströnd.
Tveir druknuðu, unglingspiltur
sonur Asgrims Einarssonar skip-
stjóra á Reykjum, og Páll Arna-
son, aldraður maður frá Siglu-
firði.
Isafirði 26. okt.
Taugaveiki breiðist hér út. Fimt-
án sjúkdómstilfelli. Alitið er, að
veikir» hafi breiðst hér út frá mjólk-
ursölu bæjarins, en ékty fi^llvíst
um hin eiginlegu upptök hennar.
Einn þeirra bæja, er hingað flytur
mjólk er grunaður og hefir verið
settur í sóttkví. Botnía krafðist
heilbrigðisvottorðs af öllum farþeg-
um héðan.