Heimskringla - 07.04.1926, Síða 1

N

('iTr x
XL. ÁRGANGUR.
WINNIPEG, MANITOBA, MIÐVIKUDAGINN,
7. APRÍL, 1926.
NÚMER 27
O)
! C A N A D A i
I
Frá sambandsþinginn.
Stjórnin í Ottawa hefir skipað þrjá
menn í tollneíndHon. Geo. P. Gra-
ham (form.), jos. Daoust, form. við-
skiftanefndarinnar i Montreal, og
Doixald McKenzie, frá Manitoba, son
Roderick McKenzie, er um langt
skeið var einn af forvígismönnum
landbúnaðarstefnunnar. Taldi fon-
sætisráðherrann heppilegast að nefnd
in væri fámenn, en a.uðvitað ætti hún
jafnan völ á sérfróðum ráðunautum,
er nauðsyn bæri til. Formaður nefnd
arinnar fær $10,000 ársLaun, hinir
$4000 auk kostnaðar.
¥ * ¥ ¥
Mjög þykir stjórnarflokknum hafa
vaxið afl á þingi síðan forsætisráð-
herrann og Mr. Dunning tóku sér
þar sæti. Er nú sagt að conserva,-
tívar telji vonlaust, að fá samþykta
vantraustsyfirlýsingu til stjórnarinn-
ar. Er talig víst að þeir ætli sér að
reyna að sitja á stjórninni, svo að
henni verði alt sem ógreiðast, með
allskonar töfum og löglegum vifi-
lengjum, og er álitið, að nauðsynlegt
verði að beita þvingunarlokun (clos-
ure) til þess að einhverju verði hægt
að koma í framkvæmd.
¥ ¥ ¥
Hon. Ch. Stewart, settur innflytj-
endaráðherra, hefir lagt fyrir þingið,
að ráðherranum skitli levft að veita
bóltökumönnum lán, er sé styrkur til
bólfestu, þíhnig, að manni, sem er
canadiskur borgari samkvæmt inni-
flytjendalögunum, skuli veitt alt' að
$1000, en öðruni bóltökuniönnum alt
að $500. — Ennfremur séu þessi lán
því skilyrði bundin, áð þau megi ekki
fara fram úr $5,000,000 alls á nokk-
uru fjárhagsári. Búist var við mót-
stöðu frá conservatívum úr Strand-
fylkjunum.og Ontario, en Forke er
eindreginn með tillögunni. Söntu-
leiðis hefir Hon. R. B. Bennett, cons.
þingmaður frá Calgary East, lýst yfir
því, að hann sé henni f-ylgjandi, þar
eð þetta. geti að síntt áliti alls ekki
hevrt undir sérmál flokkanna.
)U«»[)«»0«»0W[)4B.0«»[{I
þau. En Kennedy var kosinn á þing
með einum 17 atkvæðum meira en
Collins fékk. . Kennedy neitar aftur
á rnóti þvert að segja af sér. Kveð-
ur hann víðar rangsleitni hafa verið
beitt en að Brule Mines, og bendir
t. d. á, að kosningadaginn var þrent
kjörstöðum haldið 'lokuðttm í héraði
Stjórnmálafréttir.
Aiþjóðasambandið.
Um daginn gat Heimskringla um
öngþveitið, sem sambandsráðið í
Genav.a var komið í, út af því að
I’óllatid krafðist sætis í ráðinu ásamt
Þjóðverjum, og af því að Brazifii
óg Spánn sýndu sig í því að fleyga
fyrirætlanir ráðsins. Nú er alt fa.rið
í strand; Locarnosamningarnir geta
sem á allra vitorði fylgdi framsóknar-(und.r engum kringumsæSum ge«giö
flokknum því nær gersantlega að 1
málum. Fékk Kennedy t. d. 90% atr
kvæða á öllurn nálægum kjörstöðum.
Telur hann að þarna ha.fi verið af sér
höfð nær öll atkvæði 225 kjósenda,
er þannig voru lokaðir úti kjördag-
inn, og á næstu þrem kjörstöðum,
(þar senv Kennedy fékk 90%) við þá
þrjá er lokað var, ttrðu kjósendur að
ganga á eftir því með harðri hendi
að opnáð væri. Er og grunur um, að
eitthvað hafi víðar verið að.
Töluvert af kosningaólaginu í
Peace River telur Kennedy því að
kenna, hve stutt hafi verið milli út-
nefningardags og kosningadags. Þeg-
ar kosningalögin voru endurbætt á
síðasta þingi, mótmælti Kennedy því
sterklega, að svo illa væri frá lögun-
um gengið í þessu atriði. Gerði hann
breytingartillögu, að þrjár vikur
skyldu líða milli útnefninga og kosn-
inga í Peace River og Athabaska
kjördæmunum. Bæði cons. og liber-
alar voru samhentir, að fella breyt-
ingíartillÖguna. Allur óhagurinn við
þetta fyrirkomulag bitnar vitanlega á
sveitunum, en þar er meginstyrkur
frantsóknarflokksins.
Miklar umræður hafa orðið í Mani-
tobaþinginu unt vínsölubannið hér í
Manitoba og sérstaklega. hvað gæzlu
bannlftganna snertir. Hefir John
Queen, foringi verkamanna, verið sér-
stakleg.a hnýsinn í vitneskju um þá
leiguliða stjórnarinnar, sent notaðir
eru til þess ^ð koma upp um vínsalr
ana og kallaðir ertt “spotters-” hvar
er myndi útleggj.ast snuðrarar. En
Craig dómsmálaráðherra virðist vera
í nteira lagi ófús til þess að skýra
nokkuð' frá þeirri trúlofun stjórnar-
innar, og telur .a.ð þannig lagaðar
skýrslur geti orðið banngæzltmni til
hindrunar á ýmsan hátt. — Er þetta
mál nú fyrir lagabreytinganefndinni
til athugunar. Vírðast flestir þing)-
menn sammála um það, að í öng-
þveiti sé kontið með lögin. Virðist
hér vera veglegt starfsswið fyrir á-
hugasanta Goodtemplara.
Gríðárleg olíubóla hefir skyndilega
þotið upp í Calgary. Er þessi langt-
um víðtækari og stórkostlegri en “ból
an” 1914, sem sprakk svo illilega,
mörgum til rneins. Hamast nú allir
að selja og kaupa Landeignir þar
vestra, og stofn.a. hlutafélög. Ségja
þó glöggustu menn, að enginn geti
sagt með vissu, hvað hefir svo skyndi
lega komið af stað þessum látum.
En öll gistihús eru full af olíuspekúj-
löntum, úr ölum áttum, húsabygging-
ar fara hraðvaxandi, og alt er að
verða þar því líkast, ^em á Florida,
hvað lengi sem þessi ósköp standa.
í gildi fyr en í september i haust —
ef nokkuð getur orðið af því þá. —
Leiðast er, að komið hefir á daginn,
að Bretar — það er að segja Cham-
tberlain, en alls ekki blöðin eða al-
menningsálitÆ — hefir verið með <
baktjaldamakkinu við Pólverja, á-
samt Frökkum, í Locarno. Skal hér
nú skýrt nánar, hvernig stendur.
Nýlega kom svohljóðandi yfirlýsing
frá Geneva: “Alþjóðaþinginu þykir
leitt, að því hefir ekki auðnast að
yfirstíga þá örðugleika, sem á veg-
inn hafa verið Lagðir, og þar af leið-
andi ekki náð því marki, er ætlað
var á þessu þingi; en það vonar, að
þegar að vanalegum þingtíma kemur
í september, verði fram úr þessu
komist, svo að Þjóðverjar geti geng-
ið í Bandalagið.”
Með þessari yfirlýsingu játar al-
þjóð.a.þingið óbeinlínis, að Locarnoi-
samningarnir, sem vöktu svo mikina
fögnuð *hjá flesltum beggja inegin
Atlantshafs, hafi verið á söndum, en
ekki bjargi þvgðir, söndum blekk-
inga og baktjaldaloforða.
Heimskringla skýrði frá Loca.rno-
samningunum í haust sem lesendur
máske muna. Það ákvæði fylgdi
samrtingunum, að þeir gætu eikki
gengið í gildi fyr en Þjóðverjar væru
komnir í banaalagið. Engurn lifandi
manni datt í hug að nokkur hængur
væri á því. Höfðu 'ekki fulltrúar , .
- , , _ - , , „ ,. .Jtonnð ser santan um urlausn
hrakka, Breta og Itala skrifað undir
Við stórslysi lá á flmtudagskvöldið
hér í borginni. Féll kalkfyllingin nið-
ur úr loftinu undir svölunum, ofan á
horfendur, er voru ,að skemta sér
við myndasýhingu á Starland leik-
húsinu. Meiddust tuttugu og sex,
ýmsir til muna, en engum varð slysið
að bana.
1 kosningunum í haust var D. M.
Rbnnedy, framsóknarmaður, kosinn
á sambandsþing í Peace River kjör-
dæminu. Auk hans sóttú tveir: Col-
hns, conservatív, og Raé, liberal. Sá
kvittur kom upp, að kjörseðlar hefðu
verið falsaðir, lib^rölum í vil, en
cons. í óhag, og féll grunur á P. A.
Robb nokkurn, sem var kjörstjóri við
Brule Mines. Var málið tekið fyrir
og sannaðist, að hann hafði fr.amið
hroðaleg kjörsvik. Var hann á
föstudaginn dæmdur til 5 ára tugt-
húsvinnu.
Nú hafa conservatívar í Ottawa
krafist þess að Kennedy segði af sér.
Atkvæði í Brule Mines félht þann-
að Collins (cons.) fékk 27; Ken-
nedy (frams.) 11, og Rae (lib.) 125.
^ykir sannað að Robb hafi stolið
u*h 90 atkv. frá Collins og gefið Rae
Fjöldi manns hefir fluzt inn í Can-
ada frá Norðurálfunni nú í vor. Er
niargt af þvi hið mannvænlegasta
fólk, sérstaklega frá Norðurlöndum
og Mið-Evrópu, að því er-blöðin
segja. Var sérstaklega. bent á dansk
an hóp, er kom um daginn, sem ein-
hvern álitlegasta innflytjendahóp, er
umsjónarmenrt innflutninga myndu
eftir. Var tekin mynd af þeim sér-
staklega fyrir blöðin, enda er sannast
að segja, að gervilegri óvalinn hóp
'getur tæþlega.
Þá er og þess getið, að Thun Ho-
henstein greifi, einn af þýzka háaðl-
inum í Czecho-Slóvaktu, sé nýlega
kominn til Calgary, að litast uni eftir
jarönæðí í vesturfylkjunum. Er
hann. stórjarðaeigandi í heimálandi
sínu, og hefir rekið þar búska.p á
vísindalegan hátt. Attk þess hefir
hann í 16 ár verið bankastjóri við
stærsta bankann í Móravíufylki (3
milj. íbúa). En honum þykja heinta-
skattarnir þttngir og landrýmið hér
vestra lokkar hann. Kveður hann 12
stéttarbræður stna að heiman albúna
að koma á eftir, ef honum lítist á
landið. — Getur Canada tæplega
staðið hætta af því, að slíkir menn
slæðist með, við og við, innan um stór
borgaskrílinn, sem flykkist hingað.
samninginn, og þar með skuldbundiö
sig til þess að ábyrgjast Þjóðverjum
inngongu í Bandalagið og fast sæti
í alþjóðaráðintt (the Leagtte Coun-
cil)*. Og var ekki undirskilið að
þingið að þessu sinni væri einttngis
kallað saman til þess, að opna Þjóð-
verjunt tafarlaust leið inn í Banda-
lagið, svo ,að Locarno-samningarnir
gætu jafnharðan gengig i gildi ?
En svo koma Pólverjar eins og
skollinn úr sattðarleggnum, rétt áður
en alþjóðaþingið á að koma sa.man,
og krefjast þess, að þeim sé einni
veitt fast sæti í alþjóðaráðinu, ef
Þjóðverjum sé veitt það. — Alt
uppnámi. Frakkar h.alda með Pól-
verjum; ensku blöðin og almennings-
álitið, er þ*eim fjandsamlegt, því
Frakkar viðttrkenna opinberlega, að
þetta sé til þess að þeir eigi hægra
með að sitja á Þjóðverjum t ráð-
inu. En þá sleppur kisi úr pokanum
hjá Sir Austen Chamberlain, átstjórn
málafundi í Birntingham, að hann
áskilji sér fullan ré-t ti! að styðj
Pólverja, er á alþjóðaþingið komi
ef- sér sýnist. Enn rneiri g.auragattg-
ur á Englandi, því allir helztu flokk-
arnir höfðu talið víst, að ráðuneytið
hefði skipað Sir Austen að andæfa
Frökkum. Andúðin varð svo megn,
að Baldwin forsætisráðherra komst t
hin megnitstu, vandræði, að varna því
áð ráðuneytið klofnaði ekki í höndun-
um á honum, og í blöðunum tóku ó-
spart að heyrast raddir um þ.að, að
Sir Austen hefði víssvitandi gert
hrossakaup við Briand, forsætisráð-
herra Frakka, f Locarno á bak við
tjöldin, lofað að styðja kröfu Pól-
*) A?S þesu hafa stórveldin fjögur
átt fast sæti i rátiinu: Bretar, Frakk-
ar, Japar og ítalir. í október í haust
var kositS í rábih til eins árs, og hlutu
sæti í því Belgir, Brazllíumenn, Spán-
verjar, Svíar, Czechó-Slóvakar og TJru-
guaymenn. Nú, er Þjðöverjar heidd-
ust inngöngu í BandalagiS,- samkvæmt
Locarnosamningunum, var undirskil-
itS aö þetr fengju fimta fasta sætiS
í ráöinu.
verja, ef Briand skrifaði undir samn
ingan-a. — Blaði£i_Manchester Guar-
dian — sem Baldwin forsætisráð-
herra sagði nýlega, að væri að sínu
áliti bezta blaðið í heiminum, —
komst meðal anrtars þannig að orði:
‘Sir Austen Chamberlain er því nær
eini maðurinn hér í landi, sem er
viljugur til að hleypa frönsku undir-
ferli inn fyrir dyr hjá alþjóðaráð-
inu. Það er torvelt að trúa því, að
hann geti fengið samþykki ráðuneytis
ins til þess. Hann færi áreiðanlega
aldrei samþykki þjóðarinnar til þess.
Ef hann heldur áfr.am í þessa
átt, þá kelur Locarno nýgræðinginn
fæðingunni.”
Af öllu þessu ákvað ráðuneytið,
að taka enga endanlega afstöðu til
jessa máls, að svo komnu. Bjuggust
ntenn endilega við, að þessari þing-
stefnu myndt ekki slitið fyr en Þýzka
land væri komið í bandalagið. Gekk
alt. í þófi, af því að Luther, ríkis-
kanzlari Þjóðverja hafði strengileg
boð frá Berlín, að láta því aðeins
leiðast til þ^ss að ganga í bandalag-
;inir fengju sæti í ráðinu.
Þótti öllum þjóðum sú krafa sann-
gjörn, nema- Frökkum, Belgjum og
Pólverjum, en Briand og Chamber-
lain hitnaði um hlýra dag frá degi.
En þá kom þrumufleygurinn úr
heiðskiru lofti, frá Brazilíu og Spáni.
Kæmi hann óvænt, kom hann þess
heppilegar fyrir Frakka og banda-
menn þeirra, því þessar nýju kröfur
drógu athyglina frá Póllandi. Lögðu
stjórnmálagarparnir höfuð sín i
bleyti, en Spánn og Brazilia fengust
til þess að bíða með kröfur sínar um
stundar sakir. Og i fullu trausti þess
að þau myndu ekki koma fram með
þær aftur, var látið boð út ganga, að
Briand og dr. Stresemann, utanrikis-
ráðherra Þjóðverja, hefðu loks getað
Sam .
kvæmt því áttu Svíar og Czecho-
Slóvakar að ganga úr árssæti sínu
alþjóðaráðinu, en Pólverjar að fá
annað sætið til næstu kosninga, en
Hollendingar hitt, af því að þeir
væru taldir algerlega hlutlausir.
Klöppuðu allir lofi í lófa.
En skamma stund verður hönd
höggi fegin. FáeinUm stundum síðar
en þessi yfirlýsing kom frá þinginu,
bað Senhor (herra) Franco frá Brazi
líu sér hljóðs, og lýsti því yfir að
hann héldi fast við kröfu sín.a, í um-
boði BrazirTustjórnarinnar. Kvað
hann Brazilíu gera þetta Suður>-
Ameríkuríkjunum í hag, þvi þau á-
litu öll nauðsynlegt að eitt ríkið það-
an, að minsta kosti ætti fast sæti í
ráðinu. Stoðuðu hvorki bænir né for
tölur. Senhor Franco sat fastur við
sinn keip, þrátt fyrir það, að full-
trúar allra hinna SuðutvAmeríku-
þjóþanna, er í bandalaginu eru, lýstu
hátíðlega yfir því, tvisvar heldur en
einu sinni, að engri þeirra væri hin
minsta þægð. í þessari fyrirtekt Brazi
líumanna. 'Hér hljóp þá skútan ai-
gerlega í strand, að svo stöddu, sök-
um þess að ekkert er hægt að sam-
þykkja í ráðinu, nema í einu hljóði.
Þykir öllum .auðséð, að eitthvert
Norðurálfu-stórveldið, eða jafnvel
fleiri, hafi róið undir Brazilíu. Þyk-
ir flestum ’ sennilegast, að það séu
Italir, því Mussolini er meinilla við
bandalagið, og ráðið, þótt h.ann að
nafninu til haldi Itölum þar. En
aðrir telja Frakka munu eiga þátt.
í þessu. Haf.a allir haft af ávirðingu,
nema Þjóðverjar, og svo Svíar og
Czecho-SIóvakar, er hlutu alþjóðalof
fyrir að vilja fórna sætum sínum í
ráðinu til þess að friðsamleg úrslit
gætg orðið.
Nú bíður alt úrslita til venjulegrar
þingsetu í september í haust. Það
vanst þó á, að Chamberlain og Bri-
and fengu Þjóðverja. til þess að bíða
með inntökubeiðni t bandalagið til
haustsins, í stað þess aði stinga henni
algerlega undir stól, eins og þeim var
mest í mun. Sendu nú þjóðir þær,
er undir Locarno>-samningana skrif-
uðu, út svofelda yfirlýsingu:
“Ríkiq sjö, er rituðu undir Lo>-
carnosamninginn, láta í ljós von-
brigði yfir þvi, að hafa ekki að svo
stöddu náð augnamiði sínu, en sem
betur fer stendur þó friðarverk það,
sem unnið var í Locarno, að gllu
leyti óhaggað ennþá.
Þeint eru samningarnir jafnmíkið
áhugamál nú sem fyr, og eru fast-
ráðin í því að vinna að þeim og
treysta þá. ?Iíkin eru sannfærð um
að á næstu þingsamkomu verði öll-
um þröskuldum komig úr vegi, og
að fullnægt verði öllum skilyrðunt,
er sett voru, svo að Þjóðverjar gangi
i Alþjóðabandalagið.”
Ennfremur skipaði ráðið mtlli-
þinganefnd til þess að íhuga og gera
tillögur um fjölgun sæfa í ráðinu
sjálfu.
Einnig var ákveðið, að undirbún-
ingsnefnd, er skipuð var í vetur, fyr-
ir afvopnunarráðstefnu bandalagsins,
skyldi koma saman 17. maí í vor.
Bandaríkin.
ALÞJÖÐADÖMSTÖLLINN.
ekki fengig meira vatn á mvlnu sína,
en Locarnoklandrið, er svo átakan-
lega sannaði sögusögn hans um stór-
veldataflið og baktjaldamakkið. Enda
hafa. aðfarir Briands, og sérstaklega
afstaða Chamberlains, slegið hinum
mesta óhug á fjölda bandalagsvina í
B,andaríkjunum. Þar við bætist spá
Alonzo B. Houghton, sem nú er
sendiherra Baridaríkjanna í Lundún-
um. Hefir hann ótvírætt látið áltt
sitt í ljós, a<5 bandalagið hljóti að
kafna í síhum eigin bragða.vef, ofnum
af Norðurálfustórveldunum, sem si—
felt sitia um að geta skákað hvert
öðru. :—
Riley-málið.
Það er kunnugra en frá þurfi að
segja, að í Bandaríkjunum haía
skoðanir skifst mjög um það, hvort
Bandaríkin ættu að ganga í alþjóða-
bandalagið, og nú undanfarandi sér-
staklega unt það, hvort þau ættu að
eiga nokkra hlutdeild í alþjóðadóm-
stólnum (The Wo'rld Court). Hefir
bardalagið lagt fast að þeim, sér-
staklega að leggja í alþjóðadómstól-
inn, því hann sé algerlega utan við
bandalagið, setn talið er vonLaust að'
fá Bandaríkin inn í, að svo stöddu.
Borah öldungaráðsmaður, er sá, sem
Jjarðast hefir barist á móti því, að
Bandaríkin skiftu sér nokkuð af
þjarki Norðurálfumanna. Hefir hann
og fylgjendur hans jafnan .haldið þvi
fram, að bandalagið væri gagnslaus
stofnun, aðeins til þess að halda í
skefjum smáríkjunum og tefla þeim
eftir geðþótta stórveldanna, en al-
gerleiga máttlaust' gagnvart |hv<erju
tinstöku stórveldi. Hefir það að
vísu sýnt sig nýlega tvisvar, að tölu-
vert hefir Borah til síns máls, nefni-
lega þegar Mussolini lét Itali skjóta
á saklausa þorpsbúa á Krítey, til
hefnda, og fengust engar bætur, og
sömueiðis að því er viðkemur ófriðn-
um, er Frakkar eiga í við Rifverji
í Marokkó og Drúsa á SýrLandi. —
Ennfremur hefir Borah jafnan haldih
því fram, að svokallaðar opinberar
saniþyktir bandalagsins væru að litlu
hafandi, því innan þess væri í raun
réttri háð algerlega sama svikamyln-
an milli stórveldanna, eins og fyrir
i stríðið, og á þvi hlytu allar samþykt-
ir að stranda.
A hinn bóginn hefir Coolidge for-
seti verið þvi hlvntur, að Bandaríkin
tækju rneíri þátt í alþjóðamálum, á-
saiTjt bandalaginu, en verið hefir.
COOLIDGE EÐA BORAHf
I suinar og haust fara fram kosn-
ingar til öldungaráðsins í Bandaríkj
unum, og sækja þrjátíu og fjðrir
öldungaráðsmenn um endurkosningu.
Er lítill vafi á því, að þar verður
farið mjög mikið eftir afstöðu þeirra
til alþjóðabandalagsins, eða máske
greinilegar sagt, að þar verði utan>-
ríkisstefna Coolidge og Borah -Jögð
á metaskálarnar. Og fari svo, að
Bor.ah gangi þar sigrandi af hólmi,
telja allir vinir hans sjálfsagt,^ að
nefna hann til forsetakösninga af
hálfu Repúblíka 1928. Fari svo, er
enginn efi á því, að þar fengju
Bandaríkin mikilhæfann mann í for-
setastólinn.
Enginn veit, hvað Borah hugsar
sjálfur úm þau efni. En það er víst,
að hann hyggur gott til öldungaráðs-
kosninganna í haust, enda gat hann
Iíerra ritstjóri!
1 seinustu Hkr. fjallar ritstjórnar-
grein og Salmagundi um Riley-mál-
ið, eins og það kemur ykkur fyrir
sjónir í Minnéota. Mascot. Eg hefi
ekki séð Minneota Mascot, en auð-
sjáanlega hefir snurða hlaupið á
þetta mál, og hefði þó Minneota
Mascot verið innan handar að fara
rétt með þetta efni. *Þannig er nú
málið vaxið, að fyrir tveim árum
fór dr. Riley á gandreið á móti ýtns-
um kenslubókum Minnesota háskól-
ans. Sérstaklega var hann æfur út
í Dr. Pharmalee’s Criminology, og
heimtaði Dr. Riley, að bókin yrði
tekin úr háskólanum. Dr. Pharmalee
er nefnilega á annari skoðun á þvi
efni en Páll postuli mun hafa verið.
Eftir þessa heimskulegu árás á
háskólann, mun Dr. Riley hafa ver-
ið hálf-illa liðinn af skólaráðinu; en
þega.r þessi doktor í guðfræði fór
fram á það, að tala í háskólanum,
þá var leyfið veitt. Sú regla er við
Minnesota háskólann, að skólaráðið
sér um a.llan útbúnag og undirbúning
við fyrirlestra og annað, auglýsir
það í skólablaðinu o. s. frv.. En
Dr. Riley fór strax að taka fram
fyrir hendurnar á skólaráðinu í þes?u
efni, með því að senda heljaríhikla
auglýsingu og ritdóm, sem hann sjálf-
ur hafði útbúið, og ætlaðist til þess
a.ð þetta yrði sett í skólablaðið —-
og sendi um leið mikla romsu til
Minneapolisi-blaðaanna, auðsjáanlega
í þeiin tilgangi að fylla salinn Bap-
tistum og bókstafstrúarmönnum. Og
þá var það, að Dr. Kelly, ráðsmað-
ur háskólans, neitaði að láta. Dr. Ri-
ley tala! Ut af þessu gerði Dr.
Riley voðamikið veður, sem hálffylti
Minneapolisi-blöðin í rnarga daga, en
háskóLaráðið svaraði með fáum orð-
um og útskýrði sína afstöðu í mál-
inu, og endaði Dr. Kelly svar sitt
með þeim orðunr, að “Dr. Riley
wanted publicity, and he got it” —
og er það aðalkjarni málsins, að Dr.
Riley hefir gaman af því að sjá nafu
sitt á prenti, enda hefir maðurinn lít>-
ið til síns ágætis annað en mælsku
■— en það er þá líkh mest mælska.
Hann talar mikið, en hingað til hefir
hann sagt -ákaflega lítið.
Nokkrum dögum seinna leigði Dr.
Riley liina .miklu Armory-höll, og
helti þar eldi og brennisteini yfir há-
skólann, framþróunarv-kenninguna,
skynsemistrú og alla skynsemi yfír-
/eitt, og endaði mál sitt með því að
biðj.a alla þá, sem væru sér sammala.
að standa upp og syngja ”My Coun-
try, it’s thee” — þjóðsöng’ Ame-
ríku — og um leið byrjaði hljóð-
færaslátturinn — og allir stóðií upp
og sungu þjóðsönginn.
Getur ósvífnin farið mikið lengra?
G. T. A.
' )
Til mcSlima baniastúkunnar JEskan.
Fundur verður haJdinn í stúkunni
næstkomandi föstudag þann 9. þ. m.
á venjulegum stað. ofg tíma. — Allir
meðlimir geri svo vel og mæti stund
víslega.
G. U. T.