Heimskringla - 17.09.1930, Blaðsíða 3

WINNIPEG 17. SEPTEMBER 1930
HEIMSKRINGLA
3. BLAÐSIÐa
nema í parti ríkisins.
Þetta verður til þess, að uppvöðslu-
samir menn sjá. sér leik á borði að
fara sínu fram, hvað sem hver segir.
Þeir safna hóp um sig, nægilega
sterkum til þess að ráða innan hér-
aðs. Ef meira lið kemur á vettang en
svo, að þeir ráði við, þá horfa þeir
undan, þvi að nóg er landrýmið, og
koma svo fram jafnharðan, þegar
herinn er á brott farinn. Þetta eyk-
ur þvi stöðugar áeirðir innanlands.
2. Skipulag hersins. Kínverjar
hafa aldrei getað komið sér upp föst-
um og skipulegum rikisher. Allur her
í Kína er herdeildir, sem safnast utan
um einn ákveðinn foringja. Hann
geldur þeim mála og þeir hlýða hon-
um, og herferðirnar verða því ekkert
annað en róstur milli einstakra
manna. Það er líkast því, sem var
víða í Evrópu á miðöldunum, er rikir
aðalsmenn lágu í ættardeilum. Feng
hefir um 200,00(\ menn undir stjórn
sinni, og það eru allt hans menn, sem
hann hefir safnað, og hann borgar
kaup, og þeir berjast fyrir hann.
Chiang er að nafni til forseti lýð-
veldisins og honum fylgja þjóðernis-
sinnarnir, er hann verður líka að
styðjast við einkaher, og sá her er
ekki talinn eins góður og her Fengs,
þó að hann muni á hinn bóginn vera
miklu fjölmennari.
Wen telur það miklu ógæfu, ef
Feng eða öðrum héraðshöfðingja af
líku tægi tækist að vinna sigur á
stjórninni, því að þá færi að for-
görðum sá vísir að reglulegu stjórn-
arfari, sem Chiang og þjóðernissinn-
arnir hafa komið á fót og hangið hef-
ir nokkur ár. En á hinn bóginn er
hann hræddur um, að Chiang takist
seint eða aldrei að ná tökum á öllu
ríkisbákninu.
3. Stjórnarfarið. Stjórnarfarið <
Kína er allt á reiki. Þar eru skipun-
arlög, og enginn veit því eiginlega,
hver er réttur og löglegur stjómandi.
Menn kunna engin ráð til þess að
losna á löglegan hátt við flokk, sem
er orðinn á móti vilja fólksins, né
heldur veit flokkurinn nein lögleg
ráð til þess að skifta um foringja,
þó að hann vildi það feginn. Þetta
verður auðvitað til þess að auka
stórkostlega glundroðann og réttar-
óvissuna. Það er ekki hægt að
stjórna í Kina nema með valdi og
harðstjóm, og allir eru í raun og
vem jafn “löglegir” stjómendur.
4. ' Skortir á sameiginlegum áhuga-
málum. 90% af Kínverjum eru smá-
bændur, sem hafa ekkert áhugamál
svo að segja fyrir utan nánasta kunn-
ingjahópinn. Samgönguleysi og
kunnáttuleysi í öllum viðskiftum
gerir það að verkum, að hver baukar
í sínu horni og er sama um allt ann-
að, af því að ekkert annað snertir
hans hag. Honum er alveg sama, þó
að menn sé að berjast annars stað-
ar í landinu. Það vantar alveg þá
ríku samábyrgðartilfinningu, sem
myndast af fjölþættum viðskiftum,
þar sem ekkert skeður svo í landiu,
að það hafi ekki meiri og minni á-
hrif á hag hvers einasta manns i
landinu. Erlend viðskifti eru þó að
breyta þessu í sumum hlútum lands-
ins, og telur Wen það eina mestu
vonina um skárri framtíð og aukinn
frið, að verslun og viðskifti hefjist
um allt landið, svo að menn finni,
að friður og föst stjórn er sameigin-
legt áhugamál alls ríkisins.
• Bendir hann á, að þjóðemisflokk-
urinn, sem helzt hefir reynt að sam-
eina Kínverja, er upp mnninn í þeim
hluta Kína, sem mest hefir orðið fyr-
ir áhrifum af erlendum viðskiftum.
Þar hefir fyrst farið að bera á þess-
ari samábyrgð allra þegna ríkisins
Og því spáir Wen, að friður fáist
aldrei i Kína fyr en hafin sé verzlun-
arviðskifti, er spenni yfir allt ríkið,
og öll þjóðin knýtt með þeim hætti
saman um sameiginleg áhugamál.
5. Erlend afskifti. Loks em það
erlendu afskiftin af málefnum Kína,
sem jafnan hafa orðið til þess að
vekja sundrung. Erlendar þjóðir,
bæði Japanar og vestrænar þjóðir.
hafa iðulega stutt einstaka uppreisn-
ar höfðingja með fé og öðru, til þess
að fá því betra tækifæri til þess að
koma ár sinni fyrir borð. Kína hefir
verið skoðað sem nokkurskonar af-
réttur, þar sem hver þjóð gæti leyft
sér allt. Er eftirtektarvert að at-
huga í þessu sambandi, hvemig er-
lendar þjóðir hafa komið sér fyrir í
samningum við Kínverja.
Kínverjar og forréttindi
útlendinga.
jpau forréttindi útlendinga, sem
Kínverjum er verst við, eru þau, að
nokkrar þjóðir hafa áskilið sér dóms-
vald í öllum þeim málum í Kina, þar
sem þegnar þeirra eiga í hlut. Mun
Kína vera eina ríkið, sem enn verður
að þola þessa smán. Bæði Tykrland
og Síam, sem urðu að liggja undir
þessu sama, hafa nú afnumið þessi
forréttindi. Og nú eru Kínverjar
einnig að mótmæla þeim.
Sagt er, að þetta hafi byrjað með
því, að sjómaður einn, sem var á
ameriksku skipi í höfninni í Kanton,
missti einhvern hlut úr hendi sér út
fyrir borðstokkinn. Kinverji varð
fyrir hlutnum og dó af því. Sjó-
maðurinn var tekin fyrir kínverskan
rétt, og með því að eiiginn munur
var gerður á morði og manndrápi af
slysi, var sjómaður þessi vægðarlaus
dæmdur til dauða og kyrtur.
Þetta var um 1840, og upp úr þvi
kröfðust ameríkumenn þess að mega
láta ræðismenn sina dæma i öllum
málum Amerikumanna i samning við
Kína á svipuðu grundvelli, en þó var
sá mikli munur á, að samningurinn
var gagnkvæmur. Kínversk yfirvöld
áttu sams konar dómsvald yfir Kín-
verjum í Rússlandi. En nú fengu
Rússar þessu breytt að dæmi Amer-
íkumanna. Svo komu Englendingar
og svo allar aðrar þjóðir, sem nokkra
þegna áttu í Kina eða viðsskifti við
landið.
Að Kínverjar létu þetta viðgangast,
stafaði bæði af sinnuleysi þeirra og
svo af því, ag gamla keisarastjómin
vildi helzt ekki hafa neina útlendinga
í landinu. En úr þvi að ómögulegt
var að halda þeim frá landinu, var
bezt að hafa sem minnst mök við
þá. Það var ekk nema gott að vera
laus við að yfirheyra þá og dæma.
En undir eins og þjóðerniskenndin
vaknar eitthvað ofurlítið, verður
þetta auðvitað óþolandi.
Það eru nú aðeins fjórar þjóðir,
sem hafa þessi forréttindi í Kína,
Englendingar, Bandaríkjamenn,
Frakkar og Japanar. Þjóðverjar
misstu sinn samning í stríðinu, og
hafa ekki kært sig um að endurnýji
hann, og Rússar hafa engan samning
við Kína síðan Bolsjevikkar tóku við
völdum. ltalir, Danir, Spánverjar o.
fl. hafa gert samninga við Kínverja,
þar sem öll forréttindi eru látin nið-
ur falla. Margar þjóðir kæra sig
ekkert um forréttindin, sakir þess að
þær eiga engin mök við Kínverja.
1 Kina eru taldir vera 10,000 Am-
eríkumenn, 15,000 Englendingar, 3,000
Frakkar og um 200,000 Japanar. Það
má því nærri geta, að það fer ekki
mikið fyrir þessum hóp innan um
400,000,000 Kinverja, og það skiftir
raun og veru ekki miklu máli, hver
hefir dómsvald yfir þessum fáu sál-
um. Þetta er meira metnaðarmál
en nokkuð annað, en metnaðarmálin
geta oft verið viðkvæmust, og eklci
sízt í Kína. Er svo sagt, að Kínverji
sem gæti þolað að missa allar eignir
sínar og ástvini og væri þess albúinn
að leggja líf sitt líka í sölurnar, myndi
samt taka þvi fjarri, að verða undir
í þvi, sem væri honum metnaðarmál
hversu lítilfjörlegt sem það væri að
öðru leyti.
En auk þeses eru mörg dæmi þess,
að þessi forréttindi liafa verið mis-
brúkuð. Menn, sem ætluðu sér að
aðhafast eitthvað, seem er gagn-
stætt kínverskum lögum og segist
mikið á þar, en er talið lítilfjörlegt
eða einskis vert í öðrum löndum,
notuðu óspart það ráð, að “segja sig
í lög” með einhverri útlendri þjóð og
komast þannig hjá refsing. T. d. var
algengt, að þeir, sem ætluðu sér að
reka fjárhættuspil sögðu sig undir
Brazilíulög, því að í þeim var
ekki bannað að spila hættuspil, en í
Kína lá við því afarhörð refsing. —
Ræðismenn margra ríkja seldu borg-
arrétt hverjum sem hafa vildi, og
þetta var auðvitað óþolandi fyrir kín-
versk yfirvöld.
Erlendar þjóðir hafa aftur á móti
borið fyrir sig dæmi eins og það, sem
áður hefir nefnt verið, um ameríska
sjómanninn. Kínversk lög og kín-
verskt réttarfar er svo ófullkomið,
segja þeir, að það er ómögulegt að
hætta þegnum sinum undir það. Þar
er enn beitt miðaldalegum pynding-
um, og allskonar óhæfilegum aðferð-
um. Og þó að þeir endurbæti réttar-
farið og sýni á bókum svo og svo
fullkomið réttarfar, er það ekkert að
marka. Undir eins og kemur út fyr-
ir fáeina bæi, þar sem Evrópumenn
geta haft bezt eftirlit, er allt við það
sama og áður var. Dómarar fara
eftir mútum en ekki lögum og allt
er eftir því.
En hvað sem öllu þessu líður, ér
það auðvjtað ekkert annað en upp-
vöðslusemi, að heimta forréttingi fyr-
ir útlendinga í neinu landi. Þeir sem
ekki þora að eiga undir lögum og
réttfari landsins, verða að láta það
vera, að skifta við það land, eða eiga
þar heima. Og það hefir sýnt sig,
að t. d. Þjóðverjar, sem nú búa ekki
við nein forréttindi í Kína, hafa síð-
ur en svo átt erfiðara uppdráttar í
Kína en aðrar. Meira að segja vai
það svo í síðustu uppreisn i Jangtse-
dalnum, að Þjóðvérjar héldust þar
við, en bæði Englendingar og Amer-
íkumenn þorðu ekki annað en hypja
sig á brott. Rússar kvarta ekki held-
ur neitt undan þvi, að búa án for-
réttinda í Kína. Þegar þeir hafa orð-
ið fyrir barðinu á Kínverjum, hefir
það æfinlega verið af því, að á þeim
hefir leikið grunur um, að þeir væri
með pólitískan undirróður.
Og svo þarf ekki nema heilbrigða
skynsemi til þess að sjá, að ómögu-
legt er fyrir nokkra þjóð að vernda
forréttindi sín í Kína, éf þjóðin á ann-
að borð er staðráðin í því, að verða
af með þau. Það myndi kosta það, að
hafa stöðugan lögregluvörð yfir þess-
um 400 miljónum manna, sem í sól-
arlandinu búa.
Og nú er kínverska stjómin búin
að krefjast þess formlega af þjóða-
bandalaginu, að þessi forréttindi verð;
þegar í stað afnumin. x Og þegar
nokkur fyrirstaða var og vífilengjur
í svörum, lýsti stjórnin i Kína því
yfir, að forréttindin væri afnumin frá
ársbyrjun 1930, hvernig sem þeim
gengur að framfylgja þeirri yfirlýs-
ing.
—Stefnir
Svar við svari
1 49. tölublaði Heimskringlu er
ferðasaga, eftir herra Þorgils As-
mundsson, sem á að vera svar við
spurningum, er birtust í 47. tölublaði
Heimskringlu, frá mér.
1 sannleika bjóst eg ekki við að
mér yrði svarað, eða spurningar mín
ar teknar til greina, þvi hingað til
hefi eg ekki orðið þess var, að nokkr-
ir veittu mínum skrifum þá athygli
Eg er því þakklátur Þorgilsi fyrir
þessa tilraun hans, þó varla sé hægt
að kalla hana svar til min.
Grein nans er skemtileg að þvi
leyti, að maður finnur svo innilegan
hlýleik, bæði frá honum til íslands
og eins frá Islandi til okkar. Og álít
eg að hér hafi íslenzk þjóð gefið Vest-
ur-lslendingum ógleymanlegan vin •
arkoss, sem bindur frændsemi okkar
enn fastar saman. Slíkri vinar mót-
töku ætti ekki að gleyma.
Það sem aðallega mætti telja svar
frá honum til mín, er í tveimur at-
riðum.
1 fyrsta lagi: Hann hafði enga
löngun til að kyssa jörðina, fannst
það of barnalegt. En hjartað fyllt-
ist heilagri lotningu.
Herra Asmundsson hafði ekki hugs-
un skáldsins, Sig. Júl. Jóhannesson-
ar, er hann orti Minni Islands og seg-
ir:—
Og efasamt hvort æðri sælu getur,
en einmitt þá, að mega vera barn.
Og óhugsandi var það, að Vestur-
tslendingar yrðu að börnum, svona
á rúmhelgum degi, þó að hjartað
væri nógu stórt.
I öðru lagi segir hann, að margt
vanti frekar en skógræktina. Set
eg hér síðasta part greinar hans, sem
mig langar til þess að gera athuga-
semd við, því eg álít enn, að ekkert
sé tslandi þarfara en skógræktin.
“Já, það vantaði margt — sorg-
lega margt, og sumt af því ennþá
nauðsynlegra en skógurinn, þó óneit-
anlega sé hann nauðsynlegur. Og
vel sé hverjum, sem leggur Islandi
lið í hverju sem er, hvort heldur er
skógrækt eða einhver önnur jarð-
rækt. En frá mínu sjónarmiði séð,
mundi verkleg þekking á jarðrækt
og notkun nýtízku búnaðartækja.
vera Islandi heilladrýgsta sendingin
héðan að vestan, og bezt mundi hún
að notum koma þar heima, ef ein-
hverjir bændur, sæmilega efnum bún-
ir, færu til tslands og reistu þar bú
með nýtízku tækjum, og með þeirri
þekkingu, sem þeir hafa öðlast hér.
Frjómagn íslenzkrar moldar er mik-
ið. tslenzk jörð á í sér fólgin ótæm-
andi ræktunarskilyrði, meiri og betri
en önnur lönd, eins og íslenzk þjóð
á I sér fólgin menningarskilyrði öðr-
um þjóðum fremur. Það er “voða-
lega”, “afskaplega” “ábyggilegt”, að
Island verður innan skamms tíma
mesta framfaraland heimsins.”
* • *
Herra Asmundsson segir að ís-
lenzk mold eigi í sér fólgin ótæmandi
ræktunarskilyrði. Þessu trúi eg. E£
hefi ætið haldið því fram. Og svo
er víðar á norðurhveli jarðar vorrar.
En því sést það ekki á gróðrarmögu-
ieikunum? Er það af vanþekkingu
eða af verkfæraleysi eða rangri bún-
aðaraðferð? Eða er það af van-
þekkingu á að kunna að beizla sól-
argeislann, til að vekja þær lífs-
frumagnir, er felast í jörðinni?
Einn vísindamaðurinn kemst svo
að orði, að við lifum á flöskuðu sól-
skini (Bottled sun shine). Er ekki
aðal mótspyrnan á móti jurtagróðri
á Islandi, að sólargeislinn er ekki
nógu vel beizlaður?
Sá er sáir rófum í ógirtan garð,
þar sem nautpeningur gengur laus,
mun ekki fá stóra uppskeru, ef
nokkra. Það væri ekki rétt að kenna
jörðinni eða verkfæraleysinu um það.
Nei. Eins og menn girða í kringum
garða sína, svo að þeir eyðileggist
ekki af skepnuátroðningi, eins þarf
að girða, svo sólargeislinn nái full-
um notum, til að vekja lífsfrumagnir
moldarinnar, því fremur, sem við
lifum norðar. Og ekkert gerir það
auðveldar en einmitt runnar eða
skógar, hvað kræklóttir sem þeir
eru, til að hjálpa að beizla sólar-
geislann, sem gefur aðal lífsmagnið
Svo fólk skilji enn betur, hvað eg
eg á við, þá takið botnlausa fötu eða
stamp; látið mjórri partinn snúa nið-
ur; látið það á nýslegið tún. Innaa
fárra daga sjáið þið, að grasið innan
í hringnum hefir vaxið fljótar en ut-
an við. Eins mundu skógar eða runn
ar vinna í kringum tún eða garða.
Það væri að beizla eða flaska sólar-
geislann, og sem er stórnauðsynlegt,
sérstaklega á norðurhveli jarðarinn-
ar, þar sem sólargeislinn nýtur sín
ekki eins vel.
Að frjómagnið er mikið á Islandi,
efast eg ekki um. En það frjómagn
nýtur sín ekki eins vel með óbeizl-
aðan sólargeislann. En skógar og
runnar yrðu til þess, ef rétt væri að
farið. Ef svo væri gert, þá þyrfti
ekki að efa, að búskapur á Islandi
tæki stórum framförum. Eg vil ni'i
taka upp stóru orðin hans Þorgils,
að “það er voðalega, “afskaplega á-
by&&ilegt”, að fólk þyrfti að læra að
þekkja undirstöðuatriði gróðrarmögu
leikans, áður en það legði út í stór-
kostlegan kostnað, sem að sumu leyti
gæti aldrei orðið að fullum notum.
Einn framkvæmdamaðurinn heima
hefir gert óræktaða meli að fögru
túni, að mér er sagt, með afskapleg-
um kostnaði. Sýnir það að hægt er
að vinna það verk, þótt örðugt sé.
En fáir eru viljugir til að leggja slíkt
á sig — eða hafa efnin.
Það er önnur auðveldari og hægri
aðferð, sú er eg hefi bent á hér að
framan, það er að segja, fyrir fram-
tíð landsins.
Ef menn skilja ekki jarðrækt nógu
mikið til þess að skilja, að skóg-
ræktin er nauðsynleg til að geta not-
að til fulls gróðurmagn moldarinnar
fyrir annan jurtagróður. Er mjög
hætt við, að það fari fyrir þeim eins
og manni, er reyndi að sigla hliðar-
vind á flatbotnu; — þá hrekti út frá
réttri stefnu.
100 m. sundi f. stúlkur vann 1. verðl.
Klara Hjartardóttir á 2 min. 10.6
sek., 2. verðl. Svanhildur Egilsdóttir
á 2 mín. 33.5 sek., 3. verðl. Elísabet
Magnúsdóttir á 2 mín. 36.3 sek. — I
100 m. drengjasundi vann 1. verðl
Böðvar Egertsson á 1 mín. 56 sek., 2
verðl. Hermann Guðmundsson á 2
mín. 2.6 sek., 3. verðl. Guðm. Jóhanns-
son á 2 mín. 8 sek. — I 200 m. sundi
f. karla (Harfnarfjarðarsundi) vann
1. verðlaun Baldur Snæland á 3 mín.
53 sek., 2. verðl. Friðgeir Grímsson
á 3 mín 57.2 sek., 3. verðl. Gísli Hildi-
brandsson á 4 mín. 29.6 sek. I þessu
sundi kepti ein stúulka, — kom inn í
stað keppenda, sem úr gengu —
Brynja Hlíðar frá Akureyri. Svam
hún vegalengdina á 5 mín., og er það
| að sínu leyti engu verra kvenafrek
en tími 3. manns. Er litill vafi á þvi,
að ef vegal. hefði verið t. d. 3 — 4
sinnum lengri, hefði munurinn orðið
mun minni, hlutfallslega. — Að sund-
inu loknu afhenti Hallsteinn Hinriks-
son keppendum verðlaun sín af tröpp-
um leikfimishúss Flensborgarskólans.
— Fjöldi Hafnfirðinga var að horfa
á sundið, enda var veður hið ákjósan-
legasta.
CANADIAN NATI0NAL RAILWAYS
Announce the appointment of S. M. Golden
THE GL0BE GENERAL AGENCY
691 Main Street Telephone 88 555
As North-End Ticket Agent for the Company. Mr. Golden also
represents Trans-Atlantic Steamship Companies and is able to give
the best of service in issuing tickets to any part of the world, all
languages spoken.
W-45
ROYAL YEAST CAKES
Annað, sem þarf að beizla eða
stemma stigu fyrir; er sandfokið.
Margar jarðir, er áður voru blómleg-
ar, eru nú sandauðn, eftir þvi sem
mér hefir verið skrifað. Hætt er
við því, að bændur héðan, með allan
sinn dugnað og þekkingu, kæmust
ekki langt að rækta upp þær auðn-
ir, nema þeir tækju alvarlegt spor í
þá átt, að girða og græða það land
með runnum eða skógi. Slikt verk
vinnst ekki á svipstundu. Það er
tíminn, þolinmæðin, og áhuginn að-
eins, sem ynnu það verk fyrir fram-
tíð landsins.
B. Magnússon.
428 Queen Street,
St. James, Man.
FRA ÍSLANDI
Isafirði, 23. ágúst
1 sumar verða endurbygðar brýr
á sjö ám í önundarfirði og lagfærður
vegur, svo nú er bífreiðafært um alla
sveitina.
• * *
Rvik, 25. ágúst
Kappsund í Hafnarfirði.
Kappsund var háð i Hafnarfirði
kl. 3 í gærdag. Var kept í 5 mis-
munandi sundum; 50 m. drengjasundi
(innan við 14 ára aldur), sömu vegal.
fyrir stúlkur á sama aldri, 100 m.
drengjasundi (yfir 14 ára aldri),
sömu vegal. f. stúlkur á sama aldri,
200 m. sundi (Hafnarfjarðarsundi)
karla. — I 50 m. sundi f. stúlkur,
vann Hallbera Pálsdóttir 1 verðlaun
á 64.4 sek., 2. verðl. Sveindís Guð-
bjartsdóttir á 68.1 sek., 3. verðl. Ey
gerður Björnsdóttir á 78.1 sek. — I
50 m. drengjasundi vann 1. verðl. Jón
R. Gíslason á 57.2 sek., 2. verð'.
Magnús Kristinsson á 62.5 sek., 3.
verðl. Böðvar Pálsson á 63 sek. — 1
gera brauðin
bragðbetri-útlitsbetri-og geymast betra
REYNDU ÞESSA
FORSKRIFT FYRIR
PARKER HOUSE ROLLS
1 bolla flóabri mjólk
2 matskeibar smjöri
1 matskeiö sykur
1 skeitS salti
Vi Royal Yeast Cake
leystu upp í (4 boila af
volgu vatni.
Bættu í flóuðu mjólkina smjöri, sykri og salti. Láttu hana
standa þar til hún er aðeins volg, leysið upp gerið, bætið
lVa bolla af mjöli i hana. Hrærið vel og látið standa í mátu-
lega hlýju þlássi yfir nóttina. Bætið að morgninum nógu
af mjöli í til þess að hnoða deigið og látið það risa þar til
það hefir stækkað um helming og veltið þá y2 þumlungs
þykkum deigbútum af því. Skerið með kökuskera og strjuk-
ið hvern bita með bræddu smjöri, brettið svo saman og lokið.
Látið aftur rísa til helmingar og bakið í 25 mínútur í mátu-
lega heitum ofni. Þetta er nóg í 10 brauð.
Ef þú bakar hoima, þá sendu eftfr Royal Yeast matreiðslubók-
inni. Hún inniheldur margar nauðsýnlegar upplýsingar \1ðvíkjandi #
bökun betri brauðtegunda.
STANDARD BRANDS LIMITED
GILLETT PRODUCTS
TORONTO MONTREAL WINNIPEG
^Govebnor
^ifenturm of^ittkní ^
MfTO HUDSOKS 6AY
pqocoR*^*
^OuíHkhwn^
b„ 9a*!ily evtrtrf'fd br
nNsoiö Bijy Cortip^
DemeratAJ
WA *
íUutt
lj)ní>£onyT>aö dontjmnn,
INCORPORATCO 2“« MAY 1670.
Vér mælum með og ábyrgjumst að eftirtaldar drykkjarvör-
ur séu af fyrsta flokki að gæðum.
H B C “Sþecialv Best Procurable Scotch Whiske
H B C Three Star Brandy
H B C Fifty Year Old Brandy, Our guarantec of age.
H B C Special Rye Whiskey of exceptional
strength and flaior
H B C Jamaica Rum
H B C Ðemerara Rum
(
Orðstír, fenginn með nærri 260 ára
4Q | samfelldri þjónustu stendur bak við ■ jQ
þær tegundir, sem bera orðin "
)
Ifrttí^ottyT^ött (Eotttpötm*
INCORPORATED 2"? MAY 1670.