Heimskringla - 17.09.1930, Side 4

«. BLAÐSIÐA
WINNIPEG 17. SEPTEMBER 1930
Hehnskringlst
(StofnuB 1886)
Kemur út á hverjum miðvikudegi.
Eigendur:
THE VIKING PRESS. LTD.
653 og 8S5 Sargent Avenue, Winnipeg
Talsími: 86537
VerS blaðsins er $3.00 árgangurinn borgist
fyrirfram. AUar borganir sendist
THE VIKING PRESS LTD.
SIGP0& HALLDÓRS frá Höfnuil
Ritstjóri.
Vtanáskrift til blaðsins:
Uanager THE VIKING PRESS LTD.,
853 Sargent Ave., Winnipeg.
Utanáskrift til ri'stf&rans:
EDITOR HEIUSKRINGLA
853 Sargent A je„ Winnipeg.
“Heimskringla” is published by
tnd printed by
The Viking Press Ltd.
853-855 Svrgent Avenue, Winnipeg, Man.
Telephone: 89 994
WINNIPEG 17. SEPTEMBER 1930
Afleiðingarnar
Um afleiðingarnar af því, að viðskifta-
samningurinn við Nýja Sjáland var nunr
inn úr lögum, hefir ýmsum blöðum liber-
ala orðið tíðrætt, og um leið og þau hafa
haldið því fram, að það geti orðið dýrt
spaug fyrir Canada, að samningurinn var
upphafinn, hafa þau reynt að skella
skuldinni af því á Bennett og flokk hans.
Það er satt, að Nýja Sjáland tók það ó-
sinnt upp, að nokkur breyting var gerð á
þessum samningi. Að vísu má færa því
það til afsökunar, að hagur þess var að
nokkru rýrður við það. En að hinu leyt-
inu stendur gerólíkt á með vörur þær, er
héðan flytjast, samkvæmt samnirignum,
til Nýja Sjálands, og vörur þær, sem það-
an fluttust hingað. Af Can^da keypti
Nýja Sjáland meðal annars að miklu leyti
bíla, sem þar eru ekki búnir til, og ekk-
ert hnekkir því iðnaði landsins. En var-
an, sem Canada keypti frá Nýja Sjálandi,
er aftur á móti bændavara, sem hér er
framleidd, og af því stóð þeim iðnaði hér
stór hætta.
En hvernig sem Nýja Sjáland bregst
við þessu, er til framkvæmdanna kem-
ur, og hvort sem að það hættir Viðskift-
um sínum við Canada eða ekki, á Bennett
eða conservatíva flokkurinn ekki neina
sök á því. Það var Kingstjórndn, sem
samninginn gerði árið 1926, og þegar ihún
sá hvílíkt glappaskot hún hafði með hon-
um gert, nam hún riann sjálf úr lögum
aftur á síðasta þingi.
Tap Canada af þessum óheillasamningi
er auðsætt, þegar litið er á það, að árið
1925, sem var árið áður en samningurinn
varð að lögum, nam innflutt vara frá Nýja
Sjáiandi hingað $1,189,028, en útflutt
vara héðan til Nýja Sjálands $15,079,166.
Síðastliðið fjárhagsár nam innflutta var-
an orðið $16,282,719, en útflutta varan
ekki nema $19,166,000. Með samningun-
um jókst innflutta varan því frá Nýja Sjá-
^landi um fjórtán miljónir dollara, en út-
fltta varan ihéðan jókst á sama tíma að-
aðeins um rúmar fjórar miljónir dala. Og
Nýja Sjálands varan var að mestu eða
öllu leyti smjör, er Canada hafði aldrei
áður sótt til annara landa, heldur fram-
leitti það sjálft, og hafði meira að segja
afgang tii að selja til Englands og annara
landa með miklum hagnaði. En þau við-
skifti fóru öll út um þúfur, eins og liberal
stjórnin hefði átt að geta farið nærri um,
án þess að leiða stórtjón fyrst yfir landið
með þvf.
Viðvíkjandi tapi bílaiðnaðarins hér, af
því að samningur þessi var uppleystur.
er það ef til viU færrum ljóst, að Nýja
Sjáland keypti meira af bílum frá Can-
ada áður en þessi samningur var gerður,
en það gerði eftir að hann varð að lög-
um. Ef á það eitt væri litið, ætti það því
hvorki að gera tU né frá, þótt samningur
þessi væri upphafinn. En hængurinn er
þessi, að Nýja Sjáland lítur ekki þeim
augum nú á málið, sem það hefði gert,
ef samningurinn hefði aldrei verið gerður.
Og sem stendur er líkiegt, að Canada tapi
bílaviðskiftum sínum við Nýja Sjáland,
nema því aðeins að núverandi forsætisráð-
herra, Hon. R. B. Bennett, geti jafnað
sakirnar við Nýja Sjáland á ríkisráðstefn-
unni, sem haldin verður innan skamms í
Lundúnum. Og sem betur fer gerir hann
sér vonir um það, þó óárennilegt virðist,
eins og á Ný-Sjálendingum liggur út af
þessu.
Afleiðingarnar af þvi geta oft orðið
nógu alvarlegar, þegar stjórnir gera sh'k
glappaskot sem þau er Kingstjórnin gerði
*
HEIMSKRINGLA
með Nýja Sjálands samningunum. Það
var ekki aðeins, að hann væri stórhnekk-
ir einni grein frumiðnaðarins, meðan hann
var í gildi, heldur einnig hitt, að hann
kippti fótunum lundan þeim hagkvæmu
viðskiftum, sem Canada naut áður en
samningurinn var gerður. Og í svipað
horf eru viðskiftin við Frakkland, og í
raun og veru við flest önnur lönd komin,
vegna frámunalegs fyrirhyggjuleysis
Kingstjórnarinnar.
Canadiska þjóðin hefir sjaldan stígið
heillavænlegra spor, en hún gerði með
því að binda enda á stjórnarfargan Kings
og liberala í kosningunum í síðastliðnum
júlímánuði.
Stjórnmálavizka dr. Sigurðar
Eftirmáli.
Dr. Sigurður Júl. Jóhannesson heldur
áfram með sitt “evangelíum” í síðasita
Lögbergi, og tekur það naumast því að
eyða mikið meira púðri á hann, en vér
höfum þegar gert. Þegar hann er að
. skrifa um jafn viðkvæmt mál og brott-
rekstur sinn frá Lögbergi, höfum vér
ekki brjóst í oss til að vera vondir við
hann. Enda er hann nú bljúgur og auð-
mjúkur eins og barn, og játar ýmsa sorg-
lega skapsbresti sína. T. d. segjst hann
ekki treysta sér til að segja sögu Þjóð-
ræknisfélagsins, af því að sér sé ekki
“það geðslag gefið, að geta sagt hana rétta
með hógværð og stillingu.’’ Þetta vissum
vér nú reyndar fyrir löpgu og margir
fleiri, að hvorki hefir hann getað sagt þá
sögu rétta né með hógværð — en nú þeg-
ar hann er búinn að finna þetta sjálfur
og viðurkenna það, þá getum vér ekki ann
að en vottað honum hluttekningu vora,
og vænst þess, að honum veitist náð til
þess að sjá að sér.
* * *
Hins vegar sýnist doktorinn ennþá ekki
eiga sér neinnar viðreisnarvon í flokks-
ofstæki sínu og pólitískri hjátrú. Hann
segir að í conservatíva flokknum eigi ekíki
með réttu heima nema einungis svartir
sauðir, og hann hafi æfinlega leitt ógæfu
yfir land og lýð o. s. frv. Öllum er það
kunmugt, að sá flokkur var það, sem
lagði grundvöllinn að stjórnarskipun Can-
ada, og sá flokkur er það, sem nú er í
geysilegum meirihluta í landinu. Frá-
munalegir flokksratar hljóta þeir menn
að vera, sem þannig tala og rita, enda
þótt þeir séu að monta af sínum eigin ó-
Ieigðu Skoðunum. Enda hefir áður ver-
ið bent á það hér í blaðinu, að skoðanir
Sigurðar hafi fyrir þá einu, sök verið ó-
leigðar, að flokkurinn hefir ekki viljað
leigja þær, sbr. brottrekstur hans frá
Lögbergi og afneitun Lögbergs á honum
í kosningunum 1921.
* * *
Hvað þessum leiguskoðunum annars
viðvíkur, sem doktorinn er sí og æ að
reyna að hreinsa sig af í sambandi við Lög-
bergsritstjórmna, þá sýnir hann í því máli
vanstillingu sína og óðs manns æði, sem í
öðru. Sú fjarstæða hefir verið bláisin
upp af grunnhyggnum mönnum, að það
sé vansæmd að því fyrir ritstjóra, að
stjórna því blaði, sem ekki fer nákvæm-
lega og í öllum atriðum saman við hans
eigin persónulegu skoðanir. Þetta nær
auðvitað engri átt. Það eru eigendur
blaðanna og útgefendur, sem stefnu blaðs-
ins eiga að ráða, en ritstjóranum kemur
hún ekki við frekar en skipstjóra á Ev-
rópufari kemur við að fara upp á sitt ein-
dæmi að snúa við skipi, sem væri á leið
til Evrópu, og sigla því til Asíu, enda þótt
hann kysi það heldur persónulega. Segj-
um að skipstjórinn væri einnig persónu-
lega sannfærður um það, að það væri
landi og lýð affarasælla að sigla skipinu
til Asíu — þrátt fyrir það nær það engri
átt, að hann hafi nokkra heimild eða á-
stæðu til að breyta stefnu skipsins, enda
mundi enginn óbrjálaður skipstjóri fara
þannig að ráði sínu. En einmitt þetta er
það, sem Sigurður er að monta af að hann
hafi gert í blaðamennsku sinni. Þegar
hann má ekki stjórna blaðinu öldungis
eftir isínum eigin dutlungum og í öfuga
átt við vilja eigenda og útgefenda, þá mis-
skilur hann svo sína stöðu, að hann tel-
ur sér misboðið og neitar að taka kröfur
eigendanna til greina. Uar þá auðvitað
ekki um annað að gera en reka hann, því
að engin von er til að nokkurt fyrirtæki
geti þolað svo ósæmilega framkomu af
þjónum sínum.
' Við getum tekið annað dæmi, ef held-
ur væri von til að doktorinn mundi skilja
það. Segjum t. d. að Hjálmar Bergmann
eða einhver lögfræðingur taki að sér mái,
til vamar eða sóknar, sem hann sér á
auga lifandi bili að er rangt. Slíkt gera
lögmenn oft og tíðum, sökum atvinnu-
greinar sinnar, og draga fram öll þau
rök, sem hlutlaus skynsemi getur
fundið hlutaðeigandi málstað til stuðn-
ings, alveg án tillits til sinna persónulegu
skoðana. Engum dettur í hug að leggja
þessum mönnum slíkt út til lasts. Auð-
vitað getur slík málafærsla verið mann-
skemmandi, en hún þarf ekki að vera
það, ef gengið er að henni með hreinum
og hlutlausum hug. Eiula skipar réttvísi ;
flestra landa opinberan verjanda, jafnvel I
í hrylliiegustu glæpamálum. Sýnir þetta
að lögvísir menn og réttlátir telja öllum
sanneika betur borgið með því, að ítrustu
röksemda sé leitað í öllum málum til sókn-
ar og varnar. Og samkvæmt þeirri grund-
vallarhugmynd eru mikið rneiri líkur til,
að þeir ritstjórar geti orðið þjónar sann-
leikans á einhverju sviði, sem þannig geta
sótt og varið mál af hlutlausri skynsemi,
en hinir, sem svo eru fullir af persónuleg-
um hroka og flokksofstæki, að þeir sjá
hvergi handaskil í sínum eigin moldar-
austri. Hyggjum vér því, að Lögberg
hafi farið hárrétt að ráði sínu, er það rak
Sigurð.
* * *
Enn er dr. Sig. Júl. Jóhannesson ekki
búinn að átta sig á því, að engin þjóð-
rækni kemur í Ijós í því til eða frá, hverj-
um stjórnmálaflokki menn tilheyra hér-
lendum, liberölum eða conservatívum,
enda snertir það mál algerlega þetta land
en ekki ísland. Búumst vér naumast við
því, að doktorinn verði allt í einu svo gáf-
aður hér á eftir, að hann geti látið sér
skiljast þetta, þó að sennilega veitist
flestum öðrum tiltölulega auðvelt að koma
því inn í höfuðið, og nennum vér því ekki
að f-ara að útskýra það nánar fyrir hon-
um. Vér höfum margsinnis tekið það
fram, að vér teljum að margt sé vel um
Joseph Thorson, þótt vér gætum ekki
stutt hann, þar sem hann fyllti þann flokk,
senf vér höfum svipaða afstöðu til og Sig-
urður til conservatíva flokksins. Sann-
leikurinn mun þó vera sá, að Joseph Thor-
son hefir ef til vill fyrirgert mest trausti
sín.u meðal íslendinga hér í borg, á því
hversu slælega hann reyndist heimferð-
arnefndinni og á daðri sínu við sjálfboða.
Einhver von hefði verið til þess, að Heims
kringla hefði stutt hann til þings, ef hann
hefði reynst betri íslendingur i því máli.
En þegar hún hafði hvorki við hann að
virða þjóðræknina eða stjórnmálastefn-
una, hvernig gat þá nokkur sanngimi ætl-
ast til þess að hún styddi hann? Rök
semdir dr. Sigurðar fara hér á sínu venju-
lega hundavaði.
* * *
Enda þótt vesalings doktorinn reyni
að látast vera borginmannlegur yfir því,
að hafa átt sæti í sjálfboðanefndinni, þá
vita allir, að það eru ekki nema hreysti-
yrði, og aumka menn hann nú yfirleitt og
alla þá, er að því flani stóðu. Sérstaklega
er Sigurður brjóstumkennianlegur fyrir,
að hafa átt því láni að fagna að vera kos-
inn í heimferðarnefnd Þjóðræknisfélags-
ins, með öörum góðum mönnum, en fyrir-'
gera svo því trausti, með því að gerast
liðhlaupi að áeggjan sér verri manna, og
lenda í slagtogi með þessum slettireku-
lýð, sem hugðist að sundra Þjóðræknis-
félaginu og ganga með því yfir höfuðið
á öllu því, sem íslenzkt er hér í Vestur-
heimi. Sagan hefir nú talað nógu greini
lega til þess að sýna, hvílíkt vindhögg
þessara manna varð. Hefir þó líklegast
aldrei ódrengilegar verið farið aftan að
heiðri íslendinga í þessu landi, en með
tilræði þeirra, og er þá langt -til jafnað,
enda mun seint fyrnast minkunn þeima.
í einlægni hefðum vér kosið það dr. Sig.
Júl. Jóhannessyni til handa, að hann hefði
aldrei verið svo ógæfusamur að láta ginna
sig yfir í slettirekuliðið, því að vér viljum
svo gjarna ímynda oss, að honum hafi
orðið sú slysni á meira af meðfæddri
fljótfærni og hringlandahætti, en slæmu
hjartalagi.
Jón Runólfsson, skáld
A laugardaginn andaðist á Almenna sjúkra-
húsinu hér í bænum, Jón Runólfsson skáld. —
Hann var fæddur að Gilsárteigi í Suður-Múlasýslu
á Islandi 31. ágúst 1855, sonur Runólfs ^bónda
Jónssonar og konu hans Margrétar Bjarnadótt-
ur. Fluttist hann til Ameríku árið 1879, og hef •
ir síðan dvalið lengstaf víðsvegar í Minnesota ;
og Manitoba. Var hann sjálfmenntaður mað-
ur og stundaði lengst af kennslustörf og ýmis-
lega vinnu aðra. Jón var skáld gott, vandvirk-
ur á ljóð sín og tilfinningamaður. Eftir hann
hefir komið út ljóðabókin “Þögul leiftur”, prent-
úð í Wmnipeg 1924.
Leif Ericsson
American League
Samkvæmt. bréfi frá hr. Carl C.
Peterson, dags. 9. sept., er félag þetta
þegar stofnsett fyrir sunnan, en að-
eins ólöggilt enn. Hér fer á eftir
kafli úr bréfi hans, sem gefur frek-
ari skýringar á því, sem hann hefir
áður ritað um málið hér í blaðinu:
Ritstj. Heimskringlu,
853 Sargent Ave., Winnipeg.
Kæri herra!
---:---I bréfi mínu frá 17. júli
s. l. er sumstaðar eigi sem greinileg-
ast til orða tekið, sökum þess að
bréfið var skrifað i flýti og ekki ná-
kvæmlega yfirfarið. Viljið þér gera
svo vel og leyfa mér að útskýra
nokkur atriði þess ofurlítið nánar
fyrir lesendum yðar.
1. Sú áherzla, sem lögð er á stofn-
un ræðismannsembættis á Islandi, er
að sumu leyti villandi. Fulltrúar
þeir, sem Bandaríkin sendu heim í
sumar, gengu í raun og veru lengra
í tillögum sínum en að ræðismanns-
embætti væri stofnað. Þeir voru ein-
dregið fylgjandi því, að komið væri
á fullkomnu beinu stjórnmálasam-
í bandi, sem er í því fólgið að skift-
ast á sendiherrum. Að ræðismanns-
embætti verði stofnað í sambandi við
það, leiðir af sjálfu sér, og er eigi
annað en þáttur af þesskonar stjórn-
málasambandi. Ætti sérhver lesari
yðar, sem kynni að hafa löngun t'l
að skrifa forsetanum eða einhverjum
þingmanni, að gera glöggan greinar-
mun á þessu tvennu, og fara fram á
það, að hafið verði beint stjórnmála-
| samband við íslenzku stjórnina með
því að skipaður verði í Reykjavík
I amerískur legáti með fullu sendi-
herravaldi og íslenzka stjórnin eigi
sér samskonar fulltrúa í Washington,-
Að fara fram á stofnun ræðismanns-
embættis í Reykjavík fyrir hönd
Bandarikjanna, er því ekki nema
einn þáttur þessa víðtækara stjórn-
málasambands, er hlyti að verða því
samfara. En slíkt samband sem
þetta hlyti auðvitað að brjóta í bág
við sumar mótsagnir sambandslag-
anna frá 1918, sem gera hvortveggja í
einu, að viðurkenna og takmarka
fullveldi Islands. Verður hvort sem er
að slíta þeim samningi frá Islands
hálfu, svo að Island fái fullkomið
svigrúm til að auglýsa öllum heirni
fullveldi sitt, og í þessum tilgangi er
beint stjórnmálasamband milli Is-
lands og Ameríku betra en nokkuð
annað. Þetta verða menn að skilja
til hlítar.
2. Enda þótt nokkrir pápískif
þingmenn hafi gert tilraun til að fá
kongressið til að samþykkja lög uro
að koma á “Kólumbusardegi”, sem
almennum frídegi í ríkinu, þá hafa
allar þessar tilraunir orðið að engu
og hljóta framvegis að verða að engu
af því að þær eru andstæðar stjórn-
arskipuninni. Er það eigi á valdi
kongressins heldur hinna sérstöku
ríkja að setja lög um slíka, hluti. En
Kólumbusarsinnar hafa troðið í gegn
lögum í þó nokkrum aðalríkjum
Bandarikjanna um Kólumbusardag,
sem almennan löggiltan frídag, og
þar á meðal New York. Er það til-
gangurinn fyrir þessum dátum, að
þrýsta samskonar löggjöf i gegn í
öllum hinum rikjunum, unz “Kólum-
busardagur” verður orðinn að al-
mennum frídegi þjóðarinnar, eins og
t. d. 4. júlí, þakklætishátiðin og af-
mælisdagar Washingtons og Lincolns.
En tæplega mun Ameríka hirða um
að leggja nafn Kólumbusar að jöfnu
við nöfn þeirra Washingtons og Lin-
colns, eftir þær upplýsingar og
fræðslu, sem félagið “Leif Ericsson
Amercian League” mun bráðlega gera
alþjóð heyrinkunna, og er eg þá kom-
inn að þriðja atriðinu er eg vildi út-
skýra nánar.
3. The Leif Ericsson American Lea-
gue, eða “L. E. A. L.” eins og það
er nefnt til styttingar, verður bráð-
lega löggilt í New York ríki sem
fræðslufélag, án tillits til nokkurs á-
góða. Verða settar á stofn félags-
deildir í ýmsum öðrum fylkjum
Bandaríkjanna, og sömuleiðis í fylkj-
um Canada,- ef málefnið fær byr þar.
Verða aðalstöðvar félagsins í New
York, og einnig verða settar skrif-
stofur í hverju ríki eða fylki, til að
hafa eftirlit með félagsmálum á
hverjum stað. Auglýsingar verða
gefnar út um þessi efni, undireins og
félagið er formlega löggilt og sett á
laggirnar.
Þessi bráðabyrgðar greinargerð til
lesenda Heimskringlu getur eigi gef-
ið upp nöfn félagsstofnendanna að
sinni. Verða þau eigi birt fyr en
fullkomin löggilding hefir farið fram.
Þangað til verður þetta að nægja, en
hins vegar býð eg ölum hér með, sem
unna þessari félagshugmynd og á-
huga hafa fyrir “L. E. A. L.”, að
skrifast á við mig um málið og fá
frekari upplýsingar viðvikjandi stofn-
un félagsins og fjármálum og mynd-
un félagsdeilda.
Verður hverjum félaga látið í té
1 fullan aldarfjórðung hafa
Dodds nýrna pillur verið hin
viðurkenndu meðul við bak-
verk, gigt og blöðru sjúkdóm-
um, og hinna mörgu kvilla, er
stafa frá veikluðum nýrum. —
Þær eru til sölu í öllum lyfja-
búðum á 50c askjan e,a 6 öskjur
fyrir $2.50. Panta má þær beint
frá Dodds Medicine Company,
Ltd., Toronto, Ont., og senda
andvirðið þangað.
smekklegt merki til að sýna á sam-
kvæmisstöðum og skrifstofum fé-
lagsins, stofnað verður til funda, fyr-
i irlestra og samkvæma, en ekkert
leynibrugg verður þar viðhaft, helgi-
I siðir, svardagar eða annað írafár.
Þetta er í stuttu máli hugmyndin
I fyrir þeim, sem ásamt mér hafa bor-
ið L. E. A. L. hugmyndina fyrir
brjósti. Og meðal þeirra eru merkir
öldungaráðsmenn í Bandaríkjunum.
forseti eins háskólans hér fyrir sunn••
an og víðkunnur lögfræðingur í New
York.
Stefnuskrá “L. E. A. L.”, hefir þá
aðallega þessi atriði inni að halda:
• (a) Að vinna að því, að koma þegar
í stað á beinu stjómmálasambandi
milli Ameríku og Islands, landinii
I sem fyrst uppgötvaði Ameríku. (b)
að breiða út “L. E. A. L.” félagsskap
inn og (c) að efla þekkingu á íslenzk-
um og norrænum bókmenntum og
menningu við amerískar mennta-
stofnanir, og vekja skilning á því,
að það geti orðið amerískri menn-
ing öflugar stoðir, og er
þetta megin viðfangsefni og tilgang-
ur félagsins.
Yðar einlægur,
Carl C. Peterson.
Musterishreinsunin
/
Ræða flutt af séra Benjamín Kristj-
ánssyni, í kirkju Sambandssafnaðar
í Winnipeg, sunnudaginn 7. sept. 1930
Textar:
Matt. 23; Mk. 11, 15-17.
Þessar tvær frásögur úr lífi Jesú,
sem eg hefi lesið fyrir yður í kvöld,
heyra bersýnilega saman, þótt arf-
sögnin slíti þær sundur. Ekki er ó-
sennilegt, að Jesús hafi haldið hina
snörpu ávítunarræðu sína yfir fari-
seunum í sama mund og hann rak
okrarana út úr musterinu, og vildi
þannig hreinsa til í húsi föður síns.
Geðblærinn er hinn sami yfir báðum
sögunum. I stað hins venjulega sól-
skins og sumarblíðu, sem hvílir yfir
frásögninni um Jesú, er hér skollið
á ofsaveður, sviftibyljir þeirrar mátt-
ugu lundar, sem enginn fékk staðist,
manns sem talar eins og sá, sem vald
hefir.
Fyrir þessi sérstöku og óvenjulegu
einkenni, sem í þessum frásögnum
koma í ljós á skapgerð Jesú, hafa
sumir viljað neita því, að þessi saga
geti verið af hinum sama Jesú frá
Nazaret og guðspjöllin skýra annars
frá. Sé þetta svo ólíkt hinu ríka kær-
leikseðli hans, hógværð og lítillæti,
þolinmæði og langlundargeði, að eigi
fái það staðist hvað við hliðina á
öðru, og hefir þess verið getið til, að
þessi frásögn um ávítunarræðu Jesú
til fariseanna og musterishreinsun-
ina, stafi frá einhverjum öðrum pré-
dikara, sem hafi verið ofsatrúarmað-
ur og lítt sést fyrir í orðum og at-
höfnum.
Þessi tilgáta þykir mér ekki senni-
leg, og held eg fáum, sem þessi efni
hafa grandgæfilega hugleitt og rann-
sakað. Areksturinn milli Jesú og
fariseanna, sem voru fulltrúar hinna
rikjandi trúarbragða á Gyðingalandi,
er meginefni allrar frásögunnar um
Jesú og hinna sorglegu æfiloka hans.
I þessum frásögnum skerst greini-
legast í odda, afmarkar Jesús greini-
legast muninn á sínum skoðunum og
hinum gamla átrúnaði. Flest ann-
að vildi eg fremur missa úr Nýja
testamentinu en þessa óviðjafnanlegu
ræðu og þessa óviðjafnanlegu' at-
höfn. Hún fræðir oss ef til vill meira
um hina skörulegu og hreinmannlegu
skapgerð Jesú, en öll hin frásagan til
samans.
Jesú var sjálfum sér samkvæmur
allt í gegn. En eins og til allra
manna, gerði lífið og atvikin til hans