Heimskringla - 10.12.1930, Side 5

WINNIPEG 10. DESEMBER, 1930.
HEIMSKRINGLA
5 BLAÐSIÐA
Yfirlýsinp.
I Heimskringlu, sem út kom 22
október, 1930, stóðu þessi ummæii
um sjálfboðanefndina og framkomu
hennar í heimferðarmálinu:
Og jafnvel í heimferðarmálinu
sjálfu blygðuðust þessir herrar sin
ekki fyrir það, að ganga rakleitt inn
á. þá braut, sem þeir reyndu að tor-
tryg'g'ja og rógbera heimferðarnefnd-
ina mest fyrir, undireins og þeir sáu
sér það fært. Þeir þágu allan þann
styrk’ sem þeir gátu fengið. Þeir
tóku með þakklæti við helmingnum
af þeirri fjárveitingu frá Manitoba-
stjórn, sem ætluð var heimfararnefnd
Þjóðræknisfélagsins, og eftir það
heyrðist aldrei stunur eða hósti frá
þeim yfir því, að sú fjárveiting væri
svívirðileg.”
Ennfremur er í sömu grein gefið í
skyn, að öll barátta sjálfboðanefnd-
arinnar á móti stjórnarstyrk hafi ver
ið hin argvítugasta hræsni.
Heimskringlu hafa nú borist fulln-
aðar sannanir fyrir því, að sjálfboða-
nefndin hefir alls engan stjórnarstyrk
Þegið frá Manitobastjóm eða nokk-
urri annari stjóm, og, að áburður sá,
sem í áðurgreindum ummælum felst,
hefir því ekkert við að styðjast. —
Heimskringlu er því ljúft að taka
aftur þessar staðhæfingar og játa,
að þær séu ástæðulausar, og biðja
hlutaðeigendur afsökunar á því, að
þær vom birtar.
trtgáfunefnd Heimskringlu-
steinröðinni fyrir framan mig, þar
sem eg sat í sætinu hans-
"Já, hvað gerir þú með þetta?”
“Það eru nóturnar mínar. Þetta
stóra eru heilnóturnar, en litlu blöð-
em hálfnóturnar.”
“Já, þarna kemurðu með það. Hús-
hóndi þinn er organisti, og þú hefir
náttúrlega lært af honum allar nót-
umar. Spilar þú þá aðeins lög, sem
Þú kannt, eða býr þú til ný lög?”
“Eg hefi búið til eitt lag.”
“Viltu lofa mér að heyra það?”
“Eg get það ekki ,það er svo vit-
laust."
Hann sagði mér frá og sýndi mér
sólskríkjuhreiður i vörðunni uppi yfir
okkur. Það voru komnir talsvert
stórir ungar i hreiðrið og færði hann
Þeim oft mjólkurskánar, og hafði
hann mikla ánægju af hreiðrinu. —
Þessi drengur var fluttyr næsta vor
Ina á spítalann á Akureyri og dó
hann þar úr tæringu.
» * *
Er ekki fegurðin móðir kærleik-
ans í sálum mannanna? Er það ekki
fegurðarhrifningin, sem vekur eða ýt-
*r við kærleikanum í brjóstum mann-
anna strax á morgni æfidagsins? Er
Það ekki fegurðartilfinningin, sem
vekur ást' til landsins, þegar sjón-
öeildarhringurinn hvilir fylltur i
faðmi sólaruppkomunnar eða sólset-
nrsins og tignarsvipur fjallanna býr
Vfir litskrúði hvammanna og dala-
hlíðanna? Er það ekki fegurðin i
tönum, fegurðin í bliki stjarnanna,
fegurð og dýpt augnanna, og fegurð
málsins og hugsananna, sem vekur
haerleikann i brjósti mannanna? Og
er þá ekki dómgreind mannsins móð-
lr fegurðarinnar ? Hún sem kveður
á um það til hvers sérstaks manns,
hvað honum út af fyrir sig er hríf-
andi fegurð. Dómgreindin, æðsti
hæfileikinn, skuggsjá fegurðarinnar
°S kærleikans, ljósviti sannleikans,
dásamlegasta gjöf drottins- Af sam-
talinu við gáfaða tólf ára drenginn,
ið. mér við að úrskurða svo, að það
væri sólskríkjan í vörðunni, tónam-
ir í geitnaskófinni, blómin í brekk-
unni og á lækjarbökkunum, sem eg
reið fram hjá, lognið og fegurðin 1
sjóndeildarhringnum, sem leiddi tárin
út í augu drengsins, fremur en leið-
indin yfir hjásetunni, í svona fögra
og góðu veðri. En drengurinn var
fastur sem klettur og fádæma dulur.
Er það nú nokkur furða, þó eg líka
væri hnípinn eftir að eg skildi við
drenginn, vanskilinn, bláfátækan og
hjálparlausan ? En var þá ekkert eft-
ir honum litið? Aður en ár var liðið,
er hann fluttur in ná ljósvegu sann-
leikans, kærleikans og fegurðarinn-
ar, með ímynd guðs, dómgreindina
að eilífu þroskaskilyrði.
Eg er nú kannske sekur um útúr-
dúra, en enginn segir “flýttu þér”.
Eg get hvort sem er ekkert annað
gert en að hugsa og prjóna, og skrifa
síðan eg lærði á ritvélina, á meðan
góðu börnin trúa mér fyrir henni.
Nú ætla eg að skreppa frá Gríms-
stöðum á Fjöllum í kaupstað austur á
Vopnafjörð. — Eg þarf nú víða við að
koma, á þar marga kunningja, og
verð sjálfsagt lengi á leiðinni. Nú
var eg 18 ára gamall og var nýfarið
að nota mig sem fulltrúa föður mins
þegar hann var eitthvað fatlaður.
I þetta skifti var hann vesæll en ekki
mátti fresta aðal kaupstaðarferðinni.
Duglegasti vinnumaðurinn var send-
ur með marga hesta undir áburði,
en burðurinn voru ullarbaggar og
tólgarbelgir, sem eg átti að leggja inn
í búðarreikninginn, og taka svo út úr
búðinni nauðsynjavörur og eitthvað
dálítið upp með mér af þessum vanda
nú allt vel úr hendi farast. Eg fann
mikið til þess að ábyrgðin var öll á
mér, en mig minnir samt, að eg væri
dálítið upp með mér af þessum vanda
sem eg þótti fær um að leysa af hendi
Erindið var líka margbrotið og spenn
andi; eg átti sem sé eitt með öðru
að taka unga og fallega stúlku i
ferðinni og flytja hana með mér heim
í búið. Þegar góð er tið um mán-
aðamótin júní og júlí, þá er hestanna
vegna miklu betra að vera á ferð á
nóttunni en á daginn, hitinn er minni,
og hestarnir, sem b/era þunga bagga,
svitna mikið minna; jafnvel betra
fyrir manninn lika, enda gangast
flestir fyrir fegurðinni, sem er miklu
meiri á nóttunni í heiðríkum veðr-
um, einkum við upprás sólar. Eg
átti ekkert að tefjast við lestagang-
inn eða áburðarhestana, því eg þurfti
svo marga króka að fara í sveitinni
i ýmsum erindum til viðskiftamanna
Eg lagði af stað að heiman um hátta-
tíma og átti yfir Dimmafjaílgarð að
sækja. Það er langur, dimmur og
draugslegur fjallvegur, hér um bil
60 mílur enskar frá Grímsstöðum
og að fyrstu mannabústöðum i
Vopnafjarðardölum, og á tveimur
þriðju pörtum af þessari leið er ekki
stingandi strá að hafa fyrir nokkra
skepnu, og þó er eins og þessi fjall-
garður sé hálfgerður kunningi minn,
svona í endurminningunni. Eg þurfti
að fara ofan að innsta bæ, Haugs-
stöðum í Vesturárdal, og er það mik-
ill krókur á minni leið. Eg kom þar
nokkru fyrir fótaferðartíma og sofn-
aði um stund úti á túni, vildi ekki
gera neitt ónæði; veðrið var líka svo
undurgott. Húsbændur og heimilis-
fólk á þessum bæ þekkti eg þá ekki
neitt. Þangað hafði flutt um vor-
ið Björn Halldórsson frá trlfsstöð-
um i Loðmundarfirði, og Bjöm hafði
eg aðeins séð einu sinni áður, sumar •
þ/r stm
notiS
TIMBUR
KA UPIÐ
The Empire Sash & Door Co., Ltd.
BirgBir: Henry Ave. East Phone: 26 350
Bkrifstofa: 5. gólfi, Bank of Hamilton
VER© gæði ANÆGJA.
Fishermens Supplies
Ltd.
PRICES REDUCED
SPECIAL EXTRA DIS-
1
EINEN—30-3 — 40-3 —»45-3 and 50-3
COTJNT 10% off List.
Sea Island Cotton—60-6 and 70-6 in 3ti mest—This netting gave
Wonderful results on Lake Winnipeg last Winter—SPECIAL NET
CASH PRICE—$2.95 per pound.
reductions on Sideline and Seaming Twine-
EARGE STOCK IN WINNIPEG
hets seamed to order.
Write for price list or call and see us.
^ I
FISHERMENS SUPPLIES LTD.
132 PRINCESS ST., Cor. WiIIiam and Princess, Winnlpeg.
PIIONE 28 071
ið 1874, er hann reið á Þingvöll á-
samt mörgum góðum mönnum, og
gisti þá hjá föður mínum á Gríms
stöðum. Þegar eg sá að það fór að
rjúka upp úr eldhússtrompinum, þá
færði eg mig heim á hlaðið til þess
að vera til taks þegar sá fyrsti kæmi
út og kaffið væri orðið heitt. Já,
það leið heldur ekki á löngu að hús-
bóndinn kom út, og tók höfðinglega
á móti mér. Björn hafið kynt sér mik-
ið og lesið um aðferð til að lænka
menn með köldum vatnsböðum, en eg
átti bróðir sem 10 ára gamall, veikt-
ist af slagi á þann hátt að hann varð
allur afllaus, önnur hliðin, og höfðu
margir læknar reynt að bæta honum
þetta en gátu ekki, átti nú að reyna
vatnsböðin samkvæmt fyrirsögn
Björns en það tók langan tíma og
mikla fyrirhöfn og ætlaði Björn að
láta dóttir sína, Björgu, leysa þetta
starf af hendi, og var eg nú kominn
til að sækja hana en hún var þá ekki
til fyr en eftir viku, svo eg varð að
fara svobúinn í það skiftið, og var
þá fyrsta erindi mínu þar með löður-
mannlega lokið.
Björn var skemtilegur heim að
sækja, hann var fjörmaður mikill og
framgjarn til orða og verka. Hjá
honum sá eg það sem eg hafði aldrei
fvr séð á bónda heimili, og sá heldur
aldrei seinna. Hann leit á úrið hvað
tímanum liði, og stökk þá alt í einu
frá mér útá hlað og blés í stóran
lúður svo undirtók í fjöllunum á báð-
a vegu þannig blés hann tvisvar,
eða þrisvar, með dálitlu millibili, þeg-
ar hann kom aftur inní stofuna til
mín, sagðist hann hafa verið að tala
við smalann sinn, hann sagðist ekki
vilja láta reka ærnar sínar heim fyr
en stúlkurnar væra áreiðanlega til að
mjólka, og þó það ætti nú æfinlega
að vera á sama tíma, þá færi nú oft
svo að það væri ekki hægt að fylgja
þeim tíma nákvæmlega og það gerði
þá heldur ekki mikið til ef æmar
væru kyrrar i haganum. Björn vildi
tala við mig um trúarbrögð, en hann
komst fljótt að þeirri niðurstöðu að
eg bæri ekkert skynbragð á þá hluti,
svo það féll niður í bróðurlegri sam-
kvæmni á báðar hliðar. Eg kyntist
þarna i fyrsta skifti börnum Björns
og þó mikið meira seinna og urðum
við góðir kunningjar þó Dimmifjall-
garður væri á mili. Eftir að hafa þeg-
ið þarna góðann greiða, lagði eg af
stað og kom hvergi við fyr en á Vak-
ursstöðum, en það þótti Fjallamönn-
um æfinlega skylt að hvíla hesta sína
ir frá Grímsstöðum á Fjöllum. Sam-
sjálfir allan þann greiða sem þeir
gátu á móti tekið. Vakursstaðir var
stór jörð og var þar ávalt tvíbýli eft-
ir að eg man fyrst eftir mér. Þar
hafði til hárrar elli búið alltaf á sama
stað sveitarhöfðinginn Jón Jónsson.
og kona hans, Elisabet Sigurðardótt-
ir frá Grímsstöðum á Fjöllum. Sam-
lyndi, sambúð og samvinnu var svo
háttað á þessu heimili að það var ekki
fyrir gesti pð vita á hverra vegum
þeir voru þegar þar var heim komið:
því þó maður væri boðinn á þessu
búinu þá var altaf boðið líka inn á
hitt búið áður en yfirlauk, og var þá
allt á bátinn borið, þegar að heiman
var haldið. Annarsvegar á jörðinni
bjó Guðrún dóttir gömlu hjónanna og
maður hennar, Hallgrímur Sigurðs-
son, hinsvegar mun hafa verið félags-
bú með gömlu hjónunum og börnum
þeirra ógiftum heima. Gamli Jón á
Vakursstöðum, einsog hann var oft-
ast kallaður, var fornhetjulegur uppá
að sjá og eftir að lita, hann bar með
sér alvöruþunga í yfirbragði, svo það
sýndist sem engin gleðiblær kæmist
fyrir á andlitinu á honum, rúnir lífs-
reynslunnar skipuðu þar öll sæti, en
gleðibragð Jóns mun hafa orðið flest-
um uppbyggilegt, sem nutu þess, því
allur likaminn lét það i ljósi með
aðdáanlegum innileik, og mér er það
ógleymanlegt þegar eg sá Jón gleðj-
ast yfir einhverju, hvað viðmótið
varð þá vinsamlegt og aðlaðandi.
Sagan sem eg nú segi, lýsir dálitið
Jóni á Vakursstöðum. Það var kom-
ið fram á útmáuði, veturinn hafði
verið mjög harður, lengsta jarðbann
yfir allt, og frost mikil, margir bænd-
ur í Vopnafirði voru orðnir heylitlir
og sumir heylausir, en þegar svo var
liðið á vetur þá þótti jafnan sjálfsagt
að þeir sem byrgastir voru af heyj-
um lánuðu hey alt sem álitið var að
þeir mættu missa frá sínum skepn-
um til þess að fyrirbyggja fellir hjá
nokkrum mqpni, sem æfinlega hafði
svo skaðleg áhrif á alla sveitina fyrir
eftirkomandi tima. Jón á Vakurs-
stöðum var hreppstjóri í sveitinni og
komu menn auðvitað til hans, þeir
sem bágast áttu til að bera upp bág-
indi sín. Hann var jafnan með þeim
heybyrgustu í sveitinni og dróg ekki
heldur af sér að hjálpa á meðan hann
gat, en svo kom að hann mátti ekki
missa meira. Oddur hét bóndi, ríkur
karl í Krossavik og hafði hann mikið
meiri hey en hann mundi þurfa að
halda á þenna vetur en allir fóra
bónleiðir frá honum, en neyðin herti
hinsvegar að. Þá heimsókti Jón Odd
í Krossvík og skoraði á hann að láta
afhenda hey til hinna bágstöddu
manna eins mikið og hann mátti
missa frá sínum eigin skepnum. En
Oddur neitaði, sagðist sjálfur hafa að Þ<5 eg telji svo til eða greini svo
aflað sinna heyja og að öllu leyti frá allar Þær endurminningar, er eg
ráða yfir þeim. “Þá tel eg þínar &et hér um> grerist í einni kaupstað-
skepnur og legg þeim til eins mikið
fóður og mér þykir sanngjamt, af
þinu eigin heyi, og tek svo afganginn
hvað sem þú segir.” Næsta dag kom
Jón með marga menn og hesta og
sleða og tók hey og útbýtti því eins-
og honum best líkaði. Var þá Oddur
reiður en gat ekki að gjört. Fór svo
um hríð þangað til Jón hafði tekið
allt sem hann áleit að Oddur mætti
missa. A þann hátt bjargaði Jón öll-
um skepnum í Vopnafirði frá hung-
ursdauða, en auðvitað voru þeir marg-
ir fleiri viljugir sem liðsinni sitt léðu
til þessar mála. Næsta sumar stóð
Jón á sömu tóttarveggjunum i Kross-
avík og sá um að kastað var jafn-
miklu og góðu heyi í heyrúmin sem
hann tók úr um veturinn, þá lá vel á
Oddi og kom hann þá með brennivíns-
flösku og vildi gefa Jóni og þeim
öðrufn er þar voru að verki, tók þá
Jón honum vel og smakkaði á flösk-
unni hjá honum en sagði honum þó
hreinskilningslega hvað mikið minni
ánægja hans væri nú í raun og vera á
þessum tíma af þvi hann hefði tekið
sér svo illa i vetur og að það vær:
þvi ekki hans dyggð að þakka þó
menn hefðu flotið stórslysalaust út-
úr stríðinu. Vanalega átti hver sveit
einhvern þann afreksmann sem bar af
öllum hinum og lengi er í minnum
hafður.
Þegar gömlu hjónin, Jón og Elisa-
bet, áttu 50 ára hjónabandsafmæli.
þá sendu Fjallamenn þeim 120 krón-
ur í peningum og skriflegt ávarp
blessunar óskir og þakklæti fyrir all-
gott á mörgum liðnum árum, ávarp
þetta endaði með þessu versi sem mig
minnir að væri tekið uppúr Jónasar
Halgrímssonar kvæðabók.
Hafðu þökk fyrir allt sem þú varst
oss ávalt,
því mun vandhæfi slíkan að finna.
Veiti hamingjan þér það sem hugs-
um nú vér,
góði hugljúfinn bræðranna þinna.
Mér er ávarp þetta minnisstætt, af
þeirri ástæðu að eg var látinn skrifa
það, og þó einkum vegna þess hvað
mikill bróðurhugur lýsti sér í því.
Faðir minn sendi vinnumann sinn og
frænda okkar, Arna Axford, sem dó
hér í Winnipeg næstliðið vor, með
þetta skjal og peningana austur í
Vakursstaði þann dag sem gullbrúð-
kahpið stóð- Þar var þá samankom-
inn fjöldi af mönnum. Þegar Arni
hafði afhent þessa sendingu og ávarp-
ið hafði verið upplesið af þar til
kjörnum manni í heyrandi hljóði, þá
gekk öldungurinn fram með borðinu
og lýsti því yfir að hann gæfi þess-
ar 100 krónur til barnaskólabygging-
ar á Vopnafirði, en það stórræði hafði
ekki heyrst áður. Var með þessu alveg
ákveðið, að stofna skólann og hafa
hann á Vopnafirði. Elzti maðurinn
í sveitinni hafði fyrstur komið auga
á framtíðar nauðsynjamálið, eða að
minnsta kosti varð fyrstur til að gefa
því byr í orði og verki, og það var
Jóni á Vakursstöðum líkast.
Áður en eg fór frá Vakursstöðum,
var vinnumaður foreldra minna, lesta-
maðurinn, kominn í Vakursstaða
nesið og búinn að taka baggana ofan
af hestunum til að hvíla þá. Yfir
allt land, að svo miklu leyti sem eg
þekti til, var það kölluð lest, þar sem
margir hestar fóru saman undir á-
burði og sá lestarmaður, er sá um
hestana og farangurinn allan.
Enginn skyldi ímynda sér að þetta
hafi verið auðvelt starf. Það krafði
mikillar karlmennsku að láta marga
100 punda bagga upp á klakk svona
í rennu og nú voru þó baggarnir allt-
af þyngri en það. Á Norðurlandi var
almennur siður að láta 100 pund af
arferð, þá þarf það ekki endilega
svo að vera, því að ferð minni rifjast
það margt upp, sem gerst hefur áður
og seinna á mínum og annars ferð-
um um þessar stöðvar, og sem eg
endurminnist þegar nú hug minn kem
heim á bæina og eg sé í anda gömlu
andlitin og atburðimir löngu liðnir
styggjast á fætur.
Frh.
UM VÍÐA VERÖLD.
(Frh. frá 1. síðu).
og voru 25,500 þeirra frjáls eign eða
tekin á erfðafestu. Helming nýbýl-
anna fengu hermenn úr frelsisstríð-
inu.
Þetta sýnir einhverjar hinar harð-
vítugustu aðfarir í búnaðarbylting-
unni og svipaðar vora aðfarirnar í
Lettlandi. Þar var það sett í lög ár-
ið 1920, að hver bóndi ætti rétt til
jarðnæðis, en ríkið skyldugt til að
láta það í té. En nýbýlin voru fengin
með skiftingu stóreignanna, og á
fyrstu sjö árunum eftir lagasetning-
una voru stofnuð 56 þúsund nýbýli
10—20 ha. hvert, og er nú þriðjung-
ur lettneskra bænda nýbýlabændur,
en fornu stórbændumir, er vora
sviftir jörðum sinum endurgjaldslaust
una hið versta hag sínum.
I Lithauen var farið miklu vægara
í sakirnar. Þar voru að vísu stofn-
uð 50 þúsund nýbýli fram að árinu
1928, en þau voru að mestu stofnuð
með skiftingu á ríkissjóðsjörðum,
lénum og klaustraeignum, en einka-
eignum þyrmt sem mest að auðið
var, en greitt fyrir þær fult gjald,
þegar þær voru teknar. Áður en
eignanámið hófst, voru f landinu
3200 stórjarðir (yfir 80 ha ), samtals
775 þúsund hektarar, og af þvi voru
(til 1918) teknir eignamámi 430 þús.
ha. Þær jarðir, sem minni eru en
150 ha., má ekki skerða, nýtt há-
mark, en var áður 80 ha.
I 'i jeKKOslóvakíu var mikið af jörð
um einnig í höndum stóreignamanna,
en með lögum frá 2(5. apríl 1919 var
ákveðið að taka mætti eignarnámi
það af slíkum jörðum, sem umfram
væri 150 ha. og 100 ha. skógar. Fyr-
ir eignarnámsjarðirnar átti að nafn-
inu til að greiða fullt jarðaverð, en
í framkvæmdinni fór því fjarri, þv':
að gjaldið var miðað við matsverö
Hér er iækning
við kviðsliti
Heimalækning sem allir geta notað
við kviðsliti, slæma sem væga
kostar ekkert að reyna það
Það mun færa þúsundum manna af
veiki þe3sari þjázt huggun, að vita til
þess, að þeir geta sér að kostnaður
lausu orðið aðnjótandi þeirrar lækn-
ingar, er gerði Kaftein Collings heil-
an heilsu af kviðsliti er hann hafði á
tveim stöðum og lá rúmfastur í árum
saman.
Alt sem gera þarf til þess er að
senda nafn yður og addressu til Capt.
W NC. Collins, Inc., Box 98-K Water-
town N. Y. Það kostar ekki cent, en
getur þó verið ómetanlega mikila
virði. Hundruðir hafa nú þegar skýrt
oss frá að þeir hafi með þessu lækn-
að sig með þessari fríu reynslu.
Skrifið oss NtJ um leið þér leggið
blaðið frá yður.
fyrir stríð. Nýbýlin, sem stofnuð
hafa verið í Tjekkóslóvakíu, eru til
jafnaðar 13 ha., og 1928 var miklu
af nýbýlalandinu enn óráðstafað, en
því sem ráðstafað hafði verið, var að
mestu ráðstafað til Tjekka, eða 98
prósent, og var eignarnámið þvi einn
liður í viðleitni Tjekka til þess að
hnekkja áhrifum Þjóðverja í land-
inu.
I Rúmeníu höfðu lengi verið viðsjár
út af búnaðarmálum, því að í sumum
landshlutum var jarðeignum afar
misskift, og 1907 varð bylting út af
þeim málum. 1918—20 var sett ný
löggjöf um jarðeignir, og samkvæmt
þeim mátti skifta upp öllum ríkis-
sjóðsjörðum, og þeim einstakra
manna jörðum, sem voru stærri en
100—250 ha-, eftir frjósemi. I árs-
byrjun 1927 hafði þannig verið skift
(Framh. á 8. síðu*
*THEBEST*
IN RADIO
Vicéor.Majesifc.
General Electric.
Sílvei' - Marshall.
j E.NiEsiBiinnr ilto.
Sarqent at SKerbrook
, LOWEST TERMS IN CANADA

I
I B0KABÚÐ
ARNLJÓTS B. OLSON’S, Gimli, Man.
fást meðal annara þessar bækur:
Eimreiðin þessa árs, og eldri árg., hver ..........................$ 2.50'
Vaka, þrir árgangar, hver .............................-........... 2.50
Réttur eldri árg. hver $1.00), þessa árs .......................... 1.50
Iðunn, fyrsti til ellefti árgangur ................................ 10.00
Fróði, þrír árgangar .............................................. 3.00
Morgunn, elefti árgangur og eldri árgangar, hver ................. 2 60
Annáll 19. aldar, 1. og 2. bindi (bæði) ........................... 5.00
Blanda, 1. og 2. bindi, bæði ..........................,........... 8.00
Þjóðvinafélagsbækurnar 1930 og eldri árgangar) .................... 2.50
Jón Sigurðsson (æfisaga), 1. og 2. bindi, hvert ................. 1.80
Þjóðvinafélagsalmanakið 1931, og eldri, hvert .................... 0.50
Mannfræði, R. R. Marrett .......................................... 0.65
Germania, Tacitus ................................................ 0.50
Siðfræði, 1. og 2. hefti, próf. A. H. B............................ 2.75
Auðfræði, í gylltu bandi, séra Arnljótur ólafsson ................. 1.50
Sturlunga, 1. til 4. hefti, öll ................................... 3.50
Huld, 1. til 6. hefti, öll .......................................- 375
Ritreglur Valdimars Asmundssonar .................................. 0.50
Æfisaga Sigurðar Ingjaldssonar, 1. og 2. bindi .................... 2.00
Æfisaga Jesú frá Nazaret .......................................... 1-00
Bútar úr ættarsögu tslendinga, Steinn Dofri ....................... 0.50
Hnausaförin, Dr. J- P. P.....................................—- 1-00
Kappræða um andatrú milli A. C. Doyle og Joseph McCabe ............ 0.25
Er andatrúin byggð á svikum?, próf. J. McCabe ..................... 1.25
Skýring málfræðislegra hugmynda, H. Kr. Friðriksson ............... 0-50
Menntunarástandið á tslandi, Gestur Pálsson ....................... 0.35
Verði ljós, séra Ól. ólafsson ........................................25
trtskýring á opinberun Jóhannesar, J. Espólín ...........'......... .75
Mannlífsmyndir, G. Árnason .......................................... 40
Vigsluneitun biskupsins ........................................1.00
Nýkirkjumaðurinn, Ari Eiglsson .......................................75
Fjórir fyrirléstrar, Björnstjerne Björnson ...i.......................40
Heimspeki eymdarinnar, Þorb. Þórðarson ...............................20
“>róun jafnaðarstefnunnar, Fr. Engels ................................50 •
kornmatj poka og smeygja svo áyarpiði Fr. Engels .....................................35
Höfuðþvinurinn, Dan Griffiths, ..................-....................35
Aumastar allra, Ólavía Jóhannsdóttir .................................50
Lífsstraumar .........................................................25
Draumaráðningar, stórmerkar ..........................................25
Um áhrif plánetanna á mannlegt eðli ................................ 25.
Lljóðmæli:
Ritsafn Gests Pálssonar, (heildarsafn) ......................... 3.5D
Þyrnar, Þorst. Erlingsson, skrautútg. $6.00, í bandi $4.00, óbundnir .... 2.00
Bólu-Hjálmars kvæði, í góðu bandi, 1. og 2. bindi ................. 6.00
Kvæði, og um skáldskap og fagrar listir, B. Gr..................... 2.00
Þögul leiftur, Jón Runólfsson ....................................r- 2 00
Lykkjuföll, H. E. Magnússon ...........................................75
Vestan hafs, Kr. Stefánsson ....................................— -60
180 öfugmælavisur .....................................................30
Huliðsheimar, i bandi, Árni Garborg ..............................- 1.00
Bragasvar og mansöngur, Jón Eldon ....................................25
Söngvar Jafnaðarmanna ................................................15
Ljóðaþættir, Þ. Þ. Þ......................-.............. -75
Sögur:
Húsið við Norðurá, íslenzk leynilögreglusaga ...................... 1.00
Valið, Snær Snæland ................................................. 50
Kvenfrelsiskonur, St. Daníelsson ......................................25
Sigur að. lokum.................................................... •’* 15
Tómas Reinhagen ................................................... 25
Kristinn Blokk .................................................... -*5
Vagnstjórinn ........................-.............T...................50
Bartek sigurvegari, H- Sienkiewics .............................. -30
urtopp ofan í kornið, en hann vigtaði
frá 12-14 pund og var pokinn sjálf-
ur og reipið svo sjaldnast mun hafa
vantað mikið á að klifin eða bagginn
væri 120 pund, og að taka þann þunga
upp á brjóstin á sér mörgum sinn-
um á hálfum klukkutímá, það var
karlmannsraun, og líka ein af upp-
eldis aðferðunum forníslenzku. En
það var fleira sem lestamaðurinn
hafði um að annast en að lyfta bögg-
unum. Allstaðar þurfti hann að hafa
augun. Hann þurfti að sjá það strax
á tilburðum og látbragði hestsins ef
hann fann til, svo liklegt væri að hann
væri að meiðast, það hafði fyrir hit-
ann og sviðann á hestinum, dregist
saman bakleppur í garð á annari-
hvorri síðu hestsins, þetta þurfti að
laga strax annars hljóp upp kúla á
síðunni og seinna gróf i henni og hest-
urinn var frá verkum kannske allt
sumarið. Það þurfti líka að gæta að
því að ekki færu göt á þoka svo ekki
væri gert að því strax, annars lá inni-
haldið á götunni og aftur varð að
kaupa i pokann. Lika gátu reipi slitn-
uð, sem betra var að sjá strax. Lest-
maður varð að vera athugull einsog
líflæknir ef allt átti vel að fara. Nátt-
úran kennir honum úti á viðvangi,
líka trúámenskuna.
Naumast þarf eg að taka það fram,
Prédikanir séra Páls Sigurðssonar, í bandi ........................... 2.00
Páll Postuli, próf. Magnús Jónsson ................................... 2.50
Árin og eilífðin, I. og II. bindi, hvert ............................. 3.75
Prédikanir sjö orðanna, J. Vídalín ................................... l.Ofó-
Fylgdarorð:
1. Peningar fylgi pöntun.
2. Þeir sem era líklegir til að kaupa úr þessum lista, ættu að halda hoo-
um vísum. >
3. Mælast vil eg til þess, að allir, er nú skulda mér fyrir bækur, vildu gera
^vo vel og greiða mér þær hið fyrsta, því tími er til kominn að eg væri
húinn að gera reikningsskil þeirra, sem eg vinn fyrir.
Lifi allir vel, — sem geta.
ARNLJÖTUR B. OLSON