Heimskringla - 13.02.1935, Blaðsíða 1

Heimskringla - 13.02.1935, Blaðsíða 1
XLIX. ÁRGANGUR WINNIPBG, MIÐVEKUDAGINN, 13. FEB., 1935 NUMER 20. færst mikið í aukana og skattar lækkað í einstöku sveitum. Þó breytingin sé enn ekki stórkost- leg, sé útlitið samt bjartara en undanfarin ár. FREGNSAFN MAGNÚS BÆJARSKRIFARI PÉTURSSON DÁINN Á mánudagskvöldið barst bæj- arráðinu í Winnipeg skeyti um það frá Los Angeles, að Magnús bæjarskrifari Peterson væri dá- inn. Magnús var Íslendingur. fæddur 11. júlí 1883 í Winnipeg, en bvaðan af íslandi foreldrar hans voru, er þeim er þetta rit- ar ekki kunnugt. Magnús bjrrj- aði starf sitt hjá bænum 15 ára gamall og frá 1905 til 1926 vann hann á skrifstofu bæjar- skrifara og var önnur hönd Charles Brown, er þá var bæj- arskrifari, síðari árin. Þegar Brown lézt, tók hann við skrif- arastarfinu, enda hafði hann þá haft það með höndum um skeið. Fyrir nokkrum vikum kendi hann innvortissjúkleika og fór til Los Angeles til þess að leita sér heilsubótar. Var kona hans og fjögur börn við sjúkrabeðinn, er hann lézt s. 1. mánudag. Magnús Pétursson var lipur- menni í allri framkomu og naut vinsældar og virðingar hjá öll- um er kyntust honum. Líkið verður sennilega að því er blöð hér herma flutt til Winnipeg. RÓSA HERMANSON KEMUR VESTUR Heimskringlu hafa borist fregnir um það, að ungfrú Rósu Hermanson væri von til Winni- peg um miðjan marzmánuð. — Hún hefir um nokkur ár dvalið í borginni Toronto og hefir lagt stund á söng. Hélt hún þar söngsamkomu nýlega, við góð- an orðstír. Hefir hún í huga að syngja hér vestra í Winnipeg og ef til vill víðar, þær tvær eða þrjár vikur, sem hún dvelur hér. Fullyrða má, að íslendinga fýsi að hlýða á söng hennar. Mun hún vera fyrsta íslenzka söng- kona hér vestra, er til sjálf- stæðrar söngskemtunar efnir. Verður nánar frá þessu sagt áður langt um líður. En söng- konunni er óhætt að flytja þá frétt, að hún verður velkomin boðin vestur af íslendingum. MANITOBA-ÞINGIÐ Fylkisþing Manitoba kom saman í gær. í hásætisræð- unni, sem lesin var af fylkis- stjóranum nýja, Hon. W. J. Tupper, er velþóknun lýst á á- formum sambandsstjórnar í að gera tilraunir með að koma í veg fyrir skaða þann er af þurk- um leiðir, og sem alvarlegu upp- skeru tjóni veldur hér árlega. Ennfremur er gert ráð fyrir að eiga samvinnu við Bennett- stjórnina um öll hennar endur- bótamál. Er gert ráð fyrir nokkrum lagabreytingum, en engu sem nýmælum sætir. Upprof nokkurt álítur stjórn- in það bera vott um að atvinnu hafi fleiri en síðast liðið ár, við- skifti hafi fremur teflst, verð bændavöru hækkað, námaiðja J. H. Stitt, sambandsþing- maöur fyrir Selkirk-kjördæmi komst svo að orði í ræðu er hann flutti í þinginu í gær, að það yrði hans síðasta ræða þar. Hefir sú ályktun verið dregin af því að hann sæki ekki um þingmensku, enda talið lík- legt, að hann fái stjómarstöðu eystra. Fjölskylda hans flutti til Ottawa fyrir nokkru. Hann var áður en hann byrjaði lög- fræðisstarf starfsmaður í einni stjórnardeildinn (civil service commission) og verður það að líkindum aftur. * * * Á bæjarráðsfundi í Winnipeg s. 1. mánudag var ákveðið, að bæjarráðsmenn létu í ljósi sökn- uð sinn út af láti Magnúsar Pét- urson með því, að rísa úr sæt- um sínum. Stóðu allir fulltrú- arnir á fætur og allir er á á- horfendapöllunum voru þó ekki væru til þess kvaddir — nema einn bæjarráðsmaður, kommún- istinn Mr. Penner. Þegar Flye bæjarráðsmaður benti á það, að sér þætti undarlegt, að einn fulltrúinn skærist úr leik, svar- aði Penner, að hann hefði enga sök á hendur hinum látna, en svona samhygð væri sjaldnast sýnd nema heldri mönnum og því væri hann ekki með þessu. Forkin bæjarráðsmaður, sem einnig er kommúnisti stóð á fætur sem aðrir. * * * Formaður Heimsýningarinnar í Chicago, hefir stefnt Dionne- hjónunum, foreldrum fimmbur- anna frægu fyrir samningrof. Kveðst hann hafa gert samning við hjónin um að fimmburarnir yrðu sýndir á sýningunni, en það var ekki efnt, eflaust vegna þess, að læknar hafa ekki á- litið það ráðlegt. Skaðabæturn- ar sem heimtaðar eru, nema einni miljón dollara. Nokkrum öðrum en hjónunum er stefnt, svo sem dr. Dafoe, nokkrum stjórnarráðsmönnum Ontario- fylkis og ennfremur tveimur eða þremur blöðum í Chicago. Dionne-hjónin eru nú á sbemtiför í Chicago. Hafa þau sýnt sig þar á leikhúsum fyrir ' ærið fé og skemta sér hið bezta. * * * í Banadríkjunum tíðkast hin ! breiðu spjótin í sambandi við j skipun opinberra embætta. 1 blaðinu Minneota Mascot dag- settu 8. febrúar, segir frá því að Olson ríkisstjóri hafi nýlega I skipað George F. Gage í stöðu þá, er Gunnar B. Björnsson í Minneota hafði í skattanefnd Minneota (Minneota Tax Com- mission). Mr. Björnsson var ekki af sama pólitízka. sauða húsi og ríkisstjórinn. Sveinn og Ný-Island (Flutt í Riverton 21. jan. 1935) Sæl er sólskins stundin sveit í vetrar hjúp; hlýjust manntaks mundin; mildust sálar djúp. Þýðir enduróma ofið fjelagsband gleðisöngvar sóma: Sveinn og Ný-ísland. Góða málið geymi Göfgra drengja nöfn; blessi hugar heimi helguð erfða söfn. Áhrif okkar daga enginn spyr í strand, meðan syngur Saga: Sveinn og Ný-ísland. J. P. S. Þá voru hér framkvæmda- samir menn — Guðmundur minn Hannesson kallar þá bjargvætti lands og þjóðar. — Þeir höfðu bygt verkstæðin og gáfu vinnu. Það gekk alt eins og í sögu. Náttúran rétiti fram gjöfular hendur, viljugir verka- menn fiengu nokkurnvegin í sig og á, gátu enda bygt sér svo- Tveir flokkar keptu um völd- in og “virðinguna!” Jafnvel nöfnin ieru úrelt og undarlegt að engin skuli hafa haft hug- kvæmd til að breyta þeim. Jæja. við köllum þá “Republicans” og “Democrata”. Mismunur þeirra er aðallega sá að annar er við völdin en hinn vill komast til valda. Jú, eitthvað verða þeir lítinn kofa og húsbóndinn i samt að tala um við kosningar. ið kom með sólskin og gróðar- regn. Alt spratt og hagstætt sumar gaf góða nýting. Þá var haust ekki amalegt. Eilíft sól- skin með mátulega miklu regn- falli svo hagar héldust. En það er eitt af því örfáa, sem, með nokkurri sanngirni má finna að veðráttunni hér að jörðin skrælnar stundum í hita og þurka sumrum. Það var ekki fyr en á sjálfan jóladaginn, seinasta, sem vet- urinn gerði vart við sig, þá var ein sú svartasta hríð sem eg hefi séð við hafið — Kyrrahafið. En nafnið minnir mig nú aftur á þá staðreynd að það er ekki altaf logn við Kyrrahafið. í september í haust rauk hann, einn sunnudag, upp með þvílíkt afspyrnu rok að hús skemdust, bátar brotnuðu og tré skógar- ins riðuðu til falls í fárviðrinu. Fremur lítinn skaða gerði þó þetta stórviðri hér í Blairne. Atvinnumál og verzlunar hagir Þótt veðráttan væri svona elskuleg áttu þó ýmsir, og enda flestir við erfið kjör að búa. Veldur því kreppan vitaskuld en það öngþveiti skapast af ótal i að syndga. öfug-snúðum á mannlífs fram- vindunni. Hér er nú eiginlega um enga atvinnu að gera þótt eitthvað kynni að rakna fram úr annarstaðar. Hér í Blaine voru einu sinni starfræktar tvær sögunarmillur, fjögur þakspónaverkstæði og sjö niðursuðuhús (Laxa niður- suða). Þá var nú fjör við fjörð- inn meðan náunginn drekti sorgum sínum í sjö veitinga krám eða svalaði sínu synduga eðli í tveimur öðrum gleðihús- um er hleyptu þurfandi ein- hleypingum inn um bakdyrnar frá náttmálum til dagrenning- ar. En svo voru líka ellefu kirkjur, þar á staðnum, ier buðu iðrandi öndum inn um ellefu mismunandi hjálpræðishlið, svo það var svo sem óþarfi að fara til andskotans. Nú er ekkert eftir nema guðshúsin. Þau hanga ómáluð og af sér gengin eins og áfloga hjú sem hús- bóndinn er búinn að gleyrna. Margir telja þessar hjálpræðis- stofnanir óþarflega margar enda ier sáluhjálpin ekki eins lífsnauðsynleg í þessum endem- is peninga vandræðum, því als- lausum mönnum veitist erfitt FRÉTTIR FRÁ BLAINE Um veðráttuna Það mun bezt að byrja á tíð- arfarinu því veðráttan snertir J hag vorn á ýmsa vegu. Frá nýári í fyrra héldust stöðug blíðviðri svo manni gat auð- veldlega gleymst að ennþá væri vetur, eftir almanakinu. Tók jörð að gróa í febrúar en blóm spruttu á aldin-tján- um óvenju snemma, urðu menn enda skelkaðir við þvílík gæði. Á því stigi þola ávaxtartrén ekk- ert frost svo andgustur norður- hjarans getur eyðilagt allar uppskeru vonir á einni nóttu. En veðurblíðan varaði og vor- ln Appreciation of Magnus Peterson, Late City Clerk Nothing outside the loss of immediate members of my own family has caused me the heartfelt grief as the passing to the great beyond of my beloved Chief, Magnus Peterson. I have been in daily association with him for nearly twenty-nine years and during these three decades I have never had a material cross word with him. His handclasp when I bid him au revoir on the 8th of January and a healthful return was a clasp. that, to me at least, spoke volumes and I sincerely prayed that the author of all our beings would return him to us rejuvenated in health and able to render service to the citizens of Winnipeg as he has done dur- ing his thirty-seven years of public service. There is no person to my knowledge who possessed more of the qualities of our Great Teacher than Magnus Peterson and I speak from a personal knowledge of his actions. His ability was unquestioned and personally I do not know of any man more revered and respested by those with whom he came in contact than Mr. Peterson. It is said that the show must go on._ That is true, someone must carry on, but the name of Magnus Peterson is synonymous with concentrated human endeavor and service, and no matter who follows him he will do weli to even approximate the standard he has inscrutably set. My heart goes out to his wife and family for if ever there was a faithful husband and loving and considerate father it was exemplified in Mr. Peterson. My only desire is that in whatever service I am called upon to do it will be done in the way Magnús would have done it, which is a tribute to his ability, humanitarian and kind thoughtfulness. G. F. BENTLEY, Acting City Clerk græddi, eins og Roosevelt segir að sé rétt og sjálfsagt í siðuðu samfélagi. Já, þetta gekk nú bærilega meðan auðvaldsklóin var að eyðileggja fiskiríið, upp- ræta skógana og útslíta kröft- um þeirra er erjuðu þeim til á- góða. En nú eru bjargvættimir farnir með féð sem þeir græddu til að ávaxta sínar talentur í á- litlegri stöðum. Sjórinn, hér umhverfis, er nálega uppausinn af fiski og lítið eftir af hinum voldugu skógum nema bruna bútar og rotnandi rætur. Þegar svo var komið urðu vinnumennirnir að taka til sinna ráða. Sumir flúðu á eftir hús- bændunum en fleiri vissu sig óútgengilega voru á frámboðs- markaðnum og sitja heima með kreftar hendur og bogin bök Það varð nú mörgum fangaráð að fá sér kýr og hænsni og byrja á svo litlu búhokri. Þann- ig drógum við fram lífið og vorum rétt í þann veginn að byrja að þakka Morgan og for- sjóninni fyrir þessa linkend þeg- ar andskotinn fór í það alt saman og kreppan skall yfir eins og reiðarslag. Þá hröpuðu eggin úr 60 centum niður í 15 fyrir tylftina og smjörfitu pund- ið úr 55 niður í 17. Sá verð- munur kom harðara niður á okkur en öðrum þar sem við verðum að kaupa svo mikið af fóðri austan yfir fjöll. Því þótt komvara færi niður úr öllu viti urðu brautimar og milli-menn- irnir að fá sitt. Þannig gengur það til í henni Ameríku karl minn! Þess utan er uppeldis kostnaður alls ungviðis hér til- tölulega hár, og á þetta einkum við hænsnin. Gátu því margir bændur ekki rönd við reist og urðu að gefast upp og verða þurfalingar hins opinbera. — Standa nú hin stóru hænsnahús auð og tóm eins og ömurleg kuml yfir önduðum vonum. — Eldri bændurnir flestir standa ennþá af sér storminn og vegn- Republikanar hafa oftast set- ið við völdin og bentu því á hina miklu æfingu sem þeim hefir hlotnast í stjómmálum. Æfingu! Svei! Svona tala allir gamlir “pólitíkusar” í öllum löndum og hvar eru ávextimir ' af allri þeirra þekking og reyn- slu. Já, af verkunum verðum við að þekkja þá og þau eru hvorki fá né smá. Tíu miljón hermanna grafir bera þeim vitn- in. Þar liggja þeir í móður- skauti moldarinnar sem mæð- urnar ólu með þjáningu og fóstruðu með sjálfsafneitun. — Þar liggja þeir sem líklegastir mundu til að ávinna heimin ^meiri sigra í menningar fram- sókninni. Þar liggja þeir sem heimurinn mentaði til undir- búnings fyir langt og nytsamt lífsstarf en heimskan batt þeim helskó áður enn fyrstu fram- fara sporin yrðu stigin. Aðrir sluppu lamaðir úr Ijónagryfj- unni og velkjast eins og flak fyrir straumnum. Það kostaði skildingin að koma slíku í framkvæmd. — Hérna er reikningurinn. Beint peninga tap $213,750,000,000. Átján miljón mannslíf (af þeim 8,000,000 friðsamir borgarar) metin á $70,000,000,000. (Þetta er auðsjáanlega of hátt núna í kreppunni þegar flestir eru ein- kis virði). Eignatjón á landi og sjó $35,850,000,000. Vinnutap rnetið á $45,000,000,000. Sam- tals $364,000,000,000. Þá fóru þjóðskuldir helstu ófriðar þjóð- anna upp úr $19,775,000,000 í $193,773,000,000. Þetta heitir ar verja fénu viturlega. En svo þarf nú ekkert ófriðaræði nauð- synlega til þess að spila sig á hausinn. Bandaríkin græddu á ófriðnum enda komust inntektir þjóðarinnar upp í $83,000,000,- 000 árið 1929 en eru nú komnar ofan í $47,000,000,000. Fjórtán þúsund bankar hafa farið á hausinn. Um þrjár miljónir bænda mist, eða sama sem mist, bújarðir sínar og enn fleiri orð- ar nú vitund betur því verð á{ið húsviltir. 11,000,000 verka,- flestri framleiðslu vöru hefirjmanna atvinnulausir;' 19,000,- heldur hækkað upp á síðkastið. 000 manns fæddir af almenn- Það bætti ekki úr skák að ingsfé og próf. Manchen sem bankinn hérna valt á kúpuna: sérstaklega hefir kynt sér á- Þar misti mörg sparsöm mann- eskja þann fátækra sjóð er hún me<3 sparsemi og súrum sveita hafði aflað sér. Bankastjórinn býr hér enn í fegursta skraut- hýsi bæjarins og hefir nú ný- lega verið, af stjórninni, skip- aður til að sjá um endurbætur á híbýlum borgaranna. Svona gengur það til í henni Ameríku % Stjórnmál Eg kann annars betur við að kalla þau umbrot “pólitík” og mun svo gera. Jæja, mikið gekk nú á þeirri tík í haust sem leið. Eg sótti allar þær samkundur er fótganganöi maður og vinavana gat með nokkru móti náð til. Það rölt borgaði sig því grátbroslegri leikaraskap getur ekki. Þessi þrotlausi orðastraumur um eig- in verðleika en ódygðir náung- ans, nálgast list. Þar var varla nokkurt orð talað af lieilbrigðri skynsemi og hvergi minsti vott- ur þess að frambjóðendur vissi nokkrar áttir í viðskiftaheim- inum, aðeins orð!, orð!. orð!, eins og Shakespeare sagði. standið meðal æskulýðsins, segir að um “250,000 sveinar og 12,000 ungar stúlkur reyki heimilislausir bæ frá bæ. Byrji sú vegferð fyrst með vinnuleit, verði síðar að vergangi og endi. eftir rán og gripdeildir, oftast í fangelsinu. Svona heimsstjórn getur naumast verið vitlausari. Til að bæta þessi böl komu svo flokkarnir fram með sínar tillögur. Republikanar kváðust vilja spara, sérstaklega fram- lagið með þurfalingum er hér um slóðir hafa atvinnuleysingj- arnir fengið fimm dollara á manninn á mánuði. Verða því húsmæður að framreiða 5 og 6 centa málsverði og munu fáir á því fitna. Þá kváðust Re- publikanar ekki vilja una við af- skifti stjórnarinnar á atvinnu- rekstri einstaklinganna, þótt ekkert teldu þeir því til fyrir- stöðu að stjórnin styrkti þá með fjárframlögum. Með öðrum orð- um stjórnin á að skaffa pening- ana en láta sig engu varða hvernig þeim er varið. Má slíkt heita fremur einkennileg rök- Frh. á 5. bls.

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.