Heimskringla - 02.06.1937, Blaðsíða 5

WINNIPEG, 2. JÚNÍ 1937
HEIMSKRINGLA
5. SÍÐA
ÍSLANDS-FRÉTTIR
Innan fárra daga verður byrjað
að girða sýktu svæðin
Rvk. 30. apríl
Bráðlega verður byrjað að
vinna að uppsetningu girðinga
þeirra, sem ætlaðar eru til varn-
ar gegn útbreiðslu borgfirzku-
f járpestarinnar. í gær var girð-
ingarefni skipað út í dráttar-
skipið Magna og fer hann með
það til Borgarness í dag. Það
er ætlað í þann girðingararminn,
sem liggja skal sunnan við aðal-
sýkingarsvæðið, úr Borgarfirði
í Skorradalsvatn og úr Skorra-
dalsvatni fram til jökla. — Á
laugardaginn verður byrjað að
ráða menn í girðingarvinnuna og
verður þá þegar byrjað að setja
þessa línu upp, að svo miklu
leyti, sem unt er vegna snjóa-
laga og klaka. Nyrðri línunum
er enn ekki hægt að byrja 4
vegna snjóalaga.—N. Dbl.
* * *
Rvík. 4. maí
Kantötukór Akureyrar
söng í fyrradag kl. 2 síðd. í
“Gamla Bíó” fyrir troðfullu húsi
í 5. sinn á sex dögum. Var hrifn-
ing áheyrenda engu minni en
fyrsta kvöldið, og hefði orðið að
tvítaka viðfangsefnin hvert af
öðru, ef söngstjórninn hefði ekki
tilkynt að það væri ekki mögu-
legt, af því að hljómsveitin væri
tímabundin. Þó linntu menn
ekki látum við Gunnar Pálsson
og Hrein Pálsson, unz þeir höfðu
endurtekið einsöngslögin.
Að loknum hljómleikunum
stóðu áheyrendur lengi og klöpp-
uðu og hrópuðu á söngstjórann,
en þegar hann kom fram á
stjórnpallinn, kvaddi Sigfús
Halldórs frá Höfnum sér hljóðs
og mælti þessum orðum:
Björgvin Guðmundsson!
Fyrir tuttugu og sex árum
fórstu heiman úr sveitinni þinni,
vestur um haf, fátækur og um-
komulaus, til þess að leita þar
þess færis, sem þú sást ekki hér
heima til þess að þjóna köllun
þinni með mætti þínum og
megni, sem þú trúðir á ekki síð-
ur en köllunina.
Tuttugu árum síðar snerir þú
aftur heimleiðis, fátækur enn að
fé, en ekki lengur umkomulaus,
því að nú stóðu að baki þér góð-
vild og virðing þriðja hluta allra
íslendinga sem lífs eru á þessari
jörð. Rúmu ári síðar fögnuðum
við, sem þá vorum á Akureyri,
þessu tónverki þínu, eins og því
hefir nú verið fagnað hér. Eftir
þann sigur hefði ef til vill mátt
ætla að fullnægt væri þeirri
heimþrá, sem öll tuttugu árin,
sem þú varst utan, hafði verið
einn meginþáttur lífs þíns, þrátt
fyrir hlýhug þinn og þakklæti í
garð Vestur-íslendinga og lands-
ins mikla, sem í félagi veittu þér
færið, sem þú leitaðir. Þó var i
raun og veru ekki nema hálfnað
haf fyrir tilfinningum þínum, að
þær gætu talið þig alkominn
heim, því að ekkert land er til
fullnustu unnið fyr en unninn er
höfuðstaðurinn. Eri viðtökurnar,
sem borgarbúar hér hafa veitt
þér og flokki þínum í söngsaln-
um og annarstaðar, hljóta að
reka þig úr skugga um það, að
nú ertu sannarlega kominn heim.
—N. Dbl.
* * *
Stækkun útvarpsstöðvarinnar
Rvík. 6. maí
Samningar um orkuaukningu
Útvarpsstöðvarinnar í Reykja-
vík og endurvarpsstöð á Austur-
landi, voru undirritaðir í gær í
skrifstofu útvarpsstjóra. Sam-
kvæmt heimildum útvarpsstjóra
eru megingreinir samninganna
þær, sem hér segir:
— Orka Útvarpsstöðvarinnar
verður aukin upp í 100 kílówött
í loftneti og á Austurlandi verð-
ur reist endurvarpsstöð eftir
nánari ákvörðun síðar, eftir að
fram hefir farið athugun um val
á stað og öðrum skilyrðum.
Efni til orkuaukningarinnar á
að forfallalausu að vera komið í
höfn á íslandi seint í janúar
næstkomandi og verkinu á að
vera lokið næsta vor. — Stækk-
un stöðvarinnar ásamt varavél-
um og varahlutum kostar, skv.
ákvæðum samninganna, rúmlega
29 þús. sterlingspund eða um
640 þús. krónur.
Greiðsluskilmálar eru sem hér
segir:
Fyrsta afborgun á að fara
fram 1. sept. 1939 og síðan á að
greiða eftirstöðvar með jöfnum
afborgunum á næstu 9 árum. —
Vextir eru 4^4 af hundraði og er
enginn kostnaður eða afföll.
Um endurvarpsstöð á Austur-
landi gilda í samningunum sér-
stök ákvæði, og má taka hana
upp í samningana með bréflegri
staðfestingu fyrir 15. sept. næst-
komandi, eftir að farið hefir
fram athugun þar að lútandi, og
gilda þá un> þann kostnað —
sem er áætlaður um 100 þús. kr.
— sömu skilmálar um afborgan-
ir og vexti.—N. Dbl.
* * *
Fölsuðu peningarnir
Rvík. 6. maí
Lögreglunni hafa nú alls bor-
ist sjö falskir tveggja krónu
peningar og eru allir með sömu
gerð og auðsjáanlega búnir til á
sama stað. Allir þessir peningar
hafa komið frá fyrirtækjum hér
í bænum, en ekki hefir spurst til,
að slíkra peninga hafi orðið vart
út á landi.
Lögreglan vinnur nú að rann-
sókn málsins.—N. Dbl.
* * *
Guðm. Björnsson fyrv.
landlæknir dáin
Rvík. 8. maí
Guðmundur Björnson fyrver-
andi landlæknir andaðist að
heimili sínu í fyrrinótt, eftir
langvarandi legu. Hafði hann
árum saman átt við vanheilsu að
búa.—N. Dbl.
BRÉF TIL HKR.
Efni þessa bréfs er ekki, rit-
stjóri sæll, fréttir eða neitt ný-
stárlegt héðan. Það eru svo
margir mér færari hér að segja
tíðindin úr þessum fornmanna
heimi okkar á “Betel”, að eg ætla
ekik neitt að eiga við það. Þetta
er aðeins þakklætisbréf til allra
þeirra, sem mér hafa reynst svo
velviljaðir og sem tekið hafa svo
vel á móti mér og svo margt
hafa fyrir mig gert, er eg hefi
brugðið mér að heiman. Eg hefi
það til að gera það enn, þó eg sé
nú búinn að vera blindur í 20 ár.
Eg er t. d. núna nýkominn úr
ferð til Winnipeg og mér líður
svo vel, að mér finst eg verði að
láta hann Kristján minn Hannes-
son, 852 Banning St., sem nú,
sem fyr, bar mig á höndum séi*,
vita, að eg komst heilu og
höldnu heim og lifi nú við minn-
ingarnar af því, sem bæði hann
og fjölskylda hans og aðrir góð-
vinir mínir í Winnipeg gerðu
fyrir mig. Þar var vissulega
ekkert ógert látið til þess að
stundin yrði mér sem ánægju-
legust. Eg veit hvaða ómak eg
blindur karlinn baka vinum mín-
um með heimsókn minni, en það
hefir nú verið ein mín mesta
skemtun síðan eg tapaði sjón-
inni, að finna þá. Og hvort sem
það hefir verið í Winnipeg, Sel-
kirk, Lundar, Árborg, Riverton
eða Mikley, þá hafa viðtökurn-
ar ávalt verið þær, að eg tel mig
hafa verið farsælan, þessi síð-
ustu ár, þrátt fyrir annað mót-
læti. Þegar eg íhuga þetta, finn
eg til þess, hve mikið eg á góð-
um mönnum samveruna að
þakka.
Um Gimli bæ rata eg allan
svo eg er svo sem á faralds fæti
enn manna á meðal. Og mikið á
eg mínum góðu kunningjum hér
að þakka.
Á heimilinu hér líður mér
eins vel og hægt er að hugsa
sér:
Vertu svo kært kvödd Heims-
kringla mín af þínum bráðum
82 ára kunningja —
Lárusi Árnasyni
AVARP K0NUNGSINS
Ræða sú er George konungur VI. flutti frá Buckingham
Palace að kveldi krýningardagsins, 12. maí og
sem útvarpað var um öll lönd Bretaveldis.
Það sem eg segi við yður í dag, kemur frá instu rót-
um hjarta míns. Aldrei fyr hefir nýkrýndur konungur
átt þess kost, að ávarpa alt sitt fólk á krýningdaginn, á
þess eigin heimilum.
Aldrei fyr hefir þessi athöfn haft eins víðtæka þýð-
ingu eins og nú, því nú eru sambandsríkin frjálsir og full-
veðja aðilar í þessu forna konungsríki. Mér fanst í morg-
un að alt fólk hins víðlenda brezka ríkis væri í raun og
veru kirkjugestir í Westminster Abbey.
Það er mér gleðiefni að geta nú talað við yður ölj
hvar sem þér kunnið að vera, talað til fornra vina í fjar-
lægum löndum og, að því er eg vona, nýrra vina í þeim
löndum, sem eg hefi ekki enn átt kost á að heimsækja.
Á þennan persónulega hátt óskar drotningin og eg,
yður öllum góðrar heilsu og allrar farsældar og á þessum
hátíðisdegi gleymum við heldur ekki þeim, sem eiga við
sjúkdóma og skort að búa. Við munum ávalt skilja og
meta kjark þeirra og þegnhollustu. Þeim tjái eg sérstak-
lega samúð og óska þeim gleði og gengis. Af öllu hjarta
þakka eg yður ást yðar og hollustu til drotningarinnar
og mín.
Kærleiki yðar, sem var svo augljós í dag á strætum
borgarinnar, þau óteljandi samfagnaðar skeyti sem mér
hafa borist frá sambandslöndunum og öllum hlutum
þessara eylenda, fyllir hjarta mitt fönguði. Eg óska þess
heitast, að mér mætti á komandi árum, auðnast að endur-
gjalda kærleik yðar með því að vinna yður verulegt gagn.
Miljónir manna líta á kórónuna sem tákn einingar-
innar. Fyrir guðs náð og samkvæmt vilja fólksins í hinu
brezka samveldi, hefir það nú orðið mitt hlutskifti að bera
kórónuna. Á mér, sem konungi yðar, hvílir nú um stund
sú mikla ábyrgð, að viðhalda sæmd og réttlæti konungs-
tignarinnar. Mér er ljóst að konungstigninni fylgir afar
mikil ábyrgð, en það veitti mér kjark og góðar vonir, að
sjá fulltrúa yðar í kirkjunni í morgun og vita yður einnig
taka þátt í þeirri fögru og tilkomumiklu helgiathöfn sem
þar fór fram.
Hin ytri athöfn krýningarinnar er siðvenjur löngu
liðinna tíma, en hið innra hefir hún í hvert sinn nýja þýð-
ingu og flytur nýjan boðskap. f allri einlægni og alvöru
hefi eg með drotninguna við hlið mér, undirgengist hinar
helgustu skyldur konungdómsins. Eg hefi gert það með
yðar aðstoð og með þeim einlæga ásetningi að verða yður
til gagns og sóma og með Guðs hjálp mun drotningin og
eg, ávalt halda fast við þann ásetning og bregðast í engu
trausti yðar. Sá hluti hlustenda minna, sem enn eru
börn, vona eg að minning þessa dags verði jafnan björt
og blíð, eins og mér er ávalt gleðiefni að hugsa til krýn-
ingardags afa míns, en þá var eg sjálfur barn. Á kom-
andi árum ferðast mörg yðar frá einu landi til annars
innan samveldisins, og þér finnið alstaðar fólk sem á
sömu endurminningar eins og þér og líta svo á að þeir til-
heyri í raun og veru sömu f jölskyldu eins og þér og séu
bundnir sömu þegnskyldum. Eg vona að yður skiljist
hve mikla þýðingu þetta frjálsa samband hefir fyrir oss
og þá þýðingu, sem vinátta vor innbyrðis, og við allar
þjóðir, getur haft fyrir varanlegan frið í heiminum og
sanna framþróun.
Drotningin og eg munum ávalt geyma í hjörtum
okkar hina hátíðlegu þýðingu þessa dags. Eg vona að
okkur auðnist að verða ávalt verðug þess mikla hlýleika,
sern eg nú finn að streymir til okkar, úr öllum áttum ríkis
míns og sem er mér óendanlegt gleðiefni.
Eg þakka yður hjartanlega. Guð veri með yður öllum.
ÍSLENZK MÁLARALIST
Eftir Vilhjálm Finsen
[Eftrifarandi grein ritaði Vil-
hjálmur Finsen, sendisveitar-
fulltrúa, í Bergens Aftenblad,
þegar íslenzka málverkasýning-
in í Bergen var opnuð].
gullsmíði og tréskurði. Hún átti
upptök sín í skaphöfn fólksins,
en mótaðist af lífsaðstæðum
þess. Og það, sem enn er til af
þessum munum, sýnir greinilega
skyldleika við norska list á svip-
uðum tímabilum.
Elzta frásögn, sem til er um
íslenzka málaralist, er í Land-
Fyrir einum mannsaldri síðan
þektist ekki málaralist á íslandi.
Það voru að vísu til örfáar
manneskjur, sem teiknuðu og
máluðu, og þótt sum verk þeirra
bæru vott um góða hæfileika,
voru þau aðeins tilraunir, sem
lítið listrænt gildi höfðu. Það
má öllum vera ljóst, að íslenzka
þjóðin, sem lifði einangruð .á
eyju norður við íshaf án náins
menningarlegs sambands við
umheiminn, gat ekki skapað
mikinn auð listrænna málverka.
Og ástæða til þess var miklu
fremur hin ytri lífskjör og skort-
ur á fegurarsmekk og menningu.
Myndlistin hafði ekki þroskast
með þjóðinni eins og skáldskap-
urinn og framsögulistin. Forfeð-
ur okkar, Norðmnen, Keltar og
Skotar, fluttu með sér menning-
ararfinn úr heimalandi sínu,
menningu, sem nútíminn þekkir
gegnum skáldskap og fornleifa-
fundi. En skáldskapurinn var sú
listgrein, sem glæsilegustum
þroska náði á íslandi og miklu
glæsilegri en annarsstaðar á
Norðurlöndum. Hin erfiðu kjör
frumbýlinganna, einangrun og
fátækt og hin stöðuga barátta
við náttúruöflin, drógu þrótt úr
listunum, svo þær urðu á öllum
öðrum sviðum fátæklegri heldur
en t. a. m. í Noregi.
En listhneigðin lifði með ís-
lendingum og kom hún á ýmsum
öldum í ljós í listiðnaði, vefnaði,
hennar vera að verða svo mik-
ill, að engri annari listtegund sé
virðulegri sess búinn, ef frá er
skilin skáldskapurinn, sem nú er
I þróttmeiri heldur en hann hefir
| verið um langt skeið.
Eins og áður er sagt, hafa hin
j ir íslenzku málarar engan þjóð-
legan grundvöll til þess að
byggja á. Þráin að helga sig
málaralist til kynslóðar. Verk
þeirra eru með örfáum undan-
tekningum nútímalist. Kaup-
mannahöfn og Osló, París og
Róm hafa setið við sömu brunna
i og aðrir málarar Norðurlanda,
en þrátt fyrir það, að hin ís-
lenzka list er af sama uppruna
og frændþjóðanna, ber hún þó
i sinn eigin svip. En hún er nú-
tímalist. ísland á ekkert annað.
Það er sameiginlegt með öllum
íslenzkum málurum, að þeir láta
sér aldrei nægja frumdrætti eða
lauslegan svip fyrirmyndar sinn-
| ar. Þeir skýra viðfangsefni sín
til hlítar og láta smáatriðin sig
aldrei litlu skifta. Ef til vill
, kemur þarna í ljós hæfileikinn
til þess að taka eftir, til þess að
skýra frá, sem gengið hefir í arf
| frá einum ættlið til annars. Því
hefir verið haldið fram, að ein-
| angrunin hafi þroskað þennan
hæfileika. Og þeir mála sín mál-
verk af hinni sömu Iifandi og í-
myndunarríku list og sagnarit-
ararnir skrifuðu sögurnar í
gamla daga. Línurnar eru skýr-
ar og óbrotnar landslaginu er
lýst með viðkvæmni. Hjá sum-
um er það blæfögur og sviplétt
náttúrudýrkun, — aðrir draga
skýrar fram það, sem þunglynd-
islegt er, dularfult eða einmana,
en allir hafa þeir valið sér það
hlutskifti að sýna ættland sitt og
áhrif þess í listaverkum sínum.
Landslagið, einmitt landslag-
ið, er stærsta viðfangsefnið. Og
þannig er það ekki aðeins vegna
hinnar sérkennilegu náttúrufeg-
| urðar, sem alstaðar blasir við,
heldur og vegna þeirrar ástar,
sem þjóðin elur í brjósti sér til
ættlandsins. Sú hugsun, sá andi,
sem fólkið er gagntekið af, hlýt-
ur alt af að koma fram í lista-
verkunum. Allir hinir íslenzku
málarar ólust upp á tíma þjóð-
legrar endurreisnar, þeir hafa
lifað það, að sjálfsforræði þjóð-
arinnar var endurheimt, þeir
hafa verið vitni að vaxandi þjóð-
erniskend, sterkari ættjarðarást
og staðfastari trú á samtíðina.
Skáldin lofsyngja landið í fögr-
urn ljóðum, málararnir lýsa því í
línum og litum. Og verk þeirra
bera greinilegan vott um fram-
sækni og vaxandi listmetnað. —
Þar hittir maður fyrir algerðar
annarsvegar hinar
tækt bæði heima og hér, og vildi
ekki að börnin þyrftu eins á
henni að kenna, enda syrgðu þau
hana mikið er hún var lögð í síð-
asta hvílurúmið. Lungnabólga
varð henni að bana.
Börnin stunduðu hana í leg-
unni. Hún lifði s. 1. tvö ár með
elzta syni sínum AxeL
Rev. Ellis talaði nokkur orð
við jarðarförina, og aðeins vinir
barnanna voru viðstaddir, alt
enskt fólk. Fjölskyldan þakkar
öllum er sendu blóm og gerðu
alt til að létta þeim sorgina.
Guðrún var lútersk og trúði á
annað betra hinumegin.
Samfundir verða síðar.
Fornvinur hennar.
FJÆR OG NÆR
Séra K. K. ólafsson flytur
guðþjónustur sem fylgir sunnu-
daginn 6. júní:
Mary Hill skóla kl. 11 f. h.
Lundar, kl. 2 e. h.
Oak Point, kl. 8 e. h.
* * *
Sunnudaginn 13. júní verður
séra K. K. Ólafsson staddur í
bygðunum austan Manitoba-
vatns og flytur guðsþjónustur
sem fylgir:
Hayland Hall, kl. 11 f. h.
Oakview (Darwin skóla) kl 3 e.h.
Silver Bay, kl. 8 e. h.
* * *
Fjörutíu nýir borgarar
í, blaðinu Minot Daily News,
22. maí, er hermt, að í fjórum
hreppum (counties) í annari
þinghá í ríkinu N.-Dak., hafi
40 manns tekið þegnréttindi i
Bandaríkjunum. — Guðmundur
dómari Grímsson í Rugby, N. D.,
sá um veitingu þegnréttindanna
fyrir hönd| Bandaríkjastjórnar.
* * *
Fyrirlestra flytur séra K. K.
ólafsson á eftirfylgjandi stöð-
um um efnið: “Halldór Kiljan
Laxness og Kristindómurinn”:
Oak Point, mánud. 7. júní kl.
8 e. h.
Lundar, þriðjud. 8. júní kl. 8 e.h.
Silver Bay, miðvikud. 9. júní, kl.
8 e. h.
Oakview, fimtud. 10. júní kl. 8
e. h.
Hayland Hall, föstud 11. júní,
kl. 8 e. h.
Á eftir fyrirlestrunum mun
hann flytja stutt erindi á ensku
til æskulýðsins ef óskað er eftir.
námabók. Það er skemtileg lýs
ing á dóttursyni Una hins andstæður,
danska, ungum manni er Tjörvi mikilúðlegu og hugmyndaauðgu
hét. Hann feldi ástarhug til °g hrifandi landslagsmyndir
ungrar meyjar, sem hét Ástríður Jóns Stefánssonar og myrku og
og virðist hún einnig hafa borið dularfullu hamra- og fjalla-
hlýjan hug til hans. En ætt- myndir Kjarvals, en hinsvegar
mönnum hennar þótti ekki fýsi- hinar vingjarnlegu og sólbjörtu
legur ráðahagur og valdi faðir
hennar henni annan bónda. Hann
hét Þórir og var maður auðugur.
í hefndarskyni málaði Tjörvi
myndir af þeim Ástríði og Þóri
á vegg einn, og í hvert sinn er
hann átti leið þar hjá, kysti hann
mynd Ástríðar, en hrækti á
mynd Þóris. Frændur Tjörva
máluðu yfir myndirnir, en þá
skar hann þær í tré og orti níð-
vísur, sem enn eru til. Má af
þessu álykta, að Tjörvi hafi haft
fjölþætta listamannshæfileika
til brunns að bera. Þetta gerðist
um 970.
í fornsögunum er sagt
og
myndir Ásgríms Jónssonar
ýmissa fleiri.
fsland er land andstæðnanna
og andstæðnanna .gætir einnig í
túlkun listamannanna. Skýring-
in liggur í margbreytni lands-
lagsins, hinum óteljandi svip-
brigðum þess og litaskrúði.
—N. Dbl.
MRS. GUÐRÚN JOHNSON
Seattle, dáin 11. maí, 1937
Guðrún var fædd 16. des. 1858
í Reykjavík á íslandi. Foreldr-
ar Snorri (veit ekki föðurnafn
frá hans) og Margrét Einarsdóttir.
stórum skálum og voru veggirn-
ir myndum skreyttir. Ennþá er
varðveitt mikið af skrautstöfum
í hinum íslenzku handritum frá
miðöldunum og bera þeir glögg-
an vott um næmt auga og haga
hönd. Þannig hefir listhneigðin
lifað með þjóðinni frá upphafi
Tvær systur hennar komu til
Ameríku, Mrs. Þóra, fyrrikona
Mr. Matthíasar Þórðarson í Sel-
kirk, Man., og Mrs. Vilborg Jack-
son, fyrrikona Jakobs Jacksonar,
þau voru mörg ár á Point Rob-
erts og þar dó Vilborg. Ein
systir, Sigríður er í Reykjavík
og borið sinn eigin svip, þrátt á íslandi og tveir bræður Einar
fyrr áhrif frá nágrannalöndun-
um.
Sjálf málaralistin hefir hins-
vegar átt örðugt uppdráttar á
og Sigurður.
Guðrún var ein af þessum
mæðrum, sem gera alt sem hægt
er að börnunum líði sem bezt.
íslandi, þar til fyrir 25—30 ár- Eiga þau henni að þakka hvaða
um síðan. En nú virðist vegur mentun þau fengu; hún þekti fá-
Hugulsamur foli.
Á józkum bóndabæ stóðu tveir
hestar við sama stall. Annar var
ungur foli, en hinn tekinn mjög
að eldast, svo að honum veittist
erfitt að tyggja fóðrið. Tennur
hans voru orðnar svo slitnar.
Folinn sá og skynjaði, hversu
öldungnum gekk erfiðlega að éta
— eða kannske hefir sá aldraði
komið unglingnum í skilning um
það . . . Hver veit- En hvað um
það, folinn tók upp á því að
tryggja fóðrið fyrir þann gamla.
Og þegar hann hafði jóðlað á
fóðrinu svo sem honum líkaði,
lét hann það falla út úr sér ofan
í stallinn hjá félaga sínum.
—Dýraverndarinn.
♦
Skotinn og kona hans sváfu
vært. Alt í einu vaknar Skotinn
við það, að konan tekur kipp og
andvarpar. Þegar hann athugar
málið nánar sér hann, að konan
er dáin. Hann vill ekki gera
hark um miðja nótt, en þegar
stofustúlkan kemur í gættina um
morguninn, segir hann dapur-
lega:
— f dag skaltu bara sjóða eitt
egg, Mary!—Alþbl.
* * *
Hertoginn af Duras varð mjög
undrandi er hann sá hinn mikla
heimspeking Descartes vera að
gæða sér á humri o. fl. sælgæti.
Eg hélt ekki að heimspekingar
borðuðu slíkt.
— Hví ekki? Haldið þér að
Guð hafi skapað þessa hluti að-
eins fyrir fávita, svaraði Des-
cartes gramur.—Alþbl.