Heimskringla - 23.03.1938, Side 4

4. SÍÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 23. MARZ 1938
^Tcintskcingla |
(StofnuB 1SS8)
Kemur út A hverjum miBvikudegi.
Elgendur:
THE VIKING PRESS LTD.
SS3 og S55 Sargent Avenue, Winnipeg
Talsimia S6 537
VerS blaðslns er $3.00 árgangurlnn borglst jj
fyrlrfram. AUar borganlr sendlst:
THE VIKING PRESS LTD.
H _____________________________—------------ =
= -
1 tJU vlðsktfta bréf blaðinu aðlútandl sendist:
lírnager THE VIKINQ PRESS LTD.
S53 Sargent Ave., Winnipeg
Ritstjóri STEFAN EINARSSON
Utanáskrift til ritstjórans:
EDITOR HEIMSKRINQLA
S53 Sargent Ave., Winnipeg
"Heimskringla” is published
and printed by
ITHE VIKIVG PRESS LTD.
S53-855 Sargent Avenue, Winnipeg Man.
g Telepihone: 86 537
.........................................uiiinin..
WINNIPEG, 23. MARZ 1938
DEILA UM SUEZ NÆST?
Ein af sterku stoðum ríkis Georg VI. er
Indland. En þangað er löng og krókótt
leið: Frá London niður Thames-á út í
Ermarsund, suður spánska sjó til Gibral-
tar, austur Miðjarðarhafið, grunsamlega
slétt og kyrt, framhjá leirbrúnum vopna-
búrum á Malta, um Suez út í Rauðahaf, frá
Aden austur Indlandshaf til Bombay, Kal-
kútta og Singapore. Og jafnvel þar er
ekki um síðasta áfanga að ræða. Væri leið-
in fyrir austan Indland heft, yrði brezka
ríkinu það grátt gaman. Þó væri það ekki
mikið hjá þeim illu búsifjum, er bæði
Bretar og aðrar þjóðir mundu við það
bíða, ef nokkur dufl yrðu lögð á leið skipa
sem um Suez sigla. Á alt þetta minnir
orðrómur er flaug út um það um síðustu
mánaðarmót, að Mussolini léki hugur á að
komast í ráðið sem stjóm hefir á umferð
um Suez. Orðrómnum var að vísu mót-
mælt í blöðum í Róm. En hann breiddist
samt út og er nú á flestra vitund.
En hvað sem þessu líður, er það lífs-
spursmál fyrir ítalíu, að eiga greiða leið
um Suez-skurðinn. Hið dýrkeypta Blá-
land mundi annars brátt aftur úr greipum
ítala ganga. Þó raunin virðist nú síðari
árin hafa orðið sú, að Breta og Frakka-
stjórn hafi umráð flutninga haft um Suez-
skurðinn, er stjórn fyrirtækisins á papp-
írnum í höndum 12 manna, sem eru fransk-
ir bankaeigendur, iðnaðarhöldar og eig-
endur vátryggingafélaga. Þeir eiga meira
en helming hluta í fyrirtækinu og ráða úr-
slitum atkvæða.
Álit sögufróðra manna er, að Mussolini
muni fyr eða síðar krefjast þátttöku í
stjórn og rekstri Suez-skurðarins. Meðan
ítalía nýtur ekki jafnréttis við Breta á
Miðjarðarhafinu, er Bláland og önnur lönd
hennar suður þar í hættu á ófriðartímum.
Þegar Blálands-stríðið1 stóð yfir, þótti
ítalíu borga sig að greiða tvö miljón ster-
lingspund fyrir flutning á herliði og vopn-
um um Suez. Á því augnabliki, sem leið
þessari hefði verið lokað fyrir Mussolini,
hefði landvinningahugmynd hans syðra
borið upp á sker.
í brezk-ítölsku samningunum, sem nú
eru á döfnini, hlýtur málið um flutninga
frá Miðjarðarhafinu til Rauðahafs, að
koma til greina. En undir eins og orð-
rómur barst út um það um mánaðarmótin,
að Mussolini væri að slægjast eftir þátt-
töku í umráðum Suez-skurðarins, urðu
Egyptar óðir og uppvægir út af því.
Tveggja-ára áróðursstarf Mussolini í
Egyptalandi á móti Bretum, varð á einni
klukkustund að engu.
Sjálfir Wafdistarnir, sjálfstæðismenn
Egypta, sem róið hafa að því, að koma
landinu undan yfirráðum Breta, hrylti við
hugsuninni einni um það, að ítalskt svart-
stakkalið fylkti sér á bökkunum við Suez.
ítalski ráðherrann, Mussolini greifi til-
kynti eins skjótt og unt var forsætisráð-
herra Egypta, Mahmud Pasha í Cairo, að
orðrómurinn um að ítalía væri að heimta
umráð Suez-skurðarins, væri með öllu til-
hæfulaus. En yfirlýsing sú vakti aðeins
þá spurningu hjá Egyptum, hvemig á því
stæði, að Mussolini færi ekki með neitt af
herliði sínu burtu úr Libýu, nágrannalandi
Egypta.
Ýmsir halda fram, að Neville Chamber-
Iain-stjórnin hafi vakið upp þetta mál um
kröfu Mussolini til Suez-skurðarins, til
þess að komast að betri samningum við
ftali. Hjá flestum stjómmálamönnum
Evrópu bjó enginn efi um, að br;ezka
stjórnin mundi lofa ítölum framvegis ein-
hverjum sanngjörnum hlunnindum svo
sem lægra verði á hinum miklu flutning-
um þeirra um Suez-skurðinn.
En hvernig sem um það er, er hitt víst,
að núverandi stjórn skurðarins sem undir
nafninu “Campanie Universalle du Canal
Maritime de Suez” gengur, er senn dæmd.
Það eru aðeins 30 ár eftir af hinum um-
samda tíma, þar til skurðurinn verður í
höndum Egyptalandsstjórnar. Hver sem
þá verður stjórnandi Egyptalands, fær
umráð mikilsverðustu sjóleiðarinnar í
heimi í sínar hendur.
Egyptar höfðu tengt austrið og vestrið-
saman þama löngu áður en verkfræðingur-
inn Ferdinand de Lesseps rannsakaði
möguleikana fyrir að gera stórskipa-skurð
um Suez-eiðið. Pharaoh Sesostris hét sá.
er þann skurð gerði. Ennfremur var bát-
gengur skurður á þessum slóðum á tímum
Seti I. (1390 f. Kr.). Og samkvæmt því
er gríski söguritarinn Herodotus segir frá,
fórust 120,000 manns við að grafa skurð
gegnum Suez-eiðið á tíð Pharaoh Necho
(609 f. Kr.). Amr, Arabi, er sigraðist á
Egyptum á sjöundu öld lét gera skurð, og
sjást leifar af honum ennþá. Hundrað ár-
um síðar, hugsaði Haroun al Raschid sér
að gera sjóleið milli Miðjarðarhafsins og
Rauða hafsins, en honum snerist hugur
um leið og farið var af stað með það;
hann óttaðist að það gerði her Bazantín-
anna auðveldara með að koma sér fyrir á
ströndum Arabíu.
Árið 1798 lét Napoleon Bonaparte rann-
saka möguleika á að gera skurð þarna, en
honum var sagt, sem ekki var rétt, að
munur á hæð sjávar í Rauðahafinu og
Miðjarðarhafinu næmi 29 fetum. Hraus
honum hugur við kostnaðinum sem af
þessu leiddi, því flóðlokur þurfti þá miklar
að gera. Frakkinn de Lesseps, birti árang-
urinn af rannsókn sinni og tillögur árið
1854. En verkfræðingar um allan heim
gerðu spott að þeim. Hvar sem hann sýndi
fram á að þetta verk væri kleift, voru
menn frá stjórn Breta fyrir til að aftra
framkvæmdum. Þeir vissu sem var, að
styzta sjóleið til Indlands yrði til að efla
hag Frakka eystra; auk þess mundu þeir
bæja öðrum frá að fara hana á stríðstím-
um. f Konstantinopel voru Bretar fyrir
og eyðilögðu áform de Lesseps er hann leit-
aði leyfis hjá soldáninum um að takast
verkið á hendur. í London voru ekki að-
eins allar framkvæmdir taldar ómögulegar,
heldur var á hugmyndina litið sem tilraun
til að draga völdin á sjónum úr höndum
Breta, eða sem nokkurs konar óvinabragð.
Loks árið 1866, fékk de Lesseps leyfi
soldánsins fyrir að færast verkið í fang.
Átta árum áður hafði hann boðið mönnum
að skrifa sig fyrir hlutum í félaginu, en
verkið áætlaði hann að kostaði um 200
miljónir franka. England, Austurríki,
Rússland og Bandaríkin vildu hvorki sjá
né heyra þetta. Á Frakklandi voru því
hlutirnir að mestu keyptir. Og nú fyrir
69 árum, var reku fyrst stungið niður við
þetta verk hjá Port Said. Tíu árum síðar
fóru fyrstu skipin um skurðinn 69 að tölu
fyrsta árið. Á öðru ári var umferðin orðin
500 skip, en félagið lá þá við gjaldþrot.
Árið 1875, frétti forsætisráðherra Breta,
Benjamin Disraeli, að kedífi (stjórnari)
Egyptalands væri í fjárþröng og mundi
vilja selja hluti sína-í Suez-skurðinum. Fór
hann til Rothchilds og fékk hjá honum 4
miljón sterlingspund að láni, án þess að
spyrja stjórnina að, og keypti með því
hlutina, sem síðan hafa trygt Bretlandi
ríki sitt eystra. Hagnaðurinn af skurðar-
rekstrinum hefir borgað kostnaðinn við
skurðargerðina tífalt, og hlutirnir eru nú
til samans metnir á 80 miijón sterlings-
pund. Upp frá þvi hafa engin vandræði
verið að selja hluti í fyrirtækinu, en þegar
á fé þurfti að halda áður, varð að hafa það
inn með hlutaveltu eða einhverju þesshátt-
ar.
Fyrir Bretland þarf ekki að segja frá
hvílíkt heillaspor stjórnmálamaðurinn
mikli steig með þessum kaupum. En af-
leiðingin af þeim var á ýmsan annan hátt
heillarík. Alt til þess er Bretar komu
þarna við sögu, var kaupið sem goldið var
verkamönnum afar lágt; á verkamennina
var hálfgert litið sem þræla. En breyt-
ingin sem á þessu varð, og Bretar gerðu,
bjargaði í raun og veru fyrirtækinu. Þá
var farið að nota vélar og áhöld við að full-
komna verkið og greiða verkamönnum
kaup eins og í Vestur-Evrópu var gert.
Nú eru rétt 50 ár síðan að Evrópu-þjóð-
irnar: Bretland, Frakkland, Rússland,
Tyrkland, Þýzkaland, Austurríki, Spánn,
ítalía og Niðurlöndin, áttu með sér ráð-
stefnu og samdist svo um, að skurðurinn
skildi öllum þjóðum heimilaður til um-
ferðar, hvort sem væri á friðartímum eða
ófriðar. Undir hvaða flaggi þær sigldu,
gerði engan mun. Eigi að síður voru nú í
síðasta stríði Bretum einum falin umsjá
skurðarins og var þá aðeins sambands-
þjóðum vestlægu þjóðanna og öðrum alveg
óháðum þjóðum leyfð umferð um Suez.
Þýzkt skip fór ekki um Suez frá árinu 1915
til 1920. Þegar friðarsamningarnir voru
gerðir við hin ýmsu lönd á árunum 1919—
1923, afsöluðu Þýzkaland, Austurríki og
Tyrkland sér rétti sínum um nokkra á-
byrgð á rekstri Suez-skurðar.
Umferðin um Suez, óx árlega. Árið 1937
áttu 6,635 skip leið um skurðinn Urðu
þau að greiða samtals um 10 miljón
sterlingspund (£10,806,100) fyrir það. —
Fargjald er 6 shillings fyrir hvern farþega
og 6 shillings fyrir hverja smálest (ton) í
skipinu. Af þessu voru 50 til 60 af hundr-
aði brezk skip. Ráðið, sem eftirlit hefir
með flutningunum, er í Egyptalandi; vinna
fyrir það um 3,000 manns og nema vinnu-
launin nærri einni miljón sterlingspund.
Skurðinn er ávalt verið að víkka, svo að
hinu mikla herskipi Breta “Hood”, sem er
42,000 smálestir, og eitt af stærstu skipum,
er nú fært að sigla um skurðinn.
f þessu ráði eru 28 manns, sem ölfu ráða.
Eru 16 af þeim Frakkar, 10 Bretar, 1 Hol-
lendingur og 1 Egypti. Stærsti hluthafi
fyrirtækisins er André Burin des Rozier,
eigandi stórs vátryggingarfélags. Allar
skuldir og vextir eru greiddir í gulli, svo
hlutir í Suez-fyrirtækinu, eru verðmiklir.
Af 446,796 hlutum í félaginu í Frakklandi,
ráða 10 manns atkvæðum. Að vísu eiga
flestir auðmenn í Frakklandi eitthvað af
hlutum, en engir, sem færri en 25 hluti
eiga hafa atkvæðisrétt. Afleiðingin er að
fáir inðnaðarhöldar og peningafélög
stjórna fyrirtækinu.
Brezkir menn í stjórn fyrirtækisins eru
meðal annara jarlinn af Cromer, Chamber-
lain lávarður; annar er Cadman lávarður,
stofnandi Anglo-Persian Oil félagsins er
seldi ítalíu gasolíu í Blálandsstríðinu og
fénaðist vel á því; hinn þriðji er Sir Jan
Zachary Malcolm.
Suez-félagið hefir rakað að sér þeim
feikna auði, að það getur með varasjóðs fé
sínu einu gert algerlega nýjan skurð,
skyldi þessi verða eyðilagður — eins og
Bretar einu sinni hótuðu, áður en þeir
eignuðust hluti í fyrirtækinu. Um síðustu
mánaðarmót sögðu sérfræðingarnir í
Whitehall, að Mussolini hefði nokkuð að
bjóða Egyptum og Bretum, sem virði væri
sætis í Suez-ráðinu. Bretland hefir um
tugi ára unnið að því, að ná yfirráðum við
upptök árinnar Níl. En þau yfirráð eru
nú í höndum Mussolini. Með þv* að loka
ánni við upptök sín, ef til stríðs kæmi, gæti
Mussolini gert út af við egypsku þjóðina.
Með því að láta Bretum þau í té, mundi
honum verða boðið meira en sæti í ráði
Suez-fyrirtækisins. Þetta getur alt orðið
til þess, að betra samkomulag verði í
framtíðinni milli London og Cairo, eða
þegar endurnýja þarf Lesseps-samning-
ana, er úr gildi verða 1968. (Lauslega þýtt)
YFIRRÁÐUM BRETA OG
FRAKKA LOKIÐ t EVRÓPU?
Samkvæmt frétt í blaðinu Winnipeg
Free Press s. 1. mánudag, er það mjög ríkj-
andi skoðun í Bandaríkjunum, að yfirráð-
um Breta og Frakka sé senn lokið í Evrópu.
Af öllu útliti að dæma, verður ekki
þessa stundina annað séð, en að lýðræðis-
þjóðunum muni veitast erfitt eða jafnvel
ókleift, að stemma stigu fyrir uppgangi al-
ræði-sstefnunnar (fasisma).
Fregnritinn, sem nefnda grein skrifar,
kvaðst hafa átt tal við fjölda málsmet-
andi manna í Washington og telur hann
skoðanir þeirra flestra hafa verið í þessu
fólgnar:
1. Að Hitler taki Czechó-Slóvakíu und-
ir eins og her hans sé skipulagður í Aust-
urríki.
2. Að Frakkland, sem nú er umkringt
af fasistum, muni ekki geta komið Czechó-
Slóvakíu til aðstoðar.
3. Að Bretlandi lítist ekki á að leggja
út í annað Evrópustríð og hugsi sér aðeins
að verjast innan veggja ríkis síns, ef á
það verður ráðist.
Svo skuggalegt sem útlitið er í augum
Bandaríkjamanha, telja þeir niðurstöður
sínar eigi að síður við reynslu nokkra hafa
að styðjast og benda í því efni á varfæmi
Breta og Frakka í Spánarmálinu, Blálands-
málinu og í stríðsmálum Japana. Það hafi
svo dregið mátt úr Þjóðabandalaginu, að
vafasamt sé hvort að smærri þjóðirnar í
því sinni því nokkuð hér eftir. Og með
lýðræðisþjóðimar allar þannig tvístraðar
og ósamtaka, sé ekki annað líklegra, en að
fasistasamtökin taki við í stað Þjóðabanda-
lagsins, og Þýzkaland, ítalía og
Japan, verði þjóðirnar, sem yfir-,
ráð Evrópu og Asíu hafi fram-
vegis, en Bretar og Frakkar
megi í tölu smærri þjóðanna
telja, er til slíkra yfirráða komi.
Saga Breta mun brátt úr því
minna á sögu Hollendinga er
um eitt skeið voru öndvegisþjóð
heimsins í siglingum, en sem nú
er dálítið annað um að segja.
En þrátt fyrir það þó þetta
virðist ef til vill það sennilegasta
sem um horfurnar verður nú
sagt, ber hitt að athuga, að á
skammrr stund skipast oft veður
í lofti. Breta-stjórn hefir enn
ekki ákveðið neitt um það, hvað
hún geri með að styðja Czecho-
Slóvakíu, hafi Hitler það sama
þar í frammi og í Austurríki.
Það mál er nú einmitt verið að
íhuga af Chamberlain-stjórninni
En á því veltur svo mikið, hvaða
afstöðu brezka stjórnin tekur
þar, að alheimsstríði getur varð-
að. Að Hitler ætli sér Czecho-
Slóvakíu, er enginn efi á. Hann
ætlar sér Ungverjaland og Rú-
maníu einnig. Með vopnaiðnaði
Czecho-Slóvakíu, hveiti Ung-
verjalands og olíulindum Rú-
maníu, er Þýzkaland á auga-
bragði orðið eitt óvinnanlegasta
hernaðarland í heimi. Og að
því kemur fyr eða síðar, að
Þýzkaland ráðist þá einnig á
Frakkland. Úr þessu vandamáli
á nú Bretastjórn að skera. Er
sagt að hún muni næstkomandi
fimtudag birta ásetning sinn. Nú
þegar er ekki fyrir það tekið, að
Bretar muni breyta svo eða
rýmka samninga sína við Frakk-
land, að það taki fullan þátt með
því í vernd Czechó-Slóvakíu. Og
það gæti breytt skoðunum Wash-
ington-búa.
SITT AF HYERJU
Því er haldið fram, að full-
þroska menn og konur nútíðar-
innar, séu að jafnaði tveim
þumlungum hærri en afar þeirra
og ömmur voru. Þessu er þann-
ig farið um allan heim. ' En hinu
er neitað, að þetta eigi sér stað
nema öðru hvoru. Nú þegar
þykjast menn sjá þess merki, að
munurinn sé að mínka og muni
jafnvel hverfa með næstu kyn-
slóð. Það er því alveg óvíst að
þessi vöxtur sé betri lifnaðar-
háttum vorra tíma, betra fæði,
fullkomnari' líkamsæfingum,
meira svefni eða sólarböðum að
þakka. Það er mögulegt að hann
elgi sér aðeins á vissum tímabil-
um mannkynsæfinnar stað af á-
stæðum sem engir enn þekkja.
* * *
Tveir mjög nafnkendir gerla-
fræðingar, Dr. Calvin B. Colter
og dr. Florence M. Stone, er báð-
ir starfa við DeLamar-heilbrigð-
isstofnunina í Columbia Univer-
sity College of Physicians and
Surgeons í borginni New York,
hafa í 18 mánuði verið að rann-
saka hvort á smitandi gerlum
beri ekki í tal-pípunni á talsím-
anum. Niðurstaða þeirra er sú,
að enda þótt við gerla hafi orðið
vart, séu ekki svo mikil brögð að
því að hættulegir séu fyrir síma-
notendur.
* * *
f Kína verða kaupmenn að
hafa opnar sardínudósir í hillum
sínum og selja eina og eina sar-
dínu í einu hinum allra fátæk-
ustu. Þegar sardínurnar eru
aliar seldar úr dósinni', er olive
og tómata-vökvinn í henni seld-
ur svo mikið hver teskeið, þeim,
er ekki geta keypt heila sardínu.
Nota Kínverjar þennan lög oft-
ast út á hrísgrjóna-graut: í því
þykir tilbreytni í bragði'.
* * *
Þegar fyrst kom til mála að
leggja járnbraut í Englandi,
bannaði' þingið það vegna þess
að það spilti svo refa-veiðum.
* * *
Á Grænlandi er þremenningum
og öllum sem skyldari' eru bann-
að að giftast, segir ritið Fact
Digest. Því er trúað að slíkar
giftingar séu gagnstaéðar vilja
guðs.
* * *
Af hæsta tindinum á Irazu,
eldfjalli í Costa-Rica, sézt bæði
út á Kyrrahaf og Atlantshaf.
ÞRIÐJI ÞÁTTUR AF
“JóSAFAT”
Leikrit í 5 þáttum
eftir E. H. Kvaran
Eins og eg gat um við þig í
síðustu viku, þar sem eg sýndi
þér fáeina snepla úr öðrum þætti,
virtist alt benda til þess, að það
ætti að gera aðsúg að Jósafat í
þessum þætti. Gríma gamla
rauk út í vígahug og frú Finndal
ákveður einnig að ráðast á Jósa-
fat. Við skulum þá draga tjald-
ið frá, og sjá hvað gerist.
Þú sérð þá aftur inn í skrif-
stofu Jósafats, sama dag, um
kvöldið. Hann situr við skrif-
borðið, yfir skjölum og reikning-
um, því miklar eru skriftir slíkra
manna, sem ekki tíma, eða
treysta öðrum til að gera það
fyrir sig. Hann á sér einkis ills
von, alt leikur í lyndi fyrir hon-
um. Verzlunin hefir hepnast vel
í dag. “Fylgjan” hefir ekki ó-
náðað hann þessa stundina.
En fyrsta áhlaupið er í nánd.
Frú Finndal kemur inn í skrif-
stofuna. Hún hafði afhent Jósa-
fat mestan hluta af sínum pen-
ingum — samkvæmt hans eigin
tillögu — svo hann gæti ávaxtað
fyrir hana pundið, samkvæmt
kristilegum fyrirmælum — af
móðurást og mannfélags skyldu.
Nú vill frú Finndal fara að hnýs-
ast í, hvernig hann fari að því að
“ávaxta pundið”. Hvernig hann
fari að því að ávaxta peningana
hennar svo mikið, að kaupa megi
víxil upp á 10 þúsund krónur,
fyrir aðeins 2 þúsund. Hvað er
líka kvenfólk að gera sér rellu út
af því, hvernig sérfræðingar á
því verzlunarsviði fara að því að
græða fé. Það er í alla staði
löglegt. Það kemur ekkert mál-
inu við, hver borgar brúsann. —
“Yður finst máske eg sé að hafa
af öðrum.” Þetta er barnaleg
vanþekking á sanngjarnri og lög-
legri' verzlunarfræði. “Þér finnið
máske til samvizkubits út af því
að þiggja þennan gróða?” “En
þetta er hlægilegt.” “Ef menn
fengju ekki fé, fyrir hyggindin
og vitið, þá græddu menn aldrei
neitt.” “Það væri óðs manns
æði, að leggja á það einhvern
himneskan mælikvarðá.” “Kaup-
sýslumaðurinn myndi drukna í
efasemdum og allskonar vit-
leysu.” — Jæja, þú getur nú best
dæmt um það sjálfur, eða sjálf,
þegar þú sérð leikinn hvort
Jósafat hefir á réttu að standa.
En eitt er víst, að Jósafat snýr
hér alt í einu við blaðinu og
greip til þess óheilla úrræðis, sem
hleypti frú Finndal upp, svo hún
ætlar að rjúka á dyr, en mætir
Grímu gömlu í dyrunum. Gríma
fær hana til að doka við meðan
hún tali við Jósafat. Og nú
byrjar orustan fyrir alvöru!
Það er háð örvæntingarfult
einvígi, milli öreigans og auð-
mannsins. Einfaldur lítilmagni
gegn lagabókstafnum. Mannúð-
leg krafa gegn verzlunarhygg-
indum. Eg má ekki skemma
fyrir þinni eftirvæntingu, með
því að segja þér of mikið af
þeirri orustu. Það er þitt að
dæma um, hvor hefir á réttu að
standa og hver vinnur. En eftir
því, seip Jósafat kemst sjálfur
að orði, hefur Gríma gamla,
“kjaft eins og skógarklippur.”
Svo eitthvað hefir hún komið
ónotalega við hann, þó honum
hepnist að reka hana út. — Frú
Finndal stendur eftir agndofa.
“Það er stundum eins og and-
stygðin og hrellingin, heilli
mann.” Hvað er að marka þó
frúin líti svo á, að hér sé verið
að “fremja eitthvað voðalegt.”
Hún er svo fávís og “gersneidd
öllu viðskiftalífi'. Við skifti eiga
æfinlega að vera viðskifti, og
ekkert annað.” “Það er heimska