Heimskringla - 27.07.1938, Page 3

WINNIPEG, 27. JÚLÍ 1938
HEIMSKRINGLA
3. SÍÐA
“Philip minn góður. Eg hefi altaf sagt að
þú værir kappi mikill, en eg væri stjórnkænni,”
Sagði Gregson góðlátlega. “Þú hefir vöðvana
og aflið en eg gáfurnar. Sérðu nú ekki hvernig
þetta er. Mér væri óhætt að veðja hægri hendi
minni um það, að þessi boð hafa verið send
Fitzhugh lávarði með tveimur sendiboðum, svo
að áreiðanlegt væri að hann fengi þau. Eg er
því viss um, að hann hefir nú þegar fengið sams-
konar bréf og þetta, sem eg held á. Taktu því
vel eftir orðum mínum. Annaðhvort verður þú
að ná í Fitzhugh lávrað núna bráðlega eða
berjast.”
Philip settist niður mjög þunglamalega.
“Eg ætla að senda MacDougall boð,” sagði
hann, en eg verð að bíða eftir skipinu.”
“Því skilur þú ekki eftir skilaboð til Brok-
ans, en ferð sjálfur til MacDougalls ?”
“Vegna þess að eg held að mestur hluti
þessa leyndarmáls verði útskýrður þegar skipið
kemur.” svaraði Philip. “Mér er nauðsynlegt
að vera hér. Það gefur okkur tækifæri að leita
þessa fólks í fáeina daga lengur.”
Gregson hélt þessu máli ekki lengra, en
setti síðara bréfið í vasa sinn hjá hinu bréfinu.
Hann hélt sig inni það sem eftir var af kvöld-
inu. Philip fór aftur til Churchill. f heilan
klukkutíma sat hann á rústum gamla vígisins
og reyndi að koma skipulagi á alla þessa við
burði, sem gerst höfðu hina síðustu daga. Hann
var næstum sannfærður um, að hann ætti að
segja Gregson frá öllu eins og það var, en ýmsar
ástæður hömluðu honum frá því. Ef Miss
Brokan var á Lundúnaskipinu þegar það kæmi
til Churchill, var engin ástæða til að segja frá
því atriði í æfiferli sjálfs hans, er hann óskaði
að leyna. Væri hún aftur á móti ekki á skipinu,
var það nægileg sönnun þess, að hún var í
Churchill eða nálægt, og í því tilfelli var ómögu-
legt annað en að líta svo á, að hún væri í sam-
bandi við Fitzhugh, eða jafnvel við Pierre og
Jeanne og Brokan sjálfan. Honum sýndist
ekki nema um tvent að gera eins og á stóð, að
bíða og athuga gang málsins. Ef Miss Brokan
var ekki með föður sínum, þá ætlaði hann að
opinbera alt, sem hann vissi fyrir Gregsoh.
Næsta morgun sendi hann boðbera til Mac-
Dougall, og gaf honum boð um að vera á verði
og setja út verði, svo að eigi yrði komið að ver-
búðum þeirra að óvörum. Allan þennan dag
var Gregson heima í kofanum.
“Það væri ekki gott fyrir mig,” sagði hann
“að láta sjá mig. Eg hefi tekið úr póstinum
bréf til Fitzhugh lávarðar og því er betra að eg
sjáist ekki mikið hér um slóðir, fyr en eitthvað
gerist frekara í málinu.
Philip leitaði aftur eftir þeim Pierre og
Jeanne um skóginn. Skógarbúarnir voru teknir
að flokkast til Churchill úr öllum áttum í til-
efni af merkasta viðburði ársins, skipskomunni
og spurðist Philip fyrir á hverri slóð, en eng-
inn hafði séð þá, sem hann leitaði að. Fjórði og
fimti dagurinn leið án þess að neitt kæmi fyrir.
Enginn hafði heyrt talað um Goðaborgina, né
um Jeanne eða Pierre Couchée. Hann var
engu nær. Sjötta daginn dvaldi hann í kofanum
hjá Gregson. Snemma um morgun hins sjö-
unda dags heyrðist fallbyssuskot utan af flóan-
um.
Það var merkið, sem skip höfðu gefið í
tvö hundruð ár, er þau nálguðust Churchill.
Um það bil, er hinir ungu menn höfðu
lokið morgunverði og klifrað upp á hálsinn, er
gaf þeim útsýni yfir flóann, hafði skipið varpað
atkerum hálfmílu frá ströndinni, þar sem það
var örugt um lágflæði fyrir skerjum og grynn-
ingum. Niðri á ströndinni fyrir neðan þá
stóðu skógabúarnir í þögulum hópum og biðu.
Hinn stóri bátur faktorsins var þegar langt
kominn út að skipinu.
“Við hefðum átt að fara með Bludsoe,”
sagði Philip. “Brokan mun finnast þetta lé-
legar viðtökur af okkar hálfu, og Miss Brokan
mun finnast lítið til um þetta. Við skulum
ganga ofan eftir og standa nálægt lendingunni.”
Stundarfjórðungi síðar tróðu þeir sér í
gegn um mannþröngina, menn og konur, hundar
og börn voru þar í einni þvögu við efri enda
hinnar löngu steinbryggju, en við hana mundi
skipið leggjast tvær eða þrjár stundir dag hvern
um háflæði. Philip staðnæmdist í hópi Cree
Indíána og kynblendinga og lagði hendina á
handlegg Gregsons og mælti: “Þetta er nógu ná-
lægt, ef þú vilt ekki að mikið beri á þér.”
Faktorsbáturinn var nú að nálgast. Philip
tók vindil upp úr vasa sínum og kveikti í hon-
um. Hann fann að hann fékk hjartslátt þegar
báturinn nálgaðist. Hann leit á Greyson. Lista-
maðurinn reykti vindlingin sinn í mesta ákafa,
og furðaði Philip sig á því hversu áfjáður hann
var, er þeir biðu eftir bátnum, sem nálgaðist nú
óðum.
Seglin á bátnum huldu þá sem í honum
voru þangað til hann lagði við bryggjuna. —
Blærinn fylti ennþá seglin þegar Bludsoe stökk
úr skutnum og upp á klettana með fangalínuna.
Þrír eða fjórir manna hans fylgdu á eftir. Það
marraði í hjólinu og köðlum, er seglið féll eins
og tór blægja, og Philip gekk eitt spor áfram.
Gat hann tæplega varist að hrópa upp er hann
sá þá sem í bátnum voru. Elín Brokan stóð á
hinum breiða borðstokk bátsins. Hún rétti
Bludsoe hendina og bjóst til að stíga á land. í
sömu andránni stóð hún á bryggjunni andspæn-
Ts hinu ókunnuga fólki, en faðir hennar klifrað-
ist á land á eftir henni. Eftirvæntingar bros
var á vörum henar, er hún leit á hin dökku
andlit skógbúanna. — Philip fann blóð sitt
streyma örar. Hann vissi að hún var að litast
um eftir honum. Hann sneri sér að félaga sín-
um til að sjá hvaða áhrif þetta hefði á hann.
Hann greip báðum höndum um handlegg
Philips og eins og með stálgreipum. Hann var
hvítur í framan og gnísti saman tönnunum.
Hann stóð þannig andartak. Ungfrú Brokan var
nærri búin að koma auga á þá . Alt í einu slepti
hann handlegg Philips og þaut inn í mann-
þröngina, en um leið leit hann aðvörunar augum
á vin sinn.
Þetta mátti ekki seinna vera, því að varla
var hann sloppinn í burtu er Elin Brokan kom
auga á Philip við byrggju sporðinn. Philip sá
»ekki merkið, sem hún gaf honum. Hann var að
stara á andlitin fyrir framan sig. Tvær mann-
eskjur höfðu rutt sér braut gegn um þröngina.
Hann var alt í einu gagntekinn af mikilli gleði.
Þetta voru þau Pierre og Jeanne!
Hann féll í stafi yfir því, sem næst gerðist.
Hann sé að Jeanne hikaði sem snöggvast. Hann
sá líka að hún var búin eins og hitt fólkið og að
Pierre sem stóð við hlið hennar var eigi lengur
í hinum skrautlega hirðbúningi er hann bar á
klettinum. Kynblendingurinn laut yfir hana,
eins og hann væri að hvísla einhverju að henni
og þá hljóp Jeanne út úr hópnum og til Elínar,
hið fagra andlit hennar ljómaði af gleði er hún
rétti hendurnar móti hinni konunni. Philip sá
hræðslu og undrunarsvip æfrast yfir andlit
Elinar, en sá svipur hvarf jafnskjótt. Hún
starði á stúlkuna úr skóginum, rétti úr sér
drembilega og sneri sér að föður sínum og
Bludsoe með einhverja athugasemd, sem hann
gat ekki heyrt. Jeanne stóð augnablik þrumu-
lostin eins og einhver hefði slegið hana, því næst
sneri hún sér hægt við. Roðinn var horfinn úr
vöngum hennar. Hinar fögru varir hennar
skulfu og Philip heyrðist hann heyra grát-
hljóð í andardrætti hennar. Hann kallaði til
hennar án þess að nefna hana og flýtti sér til
hennar. Hún sá hann og þaut til fólks síns.
Hann mundi hafa fylgt henni eftir, ef Miss
Brokan, sem sá hann hefði eigi komið til hans
með útrétta hendina, og rétt á eftir henni voru
þeir faðir hennar og Bludsoe.
“Philip!” hrópaði hún.
Hann sagði ekkert er hann tók fast í hönd
hennar. Hinn sterki roði í vöngum hans var
henni merki um að hún væri honum svo vel-
komin að orð kæmust ekki að. Hann tók í hend-
ina á Brokan og er þau fylgdust öll þegjandi á
eftir faktornum, litaðist hann árangurslaust
um eftir Jeanne.
Þau voru farin og hann fann alt í einu
viðbjóðs hroll fara í gegn um sig, er Elin snerti
handlegg hans með hendinni.
VIII.
Philip sá eigi augnafjöldann er starði með
aðdáun eftir háu, fallegu stúlkunni, sem gekk
við hlið hans. Hann vissi að Miss Brokan hló
og talaði, og að hann hneigði höfuðið til sam-
þykkis á nteðan hann í óða önn hugsaði sér upp
ráð til að losna við hana með góðu móti, svo að
hann gæti fylgst á eftir Jeanne og Pierre. Að
Gregson hafði forðað sér svona, og Elin hafði
komið með skipinu gerði málið óskiljanlegra í
stað þess að skýra það, Þetta gleymdist honum
alt vegna hinnar óstjórnlegu löngunar að ná
fundi þeirra Jeanne og Pierre, áður en þau færu
frá Churchill. Miss Brokan gaf honum tæki-
færið án þess að vita af því sjálf.
“Þú ert ekkert glaðlegur Philip,” sagði hún
í ertnisrómi, og svo lágt að hann einn heyrði
það. “Eg hélt kannske að þú mundir gleðjast
yfir komu minni.”
“Eg var hræddur um að þú veittir þessu
eftirtekt,” sagði hann og bar ótt á. Eg var
hræddur um^að þér fyndist það ekki mjög vin-
gjarnlegt af mér að fara ekki um borð til að
bjóða þig velkomna ogstanda þarna inni í mann-
þrönginni á byrggjunni, þegar þú lentir, en eg
vai að svipast um eftir manni. Eg sá framan í
hann um leið og við gengum gegn um hópinn.
Þessvegna er eg svona eins og utan við mig,”
sagði hann hlægjandi. “Viltu afsaka mig ef eg
'sný til baka? Getur þú afsakað mig við hitt
fólkið ?* Eg mun koma aftur eftir fáein augna-
blik og þá mun þér eigi sýnast, að eg sé
daufur í dálkinn.”
Miss Brokan slepti handlegg hans.
FJALLKONAN Á HNAUSUM
Frú G. J. Guttormsson
SILFURBRÚÐKAUP
Mr. og Mrs. S. S. Johnson
í Framnesbygð
Það var heldur en ekki glatt á
hjalla í samkomuhúsi Framnes-
bygðar í Nýja íslandi, laugar-
daginn 25. júní s. 1. Víðsvegar
að, hafði fólk komið til að sam-
fagna hjónunum Snæbirni og
Sigríði Johnson á tuttugu og
fimm ára giftingarafmæli þeirra.
Skyldfólk hjónanna beggja var í
þessum hópi, ásamt þremur
mannvænlegum sonum hjónanna.
Samsætið var undir stjórn
sóknarprests, og hófst með
: sálmasöng og bænagerð. Ávarp-
aði svo veislustjóri samsætið
nokkrum orðum og bauð gesti
velkomna fyrir hönd nefndar
þeirrar er hafði mannfagnað
þenna með höndum. Svo voru
skeyti lesin upp frá fjarlægum
vinum. Fyrir minni brúðarinnar
talaði Mr. W. Eyjólfsson, og
mæltist ágætlega. Ræðu fyrir
minni brúðgumans flutti Mr.
Sigurður Vopnfjörð; þakkaði
hann í góðri ræðu sinni silfur-
brúðgumanum störf hans og af-
skifti af félagsmálum bygðar og
umhverfis bæði fyr og síðar,
og stuðning þann er hann hefði
veitt hverju góðu máli, sín
mörgu starfsár í bygðinni. —
Gjafir til heiðursgesta voru svo
bornar fram; gjöf frá sonum
þeirra, blómagjöf frá frændfólki
Snæbjarnar, börnum Jónasar
Helgasonar, bónda í Argyle og
Sigríðar konu hans, sem nú er
látin, en Sigríður var móður-
systir Snæbjarnar. Einnig var
borin fram gjöf frá Mr. og Mrs.'
Björn Dalhmann og dóttur þeirra
og tengdasyni Mr. og Mrs. Col-
lins, Riverton, Man., en Mr. Dalh-
mann er móðurbróðir Snæbjarn-
ar.
Einnig var afhent gjöf frá
bygðarfólki, vandað “Cheafter-
field” sömuleiðis gjöf frá Mr.
og Mrs. J. Sigvaldason í Víðir.
Fleiri gjafir voru frambornar, þó
sá er þessar línur ritar muni
ekki skilgreiningu þeirra. Mr.
P. K. Bjarnason mælti hlý og
viðeigandi orð til heiðursgesta,
og gat um störf þeirra og þakk-
aði að verðleikum. Meðal ann-
ara er til máls tóku var Mr. Thor
Lifmann, mintist hann þróttar,
hófstilling og styrkleika Snæ-
bjarnar. Mr. B. M. Paulson lög-
maður frá Árborg, flutti stutta^
ræðu á ensku, og var efnishepp-
inn að vanda. Söngflokkur söng
ýmsa söngva: “Sú rödd var svo
fögur,” o. s. frv. “Vona minna
bjarmi” o. s. frv., “Sjá brostin
klakabönd" og “Brosandi land”.
Ýmsir þjóðlegir söngvar voru
sungnir milli ræðanna. Mrs.
Guðrún Vigfússon spilaði undir.
Undir lok samsætisins talaði
Mr. Johnson fyrir hönd sinna og
sín, á ensku og íslenzku og mælt-
ist vel. Fóru þá fram rausnar-
legar og ágætar veitingar, og
naut hinn mikli mannfjöldi á-
gætrar veislu og samtalsstundar
undir borðum. Sigríður og Snæ-
björn eru enn á góðum starfs-
aldri, eru þau bæði fögur og
vallarsýn, hann með allra
stærstu og karlmanníegustu
mönnum, norður hér, þar sem þó
að mikið er stórra og ágætlega
vaxinna manna, bæði eldri og
yngri. Synir þeirra hjóna eru
allir hinir mannvænlegustu og
góðir samverkamenn foreldra
sinna og ágæt bændaefni. Er
heimilið mikið myndarheimili, og
á sér djúpar rætur, en hjónin og
synir þeirra njóta virðingar og
hlýhugar samferðafólksins.
Sigurður ólafsson
f Wynyard er verið að efna til
íslendingadags 5. ágúst n. k. —
Segir svo frá í skeyti til blaðsins,
að verið sé að reyna til að hafa
hátíð þessa eina hina mestu í 30
ára sögu íslendingadagsins í
Wynyard. Ennfremur er beðið
að minna á það, að Jónas alþm.
Jónsson flytji þar ræðu.
* * *
Lestagangur Gray Goose Bus-
anna milli Gimli og Winnipeg
á íslendingadaginn fyrsta á-
gúst, verður sem hér segir:
Frá Winnipeg að morgni kl.
3, 8i/2, 9 og 9l/2.
Busin renna upp Ellice Ave.,
og koma við á þessum þver-
stræta hornum: Sherbrook, Bev-
erley, Arlington, Ingersoll og
Valour Road. Fara norður Valour
Road og niður Sargent Ave., og
stansa á sömu þverstrætum sem
fyr og fara síðast frá Góðtempl-
ara húsinu á Sargent Ave. Frá
Gimli fer fyrsta Bus-ið klukkan
átta að kvöldi og eftir það á
hvaða tíma sem er ef fult bus
fæst. Síðustu Bus-in fara kl.
12 og skila fólkinu á sömu staði
aftur að kvöldinu. Fargjald
fram og til baka kostar $1.25
fyrir fullorða en 50c fyrir börn
innan tólf ára.
Þeir sem vilja geta fengið far-
miðana keypta hjá Steindór
Jakobsson og svo um leið og þeir
stíga upp í bus-in.
MISS CANADA
( á fsl. deginum á Hnausum, )
Ungfrú Snjólaug Sigurðsson
Islendingadagurinn Seattle, Washington
verður haldinn 7, Águst 1938
að Silver Lake.
PROGRAM BYRJAR 1.30
1. ó Guð Vors Lands............................Allir
2. Ávarp Forseta................J. H. Straumfjord
3. Quartet, 3 selected numbers---Edward Palmason,
Victor Palmason, Ben Hallgrimson, Peter Hallgrimson
4. Kvæði....................Frú Jakobina Johnson
5. Solo(selected)2 numbers.......Edward Palmason
6. Ræða “Ólokin Störf og óráðnir Draumar.”
Dr. Sig. Júl. Johannesson
7. Solo(Selected)2 numbers.......Edward Palmason
8. My Country Tis of Thee og Eldgamla ísafold...-Allir
9. íþrottir Fyrir Unga og Gamla byrja klukkan 3.
10. Dans frá 7:30 E. H. til 11 E. H.
Nefndin